PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Հայոց բանակ



Էջեր : 1 2 3 4 5 6 [7] 8 9

Freeman
15.10.2011, 10:37
Ժող, տեխնիկապես հնարավոր ա՞, անհարմար չի՞ փողը պարանոցին ուղղած մաքրելը, ես որ չեմ պատկերացնում, թե՞ ձևն տենց ա :D
Փաստորեն որովայն, ես պարանոց էի կարդացել, մտածում եմ ուրիշները կես ժամ նշան են բռնում, պարանոցին չեն կարում կրակեն, էս տղեն ո՞նց ա միամիտ կրակել:)

Արէա
15.10.2011, 11:03
Ես ինչքան հիշում եմ, զենքը մաքրելուց առաջ քանդում են: Փամփուշտը կարող է լինել երկու տեղում. կամ պահեստատուփի (магазин) մեջ, կամ (լիցքավորված զենքի դեպքում) փամփշտակալի (затвор) մեջ, իսկ քանդված զենքի մեջ ոչ մի կերպ փամփուշտ լինել չի կարող, որովհետև հանված են թե պահեստատուփը, թե փամփշտակալը, հակառակ դեպքում ուղղակի հնարավոր չի լինի մաքրել զենքը :think

Շինարար
15.10.2011, 18:05
Ես ինչքան հիշում եմ, զենքը մաքրելուց առաջ քանդում են: Փամփուշտը կարող է լինել երկու տեղում. կամ պահեստատուփի (магазин) մեջ, կամ (լիցքավորված զենքի դեպքում) փամփշտակալի (затвор) մեջ, իսկ քանդված զենքի մեջ ոչ մի կերպ փամփուշտ լինել չի կարող, որովհետև հանված են թե պահեստատուփը, թե փամփշտակալը, հակառակ դեպքում ուղղակի հնարավոր չի լինի մաքրել զենքը :thinkԴե մաքրելու ժամանակ ամենայն հավանականությամբ հենց քանդելիս է կրակել, եթե էդ վարկածը ճիշտ է, բայց քանդելուց առաջ սովորաբար սպայի ղեկավարությամբ հատ-հատ ևս մի անգամ պրոֆիլակտիկ լիցքաթափում են ոչ թե դեպի որովայնը, այլ դեպի երկինք պահած:

Արէա
16.10.2011, 07:54
Դե մաքրելու ժամանակ ամենայն հավանականությամբ հենց քանդելիս է կրակել, եթե էդ վարկածը ճիշտ է, բայց քանդելուց առաջ սովորաբար սպայի ղեկավարությամբ հատ-հատ ևս մի անգամ պրոֆիլակտիկ լիցքաթափում են ոչ թե դեպի որովայնը, այլ դեպի երկինք պահած:

Եվ փողը որովայնին ուղղած քանդելը ինչ-որ չեմ պատկերացնում :think

Varzor
16.10.2011, 22:28
Չէի ասի, իմ նորակոչիկներից մեկը գիշերը հենց վաշտի դռան դիմաց էր նույն բանը արել, հազիվ պահեցի որ լուրը չտարածվի զինվորների մեջ, հակառակ դեպքում լրիվ հավանական եմ համարում սպանության, կամ ինքնասպանության ելքով դեպքերի հետագա զարգացումը:

Չէ, սպանությունն ավելի հավանական եմ համարում, քան ինքնասպանությունը, բայց աչքիս սխալվում եմ :(

John
16.10.2011, 22:32
եթե իսկապես տենց ա եղել՝ հերթապահներին էլ կարան դատեն... կանոնագրքի մեջ գրված ա էլի, որ պետք է ստուգեն... մեր մոտ օրինակ զենքերը հանձնելուց հետո՝ առավել ևս կրակայինից հետո՝ հերթապահը պարտավոր էր զենքերը զինանոց ընդունել-վերջացնելուց հետո հատ-հատ ստուգել, որ հանկարծ փամփուշտ մնացած չլիներ և համ էլ ստուգվում էր ամեն հերթապահություն հանձնել-ընդունելուց, ու ձևական բնույթ չէր կրում էլի՝ ստուգում էին... ու երկու անգամ գտել են փամփուշտ... ու էդ ստուգելու շնորհիվ խուսափել ենք ծանր հետևանքներից....

Varzor
16.10.2011, 22:38
Ժող, տեխնիկապես հնարավոր ա՞, անհարմար չի՞ փողը պարանոցին ուղղած մաքրելը, ես որ չեմ պատկերացնում, թե՞ ձևն տենց ա :D
Հնարավոր ա, բայց այդպես զենք մաքրելը զենքի հետ վարվելու կանոնների կոպիտ խախտում է: Լինում ա դեպքեր, երբ պահունակը վրայից հանում են կամ էլ առանց քանդելու մաքրում են մենակ փողը` տստած դիրքում, զենքը ծնկների արանքում դրած:

Varzor
16.10.2011, 22:42
Մաքրելիս իհարկե հարմար ա, որ փողը դեպի քեզ ուղղես, բայց ինչո՞ւ չի զենքը լիցքաթափվել կրակայինից հետո, այ դա արդեն սպայի մեղավորությունն ա, որ հատ-հատ, չի ստուգել՝ արդյոք լիցքաթափեցին, թե չէ, նաև ինձ թվում ա՝ արժեր մի անգամ էլ մաքրելուց առաջ լիցքաթափեին: Եթե սա նույնիսկ որպես սպանությունը կոծկելու պատրվակ ա օգտագործվում, պարտադիր սպային պետք ա պատժել՝ հանցավոր անփության կամ նմանատիպ ինչ-որ բանի համար, որովհետև էս դեպքում գլխավոր մեղավորն ինքն ա:
Ճիշտ ա, բայց ոչ միշտ:
Ինչ գործ ուներ լիցքավորված զենքը զինվորի մոտ մաքրելու ժամանակ? Զենքերը կամայականորեն չեն մաքրում` դրան համար սովորաբար հատկացվում է որևէ վայր և ժամանակ, ինչպես նաև մաքրման համար անհրաժեշտ նյութեր (ջրով բացած յուղ): Ամեն դեպքում կրակային վարժանքներից առաջ, մարտական հենակետ բարձրանալուց առաջ զինվորը ստորագրում է և որոշակի կանոններին տալիս է իր համաձայնությունը և հայտնում իր տեղեկացվածությունը: Սա իհարկե շատ հաճախ ֆորմալ ձևական բնույթ է կրում, բայց սպայի վիզը օղակից հանում է:

Varzor
16.10.2011, 22:45
Ես ինչքան հիշում եմ, զենքը մաքրելուց առաջ քանդում են: Փամփուշտը կարող է լինել երկու տեղում. կամ պահեստատուփի (магазин) մեջ, կամ (լիցքավորված զենքի դեպքում) փամփշտակալի (затвор) մեջ, իսկ քանդված զենքի մեջ ոչ մի կերպ փամփուշտ լինել չի կարող, որովհետև հանված են թե պահեստատուփը, թե փամփշտակալը, հակառակ դեպքում ուղղակի հնարավոր չի լինի մաքրել զենքը :think
Եթե հենց էդ քանդելու ժամանակ սխալ թույլ տան (օրինակ` պահունակը հանում են փողը դեպի իրենց ուղղած) կամ էլ լիցքափափումն են սխալ դիրքում կատարում, ապա կարող է և անզգուշ կրակվել: Բայց ասյդ պարագայում մեղավոր է նաև զենքի լիցքաթափման և մաքրման պրոցեսը վերահսկող անձը (պարտադիր է, սովորաբար սպա է լինում կամ ավագ), ով լավ չի հետևել:

Varzor
16.10.2011, 22:47
Եվ փողը որովայնին ուղղած քանդելը ինչ-որ չեմ պատկերացնում :think
հայած զենք: ԱԿ-74-ի (ՌՊԿ-74, ՍՎԴ) ձգանին հասնելը, երբ փողն ուղղված է որովայնի, էդքան էլ հարմար շարժում չի ;)

Varzor
16.10.2011, 22:51
եթե իսկապես տենց ա եղել՝ հերթապահներին էլ կարան դատեն... կանոնագրքի մեջ գրված ա էլի, որ պետք է ստուգեն... մեր մոտ օրինակ զենքերը հանձնելուց հետո՝ առավել ևս կրակայինից հետո՝ հերթապահը պարտավոր էր զենքերը զինանոց ընդունել-վերջացնելուց հետո հատ-հատ ստուգել, որ հանկարծ փամփուշտ մնացած չլիներ և համ էլ ստուգվում էր ամեն հերթապահություն հանձնել-ընդունելուց, ու ձևական բնույթ չէր կրում էլի՝ ստուգում էին... ու երկու անգամ գտել են փամփուշտ... ու էդ ստուգելու շնորհիվ խուսափել ենք ծանր հետևանքներից....
Միանշանակ ճիշտ ես: բայց կրակայինից հետո զենքերը չեն հանձնում զինանոց, այլ լիցքաթափում, մաքրում նոր են հանձնում, համ ել մնում է զինվորի մոտ մինչև զինանոց հասնելը: Եթե դեպքը տեղի է ունեցել զինանոցից վերցված զենքի հետ` հերթապահը մեղավոր է, քանի որ հաշվում և ստուգում են ոչ միայն զենքերը, այլև փամփուշտների քանակը` ում ինչքան էին տվել, որքան է կրակել: Կանոնների համաձայն պիտի հետ բերեն կրակային վարժանքից նույնիսկ պարկուճները (գիլզաները): Բայց դե ովա տերը ...

Tig
17.10.2011, 08:58
«Էտի տղու արարք չի». հայրերը փոխնախարարի սենյակում դիտել են, թե որդիներն ինչպես են ծեծում ծառայակցին (http://tert.am/am/news/2011/10/16/army-incident/)
22:55 • 16.10.11

Պաշտպանության նախարարությունը ձեռք էր բերել օպերատիվ տվյալներ և տեսաձայնագրություն. կադրերում մի զինվոր ենթարկվում է խմբակային դաժան ծեծի։ Տեղեկատվության շնորհիվ բռնության շարունակությունը կանխվել էր։ Զինվորի խմբակային ծեծի տեսաձայնագրությունը դիտելու ՊՆ փոխնախարար Վլադիմիր Գասպարյանի աշխատասենյակ էին հրավիրվել ծեծը կազմակերպած զինծառայողների հայրերը։ Տեսագրության դիտումը նկարահանել էր նաև Հ1 հեռուստաընկերության «Առաջին լրատվականը»։

Վլադիմիր Գասպարյանը նշել էր, որ ծեծը տեղի էր ունեցել ցերեկային ընդմիջման ժամանակ, ծեծված զինվորը երեկոյան պիտի զենքը ձեռքին կանգներ հերթապահության, և այդժամ կարելի էր սպասել թե ինքնասպանության, թե վրեժխնդրության։ Եվ այդ դեպքում, թերևս, ծնողները՝ «նաև այդ ծեծողների ծնողները» գալու էին ՊՆ-ից իրենց որդիներին պահանջելու։ Դաժան ծեծի ենթարկողների հայրերը չէին կարողանում զսպել իրենց ամոթի և զայրույթի պոռթկումները՝ փորձելով կշտամբել որդիներին հնարավորինս եթերային էթիկայի սահմաններում. «Էտի տղու արարք չի»։

«Բանակում օպերատիվ իրավիճակը մեր կողմից ամբողջապես վերահսկվում է»,- հավաստեց փոխնախարարը՝ հավելելով, որ եթե ոչ անմիջապես, ապա երկու օրվա ընթացքում դեպքի մանրամասներն իրենց հայտնի են դառնում։
Ցավակցելով որդեկորույս ծնողներին՝ նա նշեց, որ անընդունելի է, որ նման ողբերգությունը շրջանառում, շահարկում ու դրանից փորձում են օգուտ ստանալ այլ մարդիկ՝ քաղաքական կամ այլ նպատակներով։

Ներկայացնելով բանակում կատարվող սպանությունների դեմ բողոքող ՀԿ-ների՝ «Բաց հասարակության ինստիտուտ-Սորոս հիմնադրամի» կողմից ֆինանսավորված մի շարք անտրամաբանական և տարօրինակ հայտեր՝ նշվեց նաև, որ օրինակ, Հելսինկյան քաղաքացիական ասամբլեայի Վանաձորի գրասենյակի ղեկավար Արթուր Սաքունցը սխալմամբ հակադիր կողմերին է հրավիրել նույն հանդիպմանը, և իշխանությանն իրենց բողոքը ներկայացնող, բանակում խաղաղ պայմաններում զոհված զինծառայողների ծնողների հետ միասին նույն վայրում իր ցուցանակով հանդես էր եկել նաև իր ծառայակիցներին սպանած Մանվել Հազրոյանի հորաքույրը։ Եվ երբ դա բացահայտվել է, միայն ՊՆ փոխնախարարի ջանքերով է հորաքույրը փրկվել տուժողների հաշվեհարդարից։

Նշվեց նաև, որ հնարավորինս սահմանափակելու համար օտարների կամ օտարների կողմից ֆինանսավորվող և նրանց պատվերը կատարողների գործունեությունը բանակում ՊՆ-ն «նախատեսում է առաջիկայում ձեռնարկել համարժեք հարթության քայլեր»։ «Ես առաջարկում եմ զերծ մնալ անձնականից, ոչ ճշմարիտ ինֆորմացիայից, որովհետև դուք ներազդում ենք բանակի մարտունակության վրա։ Վաղը շարունակական լինելու դեպքում ես դա կդիտեմ՝ որպես ոտնձգություն բանակի նկատմամբ և դրա պաշտպանման մեթոդներն ու մեխանիզմները կան, հաստատ համոզված եղեք, մենք դրան կտանք հստակ իրավական լուծում»,- ասաց Վլադիմիր Գասպարյանը։

Tert.am

Rammstein
20.10.2011, 23:43
Ժող, մի հարց, եթե (Աստված չանի :))) մարդուն 26 տարեկանում տանեն բանակ, ինքը մինչեւ 27 ա՞ ծառայում, թե՞ անկախ ամեն ինչից` 2 տարի:

Varzor
22.10.2011, 12:30
Ժող, մի հարց, եթե (Աստված չանի :))) մարդուն 26 տարեկանում տանեն բանակ, ինքը մինչեւ 27 ա՞ ծառայում, թե՞ անկախ ամեն ինչից` 2 տարի:
2 տարին էլ ծառայում ա:
Մինչև 27 տարեկանը ենթական են զորակոչի, սակայն 27-ից հետո էլ է մարդը մնում զինապարտ: Եվ եթե նրան զորակոչել են 26-ում, ապա պիտի ծառայի 2 տարի` մինչև վերջ: (Եթե իհարկե ձև չգտնի շուտ ազատվելու ;) )

Chuk
25.10.2011, 13:49
Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևը նախարարների կաբինետի նիստի ժամանակ մի շարք հարցերի քննարկման հետ մեկտեղ` անդրադարձել է նաև ԼՂ հիմնահարցին` նշելով, որ երկրի համար ամենածանր խնդրի լուծման գործում, ցավոք սրտի, դեռ որևէ առաջընթաց չկա:

«Ես այս խնդրի շուրջ հանրությանը բավականին ընդարձակ տեղեկություններ եմ ներկայացրել մեր անկախության 20-ամյակի միջոցառման ժամանակ, գուցե կրկնվելու կարիք չկա: Պարզապես ուզում եմ ասել, որ Ադրբեջանը սկզբունքային դիրքորոշում ունի, որի համար հիմք են ծառայում թե՛ պատմական իրողությունը, թե՛ միջազգային իրավունքի նորմերը: Եվ մենք ոչ մի դեպքում հետ չենք կանգնի այդ դիրքորոշումից: Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունը չի հանդիսացել, չի հանդիսանում և չի հանդիսանա բանակցությունների թեմա: Եվ մենք, օգտագործելով բոլոր հնարավորությունները, կձգտենք վերականգնել մեր երկրի տարածքային ամբողջականությունը»,-ընդգծել է նա:

Ալիևի կարծիքով` թեև արդյունքներ չեն գրանցվել, վերջին ամիսներին միջազգային միջնորդների հնչեցրած կարծիքները, և մասնավորապես` ԼՂ-ի ստատուս-քվոյի անթույլատրելի լինելու վերաբերյալ կարծիքը, որոշակի հույսեր, այդուհանդերձ, արթնացնում են:

«Այսինքն, ստատուս-քվոն անթույլատրելի է, այն պետք է փոփոխվի, հակամարտությունը «սառեցված չէ», և ստատուս-քվոյի փոփոխությունը, բնականաբար, գրավված տարածքներից զորքերի դուրս բերում է ենթադրում: Հենց սրա միջով են անցնում հակամարտության կարգավորման ուղիները: Միջազգային իրավունքի նորմերը պետք է հիմք հանդիսանան ցանկացած խնդրի լուծման համար, հատկապես այն խնդիրների, որոնք առնչվում են հակամարտություններին: Մենք ձգտելու ենք մոտ ժամանակներն արդար կերպով, այն է` միջազգային իրավունքի նորմերի հիման վրա, մեր օգտին լուծել խնդիրը »,-հավելել է Ալիևը:

Ադրբեջանի նախագահի խոսքերով` Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև մեծ տարբերության մասին են վկայում տնտեսական ցուցիչները և ռազմական կարողությունները:

«Հենց այս իրողությունն է ընկած ստատուս-քվոյի վերաբերյալ վերջին հայտարարությունների հիմքում»,-կարծիք է հայտնել նա:

«Վերջերս երկու երկրներում անցկացված զորահանդեսները ցույց տվեցին թե ով` ով է: Կարծում եմ, Հայաստանում զորահանդեսի անցկացումնը նրանց կողմից մեծ սխալ էր: Եթե մինչ այդ նրանք փորձում էին համոզել, թե հայկական բանակը ամենամարտունակն է, ապա այսպես կոչված «զորահանդեսից» հետո բոլորը հասկացան, թե ինչ խղճուկ վիճակում է գտնվում հայկական բանակը»,-ասել է Ալիևը` հավելելով, որ այդ զորահանդեսը ցույց տվեց, որ Հայաստանը անկախ պետություն չէ, այլ` ֆորպոստ:

Ալիևն անդրադարձել է նաև զորահանդեսին մասնակցած եկեղեցականներին:

«Մենք չէին պատկերացնում, որ այնտեղ արդեն կրոնական գործիչներն են նույնիսկ մասնակցում ռազմական ծառայությանը: Դա միաժամանակ և՛ ծիծաղելի է, և՛ ողբերգական»,-ասել է նա:
Աղբյուր՝ ilur.am (http://ilur.am/?p=6637)

Բանակի մարտունակության հետ կապված էշ-էշ դուրս ա տալիս ու կարծում եմ, ինքն էլ լավ հասկանում ա, որ էշ-էշ ա դուրս տալիս, բայց պիտի խոստովանենք, որ ֆորպոստի ու եկեղեցականների հետ կապված մեկնաբանություններ տալու առիթը մենք ենք տվել..

Varzor
25.10.2011, 14:11
Աղբյուր՝ ilur.am (http://ilur.am/?p=6637)

Բանակի մարտունակության հետ կապված էշ-էշ դուրս ա տալիս ու կարծում եմ, ինքն էլ լավ հասկանում ա, որ էշ-էշ ա դուրս տալիս, բայց պիտի խոստովանենք, որ ֆորպոստի ու եկեղեցականների հետ կապված մեկնաբանություններ տալու առիթը մենք ենք տվել..

Դե Էշազադեն ենքան անգրագետ ա, որ մոռանում ա, որ իր սիրած ՆԱՏՕ-ի զորքերում կեպելլանի (զինվորական հոգևորական) հաստիքը դեռևս գործում է ;)
Դե ինչ ասեմ? փաստորեն զարմանալի հրաշքով ավելի մարտունակ և թվապես ու տեխնիկապես գերազանցող բանակը պարտվել է հայկական "խղճուկ" վիճակում գտնվող զորքերին :D :D
տեսնես էդ էշի տղեն հասկանումա, որ ցանկացած խելահաս ու տրամաբանող մարդ հավեղով ղժժումա իրա ասածների վրա? :D

Ախրե մենակ էս խոսքերով ինքը ցույց ա տալիս համ իր անգրագիտությունը համ էլ իր էշությունը :D
Այս խոսքերին ուղղակի պիտի ղժժալով պատասխանենք համայն ինտերնետով` տարբեր լեզուներով ;)

Universe
25.10.2011, 14:27
Անկեղծ ասած, թեկուզ իր ասածները ճիշտ էլ լինեին, ամեն դեպքում, նման ձևով մեկնաբանելն իրա կողմից մի քիչ նախագահավարի չի էլի: Ոնց որ սովորական քաղաքացուց հարցնես, ու սենց... իմիջայլուց «մենք տեսանք թե ով ովա» պատասխանի: Չնայած ոնց որ Արտակն ասեց ֆորպոստի ու եկեղեցականների հետ կապված մերոնք են թույլ տվել


Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունը չի հանդիսացել, չի հանդիսանում և չի հանդիսանա բանակցությունների թեմա
Ասա այ հորթ, առավոտից իրիկուն էտ թեմանա բանակցվում, համ քո երկրում, համել երկրիցդ դուրս, ասենք՝ ռուսաստանում:

Մենք ձգտելու ենք մոտ ժամանակներն արդար կերպով, այն է` միջազգային իրավունքի նորմերի հիման վրա, մեր օգտին լուծել խնդիրը
Միջազգային իրավունքների նորմերը հենց չեն տանո՞ւմ բայց բանակցությունների...

Խնդրում եմ եթե սխալ եմ հասկացել իմաստը տեղյակ պահել:))

Varzor
25.10.2011, 15:17
Անկեղծ ասած, թեկուզ իր ասածները ճիշտ էլ լինեին, ամեն դեպքում, նման ձևով մեկնաբանելն իրա կողմից մի քիչ նախագահավարի չի էլի: Ոնց որ սովորական քաղաքացուց հարցնես, ու սենց... իմիջայլուց «մենք տեսանք թե ով ովա» պատասխանի: Չնայած ոնց որ Արտակն ասեց ֆորպոստի ու եկեղեցականների հետ կապված մերոնք են թույլ տվել


Դե եթե ֆորպոստի մասով մի քիչ վիճելի է, ապա եկեղեցականների պահով` միանշանակ համամիտ չեմ: Նորից եմ կրկնում ՀԲ-ն միակ ռազմական կառտույցը չի աշխարհում, որտեղ հոգևորականներ են ծառայում: Ու ռազմական հոգևորականի ավանդույթները ահավոր հին են: Ովա մեղավոր, որ Ադրբեջանի պատմությունն ու իրա նախագահի խելքն էնքան կարճ են, որ չեն տեսել ու չեն լսել? :D

Chuk
26.10.2011, 12:55
«Չենք լռելու» երիտասարդական նախաձեռնության` բանակում առկա խնդիրները վերհանելու խումբը նախօրեին անակնկալ այցելել է Երևանին մերձակա սերժանտների պատրաստման ուսումնական զորամասերից մեկը:

Խմբի անդամները առանձնազրույցներ են ունեցել ժամկետային մի խումբ զինծառայողների հետ: Վերջիններս նշել են, որ զորամասում առկա են խտրականության դեպքեր` կապված ազատ արձակումների տրամադրման, ինչպես նաև վերակարգի նշանակման հետ: Մնացած առումներով զինվորները գոհ են եղել զորամասից: Զինվորականության մեջ առկա, այսպես կոչված, «արժեքային համակարգի» պատճառով տղաները խնդրել են որևէ տեղ չնշել իրենց անունը։

Նախաձեռնության հաղորդագրությունում նշվում է, որ զորամասի հրամանատարը, ով «բավականին պատշաճ մարդու տպավորություն է թողել», հայտարարել է, թե տեղյակ չէ խտրականության դեպքերի մասին` մեղքը գցելով ստորադաս սպաների վրա: «Չենք լռելու»-ն հորդորել է առավել աչալուրջ գտնվել իր ենթակաների հանդեպ` հիշեցնելով, որ, ամեն դեպքում, զորամասում առկա արատավոր երևույթների համար պատասխանատու է հրամանատարը, իսկ թերությունները նրա ուշադրության պակասի հետևանք են: Այցելության արդյունքների մասին հաղորդվել է պաշտպանության նախարարությանը: Նախաձեռնությունը որոշ ժամանակ անց ևս մեկ անգամ անսպասելիորեն կայցելի նույն զորամաս` տեսնելու փոփոխությունները:

«Հարկ է նշել նաև, որ նյութատեխնիկական հագեցվածության իմաստով որևէ թերություն զորամասում չի հայտնաբերվել, սակայն զինվորների միջև առկա խտրականությունը լուրջ խոչընդոտ է նորմալ բարոյահոգեբանական մթնոլորտի ձևավորման համար»,- ասվում է հաղորդագրությունում:

Այցելության ընթացքում «Չենք լռելու»-ի անդամներին ապշեցրել է Հայաստանի և Արցախի անջատ (առանց ազատագրված տարածքների) քարտեզների պատկերով ցուցատախտակը: Հրամանատարը խոստացել է շտապ ուղղել սխալը` ավելացնելով ազատագրված տարածքները:

«Հայտնում ենք նաև, որ նախաձեռնությունում գործող թեժ գծին զորամասերից մեկում ծառայողներից մեկի մայրը ահազանգել է, որ հրամանատարները` հղվելով գլխավոր շտաբի պետի հրամանի բացակայության վրա, թույլ չեն տալիս զինվորներին ձմեռային հանդերձանք կրել, ինչի պատճառով նրանք մրսում են: «Չենք լռելու»-ն այդ մասին անհապաղ հայտնել է ՊՆ-ին, որը լուծել է խնդիրը»,- նշում են նախաձեռնության անդամները:

Նախաձեռնությանը կոչ է անում բոլորին, ովքեր ունեն կոնկրետ տեղեկություններ բանակում առկա խնդիրների մասին, զանգահարել (055) 211-529 հեռախոսահամարով կամ գրել [email protected] էլեկտրոնային հասցեով:

«Չենք լռելու»-ն ևս մեկ անգամ հորդորում է իր մարզային ներկայացուցիչներին և համախոհներին` հասցնել թեժ գծի հեռախոսահամարը և էլեկտրոնային փոստի հասցեն զինվորներին, նրանց հարազատներին և նոր զորացրվածներին:
Աղբյուր՝ tert.am (http://tert.am/am/news/2011/10/26/army/)

Ժող, ես ինչ-որ լավ չեմ հասկանում: Ինձ կբացատրե՞ք, թե սրանք ո՞վ են, որ իրանց թողել են մտնել զորամաս, ստուգել նյութատեխնիկական հագեցվածությունն ու նման այլ ուսումնասիրություններ անել :think :o

Lion
26.10.2011, 15:44
Աղբյուր՝ tert.am (http://tert.am/am/news/2011/10/26/army/)

Ժող, ես ինչ-որ լավ չեմ հասկանում: Ինձ կբացատրե՞ք, թե սրանք ո՞վ են, որ իրանց թողել են մտնել զորամաս, ստուգել նյութատեխնիկական հագեցվածությունն ու նման այլ ուսումնասիրություններ անել :think :o

Չգիտեմ որը ոնց, բայց քարտեզի պահով նման ապուշություններ ես էլ եմ շատ տեսել, ամենատարբեր տեղերում, սկսած եղանակի հաղորդումներից, իսկ շորերի պահով էլ` ուղղակի բյուրակրատիա է - ինքս եմ ամառային հանդերձանքով մինչև եսիմ երբ սառել Հոկտեմբերյանի ուչեբկում, քանի որ. "հրաման չկար":

Ինչ վերաբերվում է այցելությանը, ապա կարելի թերև միայն... զարմանալ, որ այն եղել է

Chuk
26.10.2011, 16:32
Չգիտեմ որը ոնց, բայց քարտեզի պահով նման ապուշություններ ես էլ եմ շատ տեսել, ամենատարբեր տեղերում, սկսած եղանակի հաղորդումներից, իսկ շորերի պահով էլ` ուղղակի բյուրակրատիա է - ինքս եմ ամառային հանդերձանքով մինչև եսիմ երբ սառել Հոկտեմբերյանի ուչեբկում, քանի որ. "հրաման չկար":

Ինչ վերաբերվում է այցելությանը, ապա կարելի թերև միայն... զարմանալ, որ այն եղել է
Ինձ ասեցին, որ Վովա Գասպարյանն ա իրանց թույլատրել ցանկացած պահի ցանկացած զորամաս գնալ, որը էլի ոչ պակաս զարմանալի ա: Ժամանակ չգտա, որ լրատվականներում դրա հաստատումը գտնեմ:

Ամեն դեպքում չէի խոսում իրանց դիտարկումների մասին, որոնցից շատերին մենք էլ ենք առնչվել, ու էլ ավելիին, լավ գիտենք: Խոսում էի միայն ու միայն այցելության փաստի մասին:

Շինարար
26.10.2011, 16:51
Ինձ ասեցին, որ Վովա Գասպարյանն ա իրանց թույլատրել ցանկացած պահի ցանկացած զորամաս գնալ, որը էլի ոչ պակաս զարմանալի ա: Ժամանակ չգտա, որ լրատվականներում դրա հաստատումը գտնեմ:

Ամեն դեպքում չէի խոսում իրանց դիտարկումների մասին, որոնցից շատերին մենք էլ ենք առնչվել, ու էլ ավելիին, լավ գիտենք: Խոսում էի միայն ու միայն այցելության փաստի մասին:Սաքունցին շպիոն են հանում, բայց որ տես մենք բաց ենք հասարակության համար, օգնություն է գալիս «Չենք լռելուն», իսկ ասած քեզ՝ ովքեր են իրանք, հայտնի չէ: Սաքունցի ջերմ երկրպագուն չեմ, բայց էս պահին էն քարոզարշավը, որ տարվում ա իր դեմ, պարզապես նողկալի ա, իմ կարծիքով:
«Չենք լռելուն» ինձ սկզբում հետաքրքրել էր, թե մալադեց տղերք, չէ իմ պես, բայց դե նախընտրական շրջան ա, չեմ զարմանա, որ որոշակի հեղինակություն հավաքելով երիտասարդության շրջանում, ընտրություններից առաջ մեկ էլ հանդես գան ընտրում ենք այսինչին հայտարարությամբ:

Սաքունցի վերաբերյալ մի քիչ շատ եմ վրդովված, էս էլ ասեմ ու պրծ, նույն հաջողությամբ ցանկացած հկ, որ աշխատում ա արտասահմանյան գռանտով, ցանկացած ոչ միայն հկ, այլև քաղաքապետարան ու գյուղապտարան ու դպրոց, որ տարբեր ծրագրեր են շահում, ցանկացած արտասահմանյան մամուլի համար գրող լրագրողի, ցանկացած ինտերնետային լրատվամիջոցի, որ քննադատում ա բանակը, երկրի ներքին կյանքի խնդիրներն ա լուսաբանում և այլն, ու ունի նաև անգլերեն, ռուսերեն, էլ չեմ ասում թուրքերեն տարբերակ, կարելի ա շպիոն հանել: Ես ոչինչ չեմ բացառում,ինչը չգիտեմ, չգիտեմ, բայց էն ինչ էս պահին կատարվում ա, ուղղակի զզվելի ա:

Varzor
26.10.2011, 17:16
Ինձ ասեցին, որ Վովա Գասպարյանն ա իրանց թույլատրել ցանկացած պահի ցանկացած զորամաս գնալ, որը էլի ոչ պակաս զարմանալի ա: Ժամանակ չգտա, որ լրատվականներում դրա հաստատումը գտնեմ:
Ամեն դեպքում չէի խոսում իրանց դիտարկումների մասին, որոնցից շատերին մենք էլ ենք առնչվել, ու էլ ավելիին, լավ գիտենք: Խոսում էի միայն ու միայն այցելության փաստի մասին:

Չուկ, նախընտրական PR-ա, հըլը թող փորձեին մի տարի առաջ մտնեին ինչ-որ զորամաս:
Հենց դրանից էլ հետևում է, որ թույլատվությունը բավականին վերևից է տրվել, հակառակ դեպքում զորամասի հրամանատարը չեր թույլ տա նույնիսկ ՀԱԿ-ից (КПП :D) ներս մտնեին:

Varzor
26.10.2011, 17:17
նույն հաջողությամբ ցանկացած հկ, որ աշխատում ա արտասահմանյան գռանտով, ցանկացած ոչ միայն հկ, այլև քաղաքապետարան ու գյուղապտարան ու դպրոց, որ տարբեր ծրագրեր են շահում, ցանկացած արտասահմանյան մամուլի համար գրող լրագրողի, ցանկացած ինտերնետային լրատվամիջոցի, որ քննադատում ա բանակը, երկրի ներքին կյանքի խնդիրներն ա լուսաբանում և այլն, ու ունի նաև անգլերեն, ռուսերեն, էլ չեմ ասում թուրքերեն տարբերակ, կարելի ա շպիոն հանել: Ես ոչինչ չեմ բացառում,ինչը չգիտեմ, չգիտեմ, բայց էն ինչ էս պահին կատարվում ա, ուղղակի զզվելի ա:

տենց էլ կա, ու ոչ միայն հայաստանում, այլ նաև ամբողջ աշխարհում ;)

Chuk
26.10.2011, 17:23
Չուկ, նախընտրական PR-ա, հըլը թող փորձեին մի տարի առաջ մտնեին ինչ-որ զորամաս:
Հենց դրանից էլ հետևում է, որ թույլատվությունը բավականին վերևից է տրվել, հակառակ դեպքում զորամասի հրամանատարը չեր թույլ տա նույնիսկ ՀԱԿ-ից (КПП :D) ներս մտնեին:
Զուտ նախընտրական փիառի հարց չի, այլ նաև վերջին շրջանում բանակի դեպքերի հետ կապված աղմուկի արձագանք ա:
Հարցն էդ չի: Հարցն էն ա, որ էս խումբն էնպիսի մարմին չի, որին ՀԱԿ-ից (Հսկիչ Անցագրային Կետ) ներս պետք ա թողնեին: Կապ չունի, թե ում թույլտվությամբ ա: Ես ինքս, գիտես, գտնում եմ, որ անհրաժեշտ է քաղաքացիական հասարակութան կառուցումը, նման խմբերի գոյությունը: Բայց էդ չի նշանակում, որ, ով ուզում է լինի, «քաղաքացիական նախաձեռնություն» ստեղծի, կամ «երիտասարդական նախաձեռնություն» ստեղծի, մի քանի վիդեո դնի յութուբում, մի քանի հայտարարությամբ հանդես գա, պետք ա իրավունք ստանա որևէ զորամաս մտնել: Մի կողմ եմ թողնում էս խմբի անկեղծ կամ չանկեղծ լինելու մասին իմ մտահոգություններս ու կրկնում, ով ուզում ա լինեին, անգամ ամենաբարի նպատակ հետապնդողները լինեին: Սա ինչ-որ տեղ, իմ խորին համոզմամբ, ազգային անվտանգությանը հարվածող քայլ ա:

Բանակի մասին մտահոգ լինելը, առկա դեպքերի մասին աղմուկ բարձրացնելը, հետամուտ լինելը, որ դատավարություններն արդար լինեն, այլ բան է, մտնել զորամաս ու նյութատեխնիկական հագեցվածություն ստուգելը՝ լրիվ այլ բան է: Նման մարմիններ էլ պետք, որոնք պետք է ստուգեն, բայց էդ չի նշանակում, որ ով ֆեյսբուքում ակտիվ ա, պետք ա նման արտոնություն ստանա: Խաղ չի: Երկրի բանակն ա:

My World My Space
26.10.2011, 19:58
այո՜, չենք լռելու, որպեսզի ընտրվի Թնդանուշ Բոզոյանը....

ողբամ քեզ բանակ, քեզ ստուգում են մարդիկ, ովքեր լռել չգիտեն: Մնում է իմանանք թե ում մոտ չեն լռելու....

Արէա
26.10.2011, 21:27
Ցավում եմ թեմայից դուրս գրառմանս համար, բայց "չենք լռելուն" արդեն երկրորդ անգամ (գոնե իմ համար) հողին հավասարացրեց նախկինում ձևավորված դրական կարծիքս:

Varzor
27.10.2011, 15:19
Բանակի մասին մտահոգ լինելը, առկա դեպքերի մասին աղմուկ բարձրացնելը, հետամուտ լինելը, որ դատավարություններն արդար լինեն, այլ բան է, մտնել զորամաս ու նյութատեխնիկական հագեցվածություն ստուգելը՝ լրիվ այլ բան է: Նման մարմիններ էլ պետք, որոնք պետք է ստուգեն, բայց էդ չի նշանակում, որ ով ֆեյսբուքում ակտիվ ա, պետք ա նման արտոնություն ստանա: Խաղ չի: Երկրի բանակն ա:

Չուկ, իսկ եթե սրանք ուղղակի որևէ անտաղանդ իշխանավորի կազմակերպած խումբն են? Միգուցե ինչ-որ մեկը սրանց միջոցով փորձում է, իբր թե ցույց տալ, որ բանակում վիճակն այդքան էլ լավ չի?
Լիովին համամիտ եմ, որ նման հիմարություն ոչ մի տեղ չես գտնի, որ դա ազգային անվտանգության մակարդակի հարց է: Բայց փաստը մնում է փաստ. մտել են զորամաս, նշանակում է թողել են, այն էլ վերևից: Այ էդ դաբրո տվողին ա պետք գտնել ու ...

Աբելյան
01.11.2011, 21:02
Ժողովուրդ, ի՞նչ ա իրանից ներկայացնում ген. կոմիսսիան:

Universe
01.11.2011, 21:32
Ժողովուրդ, ի՞նչ ա իրանից ներկայացնում ген. կոմիսսիան:
Գլխավոր կոմիսսիա: Այսինքն, գլխավոր ստուգումներնեն անց կացվում այդտեղ, որպեսզի բոլորը միահամուռ ուժերով հաստատեն, որ տվյալ անձնավորությունը ՄԵԿԱ պիտանի է շարային ծառայության:

Մի խոսքով, մի խումբ մարդիկ են, որոնց նպատակը մինչև վերջ բանակ տանելնա:))

Rammstein
05.11.2011, 13:15
Ժողովուրդ, ի՞նչ ա իրանից ներկայացնում ген. կոմիսսիան:

Ասեմ, գյոռս չեմ տանելու: :D

Դա հանրապետական բժշկական հանձնաժողովն ա: Անց ա կացվում տարբեր վայրենկոմատներում: Էդ հանձնաժողովի բժիշկները գեներալի գլխավորությամբ հավաքվում են տվյալ վայրենկոմատում, զինակոչիկներն էլ դրսում, դարպասների մոտ կանգնած ծխում են: Հետո մի հատ ավագ ենթասպա (optional :))) ա գալիս ու սկսում ա անուններ կարդալ` նախապես ասելով, թե որ վայրենկոմատից ա:

Մեծ հերթերի չգոյացման համար տարբեր վայրենկոմատներին տարբեր ժամ են նշանակում: Օրինակ` էս հինգշաբթի օրվա գեներալսկին Մաշտոցի վայրենկոմատում էր (Աջափնյակ), նույն վայրենկոմատում հաշվառվածներին կանչել էին ժամը 9-ին, իսկ ինձ (Շենգավիթի վայրենկոմատ) կանչել էին ժամը 13-ին, մինչեւ Շենգավիթը, Շահումյանի վայրենկոմատն էր, եւ այլն:

Հետո էդ ավագ ենթասպան ում անունը կարդում ա (մոտ մի 5 հոգի), մտնում են ներս: Ներսում մի հատ ակնոցավոր, մի քիչ կանացի քայլվածքով փոխգնդապետ ա գալիս, գործերը վերցնում ա, եւս մեկ անգամ կարդում ա անունները ու ամեն մեկին ասում ա, թե որ դռան մոտ սպասի (ամեն սենյակում տարբեր բժիշկներ են նստած), ու եթե ենթադրենք` Պողոսը, Պետրոսը ու Մարտիրոսը պիտի ունքաբույժի սենյակի մոտ սպասեն, իրանց գործերը տանում տալիս ա ունքաբույժին :)):

Հետո ունքաբույժը էդքան հոգուն հատ-հատ կանչում ա, գործերն ա նայում, հարց-մարց ա տալիս, (ինչ-որ լուրջ հետազոտություն գեներալսկի կոմիսիայում չեն անում, շատ-շատ սիրտը, թոքերը լսեն, ճնշումը, ջերմությունը չափեն): Հետո որ մի քանի հոգուն կանչում պրծնում ա, գործերի հետ միասին սենյակից դուրս ա գալիս ու էդ զինակոչիկների հետ գնում ա գեներալի մոտ: Հատ-հատ ներս են կանչում, ու բժիշկը ամեն մեկի խնդիրները գեներալին մայրենի ռուսերենով նկարագրում ա: Քանի որ գեներալը բժիշկ չի, ինքը վստահում ա իրա հանձնաժողովի բժիշկների եզրակացությանը ու ստորագրում ա բժիշկների գրածի տակ (սենց A5 ֆորմատի Landscape թուղթ ա, դա ա հետո փակցվում գործերի մեջ որպես գեներալսկիի եզրակացություն): Եթե զինակոչիկին պիտանի են հաշվում, գեներալը զինակոչիկին շատ-շատ կարող ա հարցնի` «Պատրաստ ե՞ս ծառայության»:

Գեներալի մոտ մտնելուց ու դուրս գալուց հետո զինակոչիկը կարա գնա տուն: Նախապես ամեն վայրենկոմատի ներկայացուցիչներն իրենց զինակոչիկներին ասած են լինում, թե երբ գան պատասխանն իմանալու:

soultaker
05.11.2011, 19:34
Լավ նկարագրել էիր, ոնց որ կա, մենակ թե սկզբի կեսը երևի կոնկրետ քեզ էր վերաբերվում, իսկ հիմնական ընդհանուր մասը երկրորդ մասում էր:

Rammstein
05.11.2011, 19:44
Լավ նկարագրել էիր, ոնց որ կա, մենակ թե սկզբի կեսը երևի կոնկրետ քեզ էր վերաբերվում, իսկ հիմնական ընդհանուր մասը երկրորդ մասում էր:

Կոնկրետ ինձ վերաբերող մենակ մի փոքր հատված էր.


Օրինակ` էս հինգշաբթի օրվա գեներալսկին Մաշտոցի վայրենկոմատում էր (Աջափնյակ), նույն վայրենկոմատում հաշվառվածներին կանչել էին ժամը 9-ին, իսկ ինձ (Շենգավիթի վայրենկոմատ) կանչել էին ժամը 13-ին, մինչեւ Շենգավիթը, Շահումյանի վայրենկոմատն էր, եւ այլն:

Մնացած ամեն ինչը հիմնական ու ընդհանուր էր: ;)

Norton
13.11.2011, 15:13
Բանակում մի հատ խնդիր կա, որի մաիսին ոչ մի տեղ չեն անդրադառնում… ժամկետային զ/ծ-երի արձակուրդի հարցնա, որը ըստ օրենքի պետքա տրամադրվի 8 ամիսը լրանալուն պես, բայց զորամասերի մեծ մասում դա չի պահպանվում, ավելին զ/ծ-երի մի զգալի հատված չի 16-20 ամսվա ծառայողա դառնում, բայց դեռ հիմնական արձակուրդ ոչեն ուղարկում: Էտ հարցը հեշտ լուծում ունի, բայց խի չեն անում պարզ չի:

Varzor
14.11.2011, 12:57
Բանակում մի հատ խնդիր կա, որի մաիսին ոչ մի տեղ չեն անդրադառնում… ժամկետային զ/ծ-երի արձակուրդի հարցնա, որը ըստ օրենքի պետքա տրամադրվի 8 ամիսը լրանալուն պես, բայց զորամասերի մեծ մասում դա չի պահպանվում, ավելին զ/ծ-երի մի զգալի հատված չի 16-20 ամսվա ծառայողա դառնում, բայց դեռ հիմնական արձակուրդ ոչեն ուղարկում: Էտ հարցը հեշտ լուծում ունի, բայց խի չեն անում պարզ չի:
Բա ոնց փող աշխատեն?
Գումարտակի, զորամասի հրամանատարները և/կամ շտաբի պետերը դրանով "բավականին լավ" գումարներ են լաստակում: Իմ ծառայության ժամանակ 1 շաբաթ արձակուրդը արժեր մոտ 25.000դր:
Ահավոր է այն երևույթը, որ մի զինվորը այդպես էլ արձակուրդ չի գնում, իսկ մյուսը նույնիսկ մեկ տասնյակից ավելի արձակուրդներ է գնում: Անձամբ ես 4 անգամ աևձակորդում եմ եղել, բայց 8 ամիսը լրանալուց հետո: 2 հատն էլ արտահերթ եմ ստացել: Ճիշտ ասած, եթե ուզենայի 2 ամիսը մեկ տուն կգայի, բայց անիմաստ էր համարում, քանի որ առանց առիթի արձակուրդ գնալ ու կամքիցս անկախ տնեցիքին ծախսի տակ գցել չէի ուզում:
Բայց կային մարդիկ, որոնք պատեհ-անպատեհ գնում էին արձակուրդ: Դե բնական է, միշտ էլ առիթ կգտնվի:
Ի դեպ որոշ զորամասերում արձակուրդի խնդիրը առկա է նաև անձնակազմի թերհամալրման պատճառով:
ՄԻ խոսքով սա շատ ցավոտ հարց է և ոչ մի կերպ վերջնական կանոնակարգված չէ: Միշտ էլ արձակուրդ գնալու համար անհրաժեշտ է հրամանատարի (անմիջական կամ ավելի բարձրաստիճան) թույլատվությունը: Իսկ հրամանատարն էլ միշտ կգտնի զինվորի վրա մի "ՉՊ", որ արձակուրդից զրկի:

Universe
14.11.2011, 15:28
Բա ոնց փող աշխատեն?
Գումարտակի, զորամասի հրամանատարները և/կամ շտաբի պետերը դրանով "բավականին լավ" գումարներ են լաստակում: Իմ ծառայության ժամանակ 1 շաբաթ արձակուրդը արժեր մոտ 25.000դր:
Ահավոր է այն երևույթը, որ մի զինվորը այդպես էլ արձակուրդ չի գնում, իսկ մյուսը նույնիսկ մեկ տասնյակից ավելի արձակուրդներ է գնում: Անձամբ ես 4 անգամ աևձակորդում եմ եղել, բայց 8 ամիսը լրանալուց հետո: 2 հատն էլ արտահերթ եմ ստացել: Ճիշտ ասած, եթե ուզենայի 2 ամիսը մեկ տուն կգայի, բայց անիմաստ էր համարում, քանի որ առանց առիթի արձակուրդ գնալ ու կամքիցս անկախ տնեցիքին ծախսի տակ գցել չէի ուզում:
Բայց կային մարդիկ, որոնք պատեհ-անպատեհ գնում էին արձակուրդ: Դե բնական է, միշտ էլ առիթ կգտնվի:
Ի դեպ որոշ զորամասերում արձակուրդի խնդիրը առկա է նաև անձնակազմի թերհամալրման պատճառով:
ՄԻ խոսքով սա շատ ցավոտ հարց է և ոչ մի կերպ վերջնական կանոնակարգված չէ: Միշտ էլ արձակուրդ գնալու համար անհրաժեշտ է հրամանատարի (անմիջական կամ ավելի բարձրաստիճան) թույլատվությունը: Իսկ հրամանատարն էլ միշտ կգտնի զինվորի վրա մի "ՉՊ", որ արձակուրդից զրկի:
Մեզ մոտ 2000+ ծառայողների միայն 15-30 տոկոսն էր երկու անգամ իրեն հասանելի արձակուրդին մեկնել:
Էսօրվա դրությամբ հասարակ ռոտնու հետ էլ լավ լինես, ձև կկարողանաս անել արձակուրդի:

իմ բախտն էնքանով բերեց, որ վերջում եկա արձակուրդ, ու մեկ շաբաթ անց էլ ընտրությունների խաթեր եկա, մինչև դա էլ 2 անգամ եկել էի, ու դարձավ՝ 4:))))))

John
14.11.2011, 17:38
ժամկետային զ/ծ-երի արձակուրդի հարցնա, որը ըստ օրենքի պետքա տրամադրվի 8 ամիսը լրանալուն պես,
ինքս կարդացել եմ ու ՉԿԱՐ օրենքի մեջ նման բան գրված... գուցե սխալ եմ հիշում, դրա համար օրենքը կմեջբերե՞ս...

Varzor
14.11.2011, 18:52
ինքս կարդացել եմ ու ՉԿԱՐ օրենքի մեջ նման բան գրված... գուցե սխալ եմ հիշում, դրա համար օրենքը կմեջբերե՞ս...
Կա, նույնիսկ "Զինվորի մայր" կազմակերպոթւյան կողմից հուշարար գրքույկներ էին բաժանում, որտեղ հակիրճ տրված էին ցավալի հարց դառած իրավունքների նկարագրությունները ու դրանց օրինական հիմքերը:
Խնդրեմ, նորից կարդա, ԶԻՆՎՈՐԱԿԱՆ ԾԱՌԱՅՈՒԹՅԱՆ ԱՆՑՆԵԼՈՒ ՄԱՍԻՆ ՀՀ ՕՐԵՆՔԸ (http://www.arlis.am/DocumentView.aspx?docid=72075), հոդված 45

John
14.11.2011, 22:22
ժամկետային զ/ծ-երի արձակուրդի հարցնա, որը ըստ օրենքի պետքա տրամադրվի 8 ամիսը լրանալուն պես, բայց զորամասերի մեծ մասում դա չի պահպանվում, ավելին զ/ծ-երի մի զգալի հատված չի 16-20 ամսվա ծառայողա դառնում, բայց դեռ հիմնական արձակուրդ ոչեն ուղարկում:

Շնորհակալություն Վարզոր ջան...

Հոդված 45. Պարտադիր զինծառայողի արձակուրդի տևողությունը

1. Պարտադիր զինծառայողի ծառայության ընթացքում խրախուսման կարգով՝ ոչ պակաս, քան 6 ամսվա բարեխիղճ ծառայության դեպքում, կարող է տրվել մեկ հիմնական արձակուրդ՝ հետևյալ տևողությամբ.

1) զինվորներին՝ 15 օր.

2) սերժանտներին և ավագներին՝ 20 օր.

Դե հիմա Նորթըն ախպեր, թե ո՞նց ա որ սենց ա...
Քավ լիցի, տպավորություն չստեղծվի, որ իմ կարծիքով ամեն ինչ նորմալ ա ու սաղ բարեխիղճ ծառայության համար են արձակուրդ գնում... բայց օրենքի մեջ հստակ գրված է, որ ԿԱՐՈՂ Է ՏՐՎԵԼ, ի դեպ, ԽՐԱԽՈՒՍՄԱՆ ԿԱՐԳՈՎ, ու ոչ թե պարտադիր... ինքս 13 ամիս ծառայելուց հետո եմ եկել արձակուրդ ու ոչ մի բողոք չունեմ... հաստատ ավելի լավ էր, քան 8 ամսից հետո գայի ու հետ գնալուց հետո 15.5 ամիս ունենայի ծառայելու։ Ու մեր զորամասում տենց զինվոր չի եղել, որ արձակուրդ չգնա, իսկ թե քա՞նի ամիս ծառայելուց հետո, էդ արդեն այլ հարց է ու ՈՉ ՄԻ օրենքի խախտում չի, եթե նույնիսկ զինվորը արձակուրդ ա գնում 20 ամիս ծառայելուց հետո։ Դրա պատճառն էլ ասեմ իմանաք՝ միաժամանակ արձակուրդում կարող են գտնվել ՍԱՀՄԱՆԱՓԱԿ քանակով զինվորներ, ու բնական ա, եթե 300 հոգանոց զորամասից 80 հոգու 8 ամիսը լրանում ա մի ամսվա ընթացքում, ստացվում ա միջին ահաշվով էդ ամսում ցանկացած օր 40 զինվոր 300ից բացակայում ա զորամասից... իսկ դու պատկերացնո՞ւմ ես էդ ինչ թիվ ա... 13 տոկոս... ու եթե էդ բոլոր զորամասերում (քանի որ զորակոչային սեզոնը նույնն է բոլոր զորամասերում ու հետևաբար 8 ամիսն էլ է լրանում միաժամանակ)... ու դու պատկերացնո՞ւմ ես էդ ամսում պատերազմ սկսվի... մարտունակության վիճակը տխուր կլինի ցանկացած զորամասի... դու պատկերացրու էդ 80ից 20ը վարորդ են, 20 միավոր տեխնիկա վարորդ չի ունենա... հարց է ինչքան ժամանակում էդ զինվորները կհասցնեն հետ գալ զորամաս տագնապի դեպքում...
մի խոսքով՝ ասածս էն ա, քիչ չեն պրոբլեմները, գոնե կողքից մի հորինեք... նեղվում եմ... Նորթըն, կարծեմ դու էլ չես ծառայել չէ՞ ։ Հույս ունեմ՝ չնեղացար, որտև ես միտք չունեի քեզ նեղացնելու, ուղղակի ուզում եմ, որ թյուր կարծիք չստեղծվի :)

Լուսաբեր
14.11.2011, 22:39
Նորթըն, կարծեմ դու էլ չես ծառայել չէ՞

Իսկ ես ինչքան գիտեմ, ինքը հենց հիմա ծառայության մեջա Հոս ջան :)
Ու երբ իմացա դրա մասին, մի տեսակ հպարտացա: Քեզ տաք ու կուշտ պահի, անփորձանք էլ ծառայի ու հետ արի Անդո ջան:aha

John
14.11.2011, 22:42
Իսկ ես ինչքան գիտեմ, ինքը հենց հիմա ծառայության մեջա Հոս ջան :)
Ու երբ իմացա դրա մասին, մի տեսակ հպարտացա: Քեզ տաք ու կուշտ պահի, անփորձանք էլ ծառայի ու հետ արի Անդո ջան:aha

Միանում եմ իհարկե Լուսի բարեմաղթանքին Անդո ջան, անփորձանք ախպերս...
հույս ունեմ, գրառումս կկարդաս ու կհամոզվես, որ գոնե էդ առումով բողոքելու տեղ եթե ունենք, ապա միայն օրենքից, ոչ թե օրենքի չկատարվելուց :)

Tig
15.11.2011, 10:10
Ճիշտն ասած հիմա չգիտեմ ոնց է, բայց երբ ես ծառայում էի մի ժամանակ հաստատ պարտադիր էր, որ զինվորները 8 ամիսը լրանալուց հետո, մինչև 1.5 տարին լրանալը, արձակուրդ գնա: Հիշում եմ, երբ մեր հրամանատարը իմացավ, որ ստուգումներ եմ լինելու այդ առիթով, սկսեց խումբ խումբ չգնացածներին ուղարկել արձակուրդ, իհարկե առանձ փողի: Էդ ժամանակահատվածում չէի հասցնում արձակուրդայիններ լրացնեի :)) Պահ կար վերակարգի համար մարդիկ չէին հերիքում... Բայց հետո, իմ զորացրվելուց մի որոշ ժամանակ առաջ իմացանք, որ այդ պարտադիր ասվածը փոխել են, ու այլևս պարտադիր չի: Այլ միայն տրվում է խրախուսման կարգով: Դե բնական է խրախուսումը պարզ է, թե ոնց է իրականացվում... Բայց նենց չի, որ ոչ մի հոգի զինվոր չկար, որ իրոք խրախուսումով չգնար: Գնում էին և փողով և իրոք խրախուսման կարգով: Հիմա ճիշտն ասած չգիտեմ, թե դրանից հետո օրենքում փոփոխություն արվել է, թե ոչ: Բայց եթե չի արվել, նշանակում է պարտադիր ասվածը հանած է... Բայց կարծում եմ անկախ ծառայության որակից ճիշտ է, որ զինվորը գոնէ մի անգամ արձակուրդ գա, ասենք 5-ից 10 օրով: Լավ զինվոր է 10 օր թող գա, վատն է՝ 5: Սա գոնէ էլի ինչոր լծակ է, զինվորին լավ ծառայության դրդելու համար: Ու համոզված եղեք, ցանկացած միջին օղակի հրամանատար հնարավորության դեպքում օգտագործում է այլ լծակը ի օգուտ ծառայության որակի: Այլ հարց է, որ երբեմն վերադաս հրամանատարությունը վերցնում է այդ լծակը միջին օղակների հրամանատարների ձեռքից ու... Մի խոսքով հուսանք, որ այս ոլորտում է կբարելավվի ամեն ինչ ;)

Varzor
15.11.2011, 11:31
Քավ լիցի, տպավորություն չստեղծվի, որ իմ կարծիքով ամեն ինչ նորմալ ա ու սաղ բարեխիղճ ծառայության համար են արձակուրդ գնում... բայց օրենքի մեջ հստակ գրված է, որ ԿԱՐՈՂ Է ՏՐՎԵԼ, ի դեպ, ԽՐԱԽՈՒՍՄԱՆ ԿԱՐԳՈՎ, ու ոչ թե պարտադիր... ինքս 13 ամիս ծառայելուց հետո եմ եկել արձակուրդ ու ոչ մի բողոք չունեմ... հաստատ ավելի լավ էր, քան 8 ամսից հետո գայի ու հետ գնալուց հետո 15.5 ամիս ունենայի ծառայելու։ Ու մեր զորամասում տենց զինվոր չի եղել, որ արձակուրդ չգնա, իսկ թե քա՞նի ամիս ծառայելուց հետո, էդ արդեն այլ հարց է ու ՈՉ ՄԻ օրենքի խախտում չի, եթե նույնիսկ զինվորը արձակուրդ ա գնում 20 ամիս ծառայելուց հետո։ Դրա պատճառն էլ ասեմ իմանաք՝ միաժամանակ արձակուրդում կարող են գտնվել ՍԱՀՄԱՆԱՓԱԿ քանակով զինվորներ, ու բնական ա, եթե 300 հոգանոց զորամասից 80 հոգու 8 ամիսը լրանում ա մի ամսվա ընթացքում, ստացվում ա միջին ահաշվով էդ ամսում ցանկացած օր 40 զինվոր 300ից բացակայում ա զորամասից... իսկ դու պատկերացնո՞ւմ ես էդ ինչ թիվ ա... 13 տոկոս... ու եթե էդ բոլոր զորամասերում (քանի որ զորակոչային սեզոնը նույնն է բոլոր զորամասերում ու հետևաբար 8 ամիսն էլ է լրանում միաժամանակ)... ու դու պատկերացնո՞ւմ ես էդ ամսում պատերազմ սկսվի... մարտունակության վիճակը տխուր կլինի ցանկացած զորամասի... դու պատկերացրու էդ 80ից 20ը վարորդ են, 20 միավոր տեխնիկա վարորդ չի ունենա... հարց է ինչքան ժամանակում էդ զինվորները կհասցնեն հետ գալ զորամաս տագնապի դեպքում...
մի խոսքով՝ ասածս էն ա, քիչ չեն պրոբլեմները, գոնե կողքից մի հորինեք... նեղվում եմ... Նորթըն, կարծեմ դու էլ չես ծառայել չէ՞ ։ Հույս ունեմ՝ չնեղացար, որտև ես միտք չունեի քեզ նեղացնելու, ուղղակի ուզում եմ, որ թյուր կարծիք չստեղծվի :)

Հենց էդ էլ ասում էի` հրամանատարությունն է որոշում, թե արդյոք այս կամ այն զինվորը պիտի գնա արձակուրդ, թե ոչ:
Ոնց արդեն նշել ենք, դա կապված էնաև զորամասի անձնակազմի համլրման հետ նույնպես:
Բայց ինչպես կբացատրես, որ զինվորը 2 տարի անբասիր ծառայում է ու արձակուրդ չեն տալիս, իսկ մյուսին մի 15-20 անգամ տալիս են? Այ խոսքը գնում է այս երևույթի մասին:
Ցանկացած զորամաս ունի իր անձնակազմին արձակուրդ ուղարկելու լիմիտներ, որոնք վաղուց կանոնակարգված են և կախված են իրավիճակից ու անձնակազմի համալրման աստիճանից: Բայց միևնույն է վերջնական որոշումը մնում է հրամանատարների ձեռքին:

Varzor
15.11.2011, 11:39
John ջան, էս ինչ հեքիաթներ են: Քո ասելով նրանք, ովքեր տարին 2 անգամ արձակուրդ են հաջողացնում իրենք սենց բարեխիղճ են ծառայում ու պարգևատրվում են հա՞: 2 տարվա մեջ մի անգամ արձակուրդ տալը դա պարտադիր ա: Չի կարա լինի էնպես որ մեկը անընդհատ գնա, էն մեկն էլ ամբողջ ծառայության ժամանակ չգնա: Ու էն լյա լյա լայ -ները որ պատերազմ կսկսվի ու տենց երգեր...եթե մեկին տալիս են 10 օր իսկ մյուսին էլ ԽՐԱԽՈՒՍՄԱՆ / սաղ լինեն պապայի փողերը...ոը ոչ միայն/ մեկ ամիս, պետք ա որ նորմալ երկրում մտածեն բա խի՞....
Եթե օրենքը չի կատարվում նշանակում ա օրենք չկա:
Հեքիաթներ չեն, այլ անկատար օրենքի հետևանքներ ;)
Բոլոր ծառայածներն ու ծառայողներն էլ գիտեն, որ արձակուրդների տրամադրման հարցում բարեխիղճ ծառայությունը այդքան էլ առաջնայի չէ:
Ու որտեղ տեսար, որ օրենքը չի կատարվում? Հլը դու արձակուրդը ստորագրող շտաբի պետին հարցրում, տես ոնց է օրենքով հիմնավորում (չնայած շտաբի պետերի մի լավ մասը անգրագետոտ են), որ այդ զինվորը հերթական արձակուրդ է գնում խրախուսման կարգով, իսկ խրախուսումը թղթով հիմնավորված է:
Ոչ մի տեղ սահմանափակում դրված չի, թե զինվորի հրամանատարը որքան և քանի անգամ կարող է խրախուսել իր զինվորին: Ինչպես նաև ամրագրված չի, թե ինչպես է ֆիքսվում բարեխիղճ ծառայությունը:
Ընդհանրապես այս օրենքը միակողմանի տեսք ունի` մենակ բանակի համար, այլ ոչ զինծառայողի:

... ես դեռ ծառայում եմ;):
Բարի ծառայություն :)

Դեկադա
15.11.2011, 11:48
Հեքիաթներ չեն, այլ անկատար օրենքի հետևանքներ ;)
Բոլոր ծառայածներն ու ծառայողներն էլ գիտեն, որ արձակուրդների տրամադրման հարցում բարեխիղճ ծառայությունը այդքան էլ առաջնայի չէ:
Ու որտեղ տեսար, որ օրենքը չի կատարվում? Հլը դու արձակուրդը ստորագրող շտաբի պետին հարցրում, տես ոնց է օրենքով հիմնավորում (չնայած շտաբի պետերի մի լավ մասը անգրագետոտ են), որ այդ զինվորը հերթական արձակուրդ է գնում խրախուսման կարգով, իսկ խրախուսումը թղթով հիմնավորված է:
Ոչ մի տեղ սահմանափակում դրված չի, թե զինվորի հրամանատարը որքան և քանի անգամ կարող է խրախուսել իր զինվորին: Ինչպես նաև ամրագրված չի, թե ինչպես է ֆիքսվում բարեխիղճ ծառայությունը:
Ընդհանրապես այս օրենքը միակողմանի տեսք ունի` մենակ բանակի համար, այլ ոչ զինծառայողի:

Բարի ծառայություն :)

Համաձայն եմ թղթերին որ նայենք մենակ բանակը չէ, ամբողջ երկիրը խնդիրներ չունի, բայց դե բոլորս էլ հասկանում ենք որ թղթերով չի:
Շնորհակալություն:;)

Varzor
15.11.2011, 11:51
Ճիշտն ասած հիմա չգիտեմ ոնց է, բայց երբ ես ծառայում էի մի ժամանակ հաստատ պարտադիր էր, որ զինվորները 8 ամիսը լրանալուց հետո, մինչև 1.5 տարին լրանալը, արձակուրդ գնա: Հիշում եմ, երբ մեր հրամանատարը իմացավ, որ ստուգումներ եմ լինելու այդ առիթով, սկսեց խումբ խումբ չգնացածներին ուղարկել արձակուրդ, իհարկե առանձ փողի: Էդ ժամանակահատվածում չէի հասցնում արձակուրդայիններ լրացնեի :)) Պահ կար վերակարգի համար մարդիկ չէին հերիքում... Բայց հետո, իմ զորացրվելուց մի որոշ ժամանակ առաջ իմացանք, որ այդ պարտադիր ասվածը փոխել են, ու այլևս պարտադիր չի: Այլ միայն տրվում է խրախուսման կարգով: Դե բնական է խրախուսումը պարզ է, թե ոնց է իրականացվում... Բայց նենց չի, որ ոչ մի հոգի զինվոր չկար, որ իրոք խրախուսումով չգնար: Գնում էին և փողով և իրոք խրախուսման կարգով: Հիմա ճիշտն ասած չգիտեմ, թե դրանից հետո օրենքում փոփոխություն արվել է, թե ոչ: Բայց եթե չի արվել, նշանակում է պարտադիր ասվածը հանած է... Բայց կարծում եմ անկախ ծառայության որակից ճիշտ է, որ զինվորը գոնէ մի անգամ արձակուրդ գա, ասենք 5-ից 10 օրով: Լավ զինվոր է 10 օր թող գա, վատն է՝ 5: Սա գոնէ էլի ինչոր լծակ է, զինվորին լավ ծառայության դրդելու համար: Ու համոզված եղեք, ցանկացած միջին օղակի հրամանատար հնարավորության դեպքում օգտագործում է այլ լծակը ի օգուտ ծառայության որակի: Այլ հարց է, որ երբեմն վերադաս հրամանատարությունը վերցնում է այդ լծակը միջին օղակների հրամանատարների ձեռքից ու... Մի խոսքով հուսանք, որ այս ոլորտում է կբարելավվի ամեն ինչ ;)
Օրենքը բազմիցս փոփոխությունների է ենթարկվել:
Օրինակ`
2004թ. դեկտեմբեր Հոդված 23. Օրենքի 45-րդ հոդվածում՝
ա) 1-ին մասը «կարգով» բառից հետո լրացնել «՝ ոչ պակաս, քան 6 ամսվա բարեխիղճ ծառայության դեպքում,» բառերով.
բ) 1-ին մասի երկրորդ պարբերությունը հանել:

2007թ. նոյեմբեր Հոդված 3. Օրենքի 46-րդ հոդվածի 6-րդ մասը շարադրել հետևյալ խմբագրությամբ.
«6. Զինծառայողի՝ պայմանագրի ժամկետը լրանալու կապակցությամբ կամ մինչև պայմանագրի ժամկետը լրանալը վաղաժամկետ զորացրվելու (անձնակազմի ցուցակներից հանվելու) դեպքերում չօգտագործված հերթական արձակուրդի փոխարեն վճարվում է դրամական փոխհատուցում՝ օրենքով սահմանված կարգով և չափով:»:

Իսկ էդ ձեր (նաև մեր :) ) ժամանակվա "պարտադիր 8 ամիս հետո, մինչև 1.5 տարի ծառայելը" ընդամենը նախարարությունից իջեցված դիրեկտիվ է եղել` օրենքի համաձայն ՊՆ-ն իրավունք ունի սահմանելու արձակուրդ ուղարկելու կարգը, օրենքի շրջանակներում:

6 ամիս ծառայությունը հաշվում են "կարանտինից" հետո (ստանդարտով պիտի լինի մոտ 40 օր): Ստացվում է մոտ 7.5-8 ամիս: Բացի դրանից հաշվի է առնվում մարտական հերթապահության տևողությունը և այլ լիքը նման բաներ:
Դե մնացածն էլ հրամանատարության խղճին է ու հայեցողությանը:

Varzor
15.11.2011, 11:53
Համաձայն եմ թղթերին որ նայենք մենակ բանակը չէ, ամբողջ երկիրը խնդիրներ չունի, բայց դե բոլորս էլ հասկանում ենք որ թղթերով չի:
Շնորհակալություն:;)
Դե մեր երկիրը թղթի վրա դրախտ է ու ծովից-ծով :))
Հիմա դու որքան ժամանակ է, որ ծառայում ես?

Դեկադա
15.11.2011, 11:56
Դե մեր երկիրը թղթի վրա դրախտ է ու ծովից-ծով :))
Հիմա դու որքան ժամանակ է, որ ծառայում ես?

:DՍկսենք նրանից որ տղաս ա ծառայում ոչ թե ես, բայց դե դա նշանակում ա ամբողջ ընտանիքն ա ծառայում: 12 ամիս: Արձակուրդ եկել ա::)

Varzor
15.11.2011, 12:15
:DՍկսենք նրանից որ տղաս ա ծառայում ոչ թե ես, բայց դե դա նշանակում ա ամբողջ ընտանիքն ա ծառայում: 12 ամիս: Արձակուրդ եկել ա::)
:))
Տենց էլ կա, բոլորով միասին ծառայում են:
Մեր զորամասից արձակուրդը մասմաս էին տալիս` 2 անգամով 1 շաբաթ: Սա ավելի հարմար տարբերակ էր, սակայն հաճախ բերում էր նրան, որ երկրորդ մասը չէին գնում:

Տղայիդ բարի ծառայություն, տնեցիքի հետ միսին` համբերություն :)

Ձայնալար
24.11.2011, 17:48
Մոդերատորական: Չհասկացա, թե ինչի եք իրար վրա ջղայնացել, բայց թեման փակում եմ, մինչև բաժնի մոդերատորը գա:

Մոդերատորական: Ատում եմ բաժնի մոդերատորին :D

Ժողովուրդ ջան, առանց խորանալու ջնջել եմ էն գրառումները, որոնց պատճառով թեման փակվել էր: Ներողություն ուշացած վերաբացման համար:

Աբելյան
30.11.2011, 02:24
Ժողովուրդ, տենց բան կա՞ որ նոյեմբերի գնացածներին հիմնականում դեկտեմբերի սկզբին են տուն ուղարկում:

John
30.11.2011, 09:28
Ժողովուրդ, տենց բան կա՞ որ նոյեմբերի գնացածներին հիմնականում դեկտեմբերի սկզբին են տուն ուղարկում:
1ին հերթին կախված ա նրանից, թե որտեղ... ԼՂՀ-ի որոշ զորամասերում մի քանի հոգի որ հավաքվում են, որ 2 տարին տռացել ա՝ նոր իրար հետ զորացրում են, այսինքն՝ հնարավոր է մի քանի օր ավել պահեն, որոշ զորամասերում քննությունների հետ կապված կարող ա երկար պահեն, ասենք նոյեմբերի 20-30 գնացածներին դեկտեմբերի 1ին կարող ա թողնեն ու տենց...

Rammstein
30.11.2011, 11:33
Ժողովուրդ, տենց բան կա՞ որ նոյեմբերի գնացածներին հիմնականում դեկտեմբերի սկզբին են տուն ուղարկում:

Հարեւանիս տղուն 2009-ի նոյեմբերի 24-ին էին տարել, էս ամսի 25-ին բաց թողեցին: Ղարաբաղում էր ծառայում:

Varzor
30.11.2011, 11:38
Ժողովուրդ, տենց բան կա՞ որ նոյեմբերի գնացածներին հիմնականում դեկտեմբերի սկզբին են տուն ուղարկում:
Հայկոյի ասածին ավելացնեմ նաև, որ դա կախված է լինում զբաղեցրած հաստիքից: Սովորաբար վարորդները, նշանառուները և էլի նմանատիպ "դիֆիցիտ մասնագետները" զորացրվում են փոխարինողի գալուց հետո:

Universe
30.11.2011, 12:35
Հայկոյի ասածին ավելացնեմ նաև, որ դա կախված է լինում զբաղեցրած հաստիքից: Սովորաբար վարորդները, նշանառուները և էլի նմանատիպ "դիֆիցիտ մասնագետները" զորացրվում են փոխարինողի գալուց հետո:
Էտ կողմից Կարանտինի մշտական կազմի վիճակնա միշտ վատ:)
Քո նշածների շարքում կավելացնեի նաև սանհրահանգիչներին ու Դասակի հրամանատարների տեղակալներին /զամկամզվոդ/... Բայց իմ կարծիքով ամենաառաջին տեղում վարորդներն են:

Varzor
30.11.2011, 12:56
Էտ կողմից Կարանտինի մշտական կազմի վիճակնա միշտ վատ:)
Քո նշածների շարքում կավելացնեի նաև սանհրահանգիչներին ու Դասակի հրամանատարների տեղակալներին /զամկամզվոդ/... Բայց իմ կարծիքով ամենաառաջին տեղում վարորդներն են:

Հա, վարորդների հարցը լուրջ է: Մեզ մոտ մի վարորդ 45 օր ուշ զորացրվեց:
Դասակի հրամանատարի տեղակալ չենք ունեցել, նույնիսկ մի պահ դասակի ու վաշտի հրամանատար չկար: Վեր գումարտակի 2-րդ վաշտն առանց որևէ սպայի ներկայության 2 ամիս մարտական հերթապահություն էր տանում` առանց միջադեպերի: Հալալ է համ տղաներին, համ էլ վաշտի նախկին հրամանատարին` կարգին տղա է, շատ լավ դրվածք էր դրել:

Universe
30.11.2011, 13:02
Հա, վարորդների հարցը լուրջ է: Մեզ մոտ մի վարորդ 45 օր ուշ զորացրվեց:
Դասակի հրամանատարի տեղակալ չենք ունեցել, նույնիսկ մի պահ դասակի ու վաշտի հրամանատար չկար: Վեր գումարտակի 2-րդ վաշտն առանց որևէ սպայի ներկայության 2 ամիս մարտական հերթապահություն էր տանում` առանց միջադեպերի: Հալալ է համ տղաներին, համ էլ վաշտի նախկին հրամանատարին` կարգին տղա է, շատ լավ դրվածք էր դրել:
Նույն կերպ, մեր կարանտինի երկրորդ վաշտում, ոչ զամկամզվոդը կար, ոչ էլ՝ վաշտի հրամանատարը, երկրորդ դասակի հրամանատարը որ էն երկուսը գործուղվել էին, սաչոկություն արեց ու արագի մեջ գնաց արձակուրդ մեկամսյա: Երրորդ դասակի հրամանատարն ու ավագն էլ զորացրվել էին բանակից, միջադեպի պատճառով /իրանց դասակի զինվորի ինքնասպանությն փորձ/, ու տենց, ամբողջ վաշտը մնացել էր մեր խեղճ ու կրակ Մելոյի վրա: խեղճը մի 10 տարի ծերացավ էտ մի ամսում: Մեկ մեկ գնում էի սանչաստից ժողովրդին տեսակցության, տենամ մեր Մելոն ոչ մի բան չի կարոում կազմակերպի, մի ամիս համ ուբոռկենա ինքն անում /էտ ընթացքում համել վաշտի հրամանատարի Ժ/Պ ա էլի :D/, համել առավոտները սաղի փոխարեն գնում էր ֆիզո անելու :D
Ու էտ ընթացքում էլ իրա զորացրման վախտերն էր, 5 րոպե չեին թողնում որ նորմալ մարդավարի պատրաստվի զրացրմանը: Էտ էլ հերիք չի, մի բանել 20-օրվա չափ ավել մնաց ու ծառայեց մեր Մելոն:D
Էնօրը զանգել էր, ասումա ոնց ես, ոնց չես, առաջին բանը որ հարցրեցի, ասեցի «էս չաստում ե"ս դեռ», իրա ընդեղի համարով էր էլի զանգել /2 տարի առաջ ա զորացրվել/ :D

John
30.11.2011, 14:02
Հայկոյի ասածին ավելացնեմ նաև, որ դա կախված է լինում զբաղեցրած հաստիքից: Սովորաբար վարորդները, նշանառուները և էլի նմանատիպ "դիֆիցիտ մասնագետները" զորացրվում են փոխարինողի գալուց հետո:
Մեր զորամասում մենակ վարորդներին էին ուշ զորացրում, էն էլ մի քանի օր առաջ խոսում էի տղեքի հետ, ասեցին, որ նախարարի հրամանով էս զորացրման սեզոնից սկսած իրանց եկած օրով են զորացրվում :)

Universe
30.11.2011, 14:44
Մեր զորամասում մենակ վարորդներին էին ուշ զորացրում, էն էլ մի քանի օր առաջ խոսում էի տղեքի հետ, ասեցին, որ նախարարի հրամանով էս զորացրման սեզոնից սկսած իրանց եկած օրով են զորացրվում :)
Մեծ զորամասերում կալենդարնի զորացրումը իմ համար շատ անհավանական բանա: Վերահսկումն էտքանին + աշխատույժ... դժվար թե ՊԲ ն դա կարողանա կազմակերպետ պատշաճ կերպով: Մեզ մոտել դա մտցրին, բայց ում բախտը բերեց, նա գնաց այդ սկզբունքով

Aurora
16.12.2011, 21:34
Սարսափելի դեպք Եղնիկներ զորամասում։ http://www.1in.am/arm/armenia_society_49247.html

Arpine
16.12.2011, 22:06
Դե հենա, քրեական գործ է արդեն հարուցվել, շուտով զարգացումները կիմանանք...
Հովհաննես Վարդանյանը

http://www.youtube.com/watch?NR=1&feature=endscreen&v=L1ZmFLiE7XI

հը՞, նորություն կա՞, ինչ-որ մեկը տեղյակա ի՞նչ եղավ:
Հատկապես տղայի առողջականնա հետաքրքիր:

Varzor
19.12.2011, 01:33
Ահավոր է, մինչև վերջ չնայեցի էլ ...

Kuk
19.12.2011, 01:41
էդ չենք լռելուն չի դզում մի այլ կարգի։ Էդ ի՞նչ նկարելու ու տարածելու բան ա, որ արել են։ Կարողա էդ տղեն բուժվում ա նորմալ, որպես ի՞նչ են տենց տարածել։ Որ էդ օրին ա հասել, դա քիչ ա, դրանից հետո եթե ստացվի բուժվի, մի հատ էլ խելագարվի, որ իրան էդ վիճակում ամբողջ ազգը տեսել ա։ Չեմ հասկանում, թե ինչով են մտածել սա տարածելուց։

Varzor
19.12.2011, 02:18
էդ չենք լռելուն չի դզում մի այլ կարգի։ Էդ ի՞նչ նկարելու ու տարածելու բան ա, որ արել են։ Կարողա էդ տղեն բուժվում ա նորմալ, որպես ի՞նչ են տենց տարածել։ Որ էդ օրին ա հասել, դա քիչ ա, դրանից հետո եթե ստացվի բուժվի, մի հատ էլ խելագարվի, որ իրան էդ վիճակում ամբողջ ազգը տեսել ա։ Չեմ հասկանում, թե ինչով են մտածել սա տարածելուց։

Էլ չեմ ասում, թե այս տեսանյութից հետո քանի մայրեր են իրենց զավակներին հետ պահելու բանակում ծառայելուց:

Kuk
19.12.2011, 03:06
Էլ չեմ ասում, թե այս տեսանյութից հետո քանի մայրեր են իրենց զավակներին հետ պահելու բանակում ծառայելուց:

Հա, այսինքն՝ դու մտածում ես, ցույց չտալ ոչ թե նրա համար, որ էս տղեն խայտառակ չլինի, այլ նրա համար, որ հանկարծ մայրերը չտեսնեն, չիմանան՝ բանակում ինչ ա կատարվում, ու իրանց երեխեքին հետ չպահեն ծառայությունից։ Թող տանեն աչքը հանեն, ինքնասպանեն, գիժ սարքեն, հա՞։
Վերևից թքած ունեմ բանակ կոչվածի վրա, եթե 18 տարեկան երեխուն պետքա տանեն հաշմանդամ սարքեն կամ սպանեն։ Մոռացեք էդ սուտ արժեքները, սա հայրենասիրություն չի, սա երկիր, պետություն, մշակույթ պահել չի, հայրենասիորւթյունը արտաքին թշնամու դեմ կռվելով դրոշ պահելն ա, պատերազմում զոհվելն ա հարազատ հողը պահելու համար, ոչ թե երկրի ներսում՝ բանակում բորեննիների ձեռքով ինքնասպանվելը։ Վիժվածքների ձեռքով ղեկավարվող, պետք եղած պահին սեփական ժողովրդի դեմ օգտագործվող, ու էս ձևով ինքնաոչնչացվող բանակում ծառայելուց խուսափելու համար մարդուն չի կարելի մեղադրել։ Բանակը մենակ բանակ կոչվելով չի դառնում հայրենիք պաշտպանող։

Դեկադա
19.12.2011, 08:00
Հա, այսինքն՝ դու մտածում ես, ցույց չտալ ոչ թե նրա համար, որ էս տղեն խայտառակ չլինի, այլ նրա համար, որ հանկարծ մայրերը չտեսնեն, չիմանան՝ բանակում ինչ ա կատարվում, ու իրանց երեխեքին հետ չպահեն ծառայությունից։ Թող տանեն աչքը հանեն, ինքնասպանեն, գիժ սարքեն, հա՞։
Վերևից թքած ունեմ բանակ կոչվածի վրա, եթե 18 տարեկան երեխուն պետքա տանեն հաշմանդամ սարքեն կամ սպանեն։ Մոռացեք էդ սուտ արժեքները, սա հայրենասիրություն չի, սա երկիր, պետություն, մշակույթ պահել չի, հայրենասիորւթյունը արտաքին թշնամու դեմ կռվելով դրոշ պահելն ա, պատերազմում զոհվելն ա հարազատ հողը պահելու համար, ոչ թե երկրի ներսում՝ բանակում բորեննիների ձեռքով ինքնասպանվելը։ Վիժվածքների ձեռքով ղեկավարվող, պետք եղած պահին սեփական ժողովրդի դեմ օգտագործվող, ու էս ձևով ինքնաոչնչացվող բանակում ծառայելուց խուսափելու համար մարդուն չի կարելի մեղադրել։ Բանակը մենակ բանակ կոչվելով չի դառնում հայրենիք պաշտպանող։


Տառ առ տառ համաձայն եմ: Ճիշտ ասած ես մի քիչ ծնողին չեմ հասկանում, չնայած չեմ մեղադրում երբեք / նման հոգեվիճակում նման քայլը սպասելի ա/: Պարզապես իմ կարծիքով սենց ժամանկ մինչև չխոսեն իրենց երեխաների հետ կարծում եմ ինտերվյու տալը չարժե: Չեմ կարծում, որ տղան համաձայն կլիներ եթե նկարեին: Չնայած էլի եմ ասում չեմ մեղադրում, մարդուն թվում ա, որ դրանով հասարակական ուշադրությունը ավելի կբարձրանա....մի պահ մոռանալով տղայի մասին: Բայց դե ամեն դեպքում աստված տա տղան առողջանա / մի քիչ չեմ հասկանում թե ոնց, բայց դե .../ ու կարողանա առողջ շարունակի իր կյանքը:

Varzor
19.12.2011, 10:57
Հա, այսինքն՝ դու մտածում ես, ցույց չտալ ոչ թե նրա համար, որ էս տղեն խայտառակ չլինի, այլ նրա համար, որ հանկարծ մայրերը չտեսնեն, չիմանան՝ բանակում ինչ ա կատարվում, ու իրանց երեխեքին հետ չպահեն ծառայությունից։ Թող տանեն աչքը հանեն, ինքնասպանեն, գիժ սարքեն, հա՞։
Վերևից թքած ունեմ բանակ կոչվածի վրա, եթե 18 տարեկան երեխուն պետքա տանեն հաշմանդամ սարքեն կամ սպանեն։ Մոռացեք էդ սուտ արժեքները, սա հայրենասիրություն չի, սա երկիր, պետություն, մշակույթ պահել չի, հայրենասիորւթյունը արտաքին թշնամու դեմ կռվելով դրոշ պահելն ա, պատերազմում զոհվելն ա հարազատ հողը պահելու համար, ոչ թե երկրի ներսում՝ բանակում բորեննիների ձեռքով ինքնասպանվելը։ Վիժվածքների ձեռքով ղեկավարվող, պետք եղած պահին սեփական ժողովրդի դեմ օգտագործվող, ու էս ձևով ինքնաոչնչացվող բանակում ծառայելուց խուսափելու համար մարդուն չի կարելի մեղադրել։ Բանակը մենակ բանակ կոչվելով չի դառնում հայրենիք պաշտպանող։
Սխալ հետևություն ես արել` այդպես չեմ մտածում: Ուղղակի նշել եմ ևս մեկ բացասական կողմ, հո քո գրածը նորից չէի կրկնելու?
Ուղղակի պետք չէր տղայի այդպիսի ծանր վիճակը ուղղակի ցուցադրել: Իմ կարծիքով դա էթիկայի սահմաններից դուրս է:

Հերիքա բանակը սարքեք բոբո: Ինքնասպանվողները քաղաքացիական կյանքում ավելի շատ են: Կազինոներում տարվելու պատճառով ավելի շատ մարդ է ինքնասպան լինում, դրա դեմ ինչի "չենք լռի" չկա?
Ամեն տարի տասնյակ հազարավոր երիտասարդներ անցնում են բանակային ծառայությունը ու մի քանի դժբախտ դեպքերով ընդհանուր եզրակացություններ անելն ուղղակի անհիմն է:
Շատ են այնիսի դեպքերը, երբ զինծառայողը հոգեկան խանգարում է ստանում դիակ կամ ծանր վիրավոր տեսնելուց, նույնիսկ հակառակորդի դին տեսնելուց: Բանակը որպես համակարգ դրա հետ ինչ կապ ունի?
Քաղաքի փողոցներում մեծաթիվ գժեր են ման գալիս: Դրանք էլ են բանակում տենց դառել?
Գժվացնում, ինքնասպանության է հասցնում կամ խեղում է ոչ թե բանակ կառույցը այլ մարդիկ: Ու կոնկրետ մարդիկ են մեղավոր այդ դեպքերի համար: Այ հենց դրանց է պետք հանրությանը ցուցադրել ու հրապարակայնորեն պատժել:

Tig
19.12.2011, 11:05
................
Գժվացնում, ինքնասպանության է հասցնում կամ խեղում է ոչ թե բանակ կառույցը այլ մարդիկ: Ու կոնկրետ մարդիկ են մեղավոր այդ դեպքերի համար: Այ հենց դրանց է պետք հանրությանը ցուցադրել ու հրապարակայնորեն պատժել:

Լրիվ համամիտ եմ քեզ հետ: Ուղղակի խնդիրն այն է, որ այդ ամենում մեղավոր մարդիկ հիմնականում այն կարգի բարոյազուրկներն են, որոնք "վերևներում" հովանավորներ ունեն և չեն պատժվում, կամ նրանց փոխարեն պատժվում են այլ անմեղներ: Մինչև իրական մեղավորները անկախ իրենց ով լինելուց չպատժվեն, այս ամենը շարունակվելու է:

Varzor
19.12.2011, 11:15
Լրիվ համամիտ եմ քեզ հետ: Ուղղակի խնդիրն այն է, որ այդ ամենում մեղավոր մարդիկ հիմնականում այն կարգի բարոյազուրկներն են, որոնք "վերևներում" հովանավորներ ունեն և չեն պատժվում, կամ նրանց փոխարեն պատժվում են այլ անմեղներ: Մինչև իրական մեղավորները անկախ իրենց ով լինելուց չպատժվեն, այս ամենը շարունակվելու է:

Դե մի բուռ ազգ ենք, ոնց նայում ես ամեն մեկն էլ վերևներում իր ԽԾԲ-ն կունենա:
Իմ կարծիքով որոշ դեպքերում զինծառայողի ծնողը կամ մոտ հարզատը պիտի արդեն Լինչի դատաստանով հարցը լուծեն:

Tig
19.12.2011, 11:23
Դե մի բուռ ազգ ենք, ոնց նայում ես ամեն մեկն էլ վերևներում իր ԽԾԲ-ն կունենա:
Իմ կարծիքով որոշ դեպքերում զինծառայողի ծնողը կամ մոտ հարզատը պիտի արդեն Լինչի դատաստանով հարցը լուծեն:

Ամեն մեկը հո տեռորիստություն չի կարա անի...
Մարդկանց մտածելակերպը պիտի փոխվի: Պիտի հասնենք նրան, որ "վերևներիններն" էլ հասկանան, որ օրենքը բոլորի համար հավասար պիտի գործի:

Varzor
19.12.2011, 11:50
Ամեն մեկը հո տեռորիստություն չի կարա անի...
Մարդկանց մտածելակերպը պիտի փոխվի: Պիտի հասնենք նրան, որ "վերևներիններն" էլ հասկանան, որ օրենքը բոլորի համար հավասար պիտի գործի:
Որպեսզի ուժեղին հասկացնես քո իրավունքները պիտի ուժ կիրառես, այլ կերպ "օրենքի համեմատաբար հավասարության" չես հասնի:

Lion
19.12.2011, 12:34
Չէ, միանշանակ է, որ բանակում այդ այլանդակ երևույթները չպետք է լինեն, իսկ իրենց նման բան թույլ տված աննասուններն էլ պետք է պատասխան տան օրենքի ողջ խստությամբ - այ քեզ բան, երեխան գնում է բանակ, ինչ-որ մի տավարի ցավի պատճառով աչքն է կորցնում, խեղվում է կամ նրա հետ ավելի վատ բան է լինում: Սա այդպես է, բայց ուղղակի մենք պետք է ուշադիր լինենք, որ ողջ այս աղմուկը ծառայի իր նպատակին (պաշտպանել զինծառայողների իրավունքները) և հանկարծ չծառայի այլ նպատակի (օրինակ` թուլացնել բանակը և մեր երկիրը)...

Կրկին ու կրկին ուզում եմ հիշեցնել, որ Նապոլեոնը հրամայում էր գնդակահարել այն սպաներին, որոնք ձեռք կբարձրացնեն զինվորի վրա, քանի որ, ինչպես նա էր ասում. "Խփելով զինվորին, մենք խլում ենք նրանից իր արժանապատվությունը: Իսկ արժանապատվությունից զրկված զինվորից վատ բան մարտադաշտում չկա":

Universe
19.12.2011, 13:14
Նույն զինվորության մեջ շատ կան անասուններ, որոնց համար իրանց վրա ձեռք բարձրացնելը սովորական բանա: Ու քանի զինվորը չգիտի թե իրան ինչա պետք որ դաստիարակվի ու ապրի բանակում մարդավարի, սպան՝ առավելևս չի իմանա:
Ուղղակի մի բան էլ կա, եթե զիվորին տան թեկուզ թեթև իշխանություն, ապա ամբողջ սպայական կազմը կթքի նախատոնական վառելափայտին:

Հիմա իմ կարծիքով.

- Բանակից անհրաժեշտ է հեռացնել/որակազրկել/թոշակաբարել բոլոր ներվային անհավասարակշռություն դրսևորած և/կամ ունեցող սպաներին:
- Բոլոր սպաները /նամանավանդ կարանտինում/ նախ և առաջ պետք է լինեն մանկավարժ ու կարողանան ճիշտ կառուցել խոսքն այնպես, որ ուժ կիրառելու կարիք չլինի:
- Բոլորին ԴՊՐՈՑՈՒՄ ավելի լիարժեք դարձնել նախնական զինվորական պատրաստվածության մակարդակը, հոգեբանորեն ավելի գրագետ տրամադրելով էն ամենին, որ ասենք «Հրաման կատարելը դա պատիվ ունենալ է» , էտ ամենը անել տակտիչնի ու հոգեբանական ճիշտ մոտեցմամբ, ոչ թե ապաշքյարա գնաս մտնես դասարան ասես «Գիտե՞ք ոնց, էսօրվանից Հրաման կատարելը...»
- Իսկ սպաներին սովորացնել, սովորացնել, սովորացնել... ԳՈՆԵ տարին մեկ գիրք կարդալ.... ու հետո էլի սովորացնել....
- Սպաներին ավելի հաճախակի տանել վերապատրաստման ու խստագույն վերահսկողություն սահմանել դասընթացների վրա:

Իմ կարծիքով բանակի սպայական անձնակազմի կրթության ու կարդացվածության պակասն էսօր հաստատ ունենք...

Varzor
19.12.2011, 13:24
Մեխանիզմը լավն է, բայց ոչ այդքան իրատեսական:
- մարտական անցյալ ու մեծ փորձ ունեցող սպաների մեջ շատ են, մեղմ ասած, ներվային անհավասարակշռված մարդիկ: Եթե դրանց որակազրկեն մարտունակության խիստ անկում կլինի:
- երբեմն անհնար է առանց ուժ կիարառելու մարդուն բան հասկացնել: Մի բանա սում ես, պատասխանում է "Այո համաձայն եմ, ընդունում եմ, բայց չեմ անի ու վերջ": Մնում է պատժել, սակայն քանի որ ինքնակամ ոչինչ չի անում, պիտի կամ ստիպեն, կամ էլ կալանքի ենթարկեն: Կալանատուն էլ ինքն իր ոտքով չի գնում` զոռով (ծեծելով) պիտի տանեն: Չնայած այսպիսի "անդրդվելի ու սկզբունքային" տղերքը եզակի դեպքեր են կազմում, բայց դե սկզբից, մանավանդ կարանտինում, շատ են լինում:
- Սպաներին գիրք կարդալ սովորեցնեռլուց առաջ պետք է նախ այբուբենը սովորեցնել :))
- Վերապատրաստումներն օգուտ չեն տա, եթե վերապատրաստողին էլ չտանեն վերապատրաստումների:

Միանշանակ համամիտ եմ: Մեր բանակի ներկայիս սպայական անձնակազմում անգրագիտությունը (թե ռազմական, թե մնացած առումներով) գերակշռում է: Մարդիկ 4 տարի սովորում են, ավարտում են, բայց վերջում իրենց անուն, ազգանունը տառասխալներով են գրում :pardon

Universe
19.12.2011, 14:05
Մեխանիզմը լավն է, բայց ոչ այդքան իրատեսական:
- մարտական անցյալ ու մեծ փորձ ունեցող սպաների մեջ շատ են, մեղմ ասած, ներվային անհավասարակշռված մարդիկ: Եթե դրանց որակազրկեն մարտունակության խիստ անկում կլինի:


Համաձայն եմ, որ մեծամասամբ կռված/չկռված, փորձ ունեցող/չունեցողների մեջ տարբերությունը սար ու ձորա, բայց դե թեկուզ և չորակազրկեն, գոնե զիվորի հետ շփման մեջ քիչ մտնեն, այսինքն, մնա վարչական կամ ավագ հրամանատարական կազմի մեջ, բայց զինվորի հետ ջան ջիգյար չանի:





- երբեմն անհնար է առանց ուժ կիարառելու մարդուն բան հասկացնել: Մի բանա սում ես, պատասխանում է "Այո համաձայն եմ, ընդունում եմ, բայց չեմ անի ու վերջ": Մնում է պատժել, սակայն քանի որ ինքնակամ ոչինչ չի անում, պիտի կամ ստիպեն, կամ էլ կալանքի ենթարկեն: Կալանատուն էլ ինքն իր ոտքով չի գնում` զոռով (ծեծելով) պիտի տանեն: Չնայած այսպիսի "անդրդվելի ու սկզբունքային" տղերքը եզակի դեպքեր են կազմում, բայց դե սկզբից, մանավանդ կարանտինում, շատ են լինում:



Այ հենց նման դեպքերից խուսափելու համար, հենց դպրոցից իմ կարծիքով /գրել էի / պետքա իրա մեջ հասկացվցվցվի, սովորվցվցվի որ հետո տեսնցվցվցվի, թե էս մեր ախպերը ընդունակա՞ խելքը գլխին ծառայելու, թե՞ ոչ: Ու հենց դպրոցից արդեն նրա ունակությունների ու etc... նման կարևոր բաների մասին նշվի անհատական գրքույկում /թեկուզ պայմանական վերցված/, ու ոնց որ գրել էի՝ կարևորը էտ ամենի իրականացման որակը պահպանելու համար՝ վերահսկումնա:

Ու հետո ինչա արվում. Առանձնացվում են /ներքին կարգով/ զորամասեր, որոնցից յուրաքանչյուրն ունի իր կրթաձևը, կրթավոճը, կուռաժիտի ու կռուտիտի էթիկան ու չափալախի սկզբունքները: Ու ըստ նախապես կազմված ապագա/չապագա զինվորի մասին համապատասխան անհատական գրքույկի բովանդակության, ընտրվի նրա ծառայելու վայրը/վայրին:


Հասկանում եմ որ սա բավականին երկար ժամանակ ու ջանքեր կպահանջի իրագործելու համար, ու նաև այն, որ եթե նման սկզբունքով դասակարգվեն զորամասերը, ապա դրանք իրարից խիստ կառանձնանան /մեկա ներքին կարգով պահել չեն կարողանա ոնց նայում եմ/ ամեն ինչով:



Միանշանակ համամիտ եմ: Մեր բանակի ներկայիս սպայական անձնակազմում անգրագիտությունը (թե ռազմական, թե մնացած առումներով) գերակշռում է: Մարդիկ 4 տարի սովորում են, ավարտում են, բայց վերջում իրենց անուն, ազգանունը տառասխալներով են գրում :pardon

Դրա համար էլ մարդիկ ածականներ են հորինում: Օր.՝ Դախ, Մախ, Քյոխ, Լոխ, Քոթ, Բեղ, Ծյապ, Զապ...

Ըստ ածականների ընտրության կանոնագրքի 2,1-ին մասի.
- Սպային տրվող ածականը չպետք է գերազանցի 4-5 նիշը (Տառաթվային),


Ու վերջում. Մի բան ասեմ խնդանք.:D
Պատկերացրեք բանակի բոլոր սպաները որ լինեն ահավոր ռոմանտիկ:D

Lion
19.12.2011, 15:03
Ռոմանտիզմը լավ բան է, սպայի համար նույնիսկ` անհրաժեշտ, ուղղակի այն պետք չէ շփոթել "գյալաբոկության, մամայիբալայության" հետ:

Varzor ջան, կանոնագրքերը հիանալի հնարավորություններ են տալիս 10.000 զինվորից 9.999-ին քո կամքին ենթարկեցնելու.

- Լսիր հրաման,- սա արդեն նշանակում է, որ ինչ էլ ասվի դրանից հետո` պարտադիր պետք է կատարվի` ՀՀ օրենսդրության սահմաններում,- շարքային Պողոսյան, մաքրիր կարտոֆիլը:
- Ըհհհհ, պարոն լեյտենատ...
- Շարքային Պողոսյան, հրամանները չեն քննարկվում:
- Պարոն լեյտենանտ հարց չկա, դուք գնացեք ձեր գործին, մինչև գաք` մաքրված կլինի...
- Եվս մեկ հրաժարում և սա կզեկուցվի զորամասի հերթապահին,- շարունակում է լեյտենանտը ու 10.000 զինվորից 8.000-ն արդեն զադնի դրած գնում է կարտոֆիլ մաքրելու, շարունակությունը մնացածի համար է ու ընդունենք, թե Պողոսյանը դրանցից է:
- Պարոն լեյտենանտ...
- Շարքային Կիրակոսյան և Հովհաննիսյան, պահակատուն ուղեկցեք Պողոսյանին,- ստեղ արդեն էն 1.500 էլա զադնի դնում, բայց էլի ենթադրենք, թե Պողոսյանը էն մնացած 500-իցա:
Պողոսյանին տանում են պահակատուն, լեյտենանտը զեկուցում է զորամասի հերթապահին, Պողոսյանի փոխարեն ճաշարան է գալիս մեկ այլ զինվոր, իսկ հաջորդ օրն էլ հերթապահը, հենց զորամասի մուտքի մոտ դիմավորում է գնդապետին և ստանդարտ. "Պարոն գնդապետ, իմ հերթապահության ընթացքում պատահարներ չեն գրանցվել"-ի փոխարեն ասում է մոտավորապես հետևյալը.
- Պարոն գնդապետ, իմ հերթապահության ընթացքում լուրջ պատահարներ չեն գրանցվել: Եղել է հրամանի չկատարման մեկ դեպք: Թույլ տվեք զեկուցել...

Ու վերջ - մնացածը արդեն, կախված զինվորի համառությունից, վերջանում է կամ արտահերթ վերակարգով, կամ զորամասային կալանատնով, կամ էլ ռազմական ոստիկանության կալանատնով` հետագա հնարավոր "մանր հաճույքով"` ի դեմս քրեական գործի հարուցման (499-ի դեպքում բանը դրան չի հասնի):

Վերջ, էսա - Եթե ես ՊՆ լինեի ու նման գործ ինձ զեկուցեին, լեյտենանտին կխրախուսեի բարեխիղճ ծառայության համար, զորամասի հերթապահին ու գնդապետին էլ աչքի տակ կառնեի, որպես բարեխիղճ և իրենց գործը գիտեցող սպաների: Թող զինվորական ոստիկանությունն ու դատախազությունը զբաղվեն այդ զինվորով ու, եթե դա դատվի էլ, զատո համ առողջական վնաս չի կրի, համ էլ մյուսները հզոր դաս ստացած կլինեն...

Թե չէ, այն աննասուն, ցեպով զինվորի աչքը թափելը որնա... :angry

Tig
19.12.2011, 15:32
Ռոմանտիզմը լավ բան է, սպայի համար նույնիսկ` անհրաժեշտ, ուղղակի այն պետք չէ շփոթել "գյալաբոկության, մամայիբալայության" հետ:

Varzor ջան, կանոնագրքերը հիանալի հնարավորություններ են տալիս 10.000 զինվորից 9.999-ին քո կամքին ենթարկեցնելու.

- Լսիր հրաման,- սա արդեն նշանակում է, որ ինչ էլ ասվի դրանից հետո` պարտադիր պետք է կատարվի` ՀՀ օրենսդրության սահմաններում,- շարքային Պողոսյան, մաքրիր կարտոֆիլը:
- Ըհհհհ, պարոն լեյտենատ...
- Շարքային Պողոսյան, հրամանները չեն քննարկվում:
- Պարոն լեյտենանտ հարց չկա, դուք գնացեք ձեր գործին, մինչև գաք` մաքրված կլինի...
- Եվս մեկ հրաժարում և սա կզեկուցվի զորամասի հերթապահին,- շարունակում է լեյտենանտը ու 10.000 զինվորից 8.000-ն արդեն զադնի դրած գնում է կարտոֆիլ մաքրելու, շարունակությունը մնացածի համար է ու ընդունենք, թե Պողոսյանը դրանցից է:
- Պարոն լեյտենանտ...
- Շարքային Կիրակոսյան և Հովհաննիսյան, պահակատուն ուղեկցեք Պողոսյանին,- ստեղ արդեն էն 1.500 էլա զադնի դնում, բայց էլի ենթադրենք, թե Պողոսյանը էն մնացած 500-իցա:
Պողոսյանին տանում են պահակատուն, լեյտենանտը զեկուցում է զորամասի հերթապահին, Պողոսյանի փոխարեն ճաշարան է գալիս մեկ այլ զինվոր, իսկ հաջորդ օրն էլ հերթապահը, հենց զորամասի մուտքի մոտ դիմավորում է գնդապետին և ստանդարտ. "Պարոն գնդապետ, իմ հերթապահության ընթացքում պատահարներ չեն գրանցվել"-ի փոխարեն ասում է մոտավորապես հետևյալը.
- Պարոն գնդապետ, իմ հերթապահության ընթացքում լուրջ պատահարներ չեն գրանցվել: Եղել է հրամանի չկատարման մեկ դեպք: Թույլ տվեք զեկուցել...

Ու վերջ - մնացածը արդեն, կախված զինվորի համառությունից, վերջանում է կամ արտահերթ վերակարգով, կամ զորամասային կալանատնով, կամ էլ ռազմական ոստիկանության կալանատնով` հետագա հնարավոր "մանր հաճույքով"` ի դեմս քրեական գործի հարուցման (499-ի դեպքում բանը դրան չի հասնի):

Վերջ, էսա - Եթե ես ՊՆ լինեի ու նման գործ ինձ զեկուցեին, լեյտենանտին կխրախուսեի բարեխիղճ ծառայության համար, զորամասի հերթապահին ու գնդապետին էլ աչքի տակ կառնեի, որպես բարեխիղճ և իրենց գործը գիտեցող սպաների: Թող զինվորական ոստիկանությունն ու դատախազությունը զբաղվեն այդ զինվորով ու, եթե դա դատվի էլ, զատո համ առողջական վնաս չի կրի, համ էլ մյուսները հզոր դաս ստացած կլինեն...

Թե չէ, այն աննասուն, ցեպով զինվորի աչքը թափելը որնա... :angry

Լիոն ջան: Մինչև, էս քո ասած մտածելակերպին հասնենք կծերանանք... Գիտե՞ս ինչու եմ ասում: Իմ ծառայության ընթացքում լիքը նման սպաների եմ առնչվել, բայց այդ մարդիկ հիասթափության էին հասնում, երբ կամ տվյալ տուժի ենթարկված զինվորը ՌՈ-ում ապրում էր ինչպես հանգստյան տանը, կամ նույնիսկ այնտեղ գտնվելու փոխարեն իրենց տանն էր անցկացնում իր 10 օրյա կալանքը, կամ 2-3 զանգից հետո գալիս տվյալ պարոն լեյտենանտին մի լավ սխկում էին, կամ լավագույն դեպքում այդ զինվորին տանում էին արձակուրդ: Հետո էլ այդ սպային նույնիսկ մնացած սպաները վերաբերվում էին որպես մեղմ ասած "ծախողի"... Իհարկե հիմա այդ աստիճանի չի, որոշակի խստացումներ ու առաջընթաց կա, բայց նման դեպքերը բացառված չեն, ու դրա համար էլ սպաները կանոնոդրությամբ առաջնորդվելու փոխարեն...

Varzor
19.12.2011, 15:56
Ռոմանտիզմը լավ բան է, սպայի համար նույնիսկ` անհրաժեշտ, ուղղակի այն պետք չէ շփոթել "գյալաբոկության, մամայիբալայության" հետ:

Varzor ջան, կանոնագրքերը հիանալի հնարավորություններ են տալիս 10.000 զինվորից 9.999-ին քո կամքին ենթարկեցնելու.

- Լսիր հրաման,- սա արդեն նշանակում է, որ ինչ էլ ասվի դրանից հետո` պարտադիր պետք է կատարվի` ՀՀ օրենսդրության սահմաններում,- շարքային Պողոսյան, մաքրիր կարտոֆիլը:
- Ըհհհհ, պարոն լեյտենատ...
- Շարքային Պողոսյան, հրամանները չեն քննարկվում:
- Պարոն լեյտենանտ հարց չկա, դուք գնացեք ձեր գործին, մինչև գաք` մաքրված կլինի...
- Եվս մեկ հրաժարում և սա կզեկուցվի զորամասի հերթապահին,- շարունակում է լեյտենանտը ու 10.000 զինվորից 8.000-ն արդեն զադնի դրած գնում է կարտոֆիլ մաքրելու, շարունակությունը մնացածի համար է ու ընդունենք, թե Պողոսյանը դրանցից է:
- Պարոն լեյտենանտ...
- Շարքային Կիրակոսյան և Հովհաննիսյան, պահակատուն ուղեկցեք Պողոսյանին,- ստեղ արդեն էն 1.500 էլա զադնի դնում, բայց էլի ենթադրենք, թե Պողոսյանը էն մնացած 500-իցա:
Պողոսյանին տանում են պահակատուն, լեյտենանտը զեկուցում է զորամասի հերթապահին, Պողոսյանի փոխարեն ճաշարան է գալիս մեկ այլ զինվոր, իսկ հաջորդ օրն էլ հերթապահը, հենց զորամասի մուտքի մոտ դիմավորում է գնդապետին և ստանդարտ. "Պարոն գնդապետ, իմ հերթապահության ընթացքում պատահարներ չեն գրանցվել"-ի փոխարեն ասում է մոտավորապես հետևյալը.
- Պարոն գնդապետ, իմ հերթապահության ընթացքում լուրջ պատահարներ չեն գրանցվել: Եղել է հրամանի չկատարման մեկ դեպք: Թույլ տվեք զեկուցել...

Ու վերջ - մնացածը արդեն, կախված զինվորի համառությունից, վերջանում է կամ արտահերթ վերակարգով, կամ զորամասային կալանատնով, կամ էլ ռազմական ոստիկանության կալանատնով` հետագա հնարավոր "մանր հաճույքով"` ի դեմս քրեական գործի հարուցման (499-ի դեպքում բանը դրան չի հասնի):

Վերջ, էսա - Եթե ես ՊՆ լինեի ու նման գործ ինձ զեկուցեին, լեյտենանտին կխրախուսեի բարեխիղճ ծառայության համար, զորամասի հերթապահին ու գնդապետին էլ աչքի տակ կառնեի, որպես բարեխիղճ և իրենց գործը գիտեցող սպաների: Թող զինվորական ոստիկանությունն ու դատախազությունը զբաղվեն այդ զինվորով ու, եթե դա դատվի էլ, զատո համ առողջական վնաս չի կրի, համ էլ մյուսները հզոր դաս ստացած կլինեն...

Թե չէ, այն աննասուն, ցեպով զինվորի աչքը թափելը որնա... :angry

Lիոն ձյա, բանակ ծառայածի երազանքներով ես խոսում :)
- շարքային Կիրակոս ինձ մոտ
- չեմ գա
- հրաման չկատարելը օրենքի խախտում է
- մեկա չեմ գա
- կզեկուցեմ հրամանատարին
- մեկա չեմ գա
.....
- ուղեկցեք շարքային Կիրակոսին կալանատուն ...
- ով մոտիկ եկավ կփռթեմ, աշկը կհանեմ...
- կդատվես...
- մեկա չեմ գա
տարբերակներ
1. Մի հատ չափալախ ուտելոց հետո հասկանում է, որ ինքն ավելի թույլ է, սակայն էլի "-մեկա չեմ գա, սպանեք էլ չեմ գա" ու ստեղից էլ սկսվում է դաժան ծեծը
2. Ոստիկանները գալիս են, որ տանեն` հանգիստ չի գնում, դիմադրում է, փախչում է, սպառնում է, նույնիսկ ուժ է կիրառում` սկսվում է դաժան ծեծը:
Ու այսպիսին քո ասած 10.000-ի մեջ կարող են լինել ընդաեմնը մի քանիսը: Հետո էլ այդ մասին կսկսի բարձրաձայնել "չեն լռելու"-ն

Բայց ավելի վատ տարբերակ է, որբ "-մեկա չեմ գա"-ի փոխարեն հնչում է "Իիի, արա լեյտենանտիկ, հըլտ դու վազելով շուշոտ արի ստեղ, քանի գլուխդ չեմ աղացել...": Եկեք համաձայնենք, որ այդպիսիներն արդեն այդքան էլ քիչ չեն: Դա գալիս է բարձրաստիճան հրամանատարության կողմից անմիջական հրամանատար սպաների թիկունքը թուլացնելուց (դե պարզ է, օրինակ որ մի գեներալը իր ախպոր տղուն կքցի ու ինչ-որ մի հատ անկապ լեյտենանտի թիկունքին կկանգնի?)

Lion
19.12.2011, 16:20
Lիոն ձյա, բանակ ծառայածի երազանքներով ես խոսում :)
- շարքային Կիրակոս ինձ մոտ
- չեմ գա
- հրաման չկատարելը օրենքի խախտում է
- մեկա չեմ գա
- կզեկուցեմ հրամանատարին
- մեկա չեմ գա
.....
- ուղեկցեք շարքային Կիրակոսին կալանատուն ...
- ով մոտիկ եկավ կփռթեմ, աշկը կհանեմ...
- կդատվես...
- մեկա չեմ գա
տարբերակներ


Իմ տարբերակը - պահակազոր` ի զեն: Կալանեք Պողոոսյանին և ուղեկցեք պահակատուն: Որպես իրավաբան էլ ավելացնեմ, որ հանցակազմն արդեն առկա է, քանի որ հրաման չկատարելու ծանր հետևանքներ անուղեղն ինքը առաջացրեց: Չկատարեց պահակազորը հրամանս` իրենք էլ հրաման չկատարելու հոդվածով կգնան - այսքան բան, կամ/կամ-ի իրավիճակ է - մեկա, եթե իր ասածն անցավ, էդ զորամասն արդեն "փչացած է", իրենից որևէ օգուտ էլ չի լինի...


Ու այսպիսին քո ասած 10.000-ի մեջ կարող են լինել ընդաեմնը մի քանիսը: Հետո էլ այդ մասին կսկսի բարձրաձայնել "չեն լռելու"-ն

ԵՎ ՊՆ մամուլի քարտուղարը բացահայտ համագործակցում է ԶԼՄ-ների հետ, ներկայացնում է քրեական գործի նյութերը, հզոր աղմուկ է հանում ու ցույց տալիս, թե ով է մեղավորը...


Բայց ավելի վատ տարբերակ է, որբ "-մեկա չեմ գա"-ի փոխարեն հնչում է "Իիի, արա լեյտենանտիկ, հըլտ դու վազելով շուշոտ արի ստեղ, քանի գլուխդ չեմ աղացել...":

Հանցակազմ N 2:


Եկեք համաձայնենք, որ այդպիսիներն արդեն այդքան էլ քիչ չեն: Դա գալիս է բարձրաստիճան հրամանատարության կողմից անմիջական հրամանատար սպաների թիկունքը թուլացնելուց (դե պարզ է, օրինակ որ մի գեներալը իր ախպոր տղուն կքցի ու ինչ-որ մի հատ անկապ լեյտենանտի թիկունքին կկանգնի?)

Կա էդ պահը, բայց... եթե այդ լեյտենատը այդքան պլոճիկ չունի, որ էդ պահին ինքն իրան պաշտպանի, թեկուզ և ավելի բարձր հրամանատարությանը դիմելու, թեկուզ և աշխատանքը կորցնելու կամ էլ պադեզդում ծեծ ուտելու, բայց իրա ճշտից չհրաժարվելու գնով, ապա տենց լեյտենանտ բանակին պետք չի - տենցինից էլ ինչ հերոսություն պահանջես, ինչ պահանջես, որ մահվան երեսին ուղիղ նայի, ինչ պահանջես, որ իր շրջապատված հենակետը հանձնելու թշնամու ուղիղ պահանջին ի պատասխան այն հանձնելու փոխարեն գրողի ծոցն ուղարկի դրանց ու դիմանա ինչքան կարողա...

Սպան պիտի մի քիչ էլ. "գլխից ձեռ քաշած" մարդ լինի...


Լիոն ջան: Մինչև, էս քո ասած մտածելակերպին հասնենք կծերանանք... Գիտե՞ս ինչու եմ ասում: Իմ ծառայության ընթացքում լիքը նման սպաների եմ առնչվել, բայց այդ մարդիկ հիասթափության էին հասնում, երբ կամ տվյալ տուժի ենթարկված զինվորը ՌՈ-ում ապրում էր ինչպես հանգստյան տանը, կամ նույնիսկ այնտեղ գտնվելու փոխարեն իրենց տանն էր անցկացնում իր 10 օրյա կալանքը, կամ 2-3 զանգից հետո գալիս տվյալ պարոն լեյտենանտին մի լավ սխկում էին, կամ լավագույն դեպքում այդ զինվորին տանում էին արձակուրդ: Հետո էլ այդ սպային նույնիսկ մնացած սպաները վերաբերվում էին որպես մեղմ ասած "ծախողի"... Իհարկե հիմա այդ աստիճանի չի, որոշակի խստացումներ ու առաջընթաց կա, բայց նման դեպքերը բացառված չեն, ու դրա համար էլ սպաները կանոնոդրությամբ առաջնորդվելու փոխարեն...

Ես էլ եմ հանդիպել - հանդիպել եմ նաև մի աննասուն վաշտի հրամանատարի, որը հրաման էր տալիս. "Վաշտ, շարվիր" ու... էդ վաշտի 80 տոկոսի մի ուրիշ տիպի տանձին էլ չէր :angry Կոնկրետ մարդու նկատի ունեմ, բայց անուն չեմ տա - թող հլը այդ սպան մի հատ պայքարի իրա ճշտի համար, թող դիմի բարձր հրամանատարությանը, թող ներկայացնի իրավիճակը, էդ ժամանակ էլ կերեվա, ով կխուսափի աղմուկից - իհարկե, ռիսկ միշտ էլ կա, բայց... եթե էդ զինվորը իրա լեյտենանտին պասլատ արեց կառտոշկա չմաքրելու պահով, պատկերացնում ես ոնց պասլատ կանի, երբ իրա կյանքի հարցը դրված լինի ու լեյտենատը հրամայի. "ոչ մի քայլ հետ" - եթե էդ զորամիավորումը այդ վիճակում է, ուրեմն ինքը չկա, ինքը դրոշ ունենալու, զորամիավորում կոչվելու իրավունք չունի, իրեն պետք է ցրել:

Varzor
19.12.2011, 16:45
Իմ տարբերակը - պահակազոր` ի զեն: Կալանեք Պողոոսյանին և ուղեկցեք պահակատուն: Որպես իրավաբան էլ ավելացնեմ, որ հանցակազմն արդեն առկա է, քանի որ հրաման չկատարելու ծանր հետևանքներ անուղեղն ինքը առաջացրեց: Չկատարեց պահակազորը հրամանս` իրենք էլ հրաման չկատարելու հոդվածով կգնան - այսքան բան, կամ/կամ-ի իրավիճակ է - մեկա, եթե իր ասածն անցավ, էդ զորամասն արդեն "փչացած է", իրենից որևէ օգուտ էլ չի լինի...
Այդ տարբերակները (հանցանշաննեը) դեռ չեն նշանակում, որ հանցանքը չի գործվելու: Համ էլ էդ որ մի զինվորը կկալանի իր ծառայակցին? Ոնց որ դու չգիտես, թե դրանից հետո ոնց կնայեն այդ զինվորին: Մենթալիտետը թույլ չի տալիս ;)
Իսկ եթե դիմադրեց (ու հաճախ դիմադրում են) կամ էլ դիրքերում մուռ հանեց այդ սպայից կամ զինվորից?
Սպայից մուռ հանելը շատ հեշտ գործ է: Ապրանքների մասով պակասորդ են սարքում գլխին (կապտյորկեն կտրում են, կամ էլ մի ուրիշ խաղ են խաղում գլխին) ու սպան ամիսներով ճռում է փակվելու համար:

Ես էլ եմ հանդիպել - հանդիպել եմ նաև մի աննասուն վաշտի հրամանատարի, որը հրաման էր տալիս. "Վաշտ, շարվիր" ու... էդ վաշտի 80 տոկոսի մի ուրիշ տիպի տանձին էլ չէր :angry Կոնկրետ մարդու նկատի ունեմ, բայց անուն չեմ տա - թող հլը այդ սպան մի հատ պայքարի իրա ճշտի համար, թող դիմի բարձր հրամանատարությանը, թող ներկայացնի իրավիճակը, էդ ժամանակ էլ կերեվա, ով կխուսափի աղմուկից - իհարկե, ռիսկ միշտ էլ կա, բայց... եթե էդ զինվորը իրա լեյտենանտին պասլատ արեց կառտոշկա չմաքրելու պահով, պատկերացնում ես ոնց պասլատ կանի, երբ իրա կյանքի հարցը դրված լինի ու լեյտենատը հրամայի. "ոչ մի քայլ հետ" - եթե էդ զորամիավորումը այդ վիճակում է, ուրեմն ինքը չկա, ինքը դրոշ ունենալու, զորամիավորում կոչվելու իրավունք չունի, իրեն պետք է ցրել:
Չի կարող սպան պայքարել իրենից ավելի խելացի, ճարպիկ, շրջաատով և նաև ֆիզիկապես ուժեղ զինվորի դեմ, մանավանդ որ այդ զինվորը իր զորակիցների մեջ ավելի մեծ հարգանք է վայելում, քան այդ սպան:
Փաստը մնում է փաստ, որ մեր "ավարտած" սպաների մեծ մասը վախկոտ են ու թույլ գրագիտությամբ: Քո ասած "գլխից ձեռ քաշածները" քիչ են, դրանց մի մասին էլ խեղճացնում է հենց հրամանատարությունը:

Tig
19.12.2011, 16:55
............... եթե էդ զորամիավորումը այդ վիճակում է, ուրեմն ինքը չկա, ինքը դրոշ ունենալու, զորամիավորում կոչվելու իրավունք չունի, իրեն պետք է ցրել:

Լիոն ջան, սենց որ նայես, զորամիավորումների մի ահագին մաս պիտի ցրենք...
Սենց առճակատումներով շատ քիչ հարցեր կլուծվեն: Եթե հասարակ լեյտենանքը իր մեջքին թիկունք չզգաց, դուխ չի անի մինչև վերջ գնա: Դու էլ գիտես, թե բանակում ինչքան հեշտ ա լեյտենանտի գլխին գործ սարքելն ու նստացնելը... Անձամբ ճանաչում եմ մի շատ լավ շտաբի պետի, կապիտան էր, նոր ա դուրս եկել բանտից... Մոտ 2 տարի նստեց, ստից տեղը: Համաներում չլիներ դեռ նստած կլիներ... Մինչև վերևների հրամկազմից չհասկանան, որ սենց շարունակելը կտանի կործանման, բան չի փոխվելու: Քաղաքացիական դաշտում մի քիչ ավելի հեշտ ա ներքևից գործունեություն ծավալել, իսկ երբ դու 1000 կապանքներով կապված ես զինվորական ծառայությանը, համարյա անհնար է ընդվզել...

Lion
19.12.2011, 17:11
Այդ տարբերակները (հանցանշաննեը) դեռ չեն նշանակում, որ հանցանքը չի գործվելու:

Այսինքն?


Համ էլ էդ որ մի զինվորը կկալանի իր ծառայակցին? Ոնց որ դու չգիտես, թե դրանից հետո ոնց կնայեն այդ զինվորին: Մենթալիտետը թույլ չի տալիս ;)

Ուրեմն դա արդեն կլինի կոլեկտիվ անհնազանդություն` համապատասխան հետևանքներով: Մի բան փաստ է` սպային չենթարկվել չի կարելի, դա մահացու հարված է հասցնում բանակի մարտունակությանը: Ի դեպ ասեմ - երբ Կրոմվելի զորամասերից մեկը տատանվեց հրաման կատարել, նա հրամայեց գնդակահարել ամեն 10-րդ զինվորին և հրամանը կատարեցին հենց իրենք` ծառայակիցները:


Իսկ եթե դիմադրեց (ու հաճախ դիմադրում են) կամ էլ դիրքերում մուռ հանեց այդ սպայից կամ զինվորից?

Պատժել` հստակ քրեաիրավական մեխանիզմներով: ՈՒ ամենակարևորը` պետք է այս բոլորը ինչ-որ պահի տակ կամ էպիզոդիկ ակցիաներ չլինեն - սա պետք է համակարգ դառնա, ինչը, ընդունում եմ, անչափ դժվար է և քաղաքական կամք է պահանջում:


Չի կարող սպան պայքարել իրենից ավելի խելացի, ճարպիկ, շրջաատով և նաև ֆիզիկապես ուժեղ զինվորի դեմ, մանավանդ որ այդ զինվորը իր զորակիցների մեջ ավելի մեծ հարգանք է վայելում, քան այդ սպան:
Փաստը մնում է փաստ, որ մեր "ավարտած" սպաների մեծ մասը վախկոտ են ու թույլ գրագիտությամբ: Քո ասած "գլխից ձեռ քաշածները" քիչ են, դրանց մի մասին էլ խեղճացնում է հենց հրամանատարությունը:

Իսկ դա արդեն սպային խնդիրն է:


Լիոն ջան, սենց որ նայես, զորամիավորումների մի ահագին մաս պիտի ցրենք...
Սենց առճակատումներով շատ քիչ հարցեր կլուծվեն: Եթե հասարակ լեյտենանքը իր մեջքին թիկունք չզգաց, դուխ չի անի մինչև վերջ գնա: Դու էլ գիտես, թե բանակում ինչքան հեշտ ա լեյտենանտի գլխին գործ սարքելն ու նստացնելը... Անձամբ ճանաչում եմ մի շատ լավ շտաբի պետի, կապիտան էր, նոր ա դուրս եկել բանտից... Մոտ 2 տարի նստեց, ստից տեղը: Համաներում չլիներ դեռ նստած կլիներ... Մինչև վերևների հրամկազմից չհասկանան, որ սենց շարունակելը կտանի կործանման, բան չի փոխվելու: Քաղաքացիական դաշտում մի քիչ ավելի հեշտ ա ներքևից գործունեություն ծավալել, իսկ երբ դու 1000 կապանքներով կապված ես զինվորական ծառայությանը, համարյա անհնար է ընդվզել...

Է թող ցրվի - եթե այնտեղ հրաման չեն կատարում, ում է պետք այդպիսի զորամասը? Իսկ սպայի ու հատկապես կրտսեր սպայակազմի թիկունքին կանգնել է պետք - հակառակ դեպքում կունենանք այն, ինչ ունենք - սպաները հաաճախ ստիպված, իսկ հաճախ էլ իրենց մեջ ուժ չգտնելով ու հուսահատվելով իմ առաջարկածի պես չեն վարվում, արդյունքում ունենում ենք կրիմինալ, հոգեկան ու ֆիզիկական խեղումներ, կործանված ճակատագրեր, մարտունակության կորուստ...

Varzor
19.12.2011, 17:31
Այսինքն?
Այսինքն տվյալ զինվորը թքած ունի թե սպայի, թե օրենքի և թե նույնիսկ դատվելու վրա: Ավելի կարևոր է իր անձնական սկզբունքը ու հեղինակությունը: Չի ենթարկվի, կդիմադրի, նույնիսկ վնաս կտա, կգնա կդատվի ու օֆ էլ չի քաշի` չի փոշմանի: Էնքան կային տենց զինվորներ...

Ուրեմն դա արդեն կլինի կոլեկտիվ անհնազանդություն` համապատասխան հետևանքներով: Մի բան փաստ է` սպային չենթարկվել չի կարելի, դա մահացու հարված է հասցնում բանակի մարտունակությանը: Ի դեպ ասեմ - երբ Կրոմվելի զորամասերից մեկը տատանվեց հրաման կատարել, նա հրամայեց գնդակահարել ամեն 10-րդ զինվորին և հրամանը կատարեցին հենց իրենք` ծառայակիցները:
Էդ կրոմվելի բանակում, իսկ մեր մոտ դրա համար Կրոմվելին կգնդակահարեին ;)

Պատժել` հստակ քրեաիրավական մեխանիզմներով: ՈՒ ամենակարևորը` պետք է այս բոլորը ինչ-որ պահի տակ կամ էպիզոդիկ ակցիաներ չլինեն - սա պետք է համակարգ դառնա, ինչը, ընդունում եմ, անչափ դժվար է և քաղաքական կամք է պահանջում:
Նախ պիտի ապացուցեն, հետո նոր պատժեն: Իսկ առանց ծեծելու, ոնց գիտես, տենց բաները չեն ապացուցվում:

Իսկ դա արդեն սպային խնդիրն է:
Ոչ հարգելիս, դա այդ մարդուն սպայի կոչում շնորհողի, սպայի դիպլոմ շնորհողի խնդիրն է ու որպես հետևանք` ազգային բանակի խնդիրն է:
Հիմա ինչ անի 21 տարեկան լեյտենանտը իրենից 3-4 տարի տարիքով մեծ, ընբշամարտի սպորտի վարպետ, կարմիր դիպլոմակիր երորդմասցի քյարթու շարքայինի դեմ? :))

Է թող ցրվի - եթե այնտեղ հրաման չեն կատարում, ում է պետք այդպիսի զորամասը? Իսկ սպայի ու հատկապես կրտսեր սպայակազմի թիկունքին կանգնել է պետք - հակառակ դեպքում կունենանք այն, ինչ ունենք - սպաները հաաճախ ստիպված, իսկ հաճախ էլ իրենց մեջ ուժ չգտնելով ու հուսահատվելով իմ առաջարկածի պես չեն վարվում, արդյունքում ունենում ենք կրիմինալ, հոգեկան ու ֆիզիկական խեղումներ, կործանված ճակատագրեր, մարտունակության կորուստ...
Այ ցավն էլ հենց այն է, որ մեր բանակում կա անձնակազմի թերլրացում, առավել ևս սպայական կազմի` չունենք բավարար քանակով խելքը գլխին գրագետ սպա: Եղածով ուզում ենք յոլա գնալ, բայց դրանով իրավիճակն ավելի է վատանում :(

Lion
19.12.2011, 17:37
Եվ այսինքն - պրոբլեմը հասարակության մեջ է: Մնացած ասածներս իդեալն է, որին պետք է այս կամ այն չափով ձգտենք: Թե չէ ոչ թե նորմալ բանակ կունանենք, այլ ասիական տիպի բաշիբոզուկների հավաքածու, որոնք ում և երբ հարմար էին գտնում, ենթարկվում էին: Եվ ի վերջո - լավ, եթե իմ ասած համակարգը չի գործի, ինչ ես առաջարկում տեղը, ավելի լավ բան ունես? Արդյուք այդ դեպքում ալտերնատիվը ծեծն ու ջարդը չէ?

Tig
19.12.2011, 17:47
Ելքը մեկն է, ազատվել փտած գեներալակազմից ու նոր, ազնիվ, գրագետ ու երիտասարդ կադրերին առաջ տանել: Ու այդպիսիք ունենք, ու քիչ չեն: Մինչև կադրային քաղաքականությունը չշտկվի, ոչինչ չի փոխվի:

Varzor
19.12.2011, 17:55
Եվ այսինքն - պրոբլեմը հասարակության մեջ է: Մնացած ասածներս իդեալն է, որին պետք է այս կամ այն չափով ձգտենք: Թե չէ ոչ թե նորմալ բանակ կունանենք, այլ ասիական տիպի բաշիբոզուկների հավաքածու, որոնք ում և երբ հարմար էին գտնում, ենթարկվում էին: Եվ ի վերջո - լավ, եթե իմ ասած համակարգը չի գործի, ինչ ես առաջարկում տեղը, ավելի լավ բան ունես? Արդյուք այդ դեպքում ալտերնատիվը ծեծն ու ջարդը չէ?
Ալտերնատիվը սկսվում է ընտանիքից ու դպրոցից: Պիտի դպրոցներում պարտադիր ռազմական պատրաստություն մտցնեն: Բացի դրանից պիտի բացվեն հատուկ ռազմական թեքումով դպրոցներ, որտեղ մանուկ հասակից կկրթեն բանակի ապագա սերուցքը:
բայց այդ ամենը պիտի արվի այնպես, որ դրանից միլիտարիզմի հոտ չգա ;)

Varzor
19.12.2011, 17:55
Ելքը մեկն է, ազատվել փտած գեներալակազմից ու նոր, ազնիվ, գրագետ ու երիտասարդ կադրերին առաջ տանել: Ու այդպիսիք ունենք, ու քիչ չեն: Մինչև կադրային քաղաքականությունը չշտկվի, ոչինչ չի փոխվի:
Գեներալների տեղը պիտի գան գնդապետները, իսկ դրանք էլ ընդհանուր առամբ մի բանի պիտանի չեն:

Tig
19.12.2011, 17:58
Գեներալների տեղը պիտի գան գնդապետները, իսկ դրանք էլ ընդհանուր առամբ մի բանի պիտանի չեն:

Ես ասում եմ լավ կադրերին, ոչ թե իրենց բարեկամ-խնամիներին: Լավ գնդապետներ էլ շատ ունենք:

Lion
19.12.2011, 17:59
Կարևոր է նաև բոլոր այդ կանոնագրքերը ժամանակակից պահանջներին հարմարեցնել - նորմեր կան, որ կարծես ուղիղ պրուսական XVIII դարի բանակից մեր կանոնագրքերն անցած լինեն: Կարևոր է նաև երկրի բարոյա-հոգեբանական մթնոլորտը, սոցիալական, տնտեսական վիճակը, քաղաքական կամքի առկայությունը ու լիքը այլ բաներ...

Զորամաս գիտեի, որտեղ սպան վախենում էր որոշ զինվորների հավին քշա ասեր, քանի որ սրանք հենց միանգամից սոտովին (??!!) հանում ու պապային էին զանգում: Բայց նույնիսկ այդ զորամասում էլ մի կապիտան գիտեի, որի տանձին չէր ոչ մի զինվոր, ոչ մի սոտովի ու ոչ մի պապա - ինքն ուղղակի ասում էր - հարց լինի, պագոններս կշպրտեմ էրեսներին ու մինչև վերջ կգնամ (ինքը պայմանագրային, ոչ "ակաադեմիական" սպա էր): Էդ էդքան էլ տենց չի, էլի, որ զինվորը տենց հաբռգած լինի ու իրենը կարողանա անցկացնել - լիքը, շատ լիքը բաներ սպայից են կախված...

Օրինակ - փորձեր մեկը չենթարկվեր այն ժամանակ դեռ գեներալ-մայոր Գարիկ Գաբրիելյանին - հիմա կասեք, թե գեներալ է: Լավ, ուրիշ օրինակ բերեմ - կարող էր որևէ մեկը նէ տո որ չենթարկվել, այլև քյալա տալ իմ ծանոթ փոխգնդապետին` "յուրիստին", ոնց զինվորներն էին սիրում ասել - ռիսկ անող չի եղել: Նույն ոճի էլ մի ծանոթ կապիտան ունեի: Մի ծանոթ մայոր ու փոխգնդապետ էլ ունեի` զինվորները շարքի միջից քֆուր էին անում... հիմարներն իրենց խուլի տեղ էին դնում :[

Ասածս ինչա - սպան պիտի դուխ, ողնաշար ունենա, կարողանա ինքն իրեն պաշտպանել, պետք եղած դեպքում էլ սրելուց չվախենալ: Նմաններից զինվորներն իրենք են խուսափում և աշխատում են հետները քյալա չտալ...

Tig
19.12.2011, 18:04
ԳՇ պետը հրահանգել է բանակ զորակոչել հիվանդներին, հավաքակայանի բժշկական հանձնաժողովի նախագահն ընդդիմացել է և ազատվել պաշտոնից (http://www.interpress.am/news/id/25678.html#.Tu9B-4Vi1Ko.facebook)

«Չենք լռելու»-ի ունեցած տեղեկություններով, ԶՈւ ԳՇ պետ Յուրի Խաչատուրովի ոչ պաշտոնական հրամանով Երևանում գտնվող կենտրոնական հավաքակայանում այս օրերին տարօրինակ երևույթներ են կատարվում. այն երիտասարդները, որոնք ունեն սահմանափակ զինծառայության պտիանելիության աստիճան, որպես կանոն, ուղարկվում են Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետություն:Եթե ընդունենք, որ Արցախը լարվածության օջախն է, միանշանակ, այնտեղ պետք է ծառայություն կրեն առողջ զինվորներ: Բայց ստացվում է, որ, անհայտ պատճառներով, ԼՂՀ են հիմնականում ուղարկվում սահմանափակ պիտանելիություն ունեցողները: Չի՞ ստացվում արդյոք, որ միտումնավոր թուլացվում է մեր հայրենիքի պաշտպանունակությունը:Այդ «ներքին հրամանի» հարցով, միանշանակ, պետք է հետաքրքրվեն համապատասխան մարմինները, քանի որ սա կարելի է որակավորել որպես պետական հանցագործություն:Մենք ուրախ կլինենք, որ մեր ստացած տեղեկությունները չհիմնավորվեն, և հետամուտ կլինենք հավաքելու փաստացի տեղեկատվություն դրա վերաբերյալ:Ըստ մեր տեղեկությունների, ԳՇ պետի կողմից տրված է «ներքին» կարգադրություն, որ բանակ զորակոչեն անգամ հիվանդ երիտասարդներին, ինչը հանդիսացել է հակամարտության պատճառ նրա և կենտրոնական հավաքակայանի բժշկական հանձնաժողովի նախագահի միջև: Վերջինս մի քանի օր առաջ հեռացվել է զբաղեցրած պաշտոնից:Եթե այս տեղեկատվությունն, ըստ ԳՇ-ի, չի համապատասխանում իրականությունը, «Չենք լռելու»-ն խնդրում է իրազեկել հանրությանը սահմանափակ զինծառայությանը պիտանի երիտասարդների` ըստ Հայաստանի և Արցախի զորամասերի տեղաբաշխման տոկոսային պատկերին:

Աղբյուր՝ interpress.am

հ.գ. կարծում եմ Խաչատուրովի օրերը, որպես ԶՈւ ԳՇ պետ, հաշված են... և դա լավ է...

Tig
19.12.2011, 18:08
Կարևոր է նաև բոլոր այդ կանոնագրքերը ժամանակակից պահանջներին հարմարեցնել - նորմեր կան, որ կարծես ուղիղ պրուսական XVIII դարի բանակից մեր կանոնագրքերն անցած լինեն: Կարևոր է նաև երկրի բարոյա-հոգեբանական մթնոլորտը, սոցիալական, տնտեսական վիճակը, քաղաքական կամքի առկայությունը ու լիքը այլ բաներ...


Կանոնակարգի մասով իրոք շատ աշխատանք կա տանելու:



Զորամաս գիտեի, որտեղ սպան վախենում էր որոշ զինվորների հավին քշա ասեր, քանի որ սրանք հենց միանգամից սոտովին (??!!) հանում ու պապային էին զանգում: Բայց նույնիսկ այդ զորամասում էլ մի կապիտան գիտեի, որի տանձին չէր ոչ մի զինվոր, ոչ մի սոտովի ու ոչ մի պապա - ինքն ուղղակի ասում էր - հարց լինի, պագոններս կշպրտեմ էրեսներին ու մինչև վերջ կգնամ (ինքը պայմանագրային, ոչ "ակաադեմիական" սպա էր): Էդ էդքան էլ տենց չի, էլի, որ զինվորը տենց հաբռգած լինի ու իրենը կարողանա անցկացնել - լիքը, շատ լիքը բաներ սպայից են կախված...

Օրինակ - փորձեր մեկը չենթարկվեր այն ժամանակ դեռ գեներալ-մայոր Գարիկ Գաբրիելյանին - հիմա կասեք, թե գեներալ է: Լավ, ուրիշ օրինակ բերեմ - կարող էր որևէ մեկը նէ տո որ չենթարկվել, այլև քյալա տալ իմ ծանոթ փոխգնդապետին` "յուրիստին", ոնց զինվորներն էին սիրում ասել - ռիսկ անող չի եղել: Նույն ոճի էլ մի ծանոթ կապիտան ունեի: Մի ծանոթ մայոր ու փոխգնդապետ էլ ունեի` զինվորները շարքի միջից քֆուր էին անում... հիմարներն իրենց խուլի տեղ էին դնում :[

Ասածս ինչա - սպան պիտի դուխ, ողնաշար ունենա, կարողանա ինքն իրեն պաշտպանել, պետք եղած դեպքում էլ սրելուց չվախենալ: Նմաններից զինվորներն իրենք են խուսափում և աշխատում են հետները քյալա չտալ...

Իսկ այս տիպի կամային հատկանիշներ ունեցող սպաները շատ քիչ են և չեն կարող որակ ստեղծել: Պիտի այնպիսի միջավայր ու դրվածք ստեղծվի, որ ոչ միայն նման սպաները, այլև մնացածներն էլ կարողանան հասնել պահանջող կարգուկանոնին:

Lion
19.12.2011, 18:09
...«Չենք լռելու»-ն խնդրում է իրազեկել հանրությանը սահմանափակ զինծառայությանը պիտանի երիտասարդների` ըստ Հայաստանի և Արցախի զորամասերի տեղաբաշխման տոկոսային պատկերին:

Աղբյուր՝ interpress.am



Մի հատ էլ մեր պաշտպանական շրջանների սխեմաները չհրապարակենք, որ. "Չենք լռելու"-ի ժողովուրդը լրիվ հանգիստ լինի?

Varzor
19.12.2011, 18:12
Ասածս ինչա - սպան պիտի դուխ, ողնաշար ունենա, կարողանա ինքն իրեն պաշտպանել, պետք եղած դեպքում էլ սրելուց չվախենալ: Նմաններից զինվորներն իրենք են խուսափում և աշխատում են հետները քյալա չտալ...
Լիոն ձյա, լավ ես ասում, բայց մոռանում ես որ սպան առաջին հերթին տղամարդ է ու քո նշած հատկությունները պիտի ունենա ցանկացած տղամարդ, այդ թվում նաև այդ սպային ենթակա զինվորը ;)
Ստացվում է սպա-զինվոր "դուխ"-ի մրցություն: Իսկ քանի որ սպան մեկն է, իսկ զինվորները հա գալիս ու գնում են, ապա կա հավանականություն, որ հազարավոր զինվորների մեջ կգտնվի մեկը, որի հետ "դուխ"-ի բախումը կբերի առնվազն ֆիզիկական կոնֆլիկտի:

Tig
19.12.2011, 18:16
Լիոն ջան, ինձ չի թվում, որ մեր թշնամու հետախուզության հույսը "Չենք լռելուն" է... :))

Lion
19.12.2011, 18:21
Լիոն ձյա, լավ ես ասում, բայց մոռանում ես որ սպան առաջին հերթին տղամարդ է ու քո նշած հատկությունները պիտի ունենա ցանկացած տղամարդ, այդ թվում նաև այդ սպային ենթակա զինվորը ;)
Ստացվում է սպա-զինվոր "դուխ"-ի մրցություն: Իսկ քանի որ սպան մեկն է, իսկ զինվորները հա գալիս ու գնում են, ապա կա հավանականություն, որ հազարավոր զինվորների մեջ կգտնվի մեկը, որի հետ "դուխ"-ի բախումը կբերի առնվազն ֆիզիկական կոնֆլիկտի:

Դե հիմի էդա - ուրեմն թող լեզվաբան դառնար, կամ էլ կոնսերվատորիայի դասախոս - սպայի գործը հեշտ չի ու լիքը կամային, ոչ ստանդարտ իրավիճակներում կողմնորոշվելու հատկանիշներա պահանջում - եթե մարդը պատրաստ չի դրան, թող սպա չդառնա...

Տո լավ է, մի հիշեցրու, ընենց տավարության աստիճան խեղճացած սպաների գիտեի, որ մինչև հիմա էլ առանց ծաղրական ածականի չեմ կարողանում դրանց հիշեմ...

Հա, ու մի մոռացի էլ, որ սպայի թիկունքին կակ նէ կակ, օրենքնա կանգնած, ինքը փորձ ունի, վերջը տարիքով որպես կանոն մեծա իր զինվորներից, իսկ զինվորը չենթարկվելու պահից իսկ օրենք է խախտում, իր դեմ մեխանիզմ է գործում, ինքն ավելի մեծ ռիսկի է գնում...

Kuk
19.12.2011, 19:07
Սխալ հետևություն ես արել` այդպես չեմ մտածում: Ուղղակի նշել եմ ևս մեկ բացասական կողմ, հո քո գրածը նորից չէի կրկնելու?
Ուղղակի պետք չէր տղայի այդպիսի ծանր վիճակը ուղղակի ցուցադրել: Իմ կարծիքով դա էթիկայի սահմաններից դուրս է:

Հերիքա բանակը սարքեք բոբո: Ինքնասպանվողները քաղաքացիական կյանքում ավելի շատ են: Կազինոներում տարվելու պատճառով ավելի շատ մարդ է ինքնասպան լինում, դրա դեմ ինչի "չենք լռի" չկա?
Ամեն տարի տասնյակ հազարավոր երիտասարդներ անցնում են բանակային ծառայությունը ու մի քանի դժբախտ դեպքերով ընդհանուր եզրակացություններ անելն ուղղակի անհիմն է:
Շատ են այնիսի դեպքերը, երբ զինծառայողը հոգեկան խանգարում է ստանում դիակ կամ ծանր վիրավոր տեսնելուց, նույնիսկ հակառակորդի դին տեսնելուց: Բանակը որպես համակարգ դրա հետ ինչ կապ ունի?
Քաղաքի փողոցներում մեծաթիվ գժեր են ման գալիս: Դրանք էլ են բանակում տենց դառել?
Գժվացնում, ինքնասպանության է հասցնում կամ խեղում է ոչ թե բանակ կառույցը այլ մարդիկ: Ու կոնկրետ մարդիկ են մեղավոր այդ դեպքերի համար: Այ հենց դրանց է պետք հանրությանը ցուցադրել ու հրապարակայնորեն պատժել:

Ընկեր, դու քաղաքացիական կյանքի ու բանակային կյանքի տարբերությունը ոչ մի կերպ չես նկատո՞ւմ: Քաղաքացիական կյանքում մարդը երբ, որտեղ, ում հետ ուզում, ինչ ուզում անում ա, ինքն ա որոշում, թե երբ հաց ուտի, երբ չիշիկ անի, որտեղ անի և այլն: Ու եթե քաղաքացին գնում կազինոյում տանուլ ա տալիս ու ուղևորվում ա Կիևյան, դրա համար ո՞ւմ մեղադրես, մարդն իր խելքով գնացել տանուլ ա տվել, հետո էլ իր որոշմամբ մոստից թռել ա, ու նենց ա, որ թռել ա, ոչ թե թռցրել են: Իսկ այ բանակում ամեն ինչ այլ կերպ ա զարգանում, ինքնասպանության դեպքերի գերակշիռ մեծամասնության հանգամանքները սպանություն են հիշեցնում, շատ դեպքերում նույնիսկ դաժան սպանություն:
Իսկ ինչ վերաբերում ա գժվելուն, թող հակառակորդի դիակը տեսնելուց գժվի, ասեմ նորմալ ա, ցավալի ա փաստը, իհարկե, բայց նորմալ ա: Իսկ այ եթե գժվում ա, որտև մի հատ վիժվածք, չկայացած աֆիցեռ ուզեցել ա զինվորին ստորացնելու հաշվին ինքնահաստատվի, կամ չգիտեմ ինչ անի, այ էս արդեն նորմալ չի, էս արդեն բանակ չի, պետության անվտանգությունը երաշխավորող կառույց չի, սա արդեն բառդակ ա, 30-ականների բերդ ա, բորենիների որջ ա, որտեղ զինվորները ոչ թե գնում են իրենց հայրենասիրական պարտքը կատարելու, ոչ թե գնում են թշնամու դեմ պայքարելու, ու էդ պայքարի ճանապարհին փորձություններ հաղթահարելու, այլ գնում են սենց լրբի ծնունդների հետ մի կերպ երկու տարի ապրելու:
Ու ես չեմ ասում, որ զինվորական ֆոռմա հագնող յուրաքանչյուր ոք մեղավոր ա դրա համար, ճիշտ ես, կոնկրետ մարդիկ են մեղավոր, բայց դա չի նշանակում, որ բանակը բառդակ չի: Բառդակ ա, ու կոնկրետ մարդիկ են դա բառդակ սարքել: Եթե 3 հոգու պատճառով 300 հոգանոց նավը խորտակվում ա, էլի կոնկրետ մարդիկ են մեղավոր, կոնկրետ էդ երեք հոգին, բայց էդ չի նշանակում, որ նավը չի խորտակվում, որտև մնացած 297-ը նորմալ իրանց գործն են անում, նավը խորտակելուն միտված ոչ մի քայլ չեն անում:
Ու էս դեպքում մտածել, որ հանկարծ մայրերը չտեսնեն բանակի իրական պատկերը, որ իրենց երեխեքին հետ չպահեն ծառայությունից, սխալ ա: Ու եթե գտնում ես, որ ճիշտ ա, կարա՞ս մի օր իջի Հանրապետության Հրապարակում ցույց անող զոհված զինվորների ծնողներից գոնե մեկինդ ա ապացուցի, գոնե կիսով չափ: Ոչ մի նորմալ ծնող չի ուզում, որ իր երեխեն գնա թեկուզ պատերազմում հերոսաբար զոհվի, բայց էդ դեպքում գոնե ինչ-որ չափով համակերպվում են էդ փաստի հետ, գոնե իմանում են, թե ինչի համար զոհվեց, ում կողմից զոհվեց, իսկ սե՞նց, ի՞նչ ա էդ մարդկանց վիճակը: Հլը էն վիդեոն նայի, որ մարդը նստած նայում ա, թե ոնց են երեխու աչքը հանել. 18 տարի ամեն քերծվածքւի համար էդ մարդու սրտից արյուն ա կաթացել, հիմա երեխուն բերել են աչքը հանած, իսկ դու ասում ես՝ հանկարծ ոչ ոք չտեսնի, որ բանակում աչք են հանում, որ իր երեխուն հետ չպահի հաշմանդամ դառնալու հնարավորությունից, որտև բանակը լավ կառույց ա, ուղղակի կոնկրետ մարդիկ լավը չեն: Լավը չեն, թող գնան գրողի ծոցը, ու քանի դեռ չեն գնացել, ուրեմն ծնողները հանգիստ խղճով ու լրիվ արդարացված կարան իրանց երեխեքին հետ պահեն բանակից:

Ըհը, էս էլ քեզ հերթական կոնկրետ մարդկանց թարմ գործունեության արդյունքը՝ http://www.1in.am/arm/armenia_society_49704.html

Varzor
19.12.2011, 19:40
Ընկեր, դու քաղաքացիական կյանքի ու բանակային կյանքի տարբերությունը ոչ մի կերպ չես նկատո՞ւմ: Քաղաքացիական կյանքում մարդը երբ, որտեղ, ում հետ ուզում, ինչ ուզում անում ա, ինքն ա որոշում, թե երբ հաց ուտի, երբ չիշիկ անի, որտեղ անի և այլն: Ու եթե քաղաքացին գնում կազինոյում տանուլ ա տալիս ու ուղևորվում ա Կիևյան, դրա համար ո՞ւմ մեղադրես, մարդն իր խելքով գնացել տանուլ ա տվել, հետո էլ իր որոշմամբ մոստից թռել ա, ու նենց ա, որ թռել ա, ոչ թե թռցրել են: Իսկ այ բանակում ամեն ինչ այլ կերպ ա զարգանում, ինքնասպանության դեպքերի գերակշիռ մեծամասնության հանգամանքները սպանություն են հիշեցնում, շատ դեպքերում նույնիսկ դաժան սպանություն:
Իսկ ինչ վերաբերում ա գժվելուն, թող հակառակորդի դիակը տեսնելուց գժվի, ասեմ նորմալ ա, ցավալի ա փաստը, իհարկե, բայց նորմալ ա: Իսկ այ եթե գժվում ա, որտև մի հատ վիժվածք, չկայացած աֆիցեռ ուզեցել ա զինվորին ստորացնելու հաշվին ինքնահաստատվի, կամ չգիտեմ ինչ անի, այ էս արդեն նորմալ չի, էս արդեն բանակ չի, պետության անվտանգությունը երաշխավորող կառույց չի, սա արդեն բառդակ ա, 30-ականների բերդ ա, բորենիների որջ ա, որտեղ զինվորները ոչ թե գնում են իրենց հայրենասիրական պարտքը կատարելու, ոչ թե գնում են թշնամու դեմ պայքարելու, ու էդ պայքարի ճանապարհին փորձություններ հաղթահարելու, այլ գնում են սենց լրբի ծնունդների հետ մի կերպ երկու տարի ապրելու:
Ու ես չեմ ասում, որ զինվորական ֆոռմա հագնող յուրաքանչյուր ոք մեղավոր ա դրա համար, ճիշտ ես, կոնկրետ մարդիկ են մեղավոր, բայց դա չի նշանակում, որ բանակը բառդակ չի: Բառդակ ա, ու կոնկրետ մարդիկ են դա բառդակ սարքել: Եթե 3 հոգու պատճառով 300 հոգանոց նավը խորտակվում ա, էլի կոնկրետ մարդիկ են մեղավոր, կոնկրետ էդ երեք հոգին, բայց էդ չի նշանակում, որ նավը չի խորտակվում, որտև մնացած 297-ը նորմալ իրանց գործն են անում, նավը խորտակելուն միտված ոչ մի քայլ չեն անում:
Ու էս դեպքում մտածել, որ հանկարծ մայրերը չտեսնեն բանակի իրական պատկերը, որ իրենց երեխեքին հետ չպահեն ծառայությունից, սխալ ա: Ու եթե գտնում ես, որ ճիշտ ա, կարա՞ս մի օր իջի Հանրապետության Հրապարակում ցույց անող զոհված զինվորների ծնողներից գոնե մեկինդ ա ապացուցի, գոնե կիսով չափ: Ոչ մի նորմալ ծնող չի ուզում, որ իր երեխեն գնա թեկուզ պատերազմում հերոսաբար զոհվի, բայց էդ դեպքում գոնե ինչ-որ չափով համակերպվում են էդ փաստի հետ, գոնե իմանում են, թե ինչի համար զոհվեց, ում կողմից զոհվեց, իսկ սե՞նց, ի՞նչ ա էդ մարդկանց վիճակը: Հլը էն վիդեոն նայի, որ մարդը նստած նայում ա, թե ոնց են երեխու աչքը հանել. 18 տարի ամեն քերծվածքւի համար էդ մարդու սրտից արյուն ա կաթացել, հիմա երեխուն բերել են աչքը հանած, իսկ դու ասում ես՝ հանկարծ ոչ ոք չտեսնի, որ բանակում աչք են հանում, որ իր երեխուն հետ չպահի հաշմանդամ դառնալու հնարավորությունից, որտև բանակը լավ կառույց ա, ուղղակի կոնկրետ մարդիկ լավը չեն: Լավը չեն, թող գնան գրողի ծոցը, ու քանի դեռ չեն գնացել, ուրեմն ծնողները հանգիստ խղճով ու լրիվ արդարացված կարան իրանց երեխեքին հետ պահեն բանակից:

Ըհը, էս էլ քեզ հերթական կոնկրետ մարդկանց թարմ գործունեության արդյունքը՝ http://www.1in.am/arm/armenia_society_49704.html
Քաղաքացիական ու զինվորական կյանքի տարբերությունները ինձ մի մատնացույց արա: Մեր երկրի աշխատանքային որոշ հիմնարկներում բանակայինին մոտ ռեժիմ է: Սակայն նորից շեշտեմ` խոսքս դրա մասին չէր, այլ նրա որ տենց բաները ցույց տալը համ էթիկայի համ էլ ազգային անվտանգության տեսանկյունից ճիշտ չի:ծ
Ես չգիտեմ դու ոնց ես մտածում, բայց իմ անձնական փորձը ցույց է տալիս, որ բանակային դժբախտ պատահարների մեծամասնությունը ոչ թե զինվոր-սպա կոնֆլիկտի, այլ հենց զինվոր-զինվոր կոնֆլիկտի արդյունք են:
Խորտակվող նավի պահով ճիշտ ես ասում, բայց իմ կարծիքով բանակին այդ օրինակը չի համապատասխանում: Այո, բանակում բարոյահոգեբանական և կարգապահական վիճակը բարձր մակարակի վրա չեն գտնվում, բայց փոխանակ մտածենք "վատն է, չենք գնա", ավելի լավ չի լինի մտածենք "վատն է` շտկենք": Դե եկեք բոլորով չգնանք: Նույն տրամաբանությամբ շարունակելու ես գրել?
Իհարկե ցանկացած որդեկորույս ծնող անկեղծորեն թքած ունի, թե ինչն է եղել կոնկրետ պատճառը` կորուստը շատ մեծ է ու տրամաբանորեն այն չի կարելի կշռել:
Ինչից վերցրիր, որ ես ասում եմ բանակը լավն է? Բանակը լավ բան չի, քանի որ նախատեսված է սպանելու համար: Նույն կերպ լավ բան չի ցանկացած զենք: Բայց վտանգի մեջ գտնվող մարդը (ազգը) պիտի պաշտպանվի: Ու այդ պարագայում բանակն ուղղակի անհարժեշտ է: Բնական է, որքան լավը լինի, այդքան ավելի մեծ արժեք ունի:
Այս թեմայում բազմիցս անդրադարձել ենք այն փաստին, որ բանակում տեղի ունեցող երևույթները ոչ այլ ինչ են, քան հասարակական գիտակցության խտացված արտահայտումը: Էդ սապն հո սպա չի ծնվել, կամ զինվորը զինվոր?
Նույն լկտի ու անբարոյական մարդն է եղել մինչև բանակը, բանակում ավելի է խտացել իրավիճակը և որպես չարաբաստիկ արդյունք` դժբախտ դեպքեր են տեղի ունենում:
Արի մի բան չմոռանանք: ՄԻ վայրում հավքված են երիտասարդ տղամարդիկ, որոնք ըստ իրենց էության միշտ էլ իրենց համար արևի տակ տեղ են փնտրում` մաեն մեկն իրեն ուղեղին համապատասխան ձևերով:
Միթե քիչ են դեպքերը, որ զինվորներն են սպա ստորացրել, ծեծել կամ սպանել?
Օրինակ մեր գումարտակից մի տղայի մոտ զորացրվելուց հետո լուրջ հոգեկան խնդիրներ առաջ եկան: Ծնողները բողոքեցին, թե սպայի ծեծելու հետևանքով է եղել: Մինչդեռ ծառայության ընթացքում ոչ միայն խնդիրներ չեր ունեցել, այլև "պալկավոյ" տաներից էր եղել: Ու երկար դատական քաշքշուկների արդյունքում պարզվեց, որ նրա մոտ խնդիրները վաղուց եղել են, ուղղակի թաքցրել են ու վիճակը սրվել է` տարիքի հետ կապված:
Իհարկե նրա ծառայակից ընկերները գիտեին, որ գումարտակի հրամանատարը մի քանի անգամ ծեծել է, բայց ծեծելուց 1 տարի հետո չեն գժվում, եթե արդեն խնդիրը նախապես չկար:

Բայց անդրադառնալով կոնկրետ դեպքերին ասեմ, որ զինվորի աչքը վնասած սպան պիտի պատասխանատվություն կրի (մի հատ էլ իր աչքին պիտի հասցնեն :angry): Մենակ այն, որ հարվածել է զինվորին շղթայով` արդեն տղամարդկային արարք չի, նույնիսկ եթե զինվորը ահավոր մեղավոր է եղել:
Ամեն դեպքում բավարար փաստերի չեմ տիրապետում, որպեսզի եզրակացույթյուններ անեմ տվյալ դեպքերի վերաբերյալ, բայց վատը մնում է վատ :(

Kuk
19.12.2011, 19:45
Lիոն ձյա, բանակ ծառայածի երազանքներով ես խոսում :)
- շարքային Կիրակոս ինձ մոտ
- չեմ գա
- հրաման չկատարելը օրենքի խախտում է
- մեկա չեմ գա
- կզեկուցեմ հրամանատարին
- մեկա չեմ գա
.....
- ուղեկցեք շարքային Կիրակոսին կալանատուն ...
- ով մոտիկ եկավ կփռթեմ, աշկը կհանեմ...
- կդատվես...
- մեկա չեմ գա
տարբերակներ
1. Մի հատ չափալախ ուտելոց հետո հասկանում է, որ ինքն ավելի թույլ է, սակայն էլի "-մեկա չեմ գա, սպանեք էլ չեմ գա" ու ստեղից էլ սկսվում է դաժան ծեծը
2. Ոստիկանները գալիս են, որ տանեն` հանգիստ չի գնում, դիմադրում է, փախչում է, սպառնում է, նույնիսկ ուժ է կիրառում` սկսվում է դաժան ծեծը:
Ու այսպիսին քո ասած 10.000-ի մեջ կարող են լինել ընդաեմնը մի քանիսը: Հետո էլ այդ մասին կսկսի բարձրաձայնել "չեն լռելու"-ն

Բայց ավելի վատ տարբերակ է, որբ "-մեկա չեմ գա"-ի փոխարեն հնչում է "Իիի, արա լեյտենանտիկ, հըլտ դու վազելով շուշոտ արի ստեղ, քանի գլուխդ չեմ աղացել...": Եկեք համաձայնենք, որ այդպիսիներն արդեն այդքան էլ քիչ չեն: Դա գալիս է բարձրաստիճան հրամանատարության կողմից անմիջական հրամանատար սպաների թիկունքը թուլացնելուց (դե պարզ է, օրինակ որ մի գեներալը իր ախպոր տղուն կքցի ու ինչ-որ մի հատ անկապ լեյտենանտի թիկունքին կկանգնի?)

Միքիչ էլ էս տրամաբանությամբ ասեք-խոսացեք, զրուցեք, ու արդեն զինվորները մեղավոր կլինեն «ինքնասպան» լինելու համար: Փաստորեն զինվերներն են մեղավոր, որ էս ա բանակի դեմքը: Էն որ հաց էր ուտում, ու զինվորին չափալախում էր, ականջները քաշում էր, եթե չեմ սխալվում՝ նույն եղնիկներում էր ու ոչ վաղ անցյալում, էդ էլ է՞ր զինվերը մեղավոր, չէր ենթարկվո՞ւմ, թե՞ ոնց: Կամ էդ քանի՞ անգամ եք տեսել, որ նորմալ հրաման տան, զինվերն էլ հերիք չի չկատարևի, հլը մի հատ էլ ասի՝ լեյտենանտիկ, հլը միհատ էլ ոստիկանները գան, դիմադրի, սպառնա, խփի կամ չգիտեմ ինչ: Խեղճ ըլնեն ոստիկանները, մի երկու հոգով չեն կարում հա՞ մի զինվերի, թեկուզ դիմադրող զինվորի, առանց ջարդելու թևերը ոլորեն տանեն, պետքա դաժան ծեծելով տանե՞ն: Մի բան եկեք ի գիտություն ըդնունենք, որ ամենածանր հանցագործին նույնիսկ չի կարելի վնասել, եթե հնարավոր է նրան ձերբակալել առանց դրա: Հանցագոծին կարելի ա վնասել միայն ծայրահեղ անհրաժեշտության դեպքում, երբ նա կարող է վտանգավոր լինել շրջապատի համար:
Էս ձեր գրածները կարդալուց հետո չենք լռելուն երևի սկսի արդեն դաժան զինվերների դեմ նյութեր տարածել, ուղղակի վատն էն ա, որ էսքան ժամանակ չլսեցինք մի դեպք, որ էս ձեր պատմած չենթարկվող զինվորներից մեկը մի աֆիցեռի աչք հանի, կամ ինքնասպանության հասցնի, կամ նստի հաց ուտելու, կողքից էլ ձեռի հետ չափալախելով ու ականջները քաշելով աֆիցեռին ստորացնի: Հլը որ մենակ հակառակն ենք տեսնում:

Kuk
19.12.2011, 19:59
Քաղաքացիական ու զինվորական կյանքի տարբերությունները ինձ մի մատնացույց արա: Մեր երկրի աշխատանքային որոշ հիմնարկներում բանակայինին մոտ ռեժիմ է: Սակայն նորից շեշտեմ` խոսքս դրա մասին չէր, այլ նրա որ տենց բաները ցույց տալը համ էթիկայի համ էլ ազգային անվտանգության տեսանկյունից ճիշտ չի:ծ
Ես չգիտեմ դու ոնց ես մտածում, բայց իմ անձնական փորձը ցույց է տալիս, որ բանակային դժբախտ պատահարների մեծամասնությունը ոչ թե զինվոր-սպա կոնֆլիկտի, այլ հենց զինվոր-զինվոր կոնֆլիկտի արդյունք են:
Խորտակվող նավի պահով ճիշտ ես ասում, բայց իմ կարծիքով բանակին այդ օրինակը չի համապատասխանում: Այո, բանակում բարոյահոգեբանական և կարգապահական վիճակը բարձր մակարակի վրա չեն գտնվում, բայց փոխանակ մտածենք "վատն է, չենք գնա", ավելի լավ չի լինի մտածենք "վատն է` շտկենք": Դե եկեք բոլորով չգնանք: Նույն տրամաբանությամբ շարունակելու ես գրել?
Իհարկե ցանկացած որդեկորույս ծնող անկեղծորեն թքած ունի, թե ինչն է եղել կոնկրետ պատճառը` կորուստը շատ մեծ է ու տրամաբանորեն այն չի կարելի կշռել:
Ինչից վերցրիր, որ ես ասում եմ բանակը լավն է? Բանակը լավ բան չի, քանի որ նախատեսված է սպանելու համար: Նույն կերպ լավ բան չի ցանկացած զենք: Բայց վտանգի մեջ գտնվող մարդը (ազգը) պիտի պաշտպանվի: Ու այդ պարագայում բանակն ուղղակի անհարժեշտ է: Բնական է, որքան լավը լինի, այդքան ավելի մեծ արժեք ունի:
Այս թեմայում բազմիցս անդրադարձել ենք այն փաստին, որ բանակում տեղի ունեցող երևույթները ոչ այլ ինչ են, քան հասարակական գիտակցության խտացված արտահայտումը: Էդ սապն հո սպա չի ծնվել, կամ զինվորը զինվոր?
Նույն լկտի ու անբարոյական մարդն է եղել մինչև բանակը, բանակում ավելի է խտացել իրավիճակը և որպես չարաբաստիկ արդյունք` դժբախտ դեպքեր են տեղի ունենում:
Արի մի բան չմոռանանք: ՄԻ վայրում հավքված են երիտասարդ տղամարդիկ, որոնք ըստ իրենց էության միշտ էլ իրենց համար արևի տակ տեղ են փնտրում` մաեն մեկն իրեն ուղեղին համապատասխան ձևերով:
Միթե քիչ են դեպքերը, որ զինվորներն են սպա ստորացրել, ծեծել կամ սպանել?
Օրինակ մեր գումարտակից մի տղայի մոտ զորացրվելուց հետո լուրջ հոգեկան խնդիրներ առաջ եկան: Ծնողները բողոքեցին, թե սպայի ծեծելու հետևանքով է եղել: Մինչդեռ ծառայության ընթացքում ոչ միայն խնդիրներ չեր ունեցել, այլև "պալկավոյ" տաներից էր եղել: Ու երկար դատական քաշքշուկների արդյունքում պարզվեց, որ նրա մոտ խնդիրները վաղուց եղել են, ուղղակի թաքցրել են ու վիճակը սրվել է` տարիքի հետ կապված:
Իհարկե նրա ծառայակից ընկերները գիտեին, որ գումարտակի հրամանատարը մի քանի անգամ ծեծել է, բայց ծեծելուց 1 տարի հետո չեն գժվում, եթե արդեն խնդիրը նախապես չկար:

Բայց անդրադառնալով կոնկրետ դեպքերին ասեմ, որ զինվորի աչքը վնասած սպան պիտի պատասխանատվություն կրի (մի հատ էլ իր աչքին պիտի հասցնեն :angry): Մենակ այն, որ հարվածել է զինվորին շղթայով` արդեն տղամարդկային արարք չի, նույնիսկ եթե զինվորը ահավոր մեղավոր է եղել:
Ամեն դեպքում բավարար փաստերի չեմ տիրապետում, որպեսզի եզրակացույթյուններ անեմ տվյալ դեպքերի վերաբերյալ, բայց վատը մնում է վատ :(

Հա, զինվերներն էլ են իրար մեջ կոնֆլիկտներ ունենում, երբեմն հարցը հասնում ա մինչև սպանություն կամ մոտ ա լինում դրան, հազիվ փրկում են, բայց սա հլը կարելի ա հասկանալ, 18-20 տարեկաններին չես համեմատի 50 տարեկանների հետ: Այ երբ որ 18 տարեկաններն են մի ստից բանից ոգևորվում ու իրար վիզ կտրում, սա, ճիշտ ա, նորմալ չի, բայց հասկանալի ա, տեղավորվում ա տրամաբանության սահմաններում, ջահել են, շատ բան չեն տեսել, հետևանքների մասին ավելի կարճ են մտածում ու մակերեսորեն, ու ի վերջո, դեռ չեն հոգնել կոնֆլիկտներից, կռիվներից, լաևրված վիճակներից, որտև դեռ քիչ են եղել էդ ամեն ինչի մեջ, աելի իրական, լուրջ կոնֆլիկտներ, լուրջ իրավիճակներ դժվար թե շատ տեսած լինեն, դրանց մեջով շատ անցած լինեն, բայց երբ 50 տարեկանն ա մի ստից բանից 18 տարեկանի աչքը հանում, էս արդեն աբսուրդ ա. ի՞նչ գործ ունի նա էդ դիրքում. խելքը 30 տարի հետ ա տարիքից, սա նորմալ փոս սկի չի կարա փորի, ուր մնաց զինվոր դաստիարակի, զորք ղեկավարի, հրամաններ տա:
Ու պետք չի շատ խորանալ կամ հեծանիվ հայտնաբերել էս ամեն ինչի պատճառները գտնելու համար. ամեն ինչ պարզից էլ պարզ ա: ՄԱրդիկ, ովքեր իրավասու են սրանց փոխելու, նրանց ուղղակի ձեռք չի տալիս դա անել, քանի որ նրանց պետք են սենց տխմարներ, որ ինչ ապօրինի հրաման ուզեն, տան, սրանք էլ կատարեն: Որ պետք եղած ժամանակ քշեն ժողովրդի վրա, սրանք էլ քշվեն, այ երբ որ լինեն գիտակցող ու իսկապես հայրենասեր, իսկապես երկրի ու պետության, սեփական ժողովրդի ու ազգային բանակի մասին մտահոգ մարդիկ, իրանց չի լինի սեփական ժողովրդի վրա քշել, այնինչ, դա հաճախ պետք ա գալիս, ի՞նչ անել էդ դեպքում, եթե ոչ ունենալ զինվոր ստորացնող, զինվոր ջարդող, զինվոր սպանող ու ինքնասպանող աֆիցեռներով լի բանակ:

Varzor
19.12.2011, 20:25
Հա, զինվերներն էլ են իրար մեջ կոնֆլիկտներ ունենում, երբեմն հարցը հասնում ա մինչև սպանություն կամ մոտ ա լինում դրան, հազիվ փրկում են, բայց սա հլը կարելի ա հասկանալ, 18-20 տարեկաններին չես համեմատի 50 տարեկանների հետ: Այ երբ որ 18 տարեկաններն են մի ստից բանից ոգևորվում ու իրար վիզ կտրում, սա, ճիշտ ա, նորմալ չի, բայց հասկանալի ա, տեղավորվում ա տրամաբանության սահմաններում, ջահել են, շատ բան չեն տեսել, հետևանքների մասին ավելի կարճ են մտածում ու մակերեսորեն, ու ի վերջո, դեռ չեն հոգնել կոնֆլիկտներից, կռիվներից, լաևրված վիճակներից, որտև դեռ քիչ են եղել էդ ամեն ինչի մեջ, աելի իրական, լուրջ կոնֆլիկտներ, լուրջ իրավիճակներ դժվար թե շատ տեսած լինեն, դրանց մեջով շատ անցած լինեն, բայց երբ 50 տարեկանն ա մի ստից բանից 18 տարեկանի աչքը հանում, էս արդեն աբսուրդ ա. ի՞նչ գործ ունի նա էդ դիրքում. խելքը 30 տարի հետ ա տարիքից, սա նորմալ փոս սկի չի կարա փորի, ուր մնաց զինվոր դաստիարակի, զորք ղեկավարի, հրամաններ տա:
Ու պետք չի շատ խորանալ կամ հեծանիվ հայտնաբերել էս ամեն ինչի պատճառները գտնելու համար. ամեն ինչ պարզից էլ պարզ ա: ՄԱրդիկ, ովքեր իրավասու են սրանց փոխելու, նրանց ուղղակի ձեռք չի տալիս դա անել, քանի որ նրանց պետք են սենց տխմարներ, որ ինչ ապօրինի հրաման ուզեն, տան, սրանք էլ կատարեն: Որ պետք եղած ժամանակ քշեն ժողովրդի վրա, սրանք էլ քշվեն, այ երբ որ լինեն գիտակցող ու իսկապես հայրենասեր, իսկապես երկրի ու պետության, սեփական ժողովրդի ու ազգային բանակի մասին մտահոգ մարդիկ, իրանց չի լինի սեփական ժողովրդի վրա քշել, այնինչ, դա հաճախ պետք ա գալիս, ի՞նչ անել էդ դեպքում, եթե ոչ ունենալ զինվոր ստորացնող, զինվոր ջարդող, զինվոր սպանող ու ինքնասպանող աֆիցեռներով լի բանակ:

Ընդհանուր առմամբ հահամիտ եմ, բայց մեր բանակում սպաների երիտասարդացման գործընթացը վաղուց ե սկսվել: ներկայումս ավելի շատ մինչև 30-35 տարիքի սպաներն են անմիջականորեն աշխատում զինվորի հետ:
Այո, որոշ կոնկրետ մարդկանց ձեռնտու չէ, որ բանակը օրինավորվի` լափելու բան չեն ունենա: Ժողովրդի վրա քշելու հետ էլ դա կապ չունի ;) Սա ընդամենը մարդկայնի անսահման ագահության հետևանք է:

Tig
22.12.2011, 13:54
Ուզում եմ մի խնդրի մասին խոսել, որ վերաբերվում է նաև վերջերս շատ քննարկվող սահմանամերձ գյուղերի դատարկման կամ վերացման թեմային: Ասում են՝ ի՞նչ կարևոր է սահմանին մոտիկ ապրող բնակչություն կա, թե՞ ոչ: Բայց բացի այն, որ դա նպաստում է սահմանին կանգնած զինվորականի պատասխանատվության բարձրացմանը, այն ունի նաև սոցիալհասարակական կողմ: Իմ կարծիքով, այն դիրքերում և զորամասերում, որտեղ մոտակայքում չկա ապրող քաղաքացիական բնակչություն, միջադեպերն ավելի հաճախակի են լինում և ավելի ցավալի հետևանքներով: Վառ օրինակ Եղնիկներ կոչվածը: Համարյա ոչ ոք սպաների մասին չի մտածում: Էդ սպան օրվա վերջում, ծառայությունից հետո, ո՞ւր պիտի գնա, որ կարողանա ցրվի իր առօրեայից, ազատվի իր միջի կուտակված բացսական լիցքերից ու լիցքավորվի նոր դրականով: Մարդու երես տենի վերջապես: Շփվի ծառայությունից դուրս գտնվող իրականության հետ: Եթե մոտակայքում գյուղ կամ քաղաք կա, այդ խնդիրը որոշակի չափով լուծվում է, իսկ եթե ոչ... Սա զինվորներին էլ է վերաբերվում: Եթե մոտակայքում բնակավայր լինի, գոնէ ժամանակ առ ժամանակ կիրակի օրերը արձակումներ կտան իրենց: Կգնան կցրվեն: Իսկ աշխարհից կտված տեղերում սպան օրը 24 ժամ ծառայության մեջ է, 24 ժամ զինվորի հետ, որը հաստատ բացասաբար է անդրադառնում 2 կողմերի վրա էլ: Զինվորը հլը 2 տարուց տուն է գնում, իսկ սպան... մեղմ ասած կալանավորի կարգավիճակում է: Ես չեմ արդարացնում սպաների կողմից դրսևորվող ագրեսիան, ես միայն պատճառներն եմ փորձում ներկայացնել ու դրանց լուծման ուղիներ փնտրել:

Varzor
22.12.2011, 14:26
Ուզում եմ մի խնդրի մասին խոսել, որ վերաբերվում է նաև վերջերս շատ քննարկվող սահմանամերձ գյուղերի դատարկման կամ վերացման թեմային: Ասում են՝ ի՞նչ կարևոր է սահմանին մոտիկ ապրող բնակչություն կա, թե՞ ոչ: Բայց բացի այն, որ դա նպաստում է սահմանին կանգնած զինվորականի պատասխանատվության բարձրացմանը, այն ունի նաև սոցիալհասարակական կողմ: Իմ կարծիքով, այն դիրքերում և զորամասերում, որտեղ մոտակայքում չկա ապրող քաղաքացիական բնակչություն, միջադեպերն ավելի հաճախակի են լինում և ավելի ցավալի հետևանքներով: Վառ օրինակ Եղնիկներ կոչվածը: Համարյա ոչ ոք սպաների մասին չի մտածում: Էդ սպան օրվա վերջում, ծառայությունից հետո, ո՞ւր պիտի գնա, որ կարողանա ցրվի իր առօրեայից, ազատվի իր միջի կուտակված բացսական լիցքերից ու լիցքավորվի նոր դրականով: Մարդու երես տենի վերջապես: Շփվի ծառայությունից դուրս գտնվող իրականության հետ: Եթե մոտակայքում գյուղ կամ քաղաք կա, այդ խնդիրը որոշակի չափով լուծվում է, իսկ եթե ոչ... Սա զինվորներին էլ է վերաբերվում: Եթե մոտակայքում բնակավայր լինի, գոնէ ժամանակ առ ժամանակ կիրակի օրերը արձակումներ կտան իրենց: Կգնան կցրվեն: Իսկ աշխարհից կտված տեղերում սպան օրը 24 ժամ ծառայության մեջ է, 24 ժամ զինվորի հետ, որը հաստատ բացասաբար է անդրադառնում 2 կողմերի վրա էլ: Զինվորը հլը 2 տարուց տուն է գնում, իսկ սպան... մեղմ ասած կալանավորի կարգավիճակում է: Ես չեմ արդարացնում սպաների կողմից դրսևորվող ագրեսիան, ես միայն պատճառներն եմ փորձում ներկայացնել ու դրանց լուծման ուղիներ փնտրել:
Թույլ տուր չհամաձայնել: Հո սպան ամբողջ օրը զորամասում չի? Բա սպաները բնակավայր չունեն? Զորամասում են ապրում? Համաձայն եմ, ինչ որ չափով դա կարող է գործոն հանիդսանալ սպային "գժվացնելու" համար, բայց դե դա ոչ արդարացում է, ոչ էլ չափորոշիչ: Խնդիրը ուրիշ բանում է: Սովորաբար հեռավոր սահմանապահ զորամասերում ծառայության են ուղարկվում մեջք չունեցող կամ "չեպեեշնիկ" սպաները, ինչպես նաև նմանատիպ զինվորները: Բա որ մի տեղում էդքան "օրինազանց" լինեն, արդյունքն էլ դա պիտի լինի:

Tig
22.12.2011, 14:58
Թույլ տուր չհամաձայնել: Հո սպան ամբողջ օրը զորամասում չի? Բա սպաները բնակավայր չունեն? Զորամասում են ապրում? Համաձայն եմ, ինչ որ չափով դա կարող է գործոն հանիդսանալ սպային "գժվացնելու" համար, բայց դե դա ոչ արդարացում է, ոչ էլ չափորոշիչ: Խնդիրը ուրիշ բանում է: Սովորաբար հեռավոր սահմանապահ զորամասերում ծառայության են ուղարկվում մեջք չունեցող կամ "չեպեեշնիկ" սպաները, ինչպես նաև նմանատիպ զինվորները: Բա որ մի տեղում էդքան "օրինազանց" լինեն, արդյունքն էլ դա պիտի լինի:

Վարզոր ջան, ինձ հետաքրքիր է, օրինակ՝ Եղնիկների, կամ մեկ այլ անմարդաբնակ վայրերի մոտակա զորամասերի սպաները որտե՞ղ են ապրում: Եթե իրենց տանը, ապա որտե՞ղ է գտնվում իրենց տունը: Ենթադրում եմ, որ զինվորական "գառադոկ" կոչված տարածքում: Որը համարյա զորամասի մեջ է: Եվ ամեն մի ստից բանի դեպքում նրան կանչում են զորամաս, ինչպես մեր մոտ էր՝ Դիլիջանում: Եթե սպան զինավանում էր ապրում ուրեմն հաշվի օրը 24 ժամ զորամասում էր: Մանավանդ, որ համարյա բոլոր տներում "տապիկներ" կաին: Ուղակի Դիլիջանը բնակավայր է, ու մարդ կարող է գոնէ դուրս գալ ու ոչ զինվորական իրականության հետ առընչվել, ցրվել, լիցքաթափվել: Իսկ այ անմարդաբնակ վայրերի զինքառայողները արդյոք ունե՞ն նման հնարավորություն: Ու նորից կրկնեմ, սրանով ես չեմ արդարացնում և ոչ մի դեպք, ես ուղակի ուզում եմ հասկանանք պատճառահետևանքային կապը, որում կարծում եմ դեր ունի նաև իմ նշած պատճառը: Իսկ "չեպեեշնիկների" առումով համաիտ եմ:

dvgray
22.12.2011, 19:39
Ուզում եմ մի խնդրի մասին խոսել, որ վերաբերվում է նաև վերջերս շատ քննարկվող սահմանամերձ գյուղերի դատարկման կամ վերացման թեմային: Ասում են՝ ի՞նչ կարևոր է սահմանին մոտիկ ապրող բնակչություն կա, թե՞ ոչ: Բայց բացի այն, որ դա նպաստում է սահմանին կանգնած զինվորականի պատասխանատվության բարձրացմանը, այն ունի նաև սոցիալհասարակական կողմ: Իմ կարծիքով, այն դիրքերում և զորամասերում, որտեղ մոտակայքում չկա ապրող քաղաքացիական բնակչություն, միջադեպերն ավելի հաճախակի են լինում և ավելի ցավալի հետևանքներով: Վառ օրինակ Եղնիկներ կոչվածը: Համարյա ոչ ոք սպաների մասին չի մտածում: Էդ սպան օրվա վերջում, ծառայությունից հետո, ո՞ւր պիտի գնա, որ կարողանա ցրվի իր առօրեայից, ազատվի իր միջի կուտակված բացսական լիցքերից ու լիցքավորվի նոր դրականով: Մարդու երես տենի վերջապես: Շփվի ծառայությունից դուրս գտնվող իրականության հետ: Եթե մոտակայքում գյուղ կամ քաղաք կա, այդ խնդիրը որոշակի չափով լուծվում է, իսկ եթե ոչ... Սա զինվորներին էլ է վերաբերվում: Եթե մոտակայքում բնակավայր լինի, գոնէ ժամանակ առ ժամանակ կիրակի օրերը արձակումներ կտան իրենց: Կգնան կցրվեն: Իսկ աշխարհից կտված տեղերում սպան օրը 24 ժամ ծառայության մեջ է, 24 ժամ զինվորի հետ, որը հաստատ բացասաբար է անդրադառնում 2 կողմերի վրա էլ: Զինվորը հլը 2 տարուց տուն է գնում, իսկ սպան... մեղմ ասած կալանավորի կարգավիճակում է: Ես չեմ արդարացնում սպաների կողմից դրսևորվող ագրեսիան, ես միայն պատճառներն եմ փորձում ներկայացնել ու դրանց լուծման ուղիներ փնտրել:
լավ ես ասում, բայց այդքանը քիչ է: շաաատ քիչ: պետք է բոլորը- զինվորից սկսած մինչև գեներալ, բանակում լինեն ոնց որ աշխատատեղում, ասենք 40 ժամ շաբաթական, ու հետո ազատ են, ինչ ուզում է անեն, ուր ուզում է գնան… բանակը դիտմամբ սովետի ժամանակներից դարձրել են բանտ, որ բանտի կանոններով էլ կառավարեն ու նաև բանտի կանոններով էլ կթեն:
ինչի՞ համար ա զինվորը իրա օրվա պարտականությունները կատարելուց հետո պարտադրվում գտնվել "ռեժիմի" տակ:
ու բանակը պետք ա ունենա հնարավորություն, որ եթե զինվորը չի ուզում գնա դուրս, իր հանգիստը կազմակերպի հենց չաստում: բայց պետք ա լինի ազատություն
ազատ մարդը - դա լրիվ ուրիշ կատեգորիա է: ինչի՞ համար բանակը պետք ա լինի սենց ատելի տեղ շատ-շատերի համար: Ազատություն զինվորին:

Հ.Գ. հասկանալի ա, որ սա վեևրաբերվում ա խաղաղ ժամանակներին, ու պատերազմը իրա կանոնակարգը ունի, որտեղ սակայն էլի պետք ա գերակշռի Ազատությունը:

Lion
22.12.2011, 22:08
ինչի՞ համար ա զինվորը իրա օրվա պարտականությունները կատարելուց հետո պարտադրվում գտնվել "ռեժիմի" տակ:
ու բանակը պետք ա ունենա հնարավորություն, որ եթե զինվորը չի ուզում գնա դուրս, իր հանգիստը կազմակերպի հենց չաստում: բայց պետք ա լինի ազատություն

Միտքը լավնա, բայց որ հանկարծ ի զենի խնդիր առաջացավ, էդ դրսում գտնվող զինվորին... ոնց հավաքեն?

dvgray
23.12.2011, 00:13
Միտքը լավնա, բայց որ հանկարծ ի զենի խնդիր առաջացավ, էդ դրսում գտնվող զինվորին... ոնց հավաքեն?
Լիոն ջան, հիմա էլեկտրոնիկայի դար ա… ամեն մեկին մի քանի հազար դրամով /ծնողների փողերով :)/ կարող են փեյջեր տալ, կամ ռացիա… ու Հայաստանի մի ծայրից մյուսը հասնելը մի 4-5 ժամի խնդիր ա: իսկ անսպասելի այդպիսի բաներ չեն լինում:

dvgray
23.12.2011, 00:17
էլի եմ ասում, որ բանակի հիմնական խնդիրը ոչ թե մարդկանց քաջությունն ու անձնազոհությունն ա, ոչ թե խելքի պակասը, ոչ թե զենքի պակասը…, այլ միմիայն Ազատ մարդկանց չլինելը: պատանի մարդկանց հոգեկանը խեղելով բանակը չարիք մենակ կարա ծնի:

Lion
23.12.2011, 08:54
Լիոն ջան, հիմա էլեկտրոնիկայի դար ա… ամեն մեկին մի քանի հազար դրամով /ծնողների փողերով :)/ կարող են փեյջեր տալ, կամ ռացիա… ու Հայաստանի մի ծայրից մյուսը հասնելը մի 4-5 ժամի խնդիր ա: իսկ անսպասելի այդպիսի բաներ չեն լինում:

Չէ, "ազատ մարդ"-ու պահով ասածներիդ հետ համաձայն եմ, բայց այդ փեյջերներն ու ռացիաները... :) Չէ, ապեր, սա Շվեյցարիան չէ, որի վրա անակնկալ հարձակումը գործնականում բացառվում է: Այստեղ նման կերպ "զինվորներին ցրել"-ը ամենաողբերգական հետևանքները կունենա: Այլ հարց է, որ, ինչպես բազմիցս եմ ասել, մի շարք կանոնագրքեր և մասնավորապես օրինակ կայազորային կանոնագիրքը պետք է լրջորեն փոխվի: Երբ ես ծառայում էի, ուղղակի ապշում էի այն մտքից, որ զինվորի ողջ օրը իրեն չի պատկանում: Ապուշ ձևի խիստ օրակարգ էր սահմանված, ինչն ուղղակի աբսուրդ է - մարդու ժամանակ չի մնում "ինքն իր համար ապրելու" և արդյունքում լուրջ սթրեսային վիճակ է առաջանում: Թող զինվորի օրն այնպես կազմակերպեն, որ նրա կյանքը գոնե այդքան լարված չանցնի - օրինակ, եթե նա արթնանում է առավոտ 06:00-ին և քնում 22:00-ին` գործնականում ժամանակ չունենալով իր համար ապրել, քանի որ օրակարգը շատ խիստ է, դա ստեղծում է դժոխային մի հոգեբանություն: Փոխարենը կարելի է այսպես - մինչև ասենք 15:00-ն զինվորի պարտականություններ, հետո` ազատ ժամանակ, որը ցանկացած զինվոր զորամասի պատերի մեջ կարող է իր ուզած ձևով տնօրինել - սպորտզալ, գիրք, շախմատ, քուն, տնեցիքին զանգ և այլն...

Tig
23.12.2011, 10:21
Դե միանշանակ մարտական տագնապի դեպքում զորամասից դուրս գտնվողներին հավաքելու խնդիրը մեծ կլինի: Շատերը նույնիսկ չեն գա, եթե իմանան մարտական տագնապ է: Բայց ասենք կարելի է ըստ որոշակի հերթականության ասենք զորքի 10-20%-ին կայազորի տարածքում ազատ թողնել: Թեկուզ վարձով տներ ունենան: Բայց սա մի ուրիշ խնդրի պատճառ կարող է դառնալ: Դիլիջանում լինում էին դեպքեր, երբ շաբաթ կիրակի զինվորները արձակ էին դուրս գալիս քաղաքում ման գալու, ու տեղի տղեքի հետ շատ դեպքերում ընդհարումներ էին լինում... Այսինքն հանցագործությունների աճման պոտենցյալ վտանգ կարող է լինել դրա մեջ: Ուզում եմ ասել, գաղափարը շատ լավն է, բայց իրականացման համար համապատասխան ռեսուրսներ և իրավիճակ դեռ չկա: Բայց եթե այդ ուղղությամբ սկսեն աշխատել ու ոչ թե միանգամից, այլ կամաց կամաց մեծացնեն ազատություն ասվածը, գուցեև առանց ցնցումների ստացվի:

Lion
23.12.2011, 11:05
Իհարկե, զինվորները հո ճորտ չեն: Կարծում եմ, որ խնդիրները հիմնականում հենց նրանից են գալիս, որ զինվորների նկատմամբ նույյն վերաբերմունքն է, ինչ XIX դարի վերջի ռուսական կայսրության բանակի զինվորների նկատմամբ: Բայց չէ որ հիմա արդեն XXI դարն է և այն պայմանները, որոնք այդ ժամանակվա գյուղից զորակոչված զոինովրի համար կարող էին ուղղակի հիանալի թվալ, XXI դարի երեևանցի երիտասարդի համար` ուղղակի դժոխային:

Varzor
23.12.2011, 11:38
էսքան ժամանակ չլսեցինք մի դեպք, որ էս ձեր պատմած չենթարկվող զինվորներից մեկը մի աֆիցեռի աչք հանի, կամ ինքնասպանության հասցնի, կամ նստի հաց ուտելու, կողքից էլ ձեռի հետ չափալախելով ու ականջները քաշելով աֆիցեռին ստորացնի: Հլը որ մենակ հակառակն ենք տեսնում:
Ես ինչ մեղավոր եմ, որ դու չես լսել? Ես էլ հո բանակում ծառայել եմ, տեսել եմ, թե ոնց են գումարտակի հրամանատարին ուղարկում բուդկից սիգարետ առնելու:
Մեր զորամասում մի տղայի վրա ոչ մի կերպ չեն կարողացել ու իրեն մի քանի սպա սպանել գցել են ձորը, դատվել են դրա համար: Բայց ուրիշ ոչ մի կերպ վրեն չեն կարողացել:
Քո ասած "խեղճ ոստիկանների" մեջ ճիճուներն ու վախկոտներն էնքան շատ են, որ բռնում տանում են, հետո կամեռում են ծեծում:
Այո, զինվորները նույնպես մեղավոր են, որ բանակի վիճակը լավ չի: Ոչ մի սպա չի համարձակվի կազմակերպված ու իրար հետ նորմալ հարաբերություններ ունեցող ստորաբաժանման սինվորների հետ վատ վարվի, որովհետև կաշին կքերթեն: Միշտ էլ լկտի ու տականք մարդիկ օգտվել են դիմացինի թոլությունից ու անկազմակերպվածությունից:

Հավատա, որ զինվորներն իրար շատ ավելի շատ են վնաս տալիս, քան սպաները: Ընենց պատմություններ են լինում, որ նորմալ մարդու ուղեղի մեջ չի տեղավորվում: Բայց միանշանակ այդպիսի դեպքերի նվազեցումը նունպես կախված է սպայից: Իսկ մեր բանակում խելքը գլխին սպաների ահավոր մեծ պակաս կա:

Varzor
23.12.2011, 11:56
Լիոն ջան, հիմա էլեկտրոնիկայի դար ա… ամեն մեկին մի քանի հազար դրամով /ծնողների փողերով :)/ կարող են փեյջեր տալ, կամ ռացիա… ու Հայաստանի մի ծայրից մյուսը հասնելը մի 4-5 ժամի խնդիր ա: իսկ անսպասելի այդպիսի բաներ չեն լինում:
Նախ ասեմ, որ էդ դրսում գտնվող զինվորների մի մասն իենց փեյջերի վրա "Մարտական տագնապ" հաղորդագրությունը ստանալուց հետո կթաքնվեն մոտակա պադվալում, "մինչև անցնի վտանգը":
Իսկ երկրորդ` որպես կանոն մարտական տագնապի պարագայում ստորաբաժանումները պիտի զբաղեցնեն իրենց դիրքերը արդն իսկ սահմանի վրա առնվազն 1-2ժ ընթացքում: Քո ասած 4-5 ժամը արդեն սիկ պարտություն է ու հակառակորդի կողմից տարած ներխուժելու անարգելություն:
Բացի այդ սահմանապահ զինվորը գիշժեր ու ցերեկ չունի, իսկ զորամասից դուրս գտնվող պարապ զինվորը պոտենցյալ հանցագործ է:

Ոչ մի նման "մանկապարտեզային" բաներ պետք չեն: 2 շատ իրատեսական տարբերակ ա
1. Զինծառայության ժամկետի կրճատում, սակայն խստացնել բանակից խուսափելու հսկողությունը:
Ոչ մի այլընտրանքային ու նմանատիպ փիսիկ եվրոպակնիկային բաներ: Յուրաքանչյուր հայ տղամարդ պարտավոր է իմանալ զենք կրելու, զենքից օգտվելու, զինվորական իրավիչակում ապրելու և մանեվրեր ու հրամաններ կատարելու ձևերը և եղանակները: Պիտի գոնե մի քանի օր դաշտային պայմաններում անցկացնի, գոնե մի մետր խրամատ կամ կրակակետ փորի ու սարքավորի և այլն
2. Պայմանագրային զինծառայոցնի թվի ավելացում` պրոֆեսիոնալ բանակային կորիզի կառուցում:

Varzor
23.12.2011, 12:29
Վարզոր ջան, ինձ հետաքրքիր է, օրինակ՝ Եղնիկների, կամ մեկ այլ անմարդաբնակ վայրերի մոտակա զորամասերի սպաները որտե՞ղ են ապրում: Եթե իրենց տանը, ապա որտե՞ղ է գտնվում իրենց տունը: Ենթադրում եմ, որ զինվորական "գառադոկ" կոչված տարածքում: Որը համարյա զորամասի մեջ է: Եվ ամեն մի ստից բանի դեպքում նրան կանչում են զորամաս, ինչպես մեր մոտ էր՝ Դիլիջանում: Եթե սպան զինավանում էր ապրում ուրեմն հաշվի օրը 24 ժամ զորամասում էր: Մանավանդ, որ համարյա բոլոր տներում "տապիկներ" կաին: Ուղակի Դիլիջանը բնակավայր է, ու մարդ կարող է գոնէ դուրս գալ ու ոչ զինվորական իրականության հետ առընչվել, ցրվել, լիցքաթափվել: Իսկ այ անմարդաբնակ վայրերի զինքառայողները արդյոք ունե՞ն նման հնարավորություն: Ու նորից կրկնեմ, սրանով ես չեմ արդարացնում և ոչ մի դեպք, ես ուղակի ուզում եմ հասկանանք պատճառահետևանքային կապը, որում կարծում եմ դեր ունի նաև իմ նշած պատճառը: Իսկ "չեպեեշնիկների" առումով համաիտ եմ:
Տիգ ջան, անմարդաբնակն վայրը որն է Հայաստանի պարագայում? Ամենակտրված զորամասը հեռու է ամենամոտ բնակարանից ոչ ավելի, քան 60կմ: Իսկ այդ հեռավորությունից նույնսիկ ավտոբուսով գնալ-գալը բարդ գործ չի:
Սովորաբար սպաները տուն կամ սենյակ են վարձում մոտակա գյուղում կամ ավանում, քաղաքում: Ոմանք ընտանիքներով են: մարտական հերթապահություն տանող զորամասի սպան ամսվա կեսը անց է կացնում դիրքերում: Իսկ ոչ այդպիսի զորամասները որպես կանոն գտնվում են բնակավայրերին մոտ, ոնց որ ձեր Դիլիջանի զորամասը, Վանաձորի ԴՈՒՑ-ը: Նույնիսկ մեր Իջևանի գունդը կարելի է ասել քաղաքին կպած էր, չնայած որ սահմանապահ զորամաս է:
Հիմնականում կտրված զորամասերը գտնվում են Մարտակերդի և Քարվաճաի շրջանում: Սակայն ոչ մեկն էն այնքան հեռու չէ, որ հնարավոր չլինի ծառայողական ավտոբուսով հասնել մոտակա բնակավայր: Որպես կանոն այդպսի կտրված զորամասներում սպայական և ենթասապայական կազմի, ինչպե սնաև պայմանագրային զինճառայողների մի մասը կազմում են հենց մոտակա բնակավայրերի բնակիչները:

Universe
23.12.2011, 13:08
Տիգ ջան, անմարդաբնակն վայրը որն է Հայաստանի պարագայում? Ամենակտրված զորամասը հեռու է ամենամոտ բնակարանից ոչ ավելի, քան 60կմ: Իսկ այդ հեռավորությունից նույնսիկ ավտոբուսով գնալ-գալը բարդ գործ չի:
Սովորաբար սպաները տուն կամ սենյակ են վարձում մոտակա գյուղում կամ ավանում, քաղաքում: Ոմանք ընտանիքներով են: մարտական հերթապահություն տանող զորամասի սպան ամսվա կեսը անց է կացնում դիրքերում: Իսկ ոչ այդպիսի զորամասները որպես կանոն գտնվում են բնակավայրերին մոտ, ոնց որ ձեր Դիլիջանի զորամասը, Վանաձորի ԴՈՒՑ-ը: Նույնիսկ մեր Իջևանի գունդը կարելի է ասել քաղաքին կպած էր, չնայած որ սահմանապահ զորամաս է:
Հիմնականում կտրված զորամասերը գտնվում են Մարտակերդի և Քարվաճաի շրջանում: Սակայն ոչ մեկն էն այնքան հեռու չէ, որ հնարավոր չլինի ծառայողական ավտոբուսով հասնել մոտակա բնակավայր: Որպես կանոն այդպսի կտրված զորամասներում սպայական և ենթասապայական կազմի, ինչպե սնաև պայմանագրային զինճառայողների մի մասը կազմում են հենց մոտակա բնակավայրերի բնակիչները:
Սպաների բնակչության պահով.
Օրինակ մեկը՝ եղնիկներում, ասում են թե՝ Քյոխի /եթե ճիշտ եմ հիշում/ բատալիոնում ծառայողները ստիպված են լինում ամեն օր հերթափոխով գումարտակի հրամանատարի տան/կացարանի մոտ Կարաուլ կանգնել: Ճիշտա, իմ ասածը ձեր խոսակցության հետ էտքան էլ կապ չունի, էս լրիվ առանձին թեմայա... Ու տես, քո նշած 60կմ-ը բավականին շատա սովորական ուվալնենու թղթով զորամասից դուրս եկացած զինվորի համար: Ծանոթներ ունեմ որ էտ պոլկում են ծառայել ու ասում էին, որ գնդի բուժկետից-բատալիոն մի քանի կիլոմետր էր: Փաստորեն, մի հատ առանձին ուվալնենու թուղթ էր պետք որ գնաս բուժկետ հասնես:
Բա պատկերացրեք գումարտակի/պոլկի զինվորների վիճակը...

Varzor
23.12.2011, 13:25
Սպաների բնակչության պահով.
Օրինակ մեկը՝ եղնիկներում, ասում են թե՝ Քյոխի /եթե ճիշտ եմ հիշում/ բատալիոնում ծառայողները ստիպված են լինում ամեն օր հերթափոխով գումարտակի հրամանատարի տան/կացարանի մոտ Կարաուլ կանգնել: Ճիշտա, իմ ասածը ձեր խոսակցության հետ էտքան էլ կապ չունի, էս լրիվ առանձին թեմայա... Ու տես, քո նշած 60կմ-ը բավականին շատա սովորական ուվալնենու թղթով զորամասից դուրս եկացած զինվորի համար: Ծանոթներ ունեմ որ էտ պոլկում են ծառայել ու ասում էին, որ գնդի բուժկետից-բատալիոն մի քանի կիլոմետր էր: Փաստորեն, մի հատ առանձին ուվալնենու թուղթ էր պետք որ գնաս բուժկետ հասնես:
Բա պատկերացրեք գումարտակի/պոլկի զինվորների վիճակը...
Չինվորի համար` հեռու է, քանի որ ոտքով է: Սակայն սպաներին ծառայողական ավտոբուսներն են տանում ու բերում ու այդ պարագայում 15-20 կմ-ը ընդամենը րոպեների հարց է: Լավ, թող 1 ժամ լինի: Երևանում գործի գնալիս շատերը մոտավորապես մեկ ժամ ծախսում են:
Այ զինվորների համար վիճակն իրոք լուրջ է: Ոնց որ աքսորավայրում լինեն: Այնքան հեռու է, որ նույնիսկ սամովոլկա չեն գնում:

Հ.Գ.
գումարտակն ու բատալյոնը նույն բանն են:

Lion
23.12.2011, 15:01
Սպաների բնակչության պահով.
Օրինակ մեկը՝ եղնիկներում, ասում են թե՝ Քյոխի /եթե ճիշտ եմ հիշում/ բատալիոնում ծառայողները ստիպված են լինում ամեն օր հերթափոխով գումարտակի հրամանատարի տան/կացարանի մոտ Կարաուլ կանգնել: Ճիշտա, իմ ասածը ձեր խոսակցության հետ էտքան էլ կապ չունի, էս լրիվ առանձին թեմայա... Ու տես, քո նշած 60կմ-ը բավականին շատա սովորական ուվալնենու թղթով զորամասից դուրս եկացած զինվորի համար: Ծանոթներ ունեմ որ էտ պոլկում են ծառայել ու ասում էին, որ գնդի բուժկետից-բատալիոն մի քանի կիլոմետր էր: Փաստորեն, մի հատ առանձին ուվալնենու թուղթ էր պետք որ գնաս բուժկետ հասնես:
Բա պատկերացրեք գումարտակի/պոլկի զինվորների վիճակը...

Իսկ վստահ ես, որ կայազորային կանոնագրքում նման պահանջ չկա: Քյոխի մասին լիքը ու լիքը լավ բաներ եմ լսել հենց ծառայողներից` ասում են, կռվի բովով անցած, զինվորների թիկունքին կանգնող մարդ է: Կարծում եմ, որ դա օրապահի պես մի բան է, որ առիթի դեպքում գումարտակի հրամանատարի ձեռքի տակ սուրհանդակ լինի` հրամաններ հասցնելու համար...

Gayl
25.12.2011, 16:46
հետո` ազատ ժամանակ, որը ցանկացած զինվոր զորամասի պատերի մեջ կարող է իր ուզած ձևով տնօրինել - սպորտզալ, գիրք, շախմատ, քուն, տնեցիքին զանգ և այլն...
...սամավոլկա, իրար միս ուտել, հարբել և այլն:

Universe
26.12.2011, 12:37
Իսկ վստահ ես, որ կայազորային կանոնագրքում նման պահանջ չկա: Քյոխի մասին լիքը ու լիքը լավ բաներ եմ լսել հենց ծառայողներից` ասում են, կռվի բովով անցած, զինվորների թիկունքին կանգնող մարդ է: Կարծում եմ, որ դա օրապահի պես մի բան է, որ առիթի դեպքում գումարտակի հրամանատարի ձեռքի տակ սուրհանդակ լինի` հրամաններ հասցնելու համար...
Կռվի բովով անցածն ու զինվորի թիկունքին կանգնելը չի արդարացնում մնացած բոլոր բացասական կողմերը, ուզումա հերոս թող լինի, էտ իրավունք չի տալիս վիրավորելու կամ խփելու զինվորին: Ես էլ լիքը ու լիքը բացասականն եմ լսել, առանց ինչ-որ դրականի էտքանի մեջ: Մեկը տրամաբանականա էն, որ ասում ես իրա անունը, տեղն են բերում, ու ոչ իրա կռված լինել կամ չլինելով, այլ իրա արած-չարածներով: Քո նկարագրածից հարյուր հազար անգամ զինվորի համար ավելի լավը արած մարդիկ կան, որոնց քչերն են ճանաչում... Ու պակաս էլ չեն կռվել... Բայց իրանց սամաացենկեն էնքան չի, որ հերիք չի կլիշկա ունենա, մի բանել անունը վախ առաջացնի, ոչ թե հարգանք.... Թող իրան ճանաչեն իրա կռվածով ու հարգեն, ոչ թե վախենան ու իրանց վախի «պատճառ» բերեն էտ մարդու անցյալը կամ չանցյալը, որում ոչ մեկ երևի համոզված էլ չի...

Lion
26.12.2011, 14:32
Եթե դա իրոք տենցա, իհարկե, կռված լինել-չլինելը կապ չունի - հարցն էնա, տենցա, թե չէ...

John
28.12.2011, 10:16
էս ընթացիկ զորակոչը խայտառակություն էր... լիքը մարդկանց գիտեմ, որ առողջական խնդիրների պատճառով նախորդ զորակոչների ժամանակ չեն տարել ծառայության ու հիմա հանկարծ բոլորն առողջացան... շատերին նույնիսկ գեներալնի կամիսիայի օրը՝ միանգամից ուղարկել են հավաքակայան, որտեղից էլ Ղարաբաղ... ու մարդիկ նույնիսկ չի հասցրել տանեցիներին հրաժեշտ տան...

Arpine
01.01.2012, 01:50
Եկել եմ հատուկ զինծառայողներին շնորհավորելու.:)
Շնորհավորում եմ տղերք ջան, ամենակարևորը անփորձանք ծառայություն: Ուզում եմ, որ բանակում տեղի ունեցող անիմաստ վատ երևույթները այլևս չլինեն: Ու մենք այս թեմայում դրանք չքննարկենք, այլ հակառակը, խոսենք բանակի լավ երևույթների ու առաջընթացի մասին: Որ ամեն այս թեմա մտնելուց հաճույքով մտնենք, ոչ թե հիմիկվա նման:
Շնորհավոր նաև ակումբցի զինծառայողներին::)

Lion
02.01.2012, 21:21
Բանակ ծառայող տղեքրի ցավը տանեմ! Շնորհավոր Ձեր տոները, անփորձանք, պատվով ծառայեք ու հետ գաք - էն օրը դաշնակների ալիքով դիրքերից ռեպոռտաժ էին տալիս, կասկով ու բռանոժիլետով տղերքը խոսում էին - հուզվեցի... :oy

Գեա
13.01.2012, 15:21
Բանակում ջրծաղիկից մահացած զինվորի հայրը ոստիկանությունից ազատման դիմում է գրել. «Դուրս եմ գալու, որ կարողանամ պայքարել»

2011 թվականի դեկտեմբերի 30-ին, բանակում ջրծաղիկից մահացած 18-ամյա Հայկ Խաչատրյանի հարազատները իրենց որդու մահվան մեջ մեղադրում են բժիշկներին, որոնց անտարբերության պատճառով որդին կենդանի չի մնացել:
Հայկը 6 ամիս առաջ է զորակոչվել բանակ եւ մեծ ոգեւորությամբ: Նա Շիրակի մարզի Սպանդարյան գյուղի բնակիչ էր: Հարազատների փոխանցմամբ՝ տղան իր ծննդյան օրն է վերցրել ուղեգիրը: Ծառայել է մայրաքաղաքի զորամասերից մեկում: Կարճատեւ ծառայության ընթացքում արժանացել է հայոց բանակի գերազանցիկի կոչման:
NEWS am (http://news.am/)-ի թղթակցի հետ զրույցում Հայկի հայրը նշեց, որ որդին եղել է ամբողջովին առողջ: «Ծառայության 6 ամիսների ընթացքում Հայկը երբեք չի դժգոհել, ավելին միշտ ասում էր, որ յուրաքանչյուր հայ տղայի պարտքն է ծառայել հայոց բանակում»,-ասել է Հայկի տատը՝ Աիդա Ավագյանը:
Հարազատների խոսքով՝ դեպքից օրեր առաջ Հայկ Ավագյանի մոտ առաջացել են գրիպի նախանշաններ: Ծառայակից ընկերները խորհուրդ են տվել նրան դիմել զորամասի բուժկետ, սակայն Հայկը հրաժարվել է, ասելով, թե լուրջ բարդություններ չկան, սակայն հաջորդ օրը տղայի ինքնազգոցողությունը դարձյալ վատացել է, ինչի մասին նա հայտնել է զորամասի հրամատարին:
«Զորամասի հրամանատական կազմի ներկայացուցիչները, Հայկին ստիպել են վազել 10 կիլոմետր, ասել են սուտ ես ասում, «սիմուլյանտություն» ես անում, ինչ է եղել, որ վատ ես»,-փոխանցել է Աիդա Ավագյանը, հավելելով, որ դրանից հետո 18-ամյա տղայի առողջական վիճակն ավելի է վատացել: Նրան տեղափոխել են մայրաքաղաքի զինվորական հոսպիտալ: «Միայն այդ ժամանակ իմացանք, որ երեխան մի քանի օր է՝ գտնվում է հիվանդանոցում եւ որ ջրծաղիկ հիվանդությունը բարդացել է»,-պատմել են հարազատները:
Դեկտեմբերի 29-ին՝ Հայկի մահվանից մեկ օր առաջ, նրա որովայնի շրջանում սկսվել են ուժեղ ցավեր: Հիվանդանոցի բժիշկները հարազատներին բացատրել են, թե մտահոգվելու առիթ չկա, եւ, որ բուժումն արդյունավետ կլինի, սակայն հայրը ստիպել է, որպեսզի որդուն թույլ տան տեղափոխել ինֆեկցիոն հիվանդանոց, որտեղ էլ 18-ամյա Հայկ Խաչատրյանը մահացել է: Մահվան պատճառը հարազատների համոզմամբ՝ զորամասի հրամանատական եւ բուժանձնակազմերի անտարբերությունն է:
Հայկ Խաչատրյանը սովորում էր Գյումրիի պետական մանկավարժական ինստիտուտում, ապագա իրավաբան էր: Հայրը` Մովսես Խաչատրյանն աշխատում է Արթիկի ոստիկանությունում, որպես ավագ սպա, սակայն արդեն հրաժարականի դիմում է ներկայացրել: «Դուրս եմ գալու համակարգից, որ կարողանամ պայքարել, որ բացահայտվեն ու պատժվեն որդուս մահվան մեջ բոլոր մեղավորները»,-նշել է Մովսես Խաչատրյանը:
Հարկ է նշել, որ Հայաստանի պաշտպանության նախարարությունից ոչ մեկը դեռեւս չի այցելել Խաչատրյանների ընտանիքին:
Դեպքի առթիվ հարուցվել է քրեական գործ ՀՀ քրեական օրենսգրքի 376 հոդվածի 2-րդ մասով այն է՝ անփույթ վերաբերմունք ծառայության վերաբերյալ, որն առաջացրել է ծանր հետեւանքներ: Թեեւ ներկա պահին կասկածյալներ եւ ձերբակալվածներ չկան, սակայն Հայկի հարազատները համոզված են, իրենց որդու մահվան գլխավոր մեղավորները զինվորական հոսպիտալի 2 բժիշկներն են:
Նշենք, որ զինվորի հարազատները դիմում-նամակ են հասցեագրել երկրի նախագահին ու պաշտպանության նախարարին՝ պահանջելով գործի արդարացի քննություն:

աղբյուր` NEWS am (http://news.am/) Հունվար 12, 2012 | 23:30

չեմ հասկանում , այս որ դարն է , որ մարդ ջրծաղիկից մահանա :angry

Vaio
13.01.2012, 16:29
չեմ հասկանում , այս որ դարն է , որ մարդ ջրծաղիկից մահանա :angry

Ջրծաղիկը, սովորաբար, բարենպաստ ելքով (առողջացումով) վիրուսային հիվանդություն է, բայց որոշ դեպքերում կարող են առաջանալ բարդություններ, օրինակ` էնցեֆալիտ, միոկարդիտ, վիրուսային պնևմոնիա, նեֆրիտ, հեպատիտ...........

Այստեղ կարելի է խորը ցավով ասել, որ տղայի բախտը իրոք չի բերել:

Գեա
13.01.2012, 16:46
Հիմա ես թեմայից շեղվելով ստիպված եմ ասել , որ բժիշկ եմ , ու մազերիս չափ ջրծաղիկ եմ բուժել , հիմա այդ դարը չէ, որ մարդ ջրծաղիկից բարդություններ ունենա ու մահանա եթե անտերության մատնված չի եղել , այ հենց դրա համար էլ կատաղությունից տեղս չեմ գտնում:Էս անտերությունը երբ պետք է վերջանա , ախր մեր հայ էրեխեքն են ու կորում են ամենահամեստներն ու խեղճերը , նրանք , որոնց ծնողները չեն կարում կամանդիրներին ու չաստի բժիշկների յուղեն: Ով ա տեսել մարդը ասի "հիվանդ եմ" չհավատան ,գրիպի սիմուլյանտությունը որն ա , աչքով պարզ երևում ա: Ասա այ ապուշ , այ տուպոյ , դու ով ես որ որոշես հիվանդ ա թե սիմուլյանտ ա, դու իսկի երևի քո գործը մարդավարի չես կարում անես , հիմա էդ էրեխու մեղքի տակից ոնց ես դուրս գալու , ոնց չես սատկելու խղճի խայթից: Կներեք էլի այս վատ բառերի համար...բայց իրականում ավելի վատերն եմ ասում , դրա նման անասուններից էս երկիրը երբ պետք ա մաքրվի:

Vaio
13.01.2012, 16:56
Գեա, շատ ուրախ եմ, որ Ձեր հիվանդների մոտ ամեն ինչ լավ է (այդ ոգով շարունակել), սակայն գրականագիտական տվյալներով մահացություն ջրծաղիկից` կա (ցավոք!):

Ինչ վերբերում է Ձեր կողմից նշված մի քանի վատ երևությների (ով ա տեսել մարդը ասի "հիվանդ եմ" չհավատան, գրիպի սիմուլյանտությունը որն ա, այ տուպոյ, դու ով ես որ որոշես հիվանդ ա թե սիմուլյանտ ա, դու իսկի երևի քո գործը մարդավարի չես կարում անես), սա լրիվ ուրիշ հարց է, որի հետ դժվար է չհամաձայնել, բայց եթե էմոցիաները մի կողմ դնենք և խոսենք բացառապես հիվանդությունից, ապա պետք է կրկնեմ այս գրառման վերևում գրվածը:

Գեա
13.01.2012, 17:05
Գեա, շատ ուրախ եմ, որ Ձեր հիվանդների մոտ ամեն ինչ լավ է (այդ ոգով շարունակել), սակայն գրականագիտական տվյալներով մահացություն ջրծաղիկից` կա (ցավոք!):

Ինչ վերբերում է Ձեր կողմից նշված մի քանի վատ երևությների (ով ա տեսել մարդը ասի "հիվանդ եմ" չհավատան, գրիպի սիմուլյանտությունը որն ա, այ տուպոյ, դու ով ես որ որոշես հիվանդ ա թե սիմուլյանտ ա, դու իսկի երևի քո գործը մարդավարի չես կարում անես), սա լրիվ ուրիշ հարց է, որի հետ դժվար է չհամաձայնել, բայց եթե էմոցիաները մի կողմ դնենք և խոսենք բացառապես հիվանդությունից, ապա պետք է կրկնեմ այս գրառման վերևում գրվածը:
այ հենց դրանից էլ կբռնվեն ու կարդարացնեն էդ տականքներին:
տեսականորեն բերված ստատիստիկան իր մեջ պարունակում է եսիմ քանի դարի ինֆորմացիա:Մի ժամանակ գրիպից էլ էին մեռնում , թոքաբորբն էլ էր հարյուր տոկոսով մահացու : եկեք էդ տեսական հարյուր ամյակի ընթացքում հավաքած ինֆորմացիան մի կողմ թողնենք:Ի դեպ բոլոր բարդությունների պատճառն էլի բուժման ու խնամքի բացակայությունն է , Ջրծաղիկը իրականում իր բարդությունների առումով այնքան թեթև հիվանդություն է համարվում , որ աշխարհը հարկ չի համարում դրա համար պատվաստանյութ մշակել:այսինքն գտնում են , որ դրա բարդություններն ու դրանից մահանալու հավանականությունը չնչին է , ու դրա համար հսկայական գումարներ ծախսել ուղղակի չարժե : ՄԻ անգամ էլ կրկնվեմ , միայն խնամքը բավական է , որ մարդը ինքը իր իմունիտետով դրա դեմ պայքարի ու հաղթի , ուրիշ բան է ,եթե կա լուրջ իմունոդեֆիցիտ , այ հարցը հենց դրանում է , որ զինվորը այնպիսի պայմաններում է հայտնվել , որ ուղղակի չի կարողացել պայքարել վիրուսի դեմ:
Այնպես որ կխնդրեյի ձեր պապուս թվի ստատիստիկայով էդ անասունների ջրաղացին ջուր չլցնեիք : Առանց այն էլ ահավոր կատաղած եմ...

Vaio
13.01.2012, 17:13
Այնպես որ կխնդրեյի ձեր պապուս թվի ստատիստիկայով էդ անասունների ջրաղացին ջուր չլցնեիք : Առանց այն էլ ահավոր կատաղած եմ...

Ինչ վերաբերում է ստատիստիկային` չեմ խորանում! (պետք չի!)
Ջրաղացին ջուր լցնելու հարց չկա, կա գիտություն, որով պետք է զբաղվել!!!

Գեա
13.01.2012, 17:25
ախր սա էն թեման չէ , որտեղ կարողանամ ձեզ պատասխանեմ , լրիվ օֆթոփ ա դառնում , ինչ գիտության մասին ա խոսքը: Եթե գրված լիներ , որ հիվանդին, հենց առաջին նշանների ի հայտ գալուց իզոլացրել են ուկազմակերպել պատշաճ բուժում ու խնամք , բայց հիվանդությունը իրենը արել է , բարդություններ է տվել, ծանր ընթացք է ունեցել ու հիվանդին կորցրել են, էլի մի կերպ կհասկանայի(չնայած մայրաքաղաքային հոսպիտալի համար դա ևս կլիներ աշխարհի մեծագույն ամոթը, որովհետև տասնութ տարեկան նախապես լիարժեք առողջ, ուժեղ տղայի մոտ ըստ գիտության բարդություններ առաջանալու հավանակնությունը քիչ հավանական է):Բայց գրված հոդվածից պարզ երևում է , որ տղային մեղմ ասած տանջամահ են արել իրենց տապոռությամբ, ու գիտությունը հենց դրա մասին էլ ասում է, տապոռների պատճառով են սովորաբար միջին ծանրության հիվանդությունները բարդություններ տալիս:

Varzor
13.01.2012, 18:08
ախր սա էն թեման չէ , որտեղ կարողանամ ձեզ պատասխանեմ , լրիվ օֆթոփ ա դառնում , ինչ գիտության մասին ա խոսքը: Եթե գրված լիներ , որ հիվանդին, հենց առաջին նշանների ի հայտ գալուց իզոլացրել են ուկազմակերպել պատշաճ բուժում ու խնամք , բայց հիվանդությունը իրենը արել է , բարդություններ է տվել, ծանր ընթացք է ունեցել ու հիվանդին կորցրել են, էլի մի կերպ կհասկանայի(չնայած մայրաքաղաքային հոսպիտալի համար դա ևս կլիներ աշխարհի մեծագույն ամոթը, որովհետև տասնութ տարեկան նախապես լիարժեք առողջ, ուժեղ տղայի մոտ ըստ գիտության բարդություններ առաջանալու հավանակնությունը քիչ հավանական է):Բայց գրված հոդվածից պարզ երևում է , որ տղային մեղմ ասած տանջամահ են արել իրենց տապոռությամբ, ու գիտությունը հենց դրա մասին էլ ասում է, տապոռների պատճառով են սովորաբար միջին ծանրության հիվանդությունները բարդություններ տալիս:
Քեզ հետ լիովին համամիտ եմ:
Անձնական դեպք պատմեմ բանակից:
Մի շաբաջվա զինվոր եմ` ուսումնական գումարտակում եմ, երդում չեմ տվել (տենց էլ չտվեցի :pardon) ու անընդհատ անձրևների տակ շարվել-ցրվելու հետևանքով մնրսել եմ, տաքությունս բարձր է: Գնում եմ բուժկետ` ասում են "հետո կգաս" ու այդպես այնքան, մինչև կիսագիտակից վիճակում մտնում եմ բուժկետ, բժիշկներից մեկի (վայ դրան բժիշկ տվողին էլ, դիպլոմ տվողին էլ: Ժամկետային զինծառայող էր, ոչ թե պայմանագրային) օձիքը հավաքեցի ուզարկեցի պատին: Պարզվեց մոտս կարմրուկ է ու զորամասում կարմրուկի էպիդեմիա է: Ու այդպիսի վիճակում, բաձր ջերմությամբ 10 օր ամեն եմ եկել զորամասում: բուժկետում մեկուսարան տեղափոխեցին, այնտեղ արդեն մի տղա կար պարկած` լավանում էր: Հետևիցս երկու հոգու էլ բերեցին` էլի ուսումնական գումարտակից: Ջերմություններս 40-էր, բայց դեղ չկար սրսկելու (բուժակը դոստուպ չուներ դեղերին): Այ բուժակը հոյակապ տղա էր` իսկական մարդ ու մարդասեր, չնայած որ բժշկականի 4-րդ կուրսից էր եկել: Դեղերը ու ներարկիչները ճարեցի, մի քանի բանկա էլ տարբեր մուրաբաներ ու մենք մեզնով, հարգելի բուժակի օգնությամբ կամաց կամաց լավացանք: բայց մոտս բարդություն տվեց` տեսողության խախտում: Դե այդ ընթացքում բժշկին "այցելեցին" ու նա սկսեց ավելի "ինտենսիվ" հոգ տանել` տեսողության բարդացումը կատակ բան չի, մանավանդ որ գիտեր հաստատ չի մարսի: Ու այդպես ամիս ու կես անց եմ կացրել բուժկետում:
Այնպես որ հերիքա գիտական վիճակագրությունից "կախվենք", ծառայողական ու մարդկային անփութության ու անպատասխանատվության վիճակագրությունն ավելի վատն է:

Գեա
13.01.2012, 18:23
Այդ դեպքերը դարձել են սովորական բան բանակի համար:Մի համակուրսեցի ունեմ ռազմական բժիշկ է , կին է , մի օր պատմեց թե ինչ արատավոր օղակ է , մինչև հիվանդին կարողանում են հոսպիտալ ուղեգրել այսպես ասած չաստից , գլուխս պտտվեց, պարզվում է դրա վրա էլ լիմիտ կա , դա էլ ա ցուցանիշ, որը խոսում է տվյալ զին մասի որակի մասին: ու Հրամանատարները բժշկին խեղդած են պահում , որ հանկարծ ուղեգիր չտան: Մնում է , որ բժիշկը մարդ լինի ու հիվանդի հանդեպ իրեն նորմալ պահի:Բայց նման միջավայրում , ինչպես հասկանում եմ , մարդկային որակները տուժում են, ու մարդիկ դառնում են ***:կյանքը բանակում դարձել է ամենաանկարևոր բանը, եթե իհարկե դրանց մատոռին զինվորի ծնողները յուղ չեն քսում:
Մինչև հիմա խելքի չեմ գալիս այս պատմությունից:Ախր սա էն դեպքն էր, որ չպետք է լիներ:

Tig
15.01.2012, 16:35
«Եղնիկների» դաժան իրականությունը (http://1in.am/arm/armenia_society_54222.html)

Ինչպես օրեր առաջ տեղեկացրել է «Առաջին լրատվական»-ը, սեպտեմբերի 27-ին սուր փսիխոզ ախտորոշմամբ ԼՂՀ-ի «Եղնիկներ» զորամասից Երևանի կայազորի զինվորական հոսպիտալի հոգեբուժական բաժանմունք տեղափոխված զինծառայող Ժորա Մկրտչյանը երկարատև բուժում ստանալուց հետո դեկտեմբերի 9-ին տուն է վերադարձել:

«Առաջին լրատվական»-ը երեկ այցելեց Ժորա Մկրտչյանին և զրուցեց Ժորայի ու նրա ընտանիքի հետ: Ժորան սկզբում ամաչում ու չէր ցանկանում խոսել, սակայն հարցերի միջոցով ամեն ինչ հնարավոր եղավ բացահայտել:

19-ամյա զինծառայող Ժորա Մկրտչյանը Թալինի Լուսակն գյուղից էր մեկնել ԼՂՀ պաշտպանության բանակ: Մեկ տարի, ինչպես նշեց Ժորան, ծառայությունն անցել է բնականոն. «Տասհինգ օր պոստ էինք կանգնում, տասնհինգ օր` հանգստանում», սակայն 2011-ի սեպտեմբեր ամսին, ըստ նրա, դեպքերն այլ ուղղությամբ զարգացան: Դիրքերը պաշտպանող զինվորին հենց դիրքերում նվաստացրին ընկերները, ծաղրեցին, գազանաբար ծեծի ենթարկեցին:

Հրամանատարը, Ժորայի խոսքերով, նկատեց իր կապտած ականջը, բայց Ժորան դա մեղվի կծածի վերագրեց: Սակայն դրանից հետո նրա առողջական վիճակը կտրուկ վատացավ և նրան տեղափոխեցին հոգեբուժական բաժանմունք:

2011-ի սեպտեմբերի 27-ին հոգեբուժական բաժանմունքում զինծառայողի հայրը` Մկրտիչ Մկրտչյանը, տղային հայտնաբերեց սարսափելի վիճակում. «Ականջները կապույտ միս, ծխախոտ էին այրել տղայի ականջների մեջ, ծեծել, գլխին խփել, ականջները քաշել, ծխախոտով այրել վիզն ու ձեռքերը, փայտով ականջին խփել, ականջը ջարդել և հարվածներ հասցրել սրտի շրջանում»:

Հիշեցնենք, որ սերժանտ Վաչիկ Գաբրիելի Գրիգորյանին մեղադրանք է առաջադրվել ՀՀ Քրեական օրենսգրքի 360-րդ հոդվածի 2-րդ մասով (Զինծառայողին վիրավորանք հասցնելը, որը կատարվել է ստորադրյալի կողմից պետի, ինչպես նաև պետի կողմից ստորադրյալի նկատմամբ զինվորական ծառայության պարտականությունները կատարելու կապակցությամբ), շարքայիններ Ալբերտ Առաքելյանին ու Մովսես Բադալյանին՝ ՀՀ Քրեական օրենսգրքի 359-րդ հոդվածի 1-ին մասով (Զինծառայողների փոխհարաբերությունների կանոնագրքային կանոնները խախտելը նրանց միջև ստորադասության հարաբերությունների բացակայության դեպքում, որն արտահայտվել է անձի պատիվն ու արժանապատվությունը ստորացնելով, նրան ծաղրուծանակի ենթարկելով կամ հալածելով կամ զուգորդվել է բռնություն գործադրելով):

«Գիտեն մոզի ենք մեծացրել տանք իրենց, մարդիկ տներն են ծախում, որ ազատեն, իմ տղան զինկոմիսարիատ գնաց, առաջինն իր անունը կարդացին, ասաց՝ պապ ջան, ինձ տանում են: Այնքան երջանիկ էր, կարծես բուհ էր ընդունվում»,- ասաց Մկրտիչ Մկրտչյանը»:

Իսկ զինվորի ճակատագրով չեն հետաքրքրվում ոչ ՊՆ-ն, ոչ էլ բանակային ընկերները:

«Տարան կերան, ոսկորները բերեցին մեզ տվեցին»,- ասաց զիվորի հայրը` նշելով, որ իր երկրորդ որդին` Գոռը, նույնպես պետք է ծառայի հայկական բանակում: Գոռն ինքն էլ պարտադիր է համարում ծառայությունը և պատրաստվում է առաջիկա ամիսներին բանակ գնալ: Գոռի խոսքերով, Ժորան իրեն շատ բան է պատմել բանակի վարքուբարքի մասին

Մկրտիչ Մկրտչյանը նշեց, որ բանակի ղեկավարությունը պետք է մտածի փոփոխությունների, կարգ ու կանոն հաստատելու մասին:

Շաբաթ 14.01.2012 | Սիրանույշ Պապյան


http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=BibqDZFyAXE

Աղբյուր` 1in.am

Tig
17.01.2012, 14:24
Չնայած նրան, որ ֆիլնը նկարահանել են ոչ մասնագետները... բայց հուսանք լավը կլինի...


http://www.youtube.com/watch?v=CS0Uy8fHnO8&feature=g-user-u&context=G21aba79UCGXQYbcTJ33ZCUPLLMk11Y0RlqiMUeDKk6RtTL0uBW7k

keyboard
17.01.2012, 14:50
Սահմանից այս կողմ թշնամի չունես

«Ես եմ». Սահմանից այս կողմ թշնամի չունես

«Հայերը սկսել են լավ կինո նկարել»… Սա առաջինն էր, ինչ լսվեց, երբ կինոդահլիճում լռեցին ծափերն ու մութը նահանջեց` լուսավորելով ժամուկես մթության մեջ բանակային օրերը հիշող երիտասարդներին ու նաև նրանց, ովքեր երբեք բանակում չեն եղել ու չեն լինի` ինձ պես: Սակայն դա ամենևին էլ չխանգարեց իսկապես լավ ու բարի ֆիլմից հաճույք ստանալ:

Նախքան ֆիլմը դիտելը փոքր-ինչ մտահոգություն ունեի, քանզի հայկական բանակում տեղի ունեցող վերջին իրադարձությունները, մեղմ ասած, չէին տրամադրում, որպեսզի այդ թեմայով ֆիլմ դիտեմ:

«Ես եմ» գեղարվեստական ֆիլմի մեխը ամբողջովին այլ էր. թեկուզև փոքր-ինչ իդեալականացված, բայց հանդիսատեսին ներկայացվեցին բանակային կյանքի լավ ու դրական կողմերը, զինվորների առօրյան ու փոխհարաբերությունները միմյանց ու հրամանատարական անձնակազմի հետ: Ցույց տրվեց հետևյալը.այդ երկու տարիները ստիպում են հասկանալ ամենակարևորը` սահմանից այս կողմ դու թշնամի չունես...և ինչու ոչ` բանակում էլ հնարավոր է սեր գտնել:

Մի խոսքով` եթե ֆիլմի նպատակը երիտասարդներին քարոզելն է, որ իրականում այդ երկու տարիներից վախենալ պետք չէ ու ամեն ինչ այնքան էլ սարսափազդու չէ, ինչպես որ հասարակության տրամադրվածությունն է բանակի հանդեպ, ապա ֆիլմը հաջողվել է:

32 production-ի և Գոյակ մշակութային կենտրոնի կողմից հանդիսատեսի դատին հանձնված ֆիլմը, որի պրեմիերան տեղի ունեցավ հունվարի 7-ին «Մոսկվա» կինոթատրոնում նվիրված է ՀՀ Բանակի 20-ամյակին:

Ռեժիսորը Վահագն Գրիգորյանն է, պրոդյուսերները` Կարեն Բաբաջանյանն ու Արմեն Մազմանյանը, ու թերևս հենց այս հավաքականով է բացատրվում այն, որ լրջագույն թեմայի ներկայացումը համեմված է հաջողված հումորով:
«Մենք ամեն ինչ արել ենք, որպեսզի ֆիլմը դիտողը ուղղակի պարուրվի բանակային կյանքի ոգով: Սցենարական ողջ աշխատանքը համաձայնեցրել ենք բանակին մոտ կանգնած անձանց հետ, հատկապես տերմինաբանության առումով, ու հաճելի է լսել, որ ֆիլմը հաջողվել է»,-Panorama.am –ի հետ զրույցում նշեց պրոդյուսեր, ինչպես նաև համասցենարիստ Կ.Բաբաջանյանը:

Ի դեպ, որքան էլ զարմանալի է, բայց ոչ միայն ֆիլմի սցենարիստ հանդես եկած ու ԶՈՒ առօրյան այդքան դիպուկ ներկայացրած, ինչպես նաև մայորի դերը մարմնավորած Կ.Բաբաջանյանը բանակում չի ծառայել: Պարզաբանեց`նրան արգելել են զինվորական ծառայություն անցնել, սակայն ընկերների պատմածներով, ինչպես նաև պիոներական ճամբարներում բազում ամառներ անցկացնելու արդյունքում բանակային թեման ավելի քան հասկանալի ու ընկալելի է իր համար:

Մեր զրուցակցից հետաքրքրվեցինք` արդյո՞ք չի վախենում, որ քննադատության տեղիք կտան այն իմաստով, որ ֆիլմը փոքր-ինչ իդեալական է ներկայացնում, ասենք, հրամանատարական կազմի ու զինվորների փոխհարաբերությունները և այլ բանակային նյուանսները, որոնք առկա են ֆիլմում.

«Քանի որ ֆիլմը նվիրված է բանակի 20-ամյակին, ապա ի սկզբանե մեր նպատակը չի եղել ինչ-որ բացասական երանգներով ներկայացնելը…ավելին` ես չեմ կարծում, թե այն, ինչ ներկայացրել ենք այդքան էլ հեռու է իրականությունից: Ու հենց այդ ավելի էր բարդացնում նաև ստեղծագործական խմբի աշխատանքները, քանի որ եթե ֆիլմում չկա արյուն, պատերազմ ու ֆիլմը, ի վերջո, «էքշն» ժանրից դուրս է, ապա գեղարվեստական ազդեցության առումով ֆիլմը դժվարանում է: Դրա համար շեշտը դրեցինք գեղեցիկ սիրավեպի վրա` պահելով ամենակարևորը` զինվորական շունչը»,- ներկայացրեց «Ես եմ» ֆիլմի պրոդյուսերը:

Դեռևս ֆիլմը զորամասերում չի ցուցադրվել. դա, ինչպես նաև հնարավոր մրցույթների «Ես եմ»-ի ներկայացումը առջևում են: Ի վերջո, որքան էլ ֆիլմը կոմերցիոն չէ, ինչպես նշում է Կ.Բաբաջանյանը, բայց հայկական կինոյի գերաստղ Սոս Սարգսյանի մասնակցությունը, նժդեհյան գաղափարախոսությունը և մնացած արժեքները, որ դրված են ֆիլմի հիմքում, հնարավորություն են ընձեռում այն ժամանցային ոճում նկարահանված ֆիլմերի շարքից առանձնացնել: Առավել ևս, որ ստեղծագործական խմբի անդամները դժվարանում են որակել, թե ի վերջո որ ժանրում է իրենց ստեղծածը տեղավորվում:

«Ցավոք, հասարակության մոտ վերջին շրջանում այնպիսի տպավորություն է ձևավորվել, որ բանակում ամեն ինչ շատ վատ է, լարված իրավիճակ է: Հասկանում եմ` դա բացատրվում է վերջին ողբերգական դեպքերով… բայց ֆիլմի վրա աշխատելու ժամանակահատվածում, երբ խորհրդակցում էինք հին ծառայածների հետ, մեկ անգամ չէ, որ լսել ենք նրանց հիացմունքը կամ գուցե նախանձը, նրանք պնդում էին, որ հիմա շատ բան է փոխվել, իրենց ժամանակ ամեն ինչ ավելի խիստ էր դրված և այլն: Իսկ սրանից էլ կարելի է, կարծում եմ, հետևություն անել, որ բանակի թեման պարզապես շատ է արծարծվում, բայց ոչ միշտ իրական լույսի ներքո»,- շարունակեց Կ.Բաբաջանյանը:

Նրանք, ովքեր ծառայել են հատկապես Նոյեմբերյանի զորամասում, երկար օրեր ու գիշերներ են անցկացրել դիրքերում ու հարակից անտառներում հոգեհարազատ շատ բան կգտնեն «Ես եմ»-ում. լավ էմոցիաներն ապահովված են:

Նշենք, որ ֆիլմի մտահղացումը թեև պատկանում է տղաներին` Արմեն Մազմանյանի գլխավորությամբ, բայց Պաշտպանության նախարարությունը ևս անմասն չի մնացել գործընթացից` անմիջապես հավանություն տալով դրա կյանքի կոչմանը:




Հեղինակ` Լիա Խոջոյան
Աղբյուր` Panorama.am(հղումը) (http://www.panorama.am/am/culture/2012/01/10/its-me-army-film/?sw)

Աննկարագրելի լավն է, քննադատելու շատ բան կա, բայց ես չեմ քննադատում, դիտելուց անգամ հուզվել եմ, ով ծառայել է կնայի կհասկանա։
Շնորհակալություն եմ հայտնել Կարենին էլ, Վահագին էլ․ մեծ բավականություն եմ ստացել, բոլորին խորհուրդ եմ տալիս դիտել։ Անգամ կարելի է առանձին թեմա բացել քննարկել։

Lion
17.01.2012, 15:43
Սահմանից այս կողմ թշնամի չունես

Աղբյուր` Panorama.am(հղումը) (http://www.panorama.am/am/culture/2012/01/10/its-me-army-film/?sw)

Աննկարագրելի լավն է, քննադատելու շատ բան կա, բայց ես չեմ քննադատում, դիտելուց անգամ հուզվել եմ, ով ծառայել է կնայի կհասկանա։
Շնորհակալություն եմ հայտնել Կարենին էլ, Վահագին էլ․ մեծ բավականություն եմ ստացել, բոլորին խորհուրդ եմ տալիս դիտել։ Անգամ կարելի է առանձին թեմա բացել քննարկել։

Աստված տա, լավ ֆիլմ լինի ու "Բանակում" կոչվող խեղկատակության համեմատ մեր բանակի մասին գոնե լավ բան ասած լինի :think

keyboard
17.01.2012, 16:15
Աստված տա, լավ ֆիլմ լինի ու "Բանակում" կոչվող խեղկատակության համեմատ մեր բանակի մասին գոնե լավ բան ասած լինի :think

Երկու տարբեր ժանրի ֆիլմեր են, Բանակում-ն ու Ես եմ-ը,չնայած,որ չեմ էլ հասկանում թե Ես եմ-ը ինչ ժանրա, բայց դե Բանակում-ի նպատակը հենց խեղկատակություն ա, իսկ Ես եմ-ինը ավելի շատ ուսուցողական ու ինչ-որ չափով հայրենասիրական կոչ բանակ գնալ պատրաստվողներին։
Իդեալականա շատ նկարած, բայց հավատացած եմ, որ ամե զինվոր, ամեն հայ կարա հասկանա, որ ինքը սահմանից այս կողմ թշնամի չունի, ուղղակի բանակ գնալուց ոչ թե ֆիզիկական առողջությունն ա հարկավոր ստուգել ու տանել զինվորին անիմաստ տանջել -30 ին դրսում բոբիկ շարելով կամ գիշերվա խաղաղ քունը անիմաստ հարբած սպայի քմահաճուքով խանգարելով, այլ հոգեկան առողջությունն ա կարևոր, երիտասարդներից ոմանք ինքնահաստատման խնդիր ունեն, ինչն էլ բանակում բերում է վեճերի ու սպանությունների։
Նման բաներն անխուսափելի են, հասկանում եմ, բայց մինիմումի հասցնել հնարավորա։ Միանշանակ։

Tig
17.01.2012, 17:49
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=HJXzK-KBY9E

keyboard
17.01.2012, 21:56
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=HJXzK-KBY9E
Էդ բլոգեռի խոսացածը լսեցի նեռվայնացա էլ չշարունակեցի նայել:

Հլը նայեք, ասումա տարեկան մոտ 20000 մարդ գնումա բանակ 19960 հետա գալիս նորմալ, այսինքն՝ տարեկան 40 մարդ, ՀԱՅ, ջահել, կյանքից բան չտեսած մարդ, եթե խաղաղ պայմաններում մեռնումա ու իրա սպան ու իրա նման մի հատ տան ճրագ իրան սպանումա, էտ նորմալա էլի, հլը դեմս լինի հարցնեմ, որ ախպերդ չգա,մորքուրիդ տղեն չգա էդ 40-ի մեջ լինի, էլի սենց մեծ մեծ կխոսա՞ս: Հլը մի տեղ էլ ասեց վաբշե 19000 նա հետ գալիս:
Ասում ա պոստում քնում ա,գալիս պոստը գրավում են,տո այ բլոգեր, հլը գնա պոստ ու նայի էդ քնող երեխեն խիյա քնում, որտև ամբողջ օրը ճաշ եփել են տալիս, բոլորի զենքերը մաքրել են տալիս, ջուր կրել են տալիս, ցախ բերել են տալիս, է իրա հանգստի 4 ժամից 3 ժամ 50 րոպեն աշխատումա, 10 րոպեն էլ զենքա ստանում ու բարձրանում դիտակետ, բա էլ չքնի? ՊԱՐՈՆ բլոգեր, իսկ տեղյակ եք, որ ԼԱՎ տղեքի փոխարեն էլ են այդպիսինները պոստավոյ կանգնում բա, որ 4 ժամ կանգնի կքնի բա ինչ կանի:angry
Թողաս հավայի նստեն ջուր ծեծեն, ասածի մեջ նյութ չկա գրողը տանի

murmushka
18.01.2012, 14:48
խոսքեր չկան, միայն.... արդեն հուսահատություն

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=M--Xfr4dWhk#!

Tig
27.01.2012, 12:22
http://www.youtube.com/watch?v=yS4Sqfz95FI&feature=g-all-u&context=G210ed4dFAAAAAAAAIAA

Lion
10.03.2012, 22:03
Ադրբեջանցի ծնողները պնդում են, որ իրենց որդիները հայերի վրեժխնդրության զոհ են

Մարտ 10, 2012 16:09 | RAZM.INFO - Ձեզ ենք ներկայացնում ադրբեջանական ընդդիմադիր musavat.com կայքում հրատարակված մի նյութ՝ հայերեն թարգմանությամբ, որում ադրբեջանցի յոթ սպանված զինծառայողների ծնողները պնդում են, որ իրենց որդիներին սպանել են հայ դիվերսանտները, որպես վրեժ …։ 2011թ. փետրվարի 20-ին Ադրբեջանի ԶՈՒ 7 զինծառայող զոհել էին մարտական հենակետում։ Դրան նախորդած և հաջորդած մի քանի օրերի ընթացքում զոհվել էին ևս մի քանի զինծառայող, մասնավորապես դեպքից 3 օր անց ավտովթարում զոհվել էր միջադեպի միակ վկա՝ շարքային Ռամին Ջաբրաիլովը, ում տանում էին Գազախի շրջանի դատախազություն՝ հարցաքննելու։

2011թ. փետրվարի 20-ին ՊՆ Գյոյգյոլի N համարի զորամասում խորհրդավոր պայմաններում մեր 7 զինվորների սպանության գործը այժմ քննվում է Գյանջայի քաղաքային դատարանում: Գործի շրջանակներում մեղադրյալ 9 սպաներ կանգնել են դատարանի առաջ: Մեր խմբագրություն դիմած սպանված զինվորների ծնողները ասում են, որ դատական գործի քննություննից գոհ չեն: Բացի դրանից նրանք ասում են, որ ձերբակալված սպաները անմեղ են: Ծնողները հայտնում են, որ բոլոր սպաները իրականում ճշմարտությունը հասարակությունից թաքցնելու համար են օգտագործվում:


http://razm.info/wp-content/uploads/2012/03/25854.jpg

Սպանված յոթ զինվորներից մեկի՝ Ահմեդ Հուսեյնովի հայրը՝ Ահմեդլի Հուսեյնովն ասում է, որ դատավոր Էլիզամին Աբդուլաևի գլխավորած դատարանում տեղի ունեցածը պատշաճ չի քննվում.«Մենք ապրում ենք Աղջաբադի Հինդառխ գյուղում: Փետրվարի 20-ին տղայիս սպանությունից հետո նրա դիակը դրոշի մեջ փաթաթած բերեցին գյուղ: Թեև մենք համաձայն չէինք, բայց նրանք մեր կամքին հակառակ էին ուզում [դիակը] թաղել գյուղի գերեզմանոցում: Գերեզմանոց գնացինք ու ես ասացի դիակը բերողներին, որ եթե չտեսնեմ որդուս դիակը,չեմ թողնելու, որ թաղեն, իսկ եթե թաղեն, թո՛ղ թաղեն իմ վրա: Ստիպված դագաղը բացեցին: Տեսա, որ դագաղում եղածը իմ որդին՝ Ահմեդը չէ: Սխալ էին բերել: [Դա] Նուրլան Սուանվերդիևի դիակն էր: Նրան սպանել էին սրտից 1 կրակոցով: Դրանից հետո բերեցին որդուս դին: Դատական բժշկական փորձագետը իր եզրակացությունում գրել էր, որ որդիս մահացել էր նրան դիպած հրաձիգի 7.62 տրամաչափի փամփուշտից: Սակայն դա այդպես չէ: Տղայիս դիակի վրա դանակի հետք կա: Սեփական աչքովս եմ տեսել դանակի հետքը: Այս դեպքը արել է հայկական հետախուզությունը: Մենք այդպես ենք կարծում: Դատարանում փաստացի «կեղտոտում են» յոթ զինվորների՝ մեր զավակների արյունը: Այնտեղ թաքցնում են, թե ինչ պայմաններում են մահացել մեր զավակները: Կեղծ իննը սպա են ձերբակալել, գործն էլ քննվում է կաշառքի նման մեթոդներով: Մենք չենք բողոքում այդ սպաների դեմ: Մեր զավակներին հայկական հետախուզությունն է սպանել: Մենք այս դեպքը կապում ենք սրանից առաջ տեղի ունեցածների հետ: Մենք գրել ենք նախագահին, պաշտպանության նախարարին, Ազգային ժողով(Միլլի մեջլիս): Սակայն պատասխանող չկա»:

[Մահացած] Զինվորներից Զաքիր Գուլիևի հայրը Էթիբար Գուլիևն էլ պնդում է, որ տեղի ունեցածի հետ կապված ճշմարտությունը թաքցվում է.«Իրականում ամեն բան այսպես է եղել: Փետրվարի 18-ին այն պահակակետի մոտակայքում, որտեղ ծառայում էին մեր զավակները, երկու կասկածելի անձ են տեսնում: Երեխաներն էլ պահակակետում շուն էին պահում: Այդ օրը, այսինքն փետրվարի 20-ին, շները հաչում են: Պահակակետում եղած զինվորներից երեքը գնում են շների հաչոցի ուղղությամբ: Մեր տեղեկության համաձայն, այնտեղ հայ հետախույզներ են եղել: Վերջիններս հայկական դեսանտի հարձակումը նախապատրաստելու համար էին այնտեղ: Այդ երեք զինվորները գնում են, և այնտեղ հետախույզները նրանց դանակահարում են: Հայերը սա նախապատրաստել էին որպես Մուբարիզի պատասխան: Տեսնելով, որ [զինվորները] չեն վերադառնում, ևս երկու հոգի են գնում նրանց հետևից: Երկուսն էլ կրակի են բռնվում հետախույզների հետ ու սպանվում: Պահակակետում մնացած Ջավիդը և իմ որդի Զաքիրն էլ են կռվում հայերի հետ: Նրանց խփում են դիպուկահարով: Մեր զավակները իրենց արյան գնով հայկական դեսանտի հարձակմանն դեմն առել են:»

Է. Գուլևն ասում է, որ հետո այս գործը կոծկվել է.«Գործի հետ կապված նյութերում կա դեպքի վայրի ուսումնասիրության արձանագրությունը: Երբ ես ծանոթացա դրա հետ և նայեցի նկարները, տեսա, որ երեխաների դիակները սպանության տեղից տարվել էին ուրիշ տեղ: Մեզ տեղեկացրել էին, թե որտեղ են սպանվել մեր երեխաները: Սակայն գործում տեղ գտած նկարներից երևում է, որ դեպքի վայրը փոխվել է: Իսկ իրականում այդ դիակները պետք է մնային դեպքի վայրում և հենց այդ վիճակում պետք նկարվեին ու կցվեին գործին: Տղայիս դիպուկահարն է խփել: Նրա և դիպուկահարի միջև մոտավորապես 15-55 մ է եղել: Փորձագետը գրում է, որ տղայիս՝ Զաքիրին կրակել են կրծքից ցած, մոտիկ տարածությունից: Մոտիկ տարածությունից հրազենից խոցված մարդկանց մարմնի վրա մնում են ինքնաձիգի փողից դուրս եկող գազերից արյոցի հետքեր: Իսկ տղայիս մարմնի վրա այրվածքի հետք չկա: Ասում են, թե մենք այդ հետքերը բամբակով մաքրել ենք: Արյվածքի հետքը բամբակով [սրբելով] անցնո՞ւմ է: Քննիչ Ջաֆարոֆը գործը ճիշտ չի քննում»:

Զինվորի հայրը գլխավոր դատախազին ու պաշտպանության նախարարին մեղադրեց հասարակությանը մոլորեցնելու մեջ. «Ես դատի եմ տալու նաև Զաքիր Գարալովին ու Սաֆար Աբիևին: Նրանք եթերից ժողովրդին սխալ տեղեկություններ են տալիս դեպքի առնչությամբ: Նրանք խեղաթյուրում են դեպքի կատարման ժամանակը: Զաքիր Գարալովն ասում է, որ յոթ զինվորից վեցը իբր թե քնել են պահակակետում: Իբր յոթերորդ զինվորն էլ եկել ու նրանց վրա կրակ է բացել: Իրականում դեպքից երկու օր առաջ պահակակետերին հրաման է տրվել ուժեղացված ռեժիմով ծառայություն իրականացնել։ Թերևս մեր հետախուզությունում որևէ տեղեկություն կար, որ այդպիսի հրաման է արձակվել»:

Է. Գուլիևը ասում է… «Բողոքել եմ նաև նախագահի խորհրդական Վահիդ Ալևին, բայց պատասխան չտվեց: Սրանք ճշմարտությունը թաքցնելու համար մեր զավակներին են զրպարտում: Պահակակետի (որտեղ մեր տղաներին էին) վրա հարձակումը հայերի պատասխանն էր մեզ: Սակայն սրանք գործի մեջ գրում են, թե իբր երեխաները մեկը մյուսին հանդեպ սեռական բռնություն է կատարել և այդ պատճառով էլ իրար կրակել են: Իրականում ճշմարտությունն այլ է: Մենք սպասում ենք, որ մեր զավակներին շահիդի կոչում տան, քանի որ նրանք իրենց կյանքի գնով խափանել են հայկական հետախուզության ծրագրերը: Այդտեղ սպանված Նուռլան Սուանվերդիևի հոր՝ Ռադվելի սիրտը կանգնել է ու նա մահացել է»:

Զինվորի հայրն ասում է, որ երբ գործը քննվում էր դատարանում, դեպքի վայրը հարթեցվել է բուլդոզերներով.«Մենք ուզում ենք, որ գործը նորից վերադարձվի նախնական փուլ: Մենք՝ զնիվորների ծնողներս, այս հարցով միջնորդություն խնդրեցինք: Չընդունեցին: Մեր և ոչ մի միջնորդություն չի ընդունվում: Մենք մերժեցինք դա, չգնացինք դատարան: Մեզ ոստիկանության միջոցով ճնշում էին, սկսեցին շանտաժի ենթարկել:

Քննիչն ասում է, որ ինքն անում է այն, ինչ իրեն ասել են: Մեզ հնարավորություն չտվեցին ծանոթանալ դատարանի արձանագրություններին: Չթողեցին, որ մեր նկատառումները մտնեն արձանագրությունների մեջ, հնարավորություն չստեղծեցին ունենալ փաստաթղթերի պատճենները: Դատարան գնալ-գալու համար ծնողներին տրանսպորտ տրամադրելու փոխարեն փակում էին մեր բերանը, որ դատարանում չխոսեինք ու ճշմարտությւոնը չհանեինք ջրի երես: Մենք դատավոր Էլիզման Աբդուլաևին խնդրեցինք, որ փետրվարի յոթին և քսանիննին նիստ չնշանակի: Այդ օրերին ծնողներից երկուսի սգո արարողությունն էր: Դատավորը նիստերը նշանակեց հենց ճիշտ այդ օրերին: Դատարանը ջանում է ծածկել հանցագործությունը:
Զորամասի հրամանատար Աբիլ Աբիլովն դատարանում նշեց, որ դեպքից չորս օր առաջ (16 փետրվար, 2011թ.) եղել է պահակակետում և զինվորների հետ թեյ խմել: Վերջիններիս դրությունը լավ էր: Միայն տաքանալու համար «սոլյարկա» էին վառել ու վրաներից ծխի հոտ էր գալիս: Դրա համար նա սպաներին հրաման է տվել պայմաններ ստեղծել, որ զինվորը հաճախ լվանան իրենց զգեստները: Նրա ասելուց պարզ է դառնում, որ դեպքի օրը Չինգիզ Սեֆիևը նրան զանգահարել է և ասել, որ ամբողջ ճակատի երկայնքով լարված իրավիճակ և որ հատկապես իրենց տարածքում դիվերսիա է սպասվում: Դեպքը տեղի ունենալուց հետո գնացել տեսել է, որ զինվորներից մեկի դին գետի ափին է:

… Է. Գուլիև գործով Մուսազադե Քամրան անունով մի զինվորի վկայությունների մասով ասել է.«Նրան [Մուսազադե Քամրանին] որպես սուտ վկա են միացրել գործին: Նա հունվարի 17-ին դատարանում իր խոսքում ասել է, որ երեխաները ներսում են քնել: Դեպքն էլ ներսում է տեղի ունեցել: Շատ լավ, եթե այդպես է, ապա որտեղի՞ց են խրամատում/փոսում արյան հետքերը, այնտեղի թմբի վրայի պարկուճները: Այս հարցերին պատասխան չեն կարող տալ: Եթե երեխաները սպանվել են խրամատում, ինչպե՞ս է գետափին հայտնվել: Մեր նման հարցերը չեն ներառվում արձանագրությունների մեջ»:

http://razm.info/2868

Արամ
10.03.2012, 23:16
Ծառայելու եմ մեծ ցանկությամբ
Որքան հիմար եմ եղել:

Varzor
11.03.2012, 03:16
[COLOR="#2F4F4F"]Ադրբեջանցի ծնողները պնդում են, որ իրենց որդիները հայերի վրեժխնդրության զոհ են


Հա, փաստորեն մեր մոտ ադրբեջանական "Սեռիյե Վոլկի"-ով են զինվորնեին վախացնում, իրենց մոտ էլ մեր ռազվեդչիկներով? :))
Բայց մի բան չեմ հասկանում: Ադրբեջանական ղեկավարության ինչին է պետք հայ հետախույզների արածը իրենց զինվորների վրա բարդելը?
Թե այս աղմուկը նոր ձև է հայերի հանդեպ ատելություն բորբոքելու?

John
11.03.2012, 11:24
Որքան հիմար եմ եղել:
Եթե ամեն դեպքում ծառայելու ես՝ ավելի լավ է լավ տրամադրվես

Արամ
11.03.2012, 12:33
Եթե ամեն դեպքում ծառայելու ես՝ ավելի լավ է լավ տրամադրվես
Տրամադրվելու բան էլ չկա, 9 ամիսը անցելա :)

Lion
11.03.2012, 12:55
Հա, փաստորեն մեր մոտ ադրբեջանական "Սեռիյե Վոլկի"-ով են զինվորնեին վախացնում, իրենց մոտ էլ մեր ռազվեդչիկներով? :))
Բայց մի բան չեմ հասկանում: Ադրբեջանական ղեկավարության ինչին է պետք հայ հետախույզների արածը իրենց զինվորների վրա բարդելը?
Թե այս աղմուկը նոր ձև է հայերի հանդեպ ատելություն բորբոքելու?

Երեկ մեր հայտնի ռազմական փորձագետներից մեկի հետ զրուցելիս այն միտքն արտահայտեցի, որ մերոնք լուրջ տեղեկատվական սխալ են անում - տեսեք, մենք լսում ենք, որ սահմանում եմր զինվորն է զոհվել, սգում ենք ազգովի, սկսում են լեգենդներ պտտվել... բայց երբեք չենք լսում, որ թուրք է սպանվել այն ոկղմից: Արդյունքւոմ տպավորություն է ստեղծվում, որ. "մենակ մեզ են սպանում": Իմ կարծիքով, թեկուզ ոչ պաշտոնական մակարդակով, քանի որ դա սխալ կընկալվի, բայց տարաբնույթ. "Ժիրիկների" մակարդակով պետք է միշտ մեր հասարակությանը տեղյակ պահել սպանված թուրք զինվորների մասին:

John
11.03.2012, 13:49
Տրամադրվելու բան էլ չկա, 9 ամիսը անցելա :)
Առավել ևս :) անփորձանք ծառայություն քեզ ախպերս, նենց կանցնի չես նկատի ;)

Tig
25.05.2012, 17:38
http://www.youtube.com/watch?v=hwchDB4XbVk&feature=g-all-u

Tig
27.06.2012, 16:44
Երկաթյա շղթայով զինծառայողի աչքը հանած ենթասպան դատապարտվեց 3.5 տարի ազատազրկման (http://tert.am/am/news/2012/06/27/soldier-eye/)
15:44 • 27.06.12

90 սմ երկարությամբ, 42 հատ օվալաձև և իրար մեջ կցված երկաթյա շղթայով «Եղնիկներ» զորամասում ժամկետային զինծառայող՝ Էջմիածինի բնակիչ Նարեկ Ավետիսյանի աչքը հանած ենթասպա Արմեն Թովմասյանը դատապարտվել է 3 տարի 6 ամիս ազատազրկման: Այս մասին Tert.am-ը տեղեկանում է Datalex.am դատական տեղեկատուից:

Հիշեցնենք, որ 2011 թվականի դեկտեմբերի 16-ին ԼՂՀ ՊԲ «Եղնիկներ» կոչվող զորամասում նույն զորամասի ենթասպա Արմեն Թովմասյանը իր ձեռքին գտնվող երկաթյա շղթայով հարվածել էր ժամկետային զինծառայող Նարեկ Ավետիսյանի աչքին, որից հետո զինծառայողը տեղափոխվել էր Երևանի՝ Մալյանի անվան աչքի կլինիկա:

Վիրահատությունից հետո զինծառայողի աչքի միայն արտաքին տեսքն էր վերականգնվել, և վերջինիս աջ աչքը չի տեսնում:

ՀՀ ՊՆ քննչական վարչությունում հարուցվել էր քրեական գործ ՀՀ Քր. Օր.-ի 375 հոդվածի 1-ին մասով (Պետի կամ պաշտոնատար անձի կողմից իշխանությունը կամ պաշտոնեական դիրքը չարաշահելը, իշխանազանցությունը կամ պաշտոնեական լիազորությունների սահմանն անցնելը, ինչպես նաև իշխանության անգործությունը, եթե այդ արարքները կատարվել են շահադիտական, անձնական այլ շահագրգռվածությունից կամ խմբային շահերից ելնելով, և եթե դրանք էական վնաս են պատճառել՝ պատժվում են ազատազրկմամբ՝ երկուսից հինգ տարի ժամկետով), ինչպես նաև ՀՀ Քր. Օր.-ի 112-րդ հոդվածի 1-ին մասով (Դիտավորությամբ մեկ ուրիշին մարմնական վնասվածք պատճառելը կամ առողջությանն այլ ծանր վնաս պատճառելը, որը վտանգավոր է կյանքի համար կամ առաջացրել է տեսողության, խոսքի, լսողության կամ որևէ օրգանի կամ օրգանի ֆունկցիայի կորուստ կամ արտահայտվել է դեմքի անջնջելի այլանդակմամբ, ինչպես նաև կյանքի համար վտանգավոր այլ վնաս է պատճառել առողջությանը կամ առաջացրել է դրա քայքայում՝ զուգորդված ընդհանուր աշխատունակության ոչ պակաս, քան մեկ երրորդի կայուն կորստով կամ հանցավորի համար ակնհայտ մասնագիտական աշխատունակության լրիվ կորստով կամ առաջացրել է հղիության ընդհատում, հոգեկան հիվանդություն, թմրամոլությամբ կամ թունամոլությամբ հիվանդացում՝ պատժվում է ազատազրկմամբ՝ երեքից յոթ տարի ժամկետով):

Այսպիսով, Գորիսի ընդհանուր իրավասության դատարանը, նախագահությամբ Հ. Դավթյանի վճռել է, որ ենթասպա Արմեն Լավրենտի Թովմասյանին մեղավոր է ճանաչում ՀՀ Քր. Օր.-ի 112-րդ հոդվածի 1-ին մասով և պատիժ նշանակել 3 տարի ժամկետով, ՀՀ ՔՐ.ՕՐ-ի 375-րդ հոդվածի 1-ին մասով պատիժ նշանակել 2 տարի ժամկետով: ՀՀ քրեական օրենսգրքի 66-րդ հոդվածի կանոններով հանցանքների համակցությամբ պատիժ նշանակելով` նշանակված 3 տարի ազատազրկման ձևով պատժին մասնակիորեն գումարել 2 տարի ազատազրկման ձևով պատժից 6 ամիս և վերջնական պատիժ նշանակել` ազատազրկում` 3 տարի 6 ամիս ժամկետով:

Թերթ.am

Աննամառիա
27.06.2012, 16:51
«Հայոց բանակ»: երիդասարդ տղաների տառապանքների կենտրոն: ինչքան են դժբախտ պատահարներ եղել: հերիք չէ ադրբեջանը /փոքրատառով եմ գրել որովհետև արժանի են միայն դրան/ խախտում է հրադադարի ռեժիմը կրակելով մեր սահմանի վրա որի արդյունքում մեր տղաներն են տուժվում, մի հատ էլ մեր «սպաներն» են ծեծում, նույնիսկ սպանում զինվորներին, ապսուրդ է

Norton
03.07.2012, 00:01
Այն սահմանները, որոնք հաստատվել են զինադադարից մինչ օրս, չեն փոխվել և չեն փոփոխվելու. Սեյրան Օհանյանի հարցազրույցը


ՄԻԱԿՈՂՄԱՆԻ ՓՈԽԶԻՋՈՒՄՆԵՐ ՍՏԱՆԱԼՈՒ ԱԴՐԲԵՋԱՆԻ ԱԿՆԿԱԼԻՔԸ ԱՆՀԵԹԵԹ Է, ՉԵՐԱՇԽԱՎՈՐՎԱԾ և ԱՆՀՆԱՐ

-Պարոն նախարար, «Հայ զինվորի» և մեր ընթերցողների անունից շնորհավորում եմ Ձեր ծննդյան 50-ամյա տարեդարձը։ Խորին խոնարհում Ձեր վաստակի՝ պատերազմական սխրանքների և խաղաղ ժամանակաշրջանի ձեռքբերումների առջև։ Երջանիկ եղեք, միշտ շրջապատված սիրով, ջերմությամբ, հոգատարությամբ։ Անկորուստ անցեք Ձեր հետագա ուղին։ Մաղթում եմ բեղուն աշխատանք՝ ի փառս մեր բանակի, ժողովրդի և պետության։
Այս զրույցը Ձեր ծննդյան հոբելյանական տարեդարձի առիթով է, և օրինաչափ կլիներ, որ այն սկսեինք անձնական բնույթի հարցերից, բայց հաշվի առնելով վերջին շրջանի զարգացումներն ու լարվածությունը Հայաստանի սահմաններին, պիտի խնդրեմ անդրադառնալ Ադրբեջանի նախահարձակ կեցվածքին... Ո՞րն է նպատակը, ի՞նչ խնդիր է լուծում Ադրբեջանը՝ հրահրելով սահմանային ընդհարումներ և ապակայունացնելով զինադադարի ռեժիմը։

-Նպատակն է խանգարել Լեռնային Ղարաբաղի խնդրի կարգավորման բանակցային գործընթացը, ստեղծելով լարվածություն, Հայաստանին ներքաշել զինված ընդհարումների մեջ, դրդել պատասխան գործողությունների, այնուհետև տարածել ստահոդ լուրեր, մեղքը բարդել հայկական կողմի վրա՝ խուսափելով պատասխանատվությունից։ Լեռնային Ղարաբաղի խնդրի կարգավորման ընթացքը ակնհայտորեն ձեռնտու չէ Ադրբեջանին, պաշտոնական Բաքուն խուսափել և խուսափում է ձեռքբերված պայմանավորվածություններից՝ բանեցնելով զանազան հնարքներ, խաթարելով զարգացումների բնականոն ընթացքը։ Այդ հնարքներից մեկն էլ սահմանային ընդհարումներ հրահրելն է։ Ադրբեջանն օգտագործում է ռազմական «հռետորաբանության» ողջ զինանոցը՝ սպառազինության մրցավազք, դիպուկահարների պայքար առաջնագծում, սահմանային բախումներ, ստեղծելով խնդրի բանակցային կարգավորման անհնարինության պատրանք և ձախողելով վերջնական հանգուցալուծումը։ Միակողմանի փոխզիջումներ ստանալու Ադրբեջանի ակնկալիքը անհեթեթ է, չերաշխավորված և անհնար։

-Ինչո՞վ եք բացատրում միջազգային ոչ ադեկվատ պատասխանը Ադրբեջանի վերջին գործողություններին։

-Այս ոլորտում միջազգային նորմերը հստակ են և դուրս Ադրբեջանի հետաքրքրությունների շրջանակից, մասնավորապես՝ ուժ չկիրառելու դրույթը և ազգերի ինքնորոշման գաղափարի առկայությունը չեն կարող ազդեցություն չունենալ և չկատարել զսպիչ գործառույթ։ Նույնը վերաբերում է նաև սպառազինության մրցավազքը կանխելուն միտված ջանքերին ու վերահսկողությանը, ինչը բացարձակ հակոտնյա է Ադրբեջանի նկրտումներին։ Անկասկած, միջազգային արձագանքը կարող էր ավելի խիստ ու կտրուկ լինել, թույլ չտալով Ադրբեջանին ոտնահարելու միջազգային ընդունված չափանիշները։ Ասել, որ միջազգային արձագանքը միանգամայն անտարբեր էր Ադրբեջանի վերջին շրջանի գործողությունների հանդեպ, ճիշտ չի լինի։ Եղան քննարկումներ, քննադատություն։ Բայց, ակներև է, որ մենք ավելի խիստ ու դատապարտող արձագանք էինք ակնկալում, որովհետև Ադրբեջանը դիվերսիոն գործողությունները Լեռնային Ղարաբաղի տարածքից տեղափոխեց Հայաստան, ստեղծելով անհանդուրժելի նախադեպ։

-Ադրբեջանի բոլոր գործողությունները վերահսկվո՞ւմ են կենտրոնից։ Ես նկատի ունեմ հարձակումները հայկական դիրքերի վրա, խաղաղ բնակչության գնդակոծումը և այլն։

-Չտրամաբանված, անհարկի և ինքնանպատակ սպառազինությունը ստեղծում է մի վիճակ, երբ զենքի կիրառման որոշ գործողություններ դառնում են, իրոք, անվերահսկելի։ Անշուշտ, Ադրբեջանի վերջին շրջանի ագրեսիան ծրագրավորված էր և ղեկավարվում էր կենտրոնից, բայց չի բացառվում, որ ներքին օղակներում շատերը զբաղվեն ինքնագործունեությամբ և սեփական նախաձեռնությամբ կազմակերպեն որևէ զինված գործողություն հայկական դիրքապահ ուժերի դեմ։

ՄԻՆՉ ՕՐՍ ՄԵՐ ՊԱՏԱՍԽԱՆԸ ԵՂԵԼ Է ՈՉ ՀԱՄԱՉԱՓ, ԵՎ ԱԴՐԲԵՋԱՆՆ ՈՒՆԵՑԵԼ Է 5 ԱՆԳԱՄ ԱՎԵԼԻ ՄԵԾ ԿՈՐՈՒՍՏՆԵՐ

-Պարոն նախարար, երբ ակտիվացել էին ադրբեջանական դիպուկահարները, Դուք հայտարարեցիք, որ Հայաստանը Ադրբեջանի ցանկացած ագրեսիայի տալու է «ոչ ադեկվատ» պատասխան։ «Ոչ ադեկվատ պատասխան» միտքը շատ դուր եկավ ժողովրդին, երկար ժամանակ այն շրջանառվում էր։ Այսօր Ադրբեջանին սանձելու ի՞նչ քայլեր են ձեռնարկվում։

-Մինչ օրս մեր պատասխանը եղել է ոչ համաչափ, և Ադրբեջանն ունեցել է 5 անգամ ավելի մեծ կորուստներ։ Ցավոք, կրակոցներ լինում են ամեն օր։ Մենք այդ կրակոցները բացատրում ենք ադրբեջանցի զինվորների փորձառության պակասով (գուցե ինչ-որ ձայներ լսելով փորձում են ինքնապաշտպանվել, վախից են կրակում), քանի որ այդ կրակոցները անհասցե են, անկանոն, անիմաստ։ Մենք դրանց, բնականաբար, չենք պատասխանում։ Իսկ նպատակաուղղված գործողություններին և դիպուկ կրակոցներին արագ արձագանքման խմբերը տալիս են խիստ պատասխան՝ հակառակորդին պատճառելով մարդկային և նյութական կորուստներ բազմապատիկ գերազանցությամբ։

-Պարոն նախարար, ինձ մի հարց է հետաքրքրում...Արդյոք առաջնագում կանգնած ուժերը արե՞լ են և անո՞ւմ են հնարավոր ամեն ինչ, որ մենք նվազագույն կորուստներով դիմակայենք Ադրբեջանի հարձակումներին։ Հնարավո՞ր էր խուսափել կորուստներից։

-Նույնն է, թե Դուք հարցնեիք՝ կարո՞ղ եք երաշխավորել պատերազմ՝ առանց զոհերի։ Անշուշտ, առաջնագծի ուժերը որքան զգոն ու աչալուրջ լինեն, նույնքան քիչ կլինեն կորուստները։ Ես վստահ եմ, որ ադրբեջանական հարձակումը կասեցվել է զինվորական արհեստավարժության բարձր մակարդակով։ Յուրաքանչյուր կորուստ, յուրաքանչյուր զինվորի կյանք շատ թանկ է մեզ համար, բայց ոչ ոք չի կարող երաշխավորել զինվորի անվտանգությունը հակառակորդի զինված հարձակման ժամանակ։ Առաջնագծում երկրի սահմանների պաշտպանությունը իրականացվում է լիարժեքորեն։ Անվտանգության առումով արված է հնարավոր ամեն ինչ։ Հարցը մարդկայնորեն հասկանալի է ինձ՝ որպես պաշտպանության նախարարի։ Պատասխանս էլ պիտի ըմբռնելի լինի հասարակությանը։ Մարտական գործողությունների ժամանակ մարդկային կորուստներն անխուսափելի են։ Ի պատիվ մեր զինվորների՝ պիտի ասեմ, որ Հայաստանի սահմանները պաշտպանվում են քաջաբար։ Ես հպարտությամբ պիտի նշեմ, որ ունենք հայրենասեր, հայրենիքի պաշտպանության համար ամենաթանկը չխնայող, խիզախ ու արիասիրտ զինվորներ, որոնք ամուր կանգնած են առաջնագծում ու թույլ չեն տալիս հակառակորդին շարժվել առաջ։

ԱՅՆ ՍԱՀՄԱՆՆԵՐԸ, ՈՐՈՆՔ ՀԱՍՏԱՏՎԵԼ ԵՆ ԶԻՆԱԴԱԴԱՐԻՑ ՄԻՆՉ ՕՐՍ, ՉԵՆ ՓՈԽՎԵԼ ԵՎ ՉԵՆ ՓՈՓՈԽՎԵԼՈՒ

-Պարոն նախարար, Հայաստանի որոշ սահմանային տարածքներում ադրբեջանցիներն ունեն դիրքային առավելություն՝ կապված դիրքերի տեղակայման վայրի հետ։ Շրջանառվել է մի կարծիք, ըստ որի՝ մենք խնդիր ունենք վերացնելու Ադրբեջանի դիրքային առավելությունը, ասել է թե՝ հետ շպրտելու այդ տարածքներից, քանի որ, խախտելով զինադադարի ռեժիմը, նրանք չեն խնայում նույնիսկ խաղաղ բնակչությանը, անգամ ոտնձգություններ են կատարում երեխաների դեմ։

-Այո՛, որոշ տարածքներում ադրբեջանական դիրքերն ավելի բարձր են տեղակայված, և հնարավորություն ունեն գնդակոծելու հայկական տարածքները։ Այո, ադրբեջանական կողմը, խախտելով բոլոր իրավական և բարոյական նորմերը, երբեմն ոտնձգություն է անում խաղաղ բնակչության դեմ։ Սակայն «Ադրբեջանին դիրքային առավելությունից» զրկելու մտահղացումը, փաստորեն, պատերազմ սկսելու նախաձեռնություն է։ Այն սահմանները, որոնք հաստատվել են զինադադարից մինչ օրս, չեն փոխվել և չեն փոփոխվելու։ Կան տարածքներ, որտեղ գյուղացիների մշակվող հողերը մեր դիրքերից առաջ են, և գյուղատնտեսական աշխատանքով զբաղվելը բնավ էլ անվտանգ չէ մարդկանց համար։ Մենք փորձել ենք լուծել խնդիրը, և զինծառայողների պարեկությունը պաշտպանում է սահմանային տարածքում գյուղատնտեսությամբ զբաղվող մարդկանց։ Սակայն պիտի անկեղծորեն ասեմ, որ լիարժեք պաշտպանության մասին խոսք լինել չի կարող։

-Որոշ ռազմագետներ և քաղաքագետներ Ադրբեջանի վերոհիշյալ գործողությունները համարեցին նոր պատերազմի նախերգանք։ Իսկ մի մասն էլ այն կարծիքին էին, որ պատերազմի վտանգը առայժմ ակնառու չէ։ Ի՞նչ կարծիքի եք Դուք այս առնչությամբ։

-Պատերազմի վտանգը միշտ ակնառու է։ Մենք երբեք չենք բացառում պատերազմը։ Մենք ամեն օր, ամեն ժամ պատրաստ ենք ընդունելու մարտահրավերը, միևնույն ժամանակ՝ ամեն ինչ անելով, որ պատերազմ չլինի։ Պատերազմը կանխելու ամենաերաշխավորված և արդյունավետ ձևը ուժերի հարաբերակցությունը պահպանելն է և Ադրբեջանին զրկելը պատերազմը հօգուտ իրեն ավարտելու հույսից։ Որքան էլ Ադրբեջանն այսօր խոսի իր բանակի հզորությունից, բանակի կատարելագործման համար ծախսվող գումարներից և հոխորտա՝ առասպելներ պատմելով իր բանակի մարտունակության մասին, մենք առանց բարձրագոչ հայտարարությունների պահպանում ենք ուժային հարաբերակցությունը՝ առաջին հերթին մեր զորքերի մարտունակության, առաջնագծում հմուտ գործողությունների, ինժեներական կառույցների մշտական կատարելագործման և բազմաթիվ այլ հուսալի նախադրյալների շնորհիվ։ Այսպիսով՝ զսպելով Ադրբեջանի նկրտումները՝ կապված մեծամասշտաբ բախման հետ։ Որպեսզի տեղային ընդհարումները չվերածվեն մեծամասշտաբ պատերազմի, մենք ունենք, պիտի ունենանք մարտունակ բանակ և հզոր պաշտպանական համակարգ։ Սակայն, պիտի ասեմ նաև, որ ադրբեջանական կողմը երբեմն չի խուսափում արկածախնդիր, անհեռանկար, չտրամաբանված ու չերաշխավորված գործողություններից։
Հաշվի առնենք նաև մի շարք երկրների և միջազգային կառույցների ազդեցությունը։ Տարածաշրջանում տնտեսական հետաքրքրություններ ունեցող երկրների շահերն ու խնդիրները չեն համընկնում նոր պատերազմ սանձազերծելու՝ ադրբեջանական կողմի ցանկությանը։ Միջազգային կառույցների խաղաղարար ջանքերը նույնպես արդյունավետ են։

ԲԱՆԱԿՆ Ի ՎԻՃԱԿԻ Է ԻՆՔՆՈՒՐՈՒՅՆ ԱՊԱՀՈՎԵԼՈՒ ԵՐԿՐԻ ԱՆՎՏԱՆԳՈՒԹՅՈՒՆԸ և ԱՌԱՅԺՄ ԼՐԱՑՈՒՑԻՉ ՀԱՄԱԼՐՄԱՆ ԿԱՐԻՔ ՉՈՒՆԻ

-Պարոն նախարար, ինչպիսին էր հայ հասարակության արձագանքը ադրբեջանական ագրեսիային և վերահաս պատերազմի հավանականությանը։ Մասնավորապես՝ կցանկանայի, որ անդրադառնաք սահմանը սեփական ուժերով պահելու՝ նախկին ազատամարտիկների կոչին ու նախաձեռնությանը։

-Փոքր, տեղային բախումները պատճառ չեն համընդհանուր մոբիլիզացիա հայտարարելու։ Բանակն ի վիճակի է ինքնուրույն ապահովելու երկրի անվտանգությունը և առայժմ լրացուցիչ համալրման կարիք չունի։ Միևնույն ժամանակ, ես շատ բարձր եմ գնահատում մեր մարտական ընկերների նախաձեռնությունը։ Բարոյական դաշտում այն շատ կարևոր ու ոգևորիչ էր։ Մեկ անգամ ևս հաստատում էր, որ մեր ժողովուրդը ցանկացած պահի պատրաստակամ է կանգնելու բանակի կողքին և պաշտպանելու հայրենիքի սահմանները։ Ես շատ եմ կարևորում ժողովրդի վերաբերմունքը բանակի հանդեպ՝ հավատը, տրամադրվածությունը, ըմբռնումը, հանդուրժողականությունը։ Բանակի ուժը որքան պայմանավորված է արհեստավարժությամբ, մարտունակությամբ և սպառազինությամբ, նույնքան և ավելի երաշխավորված է զինվորի և սպայի ոգեղենությամբ, խանդավառությամբ և բարոյահոգեբանական վերելքով։ Բանակի ոգեղենության, բանակի հոգեբանական ամրության թերևս ամենակարևոր ակունքը բանակի հանդեպ ժողովրդի սիրո ու հավատի մեջ է։

Norton
03.07.2012, 00:16
շարունակությունը

-Պարոն նախարար, ի՞նչ կասեք երկրի արտաքին անվտանգության միջազգային երաշխիքների մասին։ Ռազմաքաղաքական դիվանագիտությունը օգտագործե՞լ է բոլոր հնարավոր ռեսուրսները։

-Անշուշտ, ադրբեջանական ագրեսիայի դիմագրավման գործում մեծ նշանակություն ունի Հայաստանի արտաքին քաղաքականությունը։ Միջազգային ռազմաքաղաքական բոլոր դաշինքները և դրանց շրջանակում կնքված իրավական բոլոր փաստաթղթերը միտված են մեր երկրի արտաքին անվտանգության ապահովմանը։ Առաջին հերթին պիտի նշեմ անվտանգության համակարգերի հետ արդյունավետ համագործակցությունը (ԵԱՀԿ, ՆԱՏՕ և այլն)։ Ակտիվ են նաև երկկողմ շփումները, մասնավորապես՝ Ռուսաստանի Դաշնության հետ ռազմական համագործակցության պայմանագիրը լիարժեքորեն կարող է երաշխավորել Հայաստանի Հանրապետության անվտանգությունը տարածաշրջանային մեծ բախումների ժամանակ։

-Հայ-ամերիկյան պաշտպանական համագործակցության ուղղությամբ ի՞նչ զարգացումներ են արձանագրվել և ի՞նչ հեռանկարներ կան այս տարվա մարտին ԱՄՆ կատարած Ձեր այցից հետո:

-Այս տարի լրանում է հայ-ամերիկյան դիվանագիտական հարաբերությունների հաստատման 20 տարին: ԱՄՆ-ն կարևոր տեղ է զբաղեցնում տարածաշրջանում ընթացող գործընթացներում և որպես ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահող երկիր անմիջականորեն ներգրավված է ԼՂ հակամարտության կարգավորման գործընթացում:
Ի տարբերություն դիվանագիտական հարաբերությունների, հայ-ամերիկյան պաշտպանական համագործակցությունը շուրջ 10 տարվա պատմություն ունի: 2002 թվականից սկսված ԱՄՆ հետ պաշտպանական համագործակցությունն իրականացվել է հետևյալ ծրագրերի շրջանակներում` «Միջազգային ռազմական կրթություն և վարժանք» (IMET), «Արտաքին ռազմական ֆինանսավորում» (FMF), ԱՄՆ եվրոպական հրամանատարության տարբեր կառույցների հետ ռազմական համագործակցության և 2003թ. սկսած նաև ԱՄՆ Կանզաս նահանգի հետ` նահանգային համագործակցության ծրագրի շրջանակներում: 2011 թվականից հայ-ամերիկյան պաշտպանական համագործակցությունը թևակոխել է ավելի համակարգված և թիրախային փուլ: 2011թ. հուլիսին ԱՄՆ-ում անցկացված երկկողմ պաշտպանական խորհրդակցություններից հետո հստակեցվեցին երկկողմ համագործակցության առաջնային ուղղությունները, որոնք վերահաստատվեցին և ամրագրվեցին ԱՄՆ պաշտպանության քարտուղար պարոն Լեոն Պանետտայի և իմ կողմից ԱՄՆ կատարած այցի ընթացքում: Դրանք վեցն են և պայմանականորեն բաժանվում են երկու խմբի` 1. ՀՀ խաղաղապահ կարողությունների զարգացում` խաղաղապահություն, էքսպեդիցիոն դաշտային հոսպիտալ և մարդասիրական ականազերծում, 2. Պաշտպանական բարեփոխումներ` մարդկային ռեսուրսների կառավարում, ռազմական կրթություն և պրոֆեսիոնալ սերժանտական կազմի ձևավորում: Այցի ընթացքում իհարկե քննարկման հիմնական թեման միայն երկկողմ համագործակցությունը չէր, օրակագային կարևոր հարցերից էր նաև տարածաշրջանային անվտանգությունը, դրանով էլ պայմանավորված էին այցի ընթացքում կայացած հանդիպումները ԱՄՆ Կենտրոնական Հետախուզական Վարչության տնօրենի և ԱՄՆ պաշտպանության քարտուղարության և պետքարտուղարության մի շարք այլ բարձրաստիճան պաշտոնյաների հետ: Այցի ընթացքում ձեռքբերված պայմանավորվածության շրջանակներում հուլիս ամսից ՀՀ զինված ուժերի խաղաղապահ ստորաբաժանումը կվերսկսի Կոսովոյի խաղաղապահ առաքելությանը մասնակցությունը այս անգամ ամերիկյան զորախմբի կազմում, որի վերաբերյալ ամերիկյան կողմի ստորագրվել է փոխըմբռնման հուշագիր: Կարծում եմ, որ հայ-ամերիկյան պաշտպանական համագործակցությունը զարգացման մեծ ներուժ ունի և այդ ուղղությամբ դեռևս բավականին անելիքներ ունենք:

-Սեպտեմբերին Հայաստանում կմեկնարկի «Փոխգործակցություն 2012» զորավարժությունը ՀԱՊԿ անդամ երկրների մասնակցությամբ։ Ի՞նչ քաղաքական ենթատեքստ ունի այն, և ի՞նչ գործնական արդյունքներ են ակնկալվում։

-Հավաքական անվտանգության պայմանագրի շրջանակներում ստեղծվել են արագ արձագանքման ուժեր, և դրանց լիարժեք կիրառման համար կազմակերպվում են զորավարժություններ։ Այդ առումով՝ հիշյալ զորավարժությունը պլանային է՝ անվտանգային խնդիրների լուծման և արագ արձագանքման ուժերի կիրառումը տեղում փորձարկելու համար։ Բացի զինված ուժերից, ներգրավված են ազգային անվտանգության, արտակարգ իրավիճակների և ոստիկանության համապատասխան ծառայությունները, որոնք միասին ,կիրականացնենե թե՛ պաշտպանական, թե՛ հարձակողական գործողություն՝ մեր երկրի անվտանգության ապահովման շրջանակում։

-Իսկ մի քանի օր հետո իրականանալիք ռազմավարական հրամանատարաշտաբային զորավարժությունը պայմանավորվա՞ծ է արդյոք Ադրբեջանի վերջին շրջանի ոտնձգությունների և պատերազմի վտանգը մեծանալու իրողությամբ. զորավարժությանը մասնակցելու են նաև տարբեր գերատեսչությունների պետական պաշտոնյաները՝ հստակեցնելու իրենց անելիքները մարտական գործողությունների ժամանակ։

-Այս տարի ունենք երկու խոշոր զորավարժություն, մեկը, ինչպես նշեցի, ՀԱՊԿ շրջանակում անցկացվելիք զորավարժությունն է, մյուսը՝ ռազմավարական հրամանատարաշտաբային զորավարժությունն է՝ Հայաստանի Հանրապետության զինված ուժերի կիրառմամբ։ Ռազմաքաղաքական փուլում մասնակցում են մեր բոլոր գերատեսչությունները՝ իրենց օպերատիվ խմբերով, ազգային անվտանգության խորհուրդը... այսինքն՝ բոլոր այն ուժերը, որոնք պարտավոր են ներգրավվել արտաքին ագրեսիայի դիմագրավմանը։ Նմանատիպ զորավարժություն առաջին անգամ իրականացվել է 2008-ին։ Խնդիր է դրված ստուգել գերատեսչությունների պատրաստականությունը երկրի պաշտպանությանը մասնակցելու գործում։ Մենք գիտենք, որ մեզ սպասում են լուրջ մարտահրավերներ, և պարտավոր ենք հավուր պատշաճի դիմակայել դրանց։

ԵՍ ՎՍՏԱՀ ԵՄ, ՈՐ ԲԱՆԱԿԸ ՀԱՍԱՐԱԿՈՒԹՅԱՆ ԱՌՋԵՎ ԲԱՑԵԼՈՒ ՆԱԽԱՁԵՌՆՈՒԹՅՈՒՆՆ ԱՐԴԱՐԱՑՎԱԾ ԷՐ

-Պարոն նախարար, Ադրբեջանը, լինելով տոտալիտար երկիր, շատ ավելի պաշտպանված է տեղեկատվության անվտանգության առումով։ Օրինակ, պաշտոնական Բաքուն կարողանում է խնամքով թաքցնել սահմանին իրենց կրած մարդկային և նյութական կորուստների իրական պատկերը։ Բանակը հասարակության առջև ավելի թափանցիկ դարձնելու Ձեր նախաձեռնությունը որքանո՞վ էր արդարացված զինադադարի մեջ գտնվող երկրում։

-Գիտեք, մեր իրականությունը, մեր ազգային հոգեկերտվածքը պահանջում են առանձնահատուկ մոտեցումներ։ Իհարկե, հասարակությանը պահելով որոշակի տեղեկատվական տիրույթում, դու կարող ես խուսափել ինչ-ինչ բարդություններից, փոխարենը՝ կխորացնես հասարակություն-բանակ անջրպետը, մինչդեռ կյանքը ցույց է տվել, որ ժողովրդի և զինված ուժերի գաղափարական և հոգևոր միասնությունը ամուր նախադրյալ է՝ բարձրացնելու բանակի ոգին, մարտունակությունը և արձանագրելու միասնական պայքար ու դիմակայություն արտաքին ուժերի դեմ։ Հավանական վտանգի դեպքում մենք խնդիր ենք ունենալու վերածվել համաժողովրդական բանակի։ Պատահական չէր, երբ Լեռնային Ղարաբաղի նախագահին հարցրին, թե որքան է Ձեր բանակը, նա պատասխանեց՝ 150.000։ Դա Ղարաբաղի բնակչության թիվն է։ Նույնը վերաբերում է Հայաստանի սահմանամերձ բնակավայրերին։ Ես վստահ եմ, որ բանակը հասարակության առջև բացելու նախաձեռնությունն արդարացված էր։ Հասարակական կազմակերպությունների, լրագրողների միջոցով իրականացվող ժողովրդական վերահսկողությունը զգոնության լրացուցիչ խթան է և՛ սպայակազմի, և՛ զինվորների համար։ Համագործակցությունը հասարակության հետ հնարավորություն է տալիս ապագա զինվորի դաստիարակությունը կազմակերպել՝ որպես միասնական և շարունակական գործընթաց, ընտանիք-դպրոց-բանակ ժամանակահատվածը ուղղորդելով միասնական արժեհամակարգի, համընդհանուր գաղափարների և բարոյականության չափանիշներով։ Մենք չենք խախտել գաղտնիության ռեժիմը, իսկ ազգային բանակի վրիպումները հասարակությունից թաքցնելու պատճառ չեմ տեսնում։

-Արդյունքում ստեղծվեց մի իրավիճակ, երբ հասարակությունը իրազեկվեց բանակում կատարվող իրադարձություններին, նաև թերություններին։ Բնականաբար, մահվան ելքով դեպքերին հասարակության արձագանքը շատ բուռն ու ցավոտ էր։ Տարածվեց տպավորություն, թե բանակում սպանությունները կտրուկ աճել են, թե զորքերի կարգապահության և կանոնադրային հարաբերությունների ամրապնդման փոխարեն հետընթաց են արձանագրել։ Որքան էլ գլխավոր զինվորական դատախազը, վկայակոչելով թվերը, փաստում էր, որ 2011-ին արձանագրվել է սպանությունների նվազում 33 տոկոսով, միևնույն է, ստեղծվել էր լարված, եթե չասեմ, խուճապային տրամադրություն։

-Այո, այդ ամենը ճիշտ է, միայն ոչ՝ «բնականաբար»... Այդ լարվածությունը արհեստածին էր։ Որոշ ուժեր ամեն ինչ արեցին, որ խափանեն բանակ-հասարակություն սերտացումը, փոխըմբռնումն ու բարյացակամությունը։ Սակայն շինծու աղմուկն ու հրահրված կրքերը երկար չգոյատևեցին։ Մեր հասարակությունը ողջախոհաբար ըմբռնեց-տարբերակեց հայրենասիրությունը թշնամու ջրաղացին ջուր լցնելու և մասնավոր հարցեր լուծելու «դիվանագիտությունից»։ Մենք ստանձնել ենք ռազմավարական բարեփոխումների պարտավորություն, որի կարևոր ուղղություններից մեկը հասարակական իրազեկումն է և քաղաքացիական վերահսկողությունը զինված ուժերում։ Պետք է նշեմ, որ հասարակական ներգրավվածությունը մեծապես օգնում է բանակին, եթե այն կառուցողական է, իրատեսական և իրավիճակը բարելավելու խնդիր ունի։

-Դուք արդյունավե՞տ եք համարում բանակի խնդիրներով զբաղվող տասնյակ հասարակական կազմակերպությունների գործունեությունը։

-ՊՆ ՏՀԿ վարչության հասարակական կազմակերպությունների հետ կապի և ռազմահայրենասիրական դաստիարակության բաժինը սերտ համագործակցում է հասարակական կազմակերպությունների հետ՝ խրախուսելով կառուցողական նախաձեռնությունները։ Մենք իրավասու չենք սահմանափակելու բանակի խնդիրներով զբաղվող հասարակական կազմակերպությունների քանակը, սակայն ունենք ընտրելու հնարավորություն և աջակցելու այն նախաձեռնություններին, որոնք բխում են զինվորի, սպայի և բանակի շահերից։ Ինչ վերաբերում է զորքեր հասարակական կազմակերպությունների այցելությանը, ապա մենք պատրաստ ենք հասարակությանը ցույց տալու մեր իրական պատկերը, լսելու քննադատություն և մշակելու դրանք վերացնելու ուղիներ։

-Պարոն նախարար, երևի կհամաձայնեք, որ իր որդուն բանակ ճանապարհող ծնողի թիվ մեկ հոգսը զինվորի ֆիզիկական և բարոյահոգեբանական պաշտպանվածությունն է։ Մենք կարծես թե ամեն ինչ անում ենք զորքերում կանոնադրային հարաբերություններ հաստատելու և պատահարները բացառելու ուղղությամբ, բայց լիարժեք արդյունքի հասնել առայժմ չի հաջողվում։

-Մի անգամ ինձ հարցրին, թե ե՞րբ բանակում կվերանան արտակարգ պատահարները՝ կապված միջանձնային հարաբերությունների հետ։ Ես պատասխանեցի՝ երբ ընտանիքներում, դպրոցներում, կրթօջախներում մեծանան լիարժեք դաստիարակված պատանիներ՝ բարձր գիտելիքներով, կիրթ, բարոյական...

-Պարոն նախարար, Դուք արդեն իսկ մերժել եք «Բանակը հասարակության հայելին է» ինքնարդարացումը և մեր բանակը այլ երկրների բանակների հետ համեմատելու մտայնությունը։

-Այո՛, մերժել եմ։ Ես վստահ եմ, որ բանակը լինելով փակ, ուղիղ ենթակայությամբ գործող համակարգ, ավելի մեծ հնարավորություններ ունի հաստատելու իր արժեհամակարգը, իր բարոյախոսությունը, իր գաղափարները։ Ստեղծելու փոխհարաբերությունների և համակեցության որոշակի չափանիշներ։ Այդ առումով, բանակը պետք է ստանձնի բարոյական առաջատարի պարտավորություն հասարակության մեջ։

Norton
03.07.2012, 00:22
շարունակությունը

-Պարոն նախարար, տարին 2 անգամ (յուրաքանչյուր զորակոչի) հասարակությունը բանակ է ուղարկում իր արժեհամակարգը, բարոյախոսությունը, տրամադրվածությունը, գաղափարական առաջնահերթությունները... Ձեր ասածը որքանո՞վ է իրատեսական։

-Ի տարբերություն քաղաքացիական որոշ ինստիտուտների, այսօր արդեն բանակը ունի իր գաղափարախոսությունը, իր բարոյական արժեհամակարգը, իր բարոյախոսությունը... Ես չեմ ասում, թե այդ կոդեքսը բնորոշ է յուրաքանչյուր զինվորի ու սպայի և անշրջանցելի է այսօր։ Մեր ողջ ջանքերը միտված են վերացնելու բանակի ցանկալի նկարագիրը խաթարող բոլոր երևույթները։ Ինչ վերաբերում է մեխանիզմներին, պիտի հիշեցնեմ, որ փակ համակարգում առկա հետևողականությունը, վերահսկողությունը և ռեժիմը կարող են ստեղծել իրավական և բարոյական ավանդույթներ միջանձնային փոխհարաբերությունների դաշտում։ Անվերջ ասել, որ բանակը հասարակության հայելին, և այլ երկրների բանակներում էլ կան մահվան ելքով դեպքեր, նշանակում է դանդաղեցնել կատարելագործման տեմպերը։


-Ձեզ բավարարո՞ւմ է բանակի նկարագիրը։

-Գիտեք, բանակի նկարագիրը էապես անդրադառնում է հասարակության բարոյական նկարագրի, տրամադրության և տրամադրվածության վրա։ Բանակի թերությունները (սպանություններ, մահվան ելքով դեպքեր, հովանավորչություն) կարող են բարոյալքել հասարակությունը, դարձնել անվստահ, հոռետես, անբարյացակամ։ Միևնույն ժամանակ, բանակի ձեռքբերումները դառնում են հոգեբանական վերելքի խթան հասարակության համար, բարձրանում են ժողովրդի ոգին, հավատը վաղվա օրվա հանդեպ... Այս գիտակցումը մեզ ստիպում է անվերջ բարձրացնել նշաձողը և լինել անզիջում բանակի թերությունների հանդեպ։ Բանակի նկարագիրը ինձ երբեք չի բավարարելու, երբեք ինքնագոհության և ինքնաթմբիրի մեջ չի գցելու։ Անշուշտ, ես չեմ մոռանալու, որ մեր զինվորը զինադադարից ի վեր պաշտպանում է հայրենիքի սահմանները և պատերազմական նվաճումները, որ բանակի այսօրվա հեղինակության հետևում հայ սպայի տքնաջան աշխատանքն է, միևնույն ժամանակ չեմ անտեսելու ամենափոքր վրիպումներն անգամ և դրանք վերացնելու խնդիր եմ դնելու բանակի ղեկավարության և սպայակազմի առջև։

ԵՍ ՀՈՎԱՆԱՎՈՐՉՈՒԹՅԱՆ ԴԵՄ ԱՆՀԱՇՏ ՊԱՅՔԱՐ ԵՄ ՄՂԵԼ ՆԱԽԱՐԱՐ ՆՇԱՆԱԿՎԵԼՈՒ ԱՌԱՋԻՆ ՕՐՎԱՆԻՑ

-Բանակի խոցելի կողմերից մեկն էլ հովանավորչությունն է։ Դեռևս անցյալ զորակոչին արդեն հասարակության մեջ լուրեր էին պտտվում, որ ֆինանսական հզորություն ունեցող մարդիկ չեն կարողանում իրենց զավակներին տեղավորել իրենց ուզած զորամասերում։ Պարոն նախարար, ինչպե՞ս եք հասել նման արդյունքի։ Կադրե՞րն են փոխվել, թե՞ կատարելագործվել են մեխանիզմները։

-Զորակոչը հնարավորինս օրինական դարձնելու գործընթացը վաղուց է սկսված։ Մենք փակում էինք բոլոր սողանցքները, սակայն «հնարամիտները հորինում էին» նոր հնարքներ։ Այսինքն՝ սա մեկ տարվա աշխատանք չէ, մեկ տարվա ընթացքում դուք տեսնում եք ակներև արդյունքը։ Հիմնականում շեշտը դրվել է ոչ թե կադրային փոփոխությունների, այլ մեխանիզմների կատարելագործման վրա։ Մեր ժողովուրդը կարող է դիմանալ ցանկացած զրկանքի, եթե ոգին բարձր է, եթե ոտնահարված չէ նրա արժանապատվությունը։ Իսկ սոցիալական անարդարությունը, հովանավորչությունը կարող են թևաթափ անել մարդկանց։ Ես հովանավորչության դեմ անհաշտ պայքար եմ մղել նախարար նշանակվելու առաջին օրվանից։

-Երբեմն լսում էինք այսպիսի արտահայտություն. «Կարգապահական կանոնագիրք չունենք, այդ պատճառով էլ կարգապահություն չունենք»։ Այսօր վերջապես ունենք մեր «կարգապահական կանոնագիրքը»։ Դա ինչքանո՞վ կօգնի գործին։

-Նախկին կարգապահական կանոնագիրքն էլ վատը չէր, եթե անշեղորեն իրագործվեր։ Նոր կանոնագիրքը շահեկանորեն տարբերվում է նախորդից՝ կապված զինծառայողների իրավունքների հստակեցման հետ, ինչն ավելի կբարձրացնի նրանց իրավունքների պաշտպանվածության մակարդակը, միևնույն ժամանակ՝ կանոնակարգելով պատասխանատվության մեխանիզմները։

-Ի՞նչ հանգրվանի է հասել ռազմավարական բարեփոխումների ընթացքը։

-Մեր գործունեությունը դրվել է ռազմավարական հենքի վրա՝ կարճաժամկետ պլանավորումից անցնելով միջնաժամկետ և երկարաժամկետ ծրագրերի, ինչը թույլ է տալիս ավելի լավ գնահատելու անվտանգության միջավայրն ու սպառնալիքները և համապատասխանաբար կառուցել զինված ուժերի գործընթացները, մշակելով այն ռազմավարությունը, որը կապահովի շարունակական և արդյունավետ զարգացում։ Ռազմավարական բարեփոխումները արտահայտվել են զինված ուժերի զարգացման պլանում, սպառազինության և ռազմական տեխնիկայի կատարելագործման ծրագրում, ռազմարդյունաբերության ընդլայնման հայեցակարգում և այլն։ Կարևորվել է ռազմակրթական չափանիշների բարձրացումը, քանի որ բանակի մարտունակությունն էապես պայմանավորված է կադրերի պատրաստվածությամբ, և իր գործին տիրապետող, կիրթ, բանիմաց, հոգեբանական որակներով տոգորված զինծառայողը բանակի առաջընթացի կարևոր նախադրյալներից մեկն է։

-Պարոն նախարար, որոշակի աշխատանք է կատարվում կադրային քաղաքականության բնագավառում, մասնավորապես, ներդրվում է զինծառայողների աշխատանքի գնահատման նոր համակարգ։ Կարելի՞ է ենթադրել, որ այս մեխանիզմը կկարողանա հետին պլան մղել սուբյեկտիվ գործոնը և կադրերի առաջխաղացումը կպայմանավորվի բացառապես նրանց աշխատանքի որակով և ոչ՝ հրամանատարի կամ ղեկավարի սուբյեկտիվ գնահատականով՝ համակրանքով և հակակրանքով։

-Խնդիրը շատ կարևոր է, որովհետև աշխատանքի գնահատման ճիշտ չափանիշների և սոցիալական արդարության սկզբունքի խախտումը այս ոլորտում ուղղակիորեն բերում է մի շարք բացասական հետևանքների. նվազեցնում անհատի աշխատանքային եռանդը, խաթարում ազնիվ մրցակցության գաղափարը, կոտրում ոգին և այլն։ Մենք անում ենք ամեն ինչ, որ բացառենք հովանավորչությունը, սկսած ռազմական բուհեր ավարտած կուրսանտների բաշխման գործընթացից մինչև հետագա առաջխաղացում։ Բուհերի շրջանավարտների տեղաբաշխումը կատարվում է վիճակահանության կարգով, և խստորեն պահպանվում է արդարության սկզբունքը։ Իսկ կադրերի հետագա բաշխումը կատարվում է ատեստացիոն հանձնաժողովների որոշմամբ, կոլեգիալ կարգով և համապատասխան քննությունների արդյունքում։ Համակարգը ներդրված է, և ըստ իս, բավական արդյունավետ։

-Ի՞նչ հեռանկար ունի Հայաստանում պայմանագրային սերժանտների ինստիտուտը։

-Շատ կարևոր կառույց է, որովհետև պայմանագրային սերժանտները համալրում են կրտսեր հրամանատարների շարքերը և անմիջականորեն աշխատում են զինվորի հետ։ Մենք պետք է հետևողականորեն կատարելագործենք այդ օղակը և պատրաստենք կրտսեր հրամանատարին անհրաժեշտ գիտելիքներով, բարոյական նկարագրով, հոգեբանական որակներով օժտված պայմանագրային սերժանտներ, որոնք կլինեն զինվորի անմիջական հրամանատարը դաստիարակը, խորհրդատուն, ընկերը, և կօգնեն զինվորին հաղթահարելու ծառայական խնդիրները, բարեխղճորեն կատարելու իր ծառայական պարտականությունները։
Հարցազրույցի շարունակությունը այստեղ (http://www.tert.am/am/news/2012/07/02/seyran-ohanyan-interview-part2/)

Varzor
03.07.2012, 16:42
Միայն մի փոքր հուշում կանեմ պարոն նախարարին.
-Հարգելի պարոն Օհանյան, ՀՀ և Ադրբեջանի միջև ոչ մի սահմաններ էլ չեն հաստատվել ու չի կարելի ասել "Այն սահմանները, որոնք հաստատվել են զինադադարից մինչ օրս, չեն փոխվել և չեն փոփոխվելու։"
Ավելին` շփման գիծը բազմափիվ հատվածներում բազմիցս փոփոխություններ է կրել` թե մեր և թե ադրբեջանական կողմի ջանքերով: Այնպես որ` նախարարին չի սազում "անտեղյակ" լինելը ;)

Tig
03.07.2012, 17:05
Միայն մի փոքր հուշում կանեմ պարոն նախարարին.
-Հարգելի պարոն Օհանյան, ՀՀ և Ադրբեջանի միջև ոչ մի սահմաններ էլ չեն հաստատվել ու չի կարելի ասել "Այն սահմանները, որոնք հաստատվել են զինադադարից մինչ օրս, չեն փոխվել և չեն փոփոխվելու։"
Ավելին` շփման գիծը բազմափիվ հատվածներում բազմիցս փոփոխություններ է կրել` թե մեր և թե ադրբեջանական կողմի ջանքերով: Այնպես որ` նախարարին չի սազում "անտեղյակ" լինելը ;)

Վարզոր ջան, չեմ կարծում թե նախարարը քո նշածից տեղյակ չի: Իրա ասելը այն է, որ էսօրվա սահմանային դիրքերի տեղաշարը կարա պատերազմի հրահրման պատճառ դառնա ու դա հնարավորինս պիտի բացառել, իսկ մանր մունր դիրքային տեղաշարժեր ո՞վ չգիտեի, որ տեղի են ունենում:

Varzor
03.07.2012, 19:30
Վարզոր ջան, չեմ կարծում թե նախարարը քո նշածից տեղյակ չի: Իրա ասելը այն է, որ էսօրվա սահմանային դիրքերի տեղաշարը կարա պատերազմի հրահրման պատճառ դառնա ու դա հնարավորինս պիտի բացառել, իսկ մանր մունր դիրքային տեղաշարժեր ո՞վ չգիտեի, որ տեղի են ունենում:
Տիգ ջան, եթե հակառակորդի հետ շփման գիծը 1-2կմ-ով տեղաշարժելը մանր-մունր բան է, ապա համամիտ եմ քեզ հետ: Համ էլ ես հո չեմ ասել, որ տեղյակ չի: Իմ ասածն էնա, որ ինքը պիտի տենց բաներից չխոսեր այդ տերմինաբանությամբ: Ինչա նշանակում "Այն սահմանները, որոնք հաստատվել են զինադադարից մինչ օրս" ???? ինչ որ սահման հաստատվելա? Էդ երբ և որտեղ? Ում կողմից? Ինչ իրավունք ունի պաշտպանության նախարարը նման իրավական արտահայտություն անելու?

Մարկիզ
07.07.2012, 22:22
Լավն ա, լավը մեր բանակը…

Gayl
08.07.2012, 03:36
-Երբեմն լսում էինք այսպիսի արտահայտություն. «Կարգապահական կանոնագիրք չունենք, այդ պատճառով էլ կարգապահություն չունենք»։ Այսօր վերջապես ունենք մեր «կարգապահական կանոնագիրքը»։ Դա ինչքանո՞վ կօգնի գործին։

-Նախկին կարգապահական կանոնագիրքն էլ վատը չէր, եթե անշեղորեն իրագործվեր։ Նոր կանոնագիրքը շահեկանորեն տարբերվում է նախորդից՝ կապված զինծառայողների իրավունքների հստակեցման հետ, ինչն ավելի կբարձրացնի նրանց իրավունքների պաշտպանվածության մակարդակը, միևնույն ժամանակ՝ կանոնակարգելով պատասխանատվության մեխանիզմները։
Այդ ինչ նոր կանոնագրք է, որի մասին զինվորները տեղյակ չեն: Տեղյակ չեն, որովհետև իրենք էլ հասկանում են, որ ըստ նոր կանոնագրքի բանակի հերը կանիծեն:
-Ըստ հին կանոնագրքի, եթե հրամանը սահամանդրությանը հակասում է, ապա զինծառայողը իրավունք ունի հրամանը կատարելուց հետո բողոքարկի, իսկ հիմա կարող է չկատարել, այսինքն հրամանը լսելուց հետո զինծառայողը հրաման տվողին զեկուցում է, որ հրամանը օրենքին չի համապատասխանում և այդ պատճառներով հրամանը չի կատարում:Տղերք հարցեր ունե՞ք:
-Թույլ կտաք դիմել:
-Դիմի:
- Պարոն փոխգնդապետ, եթե իրականում հրամանը սահմանադրությանը չի հակասում, բայց զինվորը կամ զինծառայողը այն չի կատարում, իսկ հետո պատճառաբանում է, որ չգիտեր հրամանը օրենքի սահմաններում է տրված, այդ դեպքում ինչ է նրան սպասվում:
-Էս պահը ամենաթույլ կողմն ա: Ընդամենը ենթարկվում է կարգապահական տուժի,մանավանդ, որ կալանքը բանակից հանել են:
-Այսինքն քրեական պատասխանատվության չեն ենթարկում:
-Համենայնդեպս այդպիսի կետ չկա, ստացվում ա ճիշտ ես ասում:
-Սկզբի մասը ճիշտ են արել, բայց վերջին կետը սխալ ա...
Կարճ ասած ոչ հինն էր բանի նման ոչ էլ նորը: Երբ նորը ինքս կարդամ անպայման այստեղ հոդվածները կտեղադրեմ:

Արէա
08.07.2012, 09:31
Այդ ինչ նոր կանոնագրք է, որի մասին զինվորները տեղյակ չեն: Տեղյակ չեն, որովհետև իրենք էլ հասկանում են, որ ըստ նոր կանոնագրքի բանակի հերը կանիծեն:
-Ըստ հին կանոնագրքի, եթե հրամանը սահամանդրությանը հակասում է, ապա զինծառայողը իրավունք ունի հրամանը կատարելուց հետո բողոքարկի, իսկ հիմա կարող է չկատարել, այսինքն հրամանը լսելուց հետո զինծառայողը հրաման տվողին զեկուցում է, որ հրամանը օրենքին չի համապատասխանում և այդ պատճառներով հրամանը չի կատարում:Տղերք հարցեր ունե՞ք:
-Թույլ կտաք դիմել:
-Դիմի:
- Պարոն փոխգնդապետ, եթե իրականում հրամանը սահմանադրությանը չի հակասում, բայց զինվորը կամ զինծառայողը այն չի կատարում, իսկ հետո պատճառաբանում է, որ չգիտեր հրամանը օրենքի սահմաններում է տրված, այդ դեպքում ինչ է նրան սպասվում:
-Էս պահը ամենաթույլ կողմն ա: Ընդամենը ենթարկվում է կարգապահական տուժի,մանավանդ, որ կալանքը բանակից հանել են:
-Այսինքն քրեական պատասխանատվության չեն ենթարկում:
-Համենայնդեպս այդպիսի կետ չկա, ստացվում ա ճիշտ ես ասում:
-Սկզբի մասը ճիշտ են արել, բայց վերջին կետը սխալ ա...
Կարճ ասած ոչ հինն էր բանի նման ոչ էլ նորը: Երբ նորը ինքս կարդամ անպայման այստեղ հոդվածները կտեղադրեմ:

Լավ ես ասում: Հիմա ով ինչ հրաման չուզի, չի կատարի, հետո էլ կասի թե՝ իմ կարծիքով օրենքին չէր համապատասխանում: Բարդակ:

Gayl
28.07.2012, 12:45
Լավ ես ասում: Հիմա ով ինչ հրաման չուզի, չի կատարի, հետո էլ կասի թե՝ իմ կարծիքով օրենքին չէր համապատասխանում: Բարդակ:
Չէ չի կարա ինչ ուզենա անի, մի քանի անգամ չենթարկվելու դեպքում կուղղարկեն կարգապահական գումարտակ, իսկ որոշ հրամաններ չկատարելու դեպքում քրեական պատասխանատվության կարող են ենթարկել, բայց էլի քո ասած բարդակը կսարքեն:

հրամանը կատարելուց հետո
Կներեք ոչ թե «հետո» այլ «ընթացքում»:

Tig
26.10.2012, 17:51
ՊՆ–ում ցուցադրվել են ՀՀ ռազմաարդյունաբերական համալիրի արտադրատեսակները (http://tert.am/am/news/2012/10/26/mod-showcase/)
17:19 • 26.10.12

ՀՀ պաշտպանության նախարարության վարչական համալիրում հոկտեմբերի 26-ին տեղի է ունեցել ռազմական արդյունաբերության և տեղեկատվական տեխնոլոգիաների ոլորտի ընկերությունների կողմից մշակված և թողարկված արտադրատեսակների ցուցահանդես, տեղեկացնում են ՊՆ մամուլի ծառայությունից:

Ցուցահանդեսում ներկայացված են եղել տասնյակ ընկերություններ՝ իրենց արտադրական և փորձնական ցուցանմուշներով, որոշակի զինատեսակներ, զինամթերք, ղեկավարման համակարգեր և ծրագրային ապահովման նախագծեր, ինչպես նաև հանդերձանքի և պահեստամասերի լայն տեսականի:

«Ռազմարդյունաբերության ոլորտում հայկական ձեռնարկությունների ձեռքբերումներն օր օրի ավելանում են, իսկ համագործակցության աշխարհագրությունը՝ ընդլայնվում»,– ասվում է ՊՆ մամուլի ծառայության հաղորդագրությունում:

Թերթ.am

Արամ
14.01.2013, 04:40
Որքան հիմար եմ եղել:

Փաստորեն, լավ էլ խելացի եմ եղել:

Տրամադրվելու բան էլ չկա, 9 ամիսը անցելա :)

19-նա անցել:

Վահե-91
14.01.2013, 10:41
Windows 8 - ասեկոսներ
ասեկոսեները արդեն ակտուալ չեն ;)

Աթեիստ
28.01.2013, 03:03
«Եղնիկներ»-ում խոշտանգված զինվորը մահացել է

Դեռ մեկ տարի առաջ անդրադարձել էինք Թալինի Լուսակն գյուղի 19-ամյա զինծառայող Ժորա Մկրտչյանի հետ ԼՂ «Եղնիկներ» զորամասում կատարված դեպքին: 2010-ի սեպտեմբերի 27-ին` ծառայության իններորդ ամսին, սուր փսիխոզ ախտորոշմամբ ԼՂՀ-ի «Եղնիկներ» զորամասից Երևանի կայազորի զինվորական հոսպիտալի հոգեբուժական բաժանմունք էին տեղափոխել զինծառայող Ժորա Մկրտչյանին: Բանն այն է, որ սերժանտ Վաչիկ Գրիգորյանը, շարքայիններ Ալբերտ Առաքելյանը և Մովսես Բադալյանը ծեծելով և նվաստացնելով` Ժորային գրեթե մահվան էին հասցրել:

Մինչ այդ տեղի էր ունեցել հետևյալը. դիրքերից տղաներն իջնում են ներքև, գետի ափին Ժորան ոտքերն է լվանում, կռանալիս զինվորական գրքույկը ընկնում է գրպանից, իսկ տղաներից մեկը վերցնում և այն նետում է մոշուտի հարևանությամբ գտնվող տղաների պետքարանի մոտ: Ժորան ասում է, որ երկու տարի դրա համար է ծառայելու, ու շպրտողից պահանջում է, որ բերի գրքույկը: Սա գնում-բերում է, սակայն մի քանի հոգով որոշում են երեկոյան Ժորային ուղղակի ջարդել ու ջարդում են:

«Այդ օրը մի պոստում զինվոր են խփած լինում, Ժորայիս քունը չի տանում: Նստում է վառարանի կողքը, նախ` գալիս են երկու հոգի, սկսում լազվել, ականջները քաշել, զարկել, հետո միանում են նրան ևս երկուսը, լավ ծեծել են երեխուն, լապատկով որ զարկեն գլխին պատկերացնո՞ւմ եք՝ ինչ կլինի, ականջը կապույտ, մարմնի վրա էլ վառվածի հետքեր»,- պատմեց զինվորի հայրը՝ Մկրտիչ Մկրտչյանը՝ հավելելով, որ տղայի վրա ծխախոտ են հանգցրել, նվաստացրել, ծաղրել են չորսով մեկին:

Ժորան վախից և սրտի շրջանում ուժեղ հարվածներից միկրոինֆարկտ է տարել: Սեպտեմբերին երբ հոգեբուժարան են տեղափոխել, զանգել են ծնողներին և հայտնել, որ Ժորային հիվանդանոց են տեղափոխել սուր փսիխոզ աշխտորոշմամբ: Ծնողները շտապել են հիվանդանոց և տեսել անճանաչելի Ժորայի, որը միայն կրկնում էր՝ պապ, տղերքի վրայով բան չասեք: Մի քանի ամիս բուժում ստանալուց հետո` դեկտեմբերի 9-ին տուն եկած Ժորան հաճախ էր մեկուսանում: Դեռ այն ժամանակ մեզ հետ զրույցում նա պատմում էր իր հետ կատարվածի մասին, սակայն տղաներին չէր մեղադրում, խղճից շատ թույլ էր:

Բժիշկը դեռ այն ժամանակ Ժորայի հորն ասել էր, որ գլխին երկու ճեղքվածք կա, որը վտանգավոր է, և բախտի բան է` գուցե լավ լինի, գուցե ոչ: Բացի այդ, բժիշկն ասել էր, որ իր կողմից ինչ հասել է, ինքն արել է. «Իրենք լավ գիտեին, որ տղաս մեկ տարուց ավելի չի ապրի»,- ասաց Մկրտիչ Մկրտչյանը:

Ժորան գլխի շրջանում հասցված հարվածներից հետո հոգեկան խանգարում էր ստացել: «Ուղեղը պահի տակ գնում էր գալիս, հետո, երբ լրջանում էր, ասում էր՝ պապ ջան, ես լրիվ ջոկում եմ, լրիվ հասկանում եմ՝ ինչ եմ անում, բայց այդ րոպեին ինձ զսպել չեմ կարողանում: Մանկական բաներ էր անում: Ամբողջ տան ամանները գցել ջարդել էր, ասաց՝ պապ, ներվերս էի հանգստացնում»,- մեզ պատմեց մահացած զինվորի հայրը: Ժորան անընդհատ խոսում էր մահվան մասին, բոլորին նախապատրաստել էր՝ հորաքրոջը, եղբորը, քրոջն ու ծնողներին:

Ժորա Մկրտչյանը մահացել է 2012-ի նոյեմբերի 9-ին: Այս ամիսների ընթացքում նրա վիճակն ավելի է բարդացել: Մահից առաջ վատացել է, ասել, որ օդը չի հերիքում, դուրս է եկել բակ, կանչել հորը և ասել. «Պապ լսի, դե, լսի` ինչ են ասում, ասում եմ` ձայն չկա, ասաց` պա, դու չես կարող լսել, գիտես ասում են՝ այս տղան արևի երես էլ չի տեսնի... Անընդհատ մահվան մասին էր խոսում, ինքն անընդհատ հասկացնում էր, որ չի ապրի, ես անընդհատ մթնոլորտը ցրում էի, բայց ինքը անընդհատ խոսում էր մահվան մասին»,- պատմեց հայրը:

Բժիշկն ասել է, որ Ժորային մենակ չթողնեն, որ չմեկուսանա: Հայրը մի անգամ դաշտ է տարել, դաշտում սիրուն ուռենու դալար ճյուղերն է պոկել. «Ասում եմ` Ժորա ջան, ինչի ես պոկում, գարունը լավ ծառ կլինի, կգանք տակը կնստենք, ասաց՝ է՜, պապ ջան, ես էլ այսպես կչորանամ կգնամ»: Եվ մինչև մահանալը անընդհատ խնդրել է հորը, որ տղաներին չմեղադրի:

Ի դեպ, Պաշտպանության նախարարությունը հիվանդ զինվորով որևէ անգամ չի հետաքրքրվել, մահվան ժամանակ անգամ որևէ ներկայացուցիչ չի եղել:

Հայրը դատական պրոցեսից տեղյակ չէ, քանի որ դատն ընթացել է Ղարաբաղում, թեև ինքը բազմիցս խնդրել է տեղափոխել Երևան, բայց չեն ընդառաջել:

Հիշեցնենք, որ սերժանտ Վաչիկ Գաբրիելի Գրիգորյանին մեղադրանք է առաջադրվել ՀՀ Քրեական օրենսգրքի 360-րդ հոդվածի 2-րդ մասով (Զինծառայողին վիրավորանք հասցնելը, որը կատարվել է ստորադրյալի կողմից պետի, ինչպես նաև պետի կողմից ստորադրյալի նկատմամբ զինվորական ծառայության պարտականությունները կատարելու կապակցությամբ), շարքայիններ Ալբերտ Առաքելյանին ու Մովսես Բադալյանին՝ ՀՀ Քրեական օրենսգրքի 359-րդ հոդվածի 1-ին մասով (Զինծառայողների փոխհարաբերությունների կանոնագրքային կանոնները խախտելը նրանց միջև ստորադասության հարաբերությունների բացակայության դեպքում, որն արտահայտվել է անձի պատիվն ու արժանապատվությունը ստորացնելով, նրան ծաղրուծանակի ենթարկելով կամ հալածելով կամ զուգորդվել է բռնություն գործադրելով):

«Դատը ջրեցին` գնաց: Հիմա նրանք առոք-փառոք իրենց երեխաներին ազատել տարել-դրել են իրենց կողքերը, իմ ջահելին էլ տարան-դրին հողը»,- ասաց հայրը՝ հավելելով, որ իրեն մի քանի անգամ Ղարաբաղից կանչել են դատի. «Ոնց գնամ, հնարավորություն չունեմ, ասել եմ՝ որ ես հազիվ երեխուն եմ նայում, վատանում է, տանում եմ հիվանդանոց, դեղերն եմ հազիվ կարողանում գնել: Դեղերից երեք միլիոն դրամ պարտք է կուտակվել, որը փակելու համար ամբողջ սեզոնին հայր ու որդի աշխատել ենք: Հիմա մնացել է 320.000 դրամ պարտք, որը աստիճանաբար փակվում է: Մեկ ամիս պետք է մեկ կովի հետևից ման գամ, որ 2000 դրամ փող առնեմ, 25-30 հատից ավելի չեմ կարող պահել: Սա կազմում է 50-60 հազար, դե, արի յոթ անձ պահիր 50-60 հազար դրամով»,- ասաց Ժորան:

Աղքատությունը իր հետքն է թողել նրա տանը՝ քարերի վրա դրված մահճակալներ, ճաքած պատ, մեկ վառարան և պատին` Ժորայի լուսավոր նկարը: Իսկ Ժորային դեռ մահից առաջ հատկացվող թոշակն էլ չեն տվել, թղթերը վերցրել են, բայց չեն տվել:

Մյուս տղայի՝ Գոռի բանակ գնալու ժամանակը մոտենում է. «Այս տղուս մեկ մազը բանակ չեն տանի, ով ներս մտնի, կսպանեմ` երդվում եմ, ով մտավ տղայիս բանակ տանելու համար` կտամ կսպանեմ: Բոլոր ծնողներին էլ կոչ եմ անում բանակ զինվոր չուղարկել»:

Պաշտպանության նախարարությունը որևէ անգամ չհետաքրքրվեց զինվորի ճակատագրով, չընդունեց անգամ զինվորի հոր մեկ զանգը, որևէ մեկը չցավակցեց:

Ժորա Մկրտչյանը դպրոցի գերազանցիկն էր, բացառիկ գիտելիքներ ուներ, երազում էր օդաչու դառնալ, խնդրում էր հորը սովորելու ուղարկել, սակայն հոր միջոցները չեն ներել:

«Առաջին լրատվական»-ին հաջողվեց կապ հաստատել գործով քննիչ Սերգեյ Թամազյանի հետ: Նա պատմեց, որ 2010-ի հոկտեմբերի 5-ին հարուցվել է քրեական գործ և ուղարկվել է դատարան: Գործով մեղադրյալները երեքն են, քննության ընթացքում նշանակվել են մի շարք փորձաքննություններ, այդ թվում՝ դատաբժշկական փորձաքննություն, լրացուցիչ դատաբժշկական փորձաքննություն, համալիր դատաբժշկական փորձաքննություն: «Այդ դատաբժշկական փորձաքննությունը նշանակվել է, որ պարզենք՝ Մկրտչյան Ժորայի մոտ հոգեկան շեղո՞ւմ է եղել, թե՞ ժամանակավոր հիվանդագին խանգարում: Բացի այդ, փորձաքննություն է նշանակվել՝ պարզելու, թե որպես մեղադրյալ գործում ներգրավված զինծառայողների կողմից արձանագրված ծեծի, բռնության, ծաղրուծանակի փաստերի հետևանքով կարո՞ղ էր արդյոք նրա մոտ հոգեկան հիվանդություն առաջանալ, թե՞ ոչ: Համաձայն եզրակացության` կապ չկա այս մարդկանց գործողությունների և իր հոգեկան շեղման միջև: Ինքը մտավոր գործունեության հետ կապված պրոբլեմ է ունեցել: Գործը քննվել է, ուղարկվել է դատարան 2012-ի ապրիլ ամսին, դատաքննություն է եղել, գործը ավարտվել է: Համենայնդեպս, մենք գործը քննել և ուղարկել ենք դատարան»,- ասաց քննիչը:

Աղբյուր (http://1in.am/arm/armenia_society_153848.html)


http://www.youtube.com/watch?v=OFZOVPbYaek

Հ.Գ.Ես դեռ մնում եմ նույն համոզմանը. ձև ունես, չպիտի ծառայես։ Հուսով եմ մինչև Կորյունի ժամանակ կա՛մ ես «երկրում» չեմ լինի, կա՛մ իսկականից բանակ կունենանք, ոչ թե սովետից մնացած «զոն»։

Lion
28.01.2013, 13:32
Շնորհավոր Հայոց բանակի տոնը: Ցանկանում եմ մեր բանակին հզորություն, հաջողություն, նորանոր ձեռքբերումներ: Թող թերություններն էլ, որ կան, մնան անցյալում :)

Ambrosine
20.05.2013, 02:58
Յուրի Խաչատուրովին ազատել են աշխատանքից (http://hatuk.am/xachaturovn-azatvel-e-ashxatanqic/)

Օրեր առաջ ՊՆ N զորամասում տեղի ունեցած զինվորի սպանությանից հետո Պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանը անձամբ հանդիպել էր սպանված զինծառայողի հարազատներին և կարողացել նրանց համոզել, որ իրենց որդու դին չբերեն մայրաքաղաք:

Սեյրան Օհանյանը լրագրողներին խոստացել էր, որ մեղավորները շատ արագ կրելու են իրենց պատիժը:

politik.am-ի փոխանցմամբ կան հավաստի տեղեկություններ, ըստ որի Սեյրան Օհանյանը զինվորի հուղարկավորումից անմիջապես հետո, հասարակության ցասումը մեղմելու նպատակով, որոշել է պաշտոնանկ անել ՀՀ ԶՈՒ ԳՇ պետ, գեներալ-գնդապետ Յուրի Խաչատուրովին:

Ամենայն հավանականությամբ լուրը պաշտոնապես կհաստատվի շուտով:

Սպասենք ՊՆ մամուլի խոսնակի հերքմանը ճճ:
Նման մարդկանց պետք չէ հեռացնել` հասարակական լարվածությունը մեղմելու համար, նրանց պետք է հեռացնել` կանխելու նման լարվածությունը:

Նաիրուհի
20.05.2013, 16:44
Սպասենք ՊՆ մամուլի խոսնակի հերքմանը ճճ:
Նման մարդկանց պետք չէ հեռացնել` հասարակական լարվածությունը մեղմելու համար, նրանց պետք է հեռացնել` կանխելու նման լարվածությունը:

Համոզված չեմ, որ ճիշտ բան եմ հիշում, բայց ՊՆ-ն կարո՞ղ է ազատել գենշտաբի պետին :think

Tig
20.05.2013, 17:21
Համոզված չեմ, որ ճիշտ բան եմ հիշում, բայց ՊՆ-ն կարո՞ղ է ազատել գենշտաբի պետին :think

Կարծեմ ՊՆ կարող է միջնորդել, բայց վերջնական որոշողը նախագահն է:

Norton
02.08.2013, 00:26
Վերջին ամսվա ընթացքում զինվորների մահվան չորս դեպք է գրանցվել
Պաշտոնական տվյալներով վերջին մեկ ամսվա ընթացքում բանակում զինվորների մահվան չորս դեպք է գրանցվել, որոնցից երեքը ձևակերպված են որպես ինքնասպանություններ, մեկը՝ դժբախտ պատահար։

Ինքնասպանություն որակված դեպքերից երկուսը տեղի են ունեցել վերջին երկու օրերին՝ երեկ և հուլիսի 30-ին, մեկն էլ՝ հուլիսի 5-ին։ Թեև երեք դեպքով էլ զինվորներին ինքնասպանության հասցնելու հատկանիշներով քրեական գործեր են հարուցված, սակայն ինչպես փոխանցեցին պաշտպանության նախարարության քննչական ծառայությունից, այս պահի դրությամբ դեպքերից ոչ մեկով ձերբակալվածներ չկան։

Երեկվա զոհը Վանաձորի բնակիչ, մեկ տարվա զինծառայող Մանուչար Մանուչարյանն է։ Ըստ նախնական պաշտոնական վարկածի, նա ցերեկը ժամը 13:20-ի սահմաններում պահակակետի դիտաշտարակում իրեն ամրակցված ինքնաձիգից կրակել է ինքն իր վրա և մահացել։ Այս վարկածը վրդովեցրել է երիտասարդի հարազատներին։ Նրա մայրը՝ Մարինե Մխիթարյանը այսօր «Ազատություն» ռադիոկայանի հետ զրույցում բացառեց, որ նման բան կարող էր լինել՝ համոզմունք հայտնելով, որ քննչական մարմինը իրեն հարմար վարկած է շրջանառության մեջ դնում ճշմարտությունը չբացահայտելու համար։

«Բացառվում է դա, ինքն իր ընտանիքը շատ էր սիրում, կյանքը շատ էր սիրում, ինքն էր ինձ ոգևորում ամեն պահի։ Լավ ծրագրերով գալու էր, ընդունվելու էր, ասում էր՝ «մամ, էս մի տարին մնաց, ծառայեմ, գամ իմ երազանքները իրականացնեմ»»,- ասաց մայրը՝ հավելելով, որ երիտասարդը չի բողոքել ծառայությունից, որևէ անհանգստացնող վարքագիծ չի դրսևորել, որ հարազատները փորձեին կանխել նման դժբախտությունը։

Ընտանիքին վրդովեցրել են այն լուրերը, թե Մանուչարը կրոնական ինչ-որ կազմակերպությունների է անդամակցել, և դա է գուցե ինքնասպանության պատճառը։

«Ողջ ընտանիքը առաքելական եկեղեցու հետևորդ է»,- ասաց մայրը՝ այս վարկածը շրջանառության մեջ դնելը ևս որակելով ճշմարտությունը թաքցնելու փորձ.- «Ասել են, գրպանում ինչ-որ վառված թուղթ են գտել, աղանդի մեջ է եղել... դա անհնար է, եթե նման բան են ասում, ուրեմն իրենց ոնց պետք է հարմարացրել են, հետո հայտնել են»։

Եթե մեղավորները չհայտնաբերվեն, ընտանիքը կփորձի սեփական ուժերով նրանց գտնել, պնդում է զոհվածի մայրը։ Մանուչար Մանուչարյանը հաջորդ տարվա գարնանը պետք է տուն վերադառնար։

Իսկ հուլիսի 30-ին Ղարաբաղի զորամասերից մեկում պաշտոնական տվյալներով ինքնասպանություն գործած մյուս երիտասարդի՝ 20-ամյա Արման Հովսեփի Մուրադյանի վերադարձին ընդամենը երեք ամիս էր մնացել։ Նա աշնանը պետք է զորացրվեր։ Թե ինչն է եղել այս ողբերգության պատճառը և արդյոք իրականում նա որոշել է վերջ տալ կյանքին, հայտնի չէ։ Երիտասարդը Արագածոտնի մարզի Ցամաքասար գյուղից է։ Ծնողներից մեկը Ռուսաստանում է, մյուսը՝ էջմիածնում։ Գյուղապետը մեզ փոխանցեց, որ իրենց ընդամենը ասել են, որ երիտասարդը ինքնասպան է եղել, ուրիշ ոչինչ։ Շրջանառվող լուրերի համաձայն, նա ծառայության հետ դժվարություններ է ունեցել և նույնիսկ մեկ անգամ փախել է։ Այս գործով էլ ձերբակալվածներ չկան։

Չի հայտնաբերվել նաև հուլիսի 5-ին զորամասի տարածքում հեռախոսային ալեհավաքի աշտարակից սավանով կախված վիճակում հայտնաբերված Գաբրիել Լալազարյանին ինքնասպանության հասցնողը, ինչպես, համենայնդեպս, ձևակերպված է հարուցված քրեական գործում։

Իրավապաշտպանները կասկածում են

Մինչ քննչական մարմինները հիմնավորում են, որ այս բոլոր դեպքերով նախաքննություն է ընթանում հանգամանքները պարզելու նպատակով, իրավապաշտպան կազմակերպությունները մտավախություն ունեն, որ կատարվում է սովորական «ծածկադմփոց»։ Հելսինկյան քաղաքացիական ասամբլեայի Վանաձորի գրասենյակի ղեկավար Արթուր Սաքունցը մեզ հետ զրույցում նշեց, որ կոնկրետ այս դեպքերը դեռևս չեն ուսումնասիրել, բայց բանակում սպանությունների դեպքերը հաճախ են ինքնասպանություն որակվում՝ սպայական կազմին պատասխանատվությունից ազատվելու համար։

«Դրա համար այդ ինքնասպանություն որակելու վարկածները մեզ մոտ մեծ-մեծ կասկածների տեղիք են տալիս։ Ես կարծում եմ, որ ինքնասպանությունների վարկածով մահվան դեպքերի որակումը մնացել է պաշտպանության նախարարության միակ հնարավորությունը՝ իրենց թերությունները, եթե չասենք՝ անգործությունը և իրավիճակը վերահսկելու անկարողությունը ծածկադմփոց անելու համար»,- ասաց իրավապաշտպանը։

Խնդիրը, ըստ Սաքունցի, այն է, որ քննչական մարմիններն ու դատարանը երբևէ հաշվի չեն առնում, որ նույնիսկ ինքնասպանություն գործելու պարագայում զինվորների այդ արարքի համար կրկին զորամասի վերադասներն ու պաշտպանության նախարարությունն են պատասխանատու, և պետք է պատասխանատվության ենթարկվեն, որովհետև բանակում գտնվող զինվորները դժվար թե մեկը մյուսի հետևից տան կենցաղային պայմանների կամ սիրած աղջիկների պատճառով ինքնասպան լինեն։

Իրավապաշտպանը կարծիք հայտնեց, որ այս վերջին գործերով անազատության մեջ գտնվողներ կան, պարզապես դա պաշտոնապես չի հայտարարվում, մինչև հաջողվի նրանցից քննչական մարմնի շրջանառության մեջ դրած վարկածին համապատասխան ցուցմունքները կորզել։

«Բանակն իրականում» խմբի անդամ Ծովինար Նազարյանի համար ևս ինքնասպանության վարկածն արժանահավատ չէ։

«Ես շատ լավ գիտեմ, թե ինչ է նշանակում ինքնասպանության հասցնելու հոդվածը, այսինքն՝ քողարկել մարդասպաններին։ Պաշտպանության նախարարությունը պիտի լավ հիշի, որ այդ մարդասպանները մնում են բանակում և շարունակում են սպառնալիք հանդիսանալ այլ զինծառայողների համար։ Եվ այսօր հենց այս ամիս, այս տարի զոհված զինվորների մահվան մեղավորները ի՞նչ գիտենք, միգուցե հենց այն մարդիկ են, որոնք նախկինում պետք է դատապարտվեին, բայց չեն դատապարտվել»,- ասաց Նազարյանը։

ՀՔԱ Վանաձորի գրասենյակի տվյալների համաձայն՝ հունվարից մինչ այժմ բանակում մահացության 20 դեպք է արձանագրվել, որոնցից մեկն է ձևակերպվել որպես սպանություն. Հինգ դեպք որակվել է ինքնասպանություն, երեքը՝ կանոնադրային հարաբերությունների խախտում, մնացածը դժբախտ պատահարներն են, առողջական խնդիրները, անվտանգության կանոնների խախտումը։ Ըստ այս տվյալների՝ հրադադարի ռեժիմի խախտումից զոհվել է երկու զինվոր։
աղբյուր (http://www.azatutyun.am/content/article/25063690.html)

Ցավոք սրտի, բոլորը մահացել են բանակի ներսում ձևավորված ոչ ճիշտ հարաբերությունններից ու դրա հետ կապված կտրուկ քայլեր կարծես թե չկա…

Gayl
02.08.2013, 01:31
Տղերք բանակից սուրբ բան գոյություն չունի, անկախ ամեն ինչից դիմանալ է պետք, որովհետև հայրենիքից թանկ արժեք չկա, վերջ ի վերջո ձեզ որձի պես պահեք ու մի նեղվեք :)

Norton
06.08.2013, 16:51
Բանակում մահացած զինծառայողի հայրը պնդում է, որ որդուց «վրեժ են լուծել»


Հուլիսի 30-ին Ղարաբաղի մարտական դիրքերից մեկում 20-ամյա զինծառայող Արման Մուրադյանի մահվան դեպքի առնչությամբ մեկ հոգի կալանավորվել է։

Հրազենային վիրավորումից մահացած երիտասարդի տուն վերադարձին ընդամենը 4 ամիս էր մնացել։

Արման Մուրադյանին «ինքնասպանության հասցնելու» հատկանիշներով հարուցված քրեական գործով մեղադրանք է առաջադրվել գումարտակի հրամանատարի 42-ամյա տեղակալին՝ Էմիլ Ավետիսյանին։ Պաշտպանության նախարարության քննչական ծառայության փոխանցմամբ` նա մեղադրվում է իշխանազանցության, ստորադասի նկատմամբ բռնի գործողություններ կատարելու մեջ։

Մահացած երիտասարդի հայրը՝ Հովսեփ Մուրադյանը, «Ազատություն» ռադիոկայանի հետ զրույցում վկայակոչելով զորամասից ստացած իր տեղեկությունները, միանշանակ պնդում էր, որ գումարտակի հրամանատարի տեղակալը կրակել է իր որդու վրա` նրան ծեծի ենթարկելուց հետո։ Հայրը պահանջում է փոխել ինքնասպանության հասցնելու հոդվածը, ծանրացնել Ավետիսյանին առաջադրված մեղադրանքը՝ հայտարարելով, որ հանուն արդարության պատրաստ է մինչև վերջ պայքարել։ Հովսեփ Մուրադյանը պատմեց, որ որդին կոնֆլիկտ է ունեցել զինվորներից մեկի հետ, ով եղել է Էմիլ Ավետիսյանի բարեկամը։

«Ճիվաղները վրեժն էդպես լուծեցին... ինքն է կրակել, իմ տղայի զենքից ինքն է կրակել, ես դա հաստատ գիտեմ։ Ինքնասպանություն են որակում, որ մեղմացնեն այդ սպայի արարքը, էլ չեն մտածում, որ նման ճիվաղները սպայի պատիվն են գցում, սպայի պագոնն են պոկում վրայից։ Պետք է փոխվի մեղադրանքը, թե չէ ես մինչև Եվրադատարան գնալու եմ, իրենք էսօր ինձ ի՞նչ կարող են տալ, մենակ արդար դատավճիռ, չեն կարող իմ երեխային վերադարձնեն»,- լալիս էր հայրը,- «Նոյեմբերի 28-ին պիտի զորացրվեր, դուք մտածեք, ո՞նց է հնարավոր 20 ամիս հետևում թողած ավագ սերժանտը գնար ինքնասպանության... Նախորդ օրը զանգել էր, զգացի, որ երեխեն հոգոցներ էր հանում, խոր շունչ քաշեց, ասաց՝ «հարց կա, պապա, բայց ես իմ հարցերը կլուծեմ, մեկուկես տարվա ծառայող եմ, չեմ կարո՞ղ իմ հարցերը լուծել», ինքը չլուծեց, իր հարցերը լուծեցին...»։

Արագածոտնի մարզի Ցամաքասար գյուղի բնակիչ Արման Մուրադյանը գերազանց սովորել է Արտակարգ իրավիճակների նախարարության Ճգնաժամային կառավարման ակադեմիայում, տարկետում է վերցրել, մեկնել ծառայության՝ վերադարձից հետո ուսումը շարունակելու նպատակով։ Վեց ամիս ծառայել է Լուսակերտում, շնորհակալագրեր է ստացել, այնուհետև տեղափոխվել է Ղարաբաղ, որտեղ, ըստ հոր, սկսվել են կոնֆլիկտները կրտսեր ծառայակիցների հետ։

«Սերժանտը պիտի ենթարկվի նորակոչ ղարաբաղցի զինվորին, դա է եղել կոնֆլիկտի պատճառը... Ոնց ասեն, պիտի անես, ասեն կանգնի՝ կանգնես, նստի՝ նստես.. Ինքը ո՞նց ենթարկվեր, սերժանտ մարդ է, վեց ամսվա սերժանտը ենթարկվեր նորակոչ զինվորի՞ն, նման կոնֆլիկտները մի տարի եղան, դժվարությամբ հաղթահարում էր տղաս, մինչև եկավ էս պահը»,- ասաց հայրը՝ ընդգծելով, որ մի անգամ որդին նույնիսկ լքել է զորամասը, հետո վերադարձել։

Հովսեփ Մուրադյանին տեղեկացրել են, որ վերջին ողբերգական միջադեպը ծագել է հեռախոսազանգից։ Գումարտակի հրամանատարի տեղակալի Էմիլ Ավետիսյանը զանգել է դիրքեր, զինվորները զանգին չեն պատասխանել, ինչից վրդովված սկսել է պատժել երկու զինվորների և սերժանտ Արման Մուրադյանին։

«Երկու ժամ զրահաբաճկոնով, ուսապարկով, ավտոմատով, կասկայով վազեցրել է, երկու ժամ, հետո գնացել է կողքի դիրքերը, չի հանգստացել, զանգել երեխեքին կանչել է էնտեղ ու սկսել կտտանքների ու ծեծի ենթարկելով վազեցնել։ Երեխեն ուժասպառ է եղել, վրայից հանել է զրահաբաճկոնը, ուսապարկը, կասկեն, զենքը շպրտել կողքի, չի ենթարկել, սպան զենքը վերցնելով սպառնացել է՝ «եթե հրամանս չկատարես, կկրակեմ», տղաս ասել է՝ «չկրակողի...», նա էլ կրակել է երեխուս կրծքին։ Բարձրանան վերև, իջնեն ներքև, ինչքան էլ վախի ազդեցության տակ ցուցմունք տան, որ ինքնասպան է եղել, դա բացառված է։ Վրեժ են լուծել»,- պնդում էր հայրը՝ վկայակոչելով նաև կրծքավանդակին հասցված հրազենային վնասվածքը:

«Եթե դնչի տակից լիներ, կասեի՝ հա, դրել է դնչի տակ, կրակել, բայց ո՞նց կարող էր զենքը դիմացից թեքությամբ էնպես պահեր կրծքավանդակին ու կրակեր, որ փամփուշտը մարմնի ներքևից դուրս գար, ո՞նց է դա հնարավոր»,- հարցնում էր հայրը։

Հովսեփ Մուրադյանի փոխանցմամբ՝ վնասվածք ստանալուց հետո որդին 20 րոպե կենդանի է եղել, բայց կողքը կանգնած Էմիլ Ավետիսյանը օգնություն չի ցուցաբերել.- «Կանգնել կողքը, նայել է, մինչև ուրիշ տեղից կոմանդիրը եկել է, դրել մեքենան, տարել են սանչաստ... դիտողի դերում նայել է, երևի որ երեխեն մահանա, որ իր դեմ ցուցմունք չտա»։
աղբյուր (http://www.azatutyun.am/content/article/25067799.html)

Gayl
06.08.2013, 19:40
Մահապատիժը սրա նմանների համարա:

Skeptic
19.08.2013, 12:31
Էստեղ էլ մեր զորամասը գովազդեմ :)

Skeptic
19.08.2013, 12:33
http://www.youtube.com/watch?v=MT98cGuIEu8

Արամ
19.08.2013, 13:51
http://www.youtube.com/watch?v=MT98cGuIEu8

Էհ...հիշում եմ, որ շարքում կանգանց էսի կրկնում էինք, խելացի մասսան երդվում եմ-ը չէր ասում, յանի մենք չենք երդվում էլի:

Tig
20.08.2013, 09:51
Էհ...հիշում եմ, որ շարքում կանգանց էսի կրկնում էինք, խելացի մասսան երդվում եմ-ը չէր ասում, յանի մենք չենք երդվում էլի:

Խելացի?...

Արամ
20.08.2013, 22:16
Խելացի?...
Չստացված սարկազմ էր Tig ջան:

Vardik!
24.08.2013, 13:24
http://online-tv.am/content/%D5%A2%D5%A1%D6%81%D5%A1%D5%BC%D5%AB%D5%AF-%D5%BF%D5%A5%D5%BD%D5%A1%D5%B6%D5%B5%D5%B8%D6%82%D5%A9-%D5%A1%D5%A4%D6%80%D5%A2%D5%A5%D5%BB%D5%A1%D5%B6%D5%B8%D6%82%D5%B4-%D5%B0%D5%A1%D5%AF%D5%B8%D5%A2-%D5%AB%D5%B6%D5%BB%D5%AB%D5%B2%D5%B8%D6%82%D5%AC%D5%B5%D5%A1%D5%B6%D5%AB-%D5%A2%D5%A1%D6%81%D5%A1%D5%B0%D5%A1%D5%B5%D5%BF%D5%B8%D6%82%D5%B4%D5%B6%D5%A5%D6%80%D5%A8-%D5%B0%D5%A1%D5%B5%D5%B8%D6%81-%D5%A2%D5%A1%D5%B6%D5%A1%D5%AF%D5%AB-%D5%B4%D5%A1%D5%BD%D5%AB%D5%B6/



Էս լուրը նայել ե՞ք ժողովուրդ: Նենց տխրեցի ու ջղայնացա: Խոսքեր չկան ուղղակի: :angry

Արամ
24.08.2013, 14:17
http://online-tv.am/content/%D5%A2%D5%A1%D6%81%D5%A1%D5%BC%D5%AB%D5%AF-%D5%BF%D5%A5%D5%BD%D5%A1%D5%B6%D5%B5%D5%B8%D6%82%D5%A9-%D5%A1%D5%A4%D6%80%D5%A2%D5%A5%D5%BB%D5%A1%D5%B6%D5%B8%D6%82%D5%B4-%D5%B0%D5%A1%D5%AF%D5%B8%D5%A2-%D5%AB%D5%B6%D5%BB%D5%AB%D5%B2%D5%B8%D6%82%D5%AC%D5%B5%D5%A1%D5%B6%D5%AB-%D5%A2%D5%A1%D6%81%D5%A1%D5%B0%D5%A1%D5%B5%D5%BF%D5%B8%D6%82%D5%B4%D5%B6%D5%A5%D6%80%D5%A8-%D5%B0%D5%A1%D5%B5%D5%B8%D6%81-%D5%A2%D5%A1%D5%B6%D5%A1%D5%AF%D5%AB-%D5%B4%D5%A1%D5%BD%D5%AB%D5%B6/

Էս լուրը նայել ե՞ք ժողովուրդ: Նենց տխրեցի ու ջղայնացա: Խոսքեր չկան ուղղակի: :angry
Մինչև Հակոբ-ին քննադատելը, պատկերացրեք, թե դուք, ինչ կանեիք, երբ նման իրավիճակում լինեիք:

Vardik!
24.08.2013, 14:39
Կոնկրետ ի՞նչը քեզ զայրացրեց, Վարդիկ ջան:


Մինչև Հակոբ-ին քննադատելը, պատկերացրեք, թե դուք, ինչ կանեիք, երբ նման իրավիճակում լինեիք:


Դե որ տենց գնաց ազերների մոտ մեզնից գանգատվեց բանակում շա՞տ բան կփոխվի: Համ էլ նրանք էնքան խարամանկ են,որ մեր զինվորի բերանով իրանց սուտը հաստատում են,իբր մենք իրենց հողերն ենք գրավել: Տխրելու չի՞:
Ես որ իրա տեղը լինեի...:) Բանակում չեմ ծառայել,բայց հաստատ թշնամու մոտ չէի գանգատվի:

Մի բան մոռացա.էս լուրը կլասնիկում եմ կարդացել առաջին անգամ: Մեկ էլ էն զայրացրեց,որ ոմանք հավանում էին իրա խոսքերը: ___Ասա,թող ամաչեն մեր հայերը,տենց բաներ...___ Է,հետո՞........

Tig
24.08.2013, 16:57
Դե որ տենց գնաց ազերների մոտ մեզնից գանգատվեց բանակում շա՞տ բան կփոխվի: Համ էլ նրանք էնքան խարամանկ են,որ մեր զինվորի բերանով իրանց սուտը հաստատում են,իբր մենք իրենց հողերն ենք գրավել: Տխրելու չի՞:
Ես որ իրա տեղը լինեի...:) Բանակում չեմ ծառայել,բայց հաստատ թշնամու մոտ չէի գանգատվի:

Մի բան մոռացա.էս լուրը կլասնիկում եմ կարդացել առաջին անգամ: Մեկ էլ էն զայրացրեց,որ ոմանք հավանում էին իրա խոսքերը: ___Ասա,թող ամաչեն մեր հայերը,տենց բաներ...___ Է,հետո՞........

Vardik ջան, գերի լինես, նոր կդատես: Տենց մի ասա:

Արամ
24.08.2013, 18:06
Դե որ տենց գնաց ազերների մոտ մեզնից գանգատվեց բանակում շա՞տ բան կփոխվի: Համ էլ նրանք էնքան խարամանկ են,որ մեր զինվորի բերանով իրանց սուտը հաստատում են,իբր մենք իրենց հողերն ենք գրավել: Տխրելու չի՞:
Ես որ իրա տեղը լինեի...:) Բանակում չեմ ծառայել,բայց հաստատ թշնամու մոտ չէի գանգատվի:

Մի բան մոռացա.էս լուրը կլասնիկում եմ կարդացել առաջին անգամ: Մեկ էլ էն զայրացրեց,որ ոմանք հավանում էին իրա խոսքերը: ___Ասա,թող ամաչեն մեր հայերը,տենց բաներ...___ Է,հետո՞........

Հավատա, նույնիսկ զորամասի հրամանատարի, անձնակազմի հետ տարվող աշխատանքների տեղակալի մոտ չգանգատվելը բարդ բան է, ու՞ր մնաց հակառակորդի մոտ:

Vardik!
24.08.2013, 23:46
http://online-tv.am/content/%D5%B6%D5%B8%D6%80-%D5%A2%D5%A1%D6%81%D5%A1%D5%BC%D5%AB%D5%AF-%D5%BF%D5%A5%D5%BD%D5%A1%D5%B6%D5%B5%D5%B8%D6%82%D5%A9-%D5%B0%D5%A1%D5%AF%D5%B8%D5%A2-%D5%AB%D5%B6%D5%BB%D5%AB%D5%B2%D5%B8%D6%82%D5%AC%D5%B5%D5%A1%D5%B6%D5%AB-%D5%B4%D5%A1%D5%BD%D5%AB%D5%B6/

Մեր գերի զինվորի մասին նոր նյութ եմ գտել:

Tig
25.08.2013, 09:05
«Հարցազրույցը, որ տեսանք, իսկական սարսափեցինք, ոնց որ Հակոբս չլիներ» (http://www.galatv.am/news/view/injixulyan_2408562.html)

«Հարցազրույցը, որ տեսանք, իսկական սարսափեցինք, ոնց որ մեր երեխան չլիներ, ոնց որ Հակոբս չլիներ, ես ի՞նչ իմանամ ինչ էին արել երեխիս գլուխը: Նա չէր կարող այդպիսի բաներ ասել, որովհետև նման բաներ պարզապես չկար... Երեխի խոսելը, դեմքի միմիկաները, սարսափելի է, մոր խելքը արդեն քանի օր գլուխը չի գալիս, ընտանիքը խելագարվում է, շտապօգնության մեքենան չի հեռանում իրանց դռնից»,-ԳԱԼԱ-ի հետ զրույցում ասաց հայ ռազմագերի Հ. Ինջիղուլյանի մորական տատը՝ Զարուհի Պետրոսյանը:

«Ստիպել են, ազիզ ջան, մեր երեխեն թշնամի չէ, իհարկե ստիպել են, մեր երեխի հարցազրույցը մենք էլ լսեցինք և շատ զարմացանք, մեր հարազատները բոլորն էլ զարմացած են, քանի որ ինչ-որ խոսում էր, նման բան չկար, ինքը չէր կարող հորինել ու խոսել»:

Հակոբի տատը վստահեցրեց, որ Հակոբի քիթը կոտրված չի եղել երբևէ, ինչի մասին ինքը խոսել է, և ոչ էլ փորձել են թոռանն ազատել բանակից. «Ոչ մի 8000 դոլար, նման պատմություն չկա, հորինված է, որ լիներ, կիմանայի: Մեր երեխի քիթն էլ կոտրված չէր, նման բան չկար, մեր երեխեն սիրով ծառայել է, ոչ մի բողոք չի եղել, ընդհանրապես ոչ մի բան չի ասել, ինքն է սեփական կամքով ցանկացել գնալ ու ծառայել: Երեխեն նաև տարիքով մեծ էր ու որ սովորել էր, իրան ուրիշ ձևի հարգում ու սիրում էին... Ասում էր՝ ինձ համար պրոբլեմ չկա, իմ ղեկավարները, հրամանատարները բոլորն էլ ինձ հարգում են, սիրում են, խփում են ուսիս, ասում են՝ բոլորդ Հակոբից օրինակ վերցրեք:

Ես ինչ ասեմ, ինչի չերևա՞ց, երեխայի միմիկայից, դեմքի արտահայտությունից չերևա՞ց երեխեն ինչի տակ էր, դա ոնց որ մեր երեխան չլիներ»:

Հակոբի տատը հերքեց նաև այն, թե Հակոբը աշխատավարձ չի ստացել.

«Իրենց ամեն ամիս աշխատավարձ են տալիս, բա ըտենց բան ոնց կլինի, երկու թոռս էլ են ծառայության մեջ, Հակոբից բացի, ըտենց բան չենք լսել ու իմացել, ոնց է, որ երկուսը չեն բողոքում, ինքն էլ չէր բողոքում, հիմա գնաց ընդեղ բողոքե՞ց»:

Տիկին Զարուհի Պետրոսյանն ասաց, որ աղջկա՝ այսինքն Հակոբի մոր առողջական վիճակը շատ վատ է.

«Աղջիկս շաքարով հիվանդ է, անընդհատ վատանում է այս քանի օրը, ամեն օր սթրեսի մեջ են: Շտապօգնության մեքենան դռներից չի հեռանում:

Իսկ նամակը էն որ բերեցին, իսկի Հակոբի գրածը չլիներ, իսկի ջան էլ չէր գրել, գրել էր. «Սիրելի, հայր, մայր, եղբայր, քույրս և տատիկս, ես շատ լավ եմ, իմ մասին մի անհանգստացեք, ես ապահովված եմ սնունդով, ծխախոտով, ըմպելիքով, բժիշկները եկել, ինձ զննել են, բժշկական ոչ մի խնդիր չունեմ, իմ մասին մի մտածեք, ձեր սիրելի Հակոբ»»:

Տիկին Զարուհին ասաց, որ հիմա հարազատներով բոլորը սպասողական դրության մեջ են: Ամեն օր սպասում են ու երազում տեսնում Հակոբի վերադարձը:

Քրիստինա Մկրտչյան

Աղբյուր՝ galatv.am

Vardik!
25.08.2013, 10:57
Երեկ գերի ընկած զինվորի մասին տեսանյութը դիտելուց հետո բավականին խիստ էի արտահայտվել: Այսօր,ի արդարացում ինձ ասեմ:), որ գտել եմ էն աղջկան,ով նյութն ուղարկել էր կլասսնիկ: Գտել եմ ու խնդրել,որ հեռացնի համացանցից,որպեսզի տարբեր մարդիկ իրանց կարծիքները չգրեն էնտեղ ու ազերներն հնարավորություն չունենան կլաս դնելով տարածել: Երեկոյան արդեն հանել էր: :)

Ambrosine
25.08.2013, 13:10
Դե որ տենց գնաց ազերների մոտ մեզնից գանգատվեց բանակում շա՞տ բան կփոխվի: Համ էլ նրանք էնքան խարամանկ են,որ մեր զինվորի բերանով իրանց սուտը հաստատում են,իբր մենք իրենց հողերն ենք գրավել: Տխրելու չի՞:
Ես որ իրա տեղը լինեի...:) Բանակում չեմ ծառայել,բայց հաստատ թշնամու մոտ չէի գանգատվի:

Մի բան մոռացա.էս լուրը կլասնիկում եմ կարդացել առաջին անգամ: Մեկ էլ էն զայրացրեց,որ ոմանք հավանում էին իրա խոսքերը: ___Ասա,թող ամաչեն մեր հայերը,տենց բաներ...___ Է,հետո՞........


Երեկ գերի ընկած զինվորի մասին տեսանյութը դիտելուց հետո բավականին խիստ էի արտահայտվել: Այսօր,ի արդարացում ինձ ասեմ:), որ գտել եմ էն աղջկան,ով նյութն ուղարկել էր կլասսնիկ: Գտել եմ ու խնդրել,որ հեռացնի համացանցից,որպեսզի տարբեր մարդիկ իրանց կարծիքները չգրեն էնտեղ ու ազերներն հնարավորություն չունենան կլաս դնելով տարածել: Երեկոյան արդեն հանել էր: :)

Ես, իհարկե, գերի չեմ եղել, այն էլ` ադրբեջանցիների մոտ, բայց գերիների մասին Ժնևի կոնվենցիան կարդալով էլ կարելի է պատկերացնել, թե այդ ինչեր են իրականացրել գերիների նկատմամբ, որ կարիք է եղել նրանց պաշտպանել, և դեռ այսօր ինչերի կարող են ենթարկել այդ մարդկանց: Բացի այդ, մենք գերիներ ունեցել ենք Ադրբեջանում, ու նրանց կյանքը հենց այնտեղ էլ խոշտանգումների ներքո է ավարտվել:

Այս տեսանյութը չզայրացրեց, որովհետև ոչ մի տարօրինակ բան չտեսա. մի կողմից գերին էր, մյուս կողմից վախկոտ, տմարդի պետությունը, հարցազրույցը վարողն էլ իրեն ներկայացրեց որպես "բնիկ երևանցի", մի քիչ որ ֆանտազիան ավելի զարգացած լիներ, կարող ա ասեր "բնիկ սասունցի": Մեր զինվորի վարքը, միմիկաները, անհանգիստ շարժումները միայն ապացուցում են, որ մեր զինվորը սեփական կարծիքը չի հայտնում: Ապրես, որ նյութի վերացմանը մասնակցել ես, բայց դե շատ է տարածվել: Ես միշտ դժգոհել եմ մեր լրագրողներից, ովքեր թարգմանել ու տարածել են անիմաստ, բարոյազրկող ադրբեջանական հոդվածներ, տեսանյութեր: Հիմա ի՞նչ պարտադիր էր, որ համայն հայությունը սա տեսներ: Սա կարող է այս տղայի համար անդառնալի լինել. քիչ չեն դեպքերը, երբ հայ գերիները Հայաստան վերադառանալուց հետո ինքնասպանություն են գործել: Մենք պետք է շատ զգույշ լինենք:

Երրորդ երկիր անցնելու Հակոբի որոշումն էլ վատը չի, ի դեպ: Եթե Ադրբեջանն է դա նրան պարտադրել, հոգ չէ, եթե Հակոբը ինքն է գլխի ընկել նման հնարավորությունը օգտագործելու դեպքում ողջ մնալու հավանականության մեծացումը, նորից հոգ չէ: Բոլորս էլ գիտենք, որ ի վերջո մեր զինվորը գալու է հայրենիք, այս պահին կարևոր է, որ նա լքի Ադրբեջանի տարածքը:

Vardik!
25.08.2013, 13:54
Ապրես, որ նյութի վերացմանը մասնակցել ես, բայց դե շատ է տարածվել: Ես միշտ դժգոհել եմ մեր լրագրողներից, ովքեր թարգմանել ու տարածել են անիմաստ, բարոյազրկող ադրբեջանական հոդվածներ, տեսանյութեր: Հիմա ի՞նչ պարտադիր էր, որ համայն հայությունը սա տեսներ: Սա կարող է այս տղայի համար անդառնալի լինել. քիչ չեն դեպքերը, երբ հայ գերիները Հայաստան վերադառանալուց հետո ինքնասպանություն են գործել: Մենք պետք է շատ զգույշ լինենք:

Աստղ ջան,տենց նյութեր նայելուց հետո ամեն հայի մոտ մի տեսակ հիասթափություն է առաջանում: Էդ հետո,հանդարտվելուց հետո ենք մի տեսակ խղճում զինվորին: Համ էլ,մենք մեր լեզուն ունենք,բայց որոշ հայեր իրանց մտքերը գրում են ռուսերեն: Ինչի՞: Ազերներն իրանց սոտն են տասը լեզվով թարգմանում: Սաֆարովին որ բաց էին թողել,դրանք ոգևորությունից էնքան սուտ էին գրել,բերանս բաց էր մնացել: եզրակացություն՝ ամոթ չունեն: Ստեղ,Ռուսաստանում լիքը ազերների ենք հանդիպել,բոլորն էլ հայերին բարևելիս ախպեր են կոչում: Բայց էդ օրվանից հետո դրանց տեսնել չեմ կարող:

Արամ
25.08.2013, 21:24
Էհ, ի՞նչ եք քննարկում, ցավալին այն է, որ Հակոբի ասածների ՃԻՇՏ են ու ամբողջությամբ արտացոլում են ՀԲ-ի վիճակը: Ու Էդ հայերը, որ խառնվել են ու հարյուր կողմից ուզում են ապացուցեն, որ Հակոբին ստիպել են, որ տենց բաներ խոսա, թեքստ են գրել տվել և այլն, ևս մի անգամ ապացուցում են, որ նրա ասածները ՃԻՇՏ են:

Ambrosine
28.08.2013, 00:31
Աստղ ջան,տենց նյութեր նայելուց հետո ամեն հայի մոտ մի տեսակ հիասթափություն է առաջանում: Էդ հետո,հանդարտվելուց հետո ենք մի տեսակ խղճում զինվորին: Համ էլ,մենք մեր լեզուն ունենք,բայց որոշ հայեր իրանց մտքերը գրում են ռուսերեն: Ինչի՞: Ազերներն իրանց սոտն են տասը լեզվով թարգմանում: Սաֆարովին որ բաց էին թողել,դրանք ոգևորությունից էնքան սուտ էին գրել,բերանս բաց էր մնացել: եզրակացություն՝ ամոթ չունեն: Ստեղ,Ռուսաստանում լիքը ազերների ենք հանդիպել,բոլորն էլ հայերին բարևելիս ախպեր են կոչում: Բայց էդ օրվանից հետո դրանց տեսնել չեմ կարող:

Ադրբեջանցիները հիմնականում ռուսերեն էլ խոսում ու գրում են. միգուցե իրենց մոտ դեռ սովետի շրջանի այն մտայնությունն է, թե ռուսերենը էլիտաների լեզուն է :ՃՃ
"Ախպեր" կոչելուց ախպեր չեն դառնում: Ես նույնիսկ վատանում եմ, երբ մեզ կովկասցի են ասում. ոնց-որ ասեն` բռի, կոպիտ, վայրենի ժողովուրդ: Իսկ Սաֆարովից հետո թե ռուսերենով ինչ էին գրում, չգիտեմ, որովհետև ռուսական էջերում կարդալու բան չկար, իսկ հայ հաքերները ուղղակի մոնոպոլիա էին ապահովել հայկական լուսաբանման համար: Ու բացի այդ, բոլոր միջազգային կառույցներն էլ իրենց խոսքը ասացին, ու էլի Ռուսաստանը մի խղճուկ նախադասության արտահայտեց, այն դեպքում, երբ առաջինը արձագանքեց Օբաման, ԵՄ խորհրդարանն էլ խիստ բանաձև ընդունեց:

Ես, ճիշտն ասած, մի փոքր անհանգստանում եմ նաև Ռուսաստանում բնակվող հայերի համար, երբ հարաբերությունները խիստ սրվում են. երբեք չես իմանա` հարևան ադրբեջանցուց ինչ սպասել:


Էհ, ի՞նչ եք քննարկում, ցավալին այն է, որ Հակոբի ասածների ՃԻՇՏ են ու ամբողջությամբ արտացոլում են ՀԲ-ի վիճակը: Ու Էդ հայերը, որ խառնվել են ու հարյուր կողմից ուզում են ապացուցեն, որ Հակոբին ստիպել են, որ տենց բաներ խոսա, թեքստ են գրել տվել և այլն, ևս մի անգամ ապացուցում են, որ նրա ասածները ՃԻՇՏ են:
Արամ ջան, ՀԲ-ն խնդիրներ ունի, հաստատ, չենք հերքում, բայց դե ո՞նց կարող է հայ զինվորը ցանկանա մնալ հակառակորդի մոտ: Դա հո բացառվում է: Ինձ թվում է` ավելի շատ այդ հանգամանքն է քննարկվում:
Հետո, շատ պրիմիտիվ է հնչում, թե հրամանատարը ջրի է ուղարկել, ինքը հրաժարվել է... հեքիաթ էր ախր: Կաշառքի իրողությունը այսօր գոնե այն մասշտաբներով չէ, ինչ` առաջ: Հիմա նույն մարդիկ, ովքեր այդ գործին էին, վախենում են գումար վերցնել: Աստիճանաբար ինչ-որ փոփոխություններ լինում են: Ես մի փոփոխություն եմ ուզում, որ սահմանի երկայնքով միայն պայմանագրային ծառայողները լինեն` առնվազն 25 տարեկան փորձառու դիպուկահարներ: 18 տարեկանի համար, երբ նոր է դպրոցական նստարանից վեր կացել, հոգաբանական խնդիր է նույնիսկ զենքով կրակելը, ինչ մնաց թե սահման պաշտպանելը: Դա իրենից ենթադրում է ոչ միայն մարդ սպանել (կարևոր չէ, որ այդ մարդը հակառակորդ է), այլև` սպանվելու վտանգի առաջ լինել:

Արամ
28.08.2013, 00:57
Արամ ջան, ՀԲ-ն խնդիրներ ունի, հաստատ, չենք հերքում, բայց դե ո՞նց կարող է հայ զինվորը ցանկանա մնալ հակառակորդի մոտ: Դա հո բացառվում է: Ինձ թվում է` ավելի շատ այդ հանգամանքն է քննարկվում:
Հետո, շատ պրիմիտիվ է հնչում, թե հրամանատարը ջրի է ուղարկել, ինքը հրաժարվել է... հեքիաթ էր ախր: Կաշառքի իրողությունը այսօր գոնե այն մասշտաբներով չէ, ինչ` առաջ: Հիմա նույն մարդիկ, ովքեր այդ գործին էին, վախենում են գումար վերցնել: Աստիճանաբար ինչ-որ փոփոխություններ լինում են: Ես մի փոփոխություն եմ ուզում, որ սահմանի երկայնքով միայն պայմանագրային ծառայողները լինեն` առնվազն 25 տարեկան փորձառու դիպուկահարներ: 18 տարեկանի համար, երբ նոր է դպրոցական նստարանից վեր կացել, հոգաբանական խնդիր է նույնիսկ զենքով կրակելը, ինչ մնաց թե սահման պաշտպանելը: Դա իրենից ենթադրում է ոչ միայն մարդ սպանել (կարևոր չէ, որ այդ մարդը հակառակորդ է), այլև` սպանվելու վտանգի առաջ լինել:
Էդ հանգամանքը քննարկելու իմաստը, կներեք, բայց չեմ հասկանում, ստիպել են ասել ա, Աստված գիտի ի՞նչերի են դիմել, Աստված գիտի մեկը ես, որ իր տեղը լինեի, կասե՞ի, թե չէ:
Հիմա չգիտեմ, կոնկրետ իր պատմածը հեքիաթ էր, հեքիաթ չէր, բայց ոչ թե նմանատիպ, այլ նման դեպքերի շատ եմ ականատեղ եղել բանակում:
Չկա՛, Աստղ ջան չկա, էդքան մարդ, զոռով ՀՀ-ի բոլոր 18 տարեկաններն են հերիքում, ուր մնաց էդքան ՊՍ-ների բերեն: ՊՍ-ներ բերելն էլ առաջացնում ա մեկ ուրիշ խնդիր, իրենց մի տեղ պետք է՞ սովորեցնեն, թե չէ՞, բա էլ ինչով են տարբերվելու հասարակ շարքայիններից: Վազգենին անունը չտա՛ք: Մոտովորապես 45-50 սպաի հետ եմ շփվել, 2-3 հոգի էին, որ իրենց կարող ես սպա անվանել, որ գիտեն զինվորական գործը, որ զինվորը կռվի ժամանակ նրա հետեևից կգնա, մնացածին կա՛մ մերոնք են խփելու, կա՛մ փախնելու են չկարանան խփեն:

Ambrosine
28.08.2013, 22:14
Էդ հանգամանքը քննարկելու իմաստը, կներեք, բայց չեմ հասկանում, ստիպել են ասել ա, Աստված գիտի ի՞նչերի են դիմել, Աստված գիտի մեկը ես, որ իր տեղը լինեի, կասե՞ի, թե չէ:
Հիմա չգիտեմ, կոնկրետ իր պատմածը հեքիաթ էր, հեքիաթ չէր, բայց ոչ թե նմանատիպ, այլ նման դեպքերի շատ եմ ականատեղ եղել բանակում:
Չկա՛, Աստղ ջան չկա, էդքան մարդ, զոռով ՀՀ-ի բոլոր 18 տարեկաններն են հերիքում, ուր մնաց էդքան ՊՍ-ների բերեն: ՊՍ-ներ բերելն էլ առաջացնում ա մեկ ուրիշ խնդիր, իրենց մի տեղ պետք է՞ սովորեցնեն, թե չէ՞, բա էլ ինչով են տարբերվելու հասարակ շարքայիններից: Վազգենին անունը չտա՛ք: Մոտովորապես 45-50 սպաի հետ եմ շփվել, 2-3 հոգի էին, որ իրենց կարող ես սպա անվանել, որ գիտեն զինվորական գործը, որ զինվորը կռվի ժամանակ նրա հետեևից կգնա, մնացածին կա՛մ մերոնք են խփելու, կա՛մ փախնելու են չկարանան խփեն:

Ես չեմ քննարկում, իմ համար գերու վարքագիծը նորմալ է, վերևում գրել եմ ;)
Վազգենը ո՞վ ա: Էդ մասը չհասկացա. Սարգսյանի՞ հետ ես:

Արամ
28.08.2013, 23:19
Ես չեմ քննարկում, իմ համար գերու վարքագիծը նորմալ է, վերևում գրել եմ ;)
Վազգենը ո՞վ ա: Էդ մասը չհասկացա. Սարգսյանի՞ հետ ես:

Վազգեն Սարգսյանի անվան ռազմական ինսիտուտ

Աբելյան
03.12.2013, 11:48
Ժողովուրդ, տենց բան կա՞ որ նոյեմբերի գնացածներին հիմնականում դեկտեմբերի սկզբին են տուն ուղարկում:
Փաստորեն կա::)

Իսկ բանակի մասին մոտ ապագայում կանդրադառնամ իմ Բանակային օրագրում:

ArmenianMetal
03.12.2013, 15:25
Հայկական բանակը վատը չի ընդհակառակը, մենք ուժեզ ենք , մարտունակ ենք: Մինչև հիմա 40 և անց տարիք ունեցող մարդկանց մոտ տպավորությունա, որ մեր տղերք շատ վատ պայմաններում են,ամեն ինչ շատ վատա, բայց ասեմ տենց չի ուղակի նրանք սովար են որ իրենց երեխաները լինեն լավ բարի մթնոլորտում, բայց եկեք գիտակցենք մի բան, որ ծառայությունը չի կար լինի հեշտ, կա կոպտություն, լարող շատ հանգամանքներ բայց ոնցվոր ասվում է «դժվար է ուսման մեջ, հեշտ է մարտի դաշտում» այնպես, որ տղերքի գործը սուրբ գործ է, եկեք հարգենք թե սպաների, թե զինվորնեիր գործը որովհետև առանց զինվոր կամ սպայի մեր ազգային անվտանգությունը չի կարող լինել

Աթեիստ
03.12.2013, 15:59
Հայկական բանակը վատը չի ընդհակառակը, մենք ուժեզ ենք , մարտունակ ենք: Մինչև հիմա 40 և անց տարիք ունեցող մարդկանց մոտ տպավորությունա, որ մեր տղերք շատ վատ պայմաններում են,ամեն ինչ շատ վատա, բայց ասեմ տենց չի ուղակի նրանք սովար են որ իրենց երեխաները լինեն լավ բարի մթնոլորտում, բայց եկեք գիտակցենք մի բան, որ ծառայությունը չի կար լինի հեշտ, կա կոպտություն, լարող շատ հանգամանքներ բայց ոնցվոր ասվում է «դժվար է ուսման մեջ, հեշտ է մարտի դաշտում» այնպես, որ տղերքի գործը սուրբ գործ է, եկեք հարգենք թե սպաների, թե զինվորնեիր գործը որովհետև առանց զինվոր կամ սպայի մեր ազգային անվտանգությունը չի կարող լինել

Եկեք սիրենք, մեր կեղտոտ օդը, որտև եթե դա չլիներ, մեռած կլնեինք։
Ընտիր փաստարկ ա։
Իսկ իրականում, քանի դեռ բանակում կա սավոկից մնացած դեդավշինան, կորչի տենց բանակը։ Քանի դեռ դա բերում ա մարդկային զոհերի ու վիրավորների, ես իմ պարտքն եմ համարում քֆրտել բանակը։ Եթե թերություններով հանդերձ սկսում ես գովել, խի՞ պտի աշխատեն դրանց վերացման ուղղությամբ։

ArmenianMetal
03.12.2013, 17:10
Եկեք սիրենք, մեր կեղտոտ օդը, որտև եթե դա չլիներ, մեռած կլնեինք։
Եթե թերություններով հանդերձ սկսում ես գովել, խի՞ պտի աշխատեն դրանց վերացման ուղղությամբ։

Դեդավշինա չկա ոչ մի տեղ ես ծառայել եմ ու գիտեմ: Իսկ ավել սավոկը մեր մտածելակերպի խնդիրնա մոտ 5 տարուց դաել կվերանա, իսկ ինչ վերաբերվումա զոհերին դրանք հիմաել կան ու կլինեն առանց դրա չի լինի

Արամ
03.12.2013, 17:48
դեդավշինան, ո՞րն ա

VisTolog
03.12.2013, 17:50
դեդավշինան, ո՞րն աhttp://www.porjati.net/uploads/posts/2010-02/1265586737_1.jpg

Արամ
03.12.2013, 17:51
Այսի՞նքն

VisTolog
03.12.2013, 18:11
Այսի՞նքն
Հոգեբանական ու ֆիզիկական բռնություն զինված ուժերում:

Արամ
03.12.2013, 18:14
Դեդավշինա չկա ոչ մի տեղ ես ծառայել եմ ու գիտեմ: Իսկ ավել սավոկը մեր մտածելակերպի խնդիրնա մոտ 5 տարուց դաել կվերանա, իսկ ինչ վերաբերվումա զոհերին դրանք հիմաել կան ու կլինեն առանց դրա չի լինի
Նախ, ես տենց էլ չհասկացա էդ դեդավշինան, ո՞րն ա, երկրորդն էլ, եթե դու մի տեղ ծառայել ես ու ինչ որ երևույթ չի եղել, դա դեռ չի նշանակում, որ ոչ մի զորամասում նման երևույթ չի եղել:
Մեկ էլ ավել-սավոկի խնդիրը ի՞նչն ա:

keyboard
03.12.2013, 21:14
Դեդավշինա չկա ոչ մի տեղ ես ծառայել եմ ու գիտեմ: Իսկ ավել սավոկը մեր մտածելակերպի խնդիրնա մոտ 5 տարուց դաել կվերանա, իսկ ինչ վերաբերվումա զոհերին դրանք հիմաել կան ու կլինեն առանց դրա չի լինի

Ապեր, ձեր բանակում սպան զինվորին հենցնենց կամ թեկւոզ տեղին չէր հայհոյու՞մ, կարողա ասես, որ քո հետ էլ "դուք" ով էին խոսում սպաներն ու մնացածը:
Ինչ դժավրության ու կոպտության մասին ա խոսքը, ինչ դժվարություն կա սաղ արհեստական ա, Ղարաբաղի կռվի ժամանակ ոչ մեկը բանակում ծառայած չի եղել էն 17-20 տարեկանները, որ ինստիտուտը թողել գնացել են կռիվ, բայց իրանք դժվարություններին դիմացել են, որտև իմացել են ուր ու ինչի են գնում:
Աստված չանի, որ պատերազմ սկսեց, էդ բանակային "դժվարություն" տեսածներն են առաջին փախնողները լինելու, հավատա բիձուս խոսքերին, որ ասում եմ դատարկ տեղից չեմ ասում:
Կորչի նենց բանակը, որտեղ զինվորին ինքնասիրությւոն են կպնում ու կորչի նենց բանակը, որ խաղաղ պայմաններում զոհ ա տալիս ներքին շրջանակներում ու եթե դու գնտում ես, որ առանց զոհերի չի լինի քեզ հարց եմ տալիս, որ էդ զոհերից մեկը քո մոտիկը լինի, էլի սենց ճոխ-ճոխ գրելու ես, որ առանց զոհ չի լինի՞, կյանքում մի անգամ խաղաղ պայմաններում զոհված զինվորի ծնողի աչքերը տեսել ե՞ս, էդ ծնողի հետ խոսել ե՞ս, կյանքում մի անգամ նման ընտանիքի հետ շփվել ե՞ս:
Ապեր աննոռմալ ա տենց մտածելակերպը, խախաղ պայմաններում ու թե պատերազմական, բանակի ներսում զոհ պիտի ՉԼԻՆԻ, դա ոչ թե իմ կամ մյուսի կամքն ու կապրիզն ա, դա մարդկային չափանիշ ա, քանի մենք մի ազգից ենք ու մի գաղափարի համար ենք ծառայում, ասել քեզ դիմանում դժվարություններին, ուրեմ մենք իրավունք չունենք զոհ տանք, բանակում զոհ պիտի չլինի ի տոչկա…

Հա, մեկ էլ քանի տեղ ես ծառայել, որ միանշանակ գրել ես, թե ձեդավշինա չկա?

Անվերնագիր
03.12.2013, 21:27
դեդավշինան, ո՞րն ա
Այ էս ա դեդավշինան
http://lurkmore.so/images/9/98/Sims_dodovchina.jpg



իսկ ավելի կոնկրետ՝ ««Дедовщина — свободный от устава график, более легкий, но разбавленный чувством превосходства старослужащих (т. н. дедов) над «молодыми», и, как следствие — вышеуказанными развлечениями и обучением молодых жизни (естественно, при помощи быстрых жестов руками и ногами, сопровождающихся легким недомоганием падавана).»»

ArmenianMetal
03.12.2013, 22:53
համաձայն եմ իրանք կոնկրետ ՊՈԲԵԳ են անելու բայց դե հայը կարումա միավորվի նեղ պահին, հասկանում եմ ձեզ, ասեմ իմ համարել էր վատ իմ համարել կայֆերի երկիր չէր, ախչր խի չեք ուզում ընդունեք որ ետի ոչթե բանակիցա այլ մեր հասարակությունիցա նորմալ դաստիրակության տեր մարդը կյանքում ոչ մեկի ինքնասիրությանը չի կպնի եթե իրա ինքնա սիրությանը չկպնեն… ստիպեցիք խոսամ էլի եթե այդ կյանքում մարդիկ «ճշտի» հետևից են ընկած էլի հասարկությունիցա գալիս օրինակ այլ տեղեր որտող մարդիկ ծառայում են իրան ք գիտակցեում են որ իրանք գնում են մի տեղ ուր պիտի ենթարկվեն լինեն կարգապահ էտելա հասարակությունից գալիս, հիմա եթե ես, դու մնացածը նստենք փնովենք հաստատ լավ արդյունքի չենք հասնի: Ներքին խոհանոցի խնդիրները բոլոր բանակներում են լինում, էլի զոհեր խաղաղ պայմաններում որովհետև տղերքը մտածում են ինչվոր բան անելուց «հա դե ինչ պիտի լինի,ոչմի բան» ու անելով փորձանքի են գալիս, իսկ են որ սպանում են իրար համաձայն եմ պետք ա լուրջ աշխատել էդ հարցում բայց եթե համեմատես առաջ ու հիմա հիմա եքյաաաա լավա… հարցը բանակը չի հարցը էնա թե ոնց են ընդունում մարդիկ թարախ են մի լավ բանի հասնում ես միանգամից խոսակցություններ բանբասանքներ կարողա ընենց լինի ընկնեն ոտքիդ հետևից էլի բանակը չի խնդիրը խնդիրը հասարկություննա

ArmenianMetal
03.12.2013, 22:59
Հա, մեկ էլ քանի տեղ ես ծառայել, որ միանշանակ գրել ես, թե ձեդավշինա չկա?
2 տեղ, բայց հո դրանով չի սահմանափակվում իմ ինֆորմացիան ուրշ շատ տեղեր կապեր ունեմ ու գիտեմ որ չկա ու ընենց տեղեր որ ասելու չի եթե ետքան տեղ չկա ուրեմն ՀՀ ԶՈՒ - ում չկա դեդավշինա:նայ հիմա դու մտածում ես որ կա դեդավշինա ու մեջդ «վախ» կա քո կամ քո հարազատի համար բայց հավատա դեդավշինա չկա նենցա խստացել բանակը որ չի կարա լինի տենց բան

Արամ
03.12.2013, 23:00
2 տեղ, բայց հո դրանով չի սահմանափակվում իմ ինֆորմացիան ուրշ շատ տեղեր կապեր ունեմ ու գիտեմ որ չկա ու ընենց տեղեր որ ասելու չի եթե ետքան տեղ չկա ուրեմն ՀՀ ԶՈՒ - ում չկա դեդավշինա:նայ հիմա դու մտածում ես որ կա դեդավշինա ու մեջդ «վախ» կա քո կամ քո հարազատի համար բայց հավատա դեդավշինա չկա նենցա խստացել բանակը որ չի կարա լինի տենց բան
Ես էլ ասում եմ, որ իմ զորամասում կար ու հիմա էլ կա:

Աթեիստ
03.12.2013, 23:12
համաձայն եմ իրանք կոնկրետ ՊՈԲԵԳ են անելու բայց դե հայը կարումա միավորվի նեղ պահին, հասկանում եմ ձեզ, ասեմ իմ համարել էր վատ իմ համարել կայֆերի երկիր չէր, ախչր խի չեք ուզում ընդունեք որ ետի ոչթե բանակիցա այլ մեր հասարակությունիցա նորմալ դաստիրակության տեր մարդը կյանքում ոչ մեկի ինքնասիրությանը չի կպնի եթե իրա ինքնա սիրությանը չկպնեն… ստիպեցիք խոսամ էլի եթե այդ կյանքում մարդիկ «ճշտի» հետևից են ընկած էլի հասարկությունիցա գալիս օրինակ այլ տեղեր որտող մարդիկ ծառայում են իրան ք գիտակցեում են որ իրանք գնում են մի տեղ ուր պիտի ենթարկվեն լինեն կարգապահ էտելա հասարակությունից գալիս, հիմա եթե ես, դու մնացածը նստենք փնովենք հաստատ լավ արդյունքի չենք հասնի: Ներքին խոհանոցի խնդիրները բոլոր բանակներում են լինում, էլի զոհեր խաղաղ պայմաններում որովհետև տղերքը մտածում են ինչվոր բան անելուց «հա դե ինչ պիտի լինի,ոչմի բան» ու անելով փորձանքի են գալիս, իսկ են որ սպանում են իրար համաձայն եմ պետք ա լուրջ աշխատել էդ հարցում բայց եթե համեմատես առաջ ու հիմա հիմա եքյաաաա լավա… հարցը բանակը չի հարցը էնա թե ոնց են ընդունում մարդիկ թարախ են մի լավ բանի հասնում ես միանգամից խոսակցություններ բանբասանքներ կարողա ընենց լինի ընկնեն ոտքիդ հետևից էլի բանակը չի խնդիրը խնդիրը հասարկություննա

Բացատրեմ խի չեմ ուզում։ Որտև իմ տեսած զոհերը հայկական բանակից էին, իսկ քո պատմածները՝ զուգահեռ իրականությունից։
Տեսածը առաջի զոհը ասպիրանտուրայից բանակ էկած տղա էր, խիստ կրթված ու համեստ։ Մարդը բանակից դուրս իրա համար ապրում ու սովորում էր։ Որտև ստիպված չէր նույն սենյակում քնել ինչ-որ օդից հորինած «պանյատ»-ներով ապրող ԲՏ-ների հետ։ Թե՞ կփորձես համոզել, որ էսօրվա բանակում էդ «պանյատները» չկան, որ ադեկվատ մարդկային հարաբերություններ են, մեծամասնությունը չի փորձում իրա «սրբությունները» փաթաթել դրանք չընդունող անհատների վզին։ Ու եթե քաղաքացիական կյանքում անհատը 1000+1 ձև կարա գտնի դրանց պասլատ անելու համար, բանակում արդեն էդ ձևերը խիստ սահմանափակ են ու խիստ վտանգավոր կյանքի ու առողջության համար։
2 օր առաջ ինջանից շա՜տ ուշ զորացրված մեկը փորձում էր ինձ համոզել, որ էմոներն ու նույնասեռականները չեն կարա սահման պահեն։ Նոր եմ իմանում, օրինակ, ծռած ատամով պատառաքաղների մասին։ Սենց բան քանի՞ անգամ ես քաղաքացիական կյանքում տեսել։

Skeptic
04.12.2013, 00:14
Էն ուսումնական զորամասում, որտեղ 4 ամիս ծառայել եմ, էդպիսի բան չկար, քանի որ թե օրվա ռեժիմը, թե ընդհանուր դրվածքը շատ խիստ էր:
Իսկ ներկայիս զորամասում կա էդ երևույթը ու դժվար էլ վերանա' հաշվի առնելով որոշ առանձնահատկություններ: Էստեղ նույնիսկ յախշիաբուծությամբ զբաղվող ստորաբաժանումներ կան:

Mephistopheles
04.12.2013, 00:20
Էն ուսումնական զորամասում, որտեղ 4 ամիս ծառայել եմ, էդպիսի բան չկար, քանի որ թե օրվա ռեժիմը, թե ընդհանուր դրվածքը շատ խիստ էր:
Իսկ ներկայիս զորամասում կա էդ երևույթը ու դժվար էլ վերանա' հաշվի առնելով որոշ առանձնահատկություններ: Էստեղ նույնիսկ յախշիաբուծությամբ զբաղվող ստորաբաժանումներ կան:

Սովետական բանակում կար դեդօվշչինա, բայց հայերը իրար գլխի որ գալիս էին, դրա դեմն առնում էին, չնայած որ շատ էին լինում սկսում էին քաքի համը հանել հենց դեդօվշչինայի հարցում, քանի անգամ եմ հետները վիճել որ տենց բաներ չանեն…

Շինարար
04.12.2013, 00:27
Բացատրեմ խի չեմ ուզում։ Որտև իմ տեսած զոհերը հայկական բանակից էին, իսկ քո պատմածները՝ զուգահեռ իրականությունից։
Տեսածը առաջի զոհը ասպիրանտուրայից բանակ էկած տղա էր, խիստ կրթված ու համեստ։ Մարդը բանակից դուրս իրա համար ապրում ու սովորում էր։ Որտև ստիպված չէր նույն սենյակում քնել ինչ-որ օդից հորինած «պանյատ»-ներով ապրող ԲՏ-ների հետ։ Թե՞ կփորձես համոզել, որ էսօրվա բանակում էդ «պանյատները» չկան, որ ադեկվատ մարդկային հարաբերություններ են, մեծամասնությունը չի փորձում իրա «սրբությունները» փաթաթել դրանք չընդունող անհատների վզին։ Ու եթե քաղաքացիական կյանքում անհատը 1000+1 ձև կարա գտնի դրանց պասլատ անելու համար, բանակում արդեն էդ ձևերը խիստ սահմանափակ են ու խիստ վտանգավոր կյանքի ու առողջության համար։
2 օր առաջ ինջանից շա՜տ ուշ զորացրված մեկը փորձում էր ինձ համոզել, որ էմոներն ու նույնասեռականները չեն կարա սահման պահեն։ Նոր եմ իմանում, օրինակ, ծռած ատամով պատառաքաղների մասին։ Սենց բան քանի՞ անգամ ես քաղաքացիական կյանքում տեսել։Դե հիմա ուղղակի էդ պանյատներն էլ են այլ դառել Աթեիստ ջան, մեր անծանոթ բարեկամի հետ ինչ-որ չափով համաձայն եմ, որ հիմա դասական իմաստով ձեդավշինա չկա, ավել-սավոկի խնդիրն էլ ըստ էության համարյա դուրս ա մղվել, համենայն դեպս՝ մեծ մասամբ: Բայց ոչ կանոնադրական հարաբերություններ կան, կան շատ այլասերված, անմարդկային, ուղեղի մեջ որևէ կերպ չտեղավորվող հարաբերություններ, որոնք սպայական անձնակազմի կողմից նույնիսկ խրախուսվում են: Կա անմարդկային ծեծ, կա բառիս բուն իմաստով ստրկություն՝ տերերով ու ստրուկներով, որոնցից շատերը ոնց-որ կամավոր են գնում դրան, շատերը չուզելով, բայց չեն էլ պայքարում ու նրանց ամենափոքր ըմբոստացման փորձը բերում ա անմարդկային ծեծի, որպիսին նկարագրել չի լինում, ես ոնց եմ իմ աչքերով տեսել էդ ամենը ու չեմ խելագարվել: Ու կա նաև քո եսը պահելու տարբերակը, որի ճամփան փշոտ ա և ըստ էության դուրս ես մնում համակարգից, դե ոնց որ քաղաքացիական կյանքում ա մեզ մոտ, իհարկե կռիվների մեջ էլ ես ընկնում, ծեծկռտուքների մեջ էլ, մինչև քեզանից յան կտան, ասում եմ՝ յան կտան, որովհետև դու ի սկզբանե նպատակ չունեիր միաձուլվել էդ համակարգին, թե չէ կարա լինի, որ էդ ամենից, եթե ունակություններդ բավարարում են, դուրս գաս՝ համալրելով տերերի դասակարգը:
Համենայն դեպս ասել, որ էդ աշխարհում, էդ միջավայրում ոչ մի մարդկային բան չկա, չեմ կարող ասել, նույնիսկ ստրուկ-ստրկատեր հարաբերություններում ահագին սրտառուչ առանձնահատկություններ կարել ա առանձնացնել, բայց լայն առումով դա սարսափելի վատ ձև ա, ահավոր, անընդունելի: Եթե մարդը կարողանում ա կանգուն մնալ մինչև վերջ, չձուլվել, կեցցե ինքը, բայց շատ դեպքերում նյարդերը կարան ուղղակի մի օր տեղի տալ:
Էս վերջերս մի հետաքրքիր բան եմ զգացել, մեր դասարանի կազմը առաջին դասարանից անուն-ազգանունով հիշում եմ, բանակի զինակիցներիցս ոչ մի անուն ազգանուն չեմ հիշում, չնայած ամեն օր երեկոյան անվանականչ ա եղել, հիշում եմ մենակ՝ տանկի անձնակզմի իմ էսպես ասած նապառնիկի անունը, ում հետ շատ մոտ էի, իմ անգրագետ տեսակն էր, նույնիսկ դեմքով էինք նման, բայց ինքը ավելի գեշ էր բնականաբար, ում հետ իրոք շատ էի մոտ:

Աթեիստ
04.12.2013, 01:03
Դե հիմա ուղղակի էդ պանյատներն էլ են այլ դառել Աթեիստ ջան, մեր անծանոթ բարեկամի հետ ինչ-որ չափով համաձայն եմ, որ հիմա դասական իմաստով ձեդավշինա չկա, ավել-սավոկի խնդիրն էլ ըստ էության համարյա դուրս ա մղվել, համենայն դեպս՝ մեծ մասամբ: Բայց ոչ կանոնադրական հարաբերություններ կան, կան շատ այլասերված, անմարդկային, ուղեղի մեջ որևէ կերպ չտեղավորվող հարաբերություններ, որոնք սպայական անձնակազմի կողմից նույնիսկ խրախուսվում են: Կա անմարդկային ծեծ, կա բառիս բուն իմաստով ստրկություն՝ տերերով ու ստրուկներով, որոնցից շատերը ոնց-որ կամավոր են գնում դրան, շատերը չուզելով, բայց չեն էլ պայքարում ու նրանց ամենափոքր ըմբոստացման փորձը բերում ա անմարդկային ծեծի, որպիսին նկարագրել չի լինում, ես ոնց եմ իմ աչքերով տեսել էդ ամենը ու չեմ խելագարվել: Ու կա նաև քո եսը պահելու տարբերակը, որի ճամփան փշոտ ա և ըստ էության դուրս ես մնում համակարգից, դե ոնց որ քաղաքացիական կյանքում ա մեզ մոտ, իհարկե կռիվների մեջ էլ ես ընկնում, ծեծկռտուքների մեջ էլ, մինչև քեզանից յան կտան, ասում եմ՝ յան կտան, որովհետև դու ի սկզբանե նպատակ չունեիր միաձուլվել էդ համակարգին, թե չէ կարա լինի, որ էդ ամենից, եթե ունակություններդ բավարարում են, դուրս գաս՝ համալրելով տերերի դասակարգը:
Համենայն դեպս ասել, որ էդ աշխարհում, էդ միջավայրում ոչ մի մարդկային բան չկա, չեմ կարող ասել, նույնիսկ ստրուկ-ստրկատեր հարաբերություններում ահագին սրտառուչ առանձնահատկություններ կարել ա առանձնացնել, բայց լայն առումով դա սարսափելի վատ ձև ա, ահավոր, անընդունելի: Եթե մարդը կարողանում ա կանգուն մնալ մինչև վերջ, չձուլվել, կեցցե ինքը, բայց շատ դեպքերում նյարդերը կարան ուղղակի մի օր տեղի տալ:
Էս վերջերս մի հետաքրքիր բան եմ զգացել, մեր դասարանի կազմը առաջին դասարանից անուն-ազգանունով հիշում եմ, բանակի զինակիցներիցս ոչ մի անուն ազգանուն չեմ հիշում, չնայած ամեն օր երեկոյան անվանականչ ա եղել, հիշում եմ մենակ՝ տանկի անձնակզմի իմ էսպես ասած նապառնիկի անունը, ում հետ շատ մոտ էի, իմ անգրագետ տեսակն էր, նույնիսկ դեմքով էինք նման, բայց ինքը ավելի գեշ էր բնականաբար, ում հետ իրոք շատ էի մոտ:

Ես երբեք չեմ ասել, թե ոչ մի մարդկային բան չկա, բայց էնքան վատ բան կա, որ շատ սխալ եմ համարում, որ դա բերում հավասարեցնում են քաղաքացիական կյանքին, ու դեռ մի բան էլ սկսում են գովել ու հարգել։ Ու ես համաձայն եմ, որ էդ վատ բաների վերացման ուղղությամբ առաջի քայլերը պետք ա անի սպայական անձնակազմը, բայց էս Վազգեն Սարգսյանի դպրոց ավարտած լակոտները շատ հարցերում ավելի վատն են, քան թե կռվում կոնտուզիա տարած տարիքավորները։ Այսինքն դեպի լավացում չի գնում։

Շինարար
04.12.2013, 01:06
Ես երբեք չեմ ասել, թե ոչ մի մարդկային բան չկա, բայց էնքան վատ բան կա, որ շատ սխալ եմ համարում, որ դա բերում հավասարեցնում են քաղաքացիական կյանքին, ու դեռ մի բան էլ սկսում են գովել ու հարգել։ Ու ես համաձայն եմ, որ էդ վատ բաների վերացման ուղղությամբ առաջի քայլերը պետք ա անի սպայական անզնակազմը, բայց էս Վազգեն Սարգսյանի դպրոց ավարտած լակոտները շատ հարցերում ավելի վատն են, քան թե կռվում կոնտուզիա տարած տարիքավորները։ Այսինքն դեպի լավացում չի գնում։Հա, համաձայն եմ, նրանք իհարկե կանոնադրական հարաբերություններին չէին տիրապետում, բայց գոնե կարևոր պահերին զինվորի ղադրը գիտեին, նրանցից վախում էին ու նաև հարգում, որովհետև գիտեին, որ իրոք ճակատարագրական պահերին նաև պատասխանատու են ու հոգատար, սրանցից ուղղակի վախում են, դե իդեալականն էն ա, որ ուղղակի հարգեն՝ առանց վախելու:

Աթեիստ
04.12.2013, 01:11
Հա, համաձայն եմ, նրանք իհարկե կանոնադրական հարաբերություններին չէին տիրապետում, բայց գոնե կարևոր պահերին զինվորի ղադրը գիտեին, նրանցից վախում էին ու նաև հարգում, որովհետև գիտեին, որ իրոք ճակատարագրական պահերին նաև պատասխանատու են ու հոգատար, սրանցից ուղղակի վախում են, դե իդեալականն էն ա, որ ուղղակի հարգեն՝ առանց վախելու:

Զինվորների բառերով ասած, էն հները որ ծեծում էլ են, չես նեղվում, դա ընկալում ես ծնողական չափալախի պես, բայց էս ջահելները, ոչ թե պարզապես ծեծում են, այլ հատուկ ստորացնում են՝ ցույց տալու համար սեփական գերազանցությունը։

Tig
26.01.2014, 12:07
http://www.youtube.com/watch?v=LP4eEmvmswM

Tig
26.01.2014, 22:58
http://www.youtube.com/watch?v=LFwjvgVFq3U&feature=share

Աթեիստ
13.05.2014, 11:13
Հերթական զոհը


Նա բազմանդամ ընտանիքի զավակ է

Մայիսի 10-ի առավոտյան, ժամը 10-ին Իջեւանի սահմանամերձ գոտուց Իջեւանի բժշկական կենտրոն է տեղափոխվել ժամկետային զինծառայող, 1995թ. ապրիլի 7-ին ծնված Ներսես Ղազարի Կարապետյանը: Իջեւանի բժշկական կենտրոնի ընդունարանից տեղեկացանք, հրաձգային զենքից վիրավորված զինվորը հիվանդանոցում արդեն մահացած է եղել:
Նա Երեւանից էր, բազմանդամ՝ 9 զավակ ունեցող ընտանիքի 5-րդ զավակը: Ն. Կարապետյանը լավ ծառայող էր, նա մայիսի 6-ին էր վերադարձել արձակուրդից: Մեր տվյալներով՝ Կարապետյանը վնասվածք է ստացել մոտ տարածությունից արձակված կրակոցից, դեպքի կապակցությամբ քննություն է կատարվում:

http://www.aravot.am/2014/05/10/459170/

Ի դեպ հենց առաջին մեկնաբանության մեջ շատ տեղին հարցեր են տրվել։



Ո՞վ արձակեց դավադիր կրակոցը

Դավթաշենում բոլորն այսօր նրա մասին էին խոսում՝ Ներսեսի նման պայծառ, հրաշք երիտասարդը սպանվել է, որովհետեւ չի կարողացել ինչ-որ ագահ հրեշ(ներ)ի կշտացնել:
Դավթաշենում մեծից փոքր արդեն տվել են իրենց դատավճիռը՝ Ներսեսը վարորդ էր, հրամանատար(ներ)ը վրան «բենզինի փող էին դրել», իրենք ծախել կամ ծախսել էին բենզինը, իսկ Ներսեսից փողն էին պահանջել, անգամ արձակուրդ էին տվել՝ տուն ուղարկել, որ գնա բենզինի փողը բերի, բայց որտեղի՞ց բերեր բազմազավակ ընտանիքի զավակը 180 հազար դրամը, չի բերել, դրա համար էլ գլխից խփել են…
Ու արդեն կարեւոր էլ չի՝ ո՞րն է իրականությունը: Մարդիկ գիտեն իրե՛նց ճշմարտությունը, որովհետեւ տարիներ շարունակ նրանք լսել են նմանատիպ պատմություններ, իրենց հարազատը, հարեւանը, հարեւանի հարազատը ծառայել են բանակում, «բենզինի» եւ այլ բաների «փող են փակվել», եւ այդ ամենը՝ լուռումունջ, որովհետեւ քանի դեռ երեխան բանակում է եղել՝ չեն համարձակվել ծպտուն հանել, որպեսզի իրենց զավակը, որին տարիներ շարունակ փայփայել են, մեծացրել են, տուն վերադառնա, որովհետեւ տուն չվերադառնալը, կամ ֆիզիկապես ու հոգեպես խեղված վերադառնալը ամենեւին էլ արտառոց բան չէ… Իսկ բանակից վերադառնալուց հետո էլ են լռել, որովհետեւ՝ խոսելն ամոթ է, փողը, մեկ է, հետ չեն բերի, եւ հետո՝ էլի որդի ունեն, դեռ բանակ պետք է գնա…
Սակայն ամենավատը դա չէ: Ամենավատն այն է, որ մարդիկ վստահ են ու վստահեցնում են՝ մեկ է, ոչ մի բան էլ չի լինի, ոչ մեկին էլ չեն բռնի, շունը շան թաթ չի կծում, կպլստացնեն, կգնա, երեխուն էլ ինքնասպան կսարքեն կամ արտաքին թշնամու գնդակի զոհ, երբ թշնամին ներքին էր… Եվ անգամ, երբ հույս տալու համար կողքից ասում են՝ նախարարը անձամբ է գնացել զորամաս, որ տեսնի ինչ է կատարվել, Ներսեսին ճանաչողները ուսերն են թափ տալիս՝ հետո ի՞նչ, մեկ է՝ չեն բացահայտելու…
Ու ապագա զինվորների մայրերը ծնկներին են տալիս ու արցունք թափում՝ բա ես ի՞նչ խղճով իմ բալին ուղարկեմ բանակ, Ներսեսի նման խելոք, լավ տղու գլուխը որ կերան, բա իմ երեխուն ի՞նչ կանեն…
Ու ապագա զինվորները գիշերներն անքուն են անցկացնում, մտածելով, թե իրե՛նց գլխին ի՞նչ փորձանք է գալու, ինչպե՞ս իրենց պահեն, ինչպե՞ս դրսեւորեն…
Իսկ Ներսեսը էլ չի գա, ու նրա բաժին աշխարհը՝ ընտանիքը, որ պիտի ստեղծեր, զավակները, որ պիտի ունենար, ծիծաղը, որ պիտի բաշխեր աջ ու ձախ, էլ չի կերտվի… որովհետեւ ինչ-որ մեկին բենզինի փող էր պետք…

http://www.aravot.am/2014/05/12/459578/

John
13.05.2014, 11:47
էդ տղային ճանաչողներից մեկը ասում ա. «կարգին տղա էր, կտակարանը գրպանից չէր հանում»... մտքերի մեջ ընկա

keyboard
13.05.2014, 20:00
Արտ, ճիշտ ա, շատ սենտիմենտալ ա գրած, բայց ինձ թվում ա շատ են ծաղկացրել ու փիար են անում, սեփական թերթը, վերլուծություններն ու մնացածը, էսօր մարդկային կյանքը արժեք չունի, թե մամուլու, թե բանակում ու առհասարակ:
Անցած անգամ թիվի եմ նայում, լրագրողը դիկտաֆոնը մոտեցրել ա մեռած զինվորի մորը, դագաղի դեմը նստած ու հարցնում ա`ինչ եք զգում հիմա: Մարդ ուզում ա բռնի տենց լրագրողներին ու տանջամահ անի: Մեր գնդում էլ կար նման բաներ, բենզինի պակասորդ, սպասքի պակասորդ, զինամթերքի պակասորդ ու ավելի քան դաժան էին նման դեպքերը, բայց դրան լուծում կար, խաբար էին անում տուն, տնից ուղարկում էին, չգիտեմ ոնց էին ճարում, նաղդի ուղարկում էին: Հիմա եթե մահացած զինվորը իմացել ա, որ իրան օտպուսկ են տալիս, որ գնա փող բերի, բայց չի կարենալու բերի, իմ կարծիքով չէր գնա, որ համ ծնողներին նեղություն չտար, համ էլ մեկա ակնկալիք չուներ:
Իմ կարծիքով ստեղ ուրիշ բանա, որ շատ ավելի կարևոր ա քան ուղղակի 180000 դրամը: Մի տեսակ էլ չեմ հավատում ոչ մի կողմին:

Aperna
13.05.2014, 20:18
Արտ, ճիշտ ա, շատ սենտիմենտալ ա գրած, բայց ինձ թվում ա շատ են ծաղկացրել ու փիար են անում, սեփական թերթը, վերլուծություններն ու մնացածը, էսօր մարդկային կյանքը արժեք չունի, թե մամուլու, թե բանակում ու առհասարակ:
Անցած անգամ թիվի եմ նայում, լրագրողը դիկտաֆոնը մոտեցրել ա մեռած զինվորի մորը, դագաղի դեմը նստած ու հարցնում ա`ինչ եք զգում հիմա: Մարդ ուզում ա բռնի տենց լրագրողներին ու տանջամահ անի: Մեր գնդում էլ կար նման բաներ, բենզինի պակասորդ, սպասքի պակասորդ, զինամթերքի պակասորդ ու ավելի քան դաժան էին նման դեպքերը, բայց դրան լուծում կար, խաբար էին անում տուն, տնից ուղարկում էին, չգիտեմ ոնց էին ճարում, նաղդի ուղարկում էին: Հիմա եթե մահացած զինվորը իմացել ա, որ իրան օտպուսկ են տալիս, որ գնա փող բերի, բայց չի կարենալու բերի, իմ կարծիքով չէր գնա, որ համ ծնողներին նեղություն չտար, համ էլ մեկա ակնկալիք չուներ:
Իմ կարծիքով ստեղ ուրիշ բանա, որ շատ ավելի կարևոր ա քան ուղղակի 180000 դրամը: Մի տեսակ էլ չեմ հավատում ոչ մի կողմին:

սխալը հենց ըտիցա գալիս պտի ասի ես աֆիցերի լավ ք...են տնեցիք կամ ախպերները,այ որ մի քանի անգամ տենց աֆիցերի են բանից անեն պուբլիշնի սենց չի լինի,երեխեն տնից եթումա որ իրանք գողնանա խեղճ ծնողներնել փակեն.պտի դրա երեխուն բռնես այ նույն ձևի սպանես,ու լրագրողներին հրավիրես ասես ինչի համարես տենց աֆիցերի որ հերունեմերը 200դրամն չեն ունեցել դու ես լուծել ետ խնդիրը:կամ ոչթեի ինքնասպան պտի լինի այլ հենց ետ աֆիցերին սպանի ու ասի խի հաստատ իրան ավելի շատ կհարգեն եթե դադվիել

John
13.05.2014, 20:44
բենզինային պատմությունները միշտ չի որ նման սցենարով են ընթանում, ի նկատի ունեմ սպան գողացավ, զինվորը քաշվեց
մեր մոտ օրինակ երկու ընկեր կային, զորացրվելուց մի շաբաթ առաջ 1.5 տոննա բենզին գողացան, քանի որ կնքված բենզաբակերի միջից էին գողացել, 2 ամիս հետո նոր պարզվեց... ապացույց չկար, կամ գլխի չէին ընկել, էդ էական չի, ամեն դեպքում հարցը լուծվեց հետևյալ կերպ. մեր էդ ամսվա 3.400ներն ու պատասխանատու սպաների աշխատավարձի 40-50%ը գնաց էդ բացը լրացնելուն... ուզում եմ ասեմ կա տարբերակ, որ սպաները ոչ մի մեղք չունեն... հիմա որ էդ մարդասիրական ակցիան չլիներ ու էդ փողը չհավաքվեր, այլ ամբողջությամբ մնար էդ սպաների վզին, ինչ ա թե իրանց կնիքն ա դրած բակերի վրա, չեմ էլ ուզում մտածել, թե ինչ կլիներ...

keyboard
13.05.2014, 21:16
սխալը հենց ըտիցա գալիս պտի ասի ես աֆիցերի լավ ք...են տնեցիք կամ ախպերները,այ որ մի քանի անգամ տենց աֆիցերի են բանից անեն պուբլիշնի սենց չի լինի,երեխեն տնից եթումա որ իրանք գողնանա խեղճ ծնողներնել փակեն.պտի դրա երեխուն բռնես այ նույն ձևի սպանես,ու լրագրողներին հրավիրես ասես ինչի համարես տենց աֆիցերի որ հերունեմերը 200դրամն չեն ունեցել դու ես լուծել ետ խնդիրը:կամ ոչթեի ինքնասպան պտի լինի այլ հենց ետ աֆիցերին սպանի ու ասի խի հաստատ իրան ավելի շատ կհարգեն եթե դադվիել


Հա, ու?


բենզինային պատմությունները միշտ չի որ նման սցենարով են ընթանում, ի նկատի ունեմ սպան գողացավ, զինվորը քաշվեց
մեր մոտ օրինակ երկու ընկեր կային, զորացրվելուց մի շաբաթ առաջ 1.5 տոննա բենզին գողացան, քանի որ կնքված բենզաբակերի միջից էին գողացել, 2 ամիս հետո նոր պարզվեց... ապացույց չկար, կամ գլխի չէին ընկել, էդ էական չի, ամեն դեպքում հարցը լուծվեց հետևյալ կերպ. մեր էդ ամսվա 3.400ներն ու պատասխանատու սպաների աշխատավարձի 40-50%ը գնաց էդ բացը լրացնելուն... ուզում եմ ասեմ կա տարբերակ, որ սպաները ոչ մի մեղք չունեն... հիմա որ էդ մարդասիրական ակցիան չլիներ ու էդ փողը չհավաքվեր, այլ ամբողջությամբ մնար էդ սպաների վզին, ինչ ա թե իրանց կնիքն ա դրած բակերի վրա, չեմ էլ ուզում մտածել, թե ինչ կլիներ...

Հոս ջան, ես էլ էի դրա մասին ասում, փակագծերը չբացեցի, ալարեցի, իրականում զինվորությունը ավելի շատ մեղք ունի, քան` սպան:
Պետք ա նման զինվորներին, ովքեր որ գողացել ու զորացրվել են, քաղաքացիական կյանքում, նրանց` ում վրա բարդել են, հարազատները գտնեն ու էդ բոլոր գողացածը հետ ստանան, այ նման մի երկու աղմկահարույց դեպքը, բոլոր խնդիրները միանգամից կլուծի

John
13.05.2014, 21:27
Հով ջան, ես անձնական դիտարկումների ու ենթադրությունների վրա հիմնվելով եմ քցել-բռնել, որ իրանք են արել էդ, ուղղակի նենց էր, որ ոչ մի սպա առանց զինվորի ուղեկցության-իմացության չէր կարող մտնել էդ բոքսեր կոչված տեղը, որտև կառաուլ կար, իսկ զինվորները, հատկապես գիշերը, կառաուլ կանգնածի օգնությամբ հանգիստ կարող էին ելումուտ անել... իրականում ես նենց չի որ համոզված եմ, որ իրանք էին + ծառայության ընթացքում ընդհանրապես մտքովս չի անցել կասկածներիս մասին բարձրաձայնել, այն էլ առանց փաստերի... հեշտ ա կողքից ասելը թող դատի տան, թող բողոքեն, իրականում էդ էնքան էլ հեշտ չի, զուտ հոգեբանորեն + անկանկատեսելի հետևանքներով: Էդ քաղաքացիական կյանքը չի էլի, որ հարցերը քո ուզած ձևով լուծես, առանց հաշվի առնելու շրջապատի կարծիքը: Էնքան նուրբ բաներ կա, որ չնայած 3 տարի չկա զերացրվել եմ, բայց արդեն մի տեսակ չեմ հասկանում, չեմ ընդունում, չեմ ընկալում... ծուղակ ա բանակը լրիվ, կամ ճահիճ, չգիտեմ ոնց ա ավելի ճիշտ, ամեն պահի պետք ա զգոն լինես, սիրտդ անջատած ու ուղեղդ միացրած... որ հիշում եմ ինչեր եմ արել ու պատկերացնում եմ, թե ինչ անասուն հետևանքների կարող ա բերեր, զարմանում եմ ինքս իմ վրա... ինչո՞վ էի մտածում էդ վախտ: Դժվար ա

keyboard
13.05.2014, 21:39
Հով ջան, ես անձնական դիտարկումների ու ենթադրությունների վրա հիմնվելով եմ քցել-բռնել, որ իրանք են արել էդ, ուղղակի նենց էր, որ ոչ մի սպա առանց զինվորի ուղեկցության-իմացության չէր կարող մտնել էդ բոքսեր կոչված տեղը, որտև կառաուլ կար, իսկ զինվորները, հատկապես գիշերը, կառաուլ կանգնածի օգնությամբ հանգիստ կարող էին ելումուտ անել... իրականում ես նենց չի որ համոզված եմ, որ իրանք էին + ծառայության ընթացքում ընդհանրապես մտքովս չի անցել կասկածներիս մասին բարձրաձայնել, այն էլ առանց փաստերի... հեշտ ա կողքից ասելը թող դատի տան, թող բողոքեն, իրականում էդ էնքան էլ հեշտ չի, զուտ հոգեբանորեն + անկանկատեսելի հետևանքներով: Էդ քաղաքացիական կյանքը չի էլի, որ հարցերը քո ուզած ձևով լուծես, առանց հաշվի առնելու շրջապատի կարծիքը: Էնքան նուրբ բաներ կա, որ չնայած 3 տարի չկա զերացրվել եմ, բայց արդեն մի տեսակ չեմ հասկանում, չեմ ընդունում, չեմ ընկալում... ծուղակ ա բանակը լրիվ, կամ ճահիճ, չգիտեմ ոնց ա ավելի ճիշտ, ամեն պահի պետք ա զգոն լինես, սիրտդ անջատած ու ուղեղդ միացրած... որ հիշում եմ ինչեր եմ արել ու պատկերացնում եմ, թե ինչ անասուն հետևանքների կարող ա բերեր, զարմանում եմ ինքս իմ վրա... ինչո՞վ էի մտածում էդ վախտ: Դժվար ա

Հոս, լրիվ հասկանում եմ քեզ, ես էլ եմ համակարծիք, ծառայության ժամանակ ահավոր էր, ամեն վայրկյան ոտուտոցի էր, դա ամեն ծառայած էլ կիմանա, մանավանդ եթե դու ընկել ես մի տեղ, որտեղ քեզնից առաջ ու քո ծառայության ընթացքում ծառայել ա քո մեծ կամ փոքր ախպերը ու լաաաաավ ա ծառայել:
Մեր մոր երկու ախպերներ կային, փոքր ախպերը մեծից շուտ էր եկել 1 տարի, մեծը ուսումից հետո էր եկել: Սարերի տարբերություն էր երկուսի մեջ, փոքր ախպերը մի ամբողջ զորք էր կառավարում, մեծի բերանից ողջ ծառայության ընթացքում բածի անասուն-ը ուրիշ հայհոյանք կամ կոպիտ բառ չլսեցի:
Մի օր փոքր ախպերը զորացրվելուց առաջ եկավ մոտս, նստեցինք խոսացինք մինչև լուսաբաց, ասեց.
-Հով, գիտեմ, հենց ոտս քաշեմ ախպորս հոշոտելու են, խնդրում եմ, տիրություն արեք, մի կերպ "քաշ" տվեք, թող զորացրվի պրծնի, ասեց ու գնաց, մինչև էսօր էդ խոսքերը ականջումս են, փառք Աստծո, մեծն էլ նորմալ զորացրվեց:
Ոնց դու ասիր` դժվար ա

Աթեիստ
26.08.2017, 22:27
FB-ից։ (https://web.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1930558483872110&id=100007539318292)

Ես շատ տղերք եմ ճանաչում, ում ընտանիքները ավտոտնակ, մեքենա են վաճառել, կամ վարկով փող են վերցրել, որ իրենց տղաները 1 ամիս ավել մնան հիվանդանոցում: Ծառայությունը հեշտ բան չի, անկախ սեռից: Մարդիկ կան, որ նույնիսկ բարոյապես չափազանց դժվար են տանում, մարդ էլ կա չի դիմանում: Վերջիններս ավելի շատ են քանակով, քան հակառակորդի գնդակից զոհվածները:
Էս վերջերս անընդմեջ ծառայելու կոչեր եմ լսում և առանձնահատուկ ուժգնությամբ կանանց՝ նույնպես հոմո սափիենսների կողմից, ովքեր Հայաստանում պարտադիր ծառայության ենթակա չեն, բայց միևնույն է ուրիշների փոխարեն որոշումներ են կայացնում: Դրանցից կան նաև, ովքեր ռազմական ոստիկանության տեղն են իրենց դրել, և ընկած ծառայությունից խուսափողներ են ման գալիս, որ հանձնեն իրենց սիրած պետության դատին: Ի դեպ մի ակտիվիստ էգ էս վերջերս հիվանդանոցներ էր մտել, և փորձում էր ի հայտ բերել զինվորների, ովքեր փողով ծառայությունից խուսափում էին: Ասում էր հեսա սաղին բացահայտելու եմ, հրապարակեմ անունները, պատժվելու են:
Որոշեցի մի քանի էպիզոդներ բերեմ իմ բանակային կյանքից՝
Զորամասի հասարակական զուգարանը արյան մեջ կորած էր: Հնարավոր չէր պպզել այնպես, որ ոտքով արյան վրա չկանգնեիր: Իսկ զուգարանը դա 10 անցքանի (ունիտազ չի) մի շինություն էր, որտեղ իրար կողքի պպզած զինվորները իրենց կարիքներն էին հոգում, ոմանք էլ ձեռնաշարժությամբ էին զբաղվում նույն պպզած դիրքում: Իմ օրգանիզմում էլ ինչ որ բան խախտվել էր, մի քանի օր էր չէի կարողանում մեջիս եղածը դուրս հանեմ, փորկապ էի: Իսկ այդ օրը արյունահոսեցի: Գնացի ուղիղ բուժկետ, ասեցի որ ստամոքսս լավ չի, քամակիցս արյուն է գալիս: Պարզվեց ամբողջ զորամասն էր արյունահոսում: Իսկ բուժկետում ինչ, մի կոճակ տվեցին փորկապի դեմ, խմեցի, չօգնեց: Աղիքային ինֆեկցիա էր տարածվել ամբողջ զորամասում: 20 օր ճաշարանում հաց էլ չէինք ուտում, որովհետև կերածը դուրս չէր գալիս: Զանգեցի տուն, խնդրեցի «Նարինե» ուղարկեն: Ողջ ծառայության ընթացքում խմում էի: Մի փոքր օգնեց, բայց ես մինչև հիմա ստամոքսի ցավեր ունեմ:
Ծառայությունը շարունակվում էր. գերծանրաբեռնված ֆիզիկական աշխատանք, պալիգոն, գիշերային հերթապահություններ..և այլն: Սպայական կազմը թքած ուներ զինվորի առողջական խնդիրների վրա: Մի սպա կար, կոբրա էր մականունը, որովհետև կոբրայի ձև էր տալիս ձեռքին և հարվածում զինվորների ճակատին: Մեկ այլ սպա դաստակով էր խփում զինվորի ճակատին: Ես մի քանի անգամ ականատես եմ եղել էդ հարվածներին: Արթուրը գիտակցությունը կորցրեց էդպիսի հարվածից հետո՝ ի դեպ կատարված կռված հերոս փոխգնդապետ Արարատ Մելքումյանի (չոլկա) կողմից: Չոլկան առանձնակի դաժանություն ուներ, տղաներին գոտին ձիգ չկապելու համար կարող էր կանչել, պառկացնել և գոտու երկաթե մասով` բլյախով, բազմիցս հարվածներ հասցներ գլխին: Մի անգամ էնպես ծնկով խփեց ոտքերիս, տղերքը տարան բուժկետ: Մի 3 օր ուղղակի պառկել եմ, հետո չալիկով էի 1 շաբաթ ման գալիս:
Արմանը թութք (գեմորոյ) ուներ, ցանկացած ակտիվություն անելիս ձեռքը քամակին էր, աղիքն էր պահում, որ դուրս չգար: Տղաներից մեկը բաղնիքում ածելիով դաստակը սկսեց կտրել: Հասանք, չթողեցինք: Չէր դիմանում ծառայությանը: Ի դեպ երակները կտրելու փորձ շատ շատերն էին կատարում՝ ճնշվածության, նվաստանալուց, կամ ստիպողաբար զուգարան մաքրելուց պրծնելու համար: Մի երեխա էլ գլխով բուժկետի պատուհանը ջարդել էր և դուրս էր նետվել 2-րդ հարկից: Բարեբախտաբար չմահացավ:
Սահմանապահ զորամասերում ծառայողների համեմատաբար փոքր, նույնիսկ կասեի չնչին դժվարությունը, դա ոջիլներն են: Մշտապես շորերիդ մեջ բազմացող տականքներ, որոնցից հարթուկով նույնիսկ հնարավոր չի ձերբազատվել: Իսկ երբ կոկորդի անգինայով ընկա Մարտունու հիվանդանոց, անկողինն էր ճպճպում ոջիլների մեջ: Բուժումն էլ ասելու չի: 10 օր պառկեցի՝ օրը 8 ասեղ քամակիս ստանալով: Ասում էի գոնե էն մի թշից էլ մեկ մեկ սրսկեք, տեղ չմնաց էս մեկի վրա, ուր նստում եմ ոնց որ տաբուրետկի վրա նստեմ: Հետևանքները նման վայ-բուժման կարևոր չեն, կարևորը շուտ շարք կանգնես, ու ծառայես:
Երբ Խոջալուից տեղափոխվում էինք այլ զորամասեր, պազիկներով էին տանում մեզ: Մեր հետևից եկել էր Մայոր Ռաիսան: Բոլորը հույս ունեին որ բախտները կբերի և մի փոքր ավելի հանգիստ զորամաս կընկնեն, և երբ տեսան որ կին սպա է եկել, տրամադրությունները բարձրացավ, սկսեցին հումոր անել: Մեկն ասեց, «հիմա ձեզ ոնց դիմենք, Պարոն մայոր, թե Տիկին մայոր», ինչին Ռայիսա պատասխանեց, «Դաշտանիս տրյապկեն վեր հանիմ, խեռաթակ եմ տիլան ա ղախպա»: Հասկացանք, որ անիմաստ էր հույսը: Ռայիսան հետագայում պլացի մեջտեղում «Ուպոռ լյոժա» (ռուսերեն էին հաճախ հրամանները տրվում) հրաման էր տալիս, և հագի կաբլուկով խփում զինվորների տարբեր մասերին, ընդ որում գլխին: Ավագներից մեկին նաչպռոդը 5 օր կուբախտ էր նստացրել, և չէր բացում դուռը: Տակն էր արել տղեն: Սեփական մեզի և կեղտի մեջ էր ապրում, իսկ հացը «զամոչնի սկվաժինա»-ից խմորի տեսքով մի կերպ խցկում էին, որ ուտի: Դուրս եկավ բարոյապես ջարդուփշուր եղած, չեր ուզում ապրեր այլևս:
Սա 1/100 մասն է իմ ծառայության ընթացքում տեղի ունեցած պատմությունների: Ավելացնեմ նաև, որ ինձ հետ ծառայող տղաներից ես դեռևս մեկ հոգի եմ ճանաչում, ով ցանկանում էր ծառայել: Դա զուգարան մաքրող եզդի Այլազգն էր, ով ուշ էր եկել ծառայության, որովհետև բառիս բուն իմաստով սարերից ուշ էր իջել: Ասում էր, ստեղ ես շաբաթը մեկ լողանում եմ, ամեն օր հաց եմ ուտում, ու գոհ էր: Շատ տարածված տրամադրվածություն կար, որ եթե պատերազմ սկսվի, զինվորները իրենք առաջին հերթին շրջվելու են և գյուլեն իրենց սպաներին: Տղերք կային ասում էին ես պատերազմ եմ ուզում, աֆիցեռների արյունը խմելու համար մենակ: Սակայն տեսախցիկի առջև մենք չէինք կարող խոսել, որովհետև ինչպես Սերժին ընտրելու ընտրություններից առաջ մեզ զորամասի հրամանատարը ասեց, «Եթե չընտրեք Սերժին, դուք հայրենինքի նկատմամբ բոզություն կատարած կլինեք, իսկ բոզերին գիտեք թե ոնց են բանակում վերաբերվում»:
P.S. Գիտեմ, որ շատ տղերք, ընդ որում ընկերներիս մեջ, նմանատիպ և ավելի վատ բաներ են տեսել իրենց ծառայության ընթացքում:

Freeman
27.08.2017, 00:30
Չոլկայի մասին մի բան էլ մեղմ ա գրած)

Lion
25.05.2018, 21:14
Պարոն Աղբաեկյան, ամենայն հարգանքով հանդերձ առ ձեզ, ո՞նց կարող է արցախյան պատերազմի բովով անցած, ոսկե մեդալով Մոսկվայի Ֆրունզեի անվան ռազմական ակադեմիան ավարտած, ՌԴ ԶՈՒ Գլխավոր շտաբի ռազմական ակադեմիայում վերապատրաստված, ՀՀ ԶՈՒ ԳՇ Օպերատիվ վարչության պետի պաշտոնը երկար տարիներ զբաղեցրած, ՀՀ ԶՈՒ կորպուսի հրամանատարի պաշտոնը զբաղեցրած անձը լինել... անորակ և անփորձ?

Աթեիստ
25.05.2018, 21:25
Պարոն Աղբաեկյան, ամենայն հարգանքով հանդերձ առ ձեզ, ո՞նց կարող է արցախյան պատերազմի բովով անցած, ոսկե մեդալով Մոսկվայի Ֆրունզեի անվան ռազմական ակադեմիան ավարտած, ՌԴ ԶՈՒ Գլխավոր շտաբի ռազմական ակադեմիայում վերապատրաստված, ՀՀ ԶՈՒ ԳՇ Օպերատիվ վարչության պետի պաշտոնը երկար տարիներ զբաղեցրած, ՀՀ ԶՈՒ կորպուսի հրամանատարի պաշտոնը զբաղեցրած անձը լինել... անորակ և անփորձ?

Ընդ որում լրիվ օդի մեջ հայտարարություն ա արել, որևի կերպ չբացատրելով։

Chuk
26.05.2018, 01:45
Պարոն Աղբաեկյան, ամենայն հարգանքով հանդերձ առ ձեզ, ո՞նց կարող է արցախյան պատերազմի բովով անցած, ոսկե մեդալով Մոսկվայի Ֆրունզեի անվան ռազմական ակադեմիան ավարտած, ՌԴ ԶՈՒ Գլխավոր շտաբի ռազմական ակադեմիայում վերապատրաստված, ՀՀ ԶՈՒ ԳՇ Օպերատիվ վարչության պետի պաշտոնը երկար տարիներ զբաղեցրած, ՀՀ ԶՈՒ կորպուսի հրամանատարի պաշտոնը զբաղեցրած անձը լինել... անորակ և անփորձ?

Իսկ դու ի՞նչ կարծիքի ես:
Ես տարբեր տեղերից դրական արձագանքներ եմ լսել: Բայց անկախ Աղաբեկյանի նկատմամբ վերաբերմունքիցս իրա էդ գնահատակը ինձ, ոնց ասեմ, քիչ մը մտահոգեց: Մի տեսակ չեմ կարծում, որ եթե հենց էդպես չմտածեր նման կտրուկ բան գրեր:

Lion
26.05.2018, 11:14
Ապեր, ընթացքում կարծիքս կգրեմ, խորհել, ինֆորմացիա հավաքել է պետք, համեմատել...

Ուղղակի, նախնական, չեմ կարծում, որ վերևումս նշած ուղին անցած և, նույն Ֆրունզեն, ոսկե մեդալով ավարտած անձը վատը կլինի: Իմ վախն ուրիշ տեղ է ու այ դա պետք է ստուգել: Պարզաբանեմ...

Մեր բանակը, այս պահի դրությամբ, կոպիտ համեմատության մեջ, ԽՍՀՄ տիպի լավագույն բանակ է, այն էլ՝ պաշտպանության մեջ, հարձակողական մեծամասշտաբ գործողությունների պահով վստահ ոչինչ ասել հնարավոր չէ, քանի որ վերջին տասնամյակների մեր ռազմական ողջ դոկտրինան հիմնված է եղել ամենց առաջ հենց համառ պաշտպանության վրա և հարձակման մասին խոսք կարող էր լինել առավելագույնը միայն լավ պաշտպանվելուց հետո: Եվ այսպես, մենք ունենք ԽՍՀՄ տիպի լավագույն մի մինի-բանակ ԽՍՀՄ կործանումից 27 տարի անց, կոպիտ ասած, ոնց որ Գերմանիայում գտնվող ԽՍՀՄ զորախումբը, թեև այն խնդիր ուներ ամենից առաջ հարձակվել, իսկ մենք, հիմա՝ պաշտպանվել:

Միաժամանակ ասեմ, որ ժամանակակից աշխարհը շատ ու շատ է առաջ գնացել, այդ թվում նաև ռազմական-դոկտրինալ առումով, իսկ ԽՍՀՄ տիպի բանակը, ինքնին բնորոշ հսկայական ռեսուրսներ ունեցող կայսրությանը, այն ժամանակ իսկ բազում թերություններ ուներ և շատ խնդիրներ լուծում էր միայն հարուստ ռեսուրսների հաշվին, իսկ հիմա այդ թերություններն ավելի են սրվում: Մեր պարագայում իրավիճակը բարդանում է նաև նրանով, որ մենք չունենք ԽՍՀՄ ռեսուրսների նույնիսկ 100-րդ մասը, այսինքն՝ կոնցեպտուալ առումով, մեր բանակի թերությունները առիթի դեպքում կարող են ավելի սրվել:

Մոտենալով բուն թեմային ասեմ, որ ես միանշանակ կողմ եմ Մովսես Հակոբյանի փոխարինմանը, քանի որ, չթերագնահատելով հանդերձ իր անցած ուղին և հարգանքիս հավաստիքը մատուցելով ազատամարտի բոլոր մասնակիցներին, միաժամանակ պետք է ասեմ, որ նա ինքը հին, ԽՍՀՄ բնույթի կոնցեպցիաների մոտեցման կողմնակից էր, իսկ մեր բանակի ապագան հաստատ դա չէ - մեզ պետք է արևմտյան մոդելի, մարդակենտրոն, առաջադեմ տեխնոլոգիաների ու մարտավարության վրա շեշտադրող բանակ, իսկ պ-ն Հակոբյանը այդ ուղում ոչ միայն ոչ մի քայլ չէր անում, այլև՝ նույնիսկ չէր էլ ուզում անել, իսկ անողներին էլ ինչ որ տեղ արգելակում էր:

Իմ խորին համոզմամբ մեր նոր Հայաստանում նորը պետք է լինի նաև բանակը, մենք պետք է հրաժեշտ տանք ԽՍՀՄ մոդելին, մեզ, պատկերավոր ասած, պետք է Իսրայելի մոդելը ու այս առումով ինձ համար նոր ԳՇ պետը լավը կլինի ոչ միայն այն առումով, որ հիանալի կկազմակերպի, լայն իմաստով, մարտական ծառայությունը, այլև այն իմաստով, որ բանակի զարգացման ճիշտ, հայի ոգուն ու Հայաստանի պայմաններին առավել համապատասխանող մոդել ընտրի, իսկ դա, ինչպես ասացի, արևմտյան և ամենից առաջ իսրայելական մոդելն է: Ահա հենց այս պահով է, որ ես անհամբեր սպասում եմ տղերքի հետ զրուցելուն, մարդկանց, որոնք աշխատել ու ծառայել են պ-ն Դավթյանի հետ, ծանոթ են նրա մոտեցումներին և կոնցեպտուալ լուծումների առաջնայնությանը:

Եթե այս վերջին պահով ևս իմ ուզածը եղավ, իմ համեստ կարծիքով հիանալի թեկնածու կլինի:

Վերջում ավելացնեմ, որ, զուտ տեսականորեն, էլի, ամենայն հարգանքով առ պարոն Աղաբեկյանը, ամեն դեպքում ինքը ռազմա-տեսական կրթություն ու դաստիարակություն չունի և համենայն դեպս ինքը չէ, որ ավարտել է Հայաստանի ազգային պոլիտեխնիկական համալսարանը ինժեներ-էլեկտրատեխնիկի մասնագիտությամբ, պետք է քննադատի ոսկե մեդալով Մոսկվայի Ֆրունզեի անվան ռազմական ակադեմիան ավարտած և ՌԴ ԶՈՒ Գլխավոր շտաբի ռազմական ակադեմիայում վերապատրաստված մասնագետին...

Տրիբուն
26.05.2018, 22:38
Իսկ դու ի՞նչ կարծիքի ես:
Ես տարբեր տեղերից դրական արձագանքներ եմ լսել: Բայց անկախ Աղաբեկյանի նկատմամբ վերաբերմունքիցս իրա էդ գնահատակը ինձ, ոնց ասեմ, քիչ մը մտահոգեց: Մի տեսակ չեմ կարծում, որ եթե հենց էդպես չմտածեր նման կտրուկ բան գրեր:

Աբիժնիկ մուտիլովշիկություն ա արածը:

Եթե իրոք տենց մտահոգություն ունի, տենց բանը ալամ աշխարհին չեն հայտարարում ուրիշ գեներալի բերանով: Էս էն բացառիկ դեպքն ա, երբ իրոք թուրքը կտենա կուրախանա:

Chuk
27.05.2018, 03:01
Աբիժնիկ մուտիլովշիկություն ա արածը:

Եթե իրոք տենց մտահոգություն ունի, տենց բանը ալամ աշխարհին չեն հայտարարում ուրիշ գեներալի բերանով: Էս էն բացառիկ դեպքն ա, երբ իրոք թուրքը կտենա կուրախանա:

Հա, էդ հրապարակայինի պատով միանշանակ ճիշտ ես:

Chuk
27.05.2018, 03:09
Վերջում ավելացնեմ, որ, զուտ տեսականորեն, էլի, ամենայն հարգանքով առ պարոն Աղաբեկյանը, ամեն դեպքում ինքը ռազմա-տեսական կրթություն ու դաստիարակություն չունի և համենայն դեպս ինքը չէ, որ ավարտել է Հայաստանի ազգային պոլիտեխնիկական համալսարանը ինժեներ-էլեկտրատեխնիկի մասնագիտությամբ, պետք է քննադատի ոսկե մեդալով Մոսկվայի Ֆրունզեի անվան ռազմական ակադեմիան ավարտած և ՌԴ ԶՈՒ Գլխավոր շտաբի ռազմական ակադեմիայում վերապատրաստված մասնագետին...

Ապ, դե նայի, հավանաբար գիտես, որ ինքը ստեղ էդ ռազմաուսունական հաստատությունների կուռոատորն էր: Ու բոլոր քո ասած ՌԴ ՌՈՒ-եր անցած կադրերը իրանով ուղղակի հիացած էին: Ռազմական «արվեստի» մեջ, ըստ ինձ պատմածների, ինքը ուղղակի փայլուն ա եղել: Թե՛ պատերազմի ժամանակ, թե՛ հետո: Նենց որ կոնկրետ էս դեպքում իրա նախնական ուսուցումը էդքան էական չի, ըստ իս:

Բայց դե ըստ ամենայնի թայֆայական կռիվներ էլ կան: Ու Տրիբունի ասածը իսկապես լուրջ ա, ըստ իս:

Gayl
27.05.2018, 10:03
Պարոն գեներալ լեյետենանտը գլխվոր շտաբի պետին անպատասխանատու է անվանում առանց որևէ ապացույցի ու լինելով նախկին ՊՆ նախարարի տեղակալ շատ լավ պիտի հասկանար, որ էդպիսի հայտարարություն չէ կարելի անել, հետևաբար իմ համար հենց ինքն է անպատասխանատու:
Չուկ ջան,թե կարաս փաստերով խոսա, ինձ էլ ա հետաքրքիր ինքը փայլուն ռազմական գործիչ ա, թե փայլուն կարիերա անող?

Chuk
27.05.2018, 11:47
Չուկ ջան,թե կարաս փաստերով խոսա, ինձ էլ ա հետաքրքիր ինքը փայլուն ռազմական գործիչ ա, թե փայլուն կարիերա անող?

Գայլ ջան, չգիտեմ ոնց հիմնավորեմ, ինչ փաստ բերեմ: Կարող ա և փայլուն կարիերա անող ա:
Իմ ունեցած դրական գնահատականների մի ահագին մասը նենց մարդկանցից են, ումից կարծում եմ դու էլ կարող ես ճշտել, հարցնել, համ էլ հետաքրքիր կլինի, հիմա ուրիշ բան են ասելու, թե նույնը, թեկուզ նույն գեներալներ Բալայանից, Գալստյանից, Մուրադյանից:

Իսկ ինֆորմացիան, որ պատերազմի ժամանակ իր գծած պլաններով են լիքը հաղթանակներ եղել, որևէ կերպ չեմ կարող ճշտել: Կամ պիտի հավատամ, կամ չէ:

Gayl
27.05.2018, 12:47
Գայլ ջան, չգիտեմ ոնց հիմնավորեմ, ինչ փաստ բերեմ: Կարող ա և փայլուն կարիերա անող ա:
Իմ ունեցած դրական գնահատականների մի ահագին մասը նենց մարդկանցից են, ումից կարծում եմ դու էլ կարող ես ճշտել, հարցնել, համ էլ հետաքրքիր կլինի, հիմա ուրիշ բան են ասելու, թե նույնը, թեկուզ նույն գեներալներ Բալայանից, Գալստյանից, Մուրադյանից:

Իսկ ինֆորմացիան, որ պատերազմի ժամանակ իր գծած պլաններով են լիքը հաղթանակներ եղել, որևէ կերպ չեմ կարող ճշտել: Կամ պիտի հավատամ, կամ չէ:

Ես Տոնոյանին եմ վստահում ու ավելի շատ եմ վստահում քան գեներալ լեյտենատին ու կապ չունի, որ ինքը լավ հաղթանակներ ունի, դե դու էլ լավ գիտես, որ շատ հաղթանակներ կերտած գեներալներ զինադադարից հետո ազգի գլխին պատուհաս դարձան:
Ավելի լավ ա սպասենք և գործողություններից հետևություններ անենք:

Chuk
27.05.2018, 21:56
Ես Տոնոյանին եմ վստահում ու ավելի շատ եմ վստահում քան գեներալ լեյտենատին ու կապ չունի, որ ինքը լավ հաղթանակներ ունի, դե դու էլ լավ գիտես, որ շատ հաղթանակներ կերտած գեներալներ զինադադարից հետո ազգի գլխին պատուհաս դարձան:
Ավելի լավ ա սպասենք և գործողություններից հետևություններ անենք:

Տոնոյանին ես էլ շատ վստահում։ Ճի՞շտ եմ զգացել, որ մինչ հիմա եղած նախարարներից բանակում ամենամեծ ոգևորությամբ ընդունվածն ա, որ էդ նշանակումից դժգոհողներ կամ մտավախություն ունեցողներ համակարգում համարյա չկա։

Gayl
27.05.2018, 22:57
Տոնոյանին ես էլ շատ վստահում։ Ճի՞շտ եմ զգացել, որ մինչ հիմա եղած նախարարներից բանակում ամենամեծ ոգևորությամբ ընդունվածն ա, որ էդ նշանակումից դժգոհողներ կամ մտավախություն ունեցողներ համակարգում համարյա չկա։

Միշտ դրական կարծիքներ եմ լսել Տոնոյանի մասին: Երկու անգամ եմ իրեն տեսել ու խոսակցություն ունեցել, շատ արդար և մարդկային հատկանիշներով մարդու տպավորություն ա թողել ու 2 անգամն էլ ինձ համար ճակատագրական որոշում ա կայացրել:
Չուկ ջան հույս անձամբ ես վստահում եմ Տոնոյանին և հպարտ եմ, որ իր պես նախարար ունենք:

Lion
28.05.2018, 10:29
Ապ, դե նայի, հավանաբար գիտես, որ ինքը ստեղ էդ ռազմաուսունական հաստատությունների կուռոատորն էր: Ու բոլոր քո ասած ՌԴ ՌՈՒ-եր անցած կադրերը իրանով ուղղակի հիացած էին: Ռազմական «արվեստի» մեջ, ըստ ինձ պատմածների, ինքը ուղղակի փայլուն ա եղել: Թե՛ պատերազմի ժամանակ, թե՛ հետո: Նենց որ կոնկրետ էս դեպքում իրա նախնական ուսուցումը էդքան էական չի, ըստ իս:

Բայց դե ըստ ամենայնի թայֆայական կռիվներ էլ կան: Ու Տրիբունի ասածը իսկապես լուրջ ա, ըստ իս:

Իմ կարծիքով, թող ներվի ինձ, բայց երևի պ-ն Աղաբեկյանի համար ուղղակի Մովսես Հակոբյանի պաշտոնանկության հետ է եղել դժվար համակերպվել: Դավթյանը ունի սովետական բնույթի փայլուն գիտելիքներ, աստված տա ինքը չխանգարի նաև այն արևմտյան ուղու ընտրությամբ սպասվելիք բարեփոխումներին, որը շուտով կսկսի պ-ն Տոնոյանը: Իսկ ընդհանրապես, իհարկե, չարժեր սենց բացահայտ հարված հասցնել էդ մարդուն - հա, որ ինչ?


Տոնոյանին ես էլ շատ վստահում։ Ճի՞շտ եմ զգացել, որ մինչ հիմա եղած նախարարներից բանակում ամենամեծ ոգևորությամբ ընդունվածն ա, որ էդ նշանակումից դժգոհողներ կամ մտավախություն ունեցողներ համակարգում համարյա չկա։

Ասում են, որ նշանակումից առաջ ներքին փակ հարցումներ են կազմակերպված եղել, հարցվածների 80 տոկոսից ավելին Տոնոյանի կողմից է եղել...

Իմ պատկերացմամբ՝ Տոնոյանը այս պահին հենց այն մարդն է, որը կտանի մեր բանակը հետագա զարգացման ուղով:

1990-ականների կեսերին մենք խնդիր ունեինք ֆիդայական ջոկատներից բանակ ստեղծել ու, քանի որ այլ մոդել չկար ու այլ բան չկար, խնդիր դրվեց ԽՍՀՄ ոճի լավ բանակ ունենալ: Լավ թե վատ, 2010-ականների վիճակով այդ խնդիրը լուծվել էր, թեև, ոնց վերևում արդեն ասացի, սա ինքնին բավարար չէ: Հիմա մեզ պետք է Իսրայելի ոճի բանակ ունենալ ու էդ ճանապարհին, իմ կարծիքով, Տոնոյանից հարմար կադր այս պահին իրոք չկա: Աստված տա Տոնոյանը պատվով լուծի այս խնդիրը: Համենայն դեպս ես լավատես եմ այս հարցում:

Gayl
28.05.2018, 11:56
Լիոն ջան կարաս բացատրես ինչ ա նշանակում իսրայելական ոճ ու խսհմ ի ոճ ասվածները???

Lion
29.05.2018, 22:04
ԽՍՀՄ, ասիական կամ կայսերական բանակային-պատերազմական մոդելը ավանդականորեն տարբերվել է ամերիկյան, եվրոպական կամ բուրժուական բանակային-պատերազմական մոդելից:

Առաջինում կողմը ձգտում էր ամենից առաջ կիրառել մասայականությունը, այստեղ անձը կորում էր, խնդիրները ձգտում էին լուծել շատ ռեսուրսների հիման վրա, հաշվի չեին առնում կորուստները, գերակշռում էր կոնտակտային ու ցամաքային մարտը և այլն:

Երկրորդում հակառակն է՝ մոդելը կառուցվում է կենտրոն ունենալով մարդուն, խնդիրները ձգտում են լուծել պատշաճ քանակի ռեսուրսների կիրառմամբ, անչափ ուշադիր են կորուստներին, ձգտում են խուսափել կոնտակտային ու ցամաքային մարտից և այլն:

Մերը հենց երկրորդն է՝ կապված և ազգային հոգեբանության, և ռեսուրսների քանակի հետ, սակայն, քանի որ մենք ԽՍՀՄ ժառանգորդներն ենք, մեզ բաժին է հասել առաջինը: Մենք պետք է հրաժարվենք այդ առաջինից ու ձգտենք երկրորդին: ԱՄՆ-ը այդ երկրորդի իդեալին մոտ օրինակն է, բայ մենք ԱՄՆ չենք ամենից առաջ հենց ռեսուրսների տեսանկյունից և այս առումով մեզ համար ամենահարմար ձգտման մոդելը իսրայելականն է:

Gayl
29.05.2018, 22:13
Ախպեր գրածիցդ բան չհասկացա, ոպշմ ով հասկացելա թող ինքն էլ պատասխանի:

Lion
29.05.2018, 22:19
Կարճ, սեղմ, այսպես ստացվեց, իսկ ավելի գիտական տեսքով, նայեք ստորև, մեջբերում եմ, առանց չափազանցության, ՀՀ ժամանակակից լավագույն ռազմական տեսաբաններից մեկը հանդիսացող ՀՀ ՊՆ մամուլի խոսնակ Արծրուն Հովհաննիսյանի հիմնարար "Օդային գերակայություն", Երևան 2017 աշխատությունից, որտեղ, մոտ 800 էջում քննարկելով 20-րդ դարի պատերազմների տեսակները, հեղինակը հանգում է հետևյալին.


ՎԵՐՋԱԲԱՆ

Եթե հայրենասիրությունն առաջին հերթին չի համատեղվում զենքի հետ կամ գոնե նաև զենքի հետ, այդ ազգը կարող է շատ ձեռքբերումներ ունենալ, բայց ոչ… հզոր Հայրենիք…

05.04.09 թ., Երևան

20–րդ դարում մարդն ստեղծեց աննախադեպ տեսակների զենքեր, սակայն վերջին տասնամյակում ոչ մի զինատեսակ այդքան արագ չեն զարգանում, որքան գերճշգրիտ զենքերը: Դրանց զարգացմանը հատկապես նպաստում են տեղեկատվական և համակարգչային տեխնոլոգիաների զարգացումն ու ներդրումը ռազմական ոլորտում, որոնք էլ թվային հասարակության շարժիչ ուժն են1016: Յուրաքանչյուր պատերազմում կողմերը կամովին կամ ստիպված ընտրում են գործողությունների որոշակի ռազմավարություն, որը, բազում գործոններից բացի, սերտորեն կապված է նաև տեխնիկական հագեցվածության հետ: Այդ ռազմավարությունը մարտական գործողությունների վերջնական ելքի համար շատ մեծ նշանակություն ունի. հիմնականում այդ ռազմավարությունն է որոշում հաղթանակի ելքը: Այսօր այդ ռազմավարության վրա ազդող ամենաազդեցիկ միջոցները գերճշգրիտ ՕՀՄ–ներն են: Նապոլեոնյան դարաշրջանից հետո աշխարհը գրեթե հարյուր տարի պատերազմում էր Կ. Կլաուզևիցի առաջադրած «Հյուծման պատերազմի» տեսությամբ1017: Նման պատերազմների տեսության լավագույն օրինակ էին երկու համաշխարհային պատերազմները, որոնք պատճառ դարձան միլիոնավոր մարդկանց մահվան, ամբողջ պետությունների կործանման: Պատերազմի այդ մեթոդը շատ հոգեհարազատ էր հատկապես մեծ տերություններին` մասնավորապես թուրքական, ռուսական և այլն, քանի որ ընթանում էր միջոցների հաշվին` ներքաշելով ազգերի ու պետությունների առավելագույն նյութական, մարդկային, նյարդային և առհասարակ դիմացկունությանն առնչվող բոլոր միջոցները: Նման պատերազմում ով ավելի երկար էր դիմանում այդ գերլարմանը, նա էլ հաղթում էր: Հակամարտությունները, սակայն, բազմաքայլ են և կախված են պետության քաղաքականությունից: Սառը պատերազմի տարիներին արևմտյան դաշնակիցները ԱՄՆ–ի ղեկավարությամբ մարտավարության և մասնակիորեն նաև օպերատիվ մակարդակում մշտապես ուռճացնում էին ԽՍՀՄ–ի հզորությունը1018: Դա հարկավոր էր այն պատճառով, որ սենատորներն առատորեն գումարներ հատկացնեին ռազմական ծախսերի համար, իսկ միջին և ցածր մակարդակի հրամկազմը մշտապես մտածեր ինքնակատարելագործման ու զարգացման մասին: Արդեն նշեցինք, թե նույն ժամանակ ռազմավարական մակարդակում ամերիկյան ռազմական համակարգը որքան հանդուգն էր և հարձակողական բոլոր առումներով: Դա, իհարկե, ապահովվում էր հստակ ու մանրակրկիտ ծրագրով և թելադրվում էր զինվորական թևի կողմից1019: Նույն այդ միջին օղակի սպաները, իրենց կրթական մակարդակը բարձրացնելով, հասան մեծ հաջողությունների և այսօր արդեն դառնալով աշխարհի ամենահզոր բանակի բարձրագույն սպաները` նրանց ավելի քան 80–88%–ն ունեն լրացուցիչ բարձրագույն կրթություն1020:

Նոր սերնդի պատերազմներն ինչպիսին էլ լինեն` լայնամասշտաբ ցանցահարթակակենտրոն թե հիբրիդային լոկալ կամ դրանց խառնուրդը, լինելու են ջախջախման մոդելով և ընթանալու են ամերիկյան ռազմական մեքենայի նորամուծությունների շեշտադրվածությամբ: Դրա ապացույցը մենք այսօր տեսնում ենք Սիրիայում, Իրաքում, Ուկրաինայում և այլուր: Ամերիկյան բանակի հիմնական հարվածային հզորությունը երկու բաղադրիչ ունի` սովորական սպառազինություն և միջուկային, մինչդեռ մյուս մրցակիցներն ունեն երկուսից մեկը:

Ամերիկյան ռազմական համակարգը, վերջին դարում իր զարգացման հիմքում դնելով օդային բաղադրիչը, ժամանակի ընթացքում ծովուժը դրեց կախման մեջ օդուժից (ներկայումս ծովուժի ամենահզոր նավերը ավիակիրներն են, իսկ ամենալավ նավերի ամենահզոր սպառազինությունը` ՕՀՄ–ները):

Այս երկու բաղադրիչների միացությամբ ստեղծվեց օդային ու ծովային համաշխարհային գերակայություն, ինչով ապահովվեց համամոլորակային հաղորդակցության ուղիների անվտանգությունը, իսկ դրանով էլ` ցանկացած թատերաբեմում ուժերի գերակայությունը: Ժամանակակից ավիակիրները միանգամից երկու թատերաբեմում գործելու ունակություն ունեն:

ՑԶ–ի հիմնական կրակային հզորությունը հանդիսացող հրետանին սինթեզվեց օդային բաղադրիչի հետ (ներկայում հրետանային լավագույն միջոցները մոդուլային են, կիրառում են տարատեսակ հրթիռներ, ղեկավարվող արկեր, որոնք ուղղորդվում են օդային ղեկավարման կետերից): Ժամանակակից բանակների ցամաքային խմբավորումները, սեփական ՕՀՄ–ների մեծ տարատեսակների շնորհիվ, ինքնուրույն կարողանում են ապահովել հեռահար ու ճշգրիտ կրակի մեծ խտություն` մեծապես կախված չլինելով վերադաս օղակներից:

Այսօր էլ զրահատանկային զորքերն են սկսում ենթարկվել օդային բաղադրիչի զարգացման կանոններին1021: Գերճշգրիտ ՕՀՄ–ների ազդեցության տակ ՑԶ–երը ընդհանրապես դառնում են փոքրաթիվ և արագաշարժ:

Այս ամենը օդային բաղադրիչի ազդեցության ներքո աճած կապի և կառավարման համակարգերի հետ կազմում են նորագույն պատերազմների հիմքը, որոնք կոչվում են ցանցահարթակակենտրոն պատերազմներ, պատերազմներ, որտեղ լավ կազմակերպված օդային, հեռահար, ճշգրիտ ու խիտ հարվածներին չի դիմանում ոչ մի դիմադրություն: Այդ կախվածություններն ու սինթեզները, սակայն, ոչ միայն չեն թուլացրել ավանդական նավատորմի, հրետանու, ցամաքային զորքերի և կապի դերը, այլ նաև դրանց նոր մակարդակ, նոր հեռահարություններ, ճշտություն, խորություն, ճկունություն ու հզորություն են տվել: Այդ ամենը պատերազմը դարձրել են գերազանցապես հարձակողական, ճշգրիտ, ապակենտրոնացած, եղանակային և այլ պայմաններից անկախ: ԱՄՆ–ում հեղափոխական առաջարկների ու լուծումների ոլորտը հասել է այնտեղ, որ միջոցներ են ստեղծվում մոլորակի ցանկացած կետին րոպեներ հետո հարվածներ հասցնելու և ՑԶ–ներում տանկերը տարատեսակ ԹՍ–ներով ու այլ սարքերով փոխարինելու ուղղությամբ1022:

Ամերիկյան «Արագ գլոբալ հարված» նախագծի շրջանակներում ներկայումս համառորեն առաջ են մղվում տասնյակ հազար կմ/ժ արագություն ունեցող սովորական և ԱԹՍ հանդիսացող ՕՀ–ները և ՕՀՄ–ները: Դրանք, շնորհիվ բարձր արագության, կարճ ժամանակամիջոցում կարող են հարված հասցնել մոլորակի ցանկացած հատվածում (Boeing X–51A Waverider1023, AHW1024 և այլն): Արդեն նավերի վրա տեղադրվել են էլեկտրամագնիսական հրանոթներ, որոնք բոլորովին նոր խոսք են սպառազինության ոլորտում: Նման նախագծերը ապագա պատերազմների միջոցներն են, ցանցահարթակակենտրոն պատերազմների էլեկտրակրակային մարտերի միջոցները:

Lion
29.05.2018, 22:25
Յուրաքանչյուր հին ռազմական մեքենա, դասական պատերազմում առնչվելով այս նոր տիպի մեքենային, անշուշտ պարտություն է կրելու: Նման պատերազմներում ՑԶ–ները ոչ այնքան հակառակորդի համանման զորքերին պարտության մատնելու համար են, որքան զուտ ՕՀՄ–ներին օգնելու` իրենց որոշ գործողություններով: Այս նոր պատերազմում գերակայում են գերճշգրիտ սպառազինությունը, կառավարման հզոր մեխանիզմները, ազդեցության քաղաքական մեթոդները և այլն, որոնք բոլորը գրեթե օդային են1025: Օդային գերակայությունը ներկայումս ոչ միայն ռազմական, այլ նաև ռազմավարական ու քաղաքական հզոր գործիք է: Ծովային թե ցամաքային, տեղային թե գլոբալ օդային գերակայության բացակայությունը լրացնելու համար ԽՍՀՄ–ի կողմից ստեղծված բազմատեսակ սուզանավերը, հականավային հրթիռները, զենիթային համալիրները և այլն, ի վերջո, ոչինչ չտվեցին, քանի որ օդային գերակայությունը կարելի է ապահովել միայն օդային միջոցներով: Այսօր այդ սխալ տեսակետը դեռ ոմանց համար սկզբունք է: Այստեղ հարկավոր է հիշել հին հայկական ասացվածքը` թանկից էժանը չկա: Նրանք գերադասում են ունենալ 20 գերթանկարժեք ու հուսալի հարվածային ինչ–որ միջոց, քան 10.000 լավ պատրաստված զինվոր, քանի որ այդ միջոցներով կհասցնեն դիպուկ և որոշիչ հարվածներ, իսկ անհաջողության դեպքում սեփական մարդկային կորուստները կլինեն նվազագույնը: Այդ 10.000 զինվորի պատրաստությունը, իսկ կորստի դեպքում վճարվող գումարները և քաղաքական ցնցումները երկրի համար ավելի ցավագին են:

Մեր տարածաշրջանը, նկատառելով բազում էթնիկ, քաղաքական, տնտեսական և այլ պատճառներ, դեռ հեռու է հարատև խաղաղությունից: Ինչպես ցույց է տվել Հայոց հազարամյակների պատմությունը, տարածաշրջանում տեղի ունեցող յուրաքանչյուր մարտական գործողություն ուղղակի թե անուղղակի առնչվում է հայ ժողովրդի և նրա պետականության անվտանգությանը: Հետևաբար, եթե ամբողջ աշխարհը վառոդի հոտը մոռանա, մենք պետք է լինենք վերջինը: 5–6 տարի հետո Թուրքիան կունենա 100 միավոր 5–րդ սերնդի ժամանակակից ամերիկյան կործանիչներ և այլ հարվածային միջոցներ: Մեր տարածաշրջանում դրանց հակազդելու համար նույնիսկ ռուսական ուժերը բավարար չեն լինի, քանի որ նման ինքնաթիռներ ՌԴ–ում նոր են ստեղծվում, իսկ արտադրելու ծրագրերը մեծ չեն:

Մտահոգվելու բան կարծում ենք կա:

Իհարկե, ազգի հավաքական ուժը միշտ ամենաորոշիչն է պատերազմների ժամանակ, սակայն մարդկությունը կամաց–կամաց փոխվում է: Այսօր հասարակություններն ավելի ցավագին են ընդունում ամեն տեսակի կորուստները: Մարդկային մեծ կորուստները կարող են լինել քաղաքական ցնցումների և որպես հետևանք` պարտությունների պատճառ: Դա տեղեկատվական հասարակության բնորոշիչներից մեկն է: Այդ տեսանկյունից` պատերազմները մի կողմից համաժողովրդականից հետընթաց են ապրում` չզինակոչելով ամբողջ ժողովրդին, մյուս կողմից դրանում ներառում են պետական և ոչ պետական այլ կառույցներ, օրինակ` տեղեկատվական ու քարոզչական պատերազմն այսօր ավելի շատ հեռուստաընկերությունների, մշակույթի, կրթության նախարարությունների և այլ կառույցների գործն է: Նրանք կամենան թե ոչ, բանակն ընդամենը այդ ամենը համակարգում է: Ապագա պատերազմներում մարտավարական, օպերատիվ, ինչպես նաև որոշակիորեն ռազմավարական հարթությունների խնդիրները կվերանայվեն: 6–րդ սերնդի պատերազմները կարող են լինել տեղեկատվահոգեբանական ազդեցության, իսկ հիմնական զենքերը` նանոտեխնոլոգիաներով ստեղծված զենքերը, միկրոռոբոտները և ռոբոտային համալիրները. գիտությունը թռիչքներ է գործում:

Փոքր, ինքնաբավ ու շարժունակ ՑԶ– եր1026, հզոր ՕՀՄ–ներ և լավ կառավարում, ահա ապագա բանակի մոդելը:

Նոր տեսությամբ մղվող պատերազմներում միլիոնավոր զոհեր, ամբողջ քաղաքների ու տարածաշրջանների անխնա ավերածություններ կարող է չլինեն: Պետք է լավ հասկանաք այս ամենի խորհուրդը և, բացի դրանից, հիշենք, որ անկախ այս թվարկվածներից` առաջինը պետք է անցնենք տեխնոգեն պատերազմների, քանի որ մեր մարդկային ռեսուրսները խիստ սահմանափակ են: Նոր պատերազմների այս դարաշրջանում նկատառելով այդ պատերազմներում ունեցած իրենց նշանակությունը` նախևառաջ պետք է հոգանք օդային բաղադրիչի զարգացման մասին. միայն օդային բաղադրիչը կարող է ապահովել համեմատաբար ճկուն հնարավորություններ ասիմետրիկ սպառազինության այս մրցավազքում, որի մեջ արդեն ներքաշված ենք: Օդային բաղադրիչը կարող է խոցել ցանկացած զորատեսակի, սակայն խոցելի լինել սահմանափակ զորատեսակների կողմից: Դրանց տարբերակների ու զարգացումների դետալային սցենարների մասին այս աշխատության մեջ շատ նշվեց, հարկավոր է սայլը տեղից շարժել:

«Միակ բանը, որն ավելի դժվար է քան զինվորականներին նոր գաղափար սովորեցնելը, հին գաղափարը նրանց գլխից հանելն է»: Ռազմական պատմաբան և տեսաբան Լիդդլլ Հարթի այս խոսքերն այսօր ավելի քան կարևոր են մեր իրականության համար:

Այս հատորում մանրամասնորեն քննարկվեց օդային բաղադրիչի դերակատարությունը նոր տեսակի պատերազմների վրա, դրանց հավանական զարգացումը մոտավոր ապագայում, մյուս հատորներում կքննարկենք նաև այլ զորատեսակների դերակատարությունը և ապագան: Եթե անգամ ապագա պատերազմները ռազմաքաղաքական ու տնտեսական բազում պատճառներով ընթանան ՑԶ–ների շեշտադրված գերակայությամբ, միևնույն է ամերիկյան ռազմական դարաշրջանի օդային գերակայության հիմնական ասելիքը, թեկուզ փոփոխված դրսևորումներով, կմնա որպես հզոր գործոն: Այսինքն, եթե անգամ չհասցվեն մեծ խտությամբ էլեկտրակրակային հեռահար հարվածներ, որոնք քանդում են հակառակորդի դիմադրությունը, միևնույն է նոր սերնդի բանակներն իրենց անկանոն մարտական խմբերով կամ այլ զորամիավորումներով գործելու են օդային տեղեկատվահոգեբանական, ղեկավարման, ապահովման և աջակցության պայմաններում: Առանց դրանց գործող բանակներն անգամ կպարտվեն նման հնարավորություն ունեցող մարտական միավորներին: Ի վերջո, այդ ամենը բոլոր ժամանակների զորավարների երազանքների իրականացումն է` թեկուզ միայն ռազմադաշտը տեսնելու առումով: Իսկ վերևից նայողներն ավելի հեռու են տեսնում:

20–րդ դարի սկզբին Դուեի տեսության մասին քննարկումների ժամանակ արդյո՞ք «կանցնեն ռմբակոծիչները» հարցը դարձել էր թևավոր խոսք: Պատասխանները հակասական են, սակայն այսօր վստահորեն պնդում ենք, որ անցան` թեկուզև ոչ զուտ ռմբակոծիչները, և ոչ միայնակ: Այսօր ամենահզոր պաշտպանությունը ճեղքում են ամենաբազմազան ՕՀՄ–ները: ՕՀՄ–ՀՕՊ հակամարտությունը դեռ հաղթում են առաջինները1027: Պատերազմի գլխավոր դերակատարները երկուսն են` մարդը և զենքը: Իհարկե, մարդը գլխավորն է, բայց նա չի կարող իրենով փոխարինել թեկուզ իր կողմից ստեղծված զենքին: Այս երկուսի փայլուն ներդաշնակումն է միայն ապահովում հաղթանակը` պատրաստակամ, ոգով հզոր, գիտակից, արհեստավարժ ու բարձրակարգ զինվոր, գերժամանակակից և հզոր զենք. ահա ճշմարիտ միացությունը:


Արծրուն Հովհաննիսյան
2017 թ., հունվար

_____________
1016 Е. Г. Коротченко, Тенденции развития современного оперативного искусства, Военная мысль, 1999, №1, стр. 11–12.
1017 К. Клаузевиц, О войне, М., 1941.
1018 Э. Люттвак, Стратегия..., стр. 153–154:
1019 Ամերիկյան քաղաքական համակարգում սա միշտ մեծ տեղ է զբաղեցրել, և հիմա էլ ռազմական ծախսերի կրճատումից հետո կրկնվում է նույն սցենարը: Սառը պատերազմի այս ռազմավարությանը կանդրադառնանք հաջորդ հատորներում:
1020 Э. Тоффлер, Война..., стр. 121.
1021 Խոսքը զարգացման այն կանոնների մասին է, որը նշվեց առանձին ենթավերնագրում: Այդ զորատեսակը վաղուց է հիմնականում վախենում առավելապես ՕՀՄ–ներից:
1022 Օրինակ` «AH64D» հարվածային ուղղաթիռի վառելիքի ծախսը 2–3 անգամ պակաս է «M1A2 Abrams» տանկի ծախսից: Իսկ մոտավորապես 1800 մ հեռավորության վրա նույն տանկի 40 արկերով հասցվող վնասը համեմատվում է նույն ուղղաթիռի 16 ղեկավարվող հրթիռների վնասին: Իսկ եթե հաշվի առնենք, որ ներկայումս այդ ուղղաթիռը կարող է շատ ավելի հեռահար խնդիրներ լուծել և շատ ավելի արագ է գործում, ապա համեմատությունը ընդհանրապես տեղին չէ: Իհարկե, միաժամանակ ուղղաթիռի հրթիռների դիպուկությունն անհամեմատելի է տանկի արկերի հետ, և այս զինամթերքների քանակը կազմում է երկու տեխնիկաների մարտապաշարը: Ապագայի հրասայլերն ու զրահամեքենաներն անգամ կիրառության գործում ստանալու են օդային բաղադրիչի կիրառման շատ սկզբունքներ` առաջինը խոցելու, շատ խոցելու, արագ խոցելու և արդյունավետ խուսավարելու հարցեր: В. Н. Соколов, Тайны новейших военных разработок, Мн.,1998, стр. 251.
1023 First X–51A Hypersonic Flight Deemed May 27, 2010 http://www.aviationweek.com/aw/generic/ story.jsp?id=news/awx/2010/05/26/awx_05_26_2010_p0–230043.xml&headline=First%20X–51A%20 Hypersonic%20Flight%20Deemed%20Success&channel=defense
1024 Jason B. Cutshaw Army successfully launches Advanced Hypersonic Weapon demonstrator. 23 November 2011. http://www.army.mil/article/69855/Army_successfully_launches_Advanced_Hypersonic_Weapon_ demonstrator/
1025 В. П. Гулин, О новой концепции войны, Военная мысль, 1997, №2, стр. 13–17.
1026 Հիմնականում գումարտակահիմք ՑԶ–եր, որտեղ ինքնուրույն գումարտակը հագեցած կլինի սեփական հզոր կրակային միջոցներով, փոխադրամիջոցներով և պահեստային միջոցներով:
1027 ՕՀՄ–ների ամենաճկուն տեսակների կործանիչների և ԶՀՀ–ների զարգացման պատմությունը ԵՀՊ–ից հետո տե՛ս լրացուցիչ նյութերում:

Gayl
29.05.2018, 22:46
Լիոն լավագույն ռազմական տեսաբան? Ախպեր ներող կլինես, բայց էս ասածիցդ հետո էն մնացածը չեմ կարդալու: Մի օր հանդիպենք մի երկու ինֆո կտրամադրեմ:

Lion
29.05.2018, 22:47
Ապեր, կարդա, չի խանգարի :) Կարաս ուշադրություն չդարձնես էդ բնորոշման վրա՝ վերջը իմ կարծիքն եմ գրել - ես սիրում եմ լավին լավ ասել, վատին՝ վատ, սենց հարցերում ավելորդ եմ համարում համեստությունը...

Gayl
29.05.2018, 23:05
Ուրեմն ռուսական տեխնիկան ամերիկականից չեմ գերադասում, բայց չեմ էլ փնովում: Եթե մերոնք լավ տեխնիկա առնեն, եթե անգամ օգտվեն ռուսական բազայից ու զենք արտադրեն ապա իմացի, որ սահմանը անառիկ կլինի,թե չէ ռսների սպիսատ արած զենքերին անուն ենք կպցնում ու ասում ենք օգգ_ն քի8 ա: Լիոն ջան մի օր ստացվի անպայման ինֆո կտրամադրեմ ու կհասկանաս, որ ռուսականի լավը իսկապես լավն ա ուղակի մնում ա ունենամք կամ մենք արտադրենք: Մերոնց վրա չեմ կասկածում, որ ուզենանք հզոր արդյունաբերություն կունենանք:

Lion
30.05.2018, 08:20
Ռուսական տեխնիկան առանձին հարց է և, իմ կարծիքով, ակնհայտ է, որ բարձր տեխնոլոգիական զենքերի պարամետրով ռուսները միանշանակ զիջում են: ռուսներն առաջատար են սովորական, էժան զենքեր արտադրելու հարցով, որոնք գուցե ավելի քիչ էֆեկտիվ են բայց ավելի պարզ են և, վատ սպասարկման պայմաններում, ավելի պրակտիկ:

Իմ ասածը, սակայն, միայն տեխնիկայի պահը չէր՝ ես նկատի ունեի կոնցեպտուալ մոտեցումները:

Lion
19.06.2018, 13:09
2018թ. հունիսի 11-ին Ադրբեջանը ցուցադրեց իր նոր հրթիռային համալիրները` չին-բելոռուսական ՊՈԼՈՆԵԶ ռեակտիվ համազարկի կայանքը և իսրայելական ԼՈՌԱ օպերատիվ մարտավարական հրթիռները:

Առաջինը ունի մոտ 200 կմ հեռահարություն, իսկ երկրորդը 300 կմ: Հատկապես իսրայելական հրթիռները մեզ համար բավականին վտանգավոր են, դրանք ըստ էության մեր Իսկանդերների մրցակիցներն են: Երկու-երեք տարի առաջ մի քննարկման ժամանակ մեզ բոլորիս ծանոթ Արծրուն Հովհաննիսյանը նշում էր այս ամենը և սպասում այս օրվան:

Չգիտեմ դրանք որքանով են իրական մրցակից Իսկանդերներին, սակայն մի բան փաստ է, այստեղ ևս Ադրբեջանը ցավոք հասավ առնվազն պարիտետի: Սա միակ զինատեսակն էր, որին մենք ավելի շուտ անցանք և մենք ունեինք հստակ առավելություն, սակայն Ալիևը ինքը չէր լինի Իլհամը, եթե չլուծեր նաև այս հարցը:

Հիմա առաջանում է հարց, իսկ հետո՞ ինչ ենք անելու, ո՞րն է լուծումը:

Դժվար թե մենք կարողանանք ավելի շատ Իսկանդեր առնել, քան Ադրբեջանը ԼՈՌԱ ու ՊՈԼՈՆԵԶ:

Տարբերակ առաջին: Մենք կունենանք փոխադարձ ոչնչացման այնքան բալիստիկ հրթիռներ, որ ԽՍՀՄ-ի և ԱՄՆ-ի նման իրար վրա ուղղակի չենք կրակի, բայց սա մի քիչ ռոմանտիկ մոտեցում է, քանի որ դժվար է հստակ հաշվարկել ադրբեջանական գեներալիտետի խոհեմությունը, այն էլ այն դեպքում, երբ նրանք կունենան քանակական պատիկների առավելություն:

Տարբերակ երկրորդ: Մենք պետք է գտնենք համալիր լուծումներ` խոցման համանման միջոցներ, որոնց միաժամանակ կլրացնեն ՀՕՊ և ՌԷՊ միջոցները: Սրանք ըստ էության պարտադիր քայլեր են, բայց վերջնական լուծում չեն ներկայացնում, դրանք բոլորը միասին օգնական միջոցներ են, կամ ինչպես կասեր մեր ընկերներից մեկը կիսամիջոցներ:

Տարբերակ երրորդ կամ հիմնարար լուծում: Մենք ձեռք ենք բերում ԿՈՐԾԱՆԻՉ ԱՎԻԱՑԻԱ, որին գումարում ենք նաև մեր արտադրած նոր սերնդի, հատկապես մարտական ԱԹՍ-ներ, որոնք միասին լուծում են ինչպես օդային գերակայության, այնպես էլ ՀՕՊ և ՌԷՊ խնդիրները միաժամանակ:

Նման օդուժը հակառակորդին հարվածում է գրեթե ցանկացած խորության վրա, միաժամանակ օդում խոցում է հակառակորդի գրեթե ցանկացած թռչող սարք և այլն: Միգուցե սա ավելի թանկարժեք տարբերակն է, բայց սա է վերջնական տարբերակը: Այստեղ էական է նաև այն հանգամանքը, որ առաջին կրակոցը դառնում է որոշիչ: Ով առաջինը կրակի իր հեռահար միջոցները նա կարող է հաղթել: Եվ եթե Իսկանդերները դժվար է աննկատ հանել զորամասից, տանել կրակային դիրք և անակնկալ մասսայական կրակել, ապա ոչինչ չի խանգարում կործանիչներին իրենց մշտական ուսումնական թռիչքներից մեկի ժամանակ արձակել տասնյակ հեռահար հրթիռներ, իսկ մեկ օդանավակայանից մյուսը տեղաբաշխվելը կատարվում է շատ արագ՝ նորից ուսումնական թռիչքի ժամանակ:

Այս ամենի մասին դեռ երեք տարի առաջ ես կարդացի մի գիրք՝ մի հիմնարար աշխատություն: Գրքի հեղինակը նույն Արծրունն է: Գիրքը ես կարդացել եմ տպագրվելուց էլ առաջ: Այս գրքում ամեն ինչ մանրամասն նկարագրված է, տրված են լավագույն օրինակները աշխարհում, տրված են համապատասխան բանաձևեր և այլն: Մի խոսքով Արծրուն Հովհաննիսյանը հերթական անգամ ճիշտ կռահել էր զենքերի մրցավազքի ուղղությունն ու լուծումները:

Մի քանի օր առաջ առիթ եղավ և ես ասացի՝ մենք խնդիր ունենք մեր բանակը բարձրացնել մի երրորդ աստիճանի, երբ 2010 թ-ի վիճակով արդեն բարձրացել էինք առաջին՝ ֆիդայական ջոկատների, մակարդակից և ունեինք ԽՍՀՄ բնույթի լավ բանակ: Հիմա ժամանակն է ունենալ երրորդ աստիճանի բանակ, ԽՍՀՄ նույնիսկ լավ տիպի բանակը մեզ այժմ բավարար չէ, մեզ պետք է նոր բանակ և ես հույս ունեմ, որ պարոն Տոնոյանը և իր շուրջ հավաքված ռազմական տեսաբանները հաջողությամբ կլուծեն այս խնդիրը:

Հ.Գ. Օրերս Նիկոլ Փաշինյանը հրապարակեց իր հայտնի նկարը ՍՈՒ-30-ի խցիկից: Ուրախացա, մի՞թե Նոր Հայաստան կառուցող մեր ազգընտիր վարչապետը արդեն այս ուղղությամբ էլ է մտածում...

Gayl
20.06.2018, 12:11
Խոսակցությունները СУ-30МС_ի շուրջ ա պտտվում:
Լիոն ջան կասես էդ կործանիչը ինչի համար է նախատեսված ու ինչքանով է մեզ օգուտ տալու?

Lion
20.06.2018, 22:27
Սու-30-ն իր տեսակի մեջ հիանալի մի զենք է: Իհարկե, լավագույնը չէ, կան ավելի լավերն էլ, օրինակ՝ Ֆ-35-ը, բայց դե դա մեզ համար այս պահին մի շարք ռազմա-քաղաքական պատճառներով առայժմ իրական չէ:

Խնդիրը հետևյալում է՝ ունենալ օդային գերակայություն: Ժամանակակից պատերազմում սա է հաղթանակի բանալին, ինչպես մի ժամանակ՝ բարձունքում դիրքավորվելը: Սու-30-ը, իր մարտական հատկանիշներով թերևս լավագույնը ռուսական ինքնաթիռների մեջ, այն էլ՝ 12 հատով, ի վիճակի է լրջորեն վտանգի տակ դնել հակառակորդի բանակային ուժերը, ընդ որում փորձը ցույց է տալիս, որ այն կարող է առիթի դեպքում ոչ միայն զուտ օդային գերակայություն ապահովել, այլև՝ ճնշել, ճզմել ցամաքային ուժերին, սեղմել գետնին, կասեցնել առաջխաղացումը: Սուերը կարող են նաև լուրջ, մեղմ ասծա, գլխացավանք դառնալ հակառակորդի ՀՕՊ միջոցների համար, որոնք ուղղակի կհյուծվեն, անվերջ հետևելով Հայաստանի մի ծայրից մյուսը, թեկուզ սահմանի զգալի խորությամբ, դրանց սավառնումով: