Դիտել ողջ տարբերակը : Ով ենք մենք իրականում
Ջուզեպե Բալզամո
04.07.2009, 11:18
[Մի 8 տարի առաջ գնացել էի Թեհրան: Հայկական եկեղեցիներից մեկից ոչ շատ հեռու զրադաշտական տաճարն էր: Մտնելով այնտեղ եւ տեսնելով այսօրվա զրադաշտականներին
Հրանտին դիմելու հնարավորություն չկա, քեզ պիտի ուղղեմ խոսքերս Լիոն եղբայր՝ որպես մեջբերման հեղինակ:
Չեմ խոսելու մի կրոնի առավելության կամ թերության մասին: Սուբյեկտիվ կարծիք է, ամեն ոք իրավունք ունի կարծիքի, հավատի ու պաշտամունքի …
Խոսելու եմ իմ մեջբերած տողերի վերաբերյալ, կարճ-կոնկրետ: Իրանում հիմա բացահայտ զրադաշտականներ ու գործող զրադաշտական տաճարներ չկան: Հրանտը աղավաղել է ինֆորմացիան: Սա ասում եմ որպես Իրանում եղած, զրադաշտական հուշարձաններ, ծեսեր և ավանդույթներ որոնած մարդ: Ինչ ինչ բաներ գտել եմ Յազդ նահանգում, աշխարհից կտրված, թաքուն ու զգուշավորությունից լարված մարդկանց մոտ: Սա մի կողմ: Իսկ Թեհրանում՝ բրածո մողեսին համարժեք և պարկինսոնիկ պահակով զարդարված նախկին զրադաշտական կենտրոն միգուցէ կար, բայց էնքան անարժեք որ զրադաշտի հետ կապելն անգամ մեղք է ու անարդար… Իսլամի զինվորները զրադաշտին չեն սիրում:
Մի երկու բառ էլ թեմային նվիրեմ: Մենք էն ենք՝ ինչ որ կանք, կրակապաշտ քրիսոնյաների մի եզակի խառնամբոխ: Մարդկային որակների ծայրահեղական մի կոկտեյլ: Մեր լավը հրաշք ա, մեր վատը … նույնպես: Ոչ մեկից առավել չենք, բայց ոչ մեկից պակաս էլ չենք: Հին ենք՝ դեռ արթուն հիշողությամբ, շրջապատված անհուշ նորերով: Ու էլի շատ ու շատ, լավ ու վատ բաներ… բոլորը չեմ կարող գրել: Մեր ապրածն մեր անբաժան մասն է, մեզ ձևավորողն է, մեր էսօրվա պատճառն է: Մեր անցյալում ինչ էլ որ եղել է, պիտի տեսնել դրական լույսի տակ, գոհունակությամբ, առանց նվվալու…
Իմ վրայի սպիները իմ թերության ու անորակության մասին չեն խոսում, այլ իմ ապրունակության ու անկոտրումության…
Հ.Գ. Շտապում եմ, մի ուրիշ անգամ երևի առավել կապակցված մտքեր կշարադրեմ:
Հրանտը աղավաղել է ինֆորմացիան:
Ինձ թվում է այս հարցին հստակ պատասխան կտա Հրանտը, սակայն կարևորն, իհարկե, դա չէր...
Մենք էն ենք՝ ինչ որ կանք, կրակապաշտ քրիսոնյաների մի եզակի խառնամբոխ: Մարդկային որակների ծայրահեղական մի կոկտեյլ: Մեր լավը հրաշք ա, մեր վատը … նույնպես: Ոչ մեկից առավել չենք, բայց ոչ մեկից պակաս էլ չենք: Հին ենք՝ դեռ արթուն հիշողությամբ, շրջապատված անհուշ նորերով: Ու էլի շատ ու շատ, լավ ու վատ բաներ… բոլորը չեմ կարող գրել: Մեր ապրածն մեր անբաժան մասն է, մեզ ձևավորողն է, մեր էսօրվա պատճառն է: Մեր անցյալում ինչ էլ որ եղել է, պիտի տեսնել դրական լույսի տակ, գոհունակությամբ, առանց նվվալու…
Իմ վրայի սպիները իմ թերության ու անորակության մասին չեն խոսում, այլ իմ ապրունակության ու անկոտրումության…
Հիանալի էր ասված, ապրես: Ես էլ եմ այդպես մտածում...
Juzeppe Balzammo ինձ էլ շատ դուր եկավ այդ հատվածը, որը մեջ բերեց Lion-ը:
Հրաշալի էս բնությագրել և ամենակարևորը որ չկա ոչ մի դատապարտող բառ, այլ կա բնութագրություն որը մերն է և մենք մեր թերություններով և առավելություններով հանդերձ պիտի ուրախանանք և շարունակենք ապրել, դրանք մեր դասերն են, որոնք մեզ աճեցնում են և իմաստացնում:
Ազգային քարոզչական իմաստով զրոյական աշխատանք ենք տանում: Մենք սիրում ենք գործը հասցնել Սարդարապատի: Կարծես ազգային խառնվածք լինի, պետք է հասնենք լինել-չլինելու ու նոր հասկանանք` ինչ պետք է անենք. «Չաշխատեցիք ամռանը, ասա ի՞նչն է պատճառը»:
------------------------------
21:40 06/07/2009
«ՄԵՆՔ ՍԻՐՈՒՄ ԵՆՔ ԳՈՐԾԸ ՀԱՍՑՆԵԼ ՍԱՐԴԱՐԱՊԱՏԻ… ՄԵՆՔ ԱՅՍՕՐ ՉՈՒՆԵՆՔ ԱԶԳԱՅԻՆ ՀԱՍԱՐԱԿՈՒԹՅՈՒՆ»
Panorama.am-ի հարցազրույցը «Հայկական ճարտարապետությունն ուսումնասիրող» ՀԿ նախագահ, պատմաբան, հուշարձանագետ Սամվել Կարապետյանի հետ:
Panorama.am- Պարոն Կարապետյան, արդեն պետական մակարդակով է արձանագրվել, որ վերականգնվող հուշարձաններում նկատվում են մի շարք թերություններ, անճշտություններ, շեղումներ: Ի՞նչ կասեք այդ մասին:
Ս. Կարապետյան- Որտեղ որ ես եղել եմ, թերություններ, շեղումներ նկատել եմ: Չարիքի արմատները շատ խորն են: Այսինքն, ցավոք սրտի, վերջին 15-20 տարվա ընթացքում մենք չունենք վերականգնված մի հուշարձան, որ առանց թերությունների լինի: Հազվագյուտ օրինակ է Գառնիի տաճարը: Այդ վերաբերմունքը վաղուց չունենք: Դա հասկանալի է: Մեր նախնիներից ավանդված մշակութային արժեքները սերունդներին փոխանցելու կարևորությունը կարող է հասկանալ, զգալ մի հասարակություն, որը ազգային է: Մենք այսօր չունենք ազգային հասարակություն, մենք խորթացած ենք մեր արմատներից: Ընդամենը եկամտի աղբյուր է դիտվում վերականգնվող որևէ հուշարձան: Գործ է էլի: Վարպետները հենց այդպես են մոտենում: Վերջերս եղել եմ Հադրութի շրջանի Գտիճ վանքում, կիրակի էր, վարպետներ չկային: Վերականգնվող եկեղեցու շուրջ ահռելի քանակությամբ օղու շշերը էին, հազար ու մի աղտոտություններ: Ինչպե՞ս կարող է վերականգնող այդքան ապականություն անել: Դրանք իրար հետ անհարիր են: Մարդ չի կարող եկեղեցի վերականգնել շատ լավ, գրագետ, բարեխղճորեն և ուղղակի խոզի պես ապրել: Գնացեք տարբեր հուշարձաններ կամ անտառներ, ամենուրեք խոզություն է: Եթե մի օտարերկրացու ցանկանոմ ես տանել որևէ տեղ, պետք է նախ մի խումբ ուղարկես, տեսնեն` ի՞նչ վիճակ է այնտեղ տիրում, որպեսզի հյուրերի մոտ վատ չզգաս քեզ: Դարվինն ասում էր, որ մեր նախնինները կապիկից են առաջացել: Հայերի նախնինները խոզերից են առաջացել: Մեր վարքն ինձ այլ կենդանու չի հիշեցնում:
Panorama.am- Ինչի՞ց է գալիս այդ ամենը: Ինչու՞ է մեզ մոտ բացակայում ազգայինը:
Ս. Կարապետյան- Կան ուժեր` դրսից, որոնց ձեռնտու է մեզ, իբրև ազգ, վերացնելը: Այդ ուժերը օգտագործում են մեր ներսի փչացվածությունը, հենվում են դրանց վրա: Անդեմ զանգվածը, ապազգային, այլասերված, փչացած զանգվածը, եթե ինքը ազգային չէ, ապա հասարակությանը չի կարող պիտանի լինել: Այն ուժերը, որոնց ձեռնտու է ազգերի ձուլումը, այլասերված վիճակը` այն էլ հնագույն ազգերի, հսկայական միջոցներ են ներդնում, որ ազգային կրթություն չստանան, ազգային արժեքներին չկառչեն և դրանցով դեպի դարերի խորքը քայլեր չանեն: Նրանք հենվում են մեր ազգի մեջ ապրող, հայի անուն-ազգանուն կրող այն անհատների վրա` նրանց ֆինանսավորելով, ուժ տալով, ովքեր որ արդեն լրիվ փչացել են: Այդ ուժերը գիտակցաբար են հենվում սրանց վրա: Մեր հասարակությունն այսօր իր մեջ այնքան բացիլներ ունի, որ դժվար չէ գտնել մարդկանց, որոնց ուղեղի փոխարեն աղիքներ են, ուղեղը գրպանի մեջ է: Դա ամենուրեք է, նույնիսկ պետական մակարդակում: Այսօրվա դրությամբ մենք լրջորեն արմատի խնդիր ունենք: Մեր արմատի չորացման համար աշխատող ուժերը լուրջ արդյունքների են հասել: Մեզ խորթացնում են մեր հայրենիքից: Երբ որ հուշարձանները վատ են վերականգնվում, դրա անդրադարձն է:
Panorama.am -Ի՞նչ անենք, որ չչորանա այդ արմատը:
Ս. Կարապետյան -Պետք է սնուցել բոլոր ազգային ուժերը, որոնք որ կվերակենդանացնեն, կվերականգնեն մեր ազգի նկարագիրը: 1991-ից սկսած մինչև օրս մշակույթի և կրթության ու գիտության նախարարները, որոնք տվյալ պարագայում ամենամեծ դերակատարությունն ունեն, իսկապես ժողովրդի ծոցից են դուրս եկել և լավագույնս արտահայտում են մեր ժողովրդի ազգային, բարոյական իրավիճակը: Հատուկ տիպեր չեն նրանք: Հայելու պես արտահայտում են մեր հասարակության ազգային նկարագիրը:
Panorama.am- Հուշարձանների վերականգման աշխատանքներում կատարվող թերությունների համար ու՞մ պետք է մեղադրել, մշակույթի նախարարությա՞նը, որ վատ է վերահսկողություն իրականացնում:
Ս. Կարապետյան- Վարահսկողությունը, վատից վատ է: Բայց մինչև նախարարին հասնելը, նա վերականգնող մասնագետ չէ, դրա համար կա բաժին: Գիտեմ օրինակներ, որ ճարտարապետը, ով պետք է հեղինակային հսկողություն իրականացնի վերականգնվող հուշարձանի ընթացում, անպայման չէ, որ ողջ օրը լինի, բայց հաճախակի պետք է լինի ու եթե շեղում նկատի, հուշի` ինչ պետք է անեն: Այսօր վարպետները ճարտարապետին ասում են` դու մեզ մի խանգարի, մենք գիտենք` ինչպես պետք է անենք:
Հնեավանքում տեղի ունեցածի մասին լսել եմ ճարտարապետ Ստեփան Նալբանդյանից, ով տեղում եղել է: Նա վերականգնողներին ասել է, որ այս-այն խնդիրներից շեղվում եք, ի՞նչ եք անում, նրանք էլ պատախանել են` դու ո՞վ ես, գնա, քանի գլուխդ չենք ջարդել:
Տարիներ առաջ վերականգնվել է Գնդեվանքը, բայց շատ անորակ է եղել: Անձրևի հետևանքով որմնանկարները լրիվ վերացել են: Իսկ Տաթևո՞ւմ: Երբ որ մեկ շաբաթ արևային եղանակ է լինում, հասնում ես Տաթև, մտնում ես եկեղեցի, ներսում դեռ անձրև է: Այսինքն, անձրև է գալիս, սակայն անցնում է մեկ-երկու շաբաթ, այդ անձրևը սպունգի նման ներծծված է լինում ու անընդհատ կաթկթում է: Հազար տարվա եկեղեցու բազալտե սալերը, ճիշտ է որոշները կոտրտված էին, կարիք ունեին փոխելու, բայց ոչ, ասենք, թուրքական համամի ուզոռներով սալիկներով: Դա արվել է Տաթևի վանահոր ասածով: Այսինքն, հոգևորականն ու աշխարհիկն այսօր չեն տարբերվում իրարից, քանի որ փչացվածությունը համատարած է: Մտնում ես Տաթև` կարծես բաղնիք ես մտել` սալիկներ ու կաթկթոց:
Panorama.am- Իսկ ինչպե՞ս կբացատրեք հասարակության վերաբերմունքն այդ ամենին: Նրանք է՞լ են անտարբեր:
Ս. Կարապետյան- Ամեն բան շաղկապված է: Չենք կարող փայլուն, գրագետ մի հուշարձան վերականգնենք ու ամեն վայրկյան ծխենք, թափենք:
Panorama.am- Վրաստանի նախագահ Միխայիլ Սահակաշվիլու այցից հետո, ըստ Ձեզ, կփոխվի՞ վրացիների վերաբերմունքը Վրաստանի տարածքում գտնվող հայկական եկեղեցիների նկատմամբ:
Ս. Կարապետյան- Վերջին 2-3 տարում ավելի հաճախ ենք լսում Վրաստանի հայկական հուշարձանների մասին: Ուղղակի, իսկապես չեմ հասկանում, երբ որ վրացիներն այլևս հայերեն արձանագրություն չեն թողնել, ոչ մի հին հայկական որմնանկար գոյություն չունի, քերել են, ոչ մի եկեղեցու խորան կամ մկրտան գոյություն չունի, ինչու են խոսում Վրաստանի տարածքում հայկական եկեղեցիների մասին:
Որպես հայկական պատմական հուշարձան Վրաստանում ոչ մի բան չունենք: Վրաստանի տարածքում եղած հայկական 16 եկեղեցիներից ոչ մի բան չի մնացել: Այդ ամենը կատարվել է 1991 թվականից սկսած: Այն ժամանակ ասում էին` ինչ անում են, թող անեն: Հիմա ինձ համար հասկանալի չէ` ինչու են քնից արթանացել: Այսքան տարիներ լռելուց հետո` թող քնած էլ մնային: Հիմա ձևեր ենք թափում: Այնտեղ մենք ոչինչ չունենք: Իմ ասածը ես կարող եմ փաստել լուսանկարներով: Հայկական եկեղեցիների մկրտարանները դուրս են շպրտել, բեմերը քանդել են: Նույն վիճակն է բոլորում, կամ էլ հիմնահատակ են քանդել` տեղում վրացական եկեղեցի կառուցել: Կուսանաց սուրբ Ստեփանոսի շքամուտքի տակ մայրապետի դամբարանն է եղել: Վրացիները նրա ոսկորները հանել թափել են դուրս, մարմարակերտ դագաղն էլ փշրել, որից հետո դամբարանի ներսում փոքր խանութ են բացել ու մոմեր և հոգևոր գրականություն են վաճառում:
Միխայիլ Սահակաշվիլուց մենք ոչինչ չունենք պահանջելու, քանի որ հայկական եկեղեցիների ոչնչացումը սկսվել է Զվիադ Գամսախուրդիայի ժամանակներից, շարունակվել է Շեվարդնաձեի ժամանակ: Նրա նախագահության վերջին տարիներին արդեն չկային: Վրաստանից մենք պահանջելու ոչ մի բան չունենք: Մենք հիմա անելիք ունենք, բայց ոչ Վրաստանի հետ: Մեր գործը դատարանի հետ է: Հանցագործություն է կատարվել: Այս հարցերը նույնիսկ Վրաստանի ու Հայաստանի հարցերը չեն, այլ քաղաքակիրթ աշխարհի, այսինքն` Եվրոպայի մարդու իրավունքների դատարանի, քանի որ երկրագնդի վրայից վերացնել են շատ հաճախ համաշխարհային մշակութային ժառանգության մաս կազմող գոհարներ: Միայն հայ ժողովուրդը չի աղքատացել:
Panorama.am- Իսկ Ադրբեջանի մասին ի՞նչ կասեք:
Ս. Կարապետյան- Նույնն է, ոչ մի տարբերություն: Մեր կեցվածքը կայուն է` ապազգային կայուն: Ու՞ր են մեր մշակույթի նախարարը, մեր կառավարության կամզը: Ու՞ր են: Ինձ համար ցանկացած հայ մարդ, եթե ազգային չէ, բացակայում է, գոյություն չունի: Եվ, ըստ էության, շատ պատասխանատու օղակներ մենք չունենք: Եթե չունենք ազգային պատասխանատու, ուրեմն այդ օղակը չունենք:
Այժմ ադրբեջանցիների կողմից շրջանառվում է «Արևմտյան Ադրբեջանի հուշարձանները» գիրքը, որի ողջույնի խոսքն ասել է Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևը: Հրապարակվել է Ադրբեջանի մշակույթի նախարարության հովանավորությամբ: Մեկ անհատի զառանցանք չէ, որ հաշվի չառնենք և ուշադրություն չդարձնենք: Բայց հիմա իրավունք չունենք, քանի որ պետության կեցվածքը, դիրքորոշումն է: Գրքում ներկայիս Հայաստանի Հանրապետությունն է սկզբից վերջ` սկսած կիկլոպյան բերդերից, վիշապաքարերից, մեր մշակութային գոհարները, որոնք ներկայացված են որպես Արևմտյան Ադրբեջանի թուրքական հուշարձաններ: Մեր նախագահը, իհարկե, տեղյակ է այս և նման այլ գրքերից:
Այդ աշխատությունը Ֆրանկֆուրտի գրքի ցուցահանդեսում մի քանի լեզուներով անվճար տպվել է: Թեհրանում տեղի ունեցած գրքի տոնավաճառում էլ ադրբեջանցիները տաբեր լեզուներով հսկայական ծավալի գրականություն են ձրի բաժանել: Հայկական տաղավարում գրքերը միայն հայերեն են եղել և այն էլ միայն վաճառվել են: Հայերեն գրքերը հայ մարդն է գնում, իսկ հայերի մեծ մասը տեղյակ են` ինչ է կատարվում, տվյալ հուշարձանն ում է պատկանում: Ազգային քարոզչական իմաստով զրոյական աշխատանք ենք տանում: Մենք սիրում ենք գործը հասցնել Սարդարապատի: Կարծես ազգային խառնվածք լինի, պետք է հասնենք լինել-չլինելու ու նոր հասկանանք` ինչ պետք է անենք. «Չաշխատեցիք ամռանը, ասա ի՞նչն է պատճառը»: Հնարավոր է, որ ոչ միշտ Սարդարապատում հաղթող լինենք, կամ էլ հաղթենք անդառնալի կորուստների գնով` հնարավոր լինի ինչ-որ բան շտկել կամ չշտկել:
Աղբյուր` Panorama.am
http://www.panorama.am/am/culture/2009/07/06/skarapetyan/
Ով ենք մենք իրականում
Իրականո՞ւմ:
Մի ցեղախումբ ենք, որը շատ ճկուն է և տարբեր իրավիճակներում կարողանում է ընդունել հարմար դիրք: Օրինակ՝
Ռուսաստանին տեսնելիս հայտարարում ենք, որ պատկանում ենք իրենց, պատրաստ ենք ամեն պահին տրվել իրենց, իրենց գաղութն ենք, իրենց կամակատարը: Դե մեծ եղբայր ա, վերջիվերջո, պետք եղած ժամանակ տոկոսով փող ա տալիս, յոլա ենք գնում ազգովի:
Թուրքիային տեսնելիս մոռանում, ուրանում ենք Արարատը՝ Մասիսը:
Ադրբեջանին տեսնելիս մոռանում, ուրանում ենք Արցախը, բայց ի տարբերություն Թուրքիայի և Մասիսի, այս դեպքում փոքր ինչ ծիկրակում ենք հետևից, իբր չենք մոռացել:
Եվրոպայի առաջ միշտ չոքում ենք, միշտ ներողություն ենք խնդրում, չարություն արած երեխայի դեպքով ենք հանդիպում նրանց, հաճախ խնդրում, իսկ որոշ դեպքերում մուծվում ենք, որ չապտակեն:
Իսկ մենք մեր մեջ՝ առյուծ ենք, համար առաջինն ենք աշխարհում, առաջին գիտնականներն ենք, առաջին մարդն ենք, առաջին հոմոսափիեսն ու առաջին կապիկն ենք, մի խոսքով՝ բոլորի նախահայրն ենք՝ ղրղզներինը ներառյալ: բայց մեկը չկա, որ ասի, բա էդ որ առաջինն եք, որ ամենախելոքն եք, բա էդ ո՞նց եղավ, որ էս օրին հասաք, էդ ո՞նց եղավ, որ հազարամյակների ընթացքում եկաք հասաք էս օրին, որ էսօրվա դրությամբ մի ցեղախումբ եք: Մենակ ստեղ-ընդեղ անտեղի գլուխ գովանք, էս ենք սարքել, էն ենք սարքել, աստղադիտարանը մերն ա, քարահունջը մեր պապերինն ա, ստոունհենջն էլ մեր քարահունջի թարգմանված տեսակն ա, էդ էլ մեր պապու ախպորինն ա: տո թքած ունեմ ամենահետաքրքիր ու ամենահին աստղադիտարանի վրա, որ էսօր ազգս կտոր-կտոր եղած ա սաղ աշխարհով մեկ, որ Հայրենի հողի վրա մի բուռ ցեղ ա մնացել, էն էլ չի ապրում, գոյատևում ա:
Էս ենք մենք իրականում:
Հետաքրքիր կարծիք էր իմ ու քո ազգի մասին:
Բայց ես համաձայն չեմ - գտնում եմ, որ ինչպես գերագնահատումը (առաջին կապիկ և այլն), այնպես էլ թերագնահատումն ու ինքնաձաղկումը (ինչպես քո պոստում) ճիշտ չեն: Ընդ որում դրանք ԵՐԿՈՒՍՆ էլ հավասարաչափ վնասակար են: Լիովին արդարացի ու հիմնավորված ծաղրելով «առաջին կապիկ»-ի գաղափարը, հարգելի Kuk, դու, ըստ իս իհարկե... քեզնից անկախ կրկնեցիր նույն այդ սխալը, որը ծաղրեցիր - դու ընկար մյուս ծայրահեղության մեջ:think
Հետաքրքիր կարծիք էր իմ ու քո ազգի մասին:
Բայց ես համաձայն չեմ - գտնում եմ, որ ինչպես գերագնահատումը (առաջին կապիկ և այլն), այնպես էլ թերագնահատումն ու ինքնաձաղկումը (ինչպես քո պոստում) ճիշտ չեն: Ընդ որում դրանք ԵՐԿՈՒՍՆ էլ հավասարաչափ վնասակար են: Լիովին արդարացի ու հիմնավորված ծաղրելով «առաջին կապիկ»-ի գաղափարը, հարգելի Kuk, դու, ըստ իս իհարկե... քեզնից անկախ կրկնեցիր նույն այդ սխալը, որը ծաղրեցիր - դու ընկար մյուս ծայրահեղության մեջ:think
Եթե մտածելակերպդ այն աստիճան պրիմիտիվության է ձգտում, որ չես նկատել գրառմանս մեջ տեղ գտած օրինակների հատուկ կոպիտ լինելը, ապա, թույլ տուր փաստել, որ ինտելեկդ չի ներում քեզ, երբ նման գրառումների ես դեմ տալիս, ինչպիսիք իմ գրառումներն են:
Ինտելեկտիս մասին թող յուրաքանչյուրն իր կարծիքը կազմի, Kuk: Բայց համաձայնիր, որ համենայն դեպս դաստիարակությունս է այնքան հերիքում, որ տեսական վեճը չանձնավորեմ: Ինչ վերաբերվում է «գրառմանս մեջ տեղ գտած օրինակների հատուկ կոպիտ լինել»-ում, ապա ես գտնում եմ, որ դու իձնից պակաս չես սիրում իմ ու քո ազգը - գուցե նաև ինձնից ավել ես սիրում ու դրա համար ես այդպես գրել:
Բայց ես իմ համեստ կարծիքով գտնում եմ, որ նման մտածելակերպը և հատկապես նման գրառումները վախ, հուսահատություն և անելանելիության զգացում են տալիս իմ ու քո ազգին, որը մեզ ընդհանրապես պետք չէ:
Ինտելեկտիս մասին թող յուրաքանչյուրն իր կարծիքը կազմի, Kuk: Բայց համաձայնիր, որ համենայն դեպս դաստիարակությունս է այնքան հերիքում, որ տեսական վեճը չանձնավորեմ: Ինչ վերաբերվում է «գրառմանս մեջ տեղ գտած օրինակների հատուկ կոպիտ լինել»-ում, ապա ես գտնում եմ, որ դու իձնից պակաս չես սիրում իմ ու քո ազգը - գուցե նաև ինձնից ավել ես սիրում ու դրա համար ես այդպես գրել:
Բայց ես իմ համեստ կարծիքով գտնում եմ, որ նման մտածելակերպը և հատկապես նման գրառումները վախ, հուսահատություն և անելանելիության զգացում են տալիս իմ ու քո ազգին, որը մեզ ընդհանրապես պետք չէ:
Սեր չափելու ապառատ չունեմ, չգիտեմ էլ՝ տենց բան կա, թե ոչ, այդ իսկ պատճառով չեմ կարող ասել, թե որ մեկս է ավելի շատ սիրում մեր ազգը, դրա կարիքը, առավել ևս անհրաժեշտությունն էլ չեմ տեսնում, իսկ թե ում ինչ զգացումներ են տալիս նմանատիպ գրառումներս, ինձ այնքան չի հետաքրքրում, որքան որ հետաքրքրում ա գրառումներիս իրավացիությունը: Ի տարբերություն շատերի՝ ես չեմ պատրաստվում աչքերս փակել, լռել, ասում եմ այն, ինչ կա, և այդ իրականությունը ցավալի է, թե ուրախացնող, դա այլ հարց է:
Սեր չափելու ապառատ չունեմ, չգիտեմ էլ՝ տենց բան կա, թե ոչ, այդ իսկ պատճառով չեմ կարող ասել, թե որ մեկս է ավելի շատ սիրում մեր ազգը, դրա կարիքը, առավել ևս անհրաժեշտությունն էլ չեմ տեսնում,
Սկզբունքորեն համաձայն եմ:
իսկ թե ում ինչ զգացումներ են տալիս նմանատիպ գրառումներս, ինձ այնքան չի հետաքրքրում, որքան որ հետաքրքրում ա գրառումներիս իրավացիությունը: Ի տարբերություն շատերի՝ ես չեմ պատրաստվում աչքերս փակել, լռել, ասում եմ այն, ինչ կա, և այդ իրականությունը ցավալի է, թե ուրախացնող, դա այլ հարց է:
Խնդիրն այն է, հարգելի Kuk, որ շատ ասելով նման բաներ մենք լուն փիղ ենք սարքում անլիարժեքության կոմպլեքս ենք ստեղծում ինքներս մեր մեջ, անվստահություն ենք սերմանում: Կան թերություններ, ո՞ր ազգը դրանք չունի: Բայց պետք չէ անընդհատ ու կոպիտ ձևով դա մարդկանց աչքը խոթել, դրանով արժեզրկել լավն ու բարին - ըստ իս, իհարկե:)
Սկզբունքորեն համաձայն եմ:
Խնդիրն այն է, հարգելի Kuk, որ շատ ասելով նման բաներ մենք լուն փիղ ենք սարքում անլիարժեքության կոմպլեքս ենք ստեղծում ինքներս մեր մեջ, անվստահություն ենք սերմանում: Կան թերություններ, ո՞ր ազգը դրանք չունի: Բայց պետք չէ անընդհատ ու կոպիտ ձևով դա մարդկանց աչքը խոթել, դրանով արժեզրկել լավն ու բարին - ըստ իս, իհարկե:)
Ըստ իս, պետք է և անհրաժեշտ, որովհետև ոմանք այս ամենը տեսնել, վերլուծելու ու շտկման միջոցներ ձեռք առնելու փոխարեն զբաղված են ինչ որ անհեթեթ նյութերով լվանալ մարդկանց ուղեղները՝ իբր մենք ամենից լավն ենք, ամենից առաջինն ենք և այլն:
Ըստ իս հավասարաչափ վնասակար է և քո արածը, և «ինչ-որ անհեթեթ մարդկանց» արածը: Ծայրահեղությունների մեջ ընկնելը հեշտ է, օբյեկտիվ լինելն է իրական իմաստնություն:
RomanAni
10.07.2009, 22:28
Մենք իսկական հայ ենք, ունենք մեր ավանդույտները, մեր սովրույթները, ու ամենակարևորը ունենք են ինչ չունեն ուրեշ ազգեր հյուրասիրությունը մեր հայկական:
Ըստ իս հավասարաչափ վնասակար է և քո արածը, և «ինչ-որ անհեթեթ մարդկանց» արածը: Ծայրահեղությունների մեջ ընկնելը հեշտ է, օբյեկտիվ լինելն է իրական իմաստնություն:
Ես ծայրահեղությունների մեջ չեմ ընկնում ու ոմանց նման դատարկ, չեղած բաներին չեմ ծափահարում, ես ընդամենը փաստում եմ իրականությունը, եթե իրականությունն ի ցույց դնելը քո կարծիքով վնասակար է, ապա ես խիստ կասկածում եմ քո գրած պատմական «վերլուծությունների» փղային իմաստությանը:
Մենք իսկական հայ ենք, ունենք մեր ավանդույտները, մեր սովրույթները, ու ամենակարևորը ունենք են ինչ չունեն ուրեշ ազգեր հյուրասիրությունը մեր հայկական:
Պետությունները, որոնց մեջ են մտնում ազգերը, զարգանում են իրենց հզոր բանակով, իրենց հաջողված տնտեսությամբ, իրենց ճկուն արտաքին քաղաքականությամբ, իրենց արտադրանքն արտահանելով, այդ արտադրանքով աշխարհին զարմացնելով, իսկ մենք հրճվում ենք մեր հյուրասիրությամբ, որի արդյունքում զարգացած երկրներն առաջ են գնում, էլ ավելի են զարգանում, բարգավաճում, բնակչությունն էլ ավելի է բազմանում, իսկ մեր բնակչությունը գնալով նվազում է, զարգանալու, բարգավաճելու, բարեկեցիկ կյանքով ապրելու փոխարեն սկսում ենք ավելի շատ պայքարել գոնե գոյատևելու համար: Կեցցե մեր հյուրասիրությունը, կեցցե մեր բազմադարյան աստղադիտարանն իր ողջ բարեմասնություններով՝ ծակերով:
Պետությունները, որոնց մեջ են մտնում ազգերը, զարգանում են իրենց հզոր բանակով, իրենց հաջողված տնտեսությամբ, իրենց ճկուն արտաքին քաղաքականությամբ, իրենց արտադրանքն արտահանելով, այդ արտադրանքով աշխարհին զարմացնելով, իսկ մենք հրճվում ենք մեր հյուրասիրությամբ, որի արդյունքում զարգացած երկրներն առաջ են գնում, էլ ավելի են զարգանում, բարգավաճում, բնակչությունն էլ ավելի է բազմանում, իսկ մեր բնակչությունը գնալով նվազում է, զարգանալու, բարգավաճելու, բարեկեցիկ կյանքով ապրելու փոխարեն սկսում ենք ավելի շատ պայքարել գոնե գոյատևելու համար: Կեցցե մեր հյուրասիրությունը, կեցցե մեր բազմադարյան աստղադիտարանն իր ողջ բարեմասնություններով՝ ծակերով:
Բա հյուրասիրությունը շատ կարևոր ա, եղբայր: Անչափ: Առաջ, օրինակ, հայի տուն արտասահմանից հյուր էր գալիս (սովորական շարքային հյուր), հայը տները ծախում էր, հյուրին տանում էր Սևան-մևան, խորոված-մորոված: Հիմա Հայաստանի Հանրապետություն հյուր ա գալիս (որևէ երկրի ղեկավար, ոչ շարքային հյուր, ասենք՝ Կիպրոսի, Ինդոնեզիայի, Ուգանդայի նախագահ, տենց), ՀՀ-ում ինչ-կա ծախում են ռուսներին, հյուրին տանում են Սևան-մևան, խորոված-մորոված: Կեցցե հյուրասիրությունը:
Բա հյուրասիրությունը շատ կարևոր ա, եղբայր: Անչափ: Առաջ, օրինակ, հայի տուն արտասահմանից հյուր էր գալիս (սովորական շարքային հյուր), հայը տները ծախում էր, հյուրին տանում էր Սևան-մևան, խորոված-մորոված: Հիմա Հայաստանի Հանրապետություն հյուր ա գալիս (որևէ երկրի ղեկավար, ոչ շարքային հյուր, ասենք՝ Կիպրոսի, Ինդոնեզիայի, Ուգանդայի նախագահ, տենց), ՀՀ-ում ինչ-կա ծախում են ռուսներին, հյուրին տանում են Սևան-մևան, խորոված-մորոված: Կեցցե հյուրասիրությունը:
Օ՜, հայրենակից իմ պատվական, ես, իհարկե, բավականին բարձր եմ դասում հյուրասիրություն կոչված այդ ասվածատուր շնորհը, բայց մի՞թե Դուք Ձեզ թույլ եք տալիս այն էլ ավելի վեր դասել մարդու կյանքից, որը նույնպես աստվածատուր է: Դիցուկ եկեք դիտարկենք հյուրասիրություն և կյանք երևույթները: Կյանքը դա գոյատևելուն անվերջ ձգտող մի բնազդ է, որին հասնելու ճանապարհին մարդ էակը կանգ չի առնում, կարելի է ասել, ոչ մի խոչընդոտի առաջ, սիկ հյուրասիրությանը հասնելու համար կանգ չի առնում միայն մի խոչընդոտի առաջ, այն է՝ հնարավորույան բացակայությունը, որը, ինչպես Դուք արդեն նշեցիք, ի վերջո գտնում է իր լուծումը՝ պարտք հարևանից: Ահա թե որն է կյանքի և հյուրասիրության տարբերությունը:
Փաստորեն մենք այստեղ մի փոքրիկ գիտական զրույց ունեցանք, որի արդյունքում պատիվ ունեցանք բացահայտել երկու առեղծվածային երևույթների՝ կյանքի և հյուրասիրության գաղտնիքները: Անչափ շնորհակալ եմ կլոր ակումբի շուրջ ծավալված մեր հանրագիտական զրույցի և հաճելի մթնոլորտի համար: Միայն կներեք, որ պատիվ չունեցա Ձեզ ինչ որ կերպ հյուրասիրել, բացի մաշտոցատառերից:
Ես ծայրահեղությունների մեջ չեմ ընկնում ու ոմանց նման դատարկ, չեղած բաներին չեմ ծափահարում, ես ընդամենը փաստում եմ իրականությունը, եթե իրականությունն ի ցույց դնելը քո կարծիքով վնասակար է, ապա ես խիստ կասկածում եմ քո գրած պատմական «վերլուծությունների» փղային իմաստությանը:
Իսկ ես արդեն խիստ կասկածում եմ, որ դու ի վիճակի ես նորմալ զրույց վրաել: Դրա համար ել դադարեցնում եմ այն: Եթե մարդը, ում հետ զրուցում ես, փաստարկների կամ մեկ այլ բանի պակասից անընդհատ, թեկուզ և մանր ձևով, անձնավորում է զրույցը, նման մարդու հետ հնարավոր չէ նորմալ զրուցել: Նման մարդու հետ զրույցը անխուսափելիորեն վերաճում է վեճի, որը ընդամենը ցույց է տալիս նման մարդու փաստարկների սնանկությունը: Եթե հասցրեցիր նկատել, Kuk, քեզ հետ զրույցը ես վարում եմ նորմալ և քաղաքավարի տոնով, ինչը չեմ կարող ասել քո մասին: Երևի մենք տարբեր պատկերացում ունենք «բանավեճ» կոչված երևույթի մասին ու, մասնավորապես, քեզ թվում է, թե բանավեճի մեջ տեղին են «մանր կծոցներ» կոչվող հիմարությունները:
Դեհ ինչ, շարունակեք հանդուրժողականություն քարոզել, ես ահագին կզվարճանամ:
Հ.Գ. Ի դեպ - իմաստուն քաղաքագետի իրական իմաստնությունը կայանում է նրանում, որ ոչ թե ոչնչացնի թշնամիներին, իսկ նեյտռալ տրամադրված մարդկանց էլ մղի թշնամիների շարքերը (դա շատ հեշտ է), այլ հնարավորինս բոլորին հավաքի իր դրոշի տակ և ուժեղնա: Դու քո վարքագծով անում ես լրիվ հակառակը և լրջորեն կորցնում ես «նեյտռալ» տրամադրված մարդկանց: Եթե ի վիճակի կլինես, մինչև պատասխան պոստդ գրելը, մտածիր այս մասին...
որտեղից ենք գալիս, ով ենք մենք,որն է մեր առաքելությունը,ուր ենք գնում եւ մինչեւ երբ: քննարկեք այս թեման,դրանով ինքներդ ձեզ կոգնեք:
նախ պետք է իմանալ հնարավոր զարգացումները երկրագնդում:
Այդ հարցերի պատասխանն կա այստեղ՝:hands՝www.hayary.org:P
Այդ հարցերի պատասխանն կա այստեղ՝:hands՝www.hayary.org:P
Էդտեղ նացիզմից, ֆաշիզմից ու շովինիզմից բացի ուրիշ ոչ մի բան չկա :P
Ի դեպ - հիշատակված ֆորումի "Պատմություն" բաժինը ծայրահեղ պասիվ է և երևի միայն Ձեր խոնարհ ծառան է այն փորձում ակտիվացնել...:(
Ով ենք մենք իրականում
մենք իրականում ժողովուրդ ենք, որը երկար ժամանակ է փորձեր է անում ազգ դառնալու:
մենք իրականում ժողովուրդ ենք, որը երկար ժամանակ է փորձեր է անում ազգ դառնալու:
Հա, հեսա արդեն մի 7000 տարուց ավել: Հետաքրքիր է, կարող ես նշել որևէ ազգ, նենց ձևի համար էլի...?:)
Հա, հեսա արդեն մի 7000 տարուց ավել: Հետաքրքիր է, կարող ես նշել որևէ ազգ, նենց ձևի համար էլի...?:)
Հենց օրինակ պարսիկները: Մարդիկ պետականություն ունեն՝ գնա գալիս եմ: Հալալ ա: Կամ հնդիկները: Կամ չինացիները: Կամ ճապոնացիները: Բոլորն էլ մի քանի հազար տարվա ազգեր են:
Հենց օրինակ պարսիկները: Մարդիկ պետականություն ունեն՝ գնա գալիս եմ: Հալալ ա: Կամ հնդիկները: Կամ չինացիները: Կամ ճապոնացիները: Բոլորն էլ մի քանի հազար տարվա ազգեր են:
Փաստորեն իրանք արդեն ազգ են, մենք դեռ չէ՞
Հենց օրինակ պարսիկները: Մարդիկ պետականություն ունեն՝ գնա գալիս եմ: Հալալ ա: Կամ հնդիկները: Կամ չինացիները: Կամ ճապոնացիները: Բոլորն էլ մի քանի հազար տարվա ազգեր են:
Գոնե ուրիշ օրինակներ բերեիր - նույն պարսիկները ավելի էիչ են նման իրենց նախնիներին հազար տարվա կտրվածքով, քան հայերը, իսկ «հնդիկ» ազգ ըստ էության չկա - կան տարբեր ցեղեր և նույնիսկ կաստաներ, որոնք կոչվում են «հինդուս»...
Մեղապարտ
24.07.2009, 02:17
Կույր և սագաղող :Ականջը կանչի Իլֆի և Պետրովի
Հետաքրքիր է, կարող ես նշել որևէ ազգ, նենց ձևի համար էլի...?:)
ռուս :) /ինչքան էլ իրանք մեզ թշնամի լինեն /
ռուս :) /ինչքան էլ իրանք մեզ թշնամի լինեն /
Դե եկեք համեմատեք, ռուս ազգի արածը և հայ, դեռևս "չգոյացած" ազգի արածը էս աշխարհում:
Ճանաչեք ՁԵՐ ԱՐՄԱՏՆԵՐԸ, Չի կարելի այսպես առաջ շարժվել... ՉԻ կարելի հանդուրժել այս ամենը... Ճանաչեք ԻՆքներդ ՁԵԶ...
Ճանաչել Զիմաստություն և Զխրատ, Իմանալ Զբանս Հանճարոյ....
Դե եկեք համեմատեք, ռուս ազգի արածը և հայ, դեռևս "չգոյացած" ազգի արածը էս աշխարհում:
Ռուսները ալամ աշխարհի կեսը գրավել են նստել են վրեն: Գագարինին էլ հասցրին առաջինը տիեզերք թռցնեն: Համ էլ Գագարինն էլ ա հայ:
Ճանաչեք ՁԵՐ ԱՐՄԱՏՆԵՐԸ, Չի կարելի այսպես առաջ շարժվել... ՉԻ կարելի հանդուրժել այս ամենը... Ճանաչեք ԻՆքներդ ՁԵԶ...
Տեսել ես Իջևանի անտառների էն ծառերը, որ քոքից կտրել են պառկետ են քաշել, ու մենակ արմատներն ա մնացել: Ում են պետք էտ արմատները, որի վրա կամ ծառ չկա, կամ էլ եթե կա չորացած ա ու պտուղ չի տալիս:
Ճանաչել Զիմաստություն և Զխրատ, Իմանալ Զբանս Հանճարոյ....
Զ'բանս ճանաչելու համար առանձին թեմա կա Տուրո ջան: Զ'իմաստության ու զ'խրատի հետ կապված, առաջարկում եմ հայացքդ ուղղել մի քիչ էլ Հայաստանից դուրս, ու նկատել, որ բացի հայերից էս մոլորակի վրա լիքը ուրիշ արժանավոր ժողովուրդներ են ապրում, ու որևէ համեմատություն անելւ հայի ու ռուսի, հայի ու վրացու, հայի ու ուզբեկի միջև, ոոր պարզենք թե էս աշխարհի համար ով ինչ է արել, աննպատակ ու անիմաստ զբաղմունք է:
Գնացիր Էրեբունու տարածքը մաքրելու ????
Զ'բանս ճանաչելու համար առանձին թեմա կա Տուրո ջան: Զ'իմաստության ու զ'խրատի հետ կապված, առաջարկում եմ հայացքդ ուղղել մի քիչ էլ Հայաստանից դուրս, ու նկատել, որ բացի հայերից էս մոլորակի վրա լիքը ուրիշ արժանավոր ժողովուրդներ են ապրում, ու որևէ համեմատություն անելւ հայի ու ռուսի, հայի ու վրացու, հայի ու ուզբեկի միջև, ոոր պարզենք թե էս աշխարհի համար ով ինչ է արել, աննպատակ ու անիմաստ զբաղմունք է:
Ես ճանաչում և հարգում եմ և այլ ժողովուրդների...
Իսկ ինչ վերաբերվում է աննպատակ և անիմաստ զբաղմունքին... իհարկե, մեր պարագայում, դա անիմաստ է... դե բայց այդպիսի հարցերով զբաղվող կան տարբեր գիտություններ... պարզապես երբեմն պետք է ծանոթանալ այդ գիտությունների նոր նվաճումներին... մարդիկ կան, որ դեռ զբաղվում են էլի ... պեղումներ են անում, վարկածներ են առաջ քաշում...
Օրինակ գերմանացի Շմիդտը, որ Արևմտյան Հայաստանում Աստղադիտարան է պեղում, մ.թ.ա. 9000 է տարիքն ասում, ու կարծիք կա, որ դա թուրքերն են կառուցել....:)
ու կարծիք կա, որ դա թուրքերն են կառուցել....
կարծիք կա ..
Տուրո, թարգի օդի մեջ կրակելը: Ինչ ա նշանակում կարծիք կա ?? Սենց օդի մեջ իրա համար կարծիք ա ? Չի կարա տենց լուրջ կարծիք լինի: Նույն հաջողությամբ ես հիմա կարամ գրեմ "կարծիք կա, որ Հռոմի Կոլիզեյի բուշմեններն են կառուցել":
Համ էլ մի մոռացի, որ ուզում էիր հայերի ու ռուսների արածները համեմատել: Ես երկու բան ռուսներից գրել եմ:
Չասեցիր, Էրեբունու տարածքը մաքրել ես թե չէ ?? Թե ազգանվեր գործը մենակ 9000 տարվա աստղադիտարանների մասին "կարծիք" գրելն ա ??
կարծիք կա ..
Տուրո, թարգի օդի մեջ կրակելը: Ինչ ա նշանակում կարծիք կա ?? Սենց օդի մեջ իրա համար կարծիք ա ? Չի կարա տենց լուրջ կարծիք լինի: Նույն հաջողությամբ ես հիմա կարամ գրեմ "կարծիք կա, որ Հռոմի Կոլիզեյի բուշմեններն են կառուցել":
Համ էլ մի մոռացի, որ ուզում էիր հայերի ու ռուսների արածները համեմատել: Ես երկու բան ռուսներից գրել եմ:
Չասեցիր, Էրեբունու տարածքը մաքրել ես թե չէ ?? Թե ազգանվեր գործը մենակ 9000 տարվա աստղադիտարանների մասին "կարծիք" գրելն ա ??
Համենայն դեպս YouTube-ում տեղադրված շատ վիդեոներ դա են ակնարկում: Անձամբ Շմիդտի կարծիքը չգիտեմ:
Կարծում եմ տարբերությունների բերման հարցում եկանք ընդհանուր հայտարարի, որ մեր համար դա անիմաստ ու աննպատակ գործ է... Եվ չեմ հասկանում, Էրեբունու տարածքի մաքրման հետ կապված հարցդ?
Ազգանվեր շատ գործեր կան... որ ամեն մեկը գոնե մի հատ անի... ահագին առաջ կեթաք...
Ազգանվեր շատ գործեր կան... որ ամեն մեկը գոնե մի հատ անի... ահագին առաջ կեթաք...
Դե ես էլ քեզ առաջարկում եմ, հենց այդ մի ազգանվեր գործով զբաղվել - մաքրել էրեբունու տարածքը: Թե թողնենք որ տուրիստերը քան, քաքի հոտից փախնեն Քարահունջ, որ Քարահունջը տենան ??
Համենայն դեպս YouTube-ում տեղադրված շատ վիդեոներ դա են ակնարկում: Անձամբ Շմիդտի կարծիքը չգիտեմ:
Քիչ նայի youtube, ընդեղ լիքը ախմախ բաներ կան: Կամ հիմնականում ախմախ բաներ են: Ավելի լավ ա մինչև գրելդ "կարծք կա", Շմիդտին կարդա:
Դե ես էլ քեզ առաջարկում եմ, հենց այդ մի ազգանվեր գործով զբաղվել - մաքրել էրեբունու տարածքը: Թե թողնենք որ տուրիստերը քան, քաքի հոտից փախնեն Քարահունջ, որ Քարահունջը տենան ??
Մեկ մեկ հետաքրքիր առաջարկներ ես անում... Էրեբունու հարցը ինձ էլ մտահոգում է, բայց ավելի առաջնային հարցեր էլ կան...
Շմիդտին անձամբ դեռ չեմ կարդա... թող ամբողջությամբ պեղի վերջանցնի... հետո կկարդամ...
Ի դեպ, ոնց որ ուզում են Քարահունջն էլ պեղեն... :)
Մեկ մեկ հետաքրքիր առաջարկներ ես անում... Էրեբունու հարցը ինձ էլ մտահոգում է, բայց ավելի առաջնային հարցեր էլ կան...
Էրեբունին օրինակ էր: Նույն վիճակում մնացած հուշարձաններդ են:
Մի քանի հատ ավելի առաջնային հարց ասա իմանանք, մենք էլ դրանցով զբաղվնեք էլի:
Տենաս էտ որ հարցերն են, որոնք ավելի առաջնային են, քան սեփական հուշարձանները պահպանելն ու տարածքը քաք-մեջ չանելն ա: Թե որ տուրիստներն իմացան, որ Քարահունջը առաջին աստղադիտարանն էր, քաքի հոտի վրա ուշդարություն չեն դարձնելու ??
Հիմա դու որ ստեղ ենթադրում ես, որ Քարահունջը կարող ա պեղեն, դրանից բան չի փոխվում: Կամ կպեղեն կամ էլ չեն պեղի: Եթե պեղեն ինչ-որ հետաքրքիր բան կամ կգտնեն կամ էլ չեն գտնի: Իսկ դրա փոխարեն եթե երեկոյան մի հատ նամուսով ավելով ու սավոկով գնաս Էրոբունին մաքրելու, հաստատ կարամ արդյունքը ասեմ - մի երկու ամսից Երևանում մի հատ ավել մաքուր պատմական հուշարձան կլինի, որտեղ առանց ամաչելու կարելի ա տուրիստ տանել:
Էրեբունին օրինակ էր: Նույն վիճակում մնացած հուշարձաններդ են:
Մի քանի հատ ավելի առաջնային հարց ասա իմանանք, մենք էլ դրանցով զբաղվնեք էլի:
Տենաս էտ որ հարցերն են, որոնք ավելի առաջնային են, քան սեփական հուշարձանները պահպանելն ու տարածքը քաք-մեջ չանելն ա: Թե որ տուրիստներն իմացան, որ Քարահունջը առաջին աստղադիտարանն էր, քաքի հոտի վրա ուշդարություն չեն դարձնելու ??
Հիմա դու որ ստեղ ենթադրում ես, որ Քարահունջը կարող ա պեղեն, դրանից բան չի փոխվում: Կամ կպեղեն կամ էլ չեն պեղի: Եթե պեղեն ինչ-որ հետաքրքիր բան կամ կգտնեն կամ էլ չեն գտնի: Իսկ դրա փոխարեն եթե երեկոյան մի հատ նամուսով ավելով ու սավոկով գնաս Էրոբունին մաքրելու, հաստատ կարամ արդյունքը ասեմ - մի երկու ամսից Երևանում մի հատ ավել մաքուր պատմական հուշարձան կլինի, որտեղ առանց ամաչելու կարելի ա տուրիստ տանել:
Դու գնա ավլելու, եթե կարծում ես, որ դա է առաջնայինը, այն ինչ ես եմ կարծում առաջնային, չեմ ասի, քանզի չես ընդունի, կամ էլ չես հասկանա:
Յուրաքանչյուրն էլ, որ իր գործով զբաղվի, էլի լավ կլինի... որ քննադատի իր գործի մարդկանց միայն, ընդհանրապես, հիանալի կլինի...:)
Դու գնա ավլելու, եթե կարծում ես, որ դա է առաջնայինը, այն ինչ ես եմ կարծում առաջնային, չեմ ասի, քանզի չես ընդունի, կամ էլ չես հասկանա:
Յուրաքանչյուրն էլ, որ իր գործով զբաղվի, էլի լավ կլինի... որ քննադատի իր գործի մարդկանց միայն, ընդհանրապես, հիանալի կլինի...:)
Փորձի, կարող հասկանում եմ: Որ իմանաս ինչքան բան եմ հասկանում , Տուրո ջան, հասկացածներդ կմոռանաս:
Իսկ չես ասում, քանի որ չգիտես:
Իսկ ես չեմ գնա ավլելու, քանի որ առավոտից իրիկուն ստեղ հայերի ամենա ամենա ամենա լինելու մասին լոլոներ չեմ բռթում: Իրոք, հետաքրքիր վիճակ է, ամենաբարձր գոռացողները թքած ունենք, որ իրենց հուշարձանները աղբի մեջ թաղված են, ու իրենց համար հորինել են ինչ-որ նոր առաջնայնություններ:
Շարունակեք «պեղումները», թքած ունենալով արդեն պեղվածների ու կանգուների վրա: Վաղն էլ նույն պեղածի տեղում մի հատ մեծ հասարակական զուգարան կլինի:
վերջերս մի բանգլադեշցու հետ ծանոթացա /Բանգլադեշը երկրի է Ասիայում, չշփոթել Երևանի Հարավ- Արևմտյան թաղամասի հետ/, ում անունը Ջահանգիր էր: Հաշվի առնելով, որ մեր պատվարժան քաղաքացիներից մեկի ազգանունը Ջահանգիրյան է, նոր տեսության ծնունդ կարելի է արձանագրիել, ըստ որի հայերը, դրան ավելի ազնվազարմ բանգլադեշցիներն են:
ԲԱՑ ՆԱՄԱԿ ՄԱՅՔԼ ԱՐԼԷՆԻՆ
Զատեցիր իրականութիւնը ճշմարտու-
թիւնից իրականութիւնը դառնում է կոյր,
իսկ ճշմարտութիւնը խելագար¦
Ա
Բաներ կան, միստր, որոնք յաւիտեան պաշտելի են - Աստուած, Հայրենիք, Մայր - որոնց մասին մարդ արարածը, եթէ հոգեպէս խաթարուած չէ, չի° կարող առանց կրօնական յարգանքի խօսել: Այդ տարրական պաշտամունքի դէմ, խօսելով Հայաստանի մասին, դուք մեղանչել էք կոպտօրէն:
Ամերիկեան մի լուրջ ամսագրի էջերէն դուք արհամարհանքի ծանր քարեր էք նետել մեր ցեղի հասցէին: Ձեզ պատուով մեռնելու անընդունակ ցեղի մը զաւակ¦ը համարելով, դուք բացագանչել էք աներկիւղածօրէն. Դարերով անարգ նահատակութեանց եւ գձուձ փախուստների ժողովուրդ… ո°վ Հայաստան, ո°վ տգեղ դարպասող¦, եւայլն:
Այսպէ°ս, հայածին Մայքըլ, այսպէս էք խօսել հայութեան մասին:
Չասեմ “Well roared lion” - լա°ւ ես մռնչել, առի°ւծ:
Ա°հ, պիտի ուզէի, որ ձեզ ծնող ժողովրդի նուաստ վիճակը թելադրած լինէր ձեր հիստէրիկ բացագանչութիւնները: Դժբախտաբար, դա ո°չ հայրենասիրական de profundis է, ո°չ էլ պոռթկում ի տես հայութեան անկեալ վիճակի: Աւելին քան պարզ է ձեր ծանօթ տողերի ներքին իմաստը: Գրչի պչրանք, եւ ո°չ աւելին: Ձեր գրիչն այդ դէպքում շարժման մէջ է դրել ձեր վիրաւորուած եսը եւ ո°չ թէ ձեր ցեղի ճակատագիրը: Կը խոստովանիմ, եթէ ձեր չանգռած տողերը - ի դէպ սիրային մի յիմարական վէպի մէջ ինչ գործ ունին Հայաստանի ու հայութեան վերաբերող տողերը - եթէ նրանք լոյս աշխարհ ընկնէին մեր ժողովրդի քաղաքական թէ ռազմական այս կամ այն պարտութեան առթիւ, ինձ հետ հազարները պիտի ծափահարէին ձեզ: Այսօր, սակայն, նրանք զզուանք են շարժում, որովհետեւ հայութեան անմխիթար վիճակը չէ, որ ծնունդ է տուել ձեր վատահամբաւիչ տողերին, այլ քանզի - ձեր իսկ խօսքով - Երիտասարդ մը*) դարպասելու եկած է, բայց իր բարեկա-մուհին որիշի հետ գացած է¦:
Ի°նչ գռեհիկ շարժառիթ իր ցեղի դէմ յարձակուելու համար:
Այսպէս, Հայութիւնը ատամները թափած ծերունի¦: Այո:
Եւ ինքնանուաստացումի այդ գարշելի պրոպագանդը մի այնպիսի ժամանակ, երբ աշխարհը կը շարունակէ զուարճանալ մեզ անիրաւելով եւ հալածելով: Եւ ինքնաթքումի այդ փորձը Լլոյդ Ջորջի եւ Ուիլսընի հայրենիքներում, ուր հասարակական կարծիքը կարող է ոչ աննշան դեր խաղալ մեր դատի այս կամ այն ելքի համար:
Գիտէք, չէ, որ Ռիշըլիէօն սովորութիւն ունէր իրեն ներկայացած զեկուցագրերի վրայ միայն երեք բառով յայտնել իր վճիռը, vidi, legi, probavi *): Տեսայ ձեր տողերը, միստր, կարդացի, գարշեցի: Ներեցէ°ք, խնդրեմ, եթէ ձեր գրչէն գարշէ ամեն ճշմարիտ հայ: Ի~նչ, չգիտէք, որ հայրենիքի մասին պիտի չխօսել, եթէ համոզուած չէք, որ ձեր խօսելուց յետոյ դա աւելի գեղեցիկ, ցանկալի, աւելի պաշտելի պիտի դառնայ: Չգիտէք, stulte, stude!:
Ժողովուրդների կեանքն իրենց մէջ կը բաժանեն Յաջողութիւնն ու Ձախորդութիւնը, իբրեւ երկու ձեռքերը մի ինչ-որ խորհրդաւոր ոյժի, օրէնքի, աստուածութեան: Արդեօք վիպագիր Արլէնը չգիտէ, որ ստրկութեան շղթաներ ու ցնցոտիներ կրելուց առաջ, մեր ցեղն էլ է կրել իր անկախութեան ու հզօրութեան ծիրանին, իր փառաց զգեստը: Իր մեծութեան օրերին, երբ Տիգրան աշխարհակալի բանակները կ’արշաւէին դէպի Արաբիա, Բաբելոն եւ աւելի հեռուները, եւ մէկից աւելի հարկատու ազգեր սարսափով կ’արտասանէին հայ անունը, հայն էլ վերէն վար կը նայէր աշխարհին: Եւ, ի հարկէ, հայագիտօրէն տգէտ Մայքըլը չը գիտէ, որ Բիսմարկէն ու բազմազգի Բիսմարկներէն շատ դարեր առաջ հայ պետական մարդն է ասել. Մարդկային գոյութեան բարձունքներում ուժեղն է արդարը¦:**)
Այո°, կար ժամանակ, երբ Հայաստանն աւելին էր, քան ծովէ ծով մի երկիր, երբ յաջողութեան վարդագոյն մատները պսակ կը հիւսէին հայ յաղթական ճակտին: Բայց, աւա~ղ, արեւի տակ ինչ կայ կայուն: Հրթիռային վերելք տեսած ազգը պիտի ունենար իր շռնդալի անկումը: Նա աստիճանաբար պիտի կորսնցնէր իր հզօրութիւնը, մինչեւ որ մի օր էլ իրեն կը զգար պայմանընկալի եւ ապա լծակիր ստրուկի վիճակում, մինչեւ որ մեր հարեւանները իրար մէջ մեր ցեղի զգեստները կը բաժանէին¦:
Պատճառները: Թող չանհանգստանայ օտարալեզու Արլէնը, այդ մասին տարբեր կարծիք չունիմ եւ ես: Այո°, Հայաստանը անձնասպա-նութեամբ վերջ տուեց իր քաղաքական գոյութեան: Նա պարտուեց իր ներքին անհամերաշխութեան դեւէն, եւ ապա արտաքին թշնամիներէն: Նա ինքնակործան եղաւ: Այդ մասին զայրոյթի խօսքեր ունիմ եւ ես: Բայց ինչու ընդունայն քրքրել պատմութիւնը: Կ’ընդունիմ, թէ հայութիւնը իր ահաւոր դժբախտութեան մէջ բարոյապէս ազատ չէ ասելու իր մասին մեղքն իմս չէ, որ քաղաքականապէս կը կաղամ դարերով:
Այսքանը մեր անցեալի մասին:
Բ
Գիտէք, որ ժողովուրդների յաւիտենականութիւնը պայմա-նաւորւում է նրանց ստեղծագործութեան յաւիտենականութեամբ: Դեռ կան, կ’ապրին Հայն ու Հայաստանը, ասել է հայութիւնը արեւելեան ամենավայրագ բարբարոսութեան լծերի տակ իսկ - անշուշտ, իրական կարելիութեան սահմաններում - եղել է ստեղծագործ:
Ճիշտ է, որ հայութիւնը, իր գերիշխան վիճակը կորցնելէ յետոյ, ընթացել է ամենաթոյլ դիմադրութեան գծով: Աւելին եղել են պատմական մոմենտներ, երբ դա, ինչպէս հրէութիւնը, հարկադրուած է եղել գիտակցօրէն զոհելու իր արժանապատուութիւնը յանուն իր գոյութեան եւ անմեռ արժէքների պահպանման: Սակայն, ճշմարիտ է եւ այն, որ Հայաստան Երկրի վրայով չի անցել մի հատիկ դար, որի ընթացքում գերիշխան կեանքի յոյսերով ընդվզած չլինէր հայութիւնը: Նրա մտաւորական ընտրանին վերջին անգամ - կէս դար առաջ - իր ժողովրդի վերադաստիարակիչը լինելէ առաջ, նրա անցեալ մեղքերի քաւիչը հանդիսացաւ: Երբ նա ձեռքը կը զարկէր մեր ազատագրական գործին, խորապէս կը գիտակցէր, թէ դարերի ստրկութիւնը մեծապէս տկարացրել է հայ զանգուածների ազգային ինքնագիտակցութիւնը: Սակայն, նա կը հաւատար մեր ազգային վերածնունդին, որը պիտի հոգեփոխէր մեր ժողովուրդը իր ամբողջութեան մէջ:
Եւ տարիներով հնչեց նրա մարգարէաշունչ խօսքը: Ե°ս եմ ճշմարտութիւնը, իմա ճշմարիտ աշխարհայեացքը, ներցեղային բարոյականը, անկախութեան կրօնը: Այսպէս տարիներով ու տարիներով, Հայոց աշխարհի երկարութեամբ եւ խորութեամբ տարածուեց Յեղափո-խութեան զարթուցիչ կանչը: Բայց, աւա~ղ, տխուր իրականութիւնը չուշացաւ զգացնել տալու, թէ օտար լծերի ազդեցութիւնը մեր կարծածէն աւելի մեծ աւերածութիւններ է առաջացրել հայ հոգու մէջ: Յուրախութիւն մեր ցեղի գոյութեան թշնամիների, որոմնացան քարոզներ լսուեցին Հայ յեղափոխութեան հենց առաջին տարիներում: Դա արտայայտութիւնն էր մեր ժողովրդի որոշ տարրերի ստրկական հոգեբանութեան: Այդ քանդիչ տարրերը չուզեցին հասկանալ - չեն ուզում եւ հասկանալ այսօր - թէ թշնամանել հարազատ եղբօր դէմ հենց այն պատճառով, որ նա իր կուսակցութեան փարախէն չէ կը նշանակէ տկարացնել արտաքին թշնամու դէմ ուղղուած մեր հարուածի թափը: Հերձասիրութեան հին դեւն էր դա, որ տարբեր անուան ու ձեւերի տակ կը շարունակէր օտարի հայասպան դերը, մեծապէս դժուարացնելով մեր վերածնունդի գործը: Կար ընտանի թշնամին, որի երեսէն հայ յեղափոխական տարրը պիտի հարկադրուէր ուժաթափ լինել նաեւ ներքին ամօթալի պայքարներում:
Տեսնե°լ ու զգա°լ, թէ ինչպէս մտակոյր Հայը զէնքեր է դարբնում իր հարազատ եղբօր դէմ ընդհանուր թշնամու գործը հեշտացնելու համար - ա~հ, այդ զարհուրելի ողբերգութիւնը դեռ այսօր էլ բաժինն է հայ հայրենասէրի: Դեռ այսօր էլ հայութեան քաղաքական ճակատագրէն աւելի դառն է նրա ներքին ճակատագիրը: Գիտենք - ֆիզիքական ցաւ պատճառելու աստիճան պարզ է - որ օրուայ Հայաստանը արտաքին թշնամու համար դուռ մըն է փականքը կոտրած¦: Գիտենք, որ հայ մտաւորականութեան մի մասը - դաւանողն ու գերին անձնակենտրոն մօրալի - կը շարունակէ սեւ թելերով հիւսել հայութեան ճակատագիրը: Կասկածէ դուրս է եւ այն, որ հայութեան տարագիր կէսի համար - եթէ օր առաջ չհոգեփոխուեց - սակաւաթիւ տարիներ են պէտք, որպէսզի նրա կեանքում մահուան տրագիզմը տեղի տայ հոգեւոր ինքնասպանութեան առջեւ, որպէսզի հայ homo-ն դառնայ homunculus եւ մեռնի ապազգայնացմամբ: Գիտենք եւ այն, որ տարաբնակ կէսի կապոյտ կոտորածը խնդրական պիտի դարձնի գոյութիւնը հայութեան երկրորդ կէսի, որ կառչած կը մնայ Արարատի փէշերին:
Այս է, միստր Արլէն, այսպէս մահօրէն աղէտալի եւ տխուր է հայութեան ճակատագիրը: Եւ հասկանալի է դա: Պատմութիւնը միշտ էլ որդիների մէջ պատժում է Հայրերի մեղքերը, հի°ն:
Գ
Սակայն, ինչ անել: Ինչպէս կ’ուզէիք սրբագրել հայ հոգեբանութիւնը, եւ նրա միջոցաւ մեր հաւաքական ճակատագիրը, որպէսզի նա պատմութեան գարշապարին կառչած չմնայ:
Ձեր ծանօթ տողերով, որոնց ամեն մի տառը թեթեւամիտ արհամարհանք է շնչում: Միամտութի°ւն: Հայհոյելով չէք բժշկի հիւանդը: Մոռացել էք անգլօ-սաքսոն գրողի իմաստուն խօսքերը. Չլինի թէ սատանան հարուածելու ժամանակ վիրաւորէք նաեւ աստուածութիւնը, որ կ’ապրէ մարդուս մէջ¦:
Չէք ընդունում, որ ձեր գրչի պչրանքով խորապէս վիրաւորել էք սրբազան հայկականութիւնը հայութեան մէջ:
Ձեր խօսքը Հայաստանի մասին, միստր, այնքան յոխորտ է, որ կարծէք Ձեր ցեղի համար Հերակլէսի տասներկու մեծագործութիւնները կատարած լինէիք: օսել էք իշխանութիւն ունեցողի պէս, եւ ծիծաղելի դառել, որովհետեւ դեռ ո°չ զոհաբերած, ո°չ էլ տառապած էք այն ժողովրդի համար, որին բարոյապէս սնանկ կ’անուանէք: Ձեզ համար ներելի չէ, եթէ չգիտէք, որ իրենց ցեղի ստուերային կողմերի վրայ յարձակուելու իրաւունք եւ պարտականութիւն ունին միայն նրանք, որոնք տեսնում, հասկանում եւ սիրում են իրենց ժողովուրդը իր բովանդակ մեծութեան եւ տկարութիւնների, իր բովանդակ ողբեր-գութեան մէջ:
Ձեր գրչէն ամաչելու համար բարի եղէք վերյիշելու Իսրայէլի վշտակիր առաջնորդներին:
Նրա - մարգարէի - սիրտը կծկւում է ցաւից, նրա շրթունքները լի են մերկացումներով. նրա աջը բարձրացել է ցոյց տալու պատուհասը, որ գալիս է. նա տառապում է իր ժողովրդի համար, եւ որովհետեւ սիրում է նրան, յարձակւում է նրա վրայ¦:
Ահա° Եսային, որը Եհովայի բարկութեամբ կը սպառնայ իր ժողովրդին.
- Անոր - Իսրայէլի - պալատներուն մէջ փուշեր ու անոր պարիսպներուն վրայ եղինճ ու եկքան պիտի բուսնին: Եւ չագալներուն բնակարան պիտի ըլլայ: Հոն նեռ օձը իր բոյնը պիտի շինէ… Եւ ուրուները հոն պիտի ժողվուին…¦
Ինչու: - Որովհետեւ,- աւելացնում է բանաստեղծ-մարգարէն,- որովհետեւ, քո արծաթդ կղկղանք դարձաւ¦, որովհետեւ գինիիդ մէջ ջուր է խառնուած¦:
Այսպէս է վայում անգերանզանցելի բանաստեղծը ու նոր վայերով սպառնում, որովհետեւ Իսրայէլն սկսել է ունայնութիւններին խունկ ծխել¦:
Բայց ահա°, հարուածելէն յետոյ, մարգարէի վշտալի սիրտը կանչում է սիրով.
- Արթնցի°ր, արթնցի°ր, քո զօրութիւնը հագիր, ո°վ Սիոն. քո փառաւոր հանդերձները հագիր… Թէեւ աղիւսներն ինկան, մենք տաշուած քարերով պիտի շինենք…¦
Այո°, այսպիսի°ն է հայրենապաշտ առաջնորդը: Նա միայն մերկացնող չէ, այլ եւ յուսատու: Նա չի° նզովեր միայն, այլ եւ կը գօտեպնդէ:
Ահա° եւ Երեմիան հրէութեան ողբերգուն.
- Քո բոլոր թշնամիները իրենց բերանը քեզ վրայ բացին¦,- ցաւից ու ամօթից գալարւում է մարգարէն: Նա կու լայ ու կը սպառնայ, որովհետեւ իր ժողովրդի գլխից փառաց թագն է ընկել¦:
Մեր հայրերը մեղք գործեցին եւ չկան, ու անոնց անօրէնութիւններուն պատիժը մենք կը կրենք:
Վիշապներն անգամ ծիծերնին կը հանեն ու իրենց լակոտներին կաթ կու տան.
Իմ ժողովուրդիս աղջիկը անապատի ջայլամներուն պէս անգութ եղաւ.
Կաթնկերին լեզուն ծարաւութենէն իր քիմքին փակաւ.
Տղաները հաց ուզեցին, բայց անոնց ջարդող չկար.
Կարմիր հագուստներով մեծցողները աղբանոցներ գրկեցին.
Ու սուրէ մեռածները անօթութենէն մեռածներէն երջանիկ էին¦:
Այսպէս դառնադառն է մարգարէի խօսքը, որպէս ազգային ամօթանքի ու վշտի արտայայտութիւն:
Բայց, քանզի նրա կոչումը միայն ողբալը չէ, ահա°, Եհովայէն ներշնչուած նա ճգնում է վերստին Պաղեստինեան յոյսերով զինել հրէութիւնը.
- Պիտի սպառեմ այն բոլոր ազգերը, որոնց մէջ քեզ ցրուեցի, բայց քեզ պիտի չսպառեմ¦:
Այսպէս հայրենակրօն էին Իսրայէլի հոգեւոր առաջնորդները: Նոյնն էր նրա եւ մօտաւոր անցեալի մտաւորական ընտրանին, քաղաքական խորհողը, քերթողը, գիտնականը եւ այլն:
Ես կ’ապրեմ ծայրահեղ արեւմուտքում, բայց Արեւելքում է իմ սիրտը¦,- կ°երգէր Իսրայէլի Ահարոնեանը - Եուդա Ալեւին:
Հապա Բեալիկը: Ա~հ, սրանց նման պիտի սիրել Հայրենիքը ապագայի Սիոնը կառուցել կարողանալու համար:
Հապա Պասմանիկը - Ձեզ նման օտարալեզու, որին իր ազգային ուղղափառութիւնը պիտի թելադրէր հետեւեալ հպարտ պարբերութիւնը. Աշխարհը մեզ կը հալածէ մեր անցեալ մեծութեան համար¦:
Ահա° եւ Իսրայէլի օրուայ առաջնորդութիւնը Վայցման, Սոկոլով, Արտուր Հանթկէ, Վարբուրգ, Եակոբսոն եւ այլն:
Սիոնիստական միջազգ. կազմակերպութեան հոգեւոր բարձ-րունքները, որոնց թիկունքում միշտ էլ կանգնած են աշխարհածանօթ միլիարատէր Շտրաուսները, Վարբուրգները, Ռոտշիլդները եւ այլն: 1919-ին, Judische Rundschau-ի էջերէն սիոնիստների պետն այսպէս կը խօսէր համաձայնական պետութիւններին. Դուք ուզում էք թէ ոչ մենք կը լինենք Պաղեստինում: Դուք կարող էք փութացնել կամ յետաձգել մեր մուտքը, ձեզ համար, սակայն, լաւ պիտի լինի, եթէ դուք օգնէք մեզ, այլապէս մեր աշխարհաշէն ոյժը կը դառնայ քանդիչ, որը կը ստիպէ ցնցուելու ողջ աշխարհը¦:
Այս բարձր մտաւորականի սպառնալիքով էր - արուած հրեայ դրամատէրերի անունից - որ ձեռք բերուեց Բալֆուրեան ծանօթ յայտա-րարութիւնը:
Այդ դէպքէն մի տարի անց, Լոնդոնում գումարուած մի հրէական համագումարում, ձեզ նման, միստր, օտար լեզուով գրող Մաքս Նորդաուն, հայրենասիրական գինովութեան մէջ կը բացականչէր Le jour de gloire est arrivռ! Սիո~նը, Սիոնը կը վերականգնէր: Գիտէք, որ դեռ երէկ մեծ ազգերը կը փորձէին աշխարհահռչակ Այնշտայնի հանճարը սեփականել: Գերմանական հրեայ է,- կը պնդէր գերման մամուլը: Ո°չ ֆրանսական է: Չէ°, չէ°, իսպանական է: Մեծանուն գիտնականին կը մնար վերջ տալ անտեղի վէճին, եւ նա թալմուդականին յատուկ հպարտանքով յայտարարեց ես հրեայ եմ:
Օրեր առաջ, թերթերը գիտութեան այդ տիտանի մասին գրեցին. Այնշտայնը սինագոգում¦:
Դ
Կար ժամանակ, երբ Հրէաստանի ամբողջ հարստութիւնը մի խուրձ խոտ էր եւ մի կողով¦,- կը ծաղրէր Եուվենալը: Իսկ Մարցեալը կը չարախնդար. Հրեան ողորմութիւն է խնդրում, լուցկի ծախում¦:
Դարեր անցան: Բեւեռէ բեւեռ ցրուած մեծ թափառականը ապրեց օտար հասարակութեանց խոռոչներում, դարերով կուրծք տուեց ոչ-հրեայ մարդկութեան թշնամանքին, բայց եւ այնպէս իրեն գահընկեց չյայտարարեց: Նա մնաց հոգով թագաւոր ազգ: Նա - դոգմաների եւ Մեսեանական Յոյսի ժողովուրդը - օտար ժողովուդների ծոցում ապրեց որպէս հիւր եւ թշնամի¦, եւ անխօս կրկնեց մարդկութեան. Չէ°, Աստծու, Աշխարհի եւ Մարդու մասին ունեցած իմ ըմբռնումէն մի յովտ անգամ չեմ զիջեր քեզ¦:
Այսպէս ապրեց Հրէութիւնը, մինչեւ որ մի օր էլ իր իշխանութիւնը կը տարածէր աշխարհի մեծ մասի վրայ:
Նա յաղթեց, որովհետեւ նրա մօտ գերագոյն հակակշիռը պատկանում է ազգին, որը ներկայացւում եւ արտայայտւում է իր ընտրանիի միջոցաւ: Նա յաղթեց, որովհետեւ նրա մէջ պարտականութիւն է անհատական երջանկութեան ձգտիլը, սակայն, յօգուտ Իսրայէլի բարօրութեան. գովելի է փառասիրութիւնը, բայց Իսրայէլի փառքի համար. արդար է հարստանալու տենչը, հարստութիւնը, բայց դա ո°չ թէ որպէս նպատակ, այլ որպէս միջոց զայն Իսրայէլի դատին ու ազդեցութեան ծառայեցնելու համար: Եւ հենց այդ է պատճառը, որ հրէութիւնը այսօր տէր է մի անպարտելի ոյժի - ոսկու եւ խելքի եղբայրութեան - իր ծոցի մէջ: Այսպիսով, միայն նա յաջողեց իր մեծագոյն դժբախտութիւնը, իր արմատական տարտղնումը - կարծէք ալքիմիաբար վերածել մեծ օրհնութեան իր համար: Այսօր նա տէր է մի այնպիսի հզօրութեան - ոսկի, հեղինակութիւն, ոյժ - որը նրա համար երազ պիտի մնար անգամ Տիտոսէն կործանուած անկախ Հրէաստանի մէջ:
Գաղտնիքը գիտէք: Իր աննուազ պաշտամունքը դէպի Սիոնը, որով եւ որի համար ապրեց Աբրահամի ցեղը: Իր բոցեղէն հայրենաբաղձութիւնը, որը ո°չ թէ միայն հայրենազուրկ Հրեան Հրեայ պահեց, այլ եւ զայն դարձուց մարդկութեան ամենահարուստ, ամենաիմաստուն եւ ամենայեղափոխական մասը:
Այժմ իր բախտի կառքը կը քաշեն ե°ւ բոլշեւիզմը, ե°ւ ֆրանմասոնութիւնը, ե°ւ միջազգային բորսաները, դրամատները, մամուլի մեծագոյն մասը եւն.: Բայց քինաթաքոյց ազգը չբաւականացաւ իր յաղթանակով: Հոգեպէս միշտ քաղցած մարդկութեան նետած իր մէկ-երկու նորանշան գաղափարներով, ազգերի ծոցի մէջ նա վառեց դասակարգային արնոտ պայքարի կրակը, եւ այսօր - տէր աշխարհի ոսկու երեք քառորդին - նորանոր պատերազմների եւ ընկերային յեղա-փոխութեանց ուրուականով կը սպառնայ աշխարհին: Այսպէս, դարերով տանջուածը պիտի դառնար ազգերի տանջիչը: Ու միշտ հաւատարիմ իրեն նա հանճարեղ է ե°ւ տանջելու մէջ:
Նա դարեր ու դարեր տեւող իր անզօրութեան եւ նուաստացումի վրէժն է լուծում:
Եւ իրաւունք ունի:
Արդեօք, այժմ պարզ չէ պատասխանը ձեր հարցին, թէ ինչպէս հրեաները տէր ու տիրական եղած են աշխարհի¦:
Իսկ հայութիւնը, որը կ’ուզէիք, որ մեռած լինէր Նինուէի, Կարկամիշի եւ Բաբելոնի հետ¦, աւա~ղ, դա շարունակում է մնալ Արարչագործութեան տարագիրը¦: Այլ կերպ չէր էլ կարող լինել: Ռւ գիտէք թէ ինչո°ւ: Այդ ինչու¦-ին որպէս պատասխան երկու խօսք եւս: Մեր պատմութեան ընթացքում - գիտցէ°ք ե°ւ այդ - մեծահարուստ հայը չեղբայրացաւ հայ մտաւորականին, ո°չ էլ ազգերի բախտի հետ խաղացող ոյժերի բարեկամութիւնը փնտռեց: Միայն զմիւռնիացի հայոց հարստութեամբ կարելի պիտի լինէր մի մեծ Հայաստան գնել: Այդ ծով հարստութեան մի չնչին մասն իսկ - որը քեմալականները քամուն տուին - պիտի բաւէր հրէաբար կաշառելու մարդկութեան երեք քառորդի խղճմտանքը, զայն հայասէր դարձնելու աստիճան: Բայց - անէ°ծք մեկուսի երջանկութեան դաւանանքին - հայ ցեղի ապրած եւ ապրուելիք բոլոր տեսակի դժբախտութեանց անիծուած ակնաղբիւրին անէ~ծք…
Ոսկեքսակ հայը չկանգնեց ոսկեգրիչ մտաւորականի թիկունքում, եւ այդ վերջինի լեզուն կարճ, խօսքն անլսելի եղաւ միջազգային արէօպագների մէջ: Եւ եղաւ այն, ինչ որ եղաւ: որհրդածէ°ք, պարո°ն արուեստագէտ, եթէ սիրտ ունիք, խորհրդածէ°ք այդ մասին, եւ դուք - համոզուած եմ - ձեր ցեղը մեղադրելու փոխարէն, պիտի դատափետէ°ք Հայաստանը կործանող այն յանցապարտ մտայնութիւնը, որ կ’անձնաւորեն հայ օտարասէրը եւ հայ մեծահարուստը - թշուառական-ներ, որոնց որքան աւելի ժպտայ բախտը, այնքան հոգեպէս կը հեռանան իրենց ցեղի կեանքէն:
Պարզ չէ, թէ ինչո°ւ միայն հայութիւնը կը մնայ որպէս պարտուած մասը մարդկութեան:
Ե
Արդարեւ, ազգերի պատմութիւնը աւելի անշուք կը լինէր, եթէ առաջնորդները անցեալի վրայէն պարբերաբար չվերցնէին գերեզմա-նաքարը նրանց ախտերն ու սխալանքները ի լոյս հանելու նպատակով:
Մեր ցեղն էլ - երբեմն իր տկարութիւններին գերի-գործել է ի կորուստ իրեն, եւ այսպիսով պատճառ տուել, որ իր գոյութեան նաւի ղեկավարները արդար զայրոյթով խարազանեն իր հոգեբանութեան ստուերային կողմերը:
Ո~հ, այդ մարագարէաշնորհ ղեկավարները, որոնց ցեղային բարոյականով օծուն սիրտը գիտցաւ կծկուել մեր ժողովրդի ամեն մի ցաւէն, եւ ցնծալ ի տես համահայկական ամեն մի յաջողութեան: Նրանք, մեր ցեղի հոգու այդ սրբազան անօթները, յաճախ իրաւունքից աւելի պարտականութիւն են զգացած գոռալու հայութեան երեսին. Քո էութեան մէջ մի բան կայ, որը պիտի սպանես, եթէ ազգօրէն ապրել կ’ուզես¦:
Ահա° սուրբ Սահակը, սրբազան զայրոյթով գինովցած. Քահա-նայանալ ի վերայ տիրանենգ, եւ տիրասպան եւ մատնիչ ժողովրդոյ ոչ կարեմ¦:*)
Ահա° հայոց պատմութեան հայրը որենացին. Յաճախ վարդա-պետներ ու վարդապետութիւններ փոխող. ուսուցիչներ, ընտրուած ոսկով եւ ոչ սուրբ հոգով. աշակերտներ ծոյլ ուսանելու, եւ արագ այլոց ուսուցանելու, զօրավարներ անարդար, ինքնասէր, կողոպտիչ - արժանաւոր ընկերն աւազակների. իշխաններ ապստամբ, ագահ, անբարոյ. դատաւորներ տմարդ, կաշառուող, անօրէն բոլորը զուրկ սիրուց եւ ամօթից¦…
Ահա° եւ Հայոց Հայրիկը, համակ սէր ու վիշտ. Միթէ, հայոց ժողովուրդ, դու գռեհաց կաւ ես աշխարհիս երեսին¦:
Հապա Ահարոնեանը իշխանն ու փառքը մեր նորագոյն գրականութեան, որի սիրտը արեւածաղիկի պէս միշտ էլ արեւը - Արարատեան արեւը փնտռեց:
Հայութեան վշտակիրը, որի հոգեւոր կեանքի հորիզոնը միշտ էլ բռնած է գերագոյն դէմքը մեր ծուատուած Հայրենիքի:
Հայութեան տրիբունը ոսկեբերան, որի հոգին հայոց պատմութենէն ծծեց այն ամենը, ինչ որ գեղեցիկ է, վսեմ ու հերոսական, եւ դրա համար էլ որքան ուժեղ է իր ցեղասիրութիւնը, այնքան կատաղի է իր բարոյական զայրոյթը, որը սակայն, իր սիրող սրտէն կը բխէ:
Նա խօսքի հոգեւոր կայծակներ ունի, եւ գիտէ շանթել այն ամենը մեր ցեղի կեանքում, որ տկար է ու տգեղ, աննուէր ու անփառ. հակառակայորդոր ու թունաւորիչ. այն ամենին, որ երկրամոլ են, որոնք անէծք ու նուաստութիւն կը շահեն մեր պատմութեան համար:
Հանգոյն բիբլիական մարգարէների նա նզովել գիտէ, բայց իրեն յատուկ մեծ սիրով գիտէ եւ դափնեպսակել:
Նրա վշտալի հանճարը անմահացուց հայ վրիժակը, որը գիտցաւ աներկիւղ շփման գալ մահուան հետ:
Նա երգեց հայորդին, որը դաւանել գիտցաւ ազատութիւնը, նրա համար գիտակցօրէն իր արիւնը թափելու աստիճան:
Օրհնեց ու քաղցրացուց մահը հերոսների:
Մարգարէացաւ գալիքը եւ եռակի զանգահարեց հայութեան վարած վերջին գուպարների մասին:
Հրեղէն խօսքով երկու սերունդների հոգում նա բորբոքեց ինքնազօրութեան ծարաւը, եւ սէ°ր դէպի տիտանիզմը պայքարի եւ զոհաբերութեան մէջ:
Եւ գիտցաւ ներշնչել, թէ Հայաստան Երկիրը ո°չ թէ միայն ցանկալի որսավայր է իր գայլ հարեւանների համար, ո°չ էլ յարմար վայր միայն անփառունակ գերեզմաններ ձորելու, այլ որ դա յարմար է նաեւ Անկախութեան եւ փառքի տաճարներ բարձրացնելու համար:
Այսպէս ապրեց ու ստեղծագործեց հայ պսակաւոր քերթողը, իր ճակատագիրը ներքին հաղորդակցութեամբ կապելով իր ցեղի ճակա-տագրին:
Ահա° թէ ինչո°ւ ամեն անգամ, երբ հայ մարդը կը թերթէ Ահարոնեանի հայրենաշունչ երկերը կը մղուի մտովին համբուրելու նրա ներցեղային բարոյականով օծուն գրիչը:
Ահա° թէ ինչո°ւ այսօր Միցկեւիչի պէս նա էլ ազատ է ասելու իր մասին. Ես եւ Հայրենիքս նոյնն ենք¦:
* * *
Այսպէ°ս, միստր Մայքլ, միայն այս ճամբո°վ է ձեռք բերւում իրենց ցեղի հոգեբանութեան յոռի կողմերի նկատմամբ դատախազ ու դատաւոր հանդիսանալու իրաւունքը:
Հայութիւնը քննադատելուց առաջ պէտք է արիութիւնն ունենալ ապրելու նրա պատժուած խղճմտանքը. պէտք է քաջութիւն իջնելու նրա խղճմտանքի խորքերը, կրկին ու կրկին անգամ ապրելու նրա ե°ւ փառքը, ե°ւ ամօթանքը - նրա բովանդակ ողբերգութիւնը:
Զայն դատապարտելուց առաջ պէտք է խաչուել նրա ապրած Գողգոթայի վրայ: Իսկ այսպէս վարուելու համար ընդունակ պիտի լինել անսահման սիրոյ եւ զոհաբերութեան:
Այլապէս քննադատել պիտի չնշանակէ տառապել:
Իսկ երբ քննադատողը չի տառապիր, նա վուլգար չարա-խնդացող է եւ ո°չ քննադատ: Արհամարհանքի աչքը միշտ էլ հակամէտ է աւելի թերիներ, քան առաքինութիւններ տեսնել: Այո°, անսխալ տեսնելու եւ արդարախոհ լինելու համար պէտք է մեծ սէր ունենալ: Ձեզ, դժբախտաբար, պակասում է դա, ասել է պակասում է թէ° քննադատելու բարոյական իրաւունքը եւ թէ° հոգեբանօրէն առարկայական լինելու կարելիութիւնը:
Զ
Դուք գիտէք հայ գրողի ճակատագիրը ապրել ու ստեղծագործել կիսաքաղց եւ մեռնել զրկանքների մէջ: Դուք գիտէք այդ - ամերիկօրէն խելօք մարդ - եւ այսօր դասալիքօրէն հեռու կ’ապրէք մեր ցեղի կեանքէն:
Ինչ, արդար է, որ նման մէկը, որի համար չէ ներցեղային բարոյականը, ըստ որի` ցեղակից հանճարն ու բեռնակիրը հարազատ եղբայրներ են - ասացէ°ք, արդար է, որ նմանը իր նշանաւորութեան¦ պսակին մի բան աւելացնելու ունայնասիրութեամբ, օտար մամուլի մէջ իր ազգը կենդանի մեռեալ հռչակէ:
Դասալիքը դատաւորի դերում:
Կ’ընդունիմ, արգահատելի է անհայրենիք ժողովուրդը, բայց միթէ եօթնիցս զզուելի չէ հայրենիքի զգացումէն ու պաշտամունքէն զուրկ անհատը:
Դո°ւք, որ իմաստութիւն¦ ունեցաք ձեր գրիչը չթաթախելու հայ Արիւնի եւ Արցունքի ծովի մէջ, դուք, որ սիրտ չունեցաք գոնէ մի անգամ կրկնելու Եղբա°րք, հա°յ ապրինք¦, ազատ էք ձեր տաղանդը զրնգուն դրամի եւ հանգստաւ էութեան վերածելու, ազատ էք ձեր քմախորժ վէպերով ընթերցող հին ու նոր աշխարհի կրքերը խաղտել, սեղմ ասած թոյլ տուէ°ք, խնդրե°մ, վերադարձնելու ձեզ հայութեան մասին գործածած ձեր բառը - դուք կարող էք կուրտիզան¦աբար սպասաւորել օտար գրականութեան, բայց ոչ եւ վատահամբաւել ձեր ցեղը յաչս օտար ազգերի:
Չգիտէք, որ այսօր - երբ օտարատեցութիւնը սկսել է ատամներ ցոյց տալ տարագիր հային - ձեր տողերը կարող են արդարացնել ու սնուցանել օտար ժողովուրդների արհամարհանքը դէպի հայ անունն ու դատը:
Չգիտէք, որ ձեր ծանօթ տողերը կարող են ինքնանուաստացումի մղել օտար ափերի վրայ ծուարուած հայութիւնը, որ առանց այն էլ, հասկանալի պատճառներով ծանր տուրք է տալիս ազգային վատա-սերումին:
Վերջապէս, ինչու էք ուզում խախտել հայութեան հաւատքը դէպի իր ապագան:
Տմարդութիւն չէ փողոցի լեզուով խօսիլ մարդկային արդարութեան եւ մահուան հետ անհաւասար պայքարի մտած մի բուռ ժողովուդի մասին:
Ինչու էք ուզում փութացնել նրա յոյսերի մահը, որ իր ստոյգ մահը պիտի դառնայ:
Ծագումով հայ էք, եւ կ’ակնկալուէր, որ - գիտցէ°ք, կան եւ օտարազգի ասպետ գրիչներ, որոնք տարիներով մեր դատին կը ծառայեն - արուեստագէտի ձեր խօսքով դուք եւս սրտապնդէիք մահու եւ կենաց կռուի բռնուած տարագիր հայութիւնը:
Եւ, յանկարծ, սպասուած եղբայրական խօսքի փոխարէն արհամարհանքի ծանր քարեր:
Մե°ղք ձեզ:
Գրող լինել - այն էլ հայազգի - եւ մեր ցեղի անօրինակ արհա-ւիրքները շահադիտող մարդկութեան երեսին թքելու փոխարէն, յարձակուել նրա զոհերի վրայ: Ամօ°թ ձեզ:
Ինչ, դրանում է գրչի մարդու կոչումը: Տաղանդը տրւում է նրանով կուրտիզանութիւն անելու, զայն հարստութեան ու հանգստի վերածելու համար:
* * *
Դուք տեսաք, միստր, թէ ինչպէ°ս են խօսում ժողովրդին, ժողովրդի մասին եւ ժողովրդի անունէն:
Տեսաք վշտակրութեամբ ու նուիրումով մեծ հրեայ եւ հայ առաջնորդներ, որոնց համար չէ ողիմպիական մեծութիւնը, որի մէջ այնքան անկարեկիր ու պաղ էք դուք: Առաջնորդնե°ր, որոնց համար միայն նա° է ճշմարտօրէն մեծը, որը մեծ զաւակն է նա°խ իր ժողովրդի, եւ ապա մարդկութեան:
Իսկ դուք. ինչի կը ծառայեցնէք ձեզ տրուած տաղանդը: Փոքրոգի°, ինչպէս թիկունք ցոյց տուիք ձեր ցեղի գողգոթային: Ինչու չուզեցիք, հրեայ օտարալեզու գրողների պէս, լինել նա°խ ձեր ցեղի տաղանդաւոր զաւակը: Դժուար է: Ծանր է հայ խօսքի խաչը: Կ’ընդունիմ: Բայց չէ որ հենց այդ ծանր խաչը սիրով կրելու մէջ է ճշմարիտ մեծութիւնը:
Սակայն, ինչու կերակրեմ, երբ հայութիւնը դառել է տաղտուկ ամենուն եւ բեռ մը¦ ձեզ համար: Չէ որ դուք սկսել էք ամաչել ձեր ծագումէն: Այո: Ուրեմն, գրչի կոկետութիւն չէ ձեր չանգռածը Հայաստանի մասին:
Այդ դէպքում թոյլ տուէք, մէկ էլ գարշելու արուեստագէտի ձեր ցեղամերժ տաղանդէն, որը - մե°ղք - առաքինութիւն չունեցաւ խոնար-հուելու Հայութեան Տառապանքի, Յոյսի եւ Հերոսական մեծութեան առջեւ:
Մենք հաւատում ենք Գողգոթայէն յետոյ Յարութի°ւն կայ:
Եւ արդա°ր է մեր հաւատքը:
Մենք զգում ենք մեծ ապագան հայ Հայրենիքի, եւ երկիւղածօրէն ծնրադրում նրա աստուածային տեսիլքի առջեւ:
Մենք նախաճաշակում ենք նրա գալիք երջանկութիւնը: Եւ եօթնիցս հպարտ ենք, որ հայ ենք:
Համբո°յր ձեր անարգած Հայաստանին:
Նոր Արաքս¦, Սոֆիա, 1930թ., թիւ 11, 12, 15-18
Ժողովուրդ, էս քանի օրը առանջին մարդուն են գտել, գիտնականները, ու իսկականից աչքիս հայ ա:
Ученые нашли человека древнее древнего
01.10, 23:28 Росбалт
Палеонтологи сместили самого древнего предка человека с его пьедестала. Как передает Lenta.Ru, место австралопитека по имени Люси заняла ардипитек Арди — представитель вида Ardipithecus ramidus.
Նայեք, տղու անունն էլ Ար-ով ա սկսվում:
Նորությունը ստեղ: (http://news.mail.ru/society/2939446/)
Ժողովուրդ, էս քանի օրը առանջին մարդուն են գտել, գիտնականները, ու իսկականից աչքիս հայ ա:
Նայեք, տղու անունն էլ Ար-ով ա սկսվում:
Նորությունը ստեղ: (http://news.mail.ru/society/2939446/)
Ինչի՞, ում անունը Ար-ով ա սկսում, հա՞յ ա::o
Ինչի՞, ում անունը Ար-ով ա սկսում, հա՞յ ա::o
Այո: Ու ոչ միայն հայ ա, այլ քարահունջահայերի հետնորդն ա:
Ինչի՞, ում անունը Ար-ով ա սկսում, հա՞յ ա::o
Իսկ ուրիշ ինչ կարա լինի ??
Այո: Ու ոչ միայն հայ ա, այլ քարահունջահայերի հետնորդն ա:
քարահունջահայերը ովքեր են՞
քարահունջահայերը ովքեր են՞
իրանք առաջին մարդիկ/հայերն են, որ սնդիկի հանքեր են բացել, հայելիներ են սարքել, ու կիսապառկած չերեզ սնդիկային հայելի նայել են աստղերին: Ու իրանց բոլորի անունը Ար էր, բայց համարակալած, Ար-1 Ար-2 Ար-3 ....
Արթյուր Ռեմբոն, Լուի Արագոնը, աշխարհի բոլոր արվամոլները՝ սաղ հա՞յ են, արգենտինացիները, արգոնավորդները, US Armenia-ի Արայիկը:o US Armenia՞-ն էլ ա հայ::o
Մոդերատորական: զվարճալի զրույցի ծավալումը առաջացնում է պատժամիջոցների կիրառում: Զվարճանալու համար գոյություն ունի համապատասխան բաժին:
Շումերա-աքքադական աղբյուրները հստակ տեղեկություններ են տալիս Հայկական լեռնաշխարհում գոյություն ունեցած Հայկական առաջին պետական միավորի` Արատայի, ինչպես նաև արդեն որպես էթնո-աշխարհագրական տերմին կիրառվող Արմենիի մասին: Այս տվյալները վերաբերվում են մ.թ.ա. 3-չդ հազարամյակի կեսերին ու վերջին:
Ավելի մանրամասն կարող եք նայել իմ պոստերը այստեղ -
http://forum.hayastan.com/index.php?showtopic=40593
Շումերա-աքքադական աղբյուրները հստակ տեղեկություններ են տալիս Հայկական լեռնաշխարհում գոյություն ունեցած Հայկական առաջին պետական միավորի` Արատայի, ինչպես նաև արդեն որպես էթնո-աշխարհագրական տերմին կիրառվող Արմենիի մասին: Այս տվյալները վերաբերվում են մ.թ.ա. 3-չդ հազարամյակի կեսերին ու վերջին:
Ավելի մանրամասն կարող եք նայել իմ պոստերը այստեղ -
http://forum.hayastan.com/index.php?showtopic=40593
Լիոն ջան, քո պոստերը նայել ենք: Ինչի հետևից ես ընկել, վերջին նորություններ կարդա: Գդել են.. գդեեել......
Ժողովուրդ, էս քանի օրը առանջին մարդուն են գտել, գիտնականները, ու իսկականից աչքիս հայ ա:
Նայեք, տղու անունն էլ Ար-ով ա սկսվում:
Նորությունը ստեղ: (http://news.mail.ru/society/2939446/)
Հետաքրքիր ա, ո՞վ ա էդ անունը դրել էդ օրգանիզմներին: :think
Իսկ հիմա լուրջ, չեմ կարծում, որ ճիշտ է այդ Ար-ով այդքան ոգևորվելը, խոսքը տվյալ գտածոյի մասին չէ, այլ ընդհանրապես մեր պատմա-լեզվաբանության մեջ ար-ի հայավկա համարելու նկրտման, նույն ռուսները նույն ար-ը համարում են սլավոնական սկզբի վկայություն: Իմ կարծիքով, դա հնդևրոպական ինչ-որ արմատ է, որը անցել է տարբեր լեզուների, նույն հաջողությամբ հնդևրոպական լեզուներում կարելի է հանդիպել այլ հչունական միացությունների, ամեն հնդևրոպական չէ որ հայկական է, այլ բան է, որ ամեն հայկական պիտի որ հնդևրոպական լինի: Այդքան շատ մենք, մենք-ը իրոք անհեթեթ է: Երբ եվրոպացիները հայտնաբերեցին Ամերիկան, այնտեղ ցեղեր էին, որոնցից շատերը ընդհանրապես ազգային գիտակցություն չունեին: Հայերը այլ օրենքներով չեն զարգացել, քան մյուս ազգերը, մեզ մոտ էլ ժամանակին ցեղեր են ապրել, որոնք ազգային գիտակցություն չեն ունեցել, մեզ մոտ էլ եղել է ժամանակ, որ մեր նախնիները հավաքչությամբ են զբաղվել ու ապրել են հոտերով և ցեղային գիտակցություն էլ չեն ունեցել: Դրանք անխոս մեր նախնիներն են եղել, բայց ասել, որ դրանք հայ են եղել, ծիծաղելի է: Նույն Ուրարտուի ժամանակաշրջանում դեռ գերակշռում ին ցեղային գիտակցություները, այդ ժամանակվա տարբեր ցեղերը, իհարկե, ավելի մոտ էին հայ լինելուն, բայց իմ խորին համոզմամբ հայ գիտակցությունը՝ որպես ազգ, մեզ մոտ վերջնականապես ձևավորվել է Արտաշեսյանների ժամանակ, չնայած թերևս մինչև ուշ միջնադար էի պետք է եղած լինեն հայախոս ցեղեր, որոնք դեռ չեն ունեցել ազգային գիտակցություն:
Իսկ հիմա լուրջ, չեմ կարծում, որ ճիշտ է այդ Ար-ով այդքան ոգևորվելը, խոսքը տվյալ գտածոյի մասին չէ, այլ ընդհանրապես մեր պատմա-լեզվաբանության մեջ ար-ի հայավկա համարելու նկրտման, նույն ռուսները նույն ար-ը համարում են սլավոնական սկզբի վկայություն: Իմ կարծիքով, դա հնդևրոպական ինչ-որ արմատ է, որը անցել է տարբեր լեզուների, նույն հաջողությամբ հնդևրոպական լեզուներում կարելի է հանդիպել այլ հչունական միացությունների, ամեն հնդևրոպական չէ որ հայկական է, այլ բան է, որ ամեն հայկական պիտի որ հնդևրոպական լինի: Այդքան շատ մենք, մենք-ը իրոք անհեթեթ է: Երբ եվրոպացիները հայտնաբերեցին Ամերիկան, այնտեղ ցեղեր էին, որոնցից շատերը ընդհանրապես ազգային գիտակցություն չունեին: Հայերը այլ օրենքներով չեն զարգացել, քան մյուս ազգերը, մեզ մոտ էլ ժամանակին ցեղեր են ապրել, որոնք ազգային գիտակցություն չեն ունեցել, մեզ մոտ էլ եղել է ժամանակ, որ մեր նախնիները հավաքչությամբ են զբաղվել ու ապրել են հոտերով և ցեղային գիտակցություն էլ չեն ունեցել: Դրանք անխոս մեր նախնիներն են եղել, բայց ասել, որ դրանք հայ են եղել, ծիծաղելի է: Նույն Ուրարտուի ժամանակաշրջանում դեռ գերակշռում ին ցեղային գիտակցություները, այդ ժամանակվա տարբեր ցեղերը, իհարկե, ավելի մոտ էին հայ լինելուն, բայց իմ խորին համոզմամբ հայ գիտակցությունը՝ որպես ազգ, մեզ մոտ վերջնականապես ձևավորվել է Արտաշեսյանների ժամանակ, չնայած թերևս մինչև ուշ միջնադար էի պետք է եղած լինեն հայախոս ցեղեր, որոնք դեռ չեն ունեցել ազգային գիտակցություն:
Տեղեկություններդ մի քիչ հնացած են: Հայ ազգը ու հետևաբար նաև ազգային գիտակցությունը ձևավորվել է Ուրարտուից էլ դեռ շատ առաջ: Այո, բոլոր ազգերն էլ սկզբում ցեղային միավորումներ են լինում առանց ազգային գիտակցության ու ժամանակի ընթացքում վերածվում են ազգի: Հայերի դեպքում դա շատ ավելի վաղ է տեղի ունեցել, քան դու պատկերացնում ես:
Ար-ի հետ կապված մի բան ասեմ: Հայոց լեզվում օգտագործվող բառերի 3%-ը սկսվում ա "ար"-ով: Հայերենում կա 39 տառ: Այսինքն գոյություն ունի առաջին երկու տառի 39*39 = 1521 հնարավորություն: Այսինքն կամայական տառերի զույգի հավանականությունը 1/1521 է, բայց "ար" զույգը փաստացի հանդիպում է 3/100 դեպքերում: Այսինքն "ար"-ի ցուցանիշը միջինից շատ է (3/100)/(1/1521)=1521*3/100=45.63 անգամ: Կարծում ես սա պատահական ու ոչինչ չասող փաստ է? Ես այդպես չեմ կարծում:
Լիոն ջան, քո պոստերը նայել ենք: Ինչի հետևից ես ընկել, վերջին նորություններ կարդա: Գդել են.. գդեեել......
Էդ... լավ է (Ֆռունզի պես :) )... բայց որ հետևություններ չեք արել, դա արդեն լավ չէ:(
Իսկ հիմա լուրջ, չեմ կարծում, որ ճիշտ է այդ Ար-ով այդքան ոգևորվելը,
Օրինակ ես առանձնապես ոգևորված չեմ. ես ուղղակի շարադրում եմ փաստերը:
խոսքը տվյալ գտածոյի մասին չէ, այլ ընդհանրապես մեր պատմա-լեզվաբանության մեջ ար-ի հայավկա համարելու նկրտման, նույն ռուսները նույն ար-ը համարում են սլավոնական սկզբի վկայություն:
Իսկ հիմա ինքդ մտածիր, որ ազգը կարող է ավելի շատ հավակնել դրան: "Ռուս"-ը կամ "սլավոն"-ը, թե "Ար-Մեն"-ը (բառացի` արիական մարդը) :)
Իմ կարծիքով, դա հնդևրոպական ինչ-որ արմատ է, որը անցել է տարբեր լեզուների, նույն հաջողությամբ հնդևրոպական լեզուներում կարելի է հանդիպել այլ հչունական միացությունների, ամեն հնդևրոպական չէ որ հայկական է, այլ բան է, որ ամեն հայկական պիտի որ հնդևրոպական լինի:
Ըստ իս մի քիչ ճիշտ կարծիք չէ: Սկսենք նրանից, որ "հնդեվրոպական" ոչինչ չասող տերմինի փոխարեն ավելի ճիշտ է կիրառել "արիական" տերմինը: Իսկ "արի"-ն ու "հայ"-ը միանշանակ իրար լիովին հավասար հոմանիշներ են -
http://forum.vardanank.org/index.php?s=&showtopic=136403&view=findpost&p=283677
Այդքան շատ մենք, մենք-ը իրոք անհեթեթ է:
Եթե բանը հասնում է ազգային սնապարծության` համաձայն եմ: Իսկ եթե խոսքը գնում է ազգային իրական արմատների վեր հանմանը և այդ մասին անտեղյակ հասարակության անդամներին այդ մասին տեղեկացնելու մասին` իհարկե համաձայն չեմ...
Երբ եվրոպացիները հայտնաբերեցին Ամերիկան, այնտեղ ցեղեր էին, որոնցից շատերը ընդհանրապես ազգային գիտակցություն չունեին: Հայերը այլ օրենքներով չեն զարգացել, քան մյուս ազգերը, մեզ մոտ էլ ժամանակին ցեղեր են ապրել, որոնք ազգային գիտակցություն չեն ունեցել, մեզ մոտ էլ եղել է ժամանակ, որ մեր նախնիները հավաքչությամբ են զբաղվել ու ապրել են հոտերով և ցեղային գիտակցություն էլ չեն ունեցել:
Իհարկե, ասենք սրանից մոտ 10-12.000 տարի առաջ...
Նույն Ուրարտուի ժամանակաշրջանում դեռ գերակշռում ին ցեղային գիտակցություները, այդ ժամանակվա տարբեր ցեղերը, իհարկե, ավելի մոտ էին հայ լինելուն, բայց իմ խորին համոզմամբ հայ գիտակցությունը՝ որպես ազգ, մեզ մոտ վերջնականապես ձևավորվել է Արտաշեսյանների ժամանակ, չնայած թերևս մինչև ուշ միջնադար էի պետք է եղած լինեն հայախոս ցեղեր, որոնք դեռ չեն ունեցել ազգային գիտակցություն:
Քո ինֆորմացիան ահագին հնացած է, նույնիսկ 1960-ականների մակարդակով: Իրականում հայերի մասին հիշատակություններ կան արդեն առաջին շումերական ու էբլական արձանագրություններում` մ.թ.ա. մոտ 2800-2500 թվականներին:B
Իմ տեղեկությունները հաստատ հնացած չեն, և այն պնդումը, որ հնդեվրոպականի փոխարեն արիականն է ճիշտ, անընդունելի է, մենք, փառք Աստծո, արիացի չենք, ինչպես արիացի չեն գերմանացիները, սլավոնները, հույները և բազմաթիվ հնդեվրոպական այլ ժողովուրդներ, այլ բան է՝ որ բոլոր արիացիներն էլ հնդեվրոպական ժողովուրդներ են, արիացի նշանակում է իրանացի, դրանք միայն մի ճյուղ են հնդեվրոպական լեզվաընտանիքում: Քսանմեկերորդ դարում շարունակել արիականության մասին ֆաշիստական ցնդաբանությունները, ներեցեք՝ ծիծաղելի է:
Եվ նաև ձեր ասած այդ շումերական ու չգիտեմինչական արձանագրությունների եղած հայերը հաստատ հայ ազգը չէ, այն առումով, որով այսօր ընկալվում է ազգ հասկացությունը, անշուշտ դրանք մեր նախնիներն են եղել, բայց նորից եմ ասում, որ դրանց դիտարկել ազգ այսօրվա ընկալմամբ անընդունելի է;
Իմ տեղեկությունները հաստատ հնացած չեն, և այն պնդումը, որ հնդեվրոպականի փոխարեն արիականն է ճիշտ, անընդունելի է, մենք, փառք Աստծո, արիացի չենք, ինչպես արիացի չեն գերմանացիները, սլավոնները, հույները և բազմաթիվ հնդեվրոպական այլ ժողովուրդներ, այլ բան է՝ որ բոլոր արիացիներն էլ հնդեվրոպական ժողովուրդներ են, արիացի նշանակում է իրանացի, դրանք միայն մի ճյուղ են հնդեվրոպական լեզվաընտանիքում: Քսանմեկերորդ դարում շարունակել արիականության մասին ֆաշիստական ցնդաբանությունները, ներեցեք՝ ծիծաղելի է:
Եվ նաև ձեր ասած այդ շումերական ու չգիտեմինչական արձանագրությունների եղած հայերը հաստատ հայ ազգը չէ, այն առումով, որով այսօր ընկալվում է ազգ հասկացությունը, անշուշտ դրանք մեր նախնիներն են եղել, բայց նորից եմ ասում, որ դրանց դիտարկել ազգ այսօրվա ընկալմամբ անընդունելի է;
Ընգեր ջան, ասեմ քեզ, որ անտեղյակ ես,
Էդ արդեն ուզում ես Մովսես Խորենացուն հերքես՞…
Է՜ ախպեր, Իրանացիները ուր էիր, որ հայերը Արիացիներ էին,
Սկի մինչև հիմա պահպանվում են արևապաշտական պարեր, պարի շարժումներն էլ արևին են փառաբանում, դու եկել ես չգիտեմ ինչ հեքիաթներ ես պատմում…
Արիացի, նշանակում է արևի մարդիկ, իսկ մեզ ինչքան հասկանում ես, հենց տենց էլ ուրշները անվանում են՝ Ար - մեններ...
Ինչպես ասում են, հեքիաթները՝ կողքի բաժնում…
Ընգեր ջան, ասեմ քեզ, որ անտեղյակ ես,
Էդ արդեն ուզում ես Մովսես Խորենացուն հերքես՞…
Է՜ ախպեր, Իրանացիները ուր էիր, որ հայերը Արիացիներ էին,
Սկի մինչև հիմա պահպանվում են արևապաշտական պարեր, պարի շարժումներն էլ արևին են փառաբանում, դու եկել ես չգիտեմ ինչ հեքիաթներ ես պատմում…
Արիացի, նշանակում է արևի մարդիկ, իսկ մեզ ինչքան հասկանում ես, հենց տենց էլ ուրշները անվանում են՝ Ար - մեններ...
Ինչպես ասում են, հեքիաթները՝ կողքի բաժնում…
Հրաժարվում եմ շարունակել հակառակ կողմից գիտական հիմնավորումներից զուրկ, միայն ազգային սնապարծության զգացմունքներից սնվող զրույցը: Միայն չեմ կարող հասկանալ հայ լինելն ինչո՞վ է վատ, որ ձգտում եք արիացի լինել: Արիացի նշանակում է պարսիկ, պարթև, մար, տաջիկ, ես հայ եմ և ոչ երբեք արիացի:
Մի բան էլ, Խորենացու մասին, միշտ դեմ եմ եղել, երբ որևէ մեկի ասածները հալած յուղի տեղ ընդունում են, այդ մեկը լինի Խորենացին, Մուհամմադ մարգարեն, Հիսուս Քրիստոսը, թե Աստված, բայց ամեն դեպքում առայժմ Խորենացուն հերքող որևէ միտք չեմ արտահայտել:
Իմ տեղեկությունները հաստատ հնացած չեն, և այն պնդումը, որ հնդեվրոպականի փոխարեն արիականն է ճիշտ, անընդունելի է, մենք, փառք Աստծո, արիացի չենք, ինչպես արիացի չեն գերմանացիները, սլավոնները, հույները և բազմաթիվ հնդեվրոպական այլ ժողովուրդներ, այլ բան է՝ որ բոլոր արիացիներն էլ հնդեվրոպական ժողովուրդներ են, արիացի նշանակում է իրանացի, դրանք միայն մի ճյուղ են հնդեվրոպական լեզվաընտանիքում: Քսանմեկերորդ դարում շարունակել արիականության մասին ֆաշիստական ցնդաբանությունները, ներեցեք՝ ծիծաղելի է:
Եվ նաև ձեր ասած այդ շումերական ու չգիտեմինչական արձանագրությունների եղած հայերը հաստատ հայ ազգը չէ, այն առումով, որով այսօր ընկալվում է ազգ հասկացությունը, անշուշտ դրանք մեր նախնիներն են եղել, բայց նորից եմ ասում, որ դրանց դիտարկել ազգ այսօրվա ընկալմամբ անընդունելի է;
Ապեր, իրոք էլի, տեղեկություններդ մի քիչ այն չեն: Սա չի ասվում քո գիտելիքները նսեմացնելու համար, այլ ուղղակի... ասենք այսպես, արտահայտվում է կարծիք: Հուսով եմ անցար տվածս սսիլկով ու կարդացիր: Բացի այդ ասեմ մի քանի նկատառումներ.
Նախ ճիշտ է "արի", այլ ոչ թե "արիացի" ձևը: Մոտավորապես այնպես, ինչպես ճիշտ է "ռուս", այլ ոչ թե "ռուսացի" ձևը: Հետո, ինչո՞ւ ֆաշիզմ ու նման անընդունելի բաներ - այդ Հիտլերն ու նացիստները վեցրեցին և արիականությանը նման բացասական երանգներ հաղորդեցին: Բայց անձամբ իմ պատկերացրած "արիականություն"-ը, և հայերի "արի լինելու" հանգամանքը ոչ մի կապ չունի դրանց հետ: Կարծում եմ, որ ժամանակն է մեր ազգին այդքան հարազատ երևույթը մաքրել նման կեղտերից...
Ինչ վերաբերվում է արի-հայ կապին ու քո ասած սխեմային: Տես, իրավիճակը եղել է այսպես: Հայկական լեռնաշխարհում ապրել են հայեր, որոնք իրենք իրենց "հայ" հիմնական անունից բացի կոչել են նաև "Արմեն"՝ Ար աստծո մարդ ("մեն" նշանակում է մարդ): Հետո` մ.թ.ա. 18-րդ դարի վերջերին, պատճառներով, որոնց վրա հիմա կանգ չեմ առնի, հայերը բռնեցին նվաճումների ուղին և, օգտագործելով առաջադեմ գիտական նվաճումները, սկսեցին արշավանքներ տարբեր ուղղություններով` դեպի հարավ-արևմուտք` Եգիպտոս, և դեպի արևելք: Կոպիտ ասած, ինչպես Չինգիզ-խանի օրոք մոնղոլները սկսեցին իրենց արշավանքները: Եվ ինչպես պատմական հանգամանքները նպաստավոր եղան մոնղոլների համար, այնպես էլ հայերի համար դրանք նպաստավոր եղան: Արդյունքում տարածքային ընդգրկման տեսակետից ստեղծվեց առնվազն Աքեմենյանների պետությանը հավասար մի պետություն:
Հետո սկսվեցին բարդ դեմոգրաֆիկ գործընթացները; Պետք է ասել նաև, որ արիական արշավանքները, պատմականորեն օրինաչափ լինելով հանդերձ, բացասական հետևանքներ ունեցան Հայաստանի համար: Ստեղծված գերիշխանության արդյունքում Հայաստանը և հայ ժողովուրդը, ըստ էության զոհելով իրեն, մարդկության համար ապահովեց նրա ամենամեծ առաջընթացներից մեկը: Գերիշխանության ոլորտում անմիջականորեն ընդգրկված, ինչպես նաև հարակից երկրներ ծանոթացան առաջավոր գիտական նվաճումներին (հեծելազոր, երկաթե ճաղավոր անիվ և մարտակառք, աստղագիտություն, արվեստ, երկաթագործություն, ամրոցաշինության և ընդհանրապես շինարարության յուրահատուկ ձևեր և այլն), ինչպես նաև ստացան հսկայական գենետիկ պոտենցիալ, որից զրկվեց Հայաստանը: Այս կապակցությամբ խիստ տեղին են Լ. Գումիլևի այլ առիթով ասված խոսքերը, որ. "Նրանց... կործանեցին ոչ թե պարտությունները, այլ հաղթանակները": Հայաստանից դուրս տեղակայված ռազմիկները անխուսափելիորեն հարաբերվում, իսկ հաճախ էլ ընտանիք էին կազմում տեղաբնիկ կանանց հետ և ունենում երեխաներ: Իսկ փոքր երեխաների դաստիարակությամբ որպես կանոն զբաղվում են հենց կանայք և բնականաբար ծնված երեխաները գենետիկորեն արդեն իսկ լինելով կիսահայ, մշակութային տեսանկյունից գրեթե լիովին ենթարկվող էին տեղական մշակույթի ազդեցությանը: Արշավանքի ելած Հայ ռազմիկների հետագա սերունդները մի քանի տասնամյակում արդեն իսկ դադարում էին իրենց հայ զգալ: Նրանց մոտ աստիճանաբար սկսում էր բացակայել Հայաստանի, որպես Հայրենիքի, հասկացությունը և նրանք արդեն առաջնորդվում էին իրենց տարածաշրջանի շահերով: Օտարացման այս անխուսափելի գործընթացի տրամաբանական արդյունքում` ստեղծված պետությունը, ներքնապես չունենալով ամուր լինելու սոցիալ-տնտեսական հիմք, դատապարտված էր փլուզման հենց իր ներքին զարգացումների արդյունքում, որն էլ տեղի ունեցավ: Չնայած դրան, սակայն, երկար հարյուրամյակներ, իսկ հաճախ էլ մինչ այսօր, երկրագնդի մի մեծ մասի բնակչությունը, թեկուզ և արմատներով, գտվում է մեկ ընդհանուր մշակութային, գենետիկ և հոգևոր տարածքում: Այսպիսով իրականացնելով իր պատմական առաքելությունը Հայաստանը, և դա օրինաչափ էր, թուլացավ:
Արդյունքում մեկուկես հարյուրամյակում կայսրության արևելյան տարածքում սկսեցին առանձնանալ "հնդարիներ"-ը: Իրենց հերթին` Եգիպտոսում հաստատված, իսկ հետո էլ այնտեղից նահանջած հայերը սկսեցին իրենց կոչել "հայ-արիներ": Եվ ի վերջո բուն Հայաստանի տարածքում մնացած հայերն էլ, կայսրության ընդհանուր տարածքում իրենց առանձնացնելու միտումով, ավելի ու ավելի շատ սկսեցին իրենց կոչել և ի վերջո լրիվ անցան "հայ"-ին...
Հիմա տես - արիները հայերն էին` առնվազն մինչև մ.թ.ա. 1600-ական թվականները: Բայց դրանից հետո այդ տերմինը միայն հայերի նկատմամբ կիրառելը արդեն ճիշտ չէ: Ավելին, տերմինն ինքնին աստիճանաբար վերացավ, հաշվի առնելվ հնդարիների, հայարիների, ինչպես նաև տեղաբնիկների ու հայերի խառնասերման արդյունքում առաջացած ազգերը...
Լավ, այդ դեպքում ինչու՞ և ինչպես եղավ, որ արի-ն հայերի ինքնանվանումից դարձավ իրանական ժողովուրդների ինքնանվանում, ինչ վերաբերվում է հնդարիների մասին քո խոսքին, ասեմ, որ իմ իմանալով, դա պայմանական տերմին է՝ հիմնված հնդիկ և իրանական կամ արի ժողովուրդների նմանության վրա, բայց հնդարիական ինքնագիտակցություն չկա, կա արիական կամ իրանակն և առանձին հնդկական, որոնք իրար շատ մոտ ժողովուրդներ են, բայց հնդիկները արի չեն երբեք, ամեն դեպքում, կուզեի, որ արի տերմինը իրանցիների վերաբերյալ կիրառելու քո մեկնաբանությունը տաս, չնայած քո հետ այնքան էլ համաձայն չեմ, բայց քո գրառումները կարդալը միշտ էլ հետաքրքիր է:
Համաձայն եմ, որ արի տերմինին բացասական երանգ տվել է Հիտլերը, թե չէ պարսիկներն էլ, տաջիկներն էլ նորմալոտ ժողովուրդներ են, ուղղակի կողմ չեմ մեր ձգտմանը ամեն կերպ արիացի լինել, իսկ ար-ով բառերի առատությունը մեր լեզվում դեռ շատ ուսումնասիրությունների կարիք ունի: Նշեմ միայն, որ հնագույն ժողովուրդներից մեկը՝ արամեացիները ոչ մի կապ չունեին ոչ միայն արիների, թե արիացիների, այլև ընդհանրապես հնդևրոպացիների հետ:
Եվս մի բան, մեն իհարկե մարդ է նշանակում անգլերենում, բայց արմենի քո մեկնությունը ինփ համար ընդհանրապես անընդունելի է, որքան ինձ է հայտնի, հնագույն ժամանակներում ունեցել ենք արմե ձև, իսկ այդ ն-ն թերևս հոլովական ինչ-որ վերջավորություն է, հին լեզուներում ուղղական հոլովն էլ ունեցել է իրեն հատուկ վերջավորություն, որը չի մտել բառարմատի մեջ, ն-ն հայերեն շատ բառերում է եղել, որ հիմա չկա: Որպես նման օրինակ կարող եմ բերել Վան բառը, որի արմատը ւայ-ն է, ըստ իս և նաև որոշ գիտնականների հայ բառի սկզբնական ձևը, ի վերջո հ-ւ հնչյունափոխությունը կամ փոխկիրառությունը շատ տարածված երևույթ է և ոչ միայն հայերենում:
Լավ, այդ դեպքում ինչու՞ և ինչպես եղավ, որ արի-ն հայերի ինքնանվանումից դարձավ իրանական ժողովուրդների ինքնանվանում,
Գիտնականներն են այդպես որոշել: Իրենք, իրանական ժողովուրդները, ունեն արիական ծագում, բաից ուղղակիորեն իրենց արի չեն կոչում...
ինչ վերաբերվում է հնդարիների մասին քո խոսքին, ասեմ, որ իմ իմանալով, դա պայմանական տերմին է՝ հիմնված հնդիկ և իրանական կամ արի ժողովուրդների նմանության վրա, բայց հնդարիական ինքնագիտակցություն չկա, կա արիական կամ իրանակն և առանձին հնդկական, որոնք իրար շատ մոտ ժողովուրդներ են, բայց հնդիկները արի չեն երբեք,
Այս հարցում միանշանակ կարծիք չկա, բայց հնդարիական լեզվախումբ ընդհանուր հնդեվրոպականի մեջ առանձնացվում է:
քո գրառումները կարդալը միշտ էլ հետաքրքիր է:
Մերսի, շատ հաճելի է:)
Նշեմ միայն, որ հնագույն ժողովուրդներից մեկը՝ արամեացիները ոչ մի կապ չունեին ոչ միայն արիների, թե արիացիների, այլև ընդհանրապես հնդևրոպացիների հետ:
Միանշանակ - սեմիտական ժողովուրդ է;
Եվս մի բան, մեն իհարկե մարդ է նշանակում անգլերենում, բայց արմենի քո մեկնությունը ինփ համար ընդհանրապես անընդունելի է, որքան ինձ է հայտնի, հնագույն ժամանակներում ունեցել ենք արմե ձև, իսկ այդ ն-ն թերևս հոլովական ինչ-որ վերջավորություն է, հին լեզուներում ուղղական հոլովն էլ ունեցել է իրեն հատուկ վերջավորություն, որը չի մտել բառարմատի մեջ, ն-ն հայերեն շատ բառերում է եղել, որ հիմա չկա: Որպես նման օրինակ կարող եմ բերել Վան բառը, որի արմատը ւայ-ն է, ըստ իս և նաև որոշ գիտնականների հայ բառի սկզբնական ձևը, ի վերջո հ-ւ հնչյունափոխությունը կամ փոխկիրառությունը շատ տարածված երևույթ է և ոչ միայն հայերենում:
Ամեն դեպքում իմ տարբերակն առայժմ ինձ ավելի համոզիչ է թվում...:think
Լիոն ջան, ևս մի անգամ ողջունում եմ քո նվիրումը: Կներես, որ քեզ հետ չեմ կարողանում համաձայնել, իսկ ւայ-հայի ուղղությամբ մտածիր, սա լուրջ բան է, ի վերջո ասում են չ՞, որտեղ հայ, այնտեղ վայ… Բայց ասեմ Բիայնա բառը գրել են այլ լեզվի սեպագրերով, որը չի համապատասխանել ւայ կամ հայ ինքնանվանումը ունեցող ցեղի, ոչ ազգության, հնչյունական համակարգին… Որպեսզի արտահայտեն ւ հնչյունը, օգտագործել են բ հնչյունին համապատասխանող սեպագիր, այս երևույթը մինչև օրս էլ կիրառվում է բառերի տարբեր լեզուներով տառադարձման ժամանակ, իսկ բ-ից հետո գրվող ի-ով թերևս, ենթադրում եմ և են, մեղմացրել են այդ տառը, այսինքն բի տառերով արտահայտել են ւ հնչյունը, այսպես եթե կարդանք, լինում է ւայնա, յ-ն ժամանակի ընթացքում ընկել է, ւանա-վանա, համեմատելու համար՝ վայոց և հայոց, հայք և վայք, բայց կրկնում եմ սրանք եղել են մեր նախնիները այլ ցեղերի, այդ թվում՝ արմե-ների, հետ միասին, բայց դեռևս չեն եղել հայ ժողովուրդ կամ ազգ… Իսկ վերջի ն-ն կամ նա-ն, Վա-նա, Արմե-նիա, Վա-ն, կամ Արմե-ն, ընդամենը մասնիկ է՝ վերջածանց, տեղ ցոույց տվող մասնիկ կամ հոլովական վերջավորություն…
Հետաքրքիր կարծիք է: Իսկ այ ես օրինակ մտածում եմ, որ իրականում բառն ունեցել է Վիաինիլի, Վանիլի տեսքը: Չէ որ հայտնի է, որ "վ"-ն հաճախ կարդացվում/փոխվում է "բ"-ի և հակառակը...
Իմ տեղեկությունները հաստատ հնացած չեն, և այն պնդումը, որ հնդեվրոպականի փոխարեն արիականն է ճիշտ, անընդունելի է, մենք, փառք Աստծո, արիացի չենք, ինչպես արիացի չեն գերմանացիները, սլավոնները, հույները և բազմաթիվ հնդեվրոպական այլ ժողովուրդներ, այլ բան է՝ որ բոլոր արիացիներն էլ հնդեվրոպական ժողովուրդներ են, արիացի նշանակում է իրանացի, դրանք միայն մի ճյուղ են հնդեվրոպական լեզվաընտանիքում: Քսանմեկերորդ դարում շարունակել արիականության մասին ֆաշիստական ցնդաբանությունները, ներեցեք՝ ծիծաղելի է:
:stop :nono Ես պարսիկ չեմ, ես զտարյուն սյունեցի եմ :tsamon
Եվ նաև ձեր ասած այդ շումերական ու չգիտեմինչական արձանագրությունների եղած հայերը հաստատ հայ ազգը չէ, այն առումով, որով այսօր ընկալվում է ազգ հասկացությունը, անշուշտ դրանք մեր նախնիներն են եղել, բայց նորից եմ ասում, որ դրանց դիտարկել ազգ այսօրվա ընկալմամբ անընդունելի է;
Ես չեմ հասկանում սա ինչ հիմար կոմպլեքս է, որ մտել է որոշ մարդկանց մեջ? Ինչու ասենք հույնը կամ հրեան չի ասում, որ 4000 տարի առաջվա իր նախնին նույնը չի ինչ այսօր ես եմ, բայց որոշ հայեր, ընդօրինակելով թուրք-ադրբեջանցիներին, թույլ է տալիս այդ սխալը: Եղբայր, իսկ դու գիտես, որ հայերը մնացած հին ազգերից ավելի լավ են պահպանել իրենց գենետիկական ու ֆիզիկական հատկանիշները: Հին պատմիչների նկարագրած հայը ու այսօրվա հայը իրարից համարյա չեն տարբերվում: Ու դա նրանից է, որ հայը համարյա չի խառնվել այլազգիների հետ: Իսկ դու գիտես, որ գոյություն ունեն հայկական երգեր ու պարեր, որոնց ակունքները գալիս են նախահեթանոսական ժամանակներից?
Ու ընդհանրապես դու ինչ հիմքեր ունես պնդելու, որ էն ժամանակվա հայը ազգ չի եղել?
Ու ընդհանրապես դու ինչ հիմքեր ունես պնդելու, որ էն ժամանակվա հայը ազգ չի եղել?
Որովհետև այն ժամանակ ազգեր չեն եղել:
:stop :nono Ես պարսիկ չեմ, ես զտարյուն սյունեցի եմ :tsamon
Ես չեմ էլ կասկածում: Ընդ որու չափազանց հայրենասեր հայ ես երևում: իսկ ակումբային մականունը չի կարող նշանակել, որ դու հայ չես, իմ իսկական անունն էլ արիական ծագում ունի:
Ես չեմ հասկանում սա ինչ հիմար կոմպլեքս է, որ մտել է որոշ մարդկանց մեջ? Ինչու ասենք հույնը կամ հրեան չի ասում, որ 4000 տարի առաջվա իր նախնին նույնը չի ինչ այսօր ես եմ, բայց որոշ հայեր, ընդօրինակելով թուրք-ադրբեջանցիներին, թույլ է տալիս այդ սխալը:
Թուրք-ադրբեջանցիներին չասեմ, թե ինչ անեմ, բայց հաստատ չեմ ընդօրինակում: Այստեղ կոմպլեկսի խնդիր չկա, չգիտեմ, թե այսօր հույներն ու հրեաները ինչ են դուրս տալիս, բայց իրենց լեգենդները, առասպելները վկայում են, որ 4000 տարի առաջ իրենք հաստատ դեռ ազգ չեն եղել՝ կրկնում եմ՝ այն իմաստով, որով այդ տերմինը այսօր է ընկալվում: Ամեն դեպքում 4000 տարի առաջ այստեղ ապրել են մեր նախնի հանդիսացող ցեղերը և ոչ թե թուրք-ադրբեջանցիների:
Եղբայր, իսկ դու գիտես, որ հայերը մնացած հին ազգերից ավելի լավ են պահպանել իրենց գենետիկական ու ֆիզիկական հատկանիշները: Հին պատմիչների նկարագրած հայը ու այսօրվա հայը իրարից համարյա չեն տարբերվում: Ու դա նրանից է, որ հայը համարյա չի խառնվել այլազգիների հետ: Իսկ դու գիտես, որ գոյություն ունեն հայկական երգեր ու պարեր, որոնց ակունքները գալիս են նախահեթանոսական ժամանակներից?
Գենետիկական կոդը ազգային գիտակցության մասին չի խոսում, այլ վկայում է, որ այստեղ ապրել են ցեղեր, որոնց ուղղակի նախնիները հանդիսանում ենք մենք՝ հայերս: Իսկ երգեր-պարերի առումով ասեմ, որ ընդհանրապես մշակույթի և քաղաքակրթության ակունքներն են գալիս հեթանոսական ժամանակներից, դեռ տոհմային կարգերից, ոչինչ զարմանալի չկա:
Որովհետև այն ժամանակ ազգեր չեն եղել:
Ինչպես թե չեն եղել? Բա ինչ են եղել? Հա հասկացանք, միգուցե և ազգ գաղափարը, այնպիսին ինչպիսին, որ այսօր ընկալվում է, նույնը չի եղել, ինչ էն ժամանակ, բայց որ հստակ տարանջատում կար հայի, հրեայի, հույնի, աքքադացու, վրացու ու այլ ազգերի միջև, դա փաստ է:
Ես չեմ էլ կասկածում: Ընդ որու չափազանց հայրենասեր հայ ես երևում: իսկ ակումբային մականունը չի կարող նշանակել, որ դու հայ չես, իմ իսկական անունն էլ արիական ծագում ունի:
Սա կատակ էր, եղբայր :)
Թուրք-ադրբեջանցիներին չասեմ, թե ինչ անեմ, բայց հաստատ չեմ ընդօրինակում: Այստեղ կոմպլեկսի խնդիր չկա, չգիտեմ, թե այսօր հույներն ու հրեաները ինչ են դուրս տալիս, բայց իրենց լեգենդները, առասպելները վկայում են, որ 4000 տարի առաջ իրենք հաստատ դեռ ազգ չեն եղել՝ կրկնում եմ՝ այն իմաստով, որով այդ տերմինը այսօր է ընկալվում: Ամեն դեպքում 4000 տարի առաջ այստեղ ապրել են մեր նախնի հանդիսացող ցեղերը և ոչ թե թուրք-ադրբեջանցիների:
Ցեղային միավորումներից ազգերի առաջացման պրոցեսը տեղի է ունեցել շատ ավելի առաջ քան 4000 տարին է: Հենց շումերները, բաբելոնացիները ու մնացածը այլ հին ազգերը եղել են 4000 տարվանից էլ առաջ:
միգուցե և ազգ գաղափարը, այնպիսին ինչպիսին, որ այսօր ընկալվում է, նույնը չի եղել, ինչ էն ժամանակ,
Իմ ողջ ասածը այսքանն էր:)
:stop :nono Ես պարսիկ չեմ, ես զտարյուն սյունեցի եմ :tsamon
Ես չեմ հասկանում սա ինչ հիմար կոմպլեքս է, որ մտել է որոշ մարդկանց մեջ? Ինչու ասենք հույնը կամ հրեան չի ասում, որ 4000 տարի առաջվա իր նախնին նույնը չի ինչ այսօր ես եմ, բայց որոշ հայեր, ընդօրինակելով թուրք-ադրբեջանցիներին, թույլ է տալիս այդ սխալը: Եղբայր, իսկ դու գիտես, որ հայերը մնացած հին ազգերից ավելի լավ են պահպանել իրենց գենետիկական ու ֆիզիկական հատկանիշները: Հին պատմիչների նկարագրած հայը ու այսօրվա հայը իրարից համարյա չեն տարբերվում: Ու դա նրանից է, որ հայը համարյա չի խառնվել այլազգիների հետ: Իսկ դու գիտես, որ գոյություն ունեն հայկական երգեր ու պարեր, որոնց ակունքները գալիս են նախահեթանոսական ժամանակներից?
Ու ընդհանրապես դու ինչ հիմքեր ունես պնդելու, որ էն ժամանակվա հայը ազգ չի եղել?
Ի միջի այլոց հույներից ոչ մեկը չի էլ փորձում ժխտել, որ հույների նախնիները հանդիսացող դորիական, հոնիական ու աքքայական ցեղերը հյուսիսի իջել են ժամանակակից Հունաստանի տարածք, ու ասիմիլիացնելով տեղաբնիկներին ու փոխառելով քաղաքակրթության նրանց ձեռքբերումները, հիմնել են հելենական մշակույթը: Ու ոչ մի հույնի մտքով չի անցում, որ դրանով ինքը դառնում է ոչ տեղաբնիկ, ու ինչ-որ մեկն ավելի մեծ պատմական իրավունքներ ունի ժամանակակից Հունաստանի նկատմամաբ, քան հույները:
Իսկ ինչ մնում է գենետիկ կոդին, եղբայր, մի քան անգամ ասել եմ, շատ մի ոգևորվեք դրանով, քանի որ եթե հիմա տարածաշրջանի բոլոր ժողովուրդների գենետիկ անալիզի ենթարկեն տարբերությունները հայերի ու ասենք քրդերի միջև սահմանային են լինելու, էլ չեմ ասում այն մասին, որ բոլորի արյան մեջ գոնե մի քիչ Չինգիզ Խան են գտնելու: Վկա մերձավոր արևեքլի գրեթե բոլոր ժողուրդների անթրոպոլոգիական ընդհանուր հատկանիշները, գոնե կողքից նայողի համար:
Հայկական ազգային պարերն ու երգերն էլ իրոք շատ գեղեցիկ են ու կարող են լինել այնքան հին, որքան ցանկանում ես, բայց դա դեռ չի ապացուցում հայերի բոլոր արիացիների նախահայրը լինելու փաստը: Բոլոր ժողովուրդները երգերն ու պարերն էլ արմատներով խորը պատմություն են գնում: Իսկ դու գիտես որ Ռեպը իր մեջ էլեմենտներ ունի, որոնք մի քանի հազար տարի առաջ աֆրիկացի շամաններն են պարել կոկորդիլոսների երկրպագելու ժամանակ: Բայց դա չի նաշանակում որ ժամանակակից ԱՄՆ ռեպ պարողների նախահայրերը կոկորդիլոսներն են:
Ի միջի այլոց հույներից ոչ մեկը չի էլ փորձում ժխտել, որ հույների նախնիները հանդիսացող դորիական, հոնիական ու աքքայական ցեղերը հյուսիսի իջել են ժամանակակից Հունաստանի տարածք, ու ասիմիլիացնելով տեղաբնիկներին ու փոխառելով քաղաքակրթության նրանց ձեռքբերումները, հիմնել են հելենական մշակույթը: Ու ոչ մի հույնի մտքով չի անցում, որ դրանով ինքը դառնում է ոչ տեղաբնիկ, ու ինչ-որ մեկն ավելի մեծ պատմական իրավունքներ ունի ժամանակակից Հունաստանի նկատմամաբ, քան հույները:
Հույների խնդիրն է, առավել ևս, որ դա է պատմական ճշմարտությունը: Իսկ "Միգրացիոն տեսություն"-ը սեփական պատմական հիմնավորվածության տեսակետից ուղղակի ծիծաղելի է...
Տրիբուն ջան, Նոյի թվի գրառմանդ եմ անդրադառնում, բայց այստեղ մի տող կար, որի հետ կներես չեմ կարող հմաձայնել, այստեղ էլ իմ ազգային սնապարծությունը և գրականության հանդեպ սերը ոտք են կանգնում, քանի որ դու էլ ուրիշից ես մեջբերել, հուսով եմ՝ կհամաձայնես:
..... Զրուցակիցս, պարզվեց, գերմանացի երկրաբան է, Էրվին անունով: Նա մի ընկերության պատվերով այցելել էր Հայաստան եւ երկու ամիս անցկացրել այնտեղ: Էրվինը աչք ծակելու չափ կոկիկ էր հագնված: Կրում էր ոսկե, կլոր շրջակալով ակնոցներ: Ճաղատությունը էլ ավելի էր ընդգծում դեմքին մշտապես առկա լարվածությունը:
- Եւ ինչո՞վ է ձեզ համար հիշարժան դարձել այդ երկիրը,- իբր իմիջիայլոց հարցրի ես:
- Շատ բանով,- ասաց Էրվինը` նենգ ժպիտը դեմքին, ու շարունակեց,- նրանք հենց սկզբից հարձակվում են իրենց երկիր մտած ամեն մի օտարերկրացու վրա եւ սկսում են տարբեր բաներ ապացուցել: Սկսում են, իհարկե, նրանից, որ իրենք ամենահին ժողովուրդն են: Եւ գիտե՞ք նրանք ինչ հեշտությամբ են խաղում հազարամյակի հետ: Նստած ենք, ասենք, սեղանի շուրջ շատ լուրջ պարոնների հետ: Եւ ահա, նրանցից մեկը կասի, որ իրենց ժողովուրդը երեք հազար տարվա պատմություն ունի: Սեղանի շուրջ անպայման կգտնվի մեկը, որ նրան կուղղի` հինգ հազար տարվա: Կարճ բանավեճից հետո նրանք կհամաձայնեն այն տարբերակի շուրջ, որ Նոյը առաջին հայն է: Բայց սա ամենը չէ, նրանք առաջին քրիստոնյաներն են: Ու չնայած սրանով նրանք հպարտանում են, բայց եւ չեն կարողանում ներել Հիսուսին, որ նա եկավ ու իրենց մի քանի հազարամյա նախաքրիստոնեական մշակույթը ոչնչացրեց. որպես ապացույց նրանք ունեն մի հռոմեական հավաբուն: Չէ, կներեք, նաեւ պարսատիկի քարերի մի կույտ, որ նրանց կարծիքով` Սթոուն-հենջի եղբայրն է,- Էրվինը սկսեց անզուսպ ծիծաղել:
Ես չգիտեի` ինչ ասել. սագի նման` անզգա կուլ էի տալիս մսի կտորները, անջատված լակում գինին:
- Բայց նրանք նաեւ ամոնատառապածն են. նրանց հետապնդել է ոչ միայն Հիսուսը (չնայած նրանք քրիստոնյա են), այլեւ Մուհամմեդը` Հիսուսի պատճառով: Եւ այս ամենը ապացույցն է ընդամենը մեկ բանի. նրանք ամենախելոքն են:
- Այո, ծանր օրեր եք անցկացրել այնտեղ,- կեղծ կարեկցանքով ասացի ես:
- Ոչ, ի՞նչ եք ասում, դա շատ զվարճալի էր: Հետո նրանք սկսում են բացատրել: Բացատրում են, թե ինչ բան է ճարտարապետությունը. նրանք ոչինչ չեն լսել Քյոլնի տաճարի, Սան Ստեֆանի, Սագրադա-Ֆամիլյայի, Նոտր Դամի մասին: Հետո նրանք սկսում են բացատրել, թե ինչ է գրականությունը, իրենց գրականությունը. ոչինչ չեն լսել Գյոթեի, Բայրոնի, Դոստոեւսկու, Մարկեսի մասին: Նրանք սկսում են բացատրել ամեն ինչ, խոսում են իրենց աշխարհակալ թագավորների, պետությունների մասին. ոչինչ չեն լսել Մակեդոնացու, Նապոլեոնի, Կեսարի մասին........
Այն տողերը, որ ընդգծել եմ, այ այդտեղ հոպ: Հարգելի Էրվին ես, ինչ ես, մենք հայերս կարդացել ենք Գյոթե, Բայրոն, Դոստոևսկի, Մարկես, բայց այ դուք չեք կարդացել Թումանյան, Տերյան, Մեծարենց, Շանթ, Չարենց, Սևակ, Մաթևոսյան, այսքանը հերիք է, ու մենք, որ ձեր պատմության կողքին ձեր ծիծաղը շարժող պատմություն ունենք, ահա այսպիսի գրական դեմքեր ունենք, որոնք ոչնչով չեն զիջում աշխարհի և ոչ մի գրողի, նույնիսկ Դոստոևսկուն, այնպես որ արտահայտություններիդ մեջ զգույշ, գրականությանը չկպնես:
Այն տողերը, որ ընդգծել եմ, այ այդտեղ հոպ: Հարգելի Էրվին ես, ինչ ես, մենք հայերս կարդացել ենք Գյոթե, Բայրոն, Դոստոևսկի, Մարկես, բայց այ դուք չեք կարդացել Թումանյան, Տերյան, Մեծարենց, Շանթ, Չարենց, Սևակ, Մաթևոսյան, այսքանը հերիք է, ու մենք, որ ձեր պատմության կողքին ձեր ծիծաղը շարժող պատմություն ունենք, ահա այսպիսի գրական դեմքեր ունենք, որոնք ոչնչով չեն զիջում աշխարհի և ոչ մի գրողի, նույնիսկ Դոստոևսկուն, այնպես որ արտահայտություններիդ մեջ զգույշ, գրականությանը չկպնես:
Հարյուտ տոկոսո համաձայն եմ այս մտքի հետ: Ու այն որ մեջբերել եմ այս զրույցը բոլորովին չի նշանակում որ արդարացնում եմ Էրվինի թերի լինելը: Ինքս էլ հազար անգամ նշել եմ, որ մենք շատ ավելի շատ բաներ ունենք հպարտանալու ու ամբողջ աշխարհին ներկայացնելու, ու մեր ուժերն ու էներգիան պիտի ծախսենք հենց դրա վրա, որ Էրվինները իմանան, թե ով էր Նարեկացին, Թումանյանը ու ինչ ճարտարապետական գլուխգրոծոց էր Զվարթնոցը (սրանք ուղղակի պարզ օրինակներ են): Իսկ փոխարենը մենք ձգտում ենք ինչ-որ Էրվինների համոզել, որ մենք իր ու իր նմանների նախահայրն ենք, ու տաս հազար տարի առաջ սիրում էինք աստղերին նայել ու արևին երկրպագել:
Իսկ "Միգրացիոն տեսություն"-ը սեփական պատմական հիմնավորվածության տեսակետից ուղղակի ծիծաղելի է...
Եղբայր, դու ծիծաղի այդ տեսության վրա, իսկ մենք ընդունենք այն որպես տեսություն, որը նույնքան կամ ավելի հիմնավորված է գիտականորեն, քան անատոլիական կամ հայկական տեսությունները: Ու սա ընդունելով էլ բոլորովին չկոմպլեքսավորվենք ու անկեղծորեն հավատանք, որ եթե նույնիսկ մեր "արիացի" նախահայրերը տաս հազար տարի առաջ կուրգանենրով իջել են հայկական լեռնաշխարհ ասենք Վոլգայի ափերից ու հիմնել են մեր քաղաքակրթությունը, դա մեզ ոչ մեկից պակաս չի դարձնում ու մի գրամ չի նվազեցնում մեր պատմական իրավունքները մեր հայրենիքի ու մեր մշակույթի նկատմամբ, քանի որ բացի մեզանից ուրիշ ոչ մեկի հայրենիքը դա չի եղել ու չէր էլ կարող լինել: Այնպես ինչպես հույների համար Հունաստանը:
Հարյուտ տոկոսո համաձայն եմ այս մտքի հետ: Ու այն որ մեջբերել եմ այս զրույցը բոլորովին չի նշանակում որ արդարացնում եմ Էրվինի թերի լինելը: Ինքս էլ հազար անգամ նշել եմ, որ մենք շատ ավելի շատ բաներ ունենք հպարտանալու ու ամբողջ աշխարհին ներկայացնելու, ու մեր ուժերն ու էներգիան պիտի ծախսենք հենց դրա վրա, որ Էրվինները իմանան, թե ով էր Նարեկացին, Թումանյանը ու ինչ ճարտարապետական գլուխգրոծոց էր Զվարթնոցը (սրանք ուղղակի պարզ օրինակներ են): Իսկ փոխարենը մենք ձգտում ենք ինչ-որ Էրվինների համոզել, որ մենք իր ու իր նմանների նախահայրն ենք, ու տաս հազար տարի առաջ սիրում էինք աստղերին նայել ու արևին երկրպագել:
Կարծում եմ մեր նախնիներին չի էլ սազում իր նման ժառանգ ունենալը, և հայերից դժվար թե եվրոպական ժողովուրդները ծագեին, նայելով նրանց որոշ բարքերի ես չէի էլ ուզի, բա մեր քի՞թը, քիթը դարերի ընթացքում փոքրացա՞վ, ես սիրում եմ մեր քիթը, այն բոլոր ազգերը որոնց նման քիթ բնորոշ չի, չեն կարող հայերից ծագած լինել, բա մեզ կսազի՞:
Հայերի ծագման ու էվոլյուցիայի քթային տեսությունը: :hands
Մի հատ էն գենետիկ հատկանիշների մասին խոսելուց առաջ առաջարկում եմ բոլորին չափել իրենց քիթը: Հայկական միջին վիճակագրականից փոքր լինելու դեպքում, այս բաժնում գրառումներ անելն արգելվում է:
Հայերի ծագման ու էվոլյուցիայի քթային տեսությունը: :hands
Մի հատ էն գենետիկ հատկանիշների մասին խոսելուց առաջ առաջարկում եմ բոլորին չափել իրենց քիթը: Հայկական միջին վիճակագրականից փոքր լինելու դեպքում, այս բաժնում գրառումներ անելն արգելվում է:
Դրա համար էլ աշխատում եմ չմտնել :beee
Դրա համար էլ աշխատում եմ չմտնել :beee
Չուկ ջան, մի նեղացի, դու գենետիկորեն ընդհանրապես հայ լինելու իրավունք չունես: Հին հայերը նվազագույնը 2 մետր բոյ են ունեցել: :D Դու մի ուրիշ կարգի հոմոսափիենս ես :hands Արքիմեդը գլուխը Քարահունջի քարին ա տվել քո դեմ: :hands
Եղբայր, դու ծիծաղի այդ տեսության վրա, իսկ մենք ընդունենք այն որպես տեսություն, որը նույնքան կամ ավելի հիմնավորված է գիտականորեն, քան անատոլիական կամ հայկական տեսությունները:
Այն ոչ միայն նույնքան, էլ չասած ավել, այլ նույնիսկ 5 տոկոսի չափ հիմնավորված չէ, ինչպես անատոլիական կամ հայկական տեսությունները: Միգրացիոն ողջ այդ հիմարության հիմքում ընկած է ընդամենը Հերոդոտի այն ֆրազը, թե. "Հայերը զինված էին փռյուգիացիների նման, քանի որ Փռյուգիայից էին": Ի դեպ, նույն այդ Հերոդոտը այնքան վատ էր պատկերացնում Արևելքը, որ լրիվ լուրջ գրում էր ամազոնուհիների մասին: Եվ բացի այդ - ասենք թե բիրմացին "զինված է" ԱԿ-74-ով... ուրեմն նա Ռուսաստանից է:o
Ու սա ընդունելով էլ բոլորովին չկոմպլեքսավորվենք ու անկեղծորեն հավատանք, որ եթե նույնիսկ մեր "արիացի" նախահայրերը տաս հազար տարի առաջ կուրգանենրով իջել են հայկական լեռնաշխարհ ասենք Վոլգայի ափերից ու հիմնել են մեր քաղաքակրթությունը, դա մեզ ոչ մեկից պակաս չի դարձնում ու մի գրամ չի նվազեցնում մեր պատմական իրավունքները մեր հայրենիքի ու մեր մշակույթի նկատմամբ, քանի որ բացի մեզանից ուրիշ ոչ մեկի հայրենիքը դա չի եղել ու չէր էլ կարող լինել: Այնպես ինչպես հույների համար Հունաստանը:
Միանշանակ: Ուղղակի եթե նույնիսկ-ի պահը բացակայում է, ինչը իմաստազրկում է հետագա ողջ արադրանքը...
Այն ոչ միայն նույնքան, էլ չասած ավել, այլ նույնիսկ 5 տոկոսի չափ հիմնավորված չէ, ինչպես անատոլիական կամ հայկական տեսությունները: Միգրացիոն ողջ այդ հիմարության հիմքում ընկած է ընդամենը Հերոդոտի այն ֆրազը, թե. "Հայերը զինված էին փռյուգիացիների նման, քանի որ Փռյուգիայից էին": Ի դեպ, նույն այդ Հերոդոտը այնքան վատ էր պատկերացնում Արևելքը, որ լրիվ լուրջ գրում էր ամազոնուհիների մասին: Եվ բացի այդ - ասենք թե բիրմացին "զինված է" ԱԿ-74-ով... ուրեմն նա Ռուսաստանից է
Լիոն ջան, կուրգանների տեսությունը, որը փաստացի հայերի համար միգրացիոն տեսություն է, քանի որ հնդեվրոպական ցեղերի հայրենիքը տանում է Վոլգայի ափերը, հերոդոտի ու ամազոնուհիների հետ ոչ մի կապ չունի: Մարդիկ փորել են, վերլուծել են, արխեոլոգիա, լեզվաբանություն .. դես դեն .. հո մենակ Հերոդոտով կամ Ապոպով չի, ընկեր ??
Ըհը - և իհարկե իրենց տեսությունը ճիշտ է, իսկ "մեր"-ը սխալ: Եթե ամեն ինչ այդքան միանշանակ է, գիտական մի մոնոգրաֆիա գրիր, մեծ փառքի կհասնես...
Ըհը - և իհարկե իրենց տեսությունը ճիշտ է, իսկ "մեր"-ը սխալ: Եթե ամեն ինչ այդքան միանշանակ է, գիտական մի մոնոգրաֆիա գրիր, մեծ փառքի կհասնես...
Ես ասել եմ ճիշտ ա կամ սխալ, Լիոն ?/ Ես ասում եմ դա տեսություններից մեկն ա, ու շատ հիմնավորված, ու գիտական շրջանակներում ընդունված: Ու հետո էլ տեսությունները չեն լինում, մերը կամ ուրիշինը, ու եթե մի տեսություն մերն ա, դա դեռ ավտոմատ չի նշանակում լավ կամ հիմնավորված տեսություն:
Գիտական մենագրությունների վարպետն էլ դու ես, ինձ լրիվ բավարարում ա ուրիշների գիտական մենագրությունները կարդալն ու եզրակցություններ անելը:
Ես ասել եմ ճիշտ ա կամ սխալ, Լիոն ?/
Եթե քո ասած տեսությունը իհարկե քո տերմինով ասած. " նույնքան կամ ավելի հիմնավորված, շատ հիմնավորված, ու գիտական շրջանակներում ընդունված"... շարունակությունը արդեն գիտես;)
Ու հետո էլ տեսությունները չեն լինում, մերը կամ ուրիշինը,
"Մեր"-ը չակերտների մեջ էի գրել ոը կիրառել էի պայմանականորեն,..
ու եթե մի տեսություն մերն ա, դա դեռ ավտոմատ չի նշանակում լավ կամ հիմնավորված տեսություն:
Իհարկե:)
Գիտական մենագրությունների վարպետն էլ դու ես, ինձ լրիվ բավարարում ա ուրիշների գիտական մենագրությունները կարդալն ու եզրակցություններ անելը:
Հիանալի գործ է: Ի դեպ, հետաքրքիր հարց ծագեց - ում գիտական մենագրություններն ես այսքան ժամանակ կարդացել ու եզրակացություններ տվել?
Ի միջի այլոց, ար-ից բացւ համաշխարհային մարդկությանը հայացնելու ևս մի տեսություն կա, անվանենք այն սկա տեսություն, համաձայն որի այն բոլոր ժողովուրդները որոնց բառապաշարում կա գոնե մեկ բառ, որում հանդիպում են այս տառերը, դրանք բոլորը հայկական ծագում ունեն: Տրամաբանությունը շատ պարզ է. Հայկը հսկաների տոհմից էր, իսկ Պարույրը՝ Սկայորդի, հիմա այն ազգերը, որոնք ունեն հայկական ծագում՝
սլավոնները՝ քանի որ մեր պատմագրությունը նրանց սկլավք է անվանում:
Սկանդինավյան ժողովուրդները
շոդլանդացիները՝ Սկոտլանդ
բասկերը՝ սրանք շուռ տված հայեր են
Մադագասկար
սկյութները
սաքսոնները
Ամբողջ տեսությունը հիմնված է նմանատիպ ցնդաբանույունների վրա, ի միջի այլոց էլի ժողովուրդներ կային, որոնց հայ լինելը ապացուցվում էր սկա մեթոդով, ուղղակի բոլորը չեմ հիշում, հա մեկ էլ Ալյասկա, սրանք այլ սկա էին, բայց ի վերջո սկա էին:
Բազում անգամներ եմ ասել և կրկին կասեմ - բառային համընկնումները թեև կարևոր են, բայց դրանք ընդամենը մեկն են ապացույցների համակարգում: Ու եթե միայն լեկսիկալոգիական համընկնումները լինեին, գուցե և դու իրավունք կունենաիր կասկածել - բայց այս դեպքում կասկածելն ուղղակի ցույց է տալիս, որ դու ուղղակի չես ուզում հրաժարվել դպրոցական դասագրքերում սովորածիցդ ու գիտակցել, որ դա չէ Հայոց պատմությունը և իրականում, եթե դու մտածում ես, որ հայերը ձևավորվել են Արտաշեսյանների ժամանակ, դու Հայոց պատմություն ուղղակի չգիտես...
ում գիտական մենագրություններն ես այսքան ժամանակ կարդացել ու եզրակացություններ տվել?
Կարող ա մի հատ էլ քննություն հանձնեմ ?? Եզրակացություններ էլ չեմ տալիս, ուշադիր կարդա - եզրակացություններ անում եմ, կամ որ նույնն է հանգում եմ դրանց: Թե չէ տալը, լրիվ ուրիշ թեմայից ա ընկեր:
Չէ, դրա կարիքն էլ չկա… Դեհ ինչ, այդ էլ իմացանք, որ Տրիբունը հրաժարվում է հայտնել, թե ում "մենագրություններն է կարդացել ու եզրակցություններ արել"...
Չէ, դրա կարիքն էլ չկա… Դեհ ինչ, այդ էլ իմացանք, որ Տրիբունը հրաժարվում է հայտնել, թե ում "մենագրություններն է կարդացել ու եզրակցություններ արել"...
Ապեր, գլուխ ես արդուկում:
Ըհը, կարծես թե այս թեման էլ վերջացավ... էն էլ հարդուկով /թե՞ արդուկով/;)
Իսկ եթե ավելի լուրջ - էխ, ժողովուրդ ջան, չեք էլ պատկերացնի, թե ինչքան են խեղել մեր իրական պատմությունը:( Ու խեղման հիմնական մոտիվացին եղել է խորը արմատներ գցած ազգային կոմպլեքսավորվածությունը:
Վերջապես երեկ ընդամենը 10 րոպեյով ձեռքս ընկավ Պարիս Հերունու հեղինակած գիրքը:))
Մի քանի պահ հետաքրքրեց ներկայացնեմ: Պարզվում է քարահունջի հայ աստղագետները ունեցել են իրենց երգը, մեջբերում գրքից:
http://i044.radikal.ru/0910/6c/f6cfb863b356.jpg (http://www.radikal.ru)
Ինչ խոսք սա շատ հզոր ապացույց է, այն բանի որ այն հայկական է , ավելին հայ աստղագետները աստղերի ուսումնասիրության ընթացքում , շատ էին սիրում երգել արև, արև, եկ, եկ երգը:
Իսկ նրանք ովքեր չեն հավատում կամ թերահավատորեն են վերաբերվում, որ այդ ծակերով ի վերջո հնարավոր է աստղեր դիտել , խորհուրդ եմ տալիս նայել ստորև բերված նկարին՝ Հերունուն գրքից:
http://i078.radikal.ru/0910/17/099b77c1e230.jpg (http://www.radikal.ru)
ես էիք ուզու՞մ
Հզորագույն ապացույցներից մեկը, որ քաղաքակրթությունը ծագել, ի սկզբանե զարգացել է հենց հայերի մոտ , ապացուցում է այս ժայռապատկերը, որը գտնվել է Հայաստանում:
Ու մի մոռացեք, որբ մենք խորոված էին ըմբոշխնում Մասիս սարի ստորոտին, եվրոպացիները դեռ ապրում էին ծառերի վրա և քարանձավներում:
Իսկ ապացույց Ադամի և Եվայի ժայռապատկերն է:
http://i044.radikal.ru/0910/16/02f917acdb8b.jpg (http://www.radikal.ru)
Այնուհետև ապացուցվում է, որ Տրոյան ունի հայկական ծագում:
http://i044.radikal.ru/0910/5a/7cff8e2da00e.jpg (http://www.radikal.ru)
Դե իհարկե Բաբելոնը նույնպես հայերն են սարքել:
http://s43.radikal.ru/i102/0910/0b/a3f0747f197a.jpg (http://www.radikal.ru)
Միայն ավելացնեմ առանձին անդրադարձ է կատարված եգիպտական բուրգերին, որոնք իհարկե հայերն են կառուցել:
Այնուհետև սահուն կերպով անցում է կատարվում և ապացուցվում է , որ եվրոպայում քաղաքակրթություն տարածել են հայերը:
http://s39.radikal.ru/i083/0910/44/1f7939e6dd2c.jpg (http://www.radikal.ru)
Եվրոպայից հայերը սահուն կերպով անցել են Ամերիկա և քաղաքակրթել են նաև այնտեղ ժողովրդին, առաջին հերթին՝ մայաներին և ացտեկներին:
http://s59.radikal.ru/i164/0910/8f/889c96bb52c7.jpg (http://www.radikal.ru)
Կարծում եմ այսքանը բավարար էր, հասկանալու համար Հայաստանի իրական պատմությունը:
Վերջապես երեկ ընդամենը 10 րոպեյով ձեռքս ընկավ Պարիս Հերունու հեղինակած գիրքը:))
Մի քանի պահ հետաքրքրեց ներկայացնեմ: Պարզվում է քարահունջի հայ աստղագետները ունեցել են իրենց երգը, մեջբերում գրքից:
http://i044.radikal.ru/0910/6c/f6cfb863b356.jpg (http://www.radikal.ru)
Ինչ խոսք սա շատ հզոր ապացույց է, այն բանի որ այն հայկական է , ավելին հայ աստղագետները աստղերի ուսումնասիրության ընթացքում , շատ էին սիրում երգել արև, արև, եկ, եկ երգը:
Ինչի Ղազարոս Աղայանը ո՞ր թիվ ա::o
Ինչի Ղազարոս Աղայանը ո՞ր թիվ ա::o
Մ.Թ.Ա 8746 մայիս 19: Ինչ դու հայ գիտես, որ դրանից ավելի թարմ ա ?? Մ.թ.ա 6930 -ին Բաբելոնում արդեն բացվել էր Ղազարոս Աղայանի տուն թանգարանը, ինքը արդեն էն ժամանակ պատմություն էր:
«Հայերը լուսնի վրա» Վերնագրով էջ չկա՞ր:
Էդ տնաշեն Ադամի ադամությունն էլ էնքան մեծ են ըդգծել, կասես աշխարհի վերջն ա:
1.
http://i058.radikal.ru/0909/bb/4791217ce6f5.jpg (http://www.radikal.ru)
Բրոնզե դիսկ, որը արտացոլում է հին հայերի պատկերացումները տիեզերքի մասին
Այս դիսկը հայտնաբերվել է 1988 թ-ին և, ըստ մասնագետների, այն հանդիսանում է տիեզերական մարմինների շարժի հիման վրա գործող օրացույց: Հիպոթեզը այն մասին, որ տիեզերագիտական հնագույն գիտելիքների առաջացման կենտրոններից մեկը եղել է Հայկական լեռնաշխարհը, հայտնի է վաղուց: Ընդ որում այս հիպոթեզի հեղինակները հայ գիտնականները չեն: Մասնավորապես, տիեզերագիտության պատմության խոշոր մասնագետներ համարվող Մունդերը, Սվարցը և Ֆլամիրիոնը վստահ էին, որ. "Մարդիկ, որոնք բաժանել են երկինքը համաստեղությունները ապրել են 36° և 42° հյուսիսային լայնության միջև": Իսկ անգլիացի աստղագետ Օլկոտը իր հերթին ուղղակիորեն գրում է. "Մարդիկ, որոնք հայտնագործել են համաստեղությունների հնագույն պատկերները, ապրել են Եփրատի գետի հովտում և Արարատ լեռան շրջակայքում": Տեղին է հիշել նաև Ջ.Ս. Հաուկինսի կարծիքը, որը Վիկտոր Համբարձումյանին գրած իր նամակներից մեկում ասում է. "Ստոունհենջը միակը չէ և պետք է սպասել նման աստղագիտական մշակույթ Հայաստանում":
Հնագիտական պեղումները ավելորդ անգամ հաստատում են այս եզրակացությունները: 1967 թ-ին հնագետ Ա. Մնացականյանի կողմից Լճաշենի հնավայրում հայտնաբերվեց բրոնզե մի դիսկ, որը ըստ էության մեզնից ավելի քան 4.000 տարի առաջ ստեղծված տիեզերքի մի մոդել է (տես նկար 1): Դիսկի ներքևի մասում արտացոլված է Երկիր մոլորակը, որը շրջապատված է երկրային հիմնական էլեմենտներով` ջրով և օդով: Հակառակ կողմում արտացոլված է արևգակի սկավառակը, որն իր մեջ պարունակում է Կյանքի ծառը և սիմվոլիկ կերպով ցույց է տալիս մի կողմից արեգակի` կյանքի սկիզբ լինելու հանգամանքը, իսկ մյուս կողմից էլ վկայում է, որ այս դիսկի հեղինակները եղել են արևապաշտներ, այսինքն ոչ սեմիտներ: Երկիր մոլորակի և արեգակի միջև արտացոլված են լուսինը և մինչև միջնադարի կեսերը հայտնի ու անզեն աչքով տեսանելի 5 մոլորակները` Մերկուրին, Վերենարն, Յուպիտերը և Սատոռնը: Բոլոր երկնային օբյեկտները տեղաբաշխված են ռոմբաձև 3 էլէմենտների շուրջ, որը համապատասխանում է հետագա հունական պատկերացումներին "երկնային կրակի" ու նրա շուրջ պտտվող արեգակի ու մոլորակների մասին:
2.
http://s51.radikal.ru/i131/0909/ba/f71ae36b5280.jpg (http://www.radikal.ru)
Չզարմանաք, եթե հանկարծ այստեղ գտնեք Զոդիակի 12 նշանները
Քարի այս կտորը հայտնաբերվել է Մեծամորի աստղադիտարանում կատարված պեղումների ընթացքում: Հետաքրքիր է, որ աստղադիտարանը կառուցված է հատուկ Սիրուս աստղի ուղղությամբ և որի շնորհիվ էլ քրմերը ֆիքսել են տարվա սկիզբը:
3.
http://i066.radikal.ru/0909/81/552d2d9eab6c.jpg (http://www.radikal.ru)
Սա ժայռապատկեր է, որը թվագրվում է մ.թ.ա. երկրորդ հազարամյակով
Իրենց տիեզերագիտական գիտելիքների մասին վկայություններ հին հայերը թողել են նաև ժայռերի վրա: Վերջին տարիներին ՀՀ-ի տարածքում հայտնաբերվել են մեծ քանակությամբ ժայռապատկերներ -
http://www.armrockart.nm.ru/photos.htm
ու նրանց մեջ մեծ տեղ են զբաղեցնում տիեզերագիտական բնույթի նկարները: Նկար 2-ում հայտնաբերված ժայռապատկերը գտնվում է Գեղամա լեռներում: Ինչպես արդեն ասվել է` 1963 թ-ին հայ մասնագետների կողմից Արարատյան դաշտում, Մեծամորի մոտ, հայտնաբերվել է մետաղամշակման մի մեծ կենտրոն, որը գործել է մ.թ.ա. երրորդ հազարամյակի երկրորդ կեսից սկսած -
http://forum.hayastan.com/index.php?showtopic=40533&st=325
Հետագա ուսումնասիրությունները հաստատեցին, որ Մեծամորը եղել է յուրօրինակ հնադարյան արդյունաբերական մի կենտրոն: Իսկ շուտով գտնվեցին նաև այս հնավայրում գործած աստղագիտական կենտրոնի ավերակները, որոնց ուսումնասիրությունը ցույց տվեց, որ այնտեղից դիտարկել են տիեզերքը առնվազն մ.թ.ա. 26-րդ դարից սկսած: Վերջին տարիների հայտնագործությունները հաստատեցին, որ Մեծամորի աստղադիտարանը ինչ-որ մի պատահական երևույթ չէ, այլ մասն է հնագույն Հայաստանում (Արատտայում) գոյություն ունեցած զարգացած աստղագիտական մշակույթի:
4.
http://s57.radikal.ru/i155/0909/ae/ce03646a31e0.jpg (http://www.radikal.ru)
Իսկ այս զարմանալի ժայռապատկերը վկայում է, որ հին հայերը կարծես ավելին գիտեին երկրագնդի մասին, քան մենք սովոր ենք կարծել
Այս ժայռապատկերը արտացոլում է Երկիր մոլորակի կլոր լինելու գաղափարը: Միթե արդեն այն ժամանակ մարդիկ պատկերացում ունեին Երկիր մոլորակի կլոր լինելու մասին? Գուցե և դա այդպես չէ, բայց հատկանշական է, որ առայժմ չի առաջարկվել այս նկար մեկնաբանման այլ տարբերակ: Ընդ որում պետք է հաշվի առնել, որ հին հայերը լայն առևտրական կապեր ունեին հեռավոր երկրների հետ, իսկ դա իր հերթին չէր կարող չբերել աշխարհագրության ոլորտում գիտելիքների խորացմանը: Այստեղ ուղղակի պետք է ավելացնել, որ համաձայն պատմական գիտությունների թեկնածու Ե. Ն. Չեռնիխի տեսակետի, մ.թ.ա. 3-2 հազարամյակներում Հայկական լեռնաշխարհից արտահանվող մետաղով էին ապահովում Արևելյան և Կենտրոնական Եվրպան:
5.
http://i029.radikal.ru/0909/f2/15847be57d4b.jpg (http://www.radikal.ru)
Այս ժայռապատկերը արտացոլում է լուսնային օրացույցը
Ժայռապատկերի վրա կարելի է տեսնել լուսնային տեսանելի 27 օրերը, ինչպես նաև 2,5 անտեսանելի օրերը, որոնք արտացոլված են ներքևի 2 գծիկներով: Իսկ 18 ճառագայթները շրջանի ներսում ցույց են տալիս լուսնային ֆազան 18-րդ օրվա վիճակով:
6.
http://s51.radikal.ru/i134/0909/bd/8e01b8c9b3d9.jpg (http://www.radikal.ru)
Այս ժայռապատկերում արտացոլված են տարվա 12 ամիսները
Ըստ Հայկյան օրացույցի տարին ուներ 12 ամիս, այնպես որ այստեղ լրացուցիչ մեկնաբանությունների կարիք ըստ էության չկա...
Ըստ Հայկյան օրացույցի տարին ուներ 12 ամիս, այնպես որ այստեղ լրացուցիչ մեկնաբանությունների կարիք ըստ էության չկա...
Ահագին հետաքրքիր բաներ ես գրել, Լիոն ջան: Լուրջ:
Բայց էս պահի վրա եմ ուզում կանգ առնել: Տարին 12 ամսվա բաժանելը պայմանականություն է,: Տարին նույն հաջողությամբ կարելի է բաժանել նաև 6 մասի, կամ 24 մասի,դրանց անուններ տալ, ու դրանից ըստ էության ոչինչ չի փոխվում: Օրացուցային հաշվարկներում առանցքային դերը պատկանում է լրիվ ցիկլի ճիշտ հաշվարկին - այսինք թե որքան ժամանակում է մեկ լրիվ պտույտ լինում արեգակի շուրջը, այսինք թե քանի օր է տարին: Իսկ օրացույցը, դա սիմվոլների ամբողջություն է, պարզ մաթեմատիկական սկզբունքով արված, հաշվարկներն ու պրոցեսներին հետևելը կանոնակարգելու ու հեշտացնելու համար:
Սա ի միջի այլոց, որպես մեկնաբանություն, որ տեսնենս, որ մեկնաբանությունների կարիք միշտ էլ կա, ու ամեն ինչ այդքան ուղղակի ու պարզ չի:
http://mesoamerica.narod.ru/Images/Articles/golddisk.gif
Սա էլ մայաների օրացույցն է: Ու վատը չի: Նայի որքան պարզ են ներկայացված ամիսներն ու եղանակները, նույնիսկ շաբաթվա օրերը կան լուսնային ցիկլերով:
Ժողովուրդ Հերունու էս գիրքը ո՞րտեղից գտնեմ:
Սա էլ մայաների օրացույցն է: Ու վատը չի: Նայի որքան պարզ են ներկայացված ամիսներն ու եղանակները, նույնիսկ շաբաթվա օրերը կան լուսնային ցիկլերով:
Հայերից են սովորել, դրա համար:
Ժողովուրդ Հերունու էս գիրքը ո՞րտեղից գտնեմ:
Գրախանութներում պետքա լինի, գինը 10.000դր:
Ժողովուրդ Հերունու էս գիրքը ո՞րտեղից գտնեմ:
Ապեր, ես վերջին անգամ Նոյան Տապանում տեսել եմ:
Տրիբուն
Մերսի:) Իսկ 12 ամսվա պահով, համաձայն եմ, բայց դե Հայկյան օրացույցը 12 ամսից էր կազմված, որը ետ էր մնում տիեզերական մարմինների շարժից 1/4 օրով - նահանջ տարի չկար: Արդյունքում 1460 տարին մեկ օրացույցի առաջին օրը տտվում ու գալիս էր հասնում իր սկզբնական օրին - այդ շրջանը կոչում էին "Հայկական շրջան": 428 թ-ին վերջացել է 2-րդ "Հայկական շրջանը" - Նավասարդի 1-ը համընկել է Օգոստոսի 11-ին - ինչի հիման վրա էլ հաշվարկվել է, որ Հայկյան օրացույցը սկիզբ է առել մ.թ.ա. 2492 թ-ի օգոստոսի 11-ին...
Հերունու գրքի պահով - չեմ կարդացել, բայց մեջ բերված էջերը կարծես չափազանցություններ են պարունակում:think
Հերունու գրքի պահով - չեմ կարդացել, բայց մեջ բերված էջերը կարծես չափազանցություններ են պարունակում
Որ մասը, Լիոն:think
Գրախանութներում պետքա լինի, գինը 10.000դր:
Ես իհարկե առողջ ծիծաղը անգին եմ համարում, բայց 10,000 դրամ չեմ տա Հերունու գրքին:
Քոնը քո սեփականն ա՞: Կտա՞ս պատճենահանեմ:
Ես իհարկե առողջ ծիծաղը անգին եմ համարում, բայց 10,000 դրամ չեմ տա Հերունու գրքին:
Քոնը քո սեփականն ա՞: Կտա՞ս պատճենահանեմ:
Իմը չէր Վազգ ջան, մի տաս րոպե ձեռս ընկավ , հետքրքիր մասերը նկարեցի:
Իմը չէր Վազգ ջան, մի տաս րոպե ձեռս ընկավ , հետքրքիր մասերը նկարեցի:
Զարմանում եմ, ինչ վստահությամբ ու անվախորեն հերքում եք մի բան, որ մեծ գիտնականը, իսկ Հերունու մեծությունը ես, կամ Դուք չէ, որ պետք է գնահատենք, իր ուսումնասիրությունների արդյունքում հրամցրել է մեզ: Ես ընդունում եմ, որ կարելի է չհամաձայնվել բայց գոնե գիրքը կարդալուց, ոչ թե նկարները նայելուց հետո:
Մի անգամ նայել եմ հաղորդում, որտեղ Հերունին բացատրում էր մեր այբուբենի կապը Մենդելեեվի աղյուսակի հետ, ու ի զարմանս ինձ, ստուգելուց հետո համոզվեցի նրա ասածների մեջ, որ առաջին հայացքից տարօրինակ էին թվում:
Օրինակ, ոսկու վալենտականությունը, ինչպես գիտենք, Մենդելեեվի աղյուսակում 79 է /սա հայերը չեն ասում/:
Գումարեք իրար «ոսկի» բառի բոլոր տառերի հերթական համարները ըստ այբուբենի և կստանաք 79: Ո-24, ս-29, կ-15, ի-11: Եվ այսպես մի քանի ազնիվ մետաղներ…
Ես հակված չեմ ամեն ինչ հայկականացնելու, բայց, համաձայնվեք, որ մեզանից շատերը, չնայած բավականին գրագետ են և կարդացած, բայց դեռ չունեն այն մտավոր որակը, որ Հերունու մասշտաբի գիտնականին ծաղրեն: Գիտեք՞ դրա համար շատ համարձակ պիտի լինես, կամ էլ՝ շատ երիտասարդ: Այս դեպքում կարծում եմ երկուսի գումարն է:
Զարմանում եմ, ինչ վստահությամբ ու անվախորեն հերքում եք մի բան, որ մեծ գիտնականը, իսկ Հերունու մեծությունը ես, կամ Դուք չէ, որ պետք է գնահատենք, իր ուսումնասիրությունների արդյունքում հրամցրել է մեզ:
Հերունին էլ մարդ է, քննադատությանառումով անձեռնմխելի մարդիկ չկան: Ում ուզենք, կարող ենք քննադատել, սա նորմալ է, կարելի է քննադատել Դա Վինչիին, Չարենցին, Լեոյին ու Ադոնցին, նույնիսկ Աստծուն կարելի է քննադատել, իսկ չի կարելի որևէ մեկին անքննադատելի համարել:
Ես ընդունում եմ, որ կարելի է չհամաձայնվել բայց գոնե գիրքը կարդալուց, ոչ թե նկարները նայելուց հետո:
Իսկ ով ասաց, որ մարդիկ եթե նկարները հրամցնում են, չեն կարդացել նրան գրածները, եթե կարդացած էլ չլինեն, ակումբի հերունիագետները հասցրել են մի լավ տեղեկացնել նրա մասին, կարդա ողջ ակումբը, կտեսնես, որ ամեն ինչ այնքան էլ անհիմն չէ, որքան կարծում ես:
Մի անգամ նայել եմ հաղորդում, որտեղ Հերունին բացատրում էր մեր այբուբենի կապը Մենդելեեվի աղյուսակի հետ, ու ի զարմանս ինձ, ստուգելուց հետո համոզվեցի նրա ասածների մեջ, որ առաջին հայացքից տարօրինակ էին թվում:
Օրինակ, ոսկու վալենտականությունը, ինչպես գիտենք, Մենդելեեվի աղյուսակում 79 է /սա հայերը չեն ասում/:
Գումարեք իրար «ոսկի» բառի բոլոր տառերի հերթական համարները ըստ այբուբենի և կստանաք 79: Ո-24, ս-29, կ-15, ի-11: Եվ այսպես մի քանի ազնիվ մետաղներ…
Ոչ մի տրամաբանություն չեմ տեսնում, որ լեզուն իր ստեղծվելու ժամանակ անունները հարմարացնի նյութերի վալենտականությանը, անիմաստ եմ համարում նստել և նման մաթեմատիկական հաշվարկներով լեզու ուսումնասիրել, որոշ գրականագետներ էլ նստում, հաշվում են, թե որ գրողը քանի բառ է օգտագործել և որ բառը քանի անգամ, ու դրանով դատողություներ են անում տվյալ գրողի տաղանդի մասին, սա ծիծաղելի է իհարկե, ու նման սենսացիաներով խորհուրդ կտայի չհրապուրվել, չեմ կարծում, որ Մեսրոպ Մաշտոցը իրեն նեղություն տա, դնի հաշվի ըստ վալենտականության ու այդ համարներով դներ յաբուբենի մեջ:
Ես հակված չեմ ամեն ինչ հայկականացնելու,
Դա լավ է, որովհետև շատ բաներ կան, որ բոլորովին էլ հաճելի չէ դրանց հայկական լինելը:
բայց, համաձայնվեք, որ մեզանից շատերը, չնայած բավականին գրագետ են և կարդացած, բայց դեռ չունեն այն մտավոր որակը, որ Հերունու մասշտաբի գիտնականին ծաղրեն:
Հարգելիս քսանմեկերորդ դարում նոր արժեհամակարգը թույլ է տալիս նույնիսկ մեծ գիտնականներին, զորավարներին ու արվեստագետներին երգիծել, եթե դրա մեջ բացահայտ վիրավորանք չկա, ուրեմն վատ բան էլ չկա:
Գիտեք՞ դրա համար շատ համարձակ պիտի լինես, կամ էլ՝ շատ երիտասարդ: Այս դեպքում կարծում եմ երկուսի գումարն է:
Կարծում եմ հրաշալի է համարձակ և երիտասարդ լինելը, էլ ավելի հաճելի է այդ երկուսի գումարը:)
Զարմանում եմ, ինչ վստահությամբ ու անվախորեն հերքում եք մի բան, որ մեծ գիտնականը, իսկ Հերունու մեծությունը ես, կամ Դուք չէ, որ պետք է գնահատենք, իր ուսումնասիրությունների արդյունքում հրամցրել է մեզ: Ես ընդունում եմ, որ կարելի է չհամաձայնվել բայց գոնե գիրքը կարդալուց, ոչ թե նկարները նայելուց հետո:
Մի անգամ նայել եմ հաղորդում, որտեղ Հերունին բացատրում էր մեր այբուբենի կապը Մենդելեեվի աղյուսակի հետ, ու ի զարմանս ինձ, ստուգելուց հետո համոզվեցի նրա ասածների մեջ, որ առաջին հայացքից տարօրինակ էին թվում:
Օրինակ, ոսկու վալենտականությունը, ինչպես գիտենք, Մենդելեեվի աղյուսակում 79 է /սա հայերը չեն ասում/:
Գումարեք իրար «ոսկի» բառի բոլոր տառերի հերթական համարները ըստ այբուբենի և կստանաք 79: Ո-24, ս-29, կ-15, ի-11: Եվ այսպես մի քանի ազնիվ մետաղներ…
Ես հակված չեմ ամեն ինչ հայկականացնելու, բայց, համաձայնվեք, որ մեզանից շատերը, չնայած բավականին գրագետ են և կարդացած, բայց դեռ չունեն այն մտավոր որակը, որ Հերունու մասշտաբի գիտնականին ծաղրեն: Գիտեք՞ դրա համար շատ համարձակ պիտի լինես, կամ էլ՝ շատ երիտասարդ: Այս դեպքում կարծում եմ երկուսի գումարն է:
Եղբայր , աստեղ ոչ-ոք չի ծաղրում Հերունուն, նա լավ աստղաֆիզիկոս էր, հզոր աստղադիտարան էր նախագծել և այսքանը:
Բայց պատմաության բնագավառում , իհարկե շատ թույլ էր:
Ոչ մի տրամաբանություն չեմ տեսնում, որ լեզուն իր ստեղծվելու ժամանակ անունները հարմարացնի նյութերի վալենտականությանը,)
Եթե չեք տեսնում դա դեռ չի նշանակում որ այն չկա:
Եղբայր , աստեղ ոչ-ոք չի ծաղրում Հերունուն, նա լավ աստղաֆիզիկոս էր, հզոր աստղադիտարան էր նախագծել և այսքանը:
Բայց պատմաության բնագավառում , իհարկե շատ թույլ էր:
Հերունին ռադիոֆիզիկոս էր:
Հերունին ռադիոֆիզիկոս էր:
ըհմ-ըհմ , իհարկե հավանակն է որ մասնագիտացում որպես ստացել է ռադիոֆիզիկոս, բայց իր մասնագիտական գործունեությունը հիմնականում ասղաֆիզիկայի բնագավառում է:;)
Եթե չեք տեսնում դա դեռ չի նշանակում որ այն չկա:
Իհարկե, ամեն ինչ չէ, որ ենթարկվում է տրամաբանությանը, բայց նորից եմ պնդում, որ ճիշտ մոտեցում չէ, որ Հերունին է ասել, ուրեմն վերջ, նա հանճար է և այլն, այստեղ կենդանի քննարկում է գնում:
Օրինակ, ոսկու վալենտականությունը, ինչպես գիտենք, Մենդելեեվի աղյուսակում 79 է /սա հայերը չեն ասում/:
Գումարեք իրար «ոսկի» բառի բոլոր տառերի հերթական համարները ըստ այբուբենի և կստանաք 79: Ո-24, ս-29, կ-15, ի-11: Եվ այսպես մի քանի ազնիվ մետաղներ…
Ջրածինը բեր գումարենք էլի: Կամ Հելիումը: Իսկ Յոդն ու Սնդիկը՞:
Փորձի տենանք էդ դեպքում ինչ ա ստացվում: Եթե գոնե նման մի բան ստանա, կընդունեմ, որ կապ կա:
Ջրածինը բեր գումարենք էլի: Կամ Հելիումը: Իսկ Յոդն ու Սնդիկը՞:
Փորձի տենանք էդ դեպքում ինչ ա ստացվում: Եթե գոնե նման մի բան ստանա, կընդունեմ, որ կապ կա:
Ամեն էժանագին նյութ օրինակ մի բերեք, մեր այբուբենի կապը միայ ազնիվ մետաղների հետ է:angry
Օրինակ, ոսկու վալենտականությունը, ինչպես գիտենք, Մենդելեեվի աղյուսակում 79 է
բահո՜ վալենտականություն բառը չէի տեսել: :o
Արի մի քիչ քեզ ոսկու մասին պատմեմ:
Դա վալենտականությունը չի, դա ատոմային համարն է, կամ կարգային համարը, ինչպես քիմիկոսները սիրում են անվանել: Ատոմական համարը բնորոշում է տվյալ էլեմենտում պրոտոնների քանակը, այլ ոչ թե վալենտականությունը:
Վալենտականությունը տվյալ էլեմենտի, այլ էլեմենտի հետ քիմիական կապ առաջացնելու հնարավորությունն է: Ինչպես դու արդեն նշել ես, ոսկին ազնիվ մետաղ է: Ազնիվ մետաղ, նշանակում է, որ ոսկին ոչ մի այլ էլեմենտի հետ քիմիական միացություն չի կազմում:
Այստեղից հետևություն ենք անում, որ ոսիկն վալենտականություն չունի, ինչպես ցանկացած ազնիվ մետաղ: Մոռացա ասեի, որ մաքուր ոսկու մասին ենք խոսում:
Այստեղից հետևություն ենք անում, որ ոսիկն վալենտականություն չունի, ինչպես ցանկացած ազնիվ մետաղ: Մոռացա ասեի, որ մաքուր ոսկու մասին ենք խոսում:
Իսկ Հերունին ի նկատի ուներ հենց ոչ մաքուր ոսկին, քանի որ Մաշտոցից մի քանի հազար տարի առաջ մենք արդեն ոսկու հետ բոլ-բոլ պղինձ էինք խառնում, որ կողքի անգրագետ ու հարիֆ ազգերի վրա ֆաՌշ նաղդենք:
Գումարեք իրար «ոսկի» բառի բոլոր տառերի հերթական համարները ըստ այբուբենի և կստանաք 79: Ո-24, ս-29, կ-15, ի-11:
Հասմիկ ջան, նումերոլոգիան Հերունին չի հորինել: Սա արդեն մի քանի հազար տարի գոյություն ունեցող պարա-գիտություն է: Բառերի, երևույթների ու թվերի միջև կապ մարդիկ տեսել են դեռ շաաատ վաղուց, ու դրանից հետևություններ են արել: Հայկական այբուբենի բոլոր տառերին թվեր կան կցված: Ողջ Աստվածաշունչը թվերի լեզվով մեկնաբանված է, որ շատ հետաքրքիր հետևություններ են արված: Հերունուց 1600 տարի առաջ Պյութագորսաը նումերալոգիան բարձրացրեց գիտության մակարդակի: Բոլոր մարդկանց անունները ենթարկվում են ինչ-որ թվային անալիզի, ու էլի ինչ-որ հետևությունների հանգում: Թվերն ինքնին հետաքրքիր երևույթ են, ու թվային անվերջ շարքի պատահական համընկնումը ինչ-որ բառի հետ, դեռ չի նշանակում, որ հայերը եսիմ երբ էլեկտրոլիզի կամ դիալիզի տեխնոլոգիա են ունեցել:
Հասմիկ ջան, նումերոլոգիան Հերունին չի հորինել: Սա արդեն մի քանի հազար տարի գոյություն ունեցող պարա-գիտություն է:
Տրիսբուն ջան.
Իսկ Դուք որտեղ կարդացիք, որ ասված լինի, թե նումերոլոգիան Հերունին է հորինել: Ճիշտ հակառակը, ես ասում եմ, որ այդ մեթոդի օգնությամբ Հերունին ցույց է տալիս մեր այբուբենի կապը քիմիական էլեմենտների պարբերական աղյուսակի հետ:
Տրիսբուն ջան.
Իսկ Դուք որտեղ կարդացիք, որ ասված լինի, թե նումերոլոգիան Հերունին է հորինել: Ճիշտ հակառակը, ես ասում եմ, որ այդ մեթոդի օգնությամբ Հերունին ցույց է տալիս մեր այբուբենի կապը քիմիական էլեմենտների պարբերական աղյուսակի հետ:
Իզուր միայն այդ նախադասությունը առանձնացրիք մնացած տեքստից:
Համիկ, կներես, մեկ մեկ անունները սխալ եմ կարդում, սաղ կհաստատեն: ;)
Որ Հերունու էտ տեսությունը արժեք ունենա, ուրեմն կապը պետք է տեսնել բոլոր էլեմենտների կամ գոնե մեծամասնության հետ: Հիմա վերցնենք Արծաթը (47). Հայերեն Ա-1 Ր-32 Ծ-14 Ա-1 Թ-9: Կիրառենք նույն տրամաբանությունը, ու կստանանք 57: Դե ստեղ կարելի է նոր գործոն ներմուծել, ու ասենք ասել, որ արծաթն ավելի էժան մետաղ էր քան ոսկին ու պետք է ստացվածից հանել 10, ու կստանանք 47: Կամ ասել, որ եթե Ա-ն կրկնվում է երկու անգամ, ուրեմն այդ դեպքերում հանում էին 10:
Վերցնենք պլատինը (78): Պ-26 Լ-12 Ա-1 Տ-31 Ի-11 Ն-22: Կիրառենք նույն տրամաբանությունը, ու կստատանք 92: Ստեղ էլ մի բան հորինենք, ու ասենք որ 92-ից պետք է հանել 14 (Սիլիցիում) քանի որ դա երկրակեղևի երկրորդ ամենատարածված էլեմենտն է թթվածնից հետո, ու քնաի որ կիսահաղորդիչ է, ապա հայերը դրանով հուշում էին, որ պլատինի հետ սիլիցիում խառնել պետք չի, որ պլատինի հատկությունները չկորեն:
Mephistopheles
14.10.2009, 14:07
իսկ Հերունու մեծությունը ես, կամ Դուք չէ, որ պետք է գնահատենք
Կներես Համիկ ջան, բայց Հերունուն ես ու դու միայն կարող ենք գնահատական տալ, քանի որ գիտական աշխարհը նրան լուրջ չի ընդունում… և չի կարող ընդունել… նրա արածը շառլատանություն է ուրիշ ոչինչ… եթե դա դպես լիներ ուրեմն պարբերական աղյուսակը հայերը վաղուց են ունեցել… մի ծիծաղի այդպես է ստացվում…
Իզուր միայն այդ նախադասությունը առանձնացրիք մնացած տեքստից:
Համիկ, կներես, մեկ մեկ անունները սխալ եմ կարդում, սաղ կհաստատեն: ;)
Որ Հերունու էտ տեսությունը արժեք ունենա, ուրեմն կապը պետք է տեսնել բոլոր էլեմենտների կամ գոնե մեծամասնության հետ: Հիմա վերցնենք Արծաթը (47). Հայերեն Ա-1 Ր-32 Ծ-14 Ա-1 Թ-9: Կիրառենք նույն տրամաբանությունը, ու կստանանք 57: Դե ստեղ կարելի է նոր գործոն ներմուծել, ու ասենք ասել, որ արծաթն ավելի էժան մետաղ էր քան ոսկին ու պետք է ստացվածից հանել 10, ու կստանանք 47: Կամ ասել, որ եթե Ա-ն կրկնվում է երկու անգամ, ուրեմն այդ դեպքերում հանում էին 10:
Վերցնենք պլատինը (78): Պ-26 Լ-12 Ա-1 Տ-31 Ի-11 Ն-22: Կիրառենք նույն տրամաբանությունը, ու կստատանք 92: Ստեղ էլ մի բան հորինենք, ու ասենք որ 92-ից պետք է հանել 14 (Սիլիցիում) քանի որ դա երկրակեղևի երկրորդ ամենատարածված էլեմենտն է թթվածնից հետո, ու քնաի որ կիսահաղորդիչ է, ապա հայերը դրանով հուշում էին, որ պլատինի հետ սիլիցիում խառնել պետք չի, որ պլատինի հատկությունները չկորեն:
Հարգելի Տրիբուն ջան. Ճիշտն ասած ես շատ շուտ եմ հոգնում վիճելուց. պատկանում եմ էն մարդկանց թվին, որոնք մտածում են. -Ես ասացի, ուզում ես, ինչ որ բան քաղիր սրանից, չես ուզում, քո գործն է ու քո իրավունքը: Համենայն դեպս ասեմ, ես գրափարին չեմ տիրապետում, որ իմանամ, թե՝ պլատինը կամ էլ սիլիցիումը գրափարում ինչպես է գրվել կամ էլ արտասանվել: Օրինակ, պլյումբումը՝ արճիճը ևս համապատասխանում է նույն հաշվարկին: Յոդը, որ կարծեմ, գրափարում գրվել է «իօդ»՝ ևս: Ի վերջո ես հո ամբողջ աղյուսակը չեմ ստուգել. հաղորդման ժամանակ բերվել է 5-6 օրինակ, որոնք բոլորն էլ համապատասխանել են այս հիպոթեզին:
Ինչևէ, ես հոգնեցի, երևի մեծացել եմ, հետո՝ անարդյունավետ վեճեր չեմ սիրում:
Mephistopheles
14.10.2009, 14:24
Հարգելի Տրիբուն ջան. Ճիշտն ասած ես շատ շուտ եմ հոգնում վիճելուց. պատկանում եմ էն մարդկանց թվին, որոնք մտածում են. -Ես ասացի, ուզում ես, ինչ որ բան քաղիր սրանից, չես ուզում, քո գործն է ու քո իրավունքը: Համենայն դեպս ասեմ, ես գրափարին չեմ տիրապետում, որ իմանամ, թե՝ պլատինը կամ էլ սիլիցիումը գրափարում ինչպես է գրվել կամ էլ արտասանվել: Օրինակ, պլյումբումը՝ արճիճը ևս համապատասխանում է նույն հաշվարկին: Յոդը, որ կարծեմ, գրափարում գրվել է «իօդ»՝ ևս: Ի վերջո ես հո ամբողջ աղյուսակը չեմ ստուգել. հաղորդման ժամանակ բերվել է 5-6 օրինակ, որոնք բոլորն էլ համապատասխանել են այս հիպոթեզին:
Ինչևէ, ես հոգնեցի, երևի մեծացել եմ, հետո՝ անարդյունավետ վեճեր չեմ սիրում:
Համիկ ջան արգումենտ որ ունենայիր կվիճեիր… նախ ասեմ պլատինը առջին անգամ հիշատակվել է 1557-ին այնպես որ դրա գրաբարը (մեսրոպյանը) չկա,իսկ իօդի օ-ն ավելի ուշ է ներմուծվել ֆ-ի հետ թարգմանական նպատակներով… 405-ին քիմիական շատ էլմենտներ հայտբերված չեն եղել … խնդրեմ սա փոխանցես Հերունուն, նա երևի տեղյակ չի դրանից էլ չեմ ասում որ քինիական էլէմենտների մեծամասնության անունները մեղմ ասած հայերեն չի…և Մաշտոցի խնդիրը տառերը ստեղծել/գտնելն էր ոչ պարբերական աղյուսակ կազմելը…
… 405-ին քիմիական շատ էլմենտներ հայտբերված չեն եղել … խնդրեմ սա փոխանցես Հերունուն, նա երևի տեղյակ չի դրանից էլ չեմ ասում որ քինիական էլէմենտների մեծամասնության անունները մեղմ ասած հայերեն չի…և Մաշտոցի խնդիրը տառերը ստեղծել/գտնելն էր ոչ պարբերական աղյուսակ կազմելը…
Հոգնեցի գրելուց, որ խոսքը բոլոր էլեմենտների մասին չի:
Ինչ վերաբերվում է Հերունուն Ձեր խոսքերը փոխանցելուն` չեմ մոռանա; Երբ ժամանակը գա` կփոխանցեմ;
Իսկ թե Մաշտոցի առաջ ինչ խնդիր էր դրված.........Այ էդտեղ սպանեցիք; Ինչ է դուք ներկա եք եղել?
Ի դեպ - Հերունին մահացել է...
Ի դեպ - Հերունին մահացել է...
Հենց դրա համար էլ ասում եմ` երբ ժամանակը գա, այսինքն` իմ ժամանակը;
Հոգնեցի գրելուց, որ խոսքը բոլոր էլեմենտների մասին չի:
Ինչ վերաբերվում է Հերունուն Ձեր խոսքերը փոխանցելուն` չեմ մոռանա; Երբ ժամանակը գա` կփոխանցեմ;
Իսկ թե Մաշտոցի առաջ ինչ խնդիր էր դրված.........Այ էդտեղ սպանեցիք; Ինչ է դուք ներկա եք եղել?
Դե, քանի որ այսօր դժվար գտնենք մաշտոցի հանճարագործության ականատեսի, ստիպված ենք ենթադրություններ անել, Կարծում եմ Հերունին էլ էր նույն սկզբունքով շարժվում: Մեկ էլ մի տեղ այս քննարկումն անվանել էիր անարդյունավետ և ասել, որ դու նախընտրում ես, ասեմ, որ ցանկացած գիտելիքի զարգացման ամենակարևոր պայմանններից մեկը մտածելու հետ նաև քննարկելն է, որովհետև խոսքից խոսք է ծնվում, մտքից միտք: Առանց երկխոսության գիտելիք չկա, այլ կա սեփական կարծիքի պարտադրանք:
................ասեմ, որ ցանկացած գիտելիքի զարգացման ամենակարևոր պայմանններից մեկը մտածելու հետ նաև քննարկելն է, որովհետև խոսքից խոսք է ծնվում, մտքից միտք: Առանց երկխոսության գիտելիք չկա, այլ կա սեփական կարծիքի պարտադրանք:
Այ, սրան ոչինչ ասել չեմ կարող, լրիվ համաձայն եմ. խոսքից խոսք է ծնվում, մտքից՝ միտք, կարծիքից՝ կարծիք, ու աշխարհը լցվում է կիսատ-պռատ ասված խոսքերով, մտքերով, կիսատ-պռատ արված գործերով:
Իսկ հիմա ասեմ, որ ինձ համար հաճելի օր անցավ, տարբեր մյուսներից, լցված ձեր ուշադրությամբ ու կարծիքներով: Սակայն անկեղծ ասած, ես այսօր շատ վատ աշխատեցի, որի պատճառով հիմա պիտի մնամ ու ավարտեմ գործերս:
Ցտեսություն ձեզ, մի քանի օր չեմ երևա, գործերով պիտի գնամ մարզեր:
Անձամբ ինձ մոտ հիմա «Կլինիկական մահ ծիծաղի չարաշահումից» դիագնոզ է :D: Իօդ :)): Իօպռստ:
Հետաքրքիր ա՝ իսկ նիլսբորիու՞մը ինչպես է հնչել գրաբարում: Ըստ հավաստի աղբյուրների՝ Նիլս Բորը ծնվել է ք.հ. 1885 թվականին:
Հա, մեկն էլ կար տառերը իրար գումարելով ստանում էր մի թիվ, որը մի քանի անգամ հանում, բազմապատկում, բնական հիմքով լոգարիթմ էր հանում, ու ապացուցում, որ արեգակ բառի տառերի գումարը արեգակի միավոր ժամանակում ջրածնի հելիումի վերածման զանգվածն է ստացվում :D
Մաշտոցը սուպերհամակարգիչ ա ունեցել աչքիս: Թե ի՞նչ իմաստ ունի տառերը նենց գրել, որ գումարելիները անպայման ինչ-որ մետաղ կամ աստղ բնորոշեն: Էդ տառերը իրենց բուն նպատակին էլ են լավ ծառայում էլի:
Rammstein
14.10.2009, 20:48
Օրինակ, ոսկու վալենտականությունը, ինչպես գիտենք, Մենդելեեվի աղյուսակում 79 է /սա հայերը չեն ասում/:
Գումարեք իրար «ոսկի» բառի բոլոր տառերի հերթական համարները ըստ այբուբենի և կստանաք 79: Ո-24, ս-29, կ-15, ի-11: Եվ այսպես մի քանի ազնիվ մետաղներ…
Փաստորեն ջրածնի անունը պիտի լիներ «Ա»: :)) Իսկ Հերունին չի՞ ասում, որ Սնդիկի անունը պիտի լիներ Ռնդիկ, որ գումարը ստացվի 80, այլ ոչ թե 81: :D
Լավ լրջացանք: :oy
Հասմիկ, իհարկե սա շատ հետաքրքիր է, բայց գոյություն ունեն երեւույթներ, որոնք պատահական են: ;)
Հերունին բավական խելոք մարդ է եղել, միայն թե վերջին շրջանում տարիքը զգացնել էր տալիս, ցավոք, այդ իսկ պատճառով նրա ասած բազմաթիվ բաների չի կարելի լուրջ վերաբերվել:
Rammstein
14.10.2009, 20:52
Անձամբ ինձ մոտ հիմա «Կլինիկական մահ ծիծաղի չարաշահումից» դիագնոզ է :D: Իօդ :)): Իօպռստ:
Հետաքրքիր ա՝ իսկ նիլսբորիու՞մը ինչպես է հնչել գրաբարում: Ըստ հավաստի աղբյուրների՝ Նիլս Բորը ծնվել է ք.հ. 1885 թվականին:
Վա՜յ… :D, ափսոս, ոչ Մաշտոցի ժամանակ «օ» տառը չի եղել… :))
Յոդը, որ կարծեմ, գրափարում գրվել է «իօդ»՝ ևս:
Համիկ ջան, հենց դրանում է խնդիրը որ այդ թվային համընկնումները, կամ արհեստականորեն հարմարեցված են, կամ լավագույն դեպքում պատահական են: Ես քիմիկոս չեմ, բժիշկ էլ չեմ, բայց նոր բացեցի հանրագիտարանն ու կարդացի, որ Յոդը հայտնաբերվել է 1811 թվին և միայն 1815 թվականից է ներառվել պարբերական աղյուսակում, որպես քիմիական էլեմենտ: Ու հիմա, թե ոնց կարող էր այն գրվել գրաբարում, ես չեմ իմանում, բայց նույն հաջողությաբ, Յ-ի տեղը Ի փոխեցինք ստացանք պետքն եղած թիվը, կարելի էր Ո-ի տեղը Օ գրել, ու ուրիշ բան ստանալ, Դ-ի տեղը Տ կամ Թ գրել, ու ուրիշ թիվ ստանալ: Ու էլի սենց բաներ:
Հասմիկ, իհարկե սա շատ հետաքրքիր է, բայց գոյություն ունեն երեւույթներ, որոնք պատահական են:
Արաաաա.. փաստորեն մենակ ես չեմ, իմ օրին մի հոգի էլ կա: Ռամ, Հասմիկ չի, Համիկ ա: Ես արդեն մի անգամ անցել եմ դրա մեջով: :D
Rammstein
15.10.2009, 11:24
Արաաաա.. փաստորեն մենակ ես չեմ, իմ օրին մի հոգի էլ կա: Ռամ, Հասմիկ չի, Համիկ ա: Ես արդեն մի անգամ անցել եմ դրա մեջով: :D
Վայ, ներողություն եմ խնդրում Համիկից:
http://www.youtube.com/watch?v=2qABNkEfWH4
Ambrosine
18.10.2009, 19:40
http://www.youtube.com/watch?v=2qABNkEfWH4
Փաստորեն, Ավստրալիայի կենգուրուներն էլ են հայերից առաջացել:8
Ինչ-որ չեմ լսել, որ մարդկանցից կենգուրեւներ առաջացած լինեն...
Փաստորեն, Ավստրալիայի կենգուրուներն էլ են հայերից առաջացել
Եվ ոչ միայն, նաև Աֆրիկայի փղերն ու բեգեմոտները:
Turojan, լավ էլի..... Խաչը իրենից ինչ է ներկայացնում? Ընդամենը երկու հատվող գծեր... Եթե ամեն մի քար, որի վրա երկու հատվող գծեր կան խաչքար անվանենք, հիմա Խաչքարաստանում կապրեինք: Իսկ էդ հինավուրց խաչքարերի նկարներ կամ փաստեր գոնե ունես?
Ինչ վերաբերվում է հայերի տեղաբնիկ ու ոչ տեղաբնիկ լինելուն, կան բազմաթիվ տեսություններ դրանց մասին: Օրինակ Կուրգանյան տեսության համաձայն (որը ընդունված է գրեթե ամբողջ աշխարհում, բացի Հայաստանից, Վրաստանից ու Պարսկաստանից), հայերի նախնիները Հայաստան են եկել Բալկաններից, իսկ դրանից առաջ ապրել են ներկայիս Ուկրաինայի և Ռուսաստանի հարավ արևմտյան տարածքում, որը ըստ Կուրգանյան տեսության հանդիսանում է նախահնդեվրոպական ցեղերի հայրենիքը:
Իսկ Հայկական տեսության հեղինակներ Իվանովը և Գամկրելիձեն (ով, ի դեպ, այժմ Վրաստանի Գիտությունների ակադեմիայի նախագահն է), պնդում են, որ նախահնդեվրոպական ցեղերի հայրենիքը ոչ թե Հայաստանն է, այլ արևելյան Անատոլիան, հայկական լեռնաշխարհը և արևմտյան Պարսկաստանը, և դա բացատրում են ոչ թե 42000 տարին մեկ տեղի ունեցող ջրհեղեղի գիտականորեն լրիվ անհիմն փաստով, այլ հնդեվրոպական լեզուների մեջ առկա զարգացումներով:
Հնէաբանական բավարար փաստերի բացակայության պատճառով նախահնդեվրոպական ժողովրդի հայրենիքի տեղը որոշելը անհնար է, այն հնարավոր է որոշել միայն լեզվաբանական տեսանկյունից: Ու նույնիսկ լեզվաբանական տեսանկյունից անհնարին է վերջնական ու միանշանակ պատասխան տալ, որովհետև լեզվաբանական փաստերն էլ են շատ սահմանափակ:
Ի դեպ այս հարցում, ես լրիվ չեզոք դիրք եմ գրավում, որովհետև թե Կուրգանյան, թե Հայկական, թե Անատոլիական տեսությունները ունեն իրենց առավելությունները և թերությունները:
Նման բաներ մի գրէք էլի:Ոնց որ չգիտէք, որ նման հակահայ տեսութիւնները հրէաների կողմից հովանաւորուղ գիտնականներն են յառաջ քաշում:Պալքանեան տեսութեան միակ (այն էլ կիսախարխուլ) հիմքը հին յունական լեգենդն է, ըստ որոյ ոսկէ գեղմը գտնելու եկած անձանցից մէկը մնում է այստեղ եւ ետ չի վերադառնում Յունաստան:Իրականում սրանք փչոցներ են:Թէկուզ նոյն Հայկի եւ Բելի առասպելը:Ներկայումս այն աղաւաղուած է, իրականում Հայկը Միջագետքից չի եկել` խոյս տալով Բելից:Սա յորինուել է` յարմարեցնելու բաբելոնեան աշտարակաշինութեան լեգենդին:Իրականում բոլորս էլ գիտենք, որ Հայկը Արարադայ երկիրը ժառանգութիւն է ստացել ԱՐագածի եւ ԱՐԱրատի (նկատէք աստուածային ԱՐ ԱՐմատը)միջեւ բնակուող իւր Թորգոմ պապից (կամ հօրից:)
Իրականում բոլորս էլ գիտենք, որ Հայկը Արարադայ երկիրը ժառանգութիւն է ստացել ԱՐագածի եւ ԱՐԱրատի (նկատէք աստուածային ԱՐ ԱՐմատը)միջեւ բնակուող իւր Թորգոմ պապից (կամ հօրից
Էդգար ջան, շտապ ժառանգության փոխանցման մասին փաստաթուղթ ա պետք, հրեաներին ներկայացնելու համար: Ուզում ենք Աստվածաշնչում փոփոխություններ ու լրացումներ մտցնենք: Կարա՞ս ճարես: Մեկ էլ եթե կոնկրետ ասես Թորգոմը Հայկի պապն էր թե հայրը, ու մի հատ էլ փաստաթուղ ճարես, որ ցույց տա թե Թորգոմն ումից ա ժառանգել, գժանոց կլինի: Կից կադաստրի կոմիտեից վերցված սեփականության վկայականն ու էլեկտրոնային քարտեզը չէր խանգարի:
Էդգար ջան, շտապ ժառանգության փոխանցման մասին փաստաթուղթ ա պետք, հրեաներին ներկայացնելու համար: Ուզում ենք Աստվածաշնչում փոփոխություններ ու լրացումներ մտցնենք: Կարա՞ս ճարես: Մեկ էլ եթե կոնկրետ ասես Թորգոմը Հայկի պապն էր թե հայրը, ու մի հատ էլ փաստաթուղ ճարես, որ ցույց տա թե Թորգոմն ումից ա ժառանգել, գժանոց կլինի: Կից կադաստրի կոմիտեից վերցված սեփականության վկայականն ու էլեկտրոնային քարտեզը չէր խանգարի:
Բոլորը ինձնից առաջ արդէն արւած է:Կարդա Մովսէս Խորենացու «Հայոց պատմութիւնը», իսկ եթէ դրան, որպէս ազգայնական աղբիւր չես վստահում, կարդա Հայ-Սովետական հանրագիտարանը:Անգամ այդ շրջանում են ընդունել այս տեսակէտը:
Մեղապարտ
29.11.2009, 22:54
Կրասնոդարի հնեաբներին (արշավախմբի ղեկավար Վ Կուզնեցով) հաջողվեց Թամանյան թերակղզու Սենայ ավանի մոտերքում հայտնաբերել Միթրդատ VI Եվպատորի ավերված պալատը:
Միթրդատ VI Եվպատորի դեմ ապստամբել էր նրա որդի Փառնակը մթա 63 ին նա սպանվեց իր իսկ պահանջով իր ստրուկի կողմից: Միթրդատի կնոջ տապանաքարը հնեաբանները գտել էին ետեք տարի առաջ:
Ահա Միտրդատի կնոջ տապանաքարը
Կրասնոդարի հնեաբներին (արշավախմբի ղեկավար Վ Կուզնեցով) հաջողվեց Թամանյան թերակղզու Սենայ ավանի մոտերքում հայտնաբերել Միթրդատ VI Եվպատորի ավերված պալատը:
Միթրդատ VI Եվպատորի դեմ ապստամբել էր նրա որդի Փառնակը մթա 63 ին նա սպանվեց իր իսկ պահանջով իր ստրուկի կողմից: Միթրդատի կնոջ տապանաքարը հնեաբանները գտել էին ետեք տարի առաջ:
Ահա Միտրդատի կնոջ տապանաքարը
Մեղապարտ ջաբ, բայց սա թեմայի հետ ինչ կապ ուներ ?
Invisible man
01.01.2010, 22:05
Մենք ունենք Արարչից շնորհված Ազգային յուրատեսակ հոգե-մարմնական գծեր`պայմանավորված մեր հոգով և Արյամբ:
Մարմինն ու ոգին, հայկական բարձրավանդակն է, որը մեր հավիտենական Հայրենիքն է:
Իբրև արարող Ազգ, մենք ունենք պատկառելի ավանդ համաշխարհային քաղաքակրթության մեջ:
Մեր գերնպատակն է. Սեփական Ոգու զարգացմամբ և հայ Ազգի հավիտենության ապահովմամբ` Բացարձակին ու հավերժին, որ է` Արարչին մերձենալը, ինչը նաև մեր առաքելությունն է:
Այս գերնպատակի իրականացման անհրաժեշտությունից է թելադրվում մեր քաղաքական նպատակը` Հայրենիքի ամբողջության վրա ինքնիշխան հայկական պետության վերստեղծում և այդ պետության ներսում ազգային կենսաձևի վերահաստատում:
Լինելով մասնիկը բնության, մենք ենթակա ենք գոյության կռվի հավերժական օրենքին և ըստ այդմ` մշտապես պիտի պայքարենք մեր ապրելու իրավունքի համար:
Գոյության պայքարի թելադրանքով մենք կարող ենք ինչպես հավերժել, այնպես էլ, իբրև մարդկային տեսակ վերանալ, կախված այդ պայքարում մեր կենսունակությունից և Արարչի հետ ոգեղեն կապից:
Մեր անցյալը ներկան և ապագան մի ամբողջություն են, Հայ ոգու դրսևորման և զարգացման մի հարատև ընթացք:
Հայ Ոգի- այդ է մեր պատմությունը կերտող բացարձակ ուժը. Անհատ հերոսները միայն անձնավորողներն են այդ Ոգու: Մեռնում են հերոսները, մնում է, սակայն, Ոգին, որն իր մարմնավորումը գտնելով այլ հայերի մեջ` շարունակում է ապրել ու ներգործել: Եվ մենք այնքան ենք հզոր, որքան հաղորդակից ենք Արարչի կամքով մեր մեջ գործող այդ Ոգուն:
Մինչ այժմ եղած մեր դժբախտությունների համար մեղավոր ենք նախևառաջ մենք, քանզի հավատարիմ չենք եղել մեր Ոգուն. Հետևաբար նաև, մեր Ոգու մեջ պիտի փնտրենք մեզ անհրաժեշտ ուժը:
Մեր միասնության գրավականը ներազգային բարոյականի` մեզանում արմատավորումն է, որի դեպքում` ամեն հայ կառաջնորդվի համահայկական ազգասիրության ու համահայաստանյան հայրենասիրության մտածումով և Ազգին ու Հայրենիքին նվիրաբերվելու բացարձակ կամքով:
Ընդունելով, որ մարդկությունը կազմող ազգերից յուրաքանչյուրն ունի իր դերն ու առաքելությունը, մենք ինքնատիպ ազգայինը և առաքինի մարդկայինը տեսնում ենք համադրելի: Եվ ազգերի ներդաշնակ գոյակցության կատարյալ ձևը մենք համարում ենք ազգ-պետությունները, երբ յուրաքանչյուր ազգ ունի մեկ պետություն (անշուշտ իր հայրենիքում) և ամեն պետություն ծառայում է մեկ ազգի:
Ես
Ես Հայ եմ և հպարտ եմ դրանով:
Իմ արարչական Ազգին անմնացորդ նվիրվելու և ցմահ հավատարիմ մնալու ուխտ եմ անում, ահա:
Ու երդվում եմ ազգիս ոգուն` երբեք չմեղանչել ուխտիս դեմ:
Ես որպես ինքնուրույն, Ազգից դուրս գոյություն չունեմ, քանզի Հայ մարդ եմ, ոչ սոսկ մարդ:
Իմ` իբրև Հայ անհատի բնական կապը Արարչի` որպես Հավերժի ու Բացարձակի հետ, անցնում է իմ տեսակի` Հայ Ազգի անընդհատ զարգացման ու հարատևության ճանապարհով: Այլ խոսքով, միայն Ազգի միջոցով ես կարող եմ հասնել կատարելության` ոգիանալով միաձուլվել արարչաստեղծ հայ Ոգուն, որով և` մերձենալ Արարչին:
Գիտակից այն ճշմարտությանը, թե ես մասնակի կրողն եմ Հայ Ոգու, հետևապես` նաև իմ կամքով է պայմանավորված Ազգի ոգու կատարելագործումը, ես ձգտում եմ անձնական կամքի մշակմամբ սատարել Հայ Ոգու հզորացմանը:
Ես Ազգաճանաչ եմ, ասել է, թե ճանաչում եմ ազգիս հերոսականն ու ողբերգականը, մշակույթն ու բարոյականը, իր արժեքներն ու առաքինությունները. գիտեմ, թե ինչ մեծագործությունների` ընդունակ իմ Ազգը, ինչ անուրանալի ավանդ ունի մարդկային քաղաքակրթության մեջ:
Ինձ համար ինքանաճանաչում` կնշանակի նախ ազգաճանաչում, քանզի Ազգիս ընդհանրական հատկանիշներով է պայմանավորված իմ անհատական կերտվածքը:
Ես ազգահավատ եմ, ասել է հավատում եմ ազգիս ուժին, հանճարին, նրա կամքին ու կարողություններին, հավատում նրա անցյալ և ապագա հավիտենականին:
Ազգահաղորդ եմ ես. Դա ասել է` հաղորդակից եմ ազգիս ցավին ու հրճվանքին, նրա դժբախտություններին ու մեծագործություններն: Ազգի ձայնին ունկնդիր` նրան սպառնացող վտանգը զգալու և այն կանխելու կոչումն ունեմ ես:
Որպես ազգահաղորդ` ես զգում եմ, որ իմ անձն ավելի` Ցեղին է պատկանում, քան իմ անմիջական ծնողներին: Հնազանդ ազգիս ես անհատապես ազատ եմ այնքանով, որքանով չեմ հակադրվում նրա շահերին ու բարոյականին, որ իմն են նաև: Միաժամանակ, ինձ անհրաժեշտ է այնքան ազատություն, որ անհատականությունս լիարժեք դրսևորմամբ ծառայեմ իմ Ազգին:
Իմ անձնական երջանկությունը պայմանավորված է Ազգիս հավաքական երջանկությամբ, որն է` տեսնել, թե ինչպես է անընդհատ զորանում Հայությունը և իր բնական սահմաններում վերականգնվում Հայաստանը:
Ես մերժում եմ ծույլ Ճակատագրապաշտությունը և պայքարում եմ մի մեծ ճակատագրի համար, որին արժանի է իմ Ազգը:
Հայրենապաշտ եմ ես, ասել է` պաշտամունք ունեմ այն հողի հանդեպ, որի վրա արարվել ` մեր Ազգը, որի վրա նա կերտել է իր պատմությունը և ստեղծել իր մշակույթը, որում ամփոփված են մեր նախնիների աճյունները և, որի սիրո ու ազատության համար զոհաբերվել են մեր մեծ նահատակները: Եվ իբրև հայրենապաշտ` ես նշանաբանում եմ. «Հայաստանը` հայերին», որը կնշանակի` Հայկական բարձրավանդակը Հայ Ազգի Հայրենիքն է:
Ինձանում առկա է թշնամու նկատմամբ արդար վրեժի զգացումը, որին մի հանցանք ներել, ասել է` նորերն արտոնել: Միաժամանակ ինձ հատուկ է ներելու վեհանձնությունը, բայց թշնամուն ծնկի բերելուց և վրեժն առնելուց հետո միայն:
Ինձ համար սրբազան է Հայրենիքի անկախության գաղափարը, և գիտեմ նաև, թե միայն արյամբ ու զոհաբերությամբ է նվաճվում և պահպանվում հայրենիքի իրական անկախությունը:
Իմ առաջնորդող կարգախոսն է. «Ապրել ու գործել միայն այն բանի համար, որի համար արժե մեռնել, և մեռնել այն բանի համար, որի համար արժեր ապրել»:
Հոգեբանորեն հազթահարած մահը և գիտակցելով մահով անմահանալու խորհուրդը` ես պատրաստ եմ մեռնել, որ ապրի Ազգն Հայոց. Մեռնել այնպես, որ մահս էլ ծառայի Հայրենիքին:
Ազգիս արյան անաղարտությանը նախանձախնդիր` ես ցեղակցիս հետ ընտանիք կազմելու և սերունդ տալու պարտավորություն ունեմ, գիտենալով թե սերնդատվությամբ է ապահովվում ազգի շարունակելիությունը և ընտանիքում է իրականացվում նորահաս սերնդի ազգային սկզբնական դաստիարակությունը:
Հետամուտ մեր լեզվի մաքրությանն ու իմաստային նշանակույթանը` հայ մարդու հետ ես խոսում եմ հայերեն, գիտակցելով, որ լեզվի մահը արագացնում է ազգերի հոգևոր մահը:
Իբրև զոհապաշտ ես երկյուղածորեն ոգեկոչում եմ մեր մեծ նահատակներին, որոնք առյուծացան իրենց արիության մեջ, աստվածացան իրենց նվիրումի մեջ, որոնք իրենց արյունը զոհաբերեցին մեր ազգի գոյությունը և պատիվը հավիտենական անցնելու համար:
Ես մեծագույն վստահություն եմ համարում հոգևոր խզումը սերունդների միջև, որով խախտվում է կապը Ազգի երեկվա ու վաղվա: Նախորդ սերունդներից կտրվելով` ես դառնում եմ հոգեպես անհող և անուղի, նախնյաց գործին և նպատակին անհաղորդ. ահա` թե ինչու դավանում եմ հոգեհաղորդակցություն սերունդների միջև, որի շնորհիվ իմ սերնդին ` փոխանցվում Ազգի հավիտենական բոցը:
Ազգիս արտաքին թշնամիներին գերազանցած լինելուս համար, ես պարտավոր եմ նախ գերազանցել իմ նախորդներին խիզախությամբ, հայրենանվիրումով, ազգահոգությամբ: Դա ասել է, որ իմ սերունդը Ազգի առջև ավելի մեծ պարտականություն ունի, քան ուներ անցնող սերուդը, և այդ պարտականության մեջ իմ անձնական բաժինը` առյուծի բաժինն է, ամենամեծը:
Արդար ուժի պաշտամունքն ունեմ ես, քանզի աշխարհը ճանապարհ է տալիս ուժեղներին` հոգով, մտքով և բազկով ուժեղներին: Ծարավ ուժի և արիության, ես իմ մեջ մշակում եմ զորության մարդուն, որ նշանաբանում է` «Ավելի, էլ ավելի զորություն»:
Առաջնորդապաշտ եմ ես, ասել է` հնազանդվելով Ազգիս կամքին, գիտեմ հնազանդել նաև Ազգիս ճշմարիտ առաջնորդին, որ կրողն ու ուսուցիչն է ազգային բարոյականի:
Հավատարիմ ներազգային բարոյականին ես ձգտում եմ արմատախիլ անել ներքին պառակտման ախտը, և ինձ հարազատ են այն բոլոր բարձր է եսակենտրոն ու հատվածական շահերից:
Ուր էլ լինեմ, ընկերային ինչ դիրք էլ որ ունենամ, ինչ քաղաքական ու կրոնական գաղափարներ էլ դավանեմ, ես կմնամ հպատակն ու մարտիկն իմ Ազգի:
Հայաստանից դուրս` օտարության մեջ, նյութական ինչ վիճակում էլ որ լինեմ, չեմ նա` իբրև անդարձ տարագիր ու կպահեմ իմ սրբազան ուխտը` դարձ դեպի Եկիր:
Իբրև ճշմարիտ Ազգապաշտ, ես իմ Ազգը սիրում եմ անհատականությունս ամբողջ ուժով` մտքիս, զգացումիս և կամքիս բովանդակ զորությամբ:
Ինձանում առկա է ցեղային հպարտության զգացումը, որն իր սերունդն առնում է այն ամենից, ինչ որ գեղեցիկ է, վսեմ ու հերոսական Հայրենի պատմության մեջ:
Ինձ համար Ազգի արժեքներն ու բարոյականը իմաստ ունեն, եթե ես կրում եմ դրանք իմ մեջ, ապրում դրանցով` ապահովելով մտքիս, խոսքիս ու գործիս ներդաշնակությունը:
Գիտակցելով, որ մեր անցյալը, ներկան ու ապագան մի անքակտելի ամբողջություն են, ես ձգտում եմ ապրել` անցյալի հիշողությամբ, ապագայի հաստատուն հավատով և առօրյա անդուլ պայքարով, միաժամանակ:
Ինձ համար նվիրական է այն ամեն - ազգային հայկականը, որ առկա է Հայոց պատմության ողջ ընթացքում:
Ես խորշում եմ այն բոլոր վարդապետություններից և հոսանքներից, որոնց գաղափարաբանությունը կամ գործունեությունը ուղղված է, առհասարակ, «Ազգ» երևույթի ու, մասնավորապես, Հայ ազգի դեմ:
Պարտվողականությունը ես հակադրում եմ հաղթական Ոգին, կրավորական տառապանքին` ներգործուն պայքարը, սարսափի հոգեբանությունը`մեռնելու կամքը, լալկանությանը` արիադավանությունը, մտքի անիշխանականությունը` ազգային մտածումը, կրոնական անդենականությունը` երկրավոր հայրենապաշտությունը, դասակարգային և հարանվանական եսականությանը` ներցեղային բարոյականը:
Որպես արիադավան, ինքս արիանալու և ազգակցիս արիացնելու պարտավորություն ունեմ ես` նշանաբանելով. «Արիացիր, արիացրու»:
Ինձ չի սարսափեցնում միջավայրի այլասերիչ ազդեցությունը, քանզի այն անզոր է ուծացնել, եթե ես ապրում եմ ազգորեն` Ազգի կյանքով և ազգի համար:
Փառահեղ նախնիներիս մեծությանը հետամուտ` ես պատկառում եմ իմ Ազգից և աշխատում ամենուր արժանավորապես ներկայացնել նրան:
Գիտակցելով, որ նաև իմ ձեռքում է գալիք սերունդների ճակատագիրը, ես ինքնավատնում իմեջ ազատ չեմ ու քաջառողջ լինելու պարտականություն ունեմ` առաջնորդվելով «Առողջ հոգին, առողջ մարմնում սկզբունքով»:
Ես լավատես եմ և խորապես հավատում եմ իմ գործին. նոր ուխտակից գտնել` ահա մի գործ, որի մեջ ես հոգնել չգիտեմ:
Իմ քարոզչությունը, առավելապես անձնական օրինակի քարոզչություն է: Համոզված իմ դավանանքի ճշմարտության մեջ` ես ձգտում եմ խոսել այնպես, որ իմ ձայնի մեջ ունկնդիրները Ազգի ձայնը լսել:
Քիչ եմ խոսում ես, որովհետև գործի մարդ եմ. Խոսում եմ միայն ուսանելու և ուսուցանելու համար, իսկ ուսանում- ուսուցանում եմ` գործելու համար:
Ազգիս հզորությունը հաղթանակին նախանձախնդիր` աշխատում եմ գիտության զինանոցից առնել իմ կռվի զենքերը, չմոռանալով նաև, որ մարդս ինքն է իր առաջին զենքը:
Ես գիտության, արվեստի կամ արհեստի ընդամենը մշակ չեմ, այլ` դրանք իմ Ազգին ծառայեցնելու ձգտող անխոնջ մարտիկ:
Ազգիս արարչահաղորդ Կամքը-ահա գերագույն հեղինակությունն ինձ համար:
-Կամենում եմ հաղթել և հարատևել,- իր վճիռն է հայտնում Ազգը:
-Այո, դու պիտի հաղթես և հավերժես, ես քեզ հետ եմ ու հնազանդ քեզ, եղիցի քո Կամքը,- վճռաբար ասում ես:
http://www.youtube.com/watch?v=kuwgDU3JOJY&NR=1
Ambrosine
17.01.2010, 18:36
http://www.youtube.com/watch?v=kuwgDU3JOJY&NR=1
Ես գիտեի՝ մեր լեզուն հայերենն ա: Փաստորեն, իրոք պետք է պարզել՝ ով ենք մենք իրականում:think:
Ես գիտեի՝ մեր լեզուն հայերենն ա: Փաստորեն, իրոք պետք է պարզել՝ ով ենք մենք իրականում:think:
Աստղ ջան դե ինչ եք խորացել, տղերք են, երևի հայկական ֆոնտ չեն ունցել, կամ կոնկրետ ռուսախոս հայերի համար են սարքել:
Հայաստան, երկիր դրախտավայր,
Դու մարդկայնո ցեղիս օրրան,
Դու և բնիկ իմ Հայրենիք,
Հայաստա՛ն, Հայաստա՛ն, Հայաստա՜ն։
Ի վեհ անհունդ սիրտ իմ, ո՜հ, հույժ
Ոգևորի ի նոր խրախույս,
Եվ անձկայրյաց ի քեզ հուսամ,
Ի քեզ, ի քեզ, հույս իմ միայն,
Հայաստա՜ն, Հայաստա՜ն, Հայսատա՜ն։
Հայաստա'ն, անո՛ւն փարելի,
Ի քեզ հանգիստ Նոյան տապան,
Եգիտ և քև ապրեցավ Նոյ,
Հայաստա՛ն, Հայաստա՜ն, Հայաստա՜ն։
Գետք քաջառաջք ադենաբուղխ
Զհողդ բարի առնեն հուռթի,
Քև ապրիմ ես, քև միշտ ցնծամ,
Քև, քև պանծամ, փառք իմ միայն։
Հայաստա՚ն, Հայաստա՜ն, Հայաստա՜ն։
Հայաստան, ծնող դյուցազանց
Եվ հրաշալյաց հանդիսարան.
Քո զեփյուռին քաղցր և շնչյուն,
Հայաստա՜ն, Հայաստա՜ն, Հայաստա՜ն։
Հայկ, Արմենակ, Արամ, Տիգրան
Տրդատ, Սմբատ, Վարդան, Վահան,
Զոր շնչեցին և զորացան,
Զքեզ հիշեմ, զքեզ սիրեմ,
Զքեզ, զքեզ, սեր իմ միայն
Հայաստա՜ն, Հայաստա՜ն, Հայաստա՜ն։
խոսք` Հ.ՄԻՐԶԱ-ՎԱՆԱՆԴԵՑՈՒ, Երաժշտ.` Գ. ԵՐԱՆՅԱՆԻ
ՄԵՆՔ
Մենք քիչ ենք‚ սակայն մեզ հայ են ասում։
Մենք մեզ ո՛չ ոքից չենք գերադասում։
Պարզապէս մենք էլ պիտի ընդունենք‚
Որ մենք‚ միայն մենք Արարատ ունենք‚
Եվ որ այստեղ է՝ բարձրիկ Սեւանում‚
Երկինքը իր ճիշտ պատճենը հանում։
Պարզապէս Դաւիթն այստեղ է կռուել։
Պարզապէս Նարեկն այստեղ է գրուել։
Պարզապէս գիտենք ժայռից վանք կերտել‚
Քարից շինել ձուկ, եւ թռչուն՝ կաւից‚
Ուսուցման համար եւ աշակերտել
Գեղեցկի՛ն‚
Բարու՛ն‚
Վսեմի՛ն‚
Լաւի˜ն…
Մենք քիչ ենք‚ սակայն մեզ հայ են ասում։
Մենք մեզ ոչ մէկից չենք գերադասում
Պարզապէս մեր բախտն ուրիշ է եղել‚
Պարզապէս շատ ենք մենք արիւն հեղել:
Պարզապէս մենք մեր դարաւոր կեանքում‚
Երբ եղել ենք շատ
Ու եղել կանգուն‚
Դարձեալ չենք ճնշել մէկ ուրիշ ազգի‚
Ո՛չ ոք չի տուժել զարկից մեր բազկի։
Եթե գերել ենք՝
Լոկ մեր գրքերով.
Եթե տիրել ենք՝
Լոկ մեր ձիրքերով…
Պարզապէս մահն է մեզ սիրահարուել‚
Իսկ մենք ինքնակամ նրան չենք տրուել։
Ու երբ ճարահատ մեր հողն ենք թողել՝
Ուր էլ որ հասել‚ որտեղ էլ եղել‚
Ջանացել ենք մենք ամէնքի համար:
Շինել ենք կամուրջ‚
Կապել ենք կամար‚
Ամեն տեղ հերկել‚
Հասցըրել բերքեր‚
Ամենքին տուել միտք‚ առած‚ երգեր՝
Պաշտպանել նրանց հոգեւոր ցրտից‚-
Ամեն տեղ թողել մեր աչքից՝ ցոլանք‚
Մեր հոգուց՝ մասունք‚
Եւ նշխար՝ սրտից…
Մենք քիչ ենք‚ այո՛‚ բայց կոչւում ենք հայ,
Գիտենք դեռ չանցած վէրքերից տնքալ‚
Բայց նոր խնդութեամբ ցնծալ ու հրճուել:
Գիտենք թշնամու կողը մխրճուել
Ու բարեկամին դառնալ աջակից:
Դուրս գալ մեզ արուած բարութեան տակից՝
Մէկի փոխարեն տասն հատուցելով…
Յօգուտ արդարի եւ արեգակի
Գիտենք քուէարկել մեր կեանքով նաեւ…
Բայց թէ կամենան մեզ բռնի վառել,
Մենք գիտենք մխալ եւ կրակ մարել:
Իսկ եթէ պէտք է խաւարը ցրել՝
Գիտենք մոխրանալ որպէս վառ կերոն.
Եւ գիտենք նաեւ մեզ կրքոտ սիրել‚
Բայց ուրիշներին միշտ էլ յարգելով…
Մենք մեզ ոչ մէկից չենք գերադասում‚
Բայց մեզ էլ գիտենք -
Մեզ հայ են ասում։
Եւ ինչո՞ւ պիտի չհպարտանանք…
Կա՛նք։ Պիտի լինե՛նք։ Ու դեռ շատանա˜նք։
My World My Space
19.01.2010, 16:46
ԵՌԱՁԱՅՆ ՊԱՏԱՐԱԳ
(հատված)
Աքսորը միայն բռնի չի լինում,
այլև կամովին,
...
Օտարության մեջ ազատ լինելը ա՜յլ գերություն է,
և տան մեջ նույնիսկ գերի լինելը` ա՜յլ ազատություն:
Իսկ տունն էլ տո՛ւն չէ, այլ հայրենի՜ք է,
և ի՜նչ հայրենիք.
գայլի երախից ձեռքերով խլված մի Դավիթ մանուկ,
երկնաքարի ակռայից պրծած-ողանդամ մի սերմ...
Եվ ո՞վ կգտնի, որտե՞ղ կգտնի
այսպիսի մեկ այլ երկրորդ հայրենիք
և ի՜նչ հայրենիք
Թերևս աշխարհում ո՛չ մի հայրենիք
մե՜ծ ու վիթխարի, զորե՜ղ ու կարող ո՛չ մի հայրենիք
յուրայինների սրտում ու հոգում չի հարուցանում
այնքա՜ն սեր անանց ու կարո՜տ այնքան,
որքան այս մի բուռ - բռում սեղմվծ երկիրը Հայոց.
ո՛չ ոք աշխարհում իր հայրոնիքով մեծ ու մեծանուն
չի հպարտանում այնպիսի մանո՜ւկ միամտությամբ,
այնքա՛ն ինքնամոռ և անվերապա՜հ,
ինչքան որ սրանք.
ո՛չ ոք աշխարհում իր հայրենիքը չի տենչում այնպես,
ինչպես որ սրանք.
և չի հավաում այնպիսի մանո՜ւկ միամտությամբ,
ինչպես որ սրանք.
և չի դողդողում նրա այսօրվա ու վաղվա վրա,
ինչպես որ Սրա
Հայաստան, երկիր դրախտավայր,
Դու մարդկայնո ցեղիս օրրան,
Դու և բնիկ իմ Հայրենիք,
Հայաստա՛ն, Հայաստա՛ն, Հայաստա՜ն։
Ի վեհ անհունդ սիրտ իմ, ո՜հ, հույժ
Ոգևորի ի նոր խրախույս,
Եվ անձկայրյաց ի քեզ հուսամ,
Ի քեզ, ի քեզ, հույս իմ միայն,
Հայաստա՜ն, Հայաստա՜ն, Հայսատա՜ն։
Հայաստա'ն, անո՛ւն փարելի,
Ի քեզ հանգիստ Նոյան տապան,
Եգիտ և քև ապրեցավ Նոյ,
Հայաստա՛ն, Հայաստա՜ն, Հայաստա՜ն։
Գետք քաջառաջք ադենաբուղխ
Զհողդ բարի առնեն հուռթի,
Քև ապրիմ ես, քև միշտ ցնծամ,
Քև, քև պանծամ, փառք իմ միայն։
Հայաստա՚ն, Հայաստա՜ն, Հայաստա՜ն։
Հայաստան, ծնող դյուցազանց
Եվ հրաշալյաց հանդիսարան.
Քո զեփյուռին քաղցր և շնչյուն,
Հայաստա՜ն, Հայաստա՜ն, Հայաստա՜ն։
Հայկ, Արմենակ, Արամ, Տիգրան
Տրդատ, Սմբատ, Վարդան, Վահան,
Զոր շնչեցին և զորացան,
Զքեզ հիշեմ, զքեզ սիրեմ,
Զքեզ, զքեզ, սեր իմ միայն
Հայաստա՜ն, Հայաստա՜ն, Հայաստա՜ն։
խոսք` Հ.ՄԻՐԶԱ-ՎԱՆԱՆԴԵՑՈՒ, Երաժշտ.` Գ. ԵՐԱՆՅԱՆԻ
Կներեք ես թեման ամբողջությամբ չեմ կարդացել, միգուցե կրկնվեմ, բայց ամեն դեպքում կցանկանայի գրել: Ո՞վ ենք մենք իրականում, ոչ մենք իրականում այն ազգը չենք, որ ցույց են տալիս Հայլուրով, մենք բնավ բարգավաճող ու վագրի քայլերով առաջ ընթացող ազգ չենք: Մեր ՝ ինչպես շատերը իրենց լոզունգն են սարքել, ու տեղի-անտեղի բարձրաձայնում են արիացի, ամենալավը լինելը, մեզ ոչինչ չի տալիս, քանի որ այնքան ենք դեգրադացվել Մարդ հասկացությունից՝ մեր պահվածքով ու ապրելակերպով, որ անգամ համեմատելի չենք ամենացածր բանականություն ունեցով որևէ էակի հետ: Ինձ համար բնավ կարևոր չի, թե ով ենք եղել իրականում, որտեղից ենք գալիս, եթե ես չափազանց հստակ տեսնում եմ մեր ներկան. ես տեսնում եմ անճարությունից կամրջից նետվող հորը, ով չի կարողանում իր երեխայի քաղցը հագեցնել, ես տեսնում եմ ամենինչից զզված, հիասթափված ու երկիրը մի ձև լքող Քաղաքացի, ես տեսնում եմ Համալսարանի Սև շենքում սովորող հաբրգած պապաների լկստված տղաների ավտոմեքենաները, որոնց գինը ամենաքիչը իմ խղճուկ հայրենքի մեկ տարվա բյուջեն արժի: Ես տեսա հույս, ելք, ես տեսա ոտքի կանգնաց, վրանաքաղաք ստեղծած, պայքարող ու հպարտ ժողովուրդ, բայց տեսա հինգ հազար դրամով ծախվող ու առնող մարդկային տականքի: Ես տեսնում եմ, ով ենք մենք իրականում, ինձ դա է հետաքրքրում, կյանքս չեմ ուզում ապրել անցյալը տեսնելով, ես լավը տեսնելու կարիք ներկա պահին ունեմ, բայց ոչ մի ձև չի ստացվում: Իսկ ոմանք շարունակում են մտորել, թե ով ենք մենք եղել անցյալում…
My World My Space
19.01.2010, 16:56
Սակայն հայ դեռ կա՜ր,
և հայե՛ր կային:
Կար աքսորյալի մի քայլ երերուն,
կար սովագարի աչք անմարդկային,
և անապատ կար`
տա՜ք,
իբրև ապտակ:
Կար սողք ու թռիչք համաճարակի,
բայց և կար կամքի մի կենտ արագիլ,
որ փլատակվող երկինքների տակ
ու մշտաբորբոք անշեջ կրակի
շեկ շեղջի վրա կանգնած էր արդեն
ո՛չ թե մեկ ոտքով,
այլ երկո՛ւ ոտքով...
Կար եռամատնյա մի խաչակնքում
և եռամասնյա մի մեծ նպատակ,
որ պիտի սրանք դեռ կատարեին:
Նախ`
կատարեցին միակ կարելին.
թրի-սրի դեմ,
հրի դեմ, ջրի,
հրանոթի դեմ ու գնդացըրի,
երեկվա նման ու վաղվա նման
մարտնչում էին առկա-ատամով,
կռվում կրունկով,
թաթով ու ծունկով`
Վանում, Ուրֆայում, Մուսայի վրա,
Գարահիսարի կիսավեր բերդում...
...անխուսափ մահվան կարմիր սգերթում,-
անհայտ-անվանի սրբազա՜ն խենթեր,
որ մահվան շնչից չտատանվեցին
և… դրոշակո՛վ չպատանվեցին,
այլ լոկ հեռվահաս ու բազմադարյան
իրենց ծփացող ծիրանի արյամբ…
Եվ կատարեցին կիսակարելին.
ահի՜-մահի դեմ,
հովի-սովի դեմ,
արնահոսի դեմ
ու բարբարոսի`
ջուրն էին նետում իրենք թե՛ իրենց,
թե՛ իրենց որդոց,
թույն տալիս իրենց սիրասուն կանանց
և աղջիկներին,
սպանում մորը,
սպանում հորը
և… խելագարվո՜ւմ,
և... խելագարվո՜ւմ,-
արդեն կրկնակի՛ սրբազան խենթեր,
որ զորեղ էին, ո՛չ ամենազո՜ր`
այլևըս անհաղթ ու անպարտելի,
այլևըս հաղթած ոսոխին, աստծուն…
Կատարում էին և… անկարելին.
այսքանից հետո չէի՜ն մահանում`
պահվելով իրենց հարազատների դիակների տակ,
ապաստանելով ոչ երկոտանի, այլ չորքոտանի
գազանի որջում,
ապաստանելով այն միա՜կ աստծուն,
որ դեռ չէր ժխտված
և որ կոչվում էր ինչպես Պատահմունք,
այնպես էլ Դիպված...
Ապաստանելով, վերջապես, նաև... կանանց տարազին:
Եվ առյուծաձև-արջակոխ լաճեր,
ճետեր արծվաձագ
ու մանչեր կորյուն,
որ ծնվել էին կարծես գլխարկով,
հիմա` զինազուրկ և ունայնաձեռ,
հիմա` նշանված կնիքով մահվան,
այլևս ուժաթափ,
նաև ուշաթափ`
լաչա՜կ կապեցին իրենց գլխներին
և խառնվեցին թափորին կանանց,
որպեսզի գուցե հաջողեն փրկվել:
Կարծես գլխարկո՜վ ծնված մայրերից`
լաչակը հիմա այս խակ այրերի
գլուխն էր այրում առավել գուցե,
քան թե շիկացած թասն այն պղնձե,
որ դրվեց գլխին իրենց հայրերի`
լաչակի տակից փայլակ արձակող աչքի դեմ իրենց:
Եվ շրջազգեստը կպչում էր նրանց`
թերևս ավելի խենեշ ձևերով,
քան առևանգիչ վաչկատուների բազուկները պիղծ
իրենց մայրերի կողին սուրբխորան
և քույրիկների երկգմբեթ վանքին:
Եվ այս ամենը`
լաչակի տակից շանթեր արձակող իրենց աչքի դեմ…
Եվ ճողոպրեց, փրկվեց մազապուրծ`
ո՛չ մի ակնթարթ նա չմոռացավ
ու երբևիցե չի՜ մոռանալու
իր կրած անլուր անպատվությունը
և անպատմելի ողջ պատմությունը
յուրայնոց ու յուր…
Եվ ասում եմ ձեզ`
մարգարեի պես.
-Օ՜, կնատարազ այրերի ոխի՛ց վախեցեք կյանքում
և սարսափեցեք նրանց վրեժի՜ց անբեկանելի:
Եվ ո՜ւր էլ լինեն այդ կնատարազ այրերի որդիք,
ինչքա՜ն էլ լինեն իրարից բաժան, իրար անճանաչ`
նրանց էլ հաշվեք հատո՛ւկ զորագունդ,
և նրանց շնչից դեռ օդը պիտի լցվի սարսուռով,
ու հողն ունենա երկրաշարժային գլխապտույտներ…
Օ՜, կնատարազ այրերի քենի՛ց դողացեք անվերջ
և սահմռկեցեք վրեժի՜ց նրանց,
որ սրբազան է այն շարժումի պես,
ինչ երդում տվող աջն է կատարում
կրծքի ձախ կողմին` սրտին դրվելիս…
-Ուխտըդ ուխտակա՜ն, ո՜վ սրբազան խենթ,
Ուղտըդ ուխտակա՜ն…
Կներեք ես թեման ամբողջությամբ չեմ կարդացել, միգուցե կրկնվեմ, բայց ամեն դեպքում կցանկանայի գրել: Ո՞վ ենք մենք իրականում, ոչ մենք իրականում այն ազգը չենք, որ ցույց են տալիս Հայլուրով, մենք բնավ բարգավաճող ու վագրի քայլերով առաջ ընթացող ազգ չենք: Մեր ՝ ինչպես շատերը իրենց լոզունգն են սարքել, ու տեղի-անտեղի բարձրաձայնում են արիացի, ամենալավը լինելը, մեզ ոչինչ չի տալիս, քանի որ այնքան ենք դեգրադացվել Մարդ հասկացությունից՝ մեր պահվածքով ու ապրելակերպով, որ անգամ համեմատելի չենք ամենացածր բանականություն ունեցով որևէ էակի հետ: Ինձ համար բնավ կարևոր չի, թե ով ենք եղել իրականում, որտեղից ենք գալիս, եթե ես չափազանց հստակ տեսնում եմ մեր ներկան. ես տեսնում եմ անճարությունից կամրջից նետվող հորը, ով չի կարողանում իր երեխայի քաղցը հագեցնել, ես տեսնում եմ ամենինչից զզված, հիասթափված ու երկիրը մի ձև լքող Քաղաքացի, ես տեսնում եմ Համալսարանի Սև շենքում սովորող հաբրգած պապաների լկստված տղաների ավտոմեքենաները, որոնց գինը ամենաքիչը իմ խղճուկ հայրենքի մեկ տարվա բյուջեն արժի: Ես տեսա հույս, ելք, ես տեսա ոտքի կանգնաց, վրանաքաղաք ստեղծած, պայքարող ու հպարտ ժողովուրդ, բայց տեսա հինգ հազար դրամով ծախվող ու առնող մարդկային տականքի: Ես տեսնում եմ, ով ենք մենք իրականում, ինձ դա է հետաքրքրում, կյանքս չեմ ուզում ապրել անցյալը տեսնելով, ես լավը տեսնելու կարիք ներկա պահին ունեմ, բայց ոչ մի ձև չի ստացվում: Իսկ ոմանք շարունակում են մտորել, թե ով ենք մենք եղել անցյալում…
Հայերիս համար 1 խնդիրն է` ինքնաճանաչողությունը:
Դու պատկերացրու մի պրոֆեսոր ավտովթարից կորցնում է հիշողությունը: Հը...մ...
Միմիայն այս ուղղությամբ պետք է կատարվեն քայլեր: Ինքնաճանաչողություն: Մեր ացյալը, մեր մշակույթը, մեր տարազները, մեր նիստուկացը. Բարոյականությունը պետք է հիշենք, ճանաչենք, իսկ հետո.... հետո վստահ եղեք, կտեսնեք այն դրախտը, որի մասին խոսում են մեր գրքերը:
My World My Space
19.01.2010, 16:58
Եվ այն ժամանակ, երե՛կ տակավին,
ո՞ւր էր աշխարհը և ի՞նչ էր անում,
ո՞ւր էր ականջը հանուր մարդկության,
որր չանսաց, օ ո՛չ, չուզեցա՜վ լսել
մի ամբողջ ազգի կանչը կաղկանձուն.
-Կոչեմ ապրողա՜ց…
Եվ այն ժամանակ, երե՛կ տակավին
ո՞ւր էր աշխարհը և ի՞նչ էր անում,
ո՞ւր էր օրենքը հանուր մարդկության,
որ հանցապարտին չմահապարտեց…
Նա հանցապարտին չմահապարտեց
և դրանով բրդեց մի ապուր,
որ 20 տարի անցնելուց հետո
հենց ինքը խռթեց ամբողջ 10 տարի:
Եվ ասում եմ ձեզ`
ուշացածի պես.
-Մե՜ր, նա՛խ մեր, լո՛կ մեր ապրածը հետո
վերապրեց ինքը աշխարհը համայն`
երբՎիլհելմ Հաջին Հիտլերին ծնեց,
և Թալեաթը ծնեց Հեբբելսին.
երբ չեթեն իրեն էսէս անվանեց,
և ենիչերին կոչվեց գեստապո,
շեհիդն ու միլլին` պատերազմ տոտալ,
Նոր կարգ` հիքմեթի հոքյումեթը հին,
հագգ դին ասվածը` նորակոչ նացիզմ,
և ցեղը` ռասսա,
ժոյն թուրքը` ֆաշիստ…
Եվ ասում եմ ձեզ`
ուշացածի պես,
կրկնում եմ նորից,
որ կրկնեք և դուք.
-Հին Չանկըրըից իր սկիզբն առավ Բուխենվալդը նոր,
Օսվենցիմների սկիզբը դրվեց Դեր-Զորում միայն,
Մայդանեկները Զիարեթներում հիմնադրվեցին,
Դախաուները` Էնկյուրիներում, Ռաքքայում, Բաբում…
My World My Space
19.01.2010, 17:00
Մեր ականջները`
յուրաքանչյուրը մի զանգակատուն,
լցված են ցայսօր կաղկանձ-կռոցով,
քրքիջով խենեշ,
լացով ու կոծով,
ճիչով օգնության,
վրեժի գոչով,
որ ասղընտում են թմբկաթաղանթը մեր ականջների:
Ու մեր աչքերի ցանցամաշկը խեղճ
իր մեջ է ցայսօր վանդակած պահում
ա՛յն պատկերները անպատկերելի,
որ կրկնվելով նորացան էլի
20-25-30 տարի անցնելուց հետո`
լեհերի հողում,
ռուսական բազում քաղաքների մեջ
ու պատերի տակ Հիրոսիմայի...
Կրտսերը դատվե՜ց
և (ողջ աշխարհն է վերստին գոչում),
դեռ պիտի՛ դատվի այսօր ու վաղը.
սպանությանը վաղեմիության ժամկետ չի կպչում,
ինչպես չի կպչում ներկը կրակին:
Կրտսերը դատվե՜ց
ու դեռ կդատվի՜,
մինչդեռ ավա՜գը… ճանաչվեց անպարտ,
մինչդեռ ավա՜գը... քայլում է հպարտ`
այլևըս մաքո՜ւր, օսլայվա՜ծ, կոկի՜կ,
երեսին ժպի՜տ` դիմա՛կ չհանվող,
և ձեռքն է մեկնում ու ձեռք է սեղմում:
Ու ես չեմ կարող կամա՜ց չգոչել.
սեղմելուց առաջ դուք ստուգեցեք
նրանց ձեռքե՜րը:
Դուք ստուգեցեք նրանց ձեռքե՜րը
և… հիմա՛ նույնիսկ,
կես հարյուրամյա՜կ անցնելուց հետո,
նրանց խնամված եղունգների տակ
դարձյա՛լ կտեսնեք... լերդացած արյո՜ւն…
Մի՛ նայեք նրանց այս կոկոզավիզ-գոռոզ քայլվածքին:
Ինչքան էլ նրանք առաչոք քայլեն քթները տնկած`
գլխահակ են միշտ նրանք մեր հանդեպ,
ինչպես անպտուղ-փչակված ուռին` կենարար ջրի…
Ու եթե նրանք
քայլում են այսպես փքված-բարձրավիզ`
լոկ ա՛յն պատճառով,
որ խուսափում են մեր հայացքներին գեթ հանդիպելուց...
Մեր ազգանունից` այս «յան»-ից միայն,
պիտի՛ որ նրանք սոսկան առավել,
քան թե Մակբեթը Դունկանի շուքից…
Այլևըս նրանց կանայք միգուցե
իրենց երեսին չարսավ չեն գցում,
բայց տղամարդկանց երեսն ու դեմքը
պիտի՛ որ ընդմիշտ չարսավված մնա`
ամոթի՜ անմաշ և անպոկելի տաք սարդոստայնով
և զարհուրանքի՛, և զարհուրանքի՜ ցանցով գունաթափ…
Ու եթե հիմա ե՛ս չասեմ, ապա մեռելներն անթաղ
պիտի հաստատեն իրենց սուր ճիչո՜վ,
որ թռչուն-գազան որքան էլ կտցեն-գիշատեն իրենց`
մեռելներն անթաղ մսակալվում են կրկին ու կրկին
և ամեն գիշեր սուսուփուս մտնում
պաղ մարդասպանի անկողինը տաք`
պառկելով նրա ու կնոջ միջև…
Որքան էլ դիերն արյունաքամվեն`
հողն իրենց արյամբ արծնապատելով,
ամեն առավոտ, դարձյա՜լ ու կրկի՜ն,
իրենց արյունը խառնում են նրանք
ու պիտի խառնեն, դարձյա՛լ ու կրկի՜ն,
արյունահեղի և իր լակոտի
ըմպելիք սուրճին կամ օշարակին…
Բյուր մեռելների անխուփ աչքերն են նրանց հետևում`
ա՜յն արևի պես, որ պոկ չի գալիս
իրեն նայողի հայացքից մթնած:
Եվ բաց մնացած միլիոն աչքերի մեռելափայլը`
իբրև ածելի՜,
մահվան ահռելի իր երթևեկն է անվերջ կատարում
սրանց ինքնագոհ երեսի վրա, որ օճառվում է
կտրված գլխի արյամբ համակված գիսակ-վրձինով
ու լվացվում է լեղի և աղի արցունքով միայն...
Եվ նահատակված-լլկված կույսերի, հարսների, կանանց
էլեկտրահաղորդ անփուտ մազերը, ինքնահյուսվելով,
դարձել-դառնում են ու դառնա՜ն պիտի
փափուկ-մետաքսե մի գիշերանոց`
նրանց դուստրերի,
նրանց հարսների
ու կանանց համար-
մի գիշերանո՜ց,
որ իրականում այրող ու վառող զսպաշապիկ է…
Հրաշքով փրկված,
աշխարհեաշխարհ զարկված որբերի ողբը ողորմուկ
և այրիների անեծքը անծուխ,
որ բռնի կլլված զսպանակի պես թռչում անդրադարձ,
բայց չհասնելով ո՜չ սատանային և ո՜չ էլ աստծուն`
վերադառնում է զսպանակաթափ,-
վերադառնալով բնակվում է նա
այս անգամ արդեն նրա՛նց տներում,
ովքեր հատեցին ջիղը այրության
և այրիության գիրը տպեցին
ճակատի վրա մի ո՜ղջ աշխարհի.
բնակվում այնտեղ` ալլահի տեղակ,
վարձք ու օրհնության տեղը գրավում`
նրանց տներից դուրս վռնդելով
եղած ու չեղած ջիներին բարի,
ծղրդին անգամ,
ճռիկին նաև...
Կապված ենք, այսպե՛ս, կապված ենք իրար`
ո՛չ սիամական երկվորյակի պես,
այլ իբրև երկու խեղճ տաժանակի՜ր.
մենք` մեր ցավերի ծանրությամբ տանջող
ու մեր հատուցման արդար պահանջով,
իսկ նրանք` իրենց ամոթով (գուցե՛),
իսկ նրանք իրենց սոսկումով (հաստա՜տ):
Կապված ենք, այսպե՜ս, կապված ենք ամուր
ու չե՛նք բաժանվում ու չե՛նք բաժանվի,
մինչև կաթ թափած, ո՛չ, արյո՜ւն թափած
կատուն պատժվի ա՛յն վագրի նման,
որ Պոտըսդամում պատիժն իր կրեց
առավել արդար և ծանր ավելի,
քան Նյուրնբերգի ահեղ ատյանում...
Եվ դարերն անգամ չեն տա թողություն,
թե՛ բոլոր նրանց, ովքեր զրկեցին,
թե՛ բոլոր նրանց, ովքեր լքեցին:
Սրա՜նք ու նրա՛նք…
Նրա՛նք ու սրա՜նք
աշխարն այս անմեղ դարձըրին մի մոմ
և կրակ տվին... երկո՜ւ ծայրերից:
Եվ այրվում է նա, դարեր շարունակ,
այրվում-կարճանում երկո՜ւ ծայրերից...
Իսկ ժողովուրդը` ծայրերի մեջտեղ,
երկու կրակի սղվող արանքում,
և քանի՜ անգամ գոչեց սրտդողած
ու քանի՞ անգամ դեռ պիտի գոչե.
-Կոչեմ ապրողա՜ց,
ապրողա՜ց կոչեմ…
My World My Space
19.01.2010, 17:02
Մեր… հայրենի՜քը մեզնից դատարկվեց:
Բայց… ո՛չ մի վայրկյան, ո՛չ մի ակնթարթ,
մենք չե՜նք դատարկվել մեր հայրենիքից:
Մե՜նք սպանվեցինք մեր հայրենիքում,
բայց հայրենիքը մեր մեջ չսպանվե՜ց,
ո՜չ, ապրում է նա կրկնակի՜ կյանքով:
Իսկ ով չսպանվեց, փրկվեց պատահմամբ,
նա աքսորված է իր հայրենիքի՜ց…
…Տասնհինգ դար է, ինչ լսում ենք այն,
որ անգիր գիտի նաև աշխարհը.
«Խնդրեցեք` տացի՛»:
Ո՛չ, սուտ է, Հիսո՜ւս,
ո՛չ, կարելի է շարունակ փնտրել,
փնտրել մեզ նման,
բայց և չգտնե՜լ:
Եվ կարելի է չգտնել ոչի՜նչ,
նաև ամե՜ն ինչ չգտնել կյանքում,
նաև ամե՜ն ինչ, բայց ոչ… հայրենիք:
Հայրենիքն այն է, որ չեն որոնում:
Հայրենիքն այն է, որ գտնված է
ի սկզբանե, ի ծնե և միշտ,
ուրեմն նաև նա չի էլ կորչում:
Իսկ մերը… կորա՜վ…
Եվ ընդմի՞շտ:
Օ, ո՛չ:
Հայրենիքն այն է, որ որ թե կորչում,
այլ ընդամենը հափշտակվում է,
ինչպես որ ձեռքի ափը չի կորչում,
երբ նա փակվում է,
բայց և չի կարող միշտ մնալ փակված,
ինչպես հայրենին` միշտ հափշտակված…
My World My Space
19.01.2010, 17:04
Մա՜րդ ենք, ո՛չ մանրէ,
որ բազմանում է` իրեն կիսելով:
Միանալով է մարդը բազմանում.
եկեք միանա՜նք:
Եկեք միանա՜նք,
որ մեր այս փոքրի՛կ, շա՜տ փոքրիկ հողի երազանքը մեծ
մարմին ստանա մեր միս-ոսկորով,
և մարմնավորված մեծ երազանքի բուժիչ բարությամբ
մենք էլ ազատվենք մեր ոխ ու քենի ցածր զգացումից,
որ դրանով իսկ չնսեմանանք անգամ մեր ներսում,
այլ մնանք մեր վեհ հպարտությա՜ն հետ,
նաև մեր վսեմ արհամարանքի՛,
բայց ավելի շատ` մեր ծով բարությա՜ն
ու մեր բնածին այլասիրությա՜ն,
որից զրկվելով` մենք կարծես մե՜նք չենք,
կիսավերակ ենք և կանգուն շե՛նք չենք…
Մենք այսպիսի՜ն ենք
ու պիտի՛ լինենք:
Թողած ցավը մեր, ցավը լեռ ու բեռ`
կրում ենք ցավը համա՜յն աշխարհի:
Թողած հոգսը մեր, հոգսը քար ու սար`
հոգում ենք հոգսը համա՜յն աշխարհի…
Թո՛ղ որ համեցող, բայց չանհամացող արդարությունը
ամենից առաջ հասնի ամենքի՜ն,
մեզ` միայն վերջո՛ւմ…
Եվ մեր կսկիծը զսպանակելով`
մենք մասնակցում ենք այլոց հանդեսին,
մասնակցում սրտա՜նց-անմախա՛նք-անքեն…
Թո՛ղ ուրախության ուղտը գեթ վերջո՜ւմ, ամենա՜վերջում,
իր ծունկը ծալի մեր դռան առաջ`
թեպետ ուշացած, բայց միշտ ցանկալի ուխտավորի պես…
Բայց սպառվում է մինչև իսկ սրբի համբերությունը,
ինչպես հոտում է մինչևիսկ ջուրը` արգելակումով:
Մենք հաջորդներն ենք Սուրբ Նահատակաց,
սակայն բնավ էլ սուրբ չենք ինքներըս,
մա՜րդ ենք հասարակ
և… հավատում ենք, որ պիտի դառնա
մեր յուրաքանչյուր խլյակը` այլակ միատեղումի,
և յուրաքանչյուր փշուրը` պաշար մոտալուտ վաղվա,
մնացորդն` աճորդ,
մասունքը` մսուրք,
սփյուռքը` ապառք,
նշխարը` աշխարհ…
Եվ այս ասում եք ո՛չ դուք, ո՛չ նրանք,
այլ ե՜ս եմ ասում,
ես` Սիս-Մասիսըս,
անդո՜ւլ-անդադա՜ր-անվե՜րջ զնգացող իմ անքուն զանգով:
Գողթան երգերի չափով այլազան,
բամբ բամբիռների հնչումով պես-պես,
ամենատարբեր ելևէջումով շարականների
Սիսն ու Մասիսն են զրնգում անվե՜րջ-անդադա՜ր-անդո՜ւլ.
ով ականջ ունի,
բլթակ հավատո`
նա պիտի՛ զգա
իմ եռաղողանջ զանգի ասմունքը,
իմ եռաբանյա ասքի ղողանջը,
իմ եռամատնյա խաչակնքումի շնչող ստվերը.
-ՈՂԲԱՄ ՄԵՌԵԼՈ՜Ց...
-ԲԵԿԱՆԵՄ ՇԱՆԹԵ՜Ր...
-ԿՈՉԵՄ ԱՊՐՈՂԱ՜Ց...
My World My Space
19.01.2010, 17:07
ով չի կարդացել խնդրում եմ (պահանջելով), որ կարդա։
Երբեք ոչ մի հայ այսքան ամբողջական չի տվել մեր զգացմունքների նկարագրությունը, ու այսպես հստակ չի ուղենշել մեր ճանապարհը։
Ամեն անգամ կարդալիս աչքերս խոնավանում են.....
Հ.գ. եթե ւոզում եք,կարող եմ մի առանձին թեմայով ամբողջը գրել............
Կներեք ես թեման ամբողջությամբ չեմ կարդացել, միգուցե կրկնվեմ, բայց ամեն դեպքում կցանկանայի գրել: Ո՞վ ենք մենք իրականում, ոչ մենք իրականում այն ազգը չենք, որ ցույց են տալիս Հայլուրով, մենք բնավ բարգավաճող ու վագրի քայլերով առաջ ընթացող ազգ չենք: Մեր ՝ ինչպես շատերը իրենց լոզունգն են սարքել, ու տեղի-անտեղի բարձրաձայնում են արիացի, ամենալավը լինելը, մեզ ոչինչ չի տալիս, քանի որ այնքան ենք դեգրադացվել Մարդ հասկացությունից՝ մեր պահվածքով ու ապրելակերպով, որ անգամ համեմատելի չենք ամենացածր բանականություն ունեցով որևէ էակի հետ: Ինձ համար բնավ կարևոր չի, թե ով ենք եղել իրականում, որտեղից ենք գալիս, եթե ես չափազանց հստակ տեսնում եմ մեր ներկան. ես տեսնում եմ անճարությունից կամրջից նետվող հորը, ով չի կարողանում իր երեխայի քաղցը հագեցնել, ես տեսնում եմ ամենինչից զզված, հիասթափված ու երկիրը մի ձև լքող Քաղաքացի, ես տեսնում եմ Համալսարանի Սև շենքում սովորող հաբրգած պապաների լկստված տղաների ավտոմեքենաները, որոնց գինը ամենաքիչը իմ խղճուկ հայրենքի մեկ տարվա բյուջեն արժի: Ես տեսա հույս, ելք, ես տեսա ոտքի կանգնաց, վրանաքաղաք ստեղծած, պայքարող ու հպարտ ժողովուրդ, բայց տեսա հինգ հազար դրամով ծախվող ու առնող մարդկային տականքի: Ես տեսնում եմ, ով ենք մենք իրականում, ինձ դա է հետաքրքրում, կյանքս չեմ ուզում ապրել անցյալը տեսնելով, ես լավը տեսնելու կարիք ներկա պահին ունեմ, բայց ոչ մի ձև չի ստացվում: Իսկ ոմանք շարունակում են մտորել, թե ով ենք մենք եղել անցյալում…
Նանուկ ջան, շատ լավ ու իրատեսական ես գրել, բայց եկեք վերջ տանք մեզ անվերջ փնովելուն ու ամեն ինչ մի հարթակի տակ խցկելուն: Հլը մի հատ քո շուրջը նայի, ուշադիր նայի ու տես ինչքան լավ մարդիկ կան: Ճիշտա Երկիրը դեռ են վիճակում չի որ կցանկանաինք տեսնել, բայց ես շատ մեծ հույսեր ունեմ, որովհետև օր օրի ավելի ու ավելի շատ լավ մարդկանց եմ ճանաչում: Ճիշտ ես անցյալից կառչելը սխալ է, իմ համար էլ կարևոր չի թե մենք ով ենք եղել անցյալում, կարևորը այսօրն է, բայց ես թույլ չեմ տալիս ինչոր լկտի անբարոյականի տեսնելուց մոռանամ են լավ մարդկանց որոնց ճանաչում եմ: Վատն էլ կա Լավն էլ ու իմ կարծիքով լավը ավելի շատա…
Էս ամանորին կնոջս հետ գնացել էինք Չիլլիենց՝ Մուշեղենց տուն: Առաջին անգամ ծանոթացանք նրա ծնողների հետ: Շատ հրաշալի մարդիկ են ու Մուշեղի պապան սենց մի հատ լավ խոսք ասեց, իրանց Խնձորեսքի մեծերին են ասել՝ «Ոչխարի հոտը որ հետ ես քշում, կաղերը առջևում են հայտնվում…»: Մեզ բառիս բուն իմաստով մի ճանապարհից հետ են տվել ու դրել մի նոր ճանապարհի վրա ու ինչքան քաչալ շուն կա «ակամայից» հայտնվելա առջևում: Բայց տարին տարու վրա էդ զանգվածը մաղվումա ու լավերը ճիշտա շատ կամաց, բայց առաջ են գնում ու վախ թե ուշ կաղերը՝ հաստավիզ քաչալ շները, նորից կհայտվնեն հետևի շարքերում:
Նենց որ մի թույլ տուր, որ ինչոր լակոտի վատ դրսևորումը քո աչքերից ծածկի լավ մարդու, լավ երևույթի լինելիությունը:;)
Նանուկ ջան, շատ լավ ու իրատեսական ես գրել, բայց եկեք վերջ տանք մեզ անվերջ փնովելուն ու ամեն ինչ մի հարթակի տակ խցկելուն: Հլը մի հատ քո շուրջը նայի, ուշադիր նայի ու տես ինչքան լավ մարդիկ կան: Ճիշտա Երկիրը դեռ են վիճակում չի որ կցանկանաինք տեսնել, բայց ես շատ մեծ հույսեր ունեմ, որովհետև օր օրի ավելի ու ավելի շատ լավ մարդկանց եմ ճանաչում: Ճիշտ ես անցյալից կառչելը սխալ է, իմ համար էլ կարևոր չի թե մենք ով ենք եղել անցյալում, կարևորը այսօրն է, բայց ես թույլ չեմ տալիս ինչոր լկտի անբարոյականի տեսնելուց մոռանամ են լավ մարդկանց որոնց ճանաչում եմ: Վատն էլ կա Լավն էլ ու իմ կարծիքով լավը ավելի շատա…
Էս ամանորին կնոջս հետ գնացել էինք Չիլլիենց՝ Մուշեղենց տուն: Առաջին անգամ ծանոթացանք նրա ծնողների հետ: Շատ հրաշալի մարդիկ են ու Մուշեղի պապան սենց մի հատ լավ խոսք ասեց, իրանց Խնձորեսքի մեծերին են ասել՝ «Ոչխարի հոտը որ հետ ես քշում, կաղերը առջևում են հայտնվում…»: Մեզ բառիս բուն իմաստով մի ճանապարհից հետ են տվել ու դրել մի նոր ճանապարհի վրա ու ինչքան քաչալ շուն կա «ակամայից» հայտնվելա առջևում: Բայց տարին տարու վրա էդ զանգվածը մաղվումա ու լավերը ճիշտա շատ կամաց, բայց առաջ են գնում ու վախ թե ուշ կաղերը՝ հաստավիզ քաչալ շները, նորից կհայտվնեն հետևի շարքերում:
Նենց որ մի թույլ տուր, որ ինչոր լակոտի վատ դրսևորումը քո աչքերից ծածկի լավ մարդու, լավ երևույթի լինելիությունը:;)
Մեր տարբերությունն էլ հարգելի Տիգ երևի դրանուոմ է , որ ես չեմ տեսնում այդ քայլ առ քայլ առաջընթացը, կամ էլ պարզապես ինձ չեմ սնում զուր հույսերով, ինչքան պիտի սպասենք հուսալով ու սպասելով, երբ կյանքը անցնումա մեր առջևից: Այո, այն հարցում, որ կան շուրջս լավ մարդիկ, համաձայն եմ, կան շատ լավ մարդիկ, բայց հենց այդ մարդիկ են, որ չեն գնահատվում ըստ իրենց արժանիքների, անգամ կիսով չափ, այդ մարդկանց են, որ ամեն վարկյան ստիպում են ստրուկ դառնալ, այս այլանդակության թրի տակով անցնել, որովհետև եթե չես անցնում այդ թրի տակով, չես հնազանդվում իրենց, ապա դու դառնում ես Իզգոյ, մարդ, որը շանս չունի իր հնարավորության չափով առաջ գնալ, միգուցե որոշ չափով՝ շատ քիչ թողնում են, բայց երբ մոտենում ես որոշակի սահմանի, քեզ հստակ հասկացնում են, որ իրենք են երկրի տերը, իսկ մենք, ցավոք, մեր իսկ երկրում ընդամենը ստրուկ ենք:
Հե՜յ Հայոց աստվածնե՛ր այս ինչ օրն ենք ընկել:
Մեր տարբերությունն էլ հարգելի Տիգ երևի դրանուոմ է , որ ես չեմ տեսնում այդ քայլ առ քայլ առաջընթացը, կամ էլ պարզապես ինձ չեմ սնում զուր հույսերով, ինչքան պիտի սպասենք հուսալով ու սպասելով, երբ կյանքը անցնումա մեր առջևից: Այո, այն հարցում, որ կան շուրջս լավ մարդիկ, համաձայն եմ, կան շատ լավ մարդիկ, բայց հենց այդ մարդիկ են, որ չեն գնահատվում ըստ իրենց արժանիքների, անգամ կիսով չափ, այդ մարդկանց են, որ ամեն վարկյան ստիպում են ստրուկ դառնալ, այս այլանդակության թրի տակով անցնել, որովհետև եթե չես անցնում այդ թրի տակով, չես հնազանդվում իրենց, ապա դու դառնում ես Իզգոյ, մարդ, որը շանս չունի իր հնարավորության չափով առաջ գնալ, միգուցե որոշ չափով՝ շատ քիչ թողնում են, բայց երբ մոտենում ես որոշակի սահմանի, քեզ հստակ հասկացնում են, որ իրենք են երկրի տերը, իսկ մենք, ցավոք, մեր իսկ երկրում ընդամենը ստրուկ ենք:
Հե՜յ Հայոց աստվածնե՛ր այս ինչ օրն ենք ընկել:
Հայոց աստվածները չաստված դուրս եկան, պարզվեց, որ Աստված միակն է և ամենակարող… Ինչ ա նշանակում առաջ գնալ, Նանուկ ջան, եթե մարդը ունի բարոյական սկզբունքներ, որոնց հետևում է, նա միշտ առջևում է, ու կապ չունի, թե նա ինչքան փող ունի, ինչ պաշտոն ունի, ինչ ավտոյ ա քշում, իսկ ցանկացած մեկը, որ շատ փող ունի, ընտիր պաշտոն ունի, լավ ավտոյ ա քշում, բայց անցել է քո նշած թրի տակով, համոզվածորեն պնդում եմ, որ փակել է իր առջև առաջ գնալու բոլոր դռները… Առջևում են այն մարդիկ, որոնք կարողանում են ժպտալ նաև աչքերով, լիաթոք ծիծաղել, թքած ցանկացած նյութական բարեկեցության վրա, եթե մարդ դրան հասնելու համար վճարելու է իր ծիծաղելու և ժպտալու հնարավորությունից զրկվելով… Այնպես, որ միշտ առջևում են բարի ժպիտով, զրնգուն ծիծաղով մարդիկ, որոնք այնքան շատ են շրջապատում:))
Հե՜յ Հայոց աստվածնե՛ր այս ինչ օրն ենք ընկել:
:(Լավ չի, շատ վատա, որ այդպես ես մտածում:(
Հայոց աստվածները չաստված դուրս եկան, պարզվեց, որ Աստված միակն է և ամենակարող… Ինչ ա նշանակում առաջ գնալ, Նանուկ ջան, եթե մարդը ունի բարոյական սկզբունքներ, որոնց հետևում է, նա միշտ առջևում է, ու կապ չունի, թե նա ինչքան փող ունի, ինչ պաշտոն ունի, ինչ ավտոյ ա քշում, իսկ ցանկացած մեկը, որ շատ փող ունի, ընտիր պաշտոն ունի, լավ ավտոյ ա քշում, բայց անցել է քո նշած թրի տակով, համոզվածորեն պնդում եմ, որ փակել է իր առջև առաջ գնալու բոլոր դռները… Առջևում են այն մարդիկ, որոնք կարողանում են ժպտալ նաև աչքերով, լիաթոք ծիծաղել, թքած ցանկացած նյութական բարեկեցության վրա, եթե մարդ դրան հասնելու համար վճարելու է իր ծիծաղելու և ժպտալու հնարավորությունից զրկվելով… Այնպես, որ միշտ առջևում են բարի ժպիտով, զրնգուն ծիծաղով մարդիկ, որոնք այնքան շատ են շրջապատում:))
Իսկ ո՞վ ասեց, որ ես զուտ խոսում եմ նյութականի մասին, նախապես ասեմ, որ եթե այդ տպավորությունն ես ստացել՝ սխալվել ես: Ինձ համար բարոյականության գոյության ամենամեծ հատկանիշներն են ազատություն, ազատ ընտրությունը, որից կոնկրետ ես՝ Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացիս, այսօր զրկված եմ: Ու մեկ էլ հարգելի Շինարար, կարծում եմ ժպիտի պահով ձեր կարծիքը տվյալ դեպքում զուտ ցանկություն է, չկա լիաթոք ժպիտ, եթե դու չես կարում մարդավայել ապրել, եթե ամենապրիմիտիվը, քո երկրում դու քեզ ապահով չես զգում, այսօր Նիկոլ Փաշինյանին ազգի տականքը դատապարտեց յոթ տարվա ազատազրկման, գնա՛ նրա բալիկներին համոզիր, որ լիաթոք ժպտան, Քանի որ նրանք չեն ընկել նյութական բարեկեցության հետևից, ինչպես իրենց հորը ազատազրկած տականքները:
Ապրի Նանուկը, հեքիաթների վրա թքած ունենալով տեսնում ա իրականը, ոչ թե հեքիաթներին հավատալով սպասում ա ինչ-որ վերացական վերածննդի: Թքած ունեմ, թե Տիգրան Մեծը քանի ծովում ա կարողացել ազատ լող տալ, էսօր երկրիս քաղաքացին նույնիսկ Սևանա խղճուկ լճակում չի կարողանում ազատ լողալ, որտև լողափ չկա, դրանք գողացված են ճիշտ այնպես, ինչպես իշխանությունն է գողացված ժողովրդից: Թքած ունեմ ամենագեղեցիկ տարազի վրա, չեմ ուզում տեսնել այդ՝ իբր գեղեցիկ, բայց իրականում հնացած ու դարը ապրած տարազները, քանի որ մարտի մեկի արյունն ա աչքիս առաջ, չեմ ուզում կարդալ ազգս փառաբանող հիմար ու դատարկ տողեր, քանի որ կարդում եմ երկրիս ազատ ու անմեղ քաղաքացու ազատազրկման դատավճիռը: Ի՞նչ իմաստ ունի հիմար ձևանալն ու էս իրականությունն անտեսելով վերացական դատարկաբանություններով մխիթարվելը:
Նանուկ և Կուկ ջան, դուք լիովին իրավացի եք: Բայց ես չեմ ընդունում նման մոտեցումը, երբ թքած ես ունենում ամեն ինչի վրա ինչա թե էսօր չինովնիկ կոչեցյալներն ու նրանց մակլավիկները տիրացել են ամեն ինչին: Ճիշտ եք նաև որ սպասել էլ պետք չի ու սին հույսերով ապրել նույնպես պետք չի: Բայց թևաթափ լինել ու թքել ամեն ինչի վրա նույնպես պետք չի: Դա շատ դժվար է, ահավոր դժվար, իրոք մարդկանց հասցնում են հուսալքության աստիճանի: Բայց որքան մենք ավելի ենք հուսալքվում «վերևներում» ավելի են ուժեղանում: Այնպես որ պետք է գոնե մեր շրջապատում մեր կարողությունների սահմաններում ավելացնենք լավը ու մարդկանց էլ հասկացնենք, որ իրենք էլ իրենց շրջապատում անեն դա ու տենց քայլ առ քայլ, միլիմետր առ միլիմետր ինչոր բան հաստատ կփոխվի դեպի լավը: Իրատես լինելը շատ լավ է, բայց իրականությանը պիսիմիստորեն մոտենալը հաստատ ոչ մի լավ բանի չի հանգեցնի:
Հետո մի բան էլ, եթե մեր՝ հայերիս մեջ վատը այդքան շատ լիներ ինչպես որ ներկայացնում ենք, ապա մենք շատ շուտվանից կդադարեինք գոյություն ունենալուց ու կանցնեինք պատմության գիրկը ինչպես շատ ու շատ այլ ազգեր, կամ նույնիսկ պատմության գիրկն էլ չէինք անցնի, այլ ընդհանրապես մեզ հիշող էլ չէր լինի: Բայց մենք կանք և լինելու ենք: Այնպես որ եկեք ոչ միայն մեր վատը տեսնենք ու դրանից վհատվենք, այև լավը տեսնենք ու ոգևորվենք;)
Նանուկ և Կուկ ջան, դուք լիովին իրավացի եք: Բայց ես չեմ ընդունում նման մոտեցումը, երբ թքած ես ունենում ամեն ինչի վրա ինչա թե էսօր չինովնիկ կոչեցյալներն ու նրանց մակլավիկները տիրացել են ամեն ինչին: Ճիշտ եք նաև որ սպասել էլ պետք չի ու սին հույսերով ապրել նույնպես պետք չի: Բայց թևաթափ լինել ու թքել ամեն ինչի վրա նույնպես պետք չի: Դա շատ դժվար է, ահավոր դժվար, իրոք մարդկանց հասցնում են հուսալքության աստիճանի: Բայց որքան մենք ավելի ենք հուսալքվում «վերևներում» ավելի են ուժեղանում: Այնպես որ պետք է գոնե մեր շրջապատում մեր կարողությունների սահմաններում ավելացնենք լավը ու մարդկանց էլ հասկացնենք, որ իրենք էլ իրենց շրջապատում անեն դա ու տենց քայլ առ քայլ, միլիմետր առ միլիմետր ինչոր բան հաստատ կփոխվի դեպի լավը: Իրատես լինելը շատ լավ է, բայց իրականությանը պիսիմիստորեն մոտենալը հաստատ ոչ մի լավ բանի չի հանգեցնի:
Հետո մի բան էլ, եթե մեր՝ հայերիս մեջ վատը այդքան շատ լիներ ինչպես որ ներկայացնում ենք, ապա մենք շատ շուտվանից կդադարեինք գոյություն ունենալուց ու կանցնեինք պատմության գիրկը ինչպես շատ ու շատ այլ ազգեր, կամ նույնիսկ պատմության գիրկն էլ չէինք անցնի, այլ ընդհանրապես մեզ հիշող էլ չէր լինի: Բայց մենք կանք և լինելու ենք: Այնպես որ եկեք ոչ միայն մեր վատը տեսնենք ու դրանից վհատվենք, այև լավը տեսնենք ու ոգևորվենք;)
Տիգ ջան, իսկ հիմա ո՞ւր ենք գնում, եթե ոչ ոչնչացման: 25 հազար քառակուսու վրա մնացել ենք 2 միլիոն, սրանից ավել էլ ի՞նչ պետքա լինի, որ ոչնչանանք: Ու եթե հաշվենք էդ երկու միլիոնի մեջ ինչքան քյաբաբ տենչացող ու ամիսներով չլողացող, սպիտակցի հայկո լսող ու սպիտակ նիվով ապրող, ծալքավոր վզով ու փայլուն, դատարկ գլխով անասուն կա, ինչքան սովամահ լինող ընտանիքներ կան, պատկերն ուղղակի ողբալի կլինի, ու տենց էլ կա: Ինչի վրա ուրախանա՞նք: Լավը ոչնչանում ա, վերանում ա մաքուր մարդու տեսակը, աճում ու բազմանում ա շակալների տեսակը, սողունների տեսակը, տձև անասունները գլուխ են բարձրացրել ու առաջ են գնում, մենք նստենք տարազներն ուսումնասիրե՞նք, թե՞ յարխուշտա պարենք ու Տիգրան Մեծի ծով-լողավազաններով հպարտանանք: Հիմա առաջնայինը ո՞րն ա, մարդկանց էդ ապուշ յարխուշտան սովորացնե՞նք, էդ հնացած տարազներով ուրախացնե՞նք, թե՞ էս անասունների դեմն առնենք: Թե՞ անասունների դեմն առնելը դժվար ա, կորուստներ ապահանջում, վտանգավոր ա, համարձակություն ա պահանջում, իսկ քրքրված տարազ ու յարխուշտա խաղալը անշառ, անվտանգ, իրա աջը քաշած անիմաստ զբաղմունք ա, զբաղվենք, էլի: Մարդկանց նորմալ ապրելակերպ ապահովելու համար, նորմալ, հպարտ քաղաքացի ձևավորելու համար տարազ հագցնելը ոչնինչ ա, պետքա նրան ստորացնող տականքների տեսակը վերացնել, ոչ թե էդ ընկճված, վախեցած, ստորացված մարդկանց յարխուշտա ու քոչարի պարացնել:
Տիգ ջան, իսկ հիմա ո՞ւր ենք գնում, եթե ոչ ոչնչացման: 25 հազար քառակուսու վրա մնացել ենք 2 միլիոն, սրանից ավել էլ ի՞նչ պետքա լինի, որ ոչնչանանք: Ու եթե հաշվենք էդ երկու միլիոնի մեջ ինչքան քյաբաբ տենչացող ու ամիսներով չլողացող, սպիտակցի հայկո լսող ու սպիտակ նիվով ապրող, ծալքավոր վզով ու փայլուն, դատարկ գլխով անասուն կա, ինչքան սովամահ լինող ընտանիքներ կան, պատկերն ուղղակի ողբալի կլինի, ու տենց էլ կա: Ինչի վրա ուրախանա՞նք: Լավը ոչնչանում ա, վերանում ա մաքուր մարդու տեսակը, աճում ու բազմանում ա շակալների տեսակը, սողունների տեսակը, տձև անասունները գլուխ են բարձրացրել ու առաջ են գնում, մենք նստենք տարազներն ուսումնասիրե՞նք, թե՞ յարխուշտա պարենք ու Տիգրան Մեծի ծով-լողավազաններով հպարտանանք: Հիմա առաջնայինը ո՞րն ա, մարդկանց էդ ապուշ յարխուշտան սովորացնե՞նք, էդ հնացած տարազներով ուրախացնե՞նք, թե՞ էս անասունների դեմն առնենք: Թե՞ անասունների դեմն առնելը դժվար ա, կորուստներ ապահանջում, վտանգավոր ա, համարձակություն ա պահանջում, իսկ քրքրված տարազ ու յարխուշտա խաղալը անշառ, անվտանգ, իրա աջը քաշած անիմաստ զբաղմունք ա, զբաղվենք, էլի: Մարդկանց նորմալ ապրելակերպ ապահովելու համար, նորմալ, հպարտ քաղաքացի ձևավորելու համար տարազ հագցնելը ոչնինչ ա, պետքա նրան ստորացնող տականքների տեսակը վերացնել, ոչ թե էդ ընկճված, վախեցած, ստորացված մարդկանց յարխուշտա ու քոչարի պարացնել:
Քոչարին ու յարխուշտան լավ բանա:) Ու դրանից տենց կառչել պետք չի: Պարելն էլ իրա տեղն ու ժամանակը ունի, ինչու՞ չէ որ: Ու հպարտ քաղաքացի ձևավորելու գործում հեչ էլ վերջին տեղում չի;) Հիմա ի՞նչ ես առաջարկում, որ մեր վիճակը սոսկալիա՝ գնանք մեզ գցենք, թե՞ քաղաքացիական պատերազմ ես առաջարկում: Էսոր զենքով հեղափոխություններ անելու ժամանակները սպառել են իրենց: Էսօր էդ «քաչալ շների» ձեռը էնքան զենք կա որ… Քաչալ շուն մորթելն էլ… Ճիշտա վտանգավորա ու վախենալն էլ ամոթ չի: Ճիշտա ստրուկի կարգավիճակում ապրելնա ամոթ, բայց հիմա ինչ ուզում ես ասես տարբերակները սրա՞նք են՝ կամ լքել Հայաստանը, կամ մեռնել սողուն սատկացնելով, կամ սսկված վեր ընգնել: Չէ, ես տենց չեմ մտածում, եթե էսօր մենք հնարավորություն ունենք յարխուշտա պարելու պիտի պարենք ու պիտի չհուսալքվենք ու պիտի ցանկանանք ու հավատանք ամբողջ սրտով, որ հենց վաղը՝ ոչ թե ինչոր անորոշ ժամանակ, այլ հենց վաղը կստեղծվի այն հնարավորությունը, որ կկարողանանք ազատվել սողուններից ու քաչալ շներից ու կունենանք նորմալ երկիր: Ու ինչքան շատ մարդ հավատա դրան, էնքան էդ վաղը շուտ կգա: Ու ինչքան շատ մարդ մաքուր մտածի ու իրեն իշխանության մեջ պատկերացնելուց չասի, դե ես էլ լինեի, ես էլ կգռփեի… էնքան մեր վաղվա ձևավորվող իշխանությունները ավելի մարդկային ու ժողովրդամետ կլինեն: Մենք երեկ ենք ձևավորել այսօրը: Ու մենք երեկ ի՞նչ ունեինք՝ մեծամասնության մոտ սովետական ժամանակներից մնացած սերմացու ցորեն գողացող կաշառակերի հոգեբանություն: Ու դրա համար էլ ստացանք այսօրվա այս հոգեբանությամբ իշխանությունը: Այսօր ինչ ունենք, անվեջ նվնվալու ու բողոքավորի հոգեբանություն: Նշանակում է վաղը կունենաք… Չէ… Դե եկեք փոխենք մեր հոգեբանությունը, եկեք վերջ տանք բողոքելուն ու ամեն մեկս մեր տեղում անենք են ինչ որ կարանք մի փոքր քար էլ դնելով կամաց կամաց տուն կդառնանք: Ու երբ փոխվի մեր մեծամասնության բողոքավորի հոգեբանությունը ու դառնա կառուցողի հոգեբանություն՝ այ էդ ժամանակ էլ կունենանք կարգին երկիր ու հպարտ քաղաքացի:;)
Տիգ ջան, իսկ հիմա ո՞ւր ենք գնում, եթե ոչ ոչնչացման: 25 հազար քառակուսու վրա մնացել ենք 2 միլիոն, սրանից ավել էլ ի՞նչ պետքա լինի, որ ոչնչանանք: Ու եթե հաշվենք էդ երկու միլիոնի մեջ ինչքան քյաբաբ տենչացող ու ամիսներով չլողացող, սպիտակցի հայկո լսող ու սպիտակ նիվով ապրող, ծալքավոր վզով ու փայլուն, դատարկ գլխով անասուն կա, ինչքան սովամահ լինող ընտանիքներ կան, պատկերն ուղղակի ողբալի կլինի, ու տենց էլ կա: Ինչի վրա ուրախանա՞նք: Լավը ոչնչանում ա, վերանում ա մաքուր մարդու տեսակը, աճում ու բազմանում ա շակալների տեսակը, սողունների տեսակը, տձև անասունները գլուխ են բարձրացրել ու առաջ են գնում, մենք նստենք տարազներն ուսումնասիրե՞նք, թե՞ յարխուշտա պարենք ու Տիգրան Մեծի ծով-լողավազաններով հպարտանանք: Հիմա առաջնայինը ո՞րն ա, մարդկանց էդ ապուշ յարխուշտան սովորացնե՞նք, էդ հնացած տարազներով ուրախացնե՞նք, թե՞ էս անասունների դեմն առնենք: Թե՞ անասունների դեմն առնելը դժվար ա, կորուստներ ապահանջում, վտանգավոր ա, համարձակություն ա պահանջում, իսկ քրքրված տարազ ու յարխուշտա խաղալը անշառ, անվտանգ, իրա աջը քաշած անիմաստ զբաղմունք ա, զբաղվենք, էլի: Մարդկանց նորմալ ապրելակերպ ապահովելու համար, նորմալ, հպարտ քաղաքացի ձևավորելու համար տարազ հագցնելը ոչնինչ ա, պետքա նրան ստորացնող տականքների տեսակը վերացնել, ոչ թե էդ ընկճված, վախեցած, ստորացված մարդկանց յարխուշտա ու քոչարի պարացնել:
Ջանիտ մատաղ , ... Ամեն մարդ իր զբաղմունքի մեջ է միշտ իմաստ տեսնում, բայց վայ նրան, որ ուրիշների արածները որոակում է անիմաստության…
դու էդքան շատ իմաստ ես գտնում պայքարես իշխանությունների դեմ, էդքան ազգասեր, անձնուրաց տղա ես, գնա ՍՍ-ին խփի հանուն հայրենիքիդ, կամ էլ զահլաս մի տար ամեն բաժնում քո մարտի 1-երով ու մեր ազգային արժեքների հանդեպ պատեհ անպատեհ արտահայտություններով…
Իսկ ինչ վերաբերվում է 25.000-ին, նախ ասեմ, որ ՀՀ-ն 29.000 է, իսկ եթե ավելի ճիշտ խոսենք՝ 43.000:
Ջանիտ մատաղ , ... Ամեն մարդ իր զբաղմունքի մեջ է միշտ իմաստ տեսնում, բայց վայ նրան, որ ուրիշների արածները որոակում է անիմաստության…
դու էդքան շատ իմաստ ես գտնում պայքարես իշխանությունների դեմ, էդքան ազգասեր, անձնուրաց տղա ես, գնա ՍՍ-ին խփի հանուն հայրենիքիդ, կամ էլ զահլաս մի տար ամեն բաժնում քո մարտի 1-երով ու մեր ազգային արժեքների հանդեպ պատեհ անպատեհ արտահայտություններով…
Իսկ ինչ վերաբերվում է 25.000-ին, նախ ասեմ, որ ՀՀ-ն 29.000 է, իսկ եթե ավելի ճիշտ խոսենք՝ 43.000:
Ապեր, հլը 25 հազարն էլ եմ շատ ասել, եթե հաշվի առնենք, թե էդ քո ասած 29 հազարից քանի հազարն ա ծախված այլագիներին, ինչքանն ա գողացված արնախում ու հանցավոր իշխանությունների կողմից, տակը 25 հազար էլ չի մնա: Իսկ 43-ի պահով, կարողա՞ Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետությունն էլ ես հաշվում, եթե հա, է մոլորակի վրա լիքը այլ հանրապետություններ կան, հաշվի, էլի, ի՞նչ ա եղել: Կամ պատմական Հայաստանի հողերն էլ հաշվի: Համ էլ ողջ մարդկությունը հայերից ա առաջացել, հետևաբար ողջ Երկիր մոլորակը մերն ա, հաշվի որպես Հայաստանի Հանրապետության տարածք ու ստիպի, որ ողջ մարդկությունը ճանաչի մեր տարածքային ամբողջականությունը, որ ընդգրկում ա ողջ Երկիր մոլորակը: Հլը տես՝ ծով չէ, քանի օվկիանոս ունենք:
Իսկ եթե մեր ազգային արժեքները քռչոտ տարազն ու անտաղանդ յարխուշտան ա, ապա ես թքած ունեմ էդ արժեքների վրա, ինձ համար արժեքը դա ազատ քաղաքացին ա, հպարտ քաղաքացին ա, պաշտպանված քաղաքացին ա: Սրանք են իրական արժեքները, որոնց առկայության դեպքում միայն հնարավոր կլինի պահել մշակութային արժեքները:
Ուրեմն ես մարտի մեկով զահլա եմ տանում, դու քո քրքրված տարազներով զահլա չես տանո՞ւմ: Ես մարտի մեկի մասին բարձրաձայնում եմ, որ մարդիկ չմոռանան այդ մասին, ձգտեն դրա բացահայտմանը, իսկ դու քո տարազներով ինչի՞ ես ուզում հասնել, որ դուրս գաս փողոց, տեսնես աղջիկները տարազներով են ման գալիս, տղեքն էլ յարխուշտա ե՞ն պարում: Ուզում ես, որ գիշերային ակումբներում կիսամերկ ստրիպտիզ պարելու փոխարեն տարազներով քոչարի պարե՞ն:
Ապեր, հլը 25 հազարն էլ եմ շատ ասել, եթե հաշվի առնենք, թե էդ քո ասած 29 հազարից քանի հազարն ա ծախված այլագիներին, ինչքանն ա գողացված արնախում ու հանցավոր իշխանությունների կողմից, տակը 25 հազար էլ չի մնա: Իսկ 43-ի պահով, կարողա՞ Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետությունն էլ ես հաշվում, եթե հա, է մոլորակի վրա լիքը այլ հանրապետություններ կան, հաշվի, էլի, ի՞նչ ա եղել: Կամ պատմական Հայաստանի հողերն էլ հաշվի: Համ էլ ողջ մարդկությունը հայերից ա առաջացել, հետևաբար ողջ Երկիր մոլորակը մերն ա, հաշվի որպես Հայաստանի Հանրապետության տարածք ու ստիպի, որ ողջ մարդկությունը ճանաչի մեր տարածքային ամբողջականությունը, որ ընդգրկում ա ողջ Երկիր մոլորակը: Հլը տես՝ ծով չէ, քանի օվկիանոս ունենք:
Իսկ եթե մեր ազգային արժեքները քռչոտ տարազն ու անտաղանդ յարխուշտան ա, ապա ես թքած ունեմ էդ արժեքների վրա, ինձ համար արժեքը դա ազատ քաղաքացին ա, հպարտ քաղաքացին ա, պաշտպանված քաղաքացին ա: Սրանք են իրական արժեքները, որոնց առկայության դեպքում միայն հնարավոր կլինի պահել մշակութային արժեքները:
Ուրեմն ես մարտի մեկով զահլա եմ տանում, դու քո քրքրված տարազներով զահլա չես տանո՞ւմ: Ես մարտի մեկի մասին բարձրաձայնում եմ, որ մարդիկ չմոռանան այդ մասին, ձգտեն դրա բացահայտմանը, իսկ դու քո տարազներով ինչի՞ ես ուզում հասնել, որ դուրս գաս փողոց, տեսնես աղջիկները տարազներով են ման գալիս, տղեքն էլ յարխուշտա ե՞ն պարում: Ուզում ես, որ գիշերային ակումբներում կիսամերկ ստրիպտիզ պարելու փոխարեն տարազներով քոչարի պարե՞ն:
Ախպեր, եթե դու պայքարում ես ազատ քաղաքացիության համար, ուրեմն ճանապարհը բաց է քո համար դեպի Եվրոպա,... նեղ արդեն մարդիկ հասել են էդ արդյունքին, էլ ինչ ես գլուխ ցավացնում էս երկիրում, մեկ ա քո համար ազգ գաղաափարը երկրորդական է:
Քո ասածները ոչ թե իրական են, այլ կեղծ արժեքներ են: Դրանք մտացածին արժեհամակարգեր են, ու ընդհանրապես բնական չեն:
Իսկ ինչ վերաբերվում է մեր ազգային արժեհամակարգին, բարի եղիր հարգանքով վերաբերվել դրանց:
Ողբամ վիճակդ, հայ ժողովուրդ:
Իրար քցող, իրար սպանող, իրար խաբող, իրարից թալանող, սուտ երդում ուտող, հետևից խոսացող, իրար տակ փոս փորող, ուրիշի դժբախտությամբ ուրախացող, ուրիշի բարությունը չարաշահող, գլխին նստող պանծալի ժողովուրդ:
Ջանդամ դե քցում ես գործընկերոջդ՝ զատո մեր գիրը 1000-ից ավել տարեկան ա:
Գրողին թե առիթ ես ման գալիս՝ մարդուն կեղտոտություն անելու՝ զատո առաջինը մենք ենք քրիստոնեությունն ընդունել
Ջանդամ, որ դիմացինի աշխատանքը գռոշի արժեքով էլ չես գնահատում՝ բա Սիսն ու Մասիսը:
Գրողին թե քաղաքը գեղցիներով ա լցվել, որ քաղաքացուն առանց պատժվելու վախի ստորացնում են՝ բա յարխուշտան:
Ջանդամ թե փողոցով ճիշտ տեղում անցնելուց ջիպով տղեն կարա հանգիստ վրայովդ անցնի ու հետ էլ չնայի՝ Տիգրան Մեծ ենք ունեցել:
Ցնծա հայ ժողովուրդ՝ կառչած կիսահորինված պատմությանդ ու շարունակի իրար գցել, մորթել, ստորացնել:
Ողբամ վիճակդ, հայ ժողովուրդ:
Իրար քցող, իրար սպանող, իրար խաբող, իրարից թալանող, սուտ երդում ուտող, հետևից խոսացող, իրար տակ փոս փորող, ուրիշի դժբախտությամբ ուրախացող, ուրիշի բարությունը չարաշահող, գլխին նստող պանծալի ժողովուրդ:
Ջանդամ դե քցում ես գործընկերոջդ՝ զատո մեր գիրը 1000-ից ավել տարեկան ա:
Գրողին թե առիթ ես ման գալիս՝ մարդուն կեղտոտություն անելու՝ զատո առաջինը մենք ենք քրիստոնեությունն ընդունել
Ջանդամ, որ դիմացինի աշխատանքը գռոշի արժեքով էլ չես գնահատում՝ բա Սիսն ու Մասիսը:
Գրողին թե քաղաքը գեղցիներով ա լցվել, որ քաղաքացուն առանց պատժվելու վախի ստորացնում են՝ բա յարխուշտան:
Ջանդամ թե փողոցով ճիշտ տեղում անցնելուց ջիպով տղեն կարա հանգիստ վրայովդ անցնի ու հետ էլ չնայի՝ Տիգրան Մեծ ենք ունեցել:
Ցնծա հայ ժողովուրդ՝ կառչած կիսահորինված պատմությանդ ու շարունակի իրար գցել, մորթել, ստորացնել:
Գալաթեա ջան, էս սաղ ճիշտ ես ասում, բայց հիմա ի՞նչ: Հերիք չի՞ ողբանք ու կենտրոնանաք էդ աղբերի վրա, թեկուզ և մեզ խեղտած են պահում: Փորձենք դուրս գալ դրանից, ինչքանով որ ամեն մեկս մեր տեղում հնարավորություն ունենք: Վերջին հաշվով ոչ յարխուշտանա կարևոր, ոչ էլ պատմությունը: Կարևորը ներկանա… Ու որպիսի վաղվա ներկան էսօրվա նման չլինի, եկեք գոնե մի քիչ օպտիմիստ լինենք: Եկեք փորձենք: Չէ, ոչ թե փորձենք, այլ ես համոզված եմ, որ եթե մեր մեծամասնությունը ցանկանա, մտածի ու ռեալ պատկերացնի, որ մենք օրինավոր երկրում ենք ապրում, դա տենց էլ կլինի: Թե չէ սենց բացսական մտքերով՝ եղած բացսականն էլ ավելացնում ենք, ոչ թե պակասացնում: Ես չեմ ասում չտեսնենք իրականությունը, գնահատական չտանք իրավիճակին: Ուղակի էդ ամենը տեսնելով չպիտի թևաթափ լինել ու թքած ունենալ ամեն ինչի վրա ու փախչելու մղումներ արդնացնել մեր մեջ… ու ջհանդամն ուղարկել ամեն ինչ: Չեմ ասում հեշտա, բայց էկեք մի հատ փոխենք մեր մոտեցումը: Իմ սեփական կյանքից եմ ասում, երբ որ ժամանակին ես տրտնջում էի, ամեն մի վատի վրա, էդ վատը իմ շրջապատում ավելի էր շատանում, ու հենց սկսեցի փոխել մոտեցումս ու չկենտրոնանալ վատի վրա ու մտածել լավի մասին, կամաց կամաց ամեն ինչ իրա տեղն ընկավ ու գնալով ավելիա լավանում ու վաղը հաստատ ավելի լավա լինելու:;)
հ.գ. պետք չի ինքներս մեզ խափել, բայց կետրոնանալ վատի վրա առավել ևս պետք չի…
Հենց էդ լավը եղավ, Տիգ, խոստանում եմ վռազ տեսնել ու Ակումբում գրել էդ մասին:
Իսկ գրածս հիմնականում վերաբերում էր մեր ազգայնական լեռնաբնակի անընդհատ կրկրնվող մառազմին, որ եթե ազատ, հարգանքով ու արժանապատվությանբ լեցուն քաղաքացիական հասարակություն ես ուզում, ուրեմս ստեղ անելիք չունես, գնա Եվրոպա:
Ստեղ յարխուշտան ա, տարազը, Սիսը,. հովիտներում հորովել երգող առաքինի չոբանները ու մեկ էլ մեր փառապանծ անցյալը, որով անխոնջ համառությամբ դալբիտ են անում:
Ողբամ վիճակդ, հայ ժողովուրդ:
Իրար քցող, իրար սպանող, իրար խաբող, իրարից թալանող, սուտ երդում ուտող, հետևից խոսացող, իրար տակ փոս փորող, ուրիշի դժբախտությամբ ուրախացող, ուրիշի բարությունը չարաշահող, գլխին նստող պանծալի ժողովուրդ:
Ցավով եմ նշում գեղեցկուհի, բայց ազգս հիմա ախտահարված է և դու հիմնականում ճշմարիտ ես: Վարկաբեկված է Հայիս անունը, և առաջինը հենց հայի պատճառով:
Իսկ այս դեպքում ինչ բողոք ունես իշխանությունների դեմ: Իրանք լրիվ սազում են ժողովուրդին: Այն հատկանիշները, որ դու ես շեշտում կետ առ կետ հենց իշխանությունների շրջանակում է:
Հենց դա է նշանակում, որ բոլոր պայքարները ավելորդ են, քանզի ժողովուրդը չի բռնել ինքնամաքրման տարբերակը: Հենց հարցն այն է, որ այն պայքարը, որ նշում է հարգարժան մյուս ակումբցին, ընդհանրապես ուղղված չէ ազգիս հենց քո մատնանշած խնդիրների լուծմանը: Հենց դա է մեր գլխավոր խնդիրը: Կրկնեմ` ինքնամաքրում:
Իսկ իշխանափոխությունը պատկերը չի փոխի: Դրանից հետո մեկ այլ տականքներ կշրջապատեն հերթական "հերոսին":
Իսկ ինչ է նշանակում ինքնամաքրում: Մենք մեկ այլ նոր "բան" դառնանք?
Գիտեք ինչ, սովորաբար վատ բան չի լինում ի սկզբանե, պարզապես լավ բանն է վատը դառնում:
Քիչ թե շատ ծանոթանալով մեր ոգեղեն պատմությանը, մեր մշակույթային արժեհամակարգին, որոնք ինտնենսիվ ճառագում են ՍԵՐ, ՀԱՎԱՏ, ԻՄԱՍՏՈՒԹՅՈՒՆ և ՔԱՋՈՒԹՅՈՒՆ և հենց ամենակարևորն այն է, որ դա հենց մերն է, ապա գալիս ենք այն եզրակացության, որ դրանց վերականգնումը կվերականգնի մեր ազգի ոգեղենությունը, քաջությունը, իմաստությունը, սերը,...
Սա է իմ որդեգրած պայքարի սկզբունքը, որը շատ հաճախ ստանում է տարբեր անհամապատասխան որակումներ: Եվ այս պայքարն արդեն որդեգրել են շատ հայորդիներ:
Ձեր մատնանշած պայքարի մեջ, ես չեմ տեսնում քո նշած խնդիրների լուծումը: Խնդիրը մեր մեջ է, մենք պետք է փոխվենք:
Իսկ ցավոք ոմանք այլ բաների մեջ են տեսնում այս ամենի պատճառը:
Այսքանը, հուսով եմ այսուհետ ավելի ճիշտ տեսակետից կդիտարկեք իմ տեսակետները:
Ձեր մատնանշած պայքարի մեջ, ես չեմ տեսնում քո նշած խնդիրների լուծումը: Խնդիրը մեր մեջ է, մենք պետք է փոխվենք: Իսկ ցավոք ԼՏՊ-ն այլ բաների մեջ է տեսնում այդ ամենի պատճառը:
Այսքանը, հուսով եմ այսուհետ ավելի ճիշտ տեսակետից կդիտարկեք իմ տեսակետները:
Որ ասում են արջը յոթ երգ գիտի, յոթն էլ մեղրի մասին ա, ստեղ են ասել: Բայց դու երկու երգ գիտես.
1.յարխուշտա, աստղադիտարան, 11000 տարեկան ժողովուրդ...
2.Լևոնը քխ ա
Լեռնցի ջան, մտածիր ու պատասխանիր, քեզ տալիս եմ երեք հնարավորություն՝ սխալվելու համար.
Գալաթեայի գրածներն ի՞նչ կապ ունեին Տեր-Պետրոսյանի հետ:
Որ ասում են արջը յոթ երգ գիտի, յոթն էլ մեղրի մասին ա, ստեղ են ասել: Բայց դու երկու երգ գիտես.
2.Լևոնը քխ ա
Լեռնցի ջան, մտածիր ու պատասխանիր, քեզ տալիս եմ երեք հնարավորություն՝ սխալվելու համար.
Գալաթեայի գրածներն ի՞նչ կապ ունեին Տեր-Պետրոսյանի հետ:
ԼՏՊ-ի դիտարկումը կոռեկտ չէր, այդ պատճառով մինչ քո դիտողությունը, ես ուղեցի այն:
Բայց այնուամենայնիվ, այդպես էի ասել, քանի որ այստեղ հիմնականում կարծիքներիս խիստ հակառակողները ելքը տեսնում են ԼՏՊ-ի սկսած պայքարի մեջ:
1.յարխուշտա,,
Ես ասում եմ մեր մշակույթային արժեքները պետք է վեր հանեք, ասպարեզ հանենք:
աստղադիտարան, 11000 տարեկան ժողովուրդ...
Սա արդեն հարցի այլ կողմն է, ասածներիս բուն նյութի հետ կապ չունեն:
Ես ասում եմ մեր մշակույթային արժեքները պետք է վեր հանեք, ասպարեզ հանենք:
Ազգային արժեքները վեր հանելու համար առաջին նախապայմանն է պահանջը չհասցնել մառազմի աստիճանի, կարողանալ կողքից այլ բաներ տեսնել:
Դա էլ հարցի այլ կողմն է, շատ հարցեր դու դիտարկում ես ծայրահեղություն:
Բայց այնուամենայնիվ ողջունելի է, որ դու էլ գտնում ես, որ ազգային արժեքները անհրաժեշտ է ասպարեզ հանել:
Նայած, ապեր :)
Ես օրինակ ուզում եմ, որ մեր երգն ու պարը չկորցնենք, բայց միաժամանակ հասկանանք, որ աշխարհում բազում ուրիշ լավ երգ ու պարեր կան, էդ թվում՝ ավելի լավը, ու որ դրանք հարիր են մեզ:
Ուզում եմ, որ կարմիր խնձորատիպ բոլոր մառազմները թողնենք պատմության աղբակույտում, հիշենք որ տենց բան եղել ա, բայց իսպառ մոռանանք էդ բարբարոսությունը շարունակելը և այլն:
Ուզում եմ, որ հիշենք որ Տեր-Պետրոսյանի նման նախագահ ենք ունեցել ու էլի ունենանք :))
Նայած, ապեր :)
Ես օրինակ ուզում եմ, որ մեր երգն ու պարը չկորցնենք, բայց միաժամանակ հասկանանք, որ աշխարհում բազում ուրիշ լավ երգ ու պարեր կան, էդ թվում՝ ավելի լավը, ու որ դրանք հարիր են մեզ:
Բարի թանկագին Չուկ, ես գտնում եմ, որ աշխարհում այլ ավելի գեղեցիկ լեզուներ կան, ու մենք չմոռանանք այդ մասին, ու խոսենք այլ լեզուներով, փոխ առնենք այլ լեզուներից տարբեր բառեր: Վերջը բարի լինի:
Ուզում եմ, որ կարմիր խնձորատիպ բոլոր մառազմները թողնենք պատմության աղբակույտում, հիշենք որ տենց բան եղել ա, բայց իսպառ մոռանանք էդ բարբարոսությունը շարունակելը և այլն:
Դա բարբարոսություն չէ: Դե բարոյականություն է:
Ուզում եմ, որ հիշենք որ Տեր-Պետրոսյանի նման նախագահ ենք ունեցել ու էլի ունենանք :))
Դե ինչ ասեմ, որ շատ աղոթես, երևի թե մի բանի հասնես :))
հ.գ.
Մարդիկ կան որ չափահաս են դառնում 20 տարեկանում, մարդիկ կան, որ 60-ում, մարդ կա ընդհանրապես չի դառնում:
հ.գ.
Մարդիկ կան որ չափահաս են դառնում 20 տարեկանում, մարդիկ կան, որ 60-ում, մարդ կա ընդհանրապես չի դառնում:
Ես ուրախ եմ, որ էս մի դասը սովորել ես: Ոչինչ, մի մտածիր, 39 տարի է մնացել :))
Իհարկե, քո տրամաբանությունը զորեղ է: Մենք ունենք յարխուշտա, ուրեմն չպարենք տանգո:
Մենք ունենք Սայաթ-Նովա, ուրեմն չլսենք ջազ:
Իրականում անգրագիտություն է լեզուն համեմատության մեջ դնել մշակույթի հետ, բայց հոգ չի, դա էլ է հասունության հետ կապված :)
Ախպեր, եթե դու պայքարում ես ազատ քաղաքացիության համար, ուրեմն ճանապարհը բաց է քո համար դեպի Եվրոպա,... նեղ արդեն մարդիկ հասել են էդ արդյունքին, էլ ինչ ես գլուխ ցավացնում էս երկիրում, մեկ ա քո համար ազգ գաղաափարը երկրորդական է:
Քո ասածները ոչ թե իրական են, այլ կեղծ արժեքներ են: Դրանք մտացածին արժեհամակարգեր են, ու ընդհանրապես բնական չեն:
Իսկ ինչ վերաբերվում է մեր ազգային արժեհամակարգին, բարի եղիր հարգանքով վերաբերվել դրանց:
Ապեր, ես եմ ինձ համար ստեղծում իմ արժեհամակարգերը, դրանք ոչ մի տեղ գրված չեն, ես եմ որոշում՝ ինձ համար որն է առաջնային, որը՝ երկրորդական: Ինձ համար առաջնայինը արդեն ասեցի՝ ազատ, հպարտ քաղաքացին ա, չկոտրված, չստորացված քաղաքացին ա, իսկ տարազը քրքրված, մաշված ու իր դարն ապրած քռչի կտոր ա, յարխուշտան էլ ինչ-որ աննորմալ շարժումներով հագեցած «պար»: Ես գիտեմ՝ ինչին ինչպես պետք է վերաբերվեմ, հուշելդ անիմաստ ա: Դու կամ մեկ ուրիշը քեզ համար սահմանել ա ինչ-որ մտացածին արժեհամակարգ, որը դու պաշտում ես ու փորձում վերագրել բոլորին, իսկ ինձ համար ես եմ սահմանում արժեհամակարգ, բայց ոչ մեկին չեմ փորձում ներքաշել դրա մեջ: Ես քեզ չեմ ասում՝ հարգանքով վերաբերվիր գիտակից ու ազատ քաղաքացուն, իսկ դու ինձ ասում ես՝ հարգանքով վերաբերվիր քրջոտ տարազին: Դու քաղաքացու ազատությունը անվանում ես կեղծ արժեք, իսկ դարը ապրած, հնացած տարազը համարում ես ազգային արժեք: Ես շարունակելու եմ հարգանքով վերաբերվել ազատ քաղաքացու կերպարին, և շարունակելու եմ հնացած տարազը համարել քրջոտ փալաս, իսկ դու շարունակիր էդ տարազը համարել ազգային արժեք, իսկ քաղաքացու ազատությունը՝ կեղծ արժեք: Յուրաքանչյուրս ունենք մեր մտածելակերպը, և չենք կարողա մեկս մյուսիս պարտադրել փոխվել:
Դա բարբարոսություն չէ: Դե բարոյականություն է:
Սիրելի, հարգարժան Լեռնցի ջան, ի՞նչն է բարոյականություն:
Այն, որ վերը նշված կարմրաթույր մրգի շնորհիվ մեզանում ամենաշատ փողը ամուսնությունից առաջ կուսաթաղանթ կարտատող բժիշկներն ե՞ն աշխատում:
Ողբամ վիճակդ, հայ ժողովուրդ:
Իրար քցող, իրար սպանող, իրար խաբող, իրարից թալանող, սուտ երդում ուտող, հետևից խոսացող, իրար տակ փոս փորող, ուրիշի դժբախտությամբ ուրախացող, ուրիշի բարությունը չարաշահող, գլխին նստող պանծալի ժողովուրդ:
Ջանդամ դե քցում ես գործընկերոջդ՝ զատո մեր գիրը 1000-ից ավել տարեկան ա:
Գրողին թե առիթ ես ման գալիս՝ մարդուն կեղտոտություն անելու՝ զատո առաջինը մենք ենք քրիստոնեությունն ընդունել
Ջանդամ, որ դիմացինի աշխատանքը գռոշի արժեքով էլ չես գնահատում՝ բա Սիսն ու Մասիսը:
Գրողին թե քաղաքը գեղցիներով ա լցվել, որ քաղաքացուն առանց պատժվելու վախի ստորացնում են՝ բա յարխուշտան:
Ջանդամ թե փողոցով ճիշտ տեղում անցնելուց ջիպով տղեն կարա հանգիստ վրայովդ անցնի ու հետ էլ չնայի՝ Տիգրան Մեծ ենք ունեցել:
Ցնծա հայ ժողովուրդ՝ կառչած կիսահորինված պատմությանդ ու շարունակի իրար գցել, մորթել, ստորացնել:
Գալաթեա ջան, շատ բաներ ճիշտ ես ասում, բայց... արդյոք երկրագնդի վրա մեր սոցիալ-քաղաքական կարգավիճակում գտնվող այլ ազգերի մեջ չկան նույն երևույթները: Վստահ եմ, որ կան - և մեքսիկացիները, և ալբանացիները, և ռուսները, և ֆորումում այդքան սիրված ղրղզները ու մյուսները տառապում են նման ախտերով… Ես իհարկե քեզ հետ համաձայն եմ՝ դա միանշանակ վատ է, բայց... ի՞նչ մեղք ունի այստեղ ասենք մեր հազարամյա գիրը կամ Տիգրան Մեծը: Եթե դրանց փնովելով մենք կվերացնենք այդ հասարակական ախտերից գոնե մի քանիսը, առաջինը ես կփնովեմ, բայց կվերացնե՞նք: Խիստ կասկածում եմ ու դրա փոխարեն կարծում եմ, որ այս ախտերն ու մեր ազգի ունեցած ազգային արժեքները գտնվում են իրար զուգահեռ ու երբեք չհատվող հարթությունների վրա - պետք չէ մեկի հաշվի մյուսը "բարելավել": Ընդհակառակը, վատաբանելով Տիգրան Մեծին կամ մեր հազարամյա գիրը, մենք քո նշած հասարակական ախտերը չենք վերացնի, բայց դրա փոխարեն ի վերջո կհասնենք նրան, որ մեր ազգը կդադարի հարգել նաև այ, վերջին մնացած արժեքները ի դեմս գրի կամ Տիգրան Մեծի...
Իսկ այդ դեպքում, հավատա, քո նշած հասարակական ախտերն ավելի կխորանան...
Հենց էդ լավը եղավ, Տիգ, խոստանում եմ վռազ տեսնել ու Ակումբում գրել էդ մասին:
Իսկ գրածս հիմնականում վերաբերում էր մեր ազգայնական լեռնաբնակի անընդհատ կրկրնվող մառազմին, որ եթե ազատ, հարգանքով ու արժանապատվությանբ լեցուն քաղաքացիական հասարակություն ես ուզում, ուրեմս ստեղ անելիք չունես, գնա Եվրոպա:
Ստեղ յարխուշտան ա, տարազը, Սիսը,. հովիտներում հորովել երգող առաքինի չոբանները ու մեկ էլ մեր փառապանծ անցյալը, որով անխոնջ համառությամբ դալբիտ են անում:
«Դալբիտ» անելու հետ լրիվ համամիտ եմ: Չնայած նրան որ ես էլ եմ կարծում, որ «յարխուշտայատիպ» արժեքները կարևոր են մեզ համար, բայց ես ոչ մեկին չեմ պարտադրում դա, քանի որ կան շատ ավելի արժեքավոր ու առաջնային բաներ: Անցյալը անցյալով, թող փառքով մնա անցյալում ու մեր գիտելիքներում, բայց կառչել դրանից ու փորձել հետ բերել՝ անիմաստա: Կյանքը առաջ է շարժվում: Պիտի ուղակի զտել, վերցնել անցյալի լավը, որը նորի հետ համակցելով, համատեղելով, «նոր» մարդուն համապատասխան արժեհամակարգ ձևավորել: Ես միշտ էլ նման հարցերում կատեգորիկ մոտեցումները չեմ ընդունել: Լրիվությամբ մերժելով հինը կամ դիմակայելով նորին մենք միշտ փակուղու առաջ կկանգնենք: Պիտի էդ ամենի միջից գտնել ոսկե միջինը:
Լեռնեցի ջան, ես շատ եմ սիրում մեր յարխուշտան ու չեմ հերքում այն հանգամանքը, որ դա շատ շատերի համար ոգեղենության աղբյուրա, բայց պետք չի կառչել լոկ դրանից:;)
My World My Space
22.01.2010, 11:23
«Դալբիտ» անելու հետ լրիվ համամիտ եմ: Չնայած նրան որ ես էլ եմ կարծում, որ «յարխուշտայատիպ» արժեքները կարևոր են մեզ համար, բայց ես ոչ մեկին չեմ պարտադրում դա, քանի որ կան շատ ավելի արժեքավոր ու առաջնային բաներ: Անցյալը անցյալով, թող փառքով մնա անցյալում ու մեր գիտելիքներում, բայց կառչել դրանից ու փորձել հետ բերել՝ անիմաստա: Կյանքը առաջ է շարժվում: Պիտի ուղակի զտել, վերցնել անցյալի լավը, որը նորի հետ համակցելով, համատեղելով, «նոր» մարդուն համապատասխան արժեհամակարգ ձևավորել: Ես միշտ էլ նման հարցերում կատեգորիկ մոտեցումները չեմ ընդունել: Լրիվությամբ մերժելով հինը կամ դիմակայելով նորին մենք միշտ փակուղու առաջ կկանգնենք: Պիտի էդ ամենի միջից գտնել ոսկե միջինը:
Լեռնեցի ջան, ես շատ եմ սիրում մեր յարխուշտան ու չեմ հերքում այն հանգամանքը, որ դա շատ շատերի համար ոգեղենության աղբյուրա, բայց պետք չի կառչել լոկ դրանից:;)
Tig ջան ասածիդ յուրաքնանչյուր ստորակետի հետ համամիտ եմ....
Մեր ամենամեծ ցավը էն ա, որ մեր համեմատության էտալոն միշտ անցյալն ա եղել, մենք մեր արժեքները հարգումենք, երբ նրանք արդեն անցյալում են, ու սկսում ենք հարգել մի աննորմալ ձևով, որ ուրիշ ոչ ոք բացի հայերից չի հասկանում։
Ասում ենք մենք Նարեկացի ենք ունեցել, Շնորհալի, հետո Թումանյան, Չարենց, Սևակ, քոչարի, յարխուշտա և այլն, ու ոչ մեկ չի ասում, թե մարդ աստծո, բա հիմա ի՞նչ ունենք։ Ոչինչ։
մենակ սարսափել կարելի ա, երբ մարդիկ ասում են Սբ. Գրիգոր Լուսավորիչ եկեղեցու մասին. "Արա բա էտի հայկական եկեղեցի ա՞, ոնցոր ֆուտբոլի դաշտ լինի". Սախ սպասում էին, որ էտ եկեղեցին նման ա լինելու Էջմիածնի Մայր Տաճարին, Սանահինին, չգիտեմ էլ որին, որ գմբեթի կողքից պիտի խոտերը լինեին դուրս ցցված, պիտի պատերը մրոտ լինեին։
Չէ, այ ժողովուրդ հիմա 21-րդ դարն ա, հիմա չի կարելի 10-րդ դարի եկեղեցի սարքել..... հիմա հիմիկվա բաներ են պետք։
հիմա ունե՞նք մի մեծություն, որ անվերապահորեն ասենք, որ հպարտ ենք իրենով, չունենք, ու խոսքը մեր մեջ, դրա մասին չենք էլ մտածել, հենա Սևակ կա, Թումանյան կա հպարտանում ենք էլի.......
Մենք` պատմությունից քիչ թե շատ "խաբար" ունեցողներս գիտենք, որ Տիգրանակերտում Էվրիպիդեսի "Բաքոսուհիներ" են բեմադրվել, հպարտանում ենք, Բա հիմա ինչ ենք բեմադրում, ո՞վ ա վերջի անգամ եղել թատրոնում։
կամ մեր մեծերի մասին ի՞նչ գիտենք, նրանք ովքեր մեր կողքին էին ապրում։ ֆրուզիկին 350 միլիոն մարդ դեմքով ճանաչում էր, ի՞նչ օրի էր ապրում Ֆրունզը կյանքի վերջին տարիներին։ Մահացավ էդ մարդը, հիմա սկսել են նոր ֆիլմ նկարել Ֆրունզի մասին, նրա վերջի տարիների մասին ոչ մի խոսք... ոչ մեկ չգիտի էդ տարիներին ինչ ա եղել էդ մարդու հետ։
Մի խոսքով դեղատոմսը իմ կարծիքով էս ա.
Արժևորել ներկան, չհամեմատել անցյալի հետ, ու առաջ շարժվել, ստեղծելով ՆՈՐ ՀԱՅԿԱԿԱՆԸ, այդ թվում նաև /ինչո՞ւ ոչ/ կրոնը։
..........
Մի խոսքով դեղատոմսը իմ կարծիքով էս ա.
Արժևորել ներկան, չհամեմատել անցյալի հետ, ու առաջ շարժվել, ստեղծելով ՆՈՐ ՀԱՅԿԱԿԱՆԸ, այդ թվում նաև /ինչո՞ւ ոչ/ կրոնը։
Հովո ջան, դե եկեք հենց հիմա էլ սկսենք ներկայից ու ամեն մեկս գրենք թե մեր էսօրվա ունեցածից ինչն ենք արժևորում: Մենակ թե առանձ դրանց ինչոր հետին գույներ տալու՝ նշում ենք անցնում առաջ…
Սկսեմ ես:
Ես էս վերջերս նենց եմ հպարտանում մեր Նազիկ Ավդալյանով: Հզոր Հաղթանակ էր: Չնայած սպորտով էդքան էլ չեմ հետաքրքրվում, բայց բախտս բերեց ու էդ պահը ուղղիղ եթերով տեսա: Նազիկի վերջին սալտոն ամեն ինչ արժեր::hands Վերջին շրջանում սպորտում ահագին առաջընթաց կա ու այ սենց հաղթանակների հետևանքում մեր մեջ առաջացած դրական էմոցիաները պիտի պահենք ու շատացնենք: Ամեն անգամ Նազիկին հիշելուց, մի տեսակ վերելք եմ ապրում: Ու իրոք հպարտանում եմ: Ու՞ր են Գյումրեցիները, նրանք լավ կարան պատմեն, թե էդ պահին Գյումրիում ինչ էր կատարվում::)
Ըհը էս մեկ, ու խնդրում եմ չսկսենք համեմատել՝ բա էս մի 2 լավ բաները էսքան վատի դեմ համարյա թե ոչինչ են: Կամաց կամաց կտեսնեք թե էս շարքը ոնցա ավելանում:;)
Հովո ջան, իսկ դու՞: Հլը լավ մտածի հաստատ դու էլ էսօրվա իրականության մեջ մի բան կունենաս հպարտանալու::)
My World My Space
22.01.2010, 12:34
Հպարտանալու շատ բան ունեմ......... իրոք շատ-շատ են......... Սկսած Նազիկ Ավդալյանից, մինչև մեր պստիկ Արևիկցիները, էդ շարքւմ ներառած նաև ՀԱՏԻՍ-ը, մեր շախմատիստները, ու բռնցքամարտիկները.......
ՀԱՏԻՍ-ի հաղթանակի օրը, մեր շենքի կտուրից երկու ՊՄ /Մակարով/ ատրճանակով "սալյուտ" եմ արել.......... հարևանս իմացել էր թուրքերը հարձակվել են.......:D
մենակ վատն էլկա որ չեմ կարա չասեմ.........
ԱՄՆ դեսպանատան "չափառներին" էս 2 տարի ա պլակատների շարք ա կցրած "20 տարվա համագործակցություն" խորագրով, մեր պետական այրերից ոչ մեկ չի տեսել, որ մեր դրոշը գլխիվայր են տպել..........:(
Այ նույնիսկ էդ դրոշի նկատմաբ հարգանքը չկա, ամերիկացիներինը լիներ նույն օրը կնկատեին։:angry
Ախպեր, եթե դու պայքարում ես ազատ քաղաքացիության համար, ուրեմն ճանապարհը բաց է քո համար դեպի Եվրոպա,... նեղ արդեն մարդիկ հասել են էդ արդյունքին, էլ ինչ ես գլուխ ցավացնում էս երկիրում, մեկ ա քո համար ազգ գաղաափարը երկրորդական է:
Քո ասածները ոչ թե իրական են, այլ կեղծ արժեքներ են: Դրանք մտացածին արժեհամակարգեր են, ու ընդհանրապես բնական չեն:
Իսկ ինչ վերաբերվում է մեր ազգային արժեհամակարգին, բարի եղիր հարգանքով վերաբերվել դրանց:
Փաստորեն առաջնային ազգ գաղափարը ենթադրում է, որ քաղաքացին/մարդը ազատ պիտի չլինի ? Ապեր, դու ուզում ես եղիր անազատ, այսինքն ճորտ կամ ստրուկ մաքրամաքուր հայ-արիացի: Մեկը ես, անազատ քաղաքացիներով լցված ազգային գաղափարախոսությամբ տոգորված ցանկացած հայրենիքը տեսել եմ դագաղում` սպիտակ մաշիկներով:
Բաց ճանապարհներն էլ բոլորս գիտենք, դրա համար էլ ազգային երկրումդ մարդ չի մնացել: Վերջում մնալու եք մի քանի արիացի ուխտավորներով` Նժդեհի գերեզմանի կողքերը կուչ եկած:
Մշակույթիդ նկատմամբ հարգանքդ էլ տարբեր բռունցք-բազուկների մասին հայտարարություններով գլուխներս տանելու փոխարեն, մշակութային արժեքներդ շնորքով պահելով ապացուցի:
Գալաթեա ջան, շատ բաներ ճիշտ ես ասում, բայց... արդյոք երկրագնդի վրա մեր սոցիալ-քաղաքական կարգավիճակում գտնվող այլ ազգերի մեջ չկան նույն երևույթները: Վստահ եմ, որ կան - և մեքսիկացիները, և ալբանացիները, և ռուսները, և ֆորումում այդքան սիրված ղրղզները ու մյուսները տառապում են նման ախտերով… Ես իհարկե քեզ հետ համաձայն եմ՝ դա միանշանակ վատ է, բայց... ի՞նչ մեղք ունի այստեղ ասենք մեր հազարամյա գիրը կամ Տիգրան Մեծը: Եթե դրանց փնովելով մենք կվերացնենք այդ հասարակական ախտերից գոնե մի քանիսը, առաջինը ես կփնովեմ, բայց կվերացնե՞նք: Խիստ կասկածում եմ ու դրա փոխարեն կարծում եմ, որ այս ախտերն ու մեր ազգի ունեցած ազգային արժեքները գտնվում են իրար զուգահեռ ու երբեք չհատվող հարթությունների վրա - պետք չէ մեկի հաշվի մյուսը "բարելավել": Ընդհակառակը, վատաբանելով Տիգրան Մեծին կամ մեր հազարամյա գիրը, մենք քո նշած հասարակական ախտերը չենք վերացնի, բայց դրա փոխարեն ի վերջո կհասնենք նրան, որ մեր ազգը կդադարի հարգել նաև այ, վերջին մնացած արժեքները ի դեմս գրի կամ Տիգրան Մեծի...
Իսկ այդ դեպքում, հավատա, քո նշած հասարակական ախտերն ավելի կխորանան...
Լիոն, դու իմ գրածի պատճառահետևանքային կապը կամ չհասկացար, կամ չհասկանալու տվեցիր՝ ինչպես հաճախ ես անում:
Ես չեմ ասում՝ գիրն ու յարխուշտան մեղք ունեն, որ հայերը հիմա իրար քցում ու ստորացնում են:
Ասածս էն ա, որ քանի հայերն իրար քցում են ու մտածում են միայն և միայն յուրաքանչյուրն իր թանկարժեք կաշվի մասին՝ քո Տիգրան Մեծն իր յարխուշտա պարող փղերով հարդերձ իրենց մի տեղին չի ու չի էլ լինելու:
Դուք շատ սխալ ճանապարհ եք բռնել մեր կորած արժեքները հետ բերելու: Մարդուն, որ չի հարգում դիմացինին, որ չարակամ է, որ անձնագրով վատ մարդ է, վերջապես, չես կարող, անհնարին է անցյալի արժեքներով մաքրել իր կեղտերից: Մարդը պատրաստ ա հենց աչքդ թեքես՝դանակը մտցնի ձախ թոքիդ մեջ, իսկ դու ուզում ես, որ ինքը 1000 տարի առաջվա եղածի կամ չեղածի շնորհիվ հանկարծ դառնա արժեք հարգո՞ղ:
Կամ ասենք թե էդ նույն մարդը դանակը թոքիցդ հանելուց հետո գնում ա տուն ու Տիգրան Մեծի մասին գիրքը ձեռքն առած ոգեշունչ հպարտությամբ սկսում ա կարդալ ու հպարտանալ՝ էդ տարբերակը քեզ կբավարարի՞: Մարդը անցյալի արժեքները գնահատում ա փաստորեն: Դա ա չէ՞ ձեր ուզածը:
Չէ, իհարկե դա չէ իմ ուզածը: Իմ ուզածն այն է, որ մեր ազգային մտավորականությունը - այդ թվում և դու - ազնվորեն ցավալով իր ազգի համար ու հաճախ նեղսրտվելով, այնուհանդերձ չժխտի անցյալի արժեքները՝ ցույց տալով ներկայիս իրոք պարսավելի թերությունները. դրանք անհամեմատելի, երբեք չհատվող հարթությունների վրա են գտնվում, մոտավորապես այնպես, ինչպես ասենք լեզվաբանին նախատես այն բանում, որ մեր երկիրը զրո է ատոմային ֆիզիկայի բնագավառում:
Իսկ պատճառահետևանքային կապը... գուցե դու ուրիշ բան էիր նկատի ունեցել, բայց ես քո պոստից հասկաց ա յն, ինչ արտահայտեցի: Ես կեղծելու սովորություն չունեմ: Ի դեպ - ես նպատակ չունեմ աշխարհը փոխել, անցյալի արժեքներով մարդկանց դաստիարակել և այլն: Դա ինձ համար չէ...
Ո՞վ ենք մենք իրականում: Բո-ղո-քող: Մեծ-մեծ խոսացող:Նախանձ: Սեփականը թողած՝ ուրիշինը սարքող: Հայ ենք մենք իրականում, մեր հայ պապերի «ազնիվ» գործունեության արդյունքն ենք մենք, անցյալը սիրող/բացերը շատ են,արդարացման համար պարարտ հող է/, մեռածներին գովաբանող, կենդանի մարդկանց սաղ-սաղ թաղող, բայց կարեւորը դեռ հայ ենք ՝ազգային առանձնահատկություններով հանդերձ::)
Ժունդիայի
22.01.2010, 17:59
Չեմ հասկանում ձեռնտուն ինչ կապ ունի մեր տեղաբնակ լինելու հետ: Այնուամենայնիվ, ասյօր շատ պատմագետներ նաև Հերունին, եկել են այն եզրակացության, որ Ուրարտու պետություն չի եղել: Ի դեպ այդ պետության տեսակետը առաջ է քաշվել հրեաների կողմից, այս վերջինը ես լսել եմ պատմության դասախոսության ժամանակ:
Կոնկրետ Հերունին իր գրքում փաստեր է բերում, որ չի եղել Ուրարտու:
Հարցս հղում եմ հարգարժան Լիոնին, կամ տեկուզ նրան ով համոզված է այն տեսակետին որ Ուրարտացիները կապ ունեն Հայերի հետ. Խնդրում եմ մանրամասնեք…
Շնորհակալություն.
Հարցս հղում եմ հարգարժան Լիոնին, կամ տեկուզ նրան ով համոզված է այն տեսակետին որ Ուրարտացիները կապ ունեն Հայերի հետ. Խնդրում եմ մանրամասնեք…
Շնորհակալություն.
Եթե խոսքը կապի մասին է, ոչ թե նրանց հայ լինել չլինելու մասին, ինչ առումով հայ բառը այսօր մենք ենք հասկանում, անշուշտ կապ ունեն, ու ավելի քան, ուրարտացիների երկիրը կոչվում էր Բիայնա երկիր՝ Վանա երկիր, քանի որ արձանագրությունների սեպագիրը փոխառված էր, այն լեզուն, որից այն փոխառել էլի չուներ "վ" հնչյունը, ուստի փոխարինել են "բ" հնչյունով, որին հաջորդով "ի"-ն այն փափկացնելու կամ վ-ացնելու նպատակ ուներ, այդ ցեղը , որը իշխում էր Ուրարտույում, կոչվում էր "վայ", այսինքն՝ Վայնա երկիր, վայերի երկիր, դե որտեղ վայ, այնտեղ էլ հայ,:)) Իսկ ավելի լուրջ, չնայած բերածս ստուգաբանությունը գիտական լուրջ ստուգաբանություն է, այսօրվա հայ ժողովուրդը այն բազմաթիվ ցեղերի միաձուլումից է առաջացել, որոնք բնակվել են Հայկական լեռնաշխարհում` վայերի, հայերի, մուշկերի և այլն, որոնց մեծ մասը անշուշտ ազգակից են եղել: Սակայն ազգային ինքնագիտակցությունը, իրենց հայ լինելու գիտակցումը, անշուշտ, եկել է շատ ավելի ուշ: Շատերի մոտ այդ գիտակցումը դեռ մինչ օրս չի էլ եկել:):(
My World My Space
22.01.2010, 22:03
Եթե խոսքը կապի մասին է, ոչ թե նրանց հայ լինել չլինելու մասին, ինչ առումով հայ բառը այսօր մենք ենք հասկանում, անշուշտ կապ ունեն, ու ավելի քան, ուրարտացիների երկիրը կոչվում էր Բիայնա երկիր՝ Վանա երկիր, քանի որ արձանագրությունների սեպագիրը փոխառված էր, այն լեզուն, որից այն փոխառել էլի չուներ "վ" հնչյունը, ուստի փոխարինել են "բ" հնչյունով, որին հաջորդով "ի"-ն այն փափկացնելու կամ վ-ացնելու նպատակ ուներ, այդ ցեղը , որը իշխում էր Ուրարտույում, կոչվում էր "վայ", այսինքն՝ Վայնա երկիր, վայերի երկիր, դե որտեղ վայ, այնտեղ էլ հայ,:)) Իսկ ավելի լուրջ, չնայած բերածս ստուգաբանությունը գիտական լուրջ ստուգաբանություն է, այսօրվա հայ ժողովուրդը այն բազմաթիվ ցեղերի միաձուլումից է առաջացել, որոնք բնակվել են Հայկական լեռնաշխարհում` վայերի, հայերի, մուշկերի և այլն, որոնց մեծ մասը անշուշտ ազգակից են եղել: Սակայն ազգային ինքնագիտակցությունը, իրենց հայ լինելու գիտակցումը, անշուշտ, եկել է շատ ավելի ուշ: Շատերի մոտ այդ գիտակցումը դեռ մինչ օրս չի էլ եկել:):(
Շինարար ջան,հարգելով քո տեսակետը ես էլ ասեմ իմը, ճիշտ ա էս պահին հաստատ չեմ հիշում որոշ մանրամսներ, բայց բոլորիս հայտնի Բեհիսթունյան արձանագրության մեջ, որը կատարվել է Դարեհի կողմից երեք լեզուներով, հայաստանը 2 լեզուներով Արմենիա է, իսկ մեկով` Ուրարտու, կա տեսակետ, որ ուրարտու անվանումը մեզ "կպցրել" են մեր հարևանները, ինչպես օրինակ վրացիներն են մեզ ասում սոմեխներ, երկիրը Սոմխեթի...
Կգտնեմ այդ մասին ինֆորմացիան, հետո ստեղ ամբողջական կդնեմ....
Շինարար ջան,հարգելով քո տեսակետը ես էլ ասեմ իմը, ճիշտ ա էս պահին հաստատ չեմ հիշում որոշ մանրամսներ, բայց բոլորիս հայտնի Բեհիսթունյան արձանագրության մեջ, որը կատարվել է Դարեհի կողմից երեք լեզուներով, հայաստանը 2 լեզուներով Արմենիա է, իսկ մեկով` Ուրարտու, կա տեսակետ, որ ուրարտու անվանումը մեզ "կպցրել" են մեր հարևանները, ինչպես օրինակ վրացիներն են մեզ ասում սոմեխներ, երկիրը Սոմխեթի...
Կգտնեմ այդ մասին ինֆորմացիան, հետո ստեղ ամբողջական կդնեմ....
Դե, Դարեհի արձանագրությունները իմ ասածին ոչ մի կերպ չեն հակասում ու ընդհանրապես դրա հետ առնչություն չունեն…
My World My Space
22.01.2010, 22:17
Դե, Դարեհի արձանագրությունները իմ ասածին ոչ մի կերպ չեն հակասում ու ընդհանրապես դրա հետ առնչություն չունեն…
դե ես էլ իմ տեսակետը հայտնեցի, ու չասեցի, որ քոնը սխալ է, ես ասեցի հարգելով քո տեսակետը, այսինքն ընդունեցի այն ի գիտություն....
Ժունդիայի
23.01.2010, 00:30
Եթե խոսքը կապի մասին է, ոչ թե նրանց հայ լինել չլինելու մասին, ինչ առումով հայ բառը այսօր մենք ենք հասկանում, անշուշտ կապ ունեն, ու ավելի քան, ուրարտացիների երկիրը կոչվում էր Բիայնա երկիր՝ Վանա երկիր, քանի որ արձանագրությունների սեպագիրը փոխառված էր, այն լեզուն, որից այն փոխառել էլի չուներ "վ" հնչյունը, ուստի փոխարինել են "բ" հնչյունով, որին հաջորդով "ի"-ն այն փափկացնելու կամ վ-ացնելու նպատակ ուներ, այդ ցեղը , որը իշխում էր Ուրարտույում, կոչվում էր "վայ", այսինքն՝ Վայնա երկիր, վայերի երկիր, դե որտեղ վայ, այնտեղ էլ հայ,:)) Իսկ ավելի լուրջ, չնայած բերածս ստուգաբանությունը գիտական լուրջ ստուգաբանություն է, այսօրվա հայ ժողովուրդը այն բազմաթիվ ցեղերի միաձուլումից է առաջացել, որոնք բնակվել են Հայկական լեռնաշխարհում` վայերի, հայերի, մուշկերի և այլն, որոնց մեծ մասը անշուշտ ազգակից են եղել: Սակայն ազգային ինքնագիտակցությունը, իրենց հայ լինելու գիտակցումը, անշուշտ, եկել է շատ ավելի ուշ: Շատերի մոտ այդ գիտակցումը դեռ մինչ օրս չի էլ եկել:):(
Շնորհակալ եմ արձագանքիտ համար Շինարար ջան, ուղղակի հասկացիր, կարդում կարդում, պրպտում ես, համոզվում, ու մեկ էլ հոպ այլ տեսակետ ես հանդիպում որը, հիասթափեցնում է. Պարզապես այստեղ, երբ գրականություն ես կարդում, ավելի վաղ քան թե ուրարտական պետության գոյության փաստից, որը կապվում է հայ ազգի ձևաորման ինչ-որ փուլի հետ մեր ազգի մասին հիշատակություն չկա, չեմ հաշվում Աստվածաշունչը:
Այն էլ հանդիպած գրականություններում կոնկրետ փաստեր չեն բերվում, առավել ևս ինչ որ կապ հայերի հետ, պարզապես, որպես հավանական դրույթ, ներկայացվում է կապը միայն տեղանքի հետ. ինչևէ աբսուրդային իրողություն.
bari hoki
23.01.2010, 00:36
Օրինակ հոլանդիայի և բելգիայի դպրոցական դասագրքերում գրված է, որ Հիսուսը խոսացել է (չգիտեմ այս բառը ճիշտ եմ գրում) արամերեն:
Գալաթեա ջան, էս սաղ ճիշտ ես ասում, բայց հիմա ի՞նչ: Հերիք չի՞ ողբանք ու կենտրոնանաք էդ աղբերի վրա, թեկուզ և մեզ խեղտած են պահում: Փորձենք դուրս գալ դրանից, ինչքանով որ ամեն մեկս մեր տեղում հնարավորություն ունենք: Վերջին հաշվով ոչ յարխուշտանա կարևոր, ոչ էլ պատմությունը: Կարևորը ներկանա… Ու որպիսի վաղվա ներկան էսօրվա նման չլինի, եկեք գոնե մի քիչ օպտիմիստ լինենք: Եկեք փորձենք: Չէ, ոչ թե փորձենք, այլ ես համոզված եմ, որ եթե մեր մեծամասնությունը ցանկանա, մտածի ու ռեալ պատկերացնի, որ մենք օրինավոր երկրում ենք ապրում, դա տենց էլ կլինի: Թե չէ սենց բացսական մտքերով՝ եղած բացսականն էլ ավելացնում ենք, ոչ թե պակասացնում: Ես չեմ ասում չտեսնենք իրականությունը, գնահատական չտանք իրավիճակին: Ուղակի էդ ամենը տեսնելով չպիտի թևաթափ լինել ու թքած ունենալ ամեն ինչի վրա ու փախչելու մղումներ արդնացնել մեր մեջ… ու ջհանդամն ուղարկել ամեն ինչ: Չեմ ասում հեշտա, բայց էկեք մի հատ փոխենք մեր մոտեցումը: Իմ սեփական կյանքից եմ ասում, երբ որ ժամանակին ես տրտնջում էի, ամեն մի վատի վրա, էդ վատը իմ շրջապատում ավելի էր շատանում, ու հենց սկսեցի փոխել մոտեցումս ու չկենտրոնանալ վատի վրա ու մտածել լավի մասին, կամաց կամաց ամեն ինչ իրա տեղն ընկավ ու գնալով ավելիա լավանում ու վաղը հաստատ ավելի լավա լինելու:;)
հ.գ. պետք չի ինքներս մեզ խափել, բայց կետրոնանալ վատի վրա առավել ևս պետք չի…
Տիգ ջան, լավատես լինելը շատ լավ բան ա: Բայց օրինակ ես չեմ կարող գնալ նուրբարաշենի աղբանոց, երկու մաքուր բանկա չբացված սմետան գտնել, ու ուրախանալ, որ էտ հսկա աղբակույտի մեջից երկու հատ մաքուր բան եմ գտել:
Հարցը նրանում ա, որ եթե գլոբալ առումով երկրումդ եթիմություն ա տիրում, մի քանի լուսավոր կետերը ոչինչ չեն փոխում: Ընդհակառակը, էտ մի քան լուսավոր կետերը, հատուկենտ լավատեսներին անտեղի հույս են տալիս, որ ամեն ինչ դեռ կորած չի: Բայց իրականում ամեն ինչ շատ վաղուց կորած ա: Հետո, որպեսզի էտ կորուստը ինչ-որ կերպ սվաղվի, մարդկանց ուղեղները սկսում են լվանալ տարատեսակ հեշտ մարսվող, բայց որևէ օգտակարություն չունեցող գաղափարախոսությամբ: Սա դասական վիճակ է, որի միջով մենք չենք որ առաջինն ենք անցնելու: Բայց ժողովուրդներ կան, որոնք ինչ-որ պահի հասկացել ու ընակել են վտանգը: Իսկ ժողովուրդներ կան, որոնք կերել են կուտը, ու շարունակել են անվեդարձ եթիմացման գործընթացը:
Ազգային արժեքների ու մշակույթի դեմ ոչ մեկը ոչինչ չի ասում: Էս պահին բոլորս հայերեն ենք գրում ու խոսում: Ենթադրում եմ, որ բոլորս մեզ հայ ենք համարում, ու ըստ սահմանման, անկախ ամեն ինչից, սիրում ու հարգում ենք մեր մշակույթը: Բայց երբ քո պատմությունն ու մշակույթը քեզ հրամցնում են, որպես մնացած համամարդկային արժեքների փոխարինող, սկսում ա համը դուրս գալ - մարդիկ խառնում են առաջնային ու երկրորդայինը, մոռանում առաջին հերթին մարդ լինելու ու երկրորդ հերթին հայ լինելու հանգամանքի մասին: Սկսում են առիթ անառիթ զառանցել փառավոր անցյալից: Արդյունքում երկրի եթիմացումը շարունկավում է, սեփական երկրից հուսահատվողների թիվն ավելանում է, մարդիկ իներտանում են, մնացածները թղնում գնում են, ու վերջանականպես թաղում ենք երկիրը իրա պատմությունով ու մշակույթով:
Ազատ մարդու ու ազատ քաղաքացու գաղափարը ստորադասվում է ցեղի, արյունի, ու սրա նման այլ գաղափարներին: Արդյունքում ունենում ես միայն յարխուշտայով (որը ի միջի այլոց շատ սիրում եմ, տղաս էլ արտակարգ պարում ա), Տիգրան Մեծով, արիական կայսրություններով և առաջին քրիստոնեությունով ապրող, անցյալի մեռելներին սրբազան բեռի պես շալակն առած, 21-րդ դարում քաշ եկող մոխրագույն զանգված, որը բացի փառահեղ անցյալը քննարկելուց ուրիշ ոչ մի օգտակար բան անելու պոտենցիալ այլևս չունի:
Ու մի քանի գրառում առաջ, ազատ քաղաքացու գաղափարը ստորադասած հայրենասերի մտքով չի էլ անցնում, որ էսօր իր սեփական երկրում ազատության համար չպայքարող քաղաքացին վաղը նույն կերպ կհամակրպվի նև թուրքի լծին: Եթե մարդու մեջ ազատության գաղափարը մեռած է, նրա համար նշանակություն չունի հայ փաշայա գլխին կանգնած, հայ մենթ ա գլխին տալիս դուբինկով, թե թուրք փաշայա ու յաթաղանով ենիչեր:
Ասածս ինչ ա, լավատեսությունը լավ բան ա, բայց որոշ դեպքերում հասարակական վտանգավոր հետևանքներ ունի: Իսկական հայրենասերը կտեսնի ոչ թե հատուկենտ լավը ու անիմաստ կհրճվի դրանով, այլ կտեսնի վատը ու կփորձի շտկել դրանք: Հայրենասերը կփորձի բուժել հայրենիքի վերքը, ոչ թե վրան ցավազրկող դնել (ազգային գաղափարախոսություն) ու հիվանդության զգացումը բթացնել:
Լավատեսությունը լավ բան ա, բայց կարող ա մահվան հանգեցնի: Թոքերի ռակով հիվանդին չես կարա ասես, որ ուրախանա, քանի որ ականջները լավ են լսում:
Չէ, իհարկե դա չէ իմ ուզածը: Իմ ուզածն այն է, որ մեր ազգային մտավորականությունը - այդ թվում և դու - ազնվորեն ցավալով իր ազգի համար ու հաճախ նեղսրտվելով, այնուհանդերձ չժխտի անցյալի արժեքները՝ ցույց տալով ներկայիս իրոք պարսավելի թերությունները. դրանք անհամեմատելի, երբեք չհատվող հարթությունների վրա են գտնվում, մոտավորապես այնպես, ինչպես ասենք լեզվաբանին նախատես այն բանում, որ մեր երկիրը զրո է ատոմային ֆիզիկայի բնագավառում:
Իսկ պատճառահետևանքային կապը... գուցե դու ուրիշ բան էիր նկատի ունեցել, բայց ես քո պոստից հասկաց ա յն, ինչ արտահայտեցի: Ես կեղծելու սովորություն չունեմ: Ի դեպ - ես նպատակ չունեմ աշխարհը փոխել, անցյալի արժեքներով մարդկանց դաստիարակել և այլն: Դա ինձ համար չէ...
Լիոն ջան, իրար մի խառնվի, քո գրքերում գրածները էս թեմայում ոչ մեկը չի փորձում ժխտել: Տեսականորեն ընդունում ենք, որ սաղ հենց տենց էլ կա: Հարցը ուրիշ բանում ա: Ինչքանով ա օգտակար մարդկանց ուշադրությունը շեղել ներկա պրոբլեմներից ու առավոտից իրիկուն փառահեղ անցյալ կերցնել ? Քանի կոպեկի արժեք ունի փառահեղ անցյալը, եթե ներկայումս մեր երկիրը, իրա թաշախուստով, աշխարհի լուսանցքում ա ? Ինչքան կարելի ա մարդկաց ասել, մի նայի որ հիմա քո քաղաքապետը Չոռնին ա, քանի որ քո քաղաքը Արգիշտին ա հիմնել ? Ում տանձին ա Արգիշտին, ապեր ? Ֆրանսիան Նապոլեոնի վրայա թքել, դրա համար էլ էսօր Ֆրանսիա ա սարքել:
My World My Space
23.01.2010, 12:21
Շնորհակալ եմ արձագանքիտ համար Շինարար ջան, ուղղակի հասկացիր, կարդում կարդում, պրպտում ես, համոզվում, ու մեկ էլ հոպ այլ տեսակետ ես հանդիպում որը, հիասթափեցնում է. Պարզապես այստեղ, երբ գրականություն ես կարդում, ավելի վաղ քան թե ուրարտական պետության գոյության փաստից, որը կապվում է հայ ազգի ձևաորման ինչ-որ փուլի հետ մեր ազգի մասին հիշատակություն չկա, չեմ հաշվում Աստվածաշունչը:
Այն էլ հանդիպած գրականություններում կոնկրետ փաստեր չեն բերվում, առավել ևս ինչ որ կապ հայերի հետ, պարզապես, որպես հավանական դրույթ, ներկայացվում է կապը միայն տեղանքի հետ. ինչևէ աբսուրդային իրողություն.
jundiai ջան հայերի, Հայաստանի մասին հիշատակումների ամենահին աղբյուրը թվագրվում է ՄԹԱ 3-րդ հազարամյակին։ Գիլգամեշի առասպելում նշվում է, որ Գիլգամեշը գալիս է հյուսիս և հանդիպում Արատտայի գլխավոր քուրմի հետ։ Իսկ, որ Արատտան Հայաստանն է, այստեղ երկրորդ կարծիք լինել չի կարող, քանի որ Ասորեսատանից հյուսիս կարող է լինել միայն մի Արատտա` Արարատի /Արարադի/ թագավորությունը։
My World My Space
23.01.2010, 12:30
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Բայց իրականում ամեն ինչ շատ վաղուց կորած ա:
Տրիբուն ջան մի քանի ասպեկտներով համաձայն եմ քեզ հետ։ Ու ստեղ ըստ իս պատճառը ազգի ծերացումն ա.......Բիոլոգիական առումով։
հայերը ամենահին ազգերից են աշխարհում, իսկ հին ազգերը սկսում են էթնիկական առումով անկում ապրել, դա իհարկե ունի իր պատճառներն ու բացառությունները։
Ազգի արյունը չի մաքրվում, երբ հայն ամուսնանում է հայի հետ, այ օրինակ հրեաները նույնպես հին ազգ լինելով հանդերձ վերելք են ապրում, որովհետև շատ են ամուսնանում են այլազգիների հետ։
Այ օրինակ ի՞նչ կատարվեց Թուրքիայում,որ էդ ազգը տենց սիրունացավ ու մաքրվեց։ նրանք կնության վերցրեցին հպատակ ազգերի գեղեցիկ կանանց` բալկաններից, հունաստանից, Հայաստանից և այլն։ նույն Գերզարթոնքի պրոցեսում ա նաև Ռուսատանը...
Իսկ Հայերի գենետիկ պաշարը արդեն կրկնվում ա ու ի վիճակի չի "հրաշքներ գործելու"...մենք մեռնում ենք, որպես ազգ.....
jundiai ջան հայերի, Հայաստանի մասին հիշատակումների ամենահին աղբյուրը թվագրվում է ՄԹԱ 3-րդ հազարամյակին։ Գիլգամեշի առասպելում նշվում է, որ Գիլգամեշը գալիս է հյուսիս և հանդիպում Արատտայի գլխավոր քուրմի հետ։ Իսկ, որ Արատտան Հայաստանն է, այստեղ երկրորդ կարծիք լինել չի կարող, քանի որ Ասորեսատանից հյուսիս կարող է լինել միայն մի Արատտա` Արարատի /Արարադի/ թագավորությունը։
Տեղանունը դեռ ազգային ինքնություն չի: Այն որ տարածքը անվանել են Արատտա, դա դեռ չի նաշանակում որ այդ տարածքում ապրում էին իրենց ինքնությունը վերջնականապես պարզած հայեր: Հիմա էլ կա Եգիպտոսի հանրապետություն, բայց որքանով են Եգիպտոսում ապրող արաբները եգիպտացիների ժառանգ ?? Կամ ժամանակակից բրիտանացիների (անգլիացի, շոտլանդացի, ուելսցի) որքանով են բրիտների ժառանգները ? Բնականաբար բրիտները մասնակցել են ժամանակաից անգլաիացի ազգի ձևավորման գործընթացում, այնպես ինչպես Արրատտայում, կամ Ուրարտում ապրող էթնիկ խմբերը մեր նախնիներն են ու մասնակցել են հայ ժողովրդի ձևավորմա գործընթացում: Բայց դա չի նաշանակում որ քո ազգի ձևավորմանը մասնկացած յուրաքնչյուր էթնիկ խմբի կարելի ա համարել հայ, ու հայ ինքնությունն ուղղակիորեն կապել դրա հետ: Տենց որ լիներ ժամանակակից թուրքերը ամենահինը կլինեիին աշխարհի երեսին - նրանք վերցրել են էս տարածքում ապրող ամենահին ժողովուրդների գեները:
Տրիբուն ջան մի քանի ասպեկտներով համաձայն եմ քեզ հետ։ Ու ստեղ ըստ իս պատճառը ազգի ծերացումն ա.......Բիոլոգիական առումով։
հայերը ամենահին ազգերից են աշխարհում, իսկ հին ազգերը սկսում են էթնիկական առումով անկում ապրել, դա իհարկե ունի իր պատճառներն ու բացառությունները։
Ազգի արյունը չի մաքրվում, երբ հայն ամուսնանում է հայի հետ, այ օրինակ հրեաները նույնպես հին ազգ լինելով հանդերձ վերելք են ապրում, որովհետև շատ են ամուսնանում են այլազգիների հետ։
Այ օրինակ ի՞նչ կատարվեց Թուրքիայում,որ էդ ազգը տենց սիրունացավ ու մաքրվեց։ նրանք կնության վերցրեցին հպատակ ազգերի գեղեցիկ կանանց` բալկաններից, հունաստանից, Հայաստանից և այլն։ նույն Գերզարթոնքի պրոցեսում ա նաև Ռուսատանը...
Իսկ Հայերի գենետիկ պաշարը արդեն կրկնվում ա ու ի վիճակի չի "հրաշքներ գործելու"...մենք մեռնում ենք, որպես ազգ.....
Սկզբունքորեն համաձայն եմ, որ ուրիշների հետ խառնվելը շատ օգտակար երևույթ է: Միանշանակ:
Բայց ես ինքս իմ համար էլ էս վերջերս եմ պարզել, որ հայերի մեջ առկա է բավականին լուրջ գենետիկ բազմազանություն: Այնպես որ, մենք գենետիկորեն այնքան էլ փդած չենք, որքան կարծում էինք: Դրա մասին թեմա կա առանձին, որտեղ մի ամիս է ցանկանում եմ թուրքերի մասին գրել, բայց ժամանակ չի լինում:
Ինձ ավելի շատ անհանգստացնում է պատմությունից ու նախնիներից կառչած լինելը: Խնդրում եմ կառչած լինելը չխառնել պատմությունն ընդունելու, ընկալելու ու պատմական հետևանքների ժատանգորդը լինելու հանգամանքի հետ: Կառչելը հանգեցնում է նրան, որ մենք ամեն անգամ հետ ենք նայում ու փառահեղ անցյալ ենք փնտրում մեր պատմության մեջ, ու երբ այդ փառահեղ անցյալը համեմատում ենք ներկած խղճուկ վիճակի հետ, սկսում ենք բարդույթավորվել: Բարդույթները հանգեցնում են նրան, որ ներկայումս ոչ մեկի հետ համեմատվել չկարողանալով, սկսում ենք մեզ համեմատել ուրիշների հետ անցյալում: Բնականաբար անցյալ կատարյալով համեմատվելիս սկսում ենք ընկնել ծայրահեղությունների մեջ ու ուզում ենք գոնե նախկինում բոլորից առավել լինել, քանի որ ներկայում բոլորից պակաս ենք: Ու այդ կերպ փորձում ենք ազատվել մեր ներկա բարդույթներից: Արդյունքում ինքներս սկսում ենք աղավաղել մեր պատմությունը - սկսում ենք պախարակել քրիստոնեությունը, քանի որ դրա ընդունումից հետո մեր համար դժվար ժամանակներ են սկսվել պատմաքաղաքական առումով, ուզում ենք գնալ ավելի հետ ու նախաքրիստոնեական հզոր կայսրություններ կառուցել, տիրել բոլորին, լիենլ բոլորից հզորը, բոլորից աստղասերը, բոլորից գրագետը, ու սենց բաներ: Ու այդ ամենից ոչ մի ընթացիկ օգտակարություն չենք ստանում, բացի նրանից որ լիքը նեղ աշխարահայացքով հայրենասեր երիտասարդներ հայրենսիրությունը սկսում են ընկալել մի այն անցյալի մասին բարձր խոսելու ունակությամբ:
Մեղապարտ
23.01.2010, 16:02
Հոգեբանորեն ապրելու երեք ձև կա անցյալ, ներկա, ապառնի:
Իսկ ֆիզիկապես ապրելու մեկ մոտեցում կա, այսօր ,հիմա այս պահին ,ոչ ավել և ոչ պակաս:
Եթե ֆիզիկապես ապրելու մասին է խոսքը, ապա ՀՀ բնակչության մեծամասնության համար երեկ վատ էր, այսօր վատ է , վաղը վատ է լինելու:
Ինչու է այսպես, պատասխանը պարզ է, մարդը չունի նյութական բավարար ռեսուրսներ և որի պատճառով հարատև կրիզիսի մեջ է:Այս մարդկանց խումբը կառչում է անցյալից և կառուցում է իր երազային ֆանտաստիկ ապագան (եթե իհարկե ունի ֆանտազիա):
Հավատացեք ապրելով այս Գերմանիայում մի եզրակացության եմ եկել (մոտեցեք հումորով) զուcարանը գերմանական քաղաքակրդության գլխավոր գրավականն է : Երկիրը համատարած ունիտազացված է այսինքն կղկղանքը (նաև փոխաբերական) հարյուր տրուց ավել է գտնվում է մի քանի մետր գետնի տակ:
Օրինակ հոլանդիայի և բելգիայի դպրոցական դասագրքերում գրված է, որ Հիսուսը խոսացել է (չգիտեմ այս բառը ճիշտ եմ գրում) արամերեն:
Այդպես էլ կա, Հիսուսը խոսացել է արամեերեն, լեզու, որով այժմ խոսում են միայն Դամասկոսի մոտ գտնվող Մալուլա քաղաքում… Արամեերենը սեմական լեզու է, անչափ մոտ այսօրվա ասորերենին, հինասորերենն է, ընդ որում արամեերենի և ասորերենի միջև չկա այնպիսի հսկայական տարբերություն, ինչպես օրինակ՝ գրաբարի և աշխարհաբարի, ըստ էության նույն լեզուն է, թերևս գրային տարբեր համակարգ օգտագործելու կամ նմանատիպ այլ պատճառներով են դրանք տարբեր լեզուներ համարվում… Ուղղակի այս ամենը կապ չունի այս թեմայի հետ:
Ժունդիայի
23.01.2010, 21:22
Հատված "Աշխարհի Պատմության Ատլաս" գրքից, Հրատարակված է Թայմս Բուքս Լոնդոն-ի կողմից 2001, թարգմանված Պորտուգալերեն տարբերակից.
Անտիոքոս Առաջին, Կոմագեենեի թագավոր /69-36 ՄԹԱ/.
Կոմագեենեի թագավորությունը, որը գտնվում է Եփրատի վերին մասում, առանձնացվեց Սելևկյան Կայսրությունից մոտ մթա 162 թ-ին, և մնաց անկախ մինչև մթ 72 թիվը. Անտիոքոսը, որը դասվում է Պարսիկ Աքեմենյան թագավորների և Ալեքսանդր Մակեդոնացու ժառանգը, հաստատելով այս փաստը, կառուցեց Նեմրութ Դագ պաշտամունքային վայրը.
Ժողովուրդ ջան, ուղղակի չգիտեմ...որքան էլ մեզ ճղենք, մեր առաջին լինելու փաստը, ամենաընտիր ու ամենահզոր բանակ ունենալու չգիտեմ քանի կայսրություններ մեզի վերագրելու փաստը ֆորումային կոնտեքստից, կամ էլ լաաավ Հայաստանի սահմաններից դուրս չի գալիս. Մեջբերում 1000 օրինակներից ընդամենաը մեկն էր, 100 ավոր իմ կարդացաց գրքերից, ամեն անգամ երբ ինչ որ հանդես է հրատարակվում պատմության վերաբերյալ առաջին գնորդը ես եմ, ցանկանալով մի տառ կամ մի բառ գտնեմ Հայաստանի մասին. չկա, չկա ու չկաաաաաաաաա, իսկ մենք բանավիճում ու բանավիճում ենք թե այս ,թե մեկ այլ ֆորումներում. Արդյունքը՞. Իմ արև, ամեն անգամ պատմության մասին գռառումներ կարդալիս ընկում եմ վարդագույն երազների ամբողջական գիրկը, բայց իմ կարդացածը վերահաստատելու ժամանակ այլ արտասահմանյան աղբյուրներում գոռալով արթնանաւմ եմ, վարդագույն երազս կտրուկ դառնւմ է տեռոռ ֆիլմ.
Կներեք էմոցիոնալ գռառմանս համար
Ժունդիայի
23.01.2010, 21:56
Տրիբուն ջան, մեղադրելու չի այն փաստը որ մենք կառչում ենք մեր անցյալից. ախր ներկան այնքան խայտառակված է, դրա համար էլ ամեն ծակ ու ծուկ մեզ ենք վերագրում. Պարզապես պատկերացրու ընկել ես մի կղզի որտեղ ուզում ես հաստատվես, ու քանի որ մեր Հայ ազգի գենետիկ կոդի մեջ առկա է ուռճացացվածության գաղափարը, իմանալով որ, եթե ներկայացնես քեզ թե դու որ երկրի ներկայացուցիչ ես, դա պարզապես բան չի փոխի որպեսզի դու դասվես ավելի բարձր քան տեղաբնիկները /ասեմ որ չեմ կասկածում, որ կա մի հայ երկրագդի երեսին, որ եթե իրենից ոչինչ էլ չներկայացնի, չի ցանկանում վեր դասվել մնացացից/, այ դրա համար էլ միշտ կառչում ենք անհավանական անցյալից, ներկայացնում մեզ որպես առաջինը ամեն ինչում, ամենահզորը բոլոր ազգերի, նույնիսկ ասեմ ցեղասպանության փաստն էլ էլի ներկայացնում ենք որպես ոչ թե համաարդկային ողբերգություն, այլապես տեսեք տեսեք, դրանք ոչ թե քոչվոր թուրքերի նախաձեռնությունն էր, այլապես սիոնամասոնական գաղտնի ուժերի կազմակերպվածը, ի կատար ածված թուրքի անիմջական ձեռքով. Էնվերին էլ ու Թալիաթին էլ ներկայացնում ենք, ոչ թե թուրք այլ հրեա, կամ էլ վերջինիս ժառանգ համեմված մասոնի կոչումով. Դրանով էլի ու էլի ուզում ենք ապացուցենք մեր կարևոր դերը աշխարհակարգում, իսկ այսօր ցանկացաց մանկապարտեզի երեխա էլ գիտի, թե մութ ուժերը այսօր որ կազմակերպություններն էն, այսպիսով վերագրում ենք 1915-ի կոտորածները ոչ թե պարզապես գենոցիդ այլ որպես մեր աշխարհում առաջինը լինելու փաստը մեզնից գողանալու, խլելու փաստ. Ինչևէ, աշխարհն էլ տրաքի մենք չենք կարող հանել այն միտքը որ մենք երկրորդն ենք, կամ չունենք դեր աշխարհում......
My World My Space
23.01.2010, 21:57
Ժողովուրդ ջան, ուղղակի չգիտեմ...որքան էլ մեզ ճղենք, մեր առաջին լինելու փաստը, ամենաընտիր ու ամենահզոր բանակ ունենալու չգիտեմ քանի կայսրություններ մեզի վերագրելու փաստը ֆորումային կոնտեքստից, կամ էլ լաաավ Հայաստանի սահմաններից դուրս չի գալիս. Մեջբերում 1000 օրինակներից ընդամենաը մեկն էր, 100 ավոր իմ կարդացաց գրքերից, ամեն անգամ երբ ինչ որ հանդես է հրատարակվում պատմության վերաբերյալ առաջին գնորդը ես եմ, ցանկանալով մի տառ կամ մի բառ գտնեմ Հայաստանի մասին. չկա, չկա ու չկաաաաաաաաա, իսկ մենք բանավիճում ու բանավիճում ենք թե այս ,թե մեկ այլ ֆորումներում. Արդյունքը՞. Իմ արև, ամեն անգամ պատմության մասին գռառումներ կարդալիս ընկում եմ վարդագույն երազների ամբողջական գիրկը, բայց իմ կարդացածը վերահաստատելու ժամանակ այլ արտասահմանյան աղբյուրներում գոռալով արթնանաւմ եմ, վարդագույն երազս կտրուկ դառնւմ է տեռոռ ֆիլմ.
Կներեք էմոցիոնալ գռառմանս համար
Էդ նրանից ա, հարազա՛տս, որ մեր երկիրը նաման հարցերում վարչապետի լեզվով ասած ԾՐԱԳԻՐ ՉՈՒՆԻ.......
Ի՞նչ ա եղել, Ադրբեջանցիք ապացուցեցին, որ իրանք ազգ են, որովհետև աշխատեցին էդ ուղղությամբ, պետական մաշտաբներով....
Մենք էլ փոխանակ աշխարհին ասենք, մեզ ենք ասում մենակ։ Էդ ամերիկացի ու չգիտեմ որտեղացի գիտնականնները իրենց կարծիքներն են գրում, մենք ձեն չենք հանում, հետո էլ զարմանում ենք, որ հայաստանի մասին մոռանում են.
դու հլը մի հատ լավ նյութ կազմի` պատմիչների վկայություններով հանդերձ ու ուղարկի էդ հանրագիտարանը հրատարակողներին, ու էդ նույնը մյուսներին..... Տես, որ շատ չանցած հաշվի կնստեն, եթե քիչ թե շատ հիմնավորած լինես վարկածներդ.....
Թե չէ անկապ բողոքում ենք.... Վրացիք հիմի թուրքիայում հայկական եկեղեցի են վերականգնում, վրացականի անվան տակ, մենք սուս արել նստել ենք, ոչ եկեղեցին, ոչ պետությունը, ոչ հասարակական կազմ-երը ձեն-ծպտուն չեն հանում.....
Պատմությունը պոռնիկ է, որը սիրում է համարձակներին (© My World My Space), եկեք ազգովի ավելի համարձակ լինենք.... ով տիրապետում է օտար լեզուների, մտեք ֆորումներ ու ընդեղ գրեք էդ ինֆորմացիան, ապացուցեք, նկարներով, փաստերով, թող մարդկանց լայն զանգված իմանա այն ինչ դուք գիտեք, ու հավատացեք, որ էդ ա օգնելու մենակ...........
Ինչևէ, աշխարհն էլ տրաքի մենք չենք կարող հանել այն միտքը որ մենք երկրորդն ենք, կամ չունենք դեր աշխարհում......
jundiai ջան, այդքան ողբերգական էլ մի ներկայացրու փաստը, յուրաքանչյուր ազգ իր դերը ունի, կարիք էլ չկա հանկարծ մի օր համոզվել, որ մենք դեր չունենք, մենք էլ մարդկության մի մասնիկն ենք, առանց մկնիկի օգնության շաղգամը հանել չհաջողվեց… Ուղղակի պետք է եղածը հնարավորինս ճիշտ գնահատել, ոչինչ չավելացնել ու ոչինչ չպակասացնել, այն ենք, ինչ ենք… Այդքան բան;)
Ժունդիայի
23.01.2010, 22:47
դու հլը մի հատ լավ նյութ կազմի` պատմիչների վկայություններով հանդերձ ու ուղարկի էդ հանրագիտարանը հրատարակողներին, ու էդ նույնը մյուսներին..... Տես, որ շատ չանցած հաշվի կնստեն, եթե քիչ թե շատ հիմնավորած լինես վարկածներդ.....
My World My Space ջան ես մի քանի ամիս առաջ, ուզում էի նախաձեռնել այդպսիս մի արշավ, նույնիսկ էջ ունեմ բացվաց ֆորումում, Պրոպագանդել Հայաստանը, բայց երբ հարց առաջացավ թե որտեղից սկսեմ, որը թե բում կլինի թե ընկալելի միջազգային ասպարեզում, այնպիսի զավեշտալի արձագանքներ եղան, այ օրինակ մեկն ասեմ դու պատկերացրու.
Թարգմնանեմ հայոց տոմարը, որն ունի 4500 պատմություն, առաջարկը կայանում էր նրանում իբր թե համ առաջինն է համ էլ հայկական. Լաաավ վերցնենք թե առաջինն է, էհհհ հետո. Այ գոնե եթե մայաների քաղաքակրությունում հայտանբերված օրացույցի պես ասվեր 2012-ի աշխարհի կործանման մասին միգուցե անհապաղ գործի կանցնեի. Նույնիսկ մտածել էի հարգարժան Լիոնից թույլտվություն խնդրեի թարգմանելու իր ՝՝Հայկական ռազմական տարեգիր՜՜ 70 հատորյակը, իրոք սենսացիոն կլիներ, բաաաայց, մեկ էլ հոպ, երանի չլիներ Տրիբունը իր հակափաստարկներով...........
Այ հասկանում եք կան շատ կան լավ մտքեր, սենսացիոն նյութեր, գեղեցիկ հրապարակումներ, բայց ավաղ երբ տնտղում ես մարդկանց կարծիքները իրարամերժ երևույթներ ես գտնում, մեկը մի բան է պնդում, մյուսն ուրիշ. Այ ես հենց ուզում եմ ոսկի միջինը գտնեմ, հասկացեք իմ լավ եղբայրներ, ես պատմաբան չեմ որ իմ սուբյեկտիվ ու օբյեկտիվ կարծիքն արտահայտեմ, գրեմ մի բան որը ես չգիտեմ արդյոք վերջնականն է, կամ ավելի հավանականը. Ես այս ֆորումի պատմության բաժնի մշտական այցելուն եմ, չեմ կորցնում մեկ գռառում, ուղղակի չեմ տեսնում, համընդհանուր կարցիք մեկ հարցի շուրջ. Այ ես հենց սա եմ ուզում, վերցնել մի նյութ, թարգմանել, ներկայացնել արտասահմանյան հետաքրքրասերին, որը կլինի առնվազն 90 տոկոս հավանական. Նույնիսկ մի բան ասեմ կզարմանաք, վերջերս Քրիստոնեություն որպես պետական կրոն առաջին անգամ Հայաստանում ընդունվելու ցուցահանդես էի ներկայացրել, ու մեկ էլ մի հոգի ցույց տվեց ինձ հանրագիտարան, որտեղ չկա գոնե 1 տեղ որտեղ նշված է 301-ը. Պրպտեցի ևս մեկ անգամ բազմաթիվ ֆորումներ մեկ էլ տեսնեմ, որ կա մի տեղ որ իրոք կասկածի տակ է առնվում մեր առաջին լինելու փաստը.....
Ժունդիայի
23.01.2010, 23:11
Լավ սիրելիներս, որպեսզի անհդհատ դժգոհության ալիք չստեղծեմ, եկեք մի էսպիսի մի բան մտածենք.
Գիտեմ, տեսնեւմ եմ, որ այստեղ կան բանավականին լուրջ մտքեր արտահայտողներ, եկ թող ձեզանից ինչ որ մեկը շարադրի մի փոքրիկ հոդված, մեր ինքնության վերաբերյալ. դնենք քննարկման, թող այն սկզբում գնահատվի բոլորի կողմից, արժե արդյոք նման տեսքով ներկայացնել այլալեզու ընթերցողին. Գոնե այս կերպ տեղաշարժենք սառույցը. Կսպասեմ արձագանքներին........
Շնորհակալություն.
Մեղապարտ
24.01.2010, 02:25
Սխալ
Մեղապարտ
24.01.2010, 02:25
Լավ սիրելիներս, որպեսզի անհդհատ դժգոհության ալիք չստեղծեմ, եկեք մի էսպիսի մի բան մտածենք.
Գիտեմ, տեսնեւմ եմ, որ այստեղ կան բանավականին լուրջ մտքեր արտահայտողներ, եկ թող ձեզանից ինչ որ մեկը շարադրի մի փոքրիկ հոդված, մեր ինքնության վերաբերյալ. դնենք քննարկման, թող այն սկզբում գնահատվի բոլորի կողմից, արժե արդյոք նման տեսքով ներկայացնել այլալեզու ընթերցողին. Գոնե այս կերպ տեղաշարժենք սառույցը. Կսպասեմ արձագանքներին........
Շնորհակալություն.
Եղած պատմություինց գլուխ հանելը շատ դժվար գործ է :Սակայն եթե դու ցանկանում ես ինչ որ բան անել ապա պետք է ինքդ ունենաս տեսակետ:
Դու պետք է համոզված լինես գոնե մի հիսուն և պլյոէս մեկ տոկոս, որ քո տեսակետը ճիշտ է դրանից հետո հարցը գլուխ կգա:
Եթե քեզ նյութեր են պետք այսպես կոչված սենսացիոն պռո հայկական սա մի խնդիր է ,իսկ եթե քեզ նյութեր են պետք նոր տեսակետների հետ կապված ,այս ել այլ խնդիր է:Անաչառ պատմություն չկա, կա տեսակետ պատմական այս կամ այն դեպքերի հետ կպված:
Եթե դու ցականում ես աշխատանք կատարել ապա արա ,գրիր, ջնջիր ,սխալվիր, բայց կանգ մի առ:
Օգնության կարիք ունես ասա ,պատրաստ եմ:
Ժունդիայի
24.01.2010, 02:34
Մեղապարտ ջան ինձ հակիրճ կոնսպեկտավորված, բայց այդքանով հանդերձ ընկալելի նյութեր են պետք, որը ոչ թե կլինեն Վիքիպեդիական մակարդակի, այլ ավելի համոզիչ, հասկանւոմ ես. Իսկ այստեղ կան բազմաթիվ մարդիկ, որնց գրառումներև կարդալիս պարզապես հիանում եմ. Հանձինս քեզ, Լիոնի, Տրիբունի, Շինարարի, և այլոց. Ասեմ որ մեջս հենց դուք եք ձեր հանգամանալից գրառումներով սեր ու համակրանք առաջացրել սեփական պատմությանս հանդեպ. Քիչ է մնում ամեն ձեր գրառումը թարգմանեմ ու հրատարակեմ. Հալալ է ձեզ եղբայրներ ջան, կկարծեք թե ինչ է, որ գրառում ենք կատարում պարզապես. կասեմ ոչ ես պարզապես մեկն եմ այն միլոնավորներց որոնք հպարտանում են Ձեզ նամն աշխարհընկալում ունեցող մարդկանցով. Ձեր թույլտվությամբ կուզենայի ընկերակցել Ձեզ նման հարգարժան մարդկանց հետ.
Մեղապարտ ջան ինձ հակիրճ կոնսպեկտավորված, բայց այդքանով հանդերձ ընկալելի նյութեր են պետք, որը ոչ թե կլինեն Վիքիպեդիական մակարդակի, այլ ավելի համոզիչ, հասկանւոմ ես. Իսկ այստեղ կան բազմաթիվ մարդիկ, որնց գրառումներև կարդալիս պարզապես հիանում եմ. Հանձինս քեզ, Լիոնի, Տրիբունի, Շինարարի, և այլոց. Ասեմ որ մեջս հենց դուք եք ձեր հանգամանալից գրառումներով սեր ու համակրանք առաջացրել սեփական պատմությանս հանդեպ. Քիչ է մնում ամեն ձեր գրառումը թարգմանեմ ու հրատարակեմ. Հալալ է ձեզ եղբայրներ ջան, կկարծեք թե ինչ է, որ գրառում ենք կատարում պարզապես. կասեմ ոչ ես պարզապես մեկն եմ այն միլոնավորներց որոնք հպարտանում են Ձեզ նամն աշխարհընկալում ունեցող մարդկանցով. Ձեր թույլտվությամբ կուզենայի ընկերակցել Ձեզ նման հարգարժան մարդկանց հետ.Եթե jundiai ջան, ուզում ես մեզ լավագույնս ներկայացնես բրազիլացիներին, խորհուրդ կտամ պարզապես Հրանտ Մաթևոսյանից ստեղծագործություններ թարգմանես ու հրատարակես… Եթե նման հնարավորություն ունես, մեծ գործ արած կլինես, մտիր Մաթևոսյանին նվիրված թեման, այնտեղ լավ հատվածներ կան իրենից… Մեր գրավոր խոսքից լավագույնը, որ պետք է ներկայացնենք օտարներին, ըստ իս, Մաթևոսյանի խոսքն է…
Ժունդիայի
24.01.2010, 03:08
ի նկատի կունենամ Շինարար ջան
Ժունդիայի
24.01.2010, 03:21
Պարզապես դեռ շուտ է նման ծավալուն գործի անցնելը, ու հետո արդյոք Մաթևոսյանին կնկալեն, արդյոք Մաթևոսյանը գրելիս ի նկատի ունեցել է նաև օտար ընթերցողին հասու լինելու փաստը. Միգուցե այդպես եմ ասում քանզի չեմ կարդացել նրա ոճ մի գործ, չնայաց որ մենք ենք մեր սարերը ֆիլմը տեսել եմ, բայցևայնպես....
Լիոն ջան, իրար մի խառնվի, քո գրքերում գրածները էս թեմայում ոչ մեկը չի փորձում ժխտել: Տեսականորեն ընդունում ենք, որ սաղ հենց տենց էլ կա: Հարցը ուրիշ բանում ա: Ինչքանով ա օգտակար մարդկանց ուշադրությունը շեղել ներկա պրոբլեմներից ու առավոտից իրիկուն փառահեղ անցյալ կերցնել ? Քանի կոպեկի արժեք ունի փառահեղ անցյալը, եթե ներկայումս մեր երկիրը, իրա թաշախուստով, աշխարհի լուսանցքում ա ? Ինչքան կարելի ա մարդկաց ասել, մի նայի որ հիմա քո քաղաքապետը Չոռնին ա, քանի որ քո քաղաքը Արգիշտին ա հիմնել ? Ում տանձին ա Արգիշտին, ապեր ? Ֆրանսիան Նապոլեոնի վրայա թքել, դրա համար էլ էսօր Ֆրանսիա ա սարքել:
Հարցը իմ գրքերը չի, այլ մեր ազգի համար կարևոր մի հարց: Կարծում եմ, Տրիբուն, որ համենայն դեպս ես, գրելով և խոսելով պատմական թեմաներից, չեմ շեղում մարդկանց ուշադրությունը ներկա պրոբլեմներից:B Ես ինչ է, ասել եմ եկեք ամեն ինչ մոռանանք ու պատմությունի՞ց խոսենք: Ամենևին, դու ինձ սխալ ես հասկացել - պատմությունն իր տեղն ունի, լեզվաբանությւոնը՝ իր, փիլիսոփայությունը՝ իր, մյուս գիտություններ էլ իրենց: Ընդհակառակը, այդ ինձ մոտ է տպավորություն ստեղծվում, որ դու և քեզ նման մտածողները, իրոք մտահոգված լինելով ներկայիս շատ ու շատ պրոբլեմներով, չգիտես ինչու գերադասում եք պատմությունը ը մյուս ոլորտները մոռացության տալ: Բայց ասել եմ ու նորից եմ կրկնում - սրանք չխաչվող հարթություններ են, պետք չէ պատմությունից ավելին պահանջել, քան այն կարող է տալ, պատմությունը երբեք չի լուծի սոցիալ-տնտեսական ու քաղաքական խնդիրները, բայց... այն խիստ կարևոր դեր ու նշանակություն ունի ու չպետք է արգելե այն մարդկանց խոսել պատմությունից ու քննարկել այն, որոնք ուզում են դա անել - այդ լոգիկայով որ գնանք, մի օր կարող եք ասել. "երկրի վիճակը վատ է, իսկ որոշ մարդիկ սաղ օրը ազգային պարերով են զբաղված"...
Իսկ Արատտան դա միանշանակ Հայաստանն է, ուղղակի այս թեման տեղը չէ այդ հարցով մանրանալու համար:)
Նույնիսկ մտածել էի հարգարժան Լիոնից թույլտվություն խնդրեի թարգմանելու իր ՝՝Հայկական ռազմական տարեգիր՜՜ 70 հատորյակը, իրոք սենսացիոն կլիներ, բաաաայց, մեկ էլ հոպ, երանի չլիներ Տրիբունը իր հակափաստարկներով...........
Այ հասկանում եք կան շատ կան լավ մտքեր, սենսացիոն նյութեր, գեղեցիկ հրապարակումներ, բայց ավաղ երբ տնտղում ես մարդկանց կարծիքները իրարամերժ երևույթներ ես գտնում, մեկը մի բան է պնդում, մյուսն ուրիշ.
jundiai ջան, շնորհակալություն անկեղծության համար: Կարող ես չկասկածել, իմ գիրքը վաղ թե ուշ ես ինքս կթարգմանեմ ու կհրատարակեմ: Այն իմ ստեղծագործությունն է, իմ "երեխան" և ես այն պատահական թարգմանությունների կամ հրատարակությունների չեմ վստահի...
Ժունդիայի
24.01.2010, 18:46
jundiai ջան, շնորհակալություն անկեղծության համար: Կարող ես չկասկածել, իմ գիրքը վաղ թե ուշ ես ինքս կթարգմանեմ ու կհրատարակեմ: Այն իմ ստեղծագործությունն է, իմ "երեխան" և ես այն պատահական թարգմանությունների կամ հրատարակությունների չեմ վստահի...
Լիոն ջան, լավ է որ անկեղծությանս համար շնորհակալություն ես հայտնել. Չեմ կասկածում, որ մի օր էլ ԻՆՔԴ պորտուգալերեն կարող ես թարգմանել, ինչու չէ նաև իսպաներեն, արաբերեն պարսեկերեն, նույնիսկ ճապոներեն ու հինդի. :okԽնդիր չկա որ քո գիրքը համարում ես քո սեփական երեխան, բայց նաև մի մոռացիր, որ այն լույս աշխարհ է եկել Խորենացու, Եղիշեի, Լեոի, ինչու չէ նաև քեզ համար հեղինակություն ունեցող Արտակ Մովսիսյանի և այլ պատմաբանների խաչասերումից.;) Իսկ ինչ վերաբերվում է թե պատահական թարգմանությունների չես վստահի, մի քիչ վաղ է մարդկանց մասին կարծիք կազմես եթե չես ճանաչում. Համ էլ ես պարզապես իմ գրառումով ավելի շատ ուզեցա քեզ գովերգեմ, քանզի այնքաաաաան է:oy դուրս եկել քո բազմահատոր գրքերի բովանդակություն, որ նույնիսկ արժեր այն ներկայացնել այլ մարդկանց. Ես համենայն դեպս գրագող չեմ, գնահատում եմ քո բազմաչարչար 10 տարիների աշխատանքը. Կեցցես. Բայց մի եղիր էն գեշ սկեսուրների նման, որոնք խանդում են ր որդիներին իրենց հարսներիից. Կարող ես պաշտպանել գլուգործոցտ, բայց թող այն լինի ազատ իր ընտրության մեջ, թող նա ընտրի իր ընթերցողին, որոնք կցանկանան սիրեն նրան, բացահայտել նրա բովանդակությունը. Թե չե կպել ես իմն է հա իմն է, իմ սեփական որդիս է ոչ մեկին չեմ տա, և այլն և այլն. Է հետո տղետ/այս պարագայում գիրքտ/ տունը կմնա. :D
Հա ի դեպ, իմս պարզապես գովերգ էր քեզ , ես չեկա ու հենց վաղը թարգմանեցի քո գիրքը, կարող ես հանգիստ լինել.
Հարգանքներս
My World My Space
24.01.2010, 19:23
Ժող. ջան մենք ազգովի մի բան միշտ սխալ ենք հասկանում, որ ոչ թե պետք ա սովորեցնենք ուրիշներին թե ովքեր են հայերը, այլ պետք է հետաքրքրություն առաջացնենք նրանց մեջ մեր այսօրով, որպեսզի նրանք ինքնուրույն պրպտեն մեզ։ Ի վերջո ո՞վ է հաճույքով սովորում այն դասը, որը նրան հետաքրքիր չէ.....
Երբ որ հիմա մենք աշխարհին ներկայացնեք թեկուզ մի անուն, որը հայկական լինելուց բացի համընդհանուր արժեք կարա լինի, հավատացեք որ միլիոնավոր մարդիօք կսկսեն հատաքրքրվել հայերով։ Հիմա մեզ աշխարհի "հասարակ" բնակչությունը ճանաչում է միայն որպես ցեղասպանված և երկրաշարժից տուժած ժողովուրդ, հա, մի մասն էլ որպես առաջին քրիստոնյա..... Ժամանակն է դուրս գալ սգի միջից։
Էն գումարները որ այսօր հատկացվումն են կինոներ նկարելուն, կարելի ա հավաքել, Համահայկական հիմնադրամի խողովակների փողերն էլ վրեն դնել, ու եթե մենք էլ չկարենանք, զակազ տանք Հոլիվուդյան մի ռեժիսորի, թող Տիգրան Մեծի մասին մի ֆիլմ նկարի, հաստատ նա ավելի պակաս մարդ ու գործիչ չի եղել, քան Մակեդոնացին, Կեսարը, կամ Կլեոպատրան, ու վերջապես Աստերիքսն ու Օբելիքսը։ Մի հատ մեծ, հզոր, լայնամաշտաբ նկարահանումներով կինո ա պետք, որ աշխարհին ցույց տա թե ով ա հայ ազգը.... Վերջապես մեզ սկսեն ճանաչել որպես հերոս, հաղթող, ուժեղ....... վերևում արդեն ասել էի, որ Պատմությունը պոռնիկ է, որը սիրում է համարձակների, համարձակ լինեք, դեմ տանք աշխարհին մեր ուժը, ոչ թե անընդհատ ողորմություն խնդրենք, ու մեր մեջ ուռենք, որ այ ստեղ մեզ չհիշատակեցին, քանզի մեզնից լավ ոչ ոք մեր համար չի կարա մի բան անի.....
ԻՆՔՍ չեմ թարգմանի, հարգելի jundiai, այլ թարգմանել կտամ մասնագետներին բոլոր այն լեզուներով, որոնցով հարմար կգտնեմ :) Իսկ գիրքն, ի դեպ, լիովին բաց է ընթերցողների համար:)
Ես հաշվի կառնեմ խորհուրդներդ, բայց քեզ էլ մի խորհուրդ կտամ - ուզում ես ընդունիր, ուզում ես ոչ.
ինքդ կարդա գիրքը /ցանկացած գիրք/ և ինքնուրույն կազմիր նրա մասին սեփական կարծիք, այլ ոչ թե ձևավորիր այն ուրիշի խոսքերի հիման վրա, նույնիսկ եթե այդ "ուրիշ"-ը մեր հարգարժան Տրիբուն-ի նման մի մարդ է...:think
Ժունդիայի
24.01.2010, 19:48
Լիոն ջան ասեմ մեծ կարծիքի եմ, անկասկած. Իմ արև ընտիրա ստացվել, դրա համար էլ եթե կարդաս իմ բոլոչ գրառումները, որոնք այդքան էլ շատ չեն, միշտ կհանդիպես քո գործի վերաբերյալ իմ դրական կարծիքը.
Ժունդիայի
24.01.2010, 19:48
Խորհուրդտ էլ ընդունված է;)
Տիգ ջան, լավատես լինելը շատ լավ բան ա: Բայց օրինակ ես չեմ կարող գնալ նուրբարաշենի աղբանոց, երկու մաքուր բանկա չբացված սմետան գտնել, ու ուրախանալ, որ էտ հսկա աղբակույտի մեջից երկու հատ մաքուր բան եմ գտել:
Հարցը նրանում ա, որ եթե գլոբալ առումով երկրումդ եթիմություն ա տիրում, մի քանի լուսավոր կետերը ոչինչ չեն փոխում: Ընդհակառակը, էտ մի քան լուսավոր կետերը, հատուկենտ լավատեսներին անտեղի հույս են տալիս, որ ամեն ինչ դեռ կորած չի: Բայց իրականում ամեն ինչ շատ վաղուց կորած ա: Հետո, որպեսզի էտ կորուստը ինչ-որ կերպ սվաղվի, մարդկանց ուղեղները սկսում են լվանալ տարատեսակ հեշտ մարսվող, բայց որևէ օգտակարություն չունեցող գաղափարախոսությամբ: Սա դասական վիճակ է, որի միջով մենք չենք որ առաջինն ենք անցնելու: Բայց ժողովուրդներ կան, որոնք ինչ-որ պահի հասկացել ու ընակել են վտանգը: Իսկ ժողովուրդներ կան, որոնք կերել են կուտը, ու շարունակել են անվեդարձ եթիմացման գործընթացը:
Տրիբուն ջան հիմնականում համամիտ եմ մտքերիդ հետ, բացի մի բանից՝ ամեն ինչ դեռ կորած չի: Ճիշտա համատարած եթիմացումա տիրում, բայց ես մարդկանց մտածողության մեջ դրական տեղաշարժեր եմ տեսնում: Մի 5 տարի առաջ ես էլ էի կարծում, որ վերջ, Հայսատան բառը մոտ ապագայում միայն պատմության գրքերում կկարդան: Բայց հիմա ավելին քան համոզված եմ, որ դա այդպես չի լինելու:;) Նախ ասեմ ինչի վրա է հիմնված լավատեսությունս: Ես որպես պետության գոյատևման, հարատևման, կայացման ու բարգավաճման հիմք միշտ էլ առաջնային տեղում դիտարկում եմ հասարակությանը: Որքան էլ, որ հիմնարար դերակատարությունը պետության առաջընքացի մեջ դրված է իշխանությունների վրա, ես միշտ էլ մտածել եմ, որ իշխանություւները օդից չեն իջնում այլ ձևավորվում են հասարակությունից: Մի քանի տարի առաջ մեր հասարակությունը գտնվում էր քո ասած անհույս վիճակում ու կարելի էր նշել որ քաղծքեղի վերջին ստադիան էր, բայց այսօր ես տեսնում եմ հասարակ քաղաքացու բարոյահոգեկերտվածքի աճ, թեկուզ և փոքր, թեկուզ և դանդաղ, թեկուզ և դեռ քիչ քանակությամբ, բայց այդ գործընթացը կա: Թեկուզ և հենց ամենավառ օրինակը ՀԱԿի կազմավորումն ու գործունեությունն է, չնայած, որ ես չեմ համակրում ՀԱԿի առաջնորդին, բայց չտեսնել ու չնշել նրա դրական ազդեցությունը չեմ կարող: Այսօր առաջընթաց եմ տեսնում թե սպորտում, թե արվեստում: Գնալով ավելի ու ավելի շատ տաղանդավոր ու քաղաքացիական բարձր գիտակցություն ունեցող մարդկանց հետ եմ ծանոթանում: Ճիշտա դա դեռ մեծամասնություն չի, բայց այս տեմպով շարժվելու դեպքում շուտով արդյունքները կտեսնենք:
Ազգային արժեքների ու մշակույթի դեմ ոչ մեկը ոչինչ չի ասում: Էս պահին բոլորս հայերեն ենք գրում ու խոսում: Ենթադրում եմ, որ բոլորս մեզ հայ ենք համարում, ու ըստ սահմանման, անկախ ամեն ինչից, սիրում ու հարգում ենք մեր մշակույթը: Բայց երբ քո պատմությունն ու մշակույթը քեզ հրամցնում են, որպես մնացած համամարդկային արժեքների փոխարինող, սկսում ա համը դուրս գալ - մարդիկ խառնում են առաջնային ու երկրորդայինը, մոռանում առաջին հերթին մարդ լինելու ու երկրորդ հերթին հայ լինելու հանգամանքի մասին: Սկսում են առիթ անառիթ զառանցել փառավոր անցյալից: Արդյունքում երկրի եթիմացումը շարունկավում է, սեփական երկրից հուսահատվողների թիվն ավելանում է, մարդիկ իներտանում են, մնացածները թղնում գնում են, ու վերջանականպես թաղում ենք երկիրը իրա պատմությունով ու մշակույթով:
Ազատ մարդու ու ազատ քաղաքացու գաղափարը ստորադասվում է ցեղի, արյունի, ու սրա նման այլ գաղափարներին: Արդյունքում ունենում ես միայն յարխուշտայով (որը ի միջի այլոց շատ սիրում եմ, տղաս էլ արտակարգ պարում ա), Տիգրան Մեծով, արիական կայսրություններով և առաջին քրիստոնեությունով ապրող, անցյալի մեռելներին սրբազան բեռի պես շալակն առած, 21-րդ դարում քաշ եկող մոխրագույն զանգված, որը բացի փառահեղ անցյալը քննարկելուց ուրիշ ոչ մի օգտակար բան անելու պոտենցիալ այլևս չունի:
Ու մի քանի գրառում առաջ, ազատ քաղաքացու գաղափարը ստորադասած հայրենասերի մտքով չի էլ անցնում, որ էսօր իր սեփական երկրում ազատության համար չպայքարող քաղաքացին վաղը նույն կերպ կհամակրպվի նև թուրքի լծին: Եթե մարդու մեջ ազատության գաղափարը մեռած է, նրա համար նշանակություն չունի հայ փաշայա գլխին կանգնած, հայ մենթ ա գլխին տալիս դուբինկով, թե թուրք փաշայա ու յաթաղանով ենիչեր:
Միանգամայն իրավացի ես: Դե ուրեմն եկեք մի բան հստակեցնենք մեզ համար՝ ի՞նչ ենք մենք ուզում: Եթե ուզում ենք նորմալ երկիր ու հասարակություն, ուրեմն պիտի վերջ տանք անվերջ օդի մեջ բողոքելուց ու սկսենք ձևավորել պահանջատեր լինելու մտածողություն հասարակ քաղաքացու մոտ: Շատ բարդ գործընթաց է, ահավոր բարդ: Բայց եթե ունենք ցանկություն, ռեալ մեծ ցանկություն, պիտի սկսենք գործել այդ ուղղությամբ: Այլ հարց է թե ի՞նչ պիտի անել: Այ այստեղա առայժմ մեր չհամախմբվածության կենտրոնական կետը: Ամեն մեկս մի ձևի ենք հասկանում էդ պայքար ասվածը: Մի հավաքական գաղափար է պետք ձևավորել…:think
Ասածս ինչ ա, լավատեսությունը լավ բան ա, բայց որոշ դեպքերում հասարակական վտանգավոր հետևանքներ ունի: Իսկական հայրենասերը կտեսնի ոչ թե հատուկենտ լավը ու անիմաստ կհրճվի դրանով, այլ կտեսնի վատը ու կփորձի շտկել դրանք: Հայրենասերը կփորձի բուժել հայրենիքի վերքը, ոչ թե վրան ցավազրկող դնել (ազգային գաղափարախոսություն) ու հիվանդության զգացումը բթացնել:
Լավատեսությունը լավ բան ա, բայց կարող ա մահվան հանգեցնի: Թոքերի ռակով հիվանդին չես կարա ասես, որ ուրախանա, քանի որ ականջները լավ են լսում:
Լավատեսությունը լավ բան լինելուց բացի հրաշք կարող է գործել: Քո ասած ռակով հիվանը լավատեսությամբ ու մեծ հավատով, կարող է լիովին բուժվել ու նման դեպքերը քիչ չեն:;)
Լավատեսությունը լավ բան լինելուց բացի հրաշք կարող է գործել: Քո ասած ռակով հիվանը լավատեսությամբ ու մեծ հավատով, կարող է լիովին բուժվել ու նման դեպքերը քիչ չեն:;)
Վերջից սկսենք էլի :) Քանի հոգի գիտես ռակով հիվանդ, որ լավատեսությամբ բուժվել է: Եթե կան էլ նման դեպքերը, դրանք դասվումե ն հրաշքների շարքը: Չեմ կարծում, որ մենք պիտի սպասենք մինչև Հայաստանի դեպքում էլ հրաշք տեղի ունենա:
Տրիբուն ջան հիմնականում համամիտ եմ մտքերիդ հետ, բացի մի բանից՝ ամեն ինչ դեռ կորած չի: Ճիշտա համատարած եթիմացումա տիրում, բայց ես մարդկանց մտածողության մեջ դրական տեղաշարժեր եմ տեսնում: Մի 5 տարի առաջ ես էլ էի կարծում, որ վերջ, Հայսատան բառը մոտ ապագայում միայն պատմության գրքերում կկարդան: Բայց հիմա ավելին քան համոզված եմ, որ դա այդպես չի լինելու: Նախ ասեմ ինչի վրա է հիմնված լավատեսությունս: Ես որպես պետության գոյատևման, հարատևման, կայացման ու բարգավաճման հիմք միշտ էլ առաջնային տեղում դիտարկում եմ հասարակությանը: Որքան էլ, որ հիմնարար դերակատարությունը պետության առաջընքացի մեջ դրված է իշխանությունների վրա, ես միշտ էլ մտածել եմ, որ իշխանություւները օդից չեն իջնում այլ ձևավորվում են հասարակությունից: Մի քանի տարի առաջ մեր հասարակությունը գտնվում էր քո ասած անհույս վիճակում ու կարելի էր նշել որ քաղծքեղի վերջին ստադիան էր, բայց այսօր ես տեսնում եմ հասարակ քաղաքացու բարոյահոգեկերտվածքի աճ, թեկուզ և փոքր, թեկուզ և դանդաղ, թեկուզ և դեռ քիչ քանակությամբ, բայց այդ գործընթացը կա: Թեկուզ և հենց ամենավառ օրինակը ՀԱԿի կազմավորումն ու գործունեությունն է, չնայած, որ ես չեմ համակրում ՀԱԿի առաջնորդին, բայց չտեսնել ու չնշել նրա դրական ազդեցությունը չեմ կարող: Այսօր առաջընթաց եմ տեսնում թե սպորտում, թե արվեստում: Գնալով ավելի ու ավելի շատ տաղանդավոր ու քաղաքացիական բարձր գիտակցություն ունեցող մարդկանց հետ եմ ծանոթանում: Ճիշտա դա դեռ մեծամասնություն չի, բայց այս տեմպով շարժվելու դեպքում շուտով արդյունքները կտեսնենք:
Տիգ ջան, մի քիչ հակասություն կա գրածներիդ մեջ: Տեսում ես առաջընթաց, բայց միևնույն ժամանակ գրում ես, որ իշխանությունները ձևավորվում են հասարակությունից: Էտ դեպքում, մեր վիճակն ավելի քան սարսափելի է, քանի որ առաջընթաց ապրող հասարակությունը այսօր իշխանության է բերել բացառիկ անգրագետների: Մենք ավելի վատ ԱԺ նախագահ չենք ունեցել մինչև հիմա, ավելի վատ քաղաքապետ էլ չենք ունեցել: Սերոժն էլ իր ինտելեկտով ակնհայտորեն զիջում է իր երկու նախնիներին, նույնիսկ սադիստին: Եթե իշխանությունների ու հասարակության մեջ կապն այդքան ուղղակի է, ապա մեր հասարակությունը այժմ գտնվում է լյումպենացման բարձրակետում:
Միանգամայն իրավացի ես: Դե ուրեմն եկեք մի բան հստակեցնենք մեզ համար՝ ի՞նչ ենք մենք ուզում: Եթե ուզում ենք նորմալ երկիր ու հասարակություն, ուրեմն պիտի վերջ տանք անվերջ օդի մեջ բողոքելուց ու սկսենք ձևավորել պահանջատեր լինելու մտածողություն հասարակ քաղաքացու մոտ: Շատ բարդ գործընթաց է, ահավոր բարդ: Բայց եթե ունենք ցանկություն, ռեալ մեծ ցանկություն, պիտի սկսենք գործել այդ ուղղությամբ: Այլ հարց է թե ի՞նչ պիտի անել: Այ այստեղա առայժմ մեր չհամախմբվածության կենտրոնական կետը: Ամեն մեկս մի ձևի ենք հասկանում էդ պայքար ասվածը: Մի հավաքական գաղափար է պետք ձևավորել…
Տիգ ջան, չգիտեմ թե դու ինչ ես հասկանում համախմբվածություն ու գաղափար ասելով, բայց դրանք իմ համար վերացական արտահայտություններ են: Ինչպես ասում են, մարդս մարդ լինի :)))) Ինչի անպայման համախմբվածություն ու գափարախոսություն է պետք հասկանալու համար շատ պարզ բաներ, որ.
- արժանապատվությունը, հիմնարար իրավունքները ու ազատությունը բարձրագույն մարդկային արժեքներ են
- մարդու հիմնարար իրավունքներն ու ազատությունները պիտի երաշխավորվեն պետության կողմից, քո հայրենի, սեփական պետության կողմից (հին, պատմական, արիական, կայսրական, աստղադիտարանային), ու մենթը պռոստը տակ չի կարա քո վրա ուժ գործադրի
- օրենքի առաջ բոլորը պիտի հավասր լինեն, ու արտոնյալներ պիտի չլինեն
- բազմակարծություն պիտի լինի, ու դրա համար ոչ մեկը չպիտի պատժվի
- ազատ տնտեսական մրցակցություն լինի, ու մի քանի փաշա չպիտի իրանց ուզած գնով իրենց հինավուրց հայրենակիցների վրա նաղդեն իրանց ներմուծած ապրանքները
Անպայման պիտի գաղափարներ մշակենք ու համախմբվենք պարզ բաները հասկանալու, ու դրանց համար պայքարելու համար ? Անպայման համախմբվել ու գաղափարախոսություն ա պետք ունենալ, հասկանալու համար, որ
- Գեղարդի տաճարի կողքը աղբ թափել չի կարելի ու քյաբաբի հոտով եկեղեցում մոմ չեն վառում, կամ որ էրեբունու տարածքում չիշիկ անել չի կարելի
- Մուկը չի կարա նորմալ երկրի ԱԺ նախագահ լինի
- Լֆիկա չի կարա դեպուտատ լինի
- Մի միլիոնանոց քաղաքում չի կարա մնացած լինի երեք կիսատ-պռատ գրախանութ, որտեղ հիմնական գրենական պիտույքներ են վաճառում
Ապեր, մեր հասարակությունը մոռացել ա շատ պարզ արժեքների մասին ու իրան պատեպատ ա տալիս ինչ-որ վերացական հասկացողությունների համար: Վարչապետը դրա վառ օրինակն ա. աառավոտից իրիկուն ազգային թեմաներով քարոզ ա կարդում, Նարեկացի ա ցիտում, արդյունքում ալամ երկիրը գլորվում ա անդունդը: Շատ նման ա նրան որ հինգ տարին մեկ հակակոռուպցիոն ռազմավարություն են գրում, ու պայքարում են կոռուպցիայի դեմ, արդյունքում արդեն էլ կոռուպցիայի մեջ չներգրավված մարդ չի մնացել երկրում:
Մի հատ նայի էս թեմայի վերնագիրը էլի - "ո՞վ ենք մենք իրականում": Ու ի՞նչ ենք քննարկել 32 էջ: Քննարկել ենք թե ով ումից առաջ ա ծագել ու թե նորմալ աստղադիտարանը քանի ծակ ունի: Իսկ թե ով ենք մենք իրականում, որ մի կոնկրետ քննարկում: Ինչի՞: Որովհետև հենց բոլորը սկսեն դրա մասին լուրջ մտածել, կպարզեն որ իրականում մենք աշխարհի փնթիներն ենք, ո մեր տեղի հիմա աշխարհի աղբանոցում է, բոլոր առումներով, ու մենք հենց այդտեղ էլ գտնվում ենք, իրականում…
My World My Space
26.01.2010, 14:47
Ով է հայ ազգն իրականում......
1. Իրեն սպառած, վերացական արժեքների հետևող, անհետացման եզրին կանգնած, էթնիկապես իրան սպառած ազգ.
2. մեծամիտ, ստրկամիտ, տատուս խոսքերով ասած "խալխի ճրագ" /ուրիշի համար լույս տվող/.
3. Ազգ, որի որդիները կարող են ասել մայր հայրենիք, ու էդ հայրենիքի համար սպանեն իրանց հորն ու մորը / Սամվելը ձեզ օրինակ/
4. Արվեստ սիրող, բայց արվեստագետին չգնահատող,
5. Հերոս սիրող, բայց հերոսներին սպանող
ու սենց կարելի ա լիքը շարունակել, բայց ստեղ մի հատ մեծ ԲԱՅՑ կա, ինչի՞ ա էս ամին ինչը ճիշտ.... Չէ որ դեռ Մ,Թ.Ա-ից սկսած պատմիչների վկայություններ կան մեր մշակույթի, քաղաքակրթւոթյան սատիճանի, արհեստների և այլնի մասին, որոնք 180 աստիճանով տարբերվում են հիմիկվա պատկերից.......
բացատրությունը իմ կարծիքով սայա... Ազգը կորցրել ա ոգին,երբ 600 տարի շարունակ ստրկություն ա արել, հարմարվել ա, որ ինքը ոչինչ չունի, ու ապրել ա անցյալի պատրանքներով, ու էդ ամեն ինչը գենետիկորեն թե ենթագիտակցորեն ժառանգել ա հետնորդներին, արդյունքում, ստացել ենք այն ինչ ունենք։
Էդ ստրկության բարդույթը կա նաև այսօր։ Անկախացանք, աբյց հոգով էլի ստրուկ ենք, արդեն չենք կարում ընկալենք մեր ազատությունն ու արժեվորենք այն։ Որևէ մեկը կարա՞ ասի թե ինչի են ամբողչ աշխարհու հայերը ամենաօրինապաշտ քաղաքացիների թվում /հիմնական մասը իհարկե/...... Այ էդ ստրկության բարդույթն ա դեռ գործում։ մենք էնքան ՄԵՐԸ չենք ունեցել, որ հիմա ունենք ու չենք կարում պահենք.....
Մեր ամենամեծ ցավը էն ա, որ մեր համեմատության էտալոն միշտ անցյալն ա եղել, մենք մեր արժեքները հարգումենք, երբ նրանք արդեն անցյալում են, ու սկսում ենք հարգել մի աննորմալ ձևով, որ ուրիշ ոչ ոք բացի հայերից չի հասկանում։
Ասում ենք մենք Նարեկացի ենք ունեցել, Շնորհալի, հետո Թումանյան, Չարենց, Սևակ, քոչարի, յարխուշտա և այլն, ու ոչ մեկ չի ասում, թե մարդ աստծո, բա հիմա ի՞նչ ունենք։ Ոչինչ։
մենակ սարսափել կարելի ա, երբ մարդիկ ասում են Սբ. Գրիգոր Լուսավորիչ եկեղեցու մասին. "Արա բա էտի հայկական եկեղեցի ա՞, ոնցոր ֆուտբոլի դաշտ լինի". Սախ սպասում էին, որ էտ եկեղեցին նման ա լինելու Էջմիածնի Մայր Տաճարին, Սանահինին, չգիտեմ էլ որին, որ գմբեթի կողքից պիտի խոտերը լինեին դուրս ցցված, պիտի պատերը մրոտ լինեին։
Չէ, այ ժողովուրդ հիմա 21-րդ դարն ա, հիմա չի կարելի 10-րդ դարի եկեղեցի սարքել..... հիմա հիմիկվա բաներ են պետք։
հիմա ունե՞նք մի մեծություն, որ անվերապահորեն ասենք, որ հպարտ ենք իրենով, չունենք, ու խոսքը մեր մեջ, դրա մասին չենք էլ մտածել, հենա Սևակ կա, Թումանյան կա հպարտանում ենք էլի.......
Մենք` պատմությունից քիչ թե շատ "խաբար" ունեցողներս գիտենք, որ Տիգրանակերտում Էվրիպիդեսի "Բաքոսուհիներ" են բեմադրվել, հպարտանում ենք, Բա հիմա ինչ ենք բեմադրում, ո՞վ ա վերջի անգամ եղել թատրոնում։
կամ մեր մեծերի մասին ի՞նչ գիտենք, նրանք ովքեր մեր կողքին էին ապրում։ ֆրուզիկին 350 միլիոն մարդ դեմքով ճանաչում էր, ի՞նչ օրի էր ապրում Ֆրունզը կյանքի վերջին տարիներին։ Մահացավ էդ մարդը, հիմա սկսել են նոր ֆիլմ նկարել Ֆրունզի մասին, նրա վերջի տարիների մասին ոչ մի խոսք... ոչ մեկ չգիտի էդ տարիներին ինչ ա եղել էդ մարդու հետ։
Մի խոսքով դեղատոմսը իմ կարծիքով էս ա.
Արժևորել ներկան, չհամեմատել անցյալի հետ, ու առաջ շարժվել, ստեղծելով ՆՈՐ ՀԱՅԿԱԿԱՆԸ, այդ թվում նաև /ինչո՞ւ ոչ/ կրոնը։
Պիտի առաջին հերթին սովորենք ներկայանալ աշխարհին մեր նորօրյա արժեքներով, ու հենց սկսեցին մեզնով հետաքրքրվել,մենկ կամա թե ակամա կսկսենք փոխվել, գիտակցելով, որ մենք հիմա մի արժեք ներկայացնում ենք մեզանից....... Նենց որ մեր դեղատոմսը աշխարհի կարծիքն ա......
Երբ որ հիմա մենք աշխարհին ներկայացնեք թեկուզ մի անուն, որը հայկական լինելուց բացի համընդհանուր արժեք կարա լինի, հավատացեք որ միլիոնավոր մարդիօք կսկսեն հատաքրքրվել հայերով։ Հիմա մեզ աշխարհի "հասարակ" բնակչությունը ճանաչում է միայն որպես ցեղասպանված և երկրաշարժից տուժած ժողովուրդ, հա, մի մասն էլ որպես առաջին քրիստոնյա..... Ժամանակն է դուրս գալ սգի միջից։
Էն գումարները որ այսօր հատկացվումն են կինոներ նկարելուն, կարելի ա հավաքել, Համահայկական հիմնադրամի խողովակների փողերն էլ վրեն դնել, ու եթե մենք էլ չկարենանք, զակազ տանք Հոլիվուդյան մի ռեժիսորի, թող Տիգրան Մեծի մասին մի ֆիլմ նկարի, հաստատ նա ավելի պակաս մարդ ու գործիչ չի եղել, քան Մակեդոնացին, Կեսարը, կամ Կլեոպատրան, ու վերջապես Աստերիքսն ու Օբելիքսը։ Մի հատ մեծ, հզոր, լայնամաշտաբ նկարահանումներով կինո ա պետք, որ աշխարհին ցույց տա թե ով ա հայ ազգը.... Վերջապես մեզ սկսեն ճանաչել որպես հերոս, հաղթող, ուժեղ....... վերականգնեք մեր հավատը մեր հանդեպ, ու լյոխ լյավ ա ինելական
թող Տիգրան Մեծի մասին մի ֆիլմ նկարի, հաստատ նա ավելի պակաս մարդ ու գործիչ չի եղել, քան Մակեդոնացին, Կեսարը, կամ Կլեոպատրան, ու վերջապես Աստերիքսն ու Օբելիքսը։ Մի հատ մեծ, հզոր, լայնամաշտաբ նկարահանումներով կինո ա պետք, որ աշխարհին ցույց տա թե ով ա հայ ազգը.... Վերջապես մեզ սկսեն ճանաչել որպես հերոս, հաղթող, ուժեղ....... վերականգնեք մեր հավատը մեր հանդեպ, ու լյոխ լյավ ա ինելական
Ինձ թվում ա, որ եթե Օբելիքսն ու Տիգրան Մեծը կռվեն, Օբելիքսը ամեն դեպքում կհաղթի:
Ասենք, մենք մի հատ կինո ենք նկարում, ու մեզ ճանաչում են որպես հաղթող ու ուժեղ, նիկոլի թվին, ու էտ ընթացքում Ղարաբաղը գրավում են ադրբեջանցիները:
My World My Space
26.01.2010, 15:49
Ինձ թվում ա, որ եթե Օբելիքսն ու Տիգրան Մեծը կռվեն, Օբելիքսը ամեն դեպքում կհաղթի:
Ասենք, մենք մի հատ կինո ենք նկարում, ու մեզ ճանաչում են որպես հաղթող ու ուժեղ, նիկոլի թվին, ու էտ ընթացքում Ղարաբաղը գրավում են Ադրբեջանցիները:
Լավ էլի Տրիբուն ջան, էլի ընկար ծայրահեղությունների գիրկը։ կարելի ա մտածել ադրբեջանը պատրաստ սպասում ա, որ մենք հենց ֆիլմ նկարենք, ինմքը ղարաբաղը գրավի։
Ասածիս իմաստն էն ա, որ եթե փոխենք աշխարհի վերաբերմունքը մեր հանդեպ, մենք էլ կփոխվենք.....
Իսկ էն որ Տիգրանին ճանաչում են, ապա միայն պատմաբանները ու+ շատ քիչ թվով մարդիկ, իսկ ֆիլմը նայելուց միլիոնավոր մարդիկ կարան ճանաչեն, ու հենց ճանաչեցին կսկսեն կամաց-կամաց հաշվի նստել մեր հետ, մենք էլ որ հասկանանք որ արդեն կարևորություն ունենք, կոգևորվենք ու մեզ ուրիշ կերպ կսկսենք դրսևորել.....
Ասածիս իմաստն էն ա, որ եթե փոխենք աշխարհի վերաբերմունքը մեր հանդեպ, մենք էլ կփոխվենք.....
...
Ապեր, այ սաղ պրոբլեմները ստեղից են սկսում, որ ուզում ենք աշխարհը մեզ ճանաչի: Ինչիդ ա պետք ? Իսկ դու քեզ ճանաչում ես ? Կամ, եթե մինչև հիմա չի ճանաչել, ուրեմն ճանաչելու բան չի եղել, հո զոռով չենք ճանաչացնելու ? Կամ, չի ճանաչել, թող ոչ էլ ճանաչի:
Կներես, սա թերարժեքության լուրջ բարդույթ ա - պադումայեշ, մեզ չեն ճանաչում: Իսկ ում են ճանաչում ? Կամ, որ ասենք իմացան Տիգրան մեծի մասին, բայց հետո ավելի լավ ճանաչեցին ու հասկացան, որ Տիգրան Մեծի հետնորդները ողորմելի երկրում են ապրում, մեզ դրանից ինչ ? Կամ Տիգրան Մեծի 35 տարվա գործունեությամբ, 2000 տարի առաջ, մեր հետ հիմա ով պիտի հաշվի նստի ? Պատկերացնում ես, հայ-թուրքական հարաբերություններ են քննարկվում, մեկ էլ Սարկոզին ոտի ա կանգնում ու ասում ա, "արա Օբամա, դու էն Տիգրան Մեծի կինոն տեսել ես ? Դե սուս մնա տեղդ վեր ընգի, ոնց Սերժն ասի, տենց էլ պիտի լինի":
My World My Space
26.01.2010, 16:45
Ապեր, այ սաղ պրոբլեմները ստեղից են սկսում, որ ուզում ենք աշխարհը մեզ ճանաչի: Ինչիդ ա պետք ? Իսկ դու քեզ ճանաչում ես ? Կամ, եթե մինչև հիմա չի ճանաչել, ուրեմն ճանաչելու բան չի եղել, հո զոռով չենք ճանաչացնելու ? Կամ, չի ճանաչել, թող ոչ էլ ճանաչի:
Կներես, սա թերարժեքության լուրջ բարդույթ ա - պադումայեշ, մեզ չեն ճանաչում: Իսկ ում են ճանաչում ? Կամ, որ ասենք իմացան Տիգրան մեծի մասին, բայց հետո ավելի լավ ճանաչեցին ու հասկացան, որ Տիգրան Մեծի հետնորդները ողորմելի երկրում են ապրում, մեզ դրանից ինչ ? Կամ Տիգրան Մեծի 35 տարվա գործունեությամբ, 2000 տարի առաջ, մեր հետ հիմա ով պիտի հաշվի նստի ? Պատկերացնում ես, հայ-թուրքական հարաբերություններ են քննարկվում, մեկ էլ Սարկոզին ոտի ա կանգնում ու ասում ա, "արա Օբամա, դու էն Տիգրան Մեծի կինոն տեսել ես ? Դե սուս մնա տեղդ վեր ընգի, ոնց Սերժն ասի, տենց էլ պիտի լինի":
Էլի ծայրահեղացրիր,ինչ կապ ունեն Օբաման ու Սարկոզին
Իմ ասածն էն, որ փեփ մեզնով հետաքրքրվեն, մենք մեզ ավլի լավ կզգանք ու ստիմուլ կլինի..........զարգանալու
Իմ ասածն էն, որ փեփ մեզնով հետաքրքրվեն, մենք մեզ ավլի լավ կզգանք ու ստիմուլ կլինի..........զարգանալու
Զարգանալու սաղ ստիմուլները պրծել ա, մնացել ա էն, որ մեզնով հետաքրքրվե՞ն: Լավ չի:
Զարգանալու սաղ ստիմուլները պրծել ա, մնացել ա էն, որ մեզնով հետաքրքրվե՞ն: Լավ չի:
Ոչ թե պռծելա, այլ սա ուղղակի հազար ձևերից մի ձևնա, մի առաջարկ: Մարդը կոնկրետ առաջարկա անում: Իսկ մնացածներս մենակ ասում ենք որ սա վերջնա, մենք կորած ենք… գնանք մեզ քցենք…
My World My Space
26.01.2010, 19:12
Զարգանալու սաղ ստիմուլները պրծել ա, մնացել ա էն, որ մեզնով հետաքրքրվե՞ն: Լավ չի:
Որիշ ստիմուլ ասեք, ես մի հատ ասեցի, թե՞ մենակ բողոքելով ա, որ սաղ վատ ա......
Բա որ ասում եմ, ես ազգը մեռում ա չեք հավատում, սաղդ մենակ մի գլուխ բողոքում եք, ո՞ւմ ու ինչի՞, կարելի՞ ա իմանալ, հերիք չի մենք մեր մեջ ենք բողոքում, դուրսն էլ ենք բողոքում, սաղին ասում ենք եկեք, այ եվրամիություն այ ամերիկա, եկեք մենք ստեղ իրար կերանք, նրանք էլ գալիս են տենում են իրանց ոնց ա ձեռնտու / այսինքն ով ում ուտի/ ասում են բարի ախորժակ ու գնում են.....................
Թե սխալ եմ ասում, ասեք սխալ ա.......
Մեռանք իրարից բողոքելով երկու գեշ տեգոր կնգա նման..........
Որիշ ստիմուլ ասեք, ես մի հատ ասեցի, թե՞ մենակ բողոքելով ա, որ սաղ վատ ա......
Բա որ ասում եմ, ես ազգը մեռում ա չեք հավատում, սաղդ մենակ մի գլուխ բողոքում եք, ո՞ւմ ու ինչի՞, կարելի՞ ա իմանալ, հերիք չի մենք մեր մեջ ենք բողոքում, դուրսն էլ ենք բողոքում, սաղին ասում ենք եկեք, այ եվրամիություն այ ամերիկա, եկեք մենք ստեղ իրար կերանք, նրանք էլ գալիս են տենում են իրանց ոնց ա ձեռնտու / այսինքն ով ում ուտի/ ասում են բարի ախորժակ ու գնում են.....................
Թե սխալ եմ ասում, ասեք սխալ ա.......
Մեռանք իրարից բողոքելով երկու գեշ տեգոր կնգա նման..........
սխալ ես ասում
…
եթե քեզ թվում ա որ մենակ մենք ենք քո ասածով, ապա
սխալ ես ասում
…
դու հավանաբար չես լսել, թե ինչպես է ուկրաինացին քֆրտում իրա ազգին, ռուսը ասում, որ զզվում ա իրա ազգից, իռլանդացու սերունդը չգիտի թե որտեղ ա Իռլանդիան, Պերուացին ինչ ատելությաբ ա խոսում իրա կոռումպացված չինովնիկից, հնդիկը ոնց ա զզվում իրա ազգակից-քաղքենիներից…
…
մենք ես ամենի ֆոնի վրա, – մեր ազգի համար ուշքներս գնացող ազգ ենք :)
….............
մենք ես ամենի ֆոնի վրա, – մեր ազգի համար ուշքներս գնացող ազգ ենք :)
Դե ուշքներս նենցա գնացել, որ էս 2000 տարիա ուշքի չենք կարում գանք:)
Ժող, ուշքը գնալը, վատը քննադատելը, բոլորն էլ ունեն իրանց տեղն ու ճիշտ նշանակությունը: Ես մենակ մի բանի հետ չեմ կարում համաձայնվեմ: Երբ վատ բանը քննադատելու վերջում ասում ենք՝ թքած ամեն ինչի վրա, ջհանդամը թե կկորի էս ազգը, ամեն ինչ կորածա, էս վերջնա, աղբանոցում ենք, աղբ ենք…
Այ էս մտքերը ու հարցին սենց մոտեցումը չեմ ընդունում…:[
My World My Space
27.01.2010, 10:48
սխալ ես ասում
…
եթե քեզ թվում ա որ մենակ մենք ենք քո ասածով, ապա
սխալ ես ասում
…
դու հավանաբար չես լսել, թե ինչպես է ուկրաինացին քֆրտում իրա ազգին, ռուսը ասում, որ զզվում ա իրա ազգից, իռլանդացու սերունդը չգիտի թե որտեղ ա Իռլանդիան, Պերուացին ինչ ատելությաբ ա խոսում իրա կոռումպացված չինովնիկից, հնդիկը ոնց ա զզվում իրա ազգակից-քաղքենիներից…
…
մենք ես ամենի ֆոնի վրա, – մեր ազգի համար ուշքներս գնացող ազգ ենք :)
Դե, որ էդքան լավն ենք, եկեք ավելի լավը լինենք, ի՞նչ կլինի.....
եկեք ոչ թե անկապ բողոքենք, այլ առողջ քննադատենք ու ուղիներ որոնենք ավելի լավը դառնալու.....
Հ.Գ. Իսկ էն, որ սաղ տենց են անում , ապրավդանի չի, ի՞նչ պարտադիր ա մենք էլ տենց անենք....
վերջիվերջո էդ բոլորի հերն էլ անիծած, եկեք լավի հետ համեմատվենք, խի՞ ենք անընդհատ վատի հետ համեմատվում որ։
Այ որ մեր դրոշը ամերիկացիք թարս են կպցնում, մեր կներեք, տանձին չի, իսկ որ մենք ամերիկայինը թարս կպցնեինք, կարող ա մեզ էլ բամբիտ անեին..... այս սրա հետ համեմատի դե......
Դե, որ էդքան լավն ենք, եկեք ավելի լավը լինենք, ի՞նչ կլինի.....
եկեք ոչ թե անկապ բողոքենք, այլ առողջ քննադատենք ու ուղիներ որոնենք ավելի լավը դառնալու.....
ի՞նչ ա նշանակում "անկապ բողոքել" ու ինչ՞ ա նշանակում "առողջ քննադատենք":
սա շատ կարևոր է, որ հասկանաս որ մեկի համար առողջ քննադատելը մյուսի համար կարող է Մահ լինի: իրական, ռեալ մահ… այսինքն իրար չի բռնում չէ՞ - "մահ" ու "առողջություն" :)
մյուս կողմից էլ ինչ որ մեկի համար անկապ քննադատել է. կարող է մյուսի համար լինի ամենակրիտիկան ու անհրաժեշտ հոգու ճիչը…
ինչ վերաբերվում է քննադատելուն… բա էլ ինչ՞ անենք… փողը ժողովչդի ձեռներիցս առան, տները առան, բիզներսը առան: հիմա էլ ստալիյան-հիտլերյան ռեժիմ է, ու մի կողմից բնակա է քո պահանջը, որ խոսալն ու բողոքելն էլ արգելվի:
ԱԲԵՐ ՄԵՐ ԵՐԿԻՐԸ ԴՐԱԽՏ Ա: ;)
:D
Հ.Գ. Իսկ էն, որ սաղ տենց են անում , ապրավդանի չի, ի՞նչ պարտադիր ա մենք էլ տենց անենք....
վերջիվերջո էդ բոլորի հերն էլ անիծած, եկեք լավի հետ համեմատվենք, խի՞ ենք անընդհատ վատի հետ համեմատվում որ։
Աշխարհում լավ ու վատ ազգ/ժողովուրդ չկա: սա որ հասկանաս, կարծում եմ սենց հարցադրումեր չես անի:
Այ որ մեր դրոշը ամերիկացիք թարս են կպցնում, մեր կներեք, տանձին չի, իսկ որ մենք ամերիկայինը թարս կպցնեինք, կարող ա մեզ էլ բամբիտ անեին..... այս սրա հետ համեմատի դե......
ընգեր ջան: Մենք "Ճ" կլասի երկիր ենք, կամ "Բ" կլասի ուչիշ երկրի գուբերռնիա, մի էնպեսի չափերի որ գլոբուսի վրա չի երևում, իսկ ամերիկյան մի միջին համալսանաի ֆինանսական բյուջեն ավելի մեծ ա, քան մեր 10 տարվա բյուջեն:
հիմա ինչ՞ ես ուզում, մենք էլ բռնենք ամերիկացիներին բամբիտ անենք՞: :D
My World My Space
28.01.2010, 11:08
ի՞նչ ա նշանակում "անկապ բողոքել" ու ինչ՞ ա նշանակում "առողջ քննադատենք":
սա շատ կարևոր է, որ հասկանաս որ մեկի համար առողջ քննադատելը մյուսի համար կարող է Մահ լինի: իրական, ռեալ մահ… այսինքն իրար չի բռնում չէ՞ - "մահ" ու "առողջություն" :)
մյուս կողմից էլ ինչ որ մեկի համար անկապ քննադատել է. կարող է մյուսի համար լինի ամենակրիտիկան ու անհրաժեշտ հոգու ճիչը…
ինչ վերաբերվում է քննադատելուն… բա էլ ինչ՞ անենք… փողը ժողովչդի ձեռներիցս առան, տները առան, բիզներսը առան: հիմա էլ ստալիյան-հիտլերյան ռեժիմ է, ու մի կողմից բնակա է քո պահանջը, որ խոսալն ու բողոքելն էլ արգելվի:
Ես ի՞նչ փիլիսոփայորեն մտար.............
դե էդ հոգուդ ճիչը բեր միացնենք մերին ամենակրիտիկական քննադատություններին, ու տեսնենք ինչ ենք անում, էլի եմ ասում, որ քո քթի տակ քննադատեցիր, ոչ մի բան չի փոխվի.... Ասում ես սաղ առան ձեռներիցս, ես էլ ասեմ որ դա քննադատալու բան չի դա ամաչելու բան ա, Թե մի էդքան պլոճիկ կա, պիտի հետ վերցնես, թե էդքան չկա, ուրեմն պիտի մտածես քանի հատ կիսապլոճիկավոր էլ ա պետք, որ միանաք կարանաք էդ փողերը հետ վեկալեք....
Խոսալն ու բողոքելը չի արգելվում.... բայց իմացի,որ մարդ ինչքան շատ ա մի բանից բողոքում, էնքան լավ ահարմարվում էդ իրավիճակի հետ։ Իսկ որ դառել ա հիտլեր-ստալինյան ռեժիմ, էլի մենք ենք մեղավորը.... որովհետև մինիմում մի տաս տարի ա մենակ բողոքում ենք..... ավելի լավ չի՞ ճանապարհներ որոնել, էդ պրոբլեմներից ազատվելու.....
Աշխարհում լավ ու վատ ազգ/ժողովուրդ չկա: սա որ հասկանաս, կարծում եմ սենց հարցադրումեր չես անի:
ընգեր ջան: Մենք "Ճ" կլասի երկիր ենք, կամ "Բ" կլասի ուչիշ երկրի գուբերռնիա, մի էնպեսի չափերի որ գլոբուսի վրա չի երևում, իսկ ամերիկյան մի միջին համալսանաի ֆինանսական բյուջեն ավելի մեծ ա, քան մեր 10 տարվա բյուջեն:
հիմա ինչ՞ ես ուզում, մենք էլ բռնենք ամերիկացիներին բամբիտ անենք՞: :D
Դե հիմի լսի ինչ կասեմ,
1, ես ոչ մեկին չեմ համեմատել, համնեմատել սկսեցիր դու,
դու հավանաբար չես լսել, թե ինչպես է ուկրաինացին քֆրտում իրա ազգին, ռուսը ասում, որ զզվում ա իրա ազգից, իռլանդացու սերունդը չգիտի թե որտեղ ա Իռլանդիան, Պերուացին ինչ ատելությաբ ա խոսում իրա կոռումպացված չինովնիկից, հնդիկը ոնց ա զզվում իրա ազգակից-քաղքենիներից…
մենք ես ամենի ֆոնի վրա, – մեր ազգի համար ուշքներս գնացող ազգ ենք :)
ու հետո տվեցիր քո "հռետորական պատասխանը"
Աշխարհում լավ ու վատ ազգ/ժողովուրդ չկա: սա որ հասկանաս, կարծում եմ սենց հարցադրումեր չես անի:
Իսկ ես ընդամենը ասեցի, որ պետք չի վատ բաներով համեմատվենք, եկեք լավի հետ համեմատվենք.....
2. "Ճ"կլասի երկիր լինելը հեչ չի խանգարում, որ մենք էլ ինքնասիրություն ունենանք. ու որ չենք կարա բամբիտ անենք, էդ չի նշանբակում, որ չենինք կարա տիկին դեսպանին ասեինք "Գիտեք ինչ կա Միսիս, մեր երկրի դրոշը սխալ եք կպցրել, քավ լիցի՜, մենք չենք ուզում ասենք թե արհամարում եք մեր պետական սիմվոլը, պարզապես թյուրիմացություն է եղել, եթե կարող եք, փոխեք այն խնրում ենք....."
…Ախր էլի կարևորը թողած ընկանք երկրորդական բաների հետևից: Սկսում ենք վիճել թե կարելիա բողոքել թե չէ, ինչպես կարելիա բողոքել, ինչպես չի կարելի… Ճ կլաս, Բ կլաս… Կարևորը էնա, որ մենք հասկանանք վատն ենք, թե լավը ու ոչ թե ինչոր ամերիկայի կամ եվրոպայի հետ համեմատվենք, այլ համեմատենք մեր երեկն ու այսօրը, ու պատկերացնենք մեր վաղը, ու որոշենք ուզում ենք մենք տեղ ունենալ էդ վաղվա օրվա մեջ, թե ուզում ենք կորենք վերջնականապես: Երեկ ասելով չեմ ասում «Տիգրան Մեծ», այլ մեր մոտակա երեկը ասենք 5-10 տարի առաջ: Հիմա եկենք համեմատենք ինչ լավ բաներ կա ու ինչ վատ բաներ: Լավ բաներ արդեն նշել եմ… Հիմա մի քանի վատ բան նշեմ: Ժողովրդավարության հարցում ունեցանք մի խայտառակ պատմական էջ՝ մարտի 1, որը կարծում եմ դրական միտման հետևանք էր, քանի որ դա շատերի մոտ քաղաքացիական գիտակցության վերելքի արդյունք էր: Իսկ թե ինչու՞ առայժմ պարտվեց ժողովրդավարության զարթոնքը, դրա մասին շատ է խոսվել… Բայց պարտությունը դեռ ոչնչացում չէ… ինչևէ սրա մասին առանձին թեմա կա և ինչ անել չանելու հարցը այնտեղ է քննարկվում:
Հաջորդ վատ բանը որի մասին ուզում եմ խոսել դա մեր «իռոնիատիպ» մոտեցումն է լավատեսական մտքերին: Հենց ինչոր մեկը մի լավ բանից է սկսում խոսել, չորս կողմից հարձակվում ենք վրան ու հազարավոր վատ բաներ ենք խոթում աչքը, փոխանակ մի հատ պարզենք էդ լավ բանի կայացման պատճառները ու փորձենք մյուս տեղերում էլ կիրառել այդ մոտեցումները: Առաջ ես էլ էի տենց անում, բայց հասկացա, որ դա անիմաստա ու որ նման մոտեցումը կոտրումա էդ լավի շարունակական լինելը: Փոխանակ ոգևորենք, ասենք ապրեք, տենց էլ շարունակեք ու ավելիին հասնեք, միանգամից ասում ենք, էէ էդ ինչա որ, հենա գերմանացիք դրանից 100000 անգամ ավելիին են հասել, դու էլ մթոմ բան արիր, զարմացրիր էլի յանիմ… Չենք գնահատում մեր ներկան, ու էսօրվա տաղանդին տեղ չենք տալիս: Ես խոսում եմ ոչ միայն պետական մոտեցման մասին, այլ հասարա շարքային քաղաքացին նույնպես տենցա վարվում: ու հենց հանկարծ կորցնում ենք էդ տաղանդին նոր հիշում ենք որ պիտի իրան մեծարենք ու գնահատենք: «Գնա մեռի, արի սիրեմ» գաղափարը շատ խորնա նստած մեր մեջ…
հ.գ. Լավ ժող շտապում եմ մնացածն էլ հետո:;)
2. "Ճ"կլասի երկիր լինելը հեչ չի խանգարում, որ մենք էլ ինքնասիրություն ունենանք. ու որ չենք կարա բամբիտ անենք, էդ չի նշանբակում, որ չենինք կարա տիկին դեսպանին ասեինք "Գիտեք ինչ կա Միսիս, մեր երկրի դրոշը սխալ եք կպցրել, քավ լիցի՜, մենք չենք ուզում ասենք թե արհամարում եք մեր պետական սիմվոլը, պարզապես թյուրիմացություն է եղել, եթե կարող եք, փոխեք այն խնրում ենք....."
Ապեր "Ճ" կլասի երկիրը օդից չի ընկել, մենք ենք սարքել, ու սարքել ենք ինքնասիրության պակասի պատճառով: Մեր ինքնասիրության պակասը կլանված Տիգրան Մեծի մասին կինո նայելով չի լրացվելու, ու ուրիշներին նայել զաստավիտ անելով էլ չի լրացվելու: Լրացվելու էն ժամանակ, երբ մարդիկ կհասկանան, որ մինչև ուրիշներին բացատրելը, թե դու ինչ հզոր ու ինքնասեր ազգ ես, պիտի մի հատ քո երկրի ներսում դա կարողանաս անել: Եթե Տիգրանը երկու հազար տարի առաջ մի երկու երկիր էր գրավում մի քսան տարով, դա չի նաշանակում, որ դրանից 80 սերունդ հետո, սեփական ղզլբաշները պիտի քո հետ նենց վարվեն, ոնց որ Տիգրանն էր վարվում Ասորիքի ստրուկների հետ:
Դրա համար էլ լավագույն ճանապարհը որ մենք ունենք, դա ինքնախարազանման ու ինքնամաքրման ճանապարհն է, պրիտոմ բոլոր ցավոտ մեթոդներով: ԱՅՕ, պետք ա սաղին հասկացնել, որ իրանք ապրում են աշխարհի հետույքում, որտեղից շատ վատ հոտ ա գալիս, ու պիտի ամեն ինչ անեն հետույքից դուրս գալու համար: Ինչքան շատ մարդու դա ցավ պատճառի, էնքան շանսերը ավելի մեծ են, որ մարդկանց մոտ ինքնասիրություն կսկսի ձևավորվել: Իսկ եթե հոտույքում արպրող մեկին կինո ես ցույց տալիս, որ ինքը մի երկու հազար տարի առաջ մարմնի ավելի բարեհունչ մասերում էր ապրում, դու բթացնում ես նրա որևէ բան փոխելու ցանկությունը: Դե լավ ա էլի, մենք արդեն լավն եղել ենք, հիմա կարանք էլ չլինենք, թող ուրիշները լինեն:
........... Ինչքան շատ մարդու դա ցավ պատճառի, էնքան շանսերը ավելի մեծ են, որ մարդկանց մոտ ինքնասիրություն կսկսի ձևավորվել: ...............
Ըհը, էս էլ էս վիճակից դուրս գալու երկրորդ առաջարկը: Որի հետ իմիջայլոց համաձայն եմ, բայց լիքը պարզաբանման հարցեր կան: Տրիբուն ջան հիմա ո՞նց ես առաջարկում, շատ թվով մարդկանց ո՞նց ցավ պատճառենք, որ լավ լինի…:think Ու ցավ ասելով ավելի շատ ինկատի ունես ֆիզիկանա՞ն, թե՞ հոգեբանական ցավը…
հ.գ. կարողա՞ ցավ պատճառելու համար մի հատ էլ մարտի 1 պահանջվի…:o
Ըհը, էս էլ էս վիճակից դուրս գալու երկրորդ առաջարկը: Որի հետ իմիջայլոց համաձայն եմ, բայց լիքը պարզաբանման հարցեր կան: Տրիբուն ջան հիմա ո՞նց ես առաջարկում, շատ թվով մարդկանց ո՞նց ցավ պատճառենք, որ լավ լինի…:think Ու ցավ ասելով ավելի շատ ինկատի ունես ֆիզիկանա՞ն, թե՞ հոգեբանական ցավը…
հ.գ. կարողա՞ ցավ պատճառելու համար մի հատ էլ մարտի 1 պահանջվի…:o
Առաջարկում եմ փոխադարձ նվաստացման երեկոներ կազմակերպել, ու հեռարձակել հեոուստատեսությամբ: Սկզբի համար կարող ենք կոլեկտիվ լացել, հետո պլետներ ենք բաժանում ու ինքնախարազանվում ենք, հետո խարազանում ենք միմյանց: Որոշ հայրենասերներ կարող են մոստից իրանց քցել - կոլեկտիվ թռիչքները խրախուսվում են:
Իսկ ավելի լուրջ, ես ուզում էի ասել, որ "ամեն ինչ լավ ա" տիպի հայտարարությունները բթացնում են հասարակության զգայարանները: Իսկ "ամեն ինչ վատ ա, ուշքի եկեք" տիպի հայտարարությունները, որոնք ինչ-որ տեը ցավ են պատճառում, արթնացնում են մի բան դզելու ցանկությունը:
Սկզբունքորեն ճիշտ ես, բայց եթե "ամեն ինչ վատ ա, ուշքի եկեք" տիպի հայտարարությունները մի քիչ շատ արվեն, հնարավոր է, որ հասարակությունը վարակվի թերարժեքության կոմպլեքսով...
.............. "ամեն ինչ վատ ա, ուշքի եկեք" ............
Տրիբուն ջան, էս արտահայտությունը արդեն մի հազարամյակ չի որ շրջանառվումա մեր ուղեղներում ու արդյունքը Լիոնի ասած թերարժեքության կամ գերարժեքության վարակնա, որը արդեն խրոնիկականա դառել…
Սկզբունքորեն ճիշտ ես, բայց եթե "ամեն ինչ վատ ա, ուշքի եկեք" տիպի հայտարարությունները մի քիչ շատ արվեն, հնարավոր է, որ հասարակությունը վարակվի թերարժեքության կոմպլեքսով...
Տրիբուն ջան, էս արտահայտությունը արդեն մի հազարամյակ չի որ շրջանառվումա մեր ուղեղներում ու արդյունքը Լիոնի ասած թերարժեքության կամ գերարժեքության վարակնա, որը արդեն խրոնիկականա դառել…
Իսկ ես կարծում եմ, որ մենք վարակված ենք գերարժեքության բարդույթով, դրա համար էլ ամեն տեսակի վատի մասին զգուշացումը մեզ կտրուկ դեպրեսիայի մեջ ա քցում: Իմ իմացած բոլոր հայերը, այդ թվում նաև ես, օտարի շրջապատում, ամեն ինչ անում են ապացուցելու համար որ մենք ամենահինն ենք, ամենախելոքն ենք, ամենաինչուզումեսն ենք: Ապեր, հայից ավելի լավ ու ճիշտ ազգ կա ալամ աշխարհի վրա ? Գռազ եմ գալիս չկա:
Իսկ ես կարծում եմ, որ մենք վարակված ենք գերարժեքության բարդույթով, դրա համար էլ ամեն տեսակի վատի մասին զգուշացումը մեզ կտրուկ դեպրեսիայի մեջ ա քցում: Իմ իմացած բոլոր հայերը, այդ թվում նաև ես, օտարի շրջապատում, ամեն ինչ անում են ապացուցելու համար որ մենք ամենահինն ենք, ամենախելոքն ենք, ամենաինչուզումեսն ենք: Ապեր, հայից ավելի լավ ու ճիշտ ազգ կա ալամ աշխարհի վրա ? Գռազ եմ գալիս չկա:
Ճիշտ ես, բայց դա ինչի՞ հետևանքա…
Ճիշտ ես, բայց դա ինչի՞ հետևանքա…
Էս արդեն հոգեբաններին ա պետք հարցնել :(
Տրիբուն, կարծում եմ չափազանցեցնում ես: Ընդ որում կարծում եմ նաև, որ նույն թերությունը բնորոշ է ցանկացած այլ ազգի: Օրինակ, որոշ հնդիկներ կարող է չուտեն այն կերակուրը, որի վրա ընկել է ասենք... քո ստվերը: Ինչպես ասել մի խելոք մարդ, հենց նման բաներից են երբեմն առջանում պատերազմները...
Գաղթական
30.01.2010, 20:16
Պիտի առաջին հերթին սովորենք ներկայանալ աշխարհին մեր նորօրյա արժեքներով, ու հենց սկսեցին մեզնով հետաքրքրվել,մենկ կամա թե ակամա կսկսենք փոխվել, գիտակցելով, որ մենք հիմա մի արժեք ներկայացնում ենք մեզանից....... Նենց որ մեր դեղատոմսը աշխարհի կարծիքն ա......
Երբ որ հիմա մենք աշխարհին ներկայացնեք թեկուզ մի անուն, որը հայկական լինելուց բացի համընդհանուր արժեք կարա լինի, հավատացեք որ միլիոնավոր մարդիօք կսկսեն հատաքրքրվել հայերով։ Հիմա մեզ աշխարհի "հասարակ" բնակչությունը ճանաչում է միայն որպես ցեղասպանված և երկրաշարժից տուժած ժողովուրդ, հա, մի մասն էլ որպես առաջին քրիստոնյա..... Ժամանակն է դուրս գալ սգի միջից։
Էն գումարները որ այսօր հատկացվումն են կինոներ նկարելուն, կարելի ա հավաքել, Համահայկական հիմնադրամի խողովակների փողերն էլ վրեն դնել, ու եթե մենք էլ չկարենանք, զակազ տանք Հոլիվուդյան մի ռեժիսորի, թող Տիգրան Մեծի մասին մի ֆիլմ նկարի, հաստատ նա ավելի պակաս մարդ ու գործիչ չի եղել, քան Մակեդոնացին, Կեսարը, կամ Կլեոպատրան, ու վերջապես Աստերիքսն ու Օբելիքսը։ Մի հատ մեծ, հզոր, լայնամաշտաբ նկարահանումներով կինո ա պետք, որ աշխարհին ցույց տա թե ով ա հայ ազգը.... Վերջապես մեզ սկսեն ճանաչել որպես հերոս, հաղթող, ուժեղ....... վերականգնեք մեր հավատը մեր հանդեպ, ու լյոխ լյավ ա ինելական
ի միջի այլոց՝ շատ ճիշտ կարծիք է..
ճիշտ է՝ ինչպես միշտ մենք ուշացնում ենք.. նման ֆիլմ պետք է ստեղծվեր մի քանի տարի առաջ, երբ տարբեր ազգերի հերոսական անցյալների մասին ֆիլմեր էին դուրս գալիս..
բայց էլի ուշ չի..
մերոնք ճիշտ ուղղությամբ են շարժվում՝ սերիալներ նկարահանելով..
ոնց որ ասում են «ձեռները մի քիչ բացեն».. փորձ ձեռք բերեն ու շատ ուշացնել պետք չի՝ արդեն ժամանակն է ավելի ուշադրություն սեվեռելու նորմալ հետաքրքիր սյուժետներով կինոների նկարահանման, դրանց թարգմանության ու Օսկարի ուղարկելու..
սա, բացի շատ մեծ շահույթից՝ կբերի նաև միջազգային ճանաչման նորանոր վերելքներ..
օրինակ՝ ինչ վատ կլիներ ասենք Ադամյանի մասին ֆիլմ նկարեյին, ու միլիոնավոր մարդիկ վերջապես ճանաչեյին գունավոր հեռուստատեսության իրական հեղինակին..
կամ, ասենք, Խաչատուրյանի մասին.. որին, ի միջի այլոց, ի զարմանս ինձ՝ 10ից 8 եվրոպացին հաստատ ճանաչում են..
ճիշտա՝ եթե օտար հեռուստաընկերությունները տարբեր երկրներում հանկարծ հետաքրքրվեն մեր կինեմատոգրաֆով՝ դրանից դժվար մենք ավելի լավը դառնանք.. կամ որտեղից իմանանք, թե որտեղ ինչ կինո ցույց տվեցին..
ԲԱՅՑ նման կինոներում թաքնված ագիտացիան միայն կկարողանա մարդկանց հոգեբանությանը հասցնել հոգեբանների խմբի կողմից մշակված «ավելի լավը դառնալու» ուղիները.. ;)