PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Զանազան լեզվական հարցեր



Էջեր : 1 2 3 4 5 [6] 7 8 9 10

AniwaR
06.06.2010, 19:52
Քեզ բարի փորփրումներ:

Շնորհակալություն: Բայց նախքան փորփրելն էլ կցանկանամ ասել հետևյալը (ավելի շատ ինքս ինձ ստուգելու համար).

1. խիստ անտրամաբանական է ենթադրել, որ այդ «տեսության» հորինողները (իսկ այն իսկապես հորինված եմ համարում, գոյություն ունեցող իրականությունից չի բխում) կբացառեին այնպիսի «դասական» հոլովի գոյությունը, ինչպիսին սեռականն է, որը կա նույնիսկ երկհոլով անգլերենում: Իմ հիշելով (իսկ ես սովորաբար նման բաները բավական լավ եմ, հիշում, ի դեպ)՝ նրանք հանում էին տրական հոլովը (և հայցականը), իսկ «ին» վերջավորության տակից դուրս էին գալիս «բեն-լյուն-թո» անելով, թե դա նույն սեռական հոլովն է, որ ստանում է «ն» որոշյալ հոդը.
2. միշտ էլ կողմ եմ եղել ցանկացած լեզվական կանոն մշակելիս շեշտը դնել իմաստային կողմի վրա: Եվ նույնիսկ դա մի կողմ թողնելով՝ 5 հոլով սահմանելն ավելի քան աննպատակահարմար է գործնական առումով, որովհետև հոլով ստանում է ոչ միայն գոյականը, այլև մյուս անուն խոսքի մասերը: Եթե գոյականի դեպքում կարելի է իրար լղոզել սեռական և տրական հոլովները, ապա նույնն արեք, խնդրեմ, «ես» դերանունը հոլովելիս.
3. ավելի հեշտ է ասել, որ պարզապես անուշադիր ես եղել ու վրիպել::pardon

Շինարար
06.06.2010, 19:57
Ինչքան հիշում եմ, դրան ասում են սեռական-տրական հոլով:oy

Եղիայեան
06.06.2010, 20:56
Սեռականի ու տրականի զանազանութիւնը լեզուն ինքնաբերաբար կը պարտադրէ: Ահա օրինակներ՝
* Այս գիրքը Թորոսի հայրը տուաւ( Թորոսի՝ յատկացուցիչ):
* Այս գիրքը Թորոսին հայրը տուաւ( Թորոսին՝ մատուցման խնդիր):
Ասոնք երկու տարբեր հաղորդումներ են այն պարզ պատճառով, որ առաջինին մէջ Թորոսի կը գիտակցուի իբրև սեռական, իսկ երկրորդին մէջ՝ իբրև տրական:
Հաւանաբար ուղղականի ու հայցականի զանազանումը գոյականներուն պարագային այլևս ժամանակավրէպ է: «Այս գիրքը չկարդացի» և «Այս գիրքը չի կարդացուիր» նախադասութիւններուն մէջ «գիրքը» նոյն հոլովն է՝ ուղղական: Անշուշտ դերանուններուն պարագային այս երկուքը չեն նոյնանար:

Եղիայեան
06.06.2010, 21:28
Նախորդ էջերուն բազմիցս հանդիպեցայ ստորակէտՆԵՐ յոգնակիին, մինչ ես կ'ակնկալէի, որ ըսուէր ստորակէտԵՐ. քանի ԿԷՏ կու տայ կէտԵՐ և ոչ թէ կէտՆԵՐ.ուրեմն՝ ստորակէտ>ստորակէտԵՐ: Կը սխալի՞մ: Սփիւռքահայը կը գործէ այս կոպիտ սխալը, բայց հայաստանաբնակներուդ ինչպէ՞ս ներեմ:

Ուլուանա
06.06.2010, 22:11
Նախորդ էջերուն բազմիցս հանդիպեցայ ստորակէտՆԵՐ յոգնակիին, մինչ ես կ'ակնկալէի, որ ըսուէր ստորակէտԵՐ. քանի ԿԷՏ կու տայ կէտԵՐ և ոչ թէ կէտՆԵՐ.ուրեմն՝ ստորակէտ>ստորակէտԵՐ: Կը սխալի՞մ: Սփիւռքահայը կը գործէ այս կոպիտ սխալը, բայց հայաստանաբնակներուդ ինչպէ՞ս ներեմ:
«Ստորակետներ» ձևը նույնքան ճիշտ է, որքան «ստորակետերը»։ Հենց նոր հատուկ բառարանով էլ ստուգեցի։ Աղբյուրը՝ Դավիթ Գյուրջինյան «Անուն խոսքի մասերի թվի կարգը արդի հայերենում». քերականական բառարան–տեղեկատու, Երևան 2007 թ.։

Նախ ասեմ, որ այն հանգամանքը, որ «կետ» բառի հոգնակին «կետեր» է, բնավ չի նշանակում, որ դրանով կազմված բարդ բառերն էլ պիտի պարտադիր հոգնակիի նույն վերջավորությունն ունենան։ Գոյություն ունի այդ հարցը կարգավորող հատուկ կանոն, որի մասին Հայկօն մի առիթով գրել էր, ուղղակի մեջբերեմ համապատասխան հատվածը.

Գոյություն ունի այսպիսի օրենք բարդ բառերի համար. եթե բարդ բառի վերջին բաղադրիչն այդ բառում պահպանում է իր հիմնական իմաստը (կամ, ավելի ճիշտ, նաև պայմանավորում է բարդ բառի ընդհանուր իմաստը), ապա հոգնակին կազմելու համար ավելացնում ենք եր, իսկ եթե չի պահպանում, ապա՝ ներ: Ավելի ճիշտ կլինի, կարծում եմ, եթե կոնկրետ օրինակների վրա բացատրեմ: Այսպես. «խաչբառ» բառը նշանակում է, ըստ էության, «խաչված բառեր», այսինքն՝ այսպես թե այնպես բառ բառն է պայմանավորում դրա իմաստը (և պահպանում է իր հիմնական իմաստը), ուրեմն՝ «խաչբառ» բառի հոգնակին լինում է «խաչբառեր»: Իսկ, օրինակ, «մեծատուն» բառը նշանակում է պարզապես «հարուստ», ոչ թե հենց կոնկրետ «մեծ տուն ունեցող» կամ «մեծ տուն». մեծատունը տուն չէ, «տուն» բառն այս բարդ բառի մեջ իր առաջնային իմաստով իմաստաստեղծիչ դեր չունի, և ուրեմն՝ «մեծատուն» բառի հոգնակին լինում է «մեծատուններ»: Նույն կերպ էլ, ասենք, «տնամերձ» բառը, որ «այգի, պարտեզ» է նշանակում», դառնում է «տնամերձներ»:

Մի երկու բան էլ ասեմ այն բարդ բառերի մասին, որոնց վերջին բաղադրիչը կարող է լինել թե՛ բայական և թե՛ գոյականական հիմք: Եթե բարդ բառի վերջին բաղադրիչը բայական հիմք է, ապա դրա հոգնակին կազմվում է ներ վերջավորությամբ, իսկ եթե գոյականական հիմք է, ապա՝ եր վերջավորությամբ: Օրինակ՝ «արձակագիր» բառը նշանակում է «արձակ գրող» (բայական՝ գործողություն՝ գրելը ցույց տվող հիմք), և ուրեմն սրա հոգնակին լինում է «արձակագիրներ»: Իսկ «պատավորագիր» բառի մեջ «գիր» բաղադրիչը գոյականական է, քանի որ ցույց է տալիս ոչ թե գործողություն, այլ առարկա՝ գիր, այսինքն՝ «պարտավորագիր» բառի հոգնակին լինում է «պարտավորագրեր»:

Մի երկու օրինակ էլ ես բերեմ. նիշ – նիշեր, բայց՝ ցուցանիշ – ցուցանիշներ, քանի որ այս բառում նիշ արմատն իր նախնական իմաստը չի պահպանել։ Տեսակետ – տեսակետներ՝ էլի նույն պատճառով։ Կոնկրետ «ստորակետ» բառում, ըստ երևույթին, միանշանակ դժվար է ասել՝ «կետ» կզբնական իմաստը պահպանված է, թե ոչ։ Համենայնդեպս, ինչպես արդեն ասացի, պաշտոնապես երկու ձևերն էլ ընդունելի են համարվում։ Բայց նմանատիպ դեպքերն այնքան էլ շատ չեն, հիմնականում հնարավոր է իմաստով որոշել՝ –ներ, թե –եր։

Ֆոտոն
06.06.2010, 22:26
...
Մի երկու օրինակ էլ ես բերեմ. նիշ – նիշեր, բայց՝ ցուցանիշ – ցուցանիշներ, քանի որ այս բառում նիշ արմատն իր նախնական իմաստը չի պահպանել։ Տեսակետ – տեսակետներ՝ էլի նույն պատճառով։ Կոնկրետ «ստորակետ» բառում, ըստ երևույթին, միանշանակ դժվար է ասել՝ «կետ» կզբնական իմաստը պահպանված է, թե ոչ։ Համենայնդեպս, ինչպես արդեն ասացի, պաշտոնապես երկու ձևերն էլ ընդունելի են համարվում։ Բայց նմանատիպ դեպքերն այնքան էլ շատ չեն, հիմնականում հնարավոր է իմաստով որոշել՝ –ներ, թե –եր։

Կոնկրետ «չափանիշներ» բառը մեզ բացատրել են այսպես: Երբ վերջին միավանկ բաղադրիչը տվյալ բառում ոչ թե գոյական է, այլ բայ, հոգնակին կազմվում է «ներ»-ով:
Այսինքն՝ չափանիշ = չափը նշող:
Այսինքն՝ միայն այս կանոնով ենք որոշել ներ կամ եր վերջավորությունը: Միայն բացառությունների շարք կար, որ գրաբարից բառերը ն վերջավորություն են ունեցել հենց եզակիում, բայց արդի հայերենում այն ընկել է, հոգնակիում վերականգնվում է: Օրինակ ձուկ-ձկներ-շնաձկներ (ձուկն, մուկ, դուռն):

Դատարկություն
06.06.2010, 22:58
Երևի ամենահարմար վայրն այստեղ է հարցս տալու համար:)

Ինձ հետաքրքիր է, հայ մատենագրության ամբողջ պատմության ընթացքում, ինչպիսի՞ տառատեսակներով են գրվել մագաղաթները (ես մի քանիսը գիտեմ, կուզեմ բոլորն իմանամ), ինչպիսի՞ գրականություն կա այդ տառատեսակներին նվիրված, իսկ եթե չկա, որտեղի՞ց կարող եմ տառերի օրինակները գտնել, թեկուզ մոտավոր:

Եղիայեան
07.06.2010, 04:03
Քիչ մը, աւելի շուտ՝ շատ, կը զարմացնէք զիս:
Հայկոյէն կատարուած մէջբերումը կատարելապէս կը համապատասխանէ քիչ մը բոլոր դասագրքերու մէջ բանաձևուած կանոնին, և ան ամբողջովին կը խօսի ի նպաստ իմ պաշտպանած տեսակէտիս: Միջակէտ բառին մէջ, նաև՝ վերջակէտ և այլն, բառիմաստը կը նոյնանայ ԿԷՏ բառի իմաստով. միջակէտը, վերջակէտը...ԿԷՏեր են: Այս իսկ պատճառով պարտին իրենց յոգնակին կատարել ճիղդ ԿԷՏ-ին պէս. կէտ>կէտԵՐ, ուրեմն՝ միջակէտ>միջակէտԵՐ: Ինչ կը վերաբերի տեսակէտ բառին, հաւանաբար այս բառը իր նիւթական կամ սկզբնական իմաստէն շատ հեռացած է, ան այլևս ԿԷՏ -ի գաղափարը չ'արտայայտեր, այդ իսկ պատճառով հաւանաբար թոյլատրելի է ըսել տեսակէտՆԵՐ. թէև միօրինակութեան սիրոյն կարելի է նաև ըսել տեսակէտԵՐ:
Գալով մեծատուն>մեծատունՆԵՐ ձևին,որ ճիշդ է, այստեղ կը գործէ ուրիշ կանոն մը. ստացուած բառին իմաստը կը նշանակէ ՈՒՆԵՑՈՂ. այս պատճաչով ալ յոգնատին կ'ըլլայ ՆԵՐ-ով. մեծատուն-ը շատ ալ լաւ կը նշանակէ ՄԵԾ ՏՈՒՆ ՈՒՆԵՑՈՂ, շատ վաղուց ունևորութիւնը յատկանշուած է տան մեծութեամբ: Դրամատուն>դրամատունԵՐ, որովհետև այստեղ ունեցողի գաղափար չկայ. դրամատունը պարզապէս ...ՏՈՒՆ մըն է, ինչպէս գրատուն, հանրատուն և այլն, ուրեմն՝ դրամատուներ, գրատուներ, հանրատուներ և այլն: Կարմրամորթ> կարմրամորթՆԵՐ, որովհետև կարմիր մորթ ՈՒՆԵՑՈՂ կը նշանակէ, և մորթ չի նշանակեր:
Յաջորդ կանոնը կը վերաբերի բայարմատով վերջացող բարդ բառերուն:
Հոն ուր բարդ բարը կը նշանակէ բան մը ԸՆՈՂ, ապա յոգնակին կը կազմուի ՆԵՐ-ով. օրինակ՝ հայրենադարձ (դարձ առ հայրենիք) կու տայ հայրենադարձԵՐ, իսկ հայրենադարձ (դարձող առ հայրենիք, այսինքն՝ հայրենադարձուող անձ) կու տայ հայրենադարձՆԵՐ: Բարևագիր, որ է պարզապէս գրութիւն մը, կու տայ բարևագրԵՐ, խմբագիր, որ է գրող, ուրեմն՝ բան մը ԸՆՈՂ, կու տայ խմբագիրՆԵՐ: ՀամաձայնագրԵՐ և մատենագիրՆԵՐ, ձեռսգրԵՐ և պատմագիրՆԵՐ և այլն: Հոն ուր գրչագիր-ը գրիչով գրուած մատեանն է, ապա գրչագրԵՐ, հոն ուր գրչագիր-ը գրիչով գրողն է, ապա գրչագիրՆԵՐ:
Եզրակացութիւն. նոյն բառը նոյն իմաստով յոգնակի կազմելու երկու ձև չի կրնար ունենալ: Այլ ՄԷԿ ու միան ՄԷԿ: Իմ խորագոյն յարգանքներս Գիւրջինեանին. Պղատոնը կը սիրեմ, սակայն ճշմարտութիւնը աւելի կը սիրեմ:

Ariadna
08.06.2010, 15:07
Մի հոդված եմ խմբագրում, էսպիսի տողեր կան.
Բայց թե, արդարության դեմ չմեղանչելու նպատակով պետք է փաստենք, որ ես «բայց թե–ն» սարքեցի «բայց դե», հեղինակը ինձ հետ համաձայն չէ, ասում է, որ ճիշտը բայց թե–ն է, հիմա արդեն կասկածում եմ, որ ինքն է ճիշտ։ Մի հատ խնդրում եմ ասեք էլի, ճիշտ եմ, թե՝ սխալ ։) Կանխավ շնորհակալ եմ :)

Արևածագ
08.06.2010, 16:38
Եթե «դե» ես սարքել, այդ «դե» -ն կարելի էր ընդհանրապես հանել: Հնարավոր է, որ նախադասության մտքից ելնելով, «թե» -ն «եթե» -ի նշանակություն ունի: Այդ դեպքում հեղինակը ճիշտ է:

Ուլուանա
08.06.2010, 22:53
Մի հոդված եմ խմբագրում, էսպիսի տողեր կան. ես «բայց թե–ն» սարքեցի «բայց դե», հեղինակը ինձ հետ համաձայն չէ, ասում է, որ ճիշտը բայց թե–ն է, հիմա արդեն կասկածում եմ, որ ինքն է ճիշտ։ Մի հատ խնդրում եմ ասեք էլի, ճիշտ եմ, թե՝ սխալ ։) Կանխավ շնորհակալ եմ :)
«Թե»–ի կիրառումը «դե»–ի փոխարեն ընդհանրապես շատ տարածված սխալ է։ Ի դեպ, Ակումբում էլ շատերը մշտապես սխալ են օգտագործում։ «Թե»–ն կարող էր ճիշտ լինել երկու դեպքում.
1. «եթե» իմաստով, օրինակ.
Թե իմանաս՝ ինչե՜ր եմ լսել նրա մասին...

2. որպես շաղկապ կիրառվելու դեպքում, օրինակ.
Ոչ ոք չգիտեր, թե ինչի համար էր նա եկել։
կամ՝
Բայց թե ինչի համար էր եկել՝ ոչ ոք չգիտեր։

Ճիշտ է, եթե ամբողջ նախադասությունը մեջբերված լիներ, հնարավոր կլիներ ավելի համոզված պնդել, որ սխալ է, բայց մեջբերված հատվածից դատելով՝ ամենայն հավանականությամբ շարունակությունը դժվար թե ինչ–որ բան փոխեր. քննարկվող նախադասության մեջ «թե»–ն նշված իմաստներից ոչ մեկն էլ չի արտահայտում, ընդամենը «դե»–ի փոխարեն սխալմամբ կիրառված «թե» է։

dvgray
14.06.2010, 03:49
հարց, կապված "ի գիտություն" արտահայտության :) հետ:
եթե մի րոպե նեղություն քաշենք, ու նայենք հայերեն սովորող այլազգիի աչքերով, ապա մի տեսակ անհասկացողություն է առաջանում "գիտություն" /գիտնական-գիտություն/ և "ի գիտություն" -ի հետ կապված , որը բացարձակ կապ չունի գիտնականի "գիտության" հետ:
ինչու՞ այդ արտահայտություն չվերացնել ընդանրապես, քանի որ կա "հաշվի առեք", կամ թեկուզ հրամայականով "իմացե՛ք"-ը :

Նաիրուհի
14.06.2010, 10:00
հարց, կապված "ի գիտություն" արտահայտության :) հետ:
եթե մի րոպե նեղություն քաշենք, ու նայենք հայերեն սովորող այլազգիի աչքերով, ապա մի տեսակ անհասկացողություն է առաջանում "գիտություն" /գիտնական-գիտություն/ և "ի գիտություն" -ի հետ կապված , որը բացարձակ կապ չունի գիտնականի "գիտության" հետ:
ինչու՞ այդ արտահայտություն չվերացնել ընդանրապես, քանի որ կա "հաշվի առեք", կամ թեկուզ հրամայականով "իմացե՛ք"-ը :

Լիովին համամիտ եմ… Ինչո՞ւ մեկընդմիշտ չվերացնել ի զորու, ի վիճակի, ի դեպ, ընդ որում, ըստ իս կամ ըստ-ով, ի-ով և մնացած բոլոր գրաբարյան մնացուկ մասնիկներով բառաձևերն առհասարակ :angry

may
14.06.2010, 10:53
Գրաբարյան Ի նախդիրը հայցականի հետ գործածվում է նաև ՈՐՊԵՍ իմաստով: Լավ էլ օգտագործվում է, ինչու՞ հանել:

Ռուֆուս
14.06.2010, 11:02
Լիովին համամիտ եմ… Ինչո՞ւ մեկընդմիշտ չվերացնել ի զորու, ի վիճակի, ի դեպ, ընդ որում, ըստ իս կամ ըստ-ով, ի-ով և մնացած բոլոր գրաբարյան մնացուկ մասնիկներով բառաձևերն առհասարակ :angry

Իրոք, ինչու՞ հանենք: Յուրահատուկ համ ու հոտ ա տալիս լեզվին, ի՞նչը դուրդ չի գալիս :)

Rammstein
14.06.2010, 13:51
հարց, կապված "ի գիտություն" արտահայտության :) հետ:
եթե մի րոպե նեղություն քաշենք, ու նայենք հայերեն սովորող այլազգիի աչքերով, ապա մի տեսակ անհասկացողություն է առաջանում "գիտություն" /գիտնական-գիտություն/ և "ի գիտություն" -ի հետ կապված , որը բացարձակ կապ չունի գիտնականի "գիտության" հետ:
ինչու՞ այդ արտահայտություն չվերացնել ընդանրապես, քանի որ կա "հաշվի առեք", կամ թեկուզ հրամայականով "իմացե՛ք"-ը :

Այստեղ գիտությունը քո ասածից մի փոքր տարբեր իմաստ ունի: Ճիշտ է, նույն արմատը ունեցող նույն բառն է, բայց երանգների տարբերություն կա:
Գիտենալ - իմանալ
Գիտություն - իմացություն
Այստեղ «գիտություն»-ն ունի «իմացություն» իմաստը, այլ ոչ թե անգլերեն` «science», գերմաներեն` «Wissenschaft», ռուսերեն «наука» իմաստը:
Եթե ասում եմ «ի գիտություն քեզ…», նույնն ա, ոնց որ ասեմ «Քեզ որպես իմացություն…», իսկ քո ասած «հաշվի առեք»-ը այլ երանգ ունի, ու չի փոխարինում «Ի գիտություն»-ին:
:)

---------- Ավելացվել է՝ 14:51 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 14:43 ----------


Լիովին համամիտ եմ… Ինչո՞ւ մեկընդմիշտ չվերացնել ի զորու, ի վիճակի, ի դեպ, ընդ որում, ըստ իս կամ ըստ-ով, ի-ով և մնացած բոլոր գրաբարյան մնացուկ մասնիկներով բառաձևերն առհասարակ :angry

Հա էլի… ու վափշե էս չոլախ առմյանսկի յազիկը պետք ա հանել ռադ անել, չէ՞ որ ոտից գլուխ գրաբարից ա առաջացել:
Դառնանք սենց. "DÄR" Açümb, pahpanlar Hay ğür ü grakanuçün... :D

Հայուհի
14.06.2010, 13:53
Իրոք, ինչու՞ հանենք: Յուրահատուկ համ ու հոտ ա տալիս լեզվին, ի՞նչը դուրդ չի գալիս :)

Լիովին համամիտ եմ:)
Հենց գրաբարից մնացած բառերն ու որոշ մասնիկներն են ավելի գեղեցիկ դարձնում գեղարվեստական խոսքը...
Ավելի լավ է մտածել ոչ թե գրաբարյան , այլ այն բառերի մասին, որոնք ներթափանցում են օտար լեզուներից և աղավաղում հայերենը: Իսկ գրաբարը հայերենի հիմքն է և , ըստ իս, ունի ավելի գեղեցիկ լեզվային երանգներ, քան ժամանակակից հայերենը:)

Chuk
14.06.2010, 14:00
dvgray, քո որոշ գրառումներից մոտս տպավորություն է ստեղծվել, որ դու լեզվում ուզում ես տեսնես մաթեմատիկական ճշգրտություն: Չէ, դա անթույլատրելի եմ համարում: Հենց սենց բաներն են լեզվին համ ու հոտ տալիս: Պետք չի, որ հոտ բառը միայն բույր նշանակի, նա թող նաև ոչխարների խումբ նշանակի: Իսկ ընդհանրապես որևէ տերմին, բառ, արտահայտություն չպիտի (ու չի էլ կարող) լեզվից հեռանալ, հանվել ինչ-որ մեկի քմահաճույքով:

Արևածագ
14.06.2010, 15:04
Իսկ ընդհանրապես որևէ տերմին, բառ, արտահայտություն չպիտի (ու չի էլ կարող) լեզվից հեռանալ, հանվել ինչ-որ մեկի քմահաճույքով:
Եթե այդ մեկը անասնաբուժական- անասնաբուծական ինստիտուտի ռեկտորը չի:;)

Արևհատիկ
14.06.2010, 18:00
Չգիտեմ, արդեն գրվել ա, թե չէ: :think

Վերջերս շատ եմ նկատում էս տիպի սխալներ:
Օրինակ, գրում են՝
մարդիկ, որոնք……
Պետք է գրել՝
մարդիկ, ովքեր……

AniwaR
14.06.2010, 18:11
Չգիտեմ, արդեն գրվել ա, թե չէ: :think

Վերջերս շատ եմ նկատում էս տիպի սխալներ:
Օրինակ, գրում են՝
մարդիկ, որոնք……
Պետք է գրել՝
մարդիկ, ովքեր……

Բայց դա սխա՞լ ա որ::think

Ուլուանա
14.06.2010, 18:14
Համաձայն լինելով վերևում արտահայտված տեսակետներին ու մտքերին՝ ուզում եմ ավելացնել, որ, ի գիտություն ձեզ :)), Նաիրուհին հեգնանքով էր արել իր գրառումը, ոչ թե լրջորեն նկատի էր ունեցել, թե պետք է լեզվից հանել բոլոր նշված արտահայտությունները։ Ուղղակի, որքան նկատեցի, քիչ մնաց՝ խեղճին ազգի դավաճան հանեիք էդ գրառման համար։ :D
Բայց Նաիրուհուն էլ խորհուրդ կտայի ընդհանրապես աշխատել էդ կարգի գրառումներից զերծ մնալ՝ հնարավոր թյուրիմացություններից խուսափելու համար։ ;)

Արևհատիկ
14.06.2010, 18:20
Բայց դա սխա՞լ ա որ::think
100%-ով չեմ կարող ասել, որ սխալ ա, բայց նախընտրելի ա երկրորդ ձևը: Ինչքան գիտեմ, մարդկանց մասին խոսելիս, ով, ովքեր պետք է գրվի :)

Տեսնենք լեզվի մասնագետները ինչ կասեն :think

Հ.Գ. Երևի պիտի Զանազան լեզվական հարցեր թեմայում գրեի:

Ուլուանա
14.06.2010, 19:04
Չգիտեմ, արդեն գրվել ա, թե չէ: :think

Վերջերս շատ եմ նկատում էս տիպի սխալներ:
Օրինակ, գրում են՝
մարդիկ, որոնք……
Պետք է գրել՝
մարդիկ, ովքեր……


100%-ով չեմ կարող ասել, որ սխալ ա, բայց նախընտրելի ա երկրորդ ձևը: Ինչքան գիտեմ, մարդկանց մասին խոսելիս, ով, ովքեր պետք է գրվի :)

Տեսնենք լեզվի մասնագետները ինչ կասեն :think

Հ.Գ. Երևի պիտի Զանազան լեզվական հարցեր թեմայում գրեի:
«Որ»–ն ու «որոնք»–ը անձերի հետ գործածվելիս կարող են և՛ ճիշտ լինել, և՛ սխալ՝ կախված իրավիճակից։ Ժամանակին StrangeLittleGirl–ը գրել էր դրա մասին, մեջբերում եմ նրա գրառումը.


Մի բան էլ ես գրեմ, չնայած չգիտեմ, թե ոնց պետք է բացատրեմ, որովհետև լիքը տերմիններ մոռացել եմ:
Սխալ է ասել. սա այն մարդն է, ում սիրում եմ:
Պետք է լինի. սա այն մարդն է, որին սիրում եմ:
Իսկ եթե «ում» բառը շատ եք ուզում օգտագործել, ասեք. սա նա է, ում սիրում եմ:

Նման սխալներ հաճախ են հանդիպում (որը-ով, որոնք-ովքեր և այլն): Հիմա փորձեմ բացտրել: Առաջին նախադասության մեջ երկրորդական նախադասությունը լրացնում է «մարդ» բառին, իսկ լրացման հարցը տալիս ես այսպես. «ո՞ր մարդն է», հետևաբար դա որոշիչ երկրորդական նախադասություն է, որը պահանջում է «որը»:

Մանուլ
14.06.2010, 19:38
Ինչքան հիշում եմ, եթե երկրորդական նախադասությունը լրացնում է այն անդամին, որն արտահայտված է անձնական դերանունով, պիտի անձնական դերանունով էլ շարունակվի երկրորդական նախադասությունը (նրանք, ովքեր): Իսկ եթե գոյականին է լրացնում, ուրեմն չի կարող անձնական դերանունով շարունակվել (մարդիկ, որոնք):

Tornado
14.06.2010, 19:42
Չգիտեմ, արդեն գրվել ա, թե չէ: ;):think

Վերջերս շատ եմ նկատում էս տիպի սխալներ:
Օրինակ, գրում են՝
մարդիկ, որոնք……
Պետք է գրել՝
մարդիկ, ովքեր……

Եթե երկրորդական նախադասությունը բնույթով ենթակա է, շաղկապը "ով" կամ "ովքեր" եմ: Իսկ եթե երկրորդական նախադասությունը որոշիչ է, գործածվում է "որը" կամ "որոնք":
Այնպես որ միշտ առաջնորդվեք նախադասության բնույթով:;)

Մանուլ
14.06.2010, 20:04
Եթե երկրորդական նախադասությունը բնույթով ենթակա է, շաղկապը "ով" կամ "ովքեր" եմ: Իսկ եթե երկրորդական նախադասությունը որոշիչ է, գործածվում է "որը" կամ "որոնք":
Այնպես որ միշտ առաջնորդվեք նախադասության բնույթով:;)
Իսկ եթե երկրորդական նախադասությունը ոչ ենթակա է, ոչ որոշիչ, ո՞րը պիտի օգտագործենք:
Օրինակ՝
Ես փնտրում եմ նրան, ով/որը քիչ առաջ ավել էր վաճառում:
Ո՞րն է ճիշտը:

Ուլուանա
14.06.2010, 20:22
Իսկ եթե երկրորդական նախադասությունը ոչ ենթակա է, ոչ որոշիչ, ո՞րը պիտի օգտագործենք:
Օրինակ՝
Ես փնտրում եմ նրան, ով/որը քիչ առաջ ավել էր վաճառում:
Ո՞րն է ճիշտը:
Ես փնտրում եմ նրան, ով քիչ առաջ ավել էր վաճառում։

Tornado
14.06.2010, 20:35
Իսկ եթե երկրորդական նախադասությունը ոչ ենթակա է, ոչ որոշիչ, ո՞րը պիտի օգտագործենք:
Օրինակ՝
Ես փնտրում եմ նրան, ով/որը քիչ առաջ ավել էր վաճառում:
Ո՞րն է ճիշտը:
Ես փնտրում եմ նրան, ով քիչ առաջ ավել էր վաճառում:
Եթե փոխակերպենք, կլինի "Ես փնտրում եմ ավել վաճառողին:"
Կամ էլ "Ես փնտրում եմ այն մարդուն, որը քիչ առաջ ավել էր վաճառում":
Ակնհայտ է, որ կլինի "որը":
Ափսոս Գարեգինյանի գիրքը մոտս չի, կնայեի հաստատ կասեի:

Մանուլ
14.06.2010, 21:12
:)
Ես գիտեի ճիշտ պատասխանը, բայց Tornado-ի գրածի մեջ դա չէր մտնում: Իմ գրած նախադասության մեջ երկրորդական նախադասությունը ենթակա չէր, բայց օգտագործեցինք «ով» դերանունը (ոչ թե շաղկապը): Դա էի ուզում ասել :):

Tornado
14.06.2010, 21:27
Տորնադո-ի պատասխանը լոկ վերաբերում էր տրված հարցին… :)

Վերջերս շատ եմ նկատում էս տիպի սխալներ:
Օրինակ, գրում են՝
մարդիկ, որոնք……
Պետք է գրել՝
մարդիկ, ովքեր……

Tornado
15.06.2010, 18:14
Ժող ջան, ուրեմն ամեն անգամ նյարդայնանում եմ, երբ տեսնում եմ ինչ որ տեղ, ենթանդրենք` ֆիզիկայի մասնագետի անվան կողքը գրավծ է "ֆիզիկոս": Բա ուր մնաց "ֆիզիկ" բառը: Եթե չեմ սխալվում, "ֆիզիկոս" կասեն էն մարդուն, ով ֆիզիկայի բնագավառում ինչ որ գյուտեր է արել: Իսկ սովորական ֆիզիկայի մասնագետին ասում են "ֆիզիկ": Նույնը "քիմիկոս" ու "քիմիկի" դեպքում:;)

Հ.Գ. Ինչ լավ ա չէ՞, անգլերենում գրում են "-իսթ" ու վերջ:

Շինարար
15.06.2010, 18:25
Ժող ջան, ուրեմն ամեն անգամ նյարդայնանում եմ, երբ տեսնում եմ ինչ որ տեղ, ենթանդրենք` ֆիզիկայի մասնագետի անվան կողքը գրավծ է "ֆիզիկոս": Բա ուր մնաց "ֆիզիկ" բառը: Եթե չեմ սխալվում, "ֆիզիկոս" կասեն էն մարդուն, ով ֆիզիկայի բնագավառում ինչ որ գյուտեր է արել: Իսկ սովորական ֆիզիկայի մասնագետին ասում են "ֆիզիկ": Նույնը "քիմիկոս" ու "քիմիկի" դեպքում:;)

Հ.Գ. Ինչ լավ ա չէ՞, անգլերենում գրում են "-իսթ" ու վերջ:

Ֆիզիկ և քիմիկ բառեր հայերենում չկան, հայերենում էլ է շատ լավ. գևում են «-ոս» և վերջ:) «Ֆիզիկոս» կամ «քիմիկոս» չի նշանակում գյուտարար, այլ նշանակում է հենց ֆիզիկոս կամ քիմիկոս, ասել է թե՝ ֆիզիկայի կամ քիմիայի մասնագետ::)

Հայկօ
15.06.2010, 18:28
Ժող ջան, ուրեմն ամեն անգամ նյարդայնանում եմ, երբ տեսնում եմ ինչ որ տեղ, ենթանդրենք` ֆիզիկայի մասնագետի անվան կողքը գրավծ է "ֆիզիկոս": Բա ուր մնաց "ֆիզիկ" բառը: Եթե չեմ սխալվում, "ֆիզիկոս" կասեն էն մարդուն, ով ֆիզիկայի բնագավառում ինչ որ գյուտեր է արել: Իսկ սովորական ֆիզիկայի մասնագետին ասում են "ֆիզիկ": Նույնը "քիմիկոս" ու "քիմիկի" դեպքում:;)

Հ.Գ. Ինչ լավ ա չէ՞, անգլերենում գրում են "-իսթ" ու վերջ:

Ճիշտը «ֆիզիկոսն» ու «քիմիկոսն» են, հայերենում «ֆիզիկ» ու «քիմիկ» բառեր չկան. քո ասածը ռուսերենի ազդեցության վատ հետևանքներից ա:

Tornado
15.06.2010, 18:42
Հա՞ որ: Բա մի քանի տեղ տեսել եմ ֆիզիկ, նույնիսկ քիմիայիս դասատունա ասել: Եսի՞մ:think
Լավ, սպասեք Ոլուանան գա, տեսնենք ինքն ինչ կասի:)

Պանդուխտ
15.06.2010, 18:49
«Բնագէտ» եւ «քիմիագէտ» չկա՞ն:

Tornado
15.06.2010, 18:57
«Բնագէտ» եւ «քիմիագէտ» չկա՞ն:

"Բնագետ" լսել եմ, "քիմիագետ"՝ ոչ: Ոզում եք ասել, որ ո՛չ "ֆիզիկ" օգտագործենք, ո՛չ "ֆիզիկոս՞": :think

Հայկօ
15.06.2010, 19:01
Լավ, սպասեք Ոլուանան գա, տեսնենք ինքն ինչ կասի:)

Կարծում եմ՝ նույնը, ուղղակի՝ «ա»-երի փոխարեն «է»-երով :oy:

Tornado
15.06.2010, 19:12
Կարծում եմ՝ նույնը, ուղղակի՝ «ա»-երի փոխարեն «է»-երով :oy:

Մի րոպե:8, ո՞ր "ա"-երի մասին է խոսքը:think

Հայկօ
15.06.2010, 19:17
Մի րոպե:8, ո՞ր "ա"-երի մասին է խոսքը:think


Ճիշտը «ֆիզիկոսն» ու «քիմիկոսն» են, հայերենում «ֆիզիկ» ու «քիմիկ» բառեր չկան. քո ասածը ռուսերենի ազդեցության վատ հետևանքներից ա:

Փաստորեն՝ մի հատ էր, մի քանի հատ չէր :):

Ուլուանա
15.06.2010, 19:30
Ժող ջան, ուրեմն ամեն անգամ նյարդայնանում եմ, երբ տեսնում եմ ինչ որ տեղ, ենթանդրենք` ֆիզիկայի մասնագետի անվան կողքը գրավծ է "ֆիզիկոս": Բա ուր մնաց "ֆիզիկ" բառը: Եթե չեմ սխալվում, "ֆիզիկոս" կասեն էն մարդուն, ով ֆիզիկայի բնագավառում ինչ որ գյուտեր է արել: Իսկ սովորական ֆիզիկայի մասնագետին ասում են "ֆիզիկ": Նույնը "քիմիկոս" ու "քիմիկի" դեպքում:;)


Հա՞ որ: Բա մի քանի տեղ տեսել եմ ֆիզիկ, նույնիսկ քիմիայիս դասատունա ասել: Եսի՞մ:think
Լավ, սպասեք Ոլուանան գա, տեսնենք ինքն ինչ կասի:)
Հաստատում եմ Շինարարի ու Հայկօյի ասածները։ ;) Ի դեպ, նույնիսկ եթե քո ասածի պես լիներ, ու «–ոս»–ով վերջացող ձևերը միայն գյուտարարների դեպքում կիրառվեին, ապա ռուսերենում էլ գյուտարարներին բնորոշելու համար պիտի լինեին էդ «–ոս»–ով ձևերը, չէ՞, բայց, ինչպես գիտենք, չկան։ Ամեն դեպքում հայերենում ճիշտը «քիմիկոս» և «ֆիզիկոս» ձևերն են, որոնք մասնագիտությունն են մատնանշում՝ անկախ տվյալ մարդկանց արած կամ չարած գյուտերից ու ձեռքբերումներից։ Համապատասխան կրթություն ստացած ցանկացած մարդ ֆիզիկոս ու քիմիկոս է համարվում։


Կարծում եմ՝ նույնը, ուղղակի՝ «ա»-երի փոխարեն «է»-երով :oy:
:D :D :D

Tornado
16.06.2010, 14:43
Ժող ջան անընդհատ նկատում եմ "ուս. տարի" կամ "ուս-տարի": Էդ զիբիլը ախր մի բառա, նույնիսկ շատ դասատուներ սխալ են գրում, քիչա մնում գնամ ճակատներին գրեմ, որ ամեն անգամ մակիաժ անելուց տեսնեն ու լավ հիշեն::angry

Ուլուա'նա, մենակ չասես էս անգամ էլ եմ սխալ ասում:o:oy

Նաիրուհի
16.06.2010, 14:58
Ժող ջան անընդհատ նկատում եմ "ուս. տարի" կամ "ուս-տարի": Էդ զիբիլը ախր մի բառա, նույնիսկ շատ դասատուներ սխալ են գրում, քիչա մնում գնամ ճակատներին գրեմ, որ ամեն անգամ մակիաժ անելուց տեսնեն ու լավ հիշեն::angry

Ուլուա'նա, մենակ չասես էս անգամ էլ եմ սխալ ասում:o:oy

Իրոք ուստարի-ն մի բառ է, ավելի ճիշտ՝ վանկաբառային հապավում, բայց ա՛յ մտքովս չէր անցել, որ Ուլուանայի մականվան շեշտը նախավերջին վանկի ձայնավորի վրա է դրվում ;)

Ուլուանա
16.06.2010, 17:34
Ժող ջան անընդհատ նկատում եմ "ուս. տարի" կամ "ուս-տարի": Էդ զիբիլը ախր մի բառա, նույնիսկ շատ դասատուներ սխալ են գրում, քիչա մնում գնամ ճակատներին գրեմ, որ ամեն անգամ մակիաժ անելուց տեսնեն ու լավ հիշեն::angry

Ուլուա'նա, մենակ չասես էս անգամ էլ եմ սխալ ասում:o:oy


Իրոք ուստարի-ն մի բառ է, ավելի ճիշտ՝ վանկաբառային հապավում, բայց ա՛յ մտքովս չէր անցել, որ Ուլուանայի մականվան շեշտը նախավերջին վանկի ձայնավորի վրա է դրվում ;)
Հա, ուստարին միասին է գրվում։ Իսկ Ուլուանա անվան մեջ, հայերենի կանոնների համաձայն, շեշտն ընկնում է վերջին ձայնավորի վրա՝ Ուլուանա՛։

Rammstein
16.06.2010, 20:12
Հա, ուստարին միասին է գրվում։

Ես էլ չգիտեի: Բայց իմ կարծիքով չի կարելի ասել, թե «ուս. տարի» ձեւը սխալ է, որովհետեւ «ուստարի»-ի գոյությունը չի ժխտում չէ՞, որ «ուսումնական տարի»-ում կարելի է առաջին բառը կրճատ գրել: :)

krunk Hayastani
16.06.2010, 20:19
Մեր դեպքում «պատրաստվել» բայը տրական հոլովով դրված խնդիր է պահանջում՝ պատրաստվել ինչ-որ բան անելու (ոչ թե՝ պատրաստվել ինչ-որ բան անել):
Shnorhakalutyun parzabanman hamar. Isk ognel bay@ inch xndrarutyun uni? Goyakani het haskanali e "ognel mekin mi banum", isk derbay@ "Ognel mekin mi ban anel"? Karces lav chi.
Nereceq latinatar grelu hamar.

Մոդերատորական: Կարդացեք Ակումբի կանոնադրությունը (http://www.akumb.am/rules.php)։ Մասնավորապես ֆորումում արգելվում են լատիներեն տառերով հայերեն գրառումները: Եթե ինչ-որ պատճառով հայերեն մեքենագրելու հետ կապված դժվարություններ կան, ապա կարող եք օգտագործել ֆորումում ներդրված հայերեն մեքենագրման համակարգը (http://www.akumb.am/showthread.php?t=497), Տրանսլիտի ձևափոխիչը (http://www.akumb.am/showthread.php?t=42)կամ կարդացեք «Ինչպե՞ս գրել հայերեն (http://www.akumb.am/showthread.php?t=279)» թեման: Կամ էլ օգտվեք Փոխարկիչից։ (http://hayeren.am/?p=convertor)

Tornado
16.06.2010, 20:37
Ես էլ չգիտեի: Բայց իմ կարծիքով չի կարելի ասել, թե «ուս. տարի» ձեւը սխալ է, որովհետեւ «ուստարի»-ի գոյությունը չի ժխտում չէ՞, որ «ուսումնական տարի»-ում կարելի է առաջին բառը կրճատ գրել: :)

Չէ, չէ , մի ժամանակ էր քո ասած ձեւով էր գրվում, բայց հիմա արդեն գրվումա որպես մի բառ:;)

---------- Ավելացվել է՝ 21:37 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 21:27 ----------

Ժող ջան, ուրեմն ասեմ որ շատ բառեր կիրառվում են ոչ իրենց ճիշտ իմաստով: Ահավասիկ օրինակները.

1-ին. Հաճախ կարելի է լսել, որ մարդիկ ասում են ժամի տասը, պետք է կիրառել «ժամը տասը»:


2-րդ. Նաեւ հաճախ կարելի է լսել, որ մարդիկ սխալ են օգտագործում «միամիտ» բառը՝ այն դարձնելով մակբայ.
Այսպիսով՝ ոչ թե, միամիտ, այլ՝ պատահաբար, իհարկե՝ մասնանվոր դեպքերում, օրինակ երբ ասում են «Միամիտ կոտրեցի:» Պետք է ասել «Պատահաբար կոտրեցի:»

3-րդ.Շատերը «գոնե» բառը նույնպես սխալ են գործածում օր.՝ «Գոնե բարձրանայի երրորդ հարկ, բարձրացա հինգերորդ հարկ:» Պետք է ասել. «Փոխանակ բարձրանայի երրորդ հարկ, բարձրացա հինգերորդ հարկ: » ;)

Երկնային
21.06.2010, 21:49
Երեխեք, ուրեմն նոր մեկը հարց տվեց, ընկա մտածմունքների մեջ :}

Նախադասության սկիզբը սենց ա…

Իմ գեղեցկուհի, բանիմաց, ջանասեր հրեշտակ…

հիմա ստեղ կոչականի շեշտը ո՞նց ա դրվում… :unsure

Tornado
21.06.2010, 21:51
Երեխեք, ուրեմն նոր մեկը հարց տվեց, ընկա մտածմունքների մեջ :}

Նախադասության սկիզբը սենց ա…

Իմ գեղեցկուհի, բանիմաց, ջանասեր հրեշտակ…



հիմա ստեղ կոչականի շեշտը ո՞նց ա դրվում… :unsure
Իմ գեղեցկուհի', բանիմա'ց, ջանասե'ր հրեշտակ…

Երկնային
21.06.2010, 21:53
Իմ գեղեցկուհի', բանիմա'ց, ջանասե'ր հրեշտակ…

հա, ես էլ իրան տենց ասեցի, բայց մտածում եմ շատ չի՞ արհեստական…

Tornado
21.06.2010, 21:54
հա, ես էլ իրան տենց ասեցի, բայց մտածում եմ շատ չի՞ արհեստական…

Էդպես ավելի լավա հնչում, բայց երեւի «Իմ»-ի վրա լինի: :think

Էլիզե
21.06.2010, 22:10
Երեխեք, ուրեմն նոր մեկը հարց տվեց, ընկա մտածմունքների մեջ :}

Նախադասության սկիզբը սենց ա…

Իմ գեղեցկուհի, բանիմաց, ջանասեր հրեշտակ
հիմա ստեղ կոչականի շեշտը ո՞նց ա դրվում… :unsure


Իսկ ինձ թվում է` շեշտադրումը կախված է ինտոնացիայից /Ի(')մ գեղեցկուհի('), բանիմա(')ց, ջանասե(')ր հրեշտա(')կ.... :8

Շինարար
21.06.2010, 22:13
Երեխեք, ուրեմն նոր մեկը հարց տվեց, ընկա մտածմունքների մեջ :}

Նախադասության սկիզբը սենց ա…

Իմ գեղեցկուհի, բանիմաց, ջանասեր հրեշտակ…

հիմա ստեղ կոչականի շեշտը ո՞նց ա դրվում… :unsure
Ինչքան ես գիտեմ՝ կոչականին նախորդող բառի վրա, փորձիր կարդալ, ինձ թվում ա՝ բնական ա ստացվում:)

Մանուլ
21.06.2010, 22:43
Երեխեք, ուրեմն նոր մեկը հարց տվեց, ընկա մտածմունքների մեջ :}

Նախադասության սկիզբը սենց ա…

Իմ գեղեցկուհի, բանիմաց, ջանասեր հրեշտակ…

հիմա ստեղ կոչականի շեշտը ո՞նց ա դրվում… :unsure

Իմ գեղեցկուհի՛, բանիմաց, ջանասեր հրեշտա՛կ…

Կոչականները «գեղեցկուհի»-ն ու «հրեշտակ»-ն են, կարծում եմ՝ շեշտը դրանց վրա պիտի դրվի :think:

Tornado
21.06.2010, 22:55
Իմ գեղեցկուհի՛, բանիմաց, ջանասեր հրեշտա՛կ…

Կոչականները «գեղեցկուհի»-ն ու «հրեշտակ»-ն են, կարծում եմ՝ շեշտը դրանց վրա պիտի դրվի :think:


Բայց <բանիմացի> ու <ջանասերի> վրա էլ շեշտեր կան::8

Մանուլ
22.06.2010, 00:23
Բայց <բանիմացի> ու <ջանասերի> վրա էլ շեշտեր կան::8

Ինչո՞ւ: Որոշիչների վրա շեշտեր չեն դրվում, կոչականների վրա են դրվում:

Rammstein
22.06.2010, 00:49
Ինչո՞ւ: Որոշիչների վրա շեշտեր չեն դրվում, կոչականների վրա են դրվում:

«Ջանասեր»-ը չգիտեմ, բայց «բանիմաց»-ը ստորակետներով տրոհված է, կարծում եմ պետք է շետ դրվի վրան:

Ուլուանա
22.06.2010, 02:19
Ես էլ հիշում եմ, որ երբ պարապում էի ընդունելության քննության համար, կարծեմ ուսուցչուհիս ասում էր, որ եթե կոչականը լրացում ունի, շեշտն անցնում է լրացմանը, ոչ թե կոչականի վրա է դրվում։ Համենայնդեպս, դեպքեր գիտեինք, որ քննության ժամանակ որոշ մարդիկ դրել էին կոչականի վրա, ու ստուգողները սխալ էին համարել։ Բայց դե դա 1997 թվին էր :)), հիմա չգիտեմ՝ էդ առումով ինչպես է։

Հենց նոր էլ 1993 թվականի մի լեզվական ձեռնարկում կարդացի շեշտի կիրառության մասին հատվածը. գրված էր, որ եթե կոչականն ունի լրացում, ապա, ըստ հեղինակի հայեցողության, շեշտը դրվում է կա՛մ կոչականի, կա՛մ լրացումներից մեկի վրա։

Tornado
22.06.2010, 08:03
Ինչո՞ւ: Որոշիչների վրա շեշտեր չեն դրվում, կոչականների վրա են դրվում:

Այսինքն նաեւ պնդում եք, որ «Սիրելի՛ վարպետ» կամ «Հարգելի՛ նախարար» գրելու ժամանակ շեշտը «Սիրելիի» կամ «Հարգելիի» վրա չպիտի լինի:

Մանուլ
22.06.2010, 10:20
Ես էլ հիշում եմ, որ երբ պարապում էի ընդունելության քննության համար, կարծեմ ուսուցչուհիս ասում էր, որ եթե կոչականը լրացում ունի, շեշտն անցնում է լրացմանը, ոչ թե կոչականի վրա է դրվում։ Համենայնդեպս, դեպքեր գիտեինք, որ քննության ժամանակ որոշ մարդիկ դրել էին կոչականի վրա, ու ստուգողները սխալ էին համարել։ Բայց դե դա 1997 թվին էր :)), հիմա չգիտեմ՝ էդ առումով ինչպես է։

Հենց նոր էլ 1993 թվականի մի լեզվական ձեռնարկում կարդացի շեշտի կիրառության մասին հատվածը. գրված էր, որ եթե կոչականն ունի լրացում, ապա, ըստ հեղինակի հայեցողության, շեշտը դրվում է կա՛մ կոչականի, կա՛մ լրացումներից մեկի վրա։
Այսինքն՝ «բանիմաց»-ի վրա շեշտ չկա, միայն «ջանասեր»ի վրա շեշտ կա, չէ՞ :):

---------- Ավելացվել է՝ 11:20 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 11:18 ----------


Այսինքն նաեւ պնդում եք, որ «Սիրելի՛ վարպետ» կամ «Հարգելի՛ նախարար» գրելու ժամանակ շեշտը «Սիրելիի» կամ «Հարգելիի» վրա չպիտի լինի:

Ոչ, տենց բան չեմ պնդում:
Սխալ եմ գրել վերևում: Ուղղակի անբնական ա բոլոր լրացումների վրա շեշտ դնելը:

ՆանՍ
22.06.2010, 12:38
Իսկ ինձ թվում է` շեշտադրումը կախված է ինտոնացիայից /Ի(')մ գեղեցկուհի('), բանիմա(')ց, ջանասե(')ր հրեշտա(')կ.... :8

Այ սենց ա ճիշտ:hands

Tornado
22.06.2010, 13:51
Շեշտը դրվում է կոչականի վրա, իսկ եթե նախադաս ոչ դերանվանական լրացում ունի, լրացման վրա:

Էս դեպքում կոչականներն են <<գեղեցկուհին>> ու <<հրեշտակը>>: Քանի որ երկրորդը ունի նախադաս ոչ դերանվանական լրացումներ, ապա կոչականի վրա շեշտ չենք դնում, դնում ենք լրացումնեի վրա: Իսկ քանի որ <<իմը>> նախադաս դերանվանական լրացում է, ապա դրա վրա շեշտ չենք դնի, կդնենք գեղեցկուհու վրա: ;)

Հետևաբար` <<Իմ գեղեցկուհի', բանիմա'ց, ջանասե'ր հրեշտակ...>>. :)

Մանուլ
11.07.2010, 21:07
Ժող, արժեվորե՞լ, «եվ»-ո՞վ :o :oy:

Հայկօ
11.07.2010, 21:24
Ժող, արժեվորե՞լ, «եվ»-ո՞վ :o :oy:

Սխալ եմ գրել :(: Սխալ եմ գրել ոչ թե որովհետև և-ով ա գրվում, այլ որովհետև տենց բառ չկա: Կա «արժեքավորել» բառը: Ընդհանրապես եվ-ա լինում, երբ բարդ (ածանցավոր) բառի ի-ով վերջացող առաջին արմատի գրաբարյան հոգնակիակերտ ք-ն ընկնում ա, ու բառի հաջորդ բաղադրիչը սկսվում ա վ-ով: Բայց «արժեք» բառի մեջ ածանցը ոչ թե ք-ն ա, այլ եք-ը, այսինքն՝ էս դեպքում եթե անգամ «արժ» արմատն ենք վերցնում, պիտի լիներ «արժավորել»:

Մանուլ
11.07.2010, 21:28
Սխալ եմ գրել :(: Սխալ եմ գրել ոչ թե որովհետև և-ով ա գրվում, այլ որովհետև տենց բառ չկա: Կա «արժեքավորել» բառը: Ընդհանրապես եվ-ա լինում, երբ բարդ (ածանցավոր) բառի ի-ով վերջացող առաջին արմատի գրաբարյան հոգնակիակերտ ք-ն ընկնում ա, ու բառի հաջորդ բաղադրիչը սկսվում ա վ-ով: Բայց «արժեք» բառի մեջ ածանցը ոչ թե ք-ն ա, այլ եք-ը, այսինքն՝ էս դեպքում եթե անգամ «արժ» արմատն ենք վերցնում, պիտի լիներ «արժավորել»:

Վերջերս մի քանի անգամ տեսել էի «եվ»-ով, մտածել էի` սխալ են գրել: Բայց նոր տեսա` դու էլ ես տենց գրել, մտածեցի, որ ես սխալ գիտեմ :)):

Հայկ, բայց նոր Աղայանի բառարանում նայեցի, գրված էր` «տե´ս արժեքավորել», այսինքն` տենց բառ կա, ամեն դեպքում: Իսկ «արժեքավորել» ձևը կյանքումս չէի լսել: Որ լսեի էլ, կմտածեի` ինչ-որ մեկը սխալ ա օգտագործում:

Հայկօ
11.07.2010, 21:37
Վերջերս մի քանի անգամ տեսել էի «եվ»-ով, մտածել էի` սխալ են գրել: Բայց նոր տեսա` դու էլ ես տենց գրել, մտածեցի, որ ես սխալ գիտեմ :)):

Հայկ, բայց նոր Աղայանի բառարանում նայեցի, գրված էր` «տե´ս արժեքավորել», այսինքն` տենց բառ կա, ամեն դեպքում: Իսկ «արժեքավորել» ձևը կյանքումս չէի լսել: Որ լսեի էլ, կմտածեի` ինչ-որ մեկը սխալ ա օգտագործում:

Նայեցի :).

1. Հաստատ բան չենք կարող ասել, քանի որ Աղայանի բառարանում բառերը գրված են միայն մեծատառերով, որովհետև ինքը՝ Աղայանը, ասում էր, որ «էդ և-երը համը հանում են, բառարան չենք կարողանում կազմել դրանց պատճառով, ամեն ինչ պետք ա միայն գլխատառերով գրել»:

2. Գրած ա «տես՝ արժեքավորել», ինչը նշանակում ա, որ ճիշտը հենց «արժեքավորել» բառն ա, իսկ «արժեվորելը» կամ «արժևորելը» ճիշտ չեն, ուղղակի գործածության մեջ կան: Եթե գրված լիներ «նույնն է՝ արժեքավորել», կնշանակեր, որ երկու բառերը իրար հավասար են, իսկ «տես՝»-ի դեպքում մեկը հանձնարարելի չի:

davidus
12.07.2010, 19:54
Ժողովուրդ, մի հարց...

հավելած, թե՞ հավելված...

խոսքը որոշակի նյութից հետո դրվող հավելյալ նյութի մասին է (անգլերեն՝ annex)

Ուլուանա
12.07.2010, 20:02
Ժողովուրդ, մի հարց...

հավելած, թե՞ հավելված...

խոսքը որոշակի նյութից հետո դրվող հավելյալ նյութի մասին է (անգլերեն՝ annex)
Հավելված։

Hda
12.07.2010, 20:10
Ժողովուրդ, մի հարց...

հավելած, թե՞ հավելված...

խոսքը որոշակի նյութից հետո դրվող հավելյալ նյութի մասին է (անգլերեն՝ annex)

վախում եմ վայթե հավելվածք լինի

Ուլուանա
12.07.2010, 20:19
վախում եմ վայթե հավելվածք լինի
Չէ, հաստատ «հավելված» է՝ առանց ք–ի։ ;)

Hda
12.07.2010, 20:25
Չէ, հաստատ «հավելված» է՝ առանց ք–ի։ ;)
.............
+1

boooooooom
13.07.2010, 21:45
Ինձ մտահոգում է "վեր ընկի տեղտ" արտահայտությունը: Ինչպես կարելի է վեր ընկնել, բա երկրի ձգողությունը? Ուրիշ բան է վար ընկնել, դա հնարավոր է

_Հրաչ_
13.07.2010, 21:49
Ինձ մտահոգում է "վեր ընկի տեղտ" արտահայտությունը: Ինչպես կարելի է վեր ընկնել, բա երկրի ձգողությունը? Ուրիշ բան է վար ընկնել, դա հնարավոր է

Գրականը «վայր ընկի»-ն է :) Ուղղակի հայերենի խոսակցական տարբերակում այդպես է արմատացել` «վեր ընկի»:

Շինարար
13.07.2010, 21:51
Ինձ մտահոգում է "վեր ընկի տեղտ" արտահայտությունը: Ինչպես կարելի է վեր ընկնել, բա երկրի ձգողությունը? Ուրիշ բան է վար ընկնել, դա հնարավոր է

«վեր ընկնել» արտահայտությունը բարբառային է և գրական «վեր»՝ որպես «վար»-ի հականիշ բառի հետ կապ չունի, գրական տարբերակը՝ «վայր ընկնել». «վայր» բառը նորից ունի «վար» իմաստը, բառաբարդումներում օրինակ ունենք՝ վայրէջք և վերուվար: «այ» երկհնչյունը բարբառներում հակված է փոխվելու «ե»-ի, օրինակ՝ այծ-էծ, այր-էր, հայր-հեր, ծայր-ծեր, գայլ-գել և այլն, այդ թվում՝ վայր-վեր, այնպես որ «վեր ընկնել»-ը «վայր ընկնելու» բարբառային տարբերակն է, իմաստային սխալ չկա, ուղղակի տարօրինակ կերպով «վայր»-ի բարբառային տարբերակը համանուն է իր գրական հականիշի հետ:)

krunk Hayastani
14.07.2010, 09:17
Հետաքրքիր է, իսկ «վայր ընկնելու» առաջին բաղադրիչը նշանակում է ներքև՞ («վեր»-ի հականիշը), թե՞ տեղ: Այսինքն՝ տեղդ ընկիր, դուրս մի պրծնիր և այլն: Չէ՞ որ կարելի է բակում գտնվելով՝ երկրորդ հարկից մեծ-մեծ խոսող հարևանին ասել «վեր ընկի տեղդ»: :think

dvgray
16.07.2010, 06:51
հետաքրքրված եմ մի շարք բառերի գոյաբանական բացատրությամբ:
նախ-
"հետաքրքրվել" բառը:- ինչքան հասկանում եմ, սրա գոյաբանական արմատներն են - "հետև" և "քրքրվել"-ը: բայց ինչպես՞ հասկանալ այդ հետևի քրքրվելը

և "տիրապետել"-ը: սրա արմատներն են "տեր" և "պետ"-ը ՞՞՞: եթե այո, ապա ինչ՞ ասել կուզեր այս բառի ստեղծողը իրար միացնելով Տեր և Պետ բառերին :8

Chuk
17.07.2010, 00:26
հետաքրքրված եմ մի շարք բառերի գոյաբանական բացատրությամբ:
նախ-Ինձ էլ հետաքրքրեց, մի քիչ փորփրեցի բառարանները: Ցավոք հենց նման հոդվածներ չկային, ստիպված եմ սահմանափակվել ուսումնասիրություններովս:


"հետաքրքրվել" բառը:- ինչքան հասկանում եմ, սրա գոյաբանական արմատներն են - "հետև" և "քրքրվել"-ը: բայց ինչպես՞ հասկանալ այդ հետևի քրքրվելը
Բառի արմատներից մեկը ոչ թե «Հետև»-ն է, այլ «հետ»-ը: Մյուսը «քրքրելն» է:
«Հետ» արմատը իր նախնական նշանակությամբ նշանակում է «ոտք», որտեղից էլ օրինակ «հետք» բառը: «քրքրել»-ը պրպտելն է: Այսինքն, որքանով որ հասկանում եմ, հետաքրքրելը հետքը պրպտելն է:


և "տիրապետել"-ը: սրա արմատներն են "տեր" և "պետ"-ը ՞՞՞: եթե այո, ապա ինչ՞ ասել կուզեր այս բառի ստեղծողը իրար միացնելով Տեր և Պետ բառերին :8

Տիրապետել բառի ստուգաբանությունն էլ չգտա, բայց կարծում եմ, որ այո, արմատները «տերն» ու «պետն» են, որոնք իրար համարժեք բառեր են: Ի՞նչ է ուզել ասել «ստեղծողը», թերևս նույնը, ինչ ուզել է ասել «մարմրող» բառը ստեղծողը, կամ «հռհռալ» բառը ստեղծողը, կամ «Վազվզել», «թափթփել» բառերը ստեղծողները ու մնացած բոլոր կրկնվող արմատով բառեր «ստեղծողները»:

murmushka
26.07.2010, 13:31
Ցավոք սրտի չեմ կարդացել ամբողջ թեման,միգուցե հարցիս պատասխանն արդեն իսկ կա, բայց ինձ հետաքրքրում է հիմա Հոլանդիա թե Նիդեռլանդներ
և ՆիդեՌլանդներ թե ՆիդեՐլանդներ

Rammstein
26.07.2010, 17:16
և ՆիդեՌլանդներ թե ՆիդեՐլանդներ

Երեկ մի ձեւ էր, էսօր մեկ այլ ձեւ ա, վաղը լրիվ այլ ձեւով կլինի, նենց որ` ըստ ճաշակի: :))

Ուլուանա
26.07.2010, 21:19
Ցավոք սրտի չեմ կարդացել ամբողջ թեման,միգուցե հարցիս պատասխանն արդեն իսկ կա, բայց ինձ հետաքրքրում է հիմա Հոլանդիա թե Նիդեռլանդներ
և ՆիդեՌլանդներ թե ՆիդեՐլանդներ
Կարող ես կարդալ տվածդ հարցի քննարկումն այս (http://www.akumb.am/showthread.php/5942-%D5%80%D5%A1%D5%BF%D5%B8%D6%82%D5%AF-%D5%A1%D5%B6%D5%B8%D6%82%D5%B6%D5%B6%D5%A5%D6%80%D5%AB-%D5%A3%D6%80%D5%A5%D5%AC%D5%A1%D5%B1%D6%87%D5%A5%D6%80/page6) թեմայում (#79 գրառումից սկսած)։ Բայց կարճ ասեմ, որ եկել էինք էն եզրակացության, որ ներկայումս Նիդեռլանդներ ձևն է ճիշտ։
Իսկ Հոլանդիան և Նիդեռլանդները, իմ իմանալով, երկուսն էլ գործածական են, բայց չեմ բացառում, որ գուցե կախված իրավիճակից կամ համատեքստից՝ նախապատվությունը տրվի այս կամ այն ձևին։ :esim

Ռուֆուս
27.07.2010, 00:17
Իսկ Հոլանդիան և Նիդեռլանդները, իմ իմանալով, երկուսն էլ գործածական են, բայց չեմ բացառում, որ գուցե կախված իրավիճակից կամ համատեքստից՝ նախապատվությունը տրվի այս կամ այն ձևին։ :esim

Չնայած բազմաթիվ լեզուներում Հոլանդիա և Նիդեռլանդներ տարբերակները գրեթե հավասարաչափ են գործածվում, ճիշտը Նիդեռլանդներ տարբերակն է, որովհետև Հոլանդիան Նիդեռլանդների ընդամենը երկու նահանգի անվանումն է:

Սա Նիդեռլանդների քարտեզն է, դեղին հատվածը Հոլանդիան է:

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/69/Holland_position.svg/200px-Holland_position.svg.png

Պանդուխտ
27.07.2010, 01:43
Ի՞նչ տրամաբանութեամբ յոգնակին թարգմանած են: Netherlands – Նեդեռլանդներ Ըստ իս, յոգնակին երկրի անուան մաս է կազմում, ուստի չպէտք է թարգմանել այն: Բաղարկուած անուան մի մասը թարգմանել, մի մասը ոչ՝ անտրամաբանական է: Նոյնն է եթէ Շողերը անգլիացիք թարգմանեն Shogհs:

Rammstein
27.07.2010, 09:53
Ի՞նչ տրամաբանութեամբ յոգնակին թարգմանած են: Netherlands – Նեդեռլանդներ Ըստ իս, յոգնակին երկրի անուան մաս է կազմում, ուստի չպէտք է թարգմանել այն: Բաղարկուած անուան մի մասը թարգմանել, մի մասը ոչ՝ անտրամաբանական է: Նոյնն է եթէ Շողերը անգլիացիք թարգմանեն Shogհs:

Ուհու, առավել եւս, որ իրենց լեզվով էլ ասում են Nederland` առանց որեւէ հոգնակիացնող վերջածանցի: Ինձ թվում է` ճիշտ կլիներ թարգմանել հենց «Նիդեռլանդ»:

dvgray
28.07.2010, 03:53
մի բառ էլ կա, որ օգտագործվում է բավականին հաճախակի, նաև Ակումբում:
Խոսքը "չարաշահել" բառի մասին է: հավանաբար նրա արմատներն են "չար"-ը և "շահել" -ը: այստեղից կարելի է ենթադրել, որ խոսքը հավանական է, պետք է գնա մի պրոցեսի, գործողության մասին, որի ժամանակ Չարը ինչ որ բան է Շահել: սակայն, իրականում այս բառը օգտագործվում է լրիվ այլ իմաստով: հետևաբար կարելի՞ է այդ դասել անգլուխ-ան…ռ ստեղծված ու օգտագործվող բառերի շարքը:
:)

Շինարար
28.07.2010, 08:44
Չէ, չի կարելի, շահել նշանակում ա օգտվել, չարաշահել նշանակում ա ի չարը օգտվել, չար նպատակներով օգտվել: Եվ գլուխն ա տեղում, և մնացած այլ բարեմասնությունները:

Mephistopheles
31.07.2010, 00:59
Կարդա նախորդ գրառումս: Նորից եմ կրկնում, մենք խոսում ենք կանոնից, ոչ թե քո, մյուսի, էն մյուսի վերլուծությունից, տրամաբանությունից:
Հիմա ավելի կոնկրետ, Աստվածը գրվում է մեծատառով, անկախ թե ո՛ր կրոնի Աստծու մասին է, եթե դիմում ես կոնկրետ Աստծուն, ճիշտ նույն ձևով մեծատառով են գրվում Բարձրյալը, Տերը, Արարիչը և այլն: Եթե վերացական է խոսվում, օրինակ հեթանոսական աստված, ապա մեծատառով չի գրվում, բայց նորից, եթե դիմում ես կոնկրետ Աստծուն, եթե խոսում ես կոնկրետ Աստծու մասին, ապա գրվում է մեծատառով: Ու ձեր բոլորի տեսակետներն էլ, մասնավորապես քոնը, շատ հետաքրքիր, գուցե նաև տրամաբանական են, սակայն կանոնն իմ ասածն է: Նորից կոչ եմ անում այս թեմայում շատ չշեղվել: Ես պարզապես պատահական մի հատված կարդացի, արձագանքնեցի, ցույց տվեցի կանոնը: Բնավ էական չի, թե ձեզնից ով այս կանոնը որքանով եք տեղին համարում:

Չուկ ջան երբ խոսում ենք կանոնից, ապա կանոնը պիտի լինի տրամաբանական… կարող է և օրենք են ընդունել որ մեծատառով գրեն, բայց դա չի նշանակում որ ճիշտ օրենք է… ուղղակի այս դեպքում խնդիրը լեզվական տիրույթից դուրս է գալիս ու մտնում կրոնաքաղաքական տիրույթ… ես կասեի այս դեպքում կարելի է թողնել մարդու հայեցողությանը, որովհետև մարդուն չես կարող ստիպել որ նա չհավատա կամ հավատա աստծուն, դրանից էլ կախված գրի մեծատառով կամ փոքրատառով…

Chuk
31.07.2010, 01:14
Չուկ ջան երբ խոսում ենք կանոնից, ապա կանոնը պիտի լինի տրամաբանական… կարող է և օրենք են ընդունել որ մեծատառով գրեն, բայց դա չի նշանակում որ ճիշտ օրենք է… ուղղակի այս դեպքում խնդիրը լեզվական տիրույթից դուրս է գալիս ու մտնում կրոնաքաղաքական տիրույթ… ես կասեի այս դեպքում կարելի է թողնել մարդու հայեցողությանը, որովհետև մարդուն չես կարող ստիպել որ նա չհավատա կամ հավատա աստծուն, դրանից էլ կախված գրի մեծատառով կամ փոքրատառով…

Մեֆ, կան լեզվի կանոններ ու մի շարք կանոններ կարող են տրամաբնական չլինել, կամ էլ քո կամ մեկ ուրիշի կարծիքով տրամաբանական չլինեն: Էդ դեպքում գործում ա կանոն փոխելու մեխանիզմ, որի համար ծավալվում են բանավեճեր, ի վերջո լեզվի տեսչությունը որոշում է ընդունում: Էս պահին կա որոշակի կանոն: Էդ կանոնը նշանակում ա, որ ինչպես «երբ» բ-ով է գրվում, ոչ թե փ-ով, էդպես էլ Աստվածը այսինչ դեպքերում գրվում է մեծատառով. դա մեր դուրը գա թե չգա, էդպես է: Հիմա դու ասում ես տրամաբանական չի, եկեք էդպես չգրենք, բայց եթե որևէ աշակերտ գնա քննության ու գրի փոքրատառով, միավորը ցածրանալու է: Ինչու՞ նման վիճակ ստեղծվի, որովհետև Մեֆը կրոնական անհանդուրժողականության պատճառով դա սխա՞լ է համարում: Ազնիվ չի: Կա կանոն: Վերջ: Վերջակետ:

Ուլուանա
31.07.2010, 01:50
«Աստված» բառի հետ կապված մեջբերում եմ Դավիթ Գյուրջինյանի 2007 թ. լույս տեսած «Մեծատա՞ռ, թե՞ փոքրատառ» բառարան–տեղեկատուի համապատասխան հատվածը։ Ի դեպ, հեղինակն, ըստ իս, իր բացատրության մեջ ակնհայտ կրոնական անհանդուրժողականություն է դրսևորել, որի հետևանքով քննարկվող հարցի պատասխանն այնքան էլ հստակ չի դառնում՝ միաժամանակ տրամաբանական հետևություններ անելու հնարավորություն տալով.

Աստված – Տեր, Բարձրյալ, Ամենակալ
աստված – չաստված, սուտ աստված, հեթանոսական աստված (օրինակ՝ Ագնի կրակի աստված, Տիր աստված և այլն)։

Հեղինակի ներկայացրած սահմանումից կարելի է ենթադրել, որ նա հավատացյալ քրիստոնյա է ու հեթանոսական աստվածներին սուտ աստվածներ, չաստվածներ է համարում՝ ցույց տալով, որ դրանք, այսինքն՝ «սուտ աստվածները», պիտի գրվեն փոքրատառով։ Բայց էստեղից էլ կարելի է արդեն ինքնուրույն՝ առանց հեղինակի, բայց նրա ներկայացրածի հիման վրա եզրակացնել, որ փոքրատառով կարելի է գրել ցանկացած աստծո մասին խոսելիս, եթե վերջինիս սուտ ենք համարում։ Այսինքն՝ եթե ինչ–որ մեկը քրիստոնյա չէ, ապա հանգիստ խղճով կարող է փոքրատառով գրել խնդրո առարկա բառը, քանի որ մենք ապրում ենք կրոնական ազատության պայմաններում, և ինքներս ենք որոշում՝ որ աստվածն է մեզ համար իսկական կամ ճշմարիտ, որը՝ սուտ։

Վերջին պարբերությունն իմ անձնական ընկալումն ու մեկնաբանությունն է՝ բառարան–տեղեկատուում ներկայացվածի հիման վրա։ Եթե, հիմնվելով վերոնշյալ տվյալների վրա, որևէ մեկն այլ մեկնաբանություն ունի, հետաքրքիր կլիներ կարդալը։

Chuk
31.07.2010, 01:59
Բացի նույն այդ գրքի 22-րդ էջը, Ան, որտեղ գրվում է, որ Աստվածը գրվում է մեծատառով, առանց որևէ կրոնական տեսակետի:
Հաջորդ կետերն արդեն զուտ կրոնական են, բայց անգամ դրանք պետք է կիրառվեն, որովհետև կանոնների շարադրանք է, ինչպես և կանոնի շարադրանք է իմ ասածը:
Նաև բացիր ու կարդա Տերմինաբանական ու ուղղագրական տեղեկատուի 286-292-րդ էջերը, խոսք է գնում բաղադրյալ հատուկ անուններով մեծատառերի գործածման մասին, կան նաև կրոնական մի շարք բաղադրյալ անուններ՝ իրենց կանոններով, որպես որոշումներ: Ի՞նչ ա սա նշանակում, որ մենք կարող ենք համաձայն չլինենք էդ կանոնի տրամաբանությանը ու ստեղծման պատճառին, բայց գրագետը հենց էդ կանոններով գրելն է, օրինակ՝ Համբարձման տոն: Մեր կրոնական հայացքը մեզ կարող է հուշի, որ ճիշտ է սա փոքրատառով գրել: Բայց կա կանոն և վերջ:

Ուլուանա
31.07.2010, 02:24
Բացի նույն այդ գրքի 22-րդ էջը, Ան, որտեղ գրվում է, որ Աստվածը գրվում է մեծատառով, առանց որևէ կրոնական տեսակետի:
Ինձ մոտ դա 20–րդ էջում է, եթե նույնն է, չգիտեմ։ Մեջբերում եմ.

«Աստված» նշանակող բառերը գրվում են մեծատառով, ինչպես՝Բարձրյալ, Հայր, Ամենակալ, և այլն։ Այդպես է նաև բառակապակցություններում, ինչպես՝ Երկնավոր Հայր, Երկնային Թագավոր և այլն։

Լավ, էդ դեպքում հարց է առաջանում. իսկ ո՞ր դեպքերում է գործածվում իմ առաջին գրառման մեջ մեջբերածս փոքրատառով «աստվածը»։ Մարդը նշել է, չէ՞, ուրեմն էդ գործածությունն էլ կա, ու ըստ իր նշածի՝ սուտ աստվածները, այսինքն՝ ոչ քրիստոնեական բոլոր աստվածները սուտ են, բայց ինչու՞ պիտի ինքը որոշի՝ որն է սուտ, որը՝ ճշմարիտ։ Էս պահը մի հատ կբացատրե՞ս։ Ինձ համար մի տեսակ մութ մնաց...



Հաջորդ կետերն արդեն զուտ կրոնական են, բայց անգամ դրանք պետք է կիրառվեն, որովհետև կանոնների շարադրանք է, ինչպես և կանոնի շարադրանք է իմ ասածը:
Նաև բացիր ու կարդա Տերմինաբանական ու ուղղագրական տեղեկատուի 286-292-րդ էջերը, խոսք է գնում բաղադրյալ հատուկ անուններով մեծատառերի գործածման մասին, կան նաև կրոնական մի շարք բաղադրյալ անուններ՝ իրենց կանոններով, որպես որոշումներ: Ի՞նչ ա սա նշանակում, որ մենք կարող ենք համաձայն չլինենք էդ կանոնի տրամաբանությանը ու ստեղծման պատճառին, բայց գրագետը հենց էդ կանոններով գրելն է, օրինակ՝ Համբարձման տոն: Մեր կրոնական հայացքը մեզ կարող է հուշի, որ ճիշտ է սա փոքրատառով գրել: Բայց կա կանոն և վերջ:
Նշածդ էջերում «Աստված (աստված)» բառի վերաբերյալ ոչինչ չգտա։ Էջերը լրիվ չեմ կարդացել, բայց աչքի եմ անցկացրել, ինձ թվում է՝ չկար։ Իսկ եթե մենակ կրոնական տոների անունները նկատի ունեիր, ապա դա լրիվ ուրիշ հարց է. ի՞նչ կապ ունեն տոների անունները քննարկվող բառի հետ։ Կամ ո՞վ էր դրանց՝ մեծատառով գրվելն ընդհանրապես կասկածի տակ դրել։ Դրանց վերաբերյալ կարծես տարաձայնություններ չեն եղել դեռ, չէ՞։

Ի դեպ, ավելացնեմ, որ մինչև հիմա միշտ ես ինքս եմ պնդել, որ անկախ մեր վերաբերմունքից, հայացքներից, տրամաբանությունից ու ամեն ինչից՝ եթե կա ընդունված, Լեզվի տեսչության կողմից հաստատված կանոն, ապա պետք է ընդունել այդ կանոնը և վերջ։ Շարունակում եմ էդպես համարել։ Պարզապես տվյալ դեպքում կանոնը հստակ չի, վերևում արդեն գրեցի, թե ինչու։ Հենց որ մատնանշածս հակասությունները բացատրող կանոն կարդամ որևէ տեղ, իհարկե, կընդունեմ։

Mephistopheles
31.07.2010, 02:34
Մեֆ, կան լեզվի կանոններ ու մի շարք կանոններ կարող են տրամաբնական չլինել, կամ էլ քո կամ մեկ ուրիշի կարծիքով տրամաբանական չլինեն: Էդ դեպքում գործում ա կանոն փոխելու մեխանիզմ, որի համար ծավալվում են բանավեճեր, ի վերջո լեզվի տեսչությունը որոշում է ընդունում: Էս պահին կա որոշակի կանոն: Էդ կանոնը նշանակում ա, որ ինչպես «երբ» բ-ով է գրվում, ոչ թե փ-ով, էդպես էլ Աստվածը այսինչ դեպքերում գրվում է մեծատառով. դա մեր դուրը գա թե չգա, էդպես է: Հիմա դու ասում ես տրամաբանական չի, եկեք էդպես չգրենք, բայց եթե որևէ աշակերտ գնա քննության ու գրի փոքրատառով, միավորը ցածրանալու է: Ինչու՞ նման վիճակ ստեղծվի, որովհետև Մեֆը կրոնական անհանդուրժողականության պատճառով դա սխա՞լ է համարում: Ազնիվ չի: Կա կանոն: Վերջ: Վերջակետ:
Չուկ ստեղ դուր գալու հարց չի… Թալեաթն էլ դուրս չի գալիս, բայց մեծատառով ենք գրում, որովհետև հատուկ անուն ա… հիմա աստվածը հատուկ անուն ա՞ թե չէ…

Չուկ ջան, Մեֆն ասել ա "ես կասեի այս դեպքում կարելի է թողնել մարդու հայեցողությանը, որովհետև մարդուն չես կարող ստիպել որ նա չհավատա կամ հավատա աստծուն"… սրա ի՞նչը ազնիվ չի… որ մասն ա անհանդուրժողական …լեզվաբանությունը գիտություն ա Չուկ ջան, ու առանց բացատրության թողնել մի բան լավ չի, անտրամաբանակ չի կարող լինել, ուրեմն սխալ է … "տենց ա ու վերջ"-ը սխալ ա … կամ ասում ես
Էդ դեպքում գործում ա կանոն փոխելու մեխանիզմ, որի համար ծավալվում են բանավեճեր… է հենա ծավալում ենք ասում ես
Կա կանոն: Վերջ: Վերջակետ:

---------- Ավելացվել է՝ 02:34 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 02:33 ----------


Մեֆ, կան լեզվի կանոններ ու մի շարք կանոններ կարող են տրամաբնական չլինել, կամ էլ քո կամ մեկ ուրիշի կարծիքով տրամաբանական չլինեն: Էդ դեպքում գործում ա կանոն փոխելու մեխանիզմ, որի համար ծավալվում են բանավեճեր, ի վերջո լեզվի տեսչությունը որոշում է ընդունում: Էս պահին կա որոշակի կանոն: Էդ կանոնը նշանակում ա, որ ինչպես «երբ» բ-ով է գրվում, ոչ թե փ-ով, էդպես էլ Աստվածը այսինչ դեպքերում գրվում է մեծատառով. դա մեր դուրը գա թե չգա, էդպես է: Հիմա դու ասում ես տրամաբանական չի, եկեք էդպես չգրենք, բայց եթե որևէ աշակերտ գնա քննության ու գրի փոքրատառով, միավորը ցածրանալու է: Ինչու՞ նման վիճակ ստեղծվի, որովհետև Մեֆը կրոնական անհանդուրժողականության պատճառով դա սխա՞լ է համարում: Ազնիվ չի: Կա կանոն: Վերջ: Վերջակետ:


Չուկ ջան, Մեֆն ասել ա "ես կասեի այս դեպքում կարելի է թողնել մարդու հայեցողությանը, որովհետև մարդուն չես կարող ստիպել որ նա չհավատա կամ հավատա աստծուն"… սրա ի՞նչը ազնիվ չի… որ մասն ա անհանդուրժողական …լեզվաբանությունը գիտություն ա Չուկ ջան, ու առանց բացատրության թողնել մի բան լավ չի, անտրամաբանակ չի կարող լինել, ուրեմն սխալ է … "տենց ա ու վերջ"-ը սխալ ա … կամ ասում ես
Էդ դեպքում գործում ա կանոն փոխելու մեխանիզմ, որի համար ծավալվում են բանավեճեր… է հենա ծավալում ենք ասում ես
Կա կանոն: Վերջ: Վերջակետ:

Չուկ ստեղ դուր գալու հարց չի… Թալեաթն էլ դուրս չի գալիս, բայց մեծատառով ենք գրում, որովհետև հատուկ անուն ա… հիմա աստվածը հատուկ անուն ա՞ թե չէ…

Պանդուխտ
31.07.2010, 11:16
Գրեթէ բոլոր հայ գրողները եւ պատմաբանները գործածում են «աստուածներ» եզրը: Ըստ իս դա սխալ է: Աստուած մեկ է, իր անունով, որովհետեւ նա բազմաթիւ դիցերից մեկն էր Հայաստանում:

Կարդացէ՛ք «Արմատական»-ում ԴԻՔ բառի տակ գրուածը: Լատիներէն Deus եւ յունարէն Theos` հնդեւրոպական ազգակից բառերն են հայերէն Դիք բառին:

Կարծում եմ աւելի ճիշտ կլինի ասել «դիցեր», փոխանակ ասելու «աստուածներ» կամ «չաստուածներ»:

«Աստուած»ը անուն է, ինչպէս Արամազդ, Սարգիս, Վանատուր եւ Կիրակոս անունները:

Չենք կարող ասել. «չորս վարդան փողոցում հինգ անահիտ տեսան», ասել ուզելու համար. «չորս տղայ փողոցում հինգ աղջիկ տեսան»:

Կարող ենք ասել, եթէ աստծուն նուաստացնել ենք ուզում, նրա անունը հասարակ դարձնելով: Բայց ունինք «դից» բառը, որ հաւանաբար Աստծուն տրուած ածական էր հեթանոսական ժամանակում, քանի որ «Աստուած» բառը, որպէս դիցանուն, Թադէոսն ու Բարթողիմէոսը, ինչպէս նաեւ Գրիգոր Պարթեւ Լուսաւորիչը իրենց հետ չբերին դրսից: Այն կար որպէս առանձին ԴԻՑ: Ենթադրում եմ նրա անունը ընտրել են, քանի որ պարսիկները չէին ճանաչում նրան, նրա անունը. Հայաստանի նախազրադաշտական Հայ էթնիկ-հեթանոսական կրօնում կար, սակայն մոռացուելու ընթացքին մէջն էր:

ԱՍՏ+ՈՒԱԾ (ԱՍՏ+ՎԱԾ) ձեւով մեկնաբանումներն էլ արդարացուած չեն, անիմաստութեան պատճառով: «Խմբուած», «կարգուած», «հաստատուած» բառերի կարգին չի պատկանում:

davidus
31.07.2010, 13:06
Ժողովուրդ, որն է ավելի ճիշտ....

ապրանքի պահպանման ժամկետ
թե
ապրանքի պահպանության ժամկետ

Chuk
31.07.2010, 14:15
Լավ, էդ դեպքում հարց է առաջանում. իսկ ո՞ր դեպքերում է գործածվում իմ առաջին գրառման մեջ մեջբերածս փոքրատառով «աստվածը»։ Մարդը նշել է, չէ՞, ուրեմն էդ գործածությունն էլ կա, ու ըստ իր նշածի՝ սուտ աստվածները, այսինքն՝ ոչ քրիստոնեական բոլոր աստվածները սուտ են, բայց ինչու՞ պիտի ինքը որոշի՝ որն է սուտ, որը՝ ճշմարիտ։ Էս պահը մի հատ կբացատրե՞ս։ Ինձ համար մի տեսակ մութ մնաց...

Ան, մեջբերածդ հատվածում ուղղակի բացակայում է քրիստոնեության հետ զուգահեռը: Գրած է, որ Աստվածը, Տերը, Բարձրյալը մեծատառ են: Որտե՞ղ է գրված, որ այն դեպքերում, երբ Քրիստոսին է դիմվում: Հաջորդ կետում գրված է, որ չաստվածների, սուտ աստվածների, հեթանոսական աստվածների դեպքում: Որտե՞ղ է գրված, որ սուտ աստվածը ոչ Քրիստոսն է: Չկա: Եթե ես քեզ հիմա աստված ասեմ, փոքրատառով կգրեմ: Որտև դուս սուտ աստված ես, չաստված ես: Չի կարելի կարդալ մի բան, մեկնաբանել այլ՝ չգրված բան:

Իսկ մնացածի մասին. կրոնական տոնը մեծատառ գրել չգրելը նույնքան կարող է ձեր տրամաբանությամբ գնա, ինչքան Աստվածի մասին գրությունը:

---------- Ավելացվել է՝ 15:15 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 14:56 ----------


Չուկ ջան, Մեֆն ասել ա "ես կասեի այս դեպքում կարելի է թողնել մարդու հայեցողությանը, որովհետև մարդուն չես կարող ստիպել որ նա չհավատա կամ հավատա աստծուն"… սրա ի՞նչը ազնիվ չի… որ մասն ա անհանդուրժողական …լեզվաբանությունը գիտություն ա Չուկ ջան, ու առանց բացատրության թողնել մի բան լավ չի, անտրամաբանակ չի կարող լինել, ուրեմն սխալ է … "տենց ա ու վերջ"-ը սխալ ա … կամ ասում ես … է հենա ծավալում ենք ասում ես

Մեֆ, բայց չէ որ ես դեռ հարևան թեմայում եմ գրել, որ յուրաքանչյուրի իրավունքն ա գրել իր ուզած ձևով, այդ թվում փոքրատառով: Ինքը դա կարող ա անի, որովհետև կանոնը անտրամաբանական ա համարում, կարող ա անի, որովհետև ուզում է հատուկ վերաբերմունք ցույց տալ: Ես դա լրիվ հասկանում եմ: Բայց ինքը չի կարող ասել, որ »գրագետ» է գրում, որովհետև, փաստացի, խախտում է գործող կանոնը: Ու ասում եմ շատ պարզ մի բան. գործող կանոնի, ընդունված չափանիշների տեսանկյունից փոքրատառով գրելն այդ դեպքերում սխալ է, անգրագետ է: Օրինակ եմ բերում, որ մասնավորապես քննության ժամանակ աշակերտի նման կերպ գրելը իր գնահատականն իջեցնելու է, ինչքան էլ, որ գուցե, սա կրոնական անհավասարություն է: Խնդիրն էսպես է, եթե անգամ այդ կանոնը վերաբերվեր միայն Քրիստոնեությանը, կա ձևակերպված կանոն: Այդ կանոնը կարող է կողմնակալ է, իհարկե: Բայց կա: Վերջակետս վերաբերվում է ընդամենը այսքանին: Տեսակետների բախումը կարող է շարունակվել, կարող ենք քննարկել, թե որքանով է անկողմնակալ այս օրենքը, բայց ասել որ այն չկա, չենք կարող, որովհետև կա: Ու հասկանանք, որ էս ֆորումը ցավոք այն հարթակը չի, որը կարող է ազդել լեզվական օրենքների փոփոխման վրա:

Mephistopheles
01.08.2010, 00:06
Ան, մեջբերածդ հատվածում ուղղակի բացակայում է քրիստոնեության հետ զուգահեռը: Գրած է, որ Աստվածը, Տերը, Բարձրյալը մեծատառ են: Որտե՞ղ է գրված, որ այն դեպքերում, երբ Քրիստոսին է դիմվում: Հաջորդ կետում գրված է, որ չաստվածների, սուտ աստվածների, հեթանոսական աստվածների դեպքում: Որտե՞ղ է գրված, որ սուտ աստվածը ոչ Քրիստոսն է: Չկա: Եթե ես քեզ հիմա աստված ասեմ, փոքրատառով կգրեմ: Որտև դուս սուտ աստված ես, չաստված ես: Չի կարելի կարդալ մի բան, մեկնաբանել այլ՝ չգրված բան:

Իսկ մնացածի մասին. կրոնական տոնը մեծատառ գրել չգրելը նույնքան կարող է ձեր տրամաբանությամբ գնա, ինչքան Աստվածի մասին գրությունը:

Չուկ ջան ասեմ, ես նույնիսկ ստեղ եմ տեսնում անհամապատասխանություն… "Քրիստոս" և "աստված"… գիտեմ շատ եմ մանրանում, բայց էական է…

1. ասում ենք "Քրիատոս աստված" , այսինքն Քրիստոսն աստված էր, այս ուղղությամբ հսկա վեճ կա քրիստոնեական աշխարհում… մենք ընդունում ենք որ Քրիստոս աստված էր, աստծո որդի… սրանից է բխում որ աստվածը դա հասարակ գոյական է քանի որ Քրիստոսն արդեն անուն ուներ, իսկ եթե աստվածը դա հատուկ անուն է ապա Քրիստոսն աստված չի կարող կոչվել նրա անունն արդեն Հիսուս էր… մի խոսքով Հայ Առաքելական Եկեղեցու "Քրիստոս աստված էր" հասկացությունը ապացուցում է որ աստվածը դա հասարակ անուն է հասարակ գոյական ու պետք է փոքրատառով գրվի…

2. երբ հեղինակն ասում է "չաստվածների, սուտ աստվածների, հեթանոսական աստվածների դեպքում" դա արդեն ինքնին վառ ապացույց է որ հեղինակը միանշանակ քրիստոնեությունն է համարվում "ճիշտ կրոն"… իսկ որո՞նք են "ճիշտ աստվածները" … այ հենց այստեղից է երևում որ հեղինակը կրոնական նախապատվություն ունի որը գիտական անաչառյությանը հակասում է… սխալ է… նրա բացատրությունները հիմնավոր չեն… գիտական չեն…

3. Ուլուանան քեզ համար աստված չի, բայց ինձ համար Աստված է, ես պաշտում եմ նրան և նա ինձ համար միակն է ու անքննելի… դու ոնց կարող ես ասել որ Ուլուանան չաստված է. Ուլուանան մարդ է… իսկ չենք կարո՞ղ ասել "Ուլուանան չփիսո է" … կատու չի, չէ՞… կամ եթե Ուլունան աստված չէ, բա ո՞վ է աստված… մենք էլ կարող ենք դրա շուրջը վիճել…

Քանի որ Լեզուն կարգավորվում է պետականորեն ապա այն պետք է զերծ մնա կրոնական ազդեցությունից որովհետը պետությունը կրոնից առանձնացած է… սա էլ է օրենք

Էլի եմ ասում, չեմ ուզում որ գրեն մեծատառ կամ փոքրատառ… կարծում եմ որ պետք է թողնվի գրողին և չպետք է դա սխալ համարել…




Մեֆ, բայց չէ որ ես դեռ հարևան թեմայում եմ գրել, որ յուրաքանչյուրի իրավունքն ա գրել իր ուզած ձևով, այդ թվում փոքրատառով: Ինքը դա կարող ա անի, որովհետև կանոնը անտրամաբանական ա համարում, կարող ա անի, որովհետև ուզում է հատուկ վերաբերմունք ցույց տալ: Ես դա լրիվ հասկանում եմ: Բայց ինքը չի կարող ասել, որ »գրագետ» է գրում, որովհետև, փաստացի, խախտում է գործող կանոնը: Ու ասում եմ շատ պարզ մի բան. գործող կանոնի, ընդունված չափանիշների տեսանկյունից փոքրատառով գրելն այդ դեպքերում սխալ է, անգրագետ է: Օրինակ եմ բերում, որ մասնավորապես քննության ժամանակ աշակերտի նման կերպ գրելը իր գնահատականն իջեցնելու է, ինչքան էլ, որ գուցե, սա կրոնական անհավասարություն է: Խնդիրն էսպես է, եթե անգամ այդ կանոնը վերաբերվեր միայն Քրիստոնեությանը, կա ձևակերպված կանոն: Այդ կանոնը կարող է կողմնակալ է, իհարկե: Բայց կա: Վերջակետս վերաբերվում է ընդամենը այսքանին: Տեսակետների բախումը կարող է շարունակվել, կարող ենք քննարկել, թե որքանով է անկողմնակալ այս օրենքը, բայց ասել որ այն չկա, չենք կարող, որովհետև կա: Ու հասկանանք, որ էս ֆորումը ցավոք այն հարթակը չի, որը կարող է ազդել լեզվական օրենքների փոփոխման վրա:

Չուկ ապեր, ես դրա դեմ բան չունեմ, ով ինչպես ուզում է թող գրի ֆորումում, ես ուղղակի վիճարկում եմ ընդունված կանոնը և փորձում եմ ապացուցել որ սա միանշանակ լեզվական խնդիր չի, այլ խնդիրն ունի կրոնաքաղաքական ասպեկտ, իսկ լեզուն պետք է զերծ պահել նման բաներից… Քննության օրինակի վրա ասեմ… եթե 12 րդ դասարանի երեխան իր շարադրության մեջ աստված գրի փոքրատառով ու դա սխալ հաշվեն, նա կարող է ասել. "ես կեղծ աստծուն ինկատի ունեի" , բնականաբար հարց կառաջանա "իսկ դու ո՞ր աստծուն ինկատի ունես" չէ որ մինչև չիմանանք որ աստծու մասին է խոսքը չենք կարող ասել աստված է թե՞ չաստված, որպեսզի իմանանք սխալ է գրված թե ճիշտ… ու այստեղ կրոնը մտնում է հանրային դպրոց… ի դեպ քրդերն ու եզդիները, շատ հանգիստ կարող են մեր աստծուն փոքրատառով գրել քանի որ մեր աստվածը նրանց համար չաստված է… մենք մեր երկրում նույնիսկ հեթանոսներ ունենք, որոնց համար 1-ից ավել աստվածներ գոյություն ունեն… հիմա ինչ պիտի ասենք որ ձեր աստվածները սուտ աստվածներ ե՞ն

Հիմա ասա Չուկ ջան, ում ենք կտրելու քննությունից…

Chuk
01.08.2010, 00:07
Մեֆ, ինձ քո մտքերը հարազատ են :)
Գործող կանոնների տեսակետից մեծատառով գրելը մնում է ճիշտը:

Mephistopheles
01.08.2010, 00:14
Մեֆ, ինձ քո մտքերը հարազատ են :)
Գործող կանոնների տեսակետից մեծատառով գրելը մնում է ճիշտը:

Չուկ ջան, հանրահավաքներն արգելելն էլ է "ընդունված օրենքով"… ճիշտ ա՞… երկուսն էլ մեր գերագույն օրենքին՝ սահմանադրությանը հակասում են

Ես ուզում եմ որ մեր քաղաքացիները գրեն այնպես ինչպես իրենց խիղճն ու հավատքն է թելադրում, միայն այս պարագայում

բանավիճում եմ Չուկ ջան…

Chuk
01.08.2010, 00:17
Չուկ ջան, հանրահավաքներն արգելելն էլ է "ընդունված օրենքով"… ճիշտ ա՞… երկուսն էլ մեր գերագույն օրենքին՝ սահմանադրությանը հակասում են

Ես ուզում եմ որ մեր քաղաքացիները գրեն այնպես ինչպես իրենց խիղճն ու հավատքն է թելադրում, միայն այս պարագայում

բանավիճում եմ Չուկ ջան…

Ես էլ եմ ուզում, որ գրեն այնպես, ինչպես ցանկանում եմ: Նաև ուզում եմ, որ կարողանանք այդ կանոնը վիճարկել լեզվի տեսչությունում ու պահանջենք փոխել կանոնը: Բայց հանրահավաքների հետ զուգահեռը տեղին չի, թեկուզ այն պարզ պատճառով, որ ես չեմ հիշում դեպք, որ օրենքի տառին համապատասխան լինի արգելքի որոշումը: Ես շարունակում եմ ասել, որ ճիշտ է (կանոնի համաձայն), մեծատառով գրելը: Ու շարունակում եմ ասել, որ համաձայն եմ, որ կանոնը որոշակի անհավասարության սկզբունքներից է բխում, ինչը լավ չի:

Mephistopheles
01.08.2010, 00:30
Ես էլ եմ ուզում, որ գրեն այնպես, ինչպես ցանկանում եմ: Նաև ուզում եմ, որ կարողանանք այդ կանոնը վիճարկել լեզվի տեսչությունում ու պահանջենք փոխել կանոնը: Բայց հանրահավաքների հետ զուգահեռը տեղին չի, թեկուզ այն պարզ պատճառով, որ ես չեմ հիշում դեպք, որ օրենքի տառին համապատասխան լինի արգելքի որոշումը: Ես շարունակում եմ ասել, որ ճիշտ է (կանոնի համաձայն), մեծատառով գրելը: Ու շարունակում եմ ասել, որ համաձայն եմ, որ կանոնը որոշակի անհավասարության սկզբունքներից է բխում, ինչը լավ չի:

Մեծատառով գրելն էլ ա օրենքի տառին հակասում Չուկ… կրոնական նախապատվություն չի կարող լինել… ուղղակի իր կենսականությամբ երևի նույնը չի ինչ հանրահավաքների դեպքում, բայց խախտման աստիճանը նույնն է… ես դա գրագիտության հետ չեմ կապի…

Հայկօ
01.08.2010, 00:38
Հարցը ո՞րն ա, «աստված» բառի մեծատառով գրվել-չգրվե՞լը: Եթե նկատի ենք ունենում քրիստոնեական աստծուն, գրում ենք մեծատառով՝ Աստված, որպես հատուկ անուն: Եթե նկատի ենք ունենում «գերագույն էակ» հասկացությունն առհասարակ, գրում ենք փոքրատառով, որպես հասարակ գոյական:

Chuk
01.08.2010, 00:42
Մեծատառով գրելն էլ ա օրենքի տառին հակասում Չուկ… կրոնական նախապատվություն չի կարող լինել… ուղղակի իր կենսականությամբ երևի նույնը չի ինչ հանրահավաքների դեպքում, բայց խախտման աստիճանը նույնն է… ես դա գրագիտության հետ չեմ կապի…

Մեֆ, չես կապի, մի կապի, բայց դա ունի ուղիղ կապ: Ու քանի դեռ քննարկվում ա, որ մարդը չնայած կանոնի կարող ա էնպես էլ գրել ու դա «ճիշտ» ա, ես պաս: Վերևում ասելիքս լրիվ ասել եմ:
Զուտ տեսակետի առումով իմ համար քո տարբերակն ավելի ընդունելի ա, բայց դա կանոն չի:

Rammstein
01.08.2010, 16:26
Հարցը ո՞րն ա, «աստված» բառի մեծատառով գրվել-չգրվե՞լը: Եթե նկատի ենք ունենում քրիստոնեական աստծուն, գրում ենք մեծատառով՝ Աստված, որպես հատուկ անուն: Եթե նկատի ենք ունենում «գերագույն էակ» հասկացությունն առհասարակ, գրում ենք փոքրատառով, որպես հասարակ գոյական:

Ըհը, ես էլ էի ուզում էս ասեի: Ու անպայման չի լինի քրիստոնեական Աստված: Օրինակ` եթե ես *#%$#@-ապաշտին հարցնում եմ` «Ո՞վ է քո Աստվածը», ապա էլի գրում եմ մեծատառով:

Ինձ դպրոցում սովորեցրել են, որ երկու գրելաձեւն էլ ճիշտ են: Եթե կանոնը ասում է, որմեծատառ է, ուրեմն պետք է տենց գրել, բայց ինչքան հասկացա կանոնը հստակ չի ու կեղծ աստվածների դեպքում թույլատրում է փոքրատառը: Էդ դեպքում էլ պետք է սահմանվի, թե որոնք են էդ չաստվածները:

Հալալ ա էլի գերմաներենին, բոլոր գոյականները մեծատառ են գրվում` ուզում ա աստված լինի, ուզում ա` սատանա: :D

Hda
01.08.2010, 16:52
Ըհը, ես էլ էի ուզում էս ասեի: Ու անպայման չի լինի քրիստոնեական Աստված: Օրինակ` եթե ես *#%$#@-ապաշտին հարցնում եմ` «Ո՞վ է քո Աստվածը», ապա էլի գրում եմ մեծատառով:

Ինձ դպրոցում սովորեցրել են, որ երկու գրելաձեւն էլ ճիշտ են: Եթե կանոնը ասում է, որմեծատառ է, ուրեմն պետք է տենց գրել, բայց ինչքան հասկացա կանոնը հստակ չի ու կեղծ աստվածների դեպքում թույլատրում է փոքրատառը: Էդ դեպքում էլ պետք է սահմանվի, թե որոնք են էդ չաստվածները:

պարզվում ա մեր ու ձեր վաղտվա դպրոցները տարբեր են:Ինձ էլ սովորեցրել են,որ մեծատառով գրում են հատուկ անունները:Նշածդ քրիստոնեության մեջ Աստված մեծատառով քանի,որ միակն է,իսկ Անահիտ աստված հեչ իմաստ չունի անահիտ Աստված, կամ ասենք գեղեցկության աստված-էլի մեծատառին կողմ չեմ:

Հալալ ա էլի գերմաներենին, բոլոր գոյականները մեծատառ են գրվում` ուզում ա աստված լինի, ուզում ա` սատանա: :D
այսի՞նքն
մարդ կամ շուն -մեծատառո՞վ...

Rammstein
01.08.2010, 18:18
պարզվում ա մեր ու ձեր վաղտվա դպրոցները տարբեր են:Ինձ էլ սովորեցրել են,որ մեծատառով գրում են հատուկ անունները:Նշածդ քրիստոնեության մեջ Աստված մեծատառով քանի,որ միակն է,իսկ Անահիտ աստված հեչ իմաստ չունի անահիտ Աստված, կամ ասենք գեղեցկության աստված-էլի մեծատառին կողմ չեմ:

Հարցը էն ա, որ ցանկալի ա լեզուն կրոններին չխառնվի:
Մնում ա գնանք կրակապաշտներին կրոնը ուսումնասիրենք, որ իմանանք` «կրակ» բառը կրոնական համատեքստում մեծատառով ա գրվո՞ւմ, թե՞ փոքրատառով: :{


այսի՞նքն
մարդ կամ շուն -մեծատառո՞վ...

Այո, բոլոր գոյականները` մարդ–der Mensch, շուն–der Hund եւն… լավ շատ չշեղվեմ:

Hda
01.08.2010, 23:10
Հարցը էն ա, որ ցանկալի ա լեզուն կրոններին չխառնվի:
Միտքդ չմբռնեցի:Կարող ա՞-չխառնի:

Մնում ա գնանք կրակապաշտներին կրոնը ուսումնասիրենք, որ իմանանք` «կրակ» բառը կրոնական համատեքստում մեծատառով ա գրվո՞ւմ, թե՞ փոքրատառով: :{ Իսկ ի՞նչ զապոդլո ես տեսնում նախնիներիդ կրոնը ուսումնասիրելու մեջ,քեզ ոչ-ոք չի նախատում,որ գերմաներեն ես ուսումնասիրում գոյականների մեծատառ գրվելը իմանալու համար:




Այո, բոլոր գոյականները` մարդ–der Mensch, շուն–der Hund եւն… լավ շատ չշեղվեմ:Նույնիսկ անշու՞նչ,նույնիսկ նախադասության մե՞ջ:

Շինարար
02.08.2010, 01:17
Կրոններ ուսումնասիրել պետք չի. եթե խոսքը քրիստոնեության մասին է, գրում ենք Աստված, եթե իսլամի մասին է` Ալլահ, եթե հեթանոսության մասին է` աստվածներ, պարզապես հերիք է տարբերել միաստվածական կրոնները բազմաստվածությունից: Քրիստոնեության մեջ Աստվածը հատուկ անուն է, ու դա դժվար չի ընկալել ոչ քրիստոնյաների, ոչ մուսուլմանների, ոչ աթեիստների համար: Ես մուսուլման չեմ, բայց եթե Ամենագութ, Ամենաիմաստուն, Ամենաարդար, բառերը օգտագործում եմ իսլամի ենթատեքստում, դրանք գրում եմ մեծատառ, որովհետև Ալլահի հոմանիշներ են և տվյալ ենթատեքստում դրանք հատուկ անուններ են: Ոչ մուսուլմանին պետք չի այդ բառերի մեծատառով գրության մասին իմանալու համար իսլամ ուսումնասիրել, որովհետև եթե մասնագետ չեն, այդ բառերը իսլամի ենթատեքստում չեն օգտագործի:

Mephistopheles
02.08.2010, 06:13
Կրոններ ուսումնասիրել պետք չի. եթե խոսքը քրիստոնեության մասին է, գրում ենք Աստված, եթե իսլամի մասին է` Ալլահ, եթե հեթանոսության մասին է` աստվածներ, պարզապես հերիք է տարբերել միաստվածական կրոնները բազմաստվածությունից: Քրիստոնեության մեջ Աստվածը հատուկ անուն է, ու դա դժվար չի ընկալել ոչ քրիստոնյաների, ոչ մուսուլմանների, ոչ աթեիստների համար: Ես մուսուլման չեմ, բայց եթե Ամենագութ, Ամենաիմաստուն, Ամենաարդար, բառերը օգտագործում եմ իսլամի ենթատեքստում, դրանք գրում եմ մեծատառ, որովհետև Ալլահի հոմանիշներ են և տվյալ ենթատեքստում դրանք հատուկ անուններ են: Ոչ մուսուլմանին պետք չի այդ բառերի մեծատառով գրության մասին իմանալու համար իսլամ ուսումնասիրել, որովհետև եթե մասնագետ չեն, այդ բառերը իսլամի ենթատեքստում չեն օգտագործի:

Ինչի՞ կամ ու՞մ անունն է Աստված… իսկ Քրիստոսն ի՞նչ էր մա՞րդ թե աստված…

Բացատրականում ասվում է որ չաստվածները կամ կեղծ աստվածները պետք է լինեն փոքրատառ… աթեիստների համար բոլորն էլ չաստված են…

Ժունդիայի
02.08.2010, 07:03
Պատահական չէ, որ քերականության մեջ նույնանուն բառերը՝ սովորականը՝ փոքրատառ և հատուկը՝ համապատասխանաբար մեծատառ են գրվում:
Ինչպե՞ս տարբերենք սովորական բառը հատուկից, օրինակ՝
ծաղիկ-Ծաղիկ
վրեժ-Վրեժ
վարդ-Վարդ
աստված-Աստված

Մի հատ կոպիտ, բայց համատեղելի օրինակ բերեմ.:8

Ասենք թե ծաղիկի բույրից ալերգիա ունեմ, աշխարհի բոլոր ծաղիկները ինձ վանում են, իրենց բույրով, տեսքով և այլն, հա ու մի անգամ էլ սիրածս աղջիկը իմ նվիրած ծաղիկը դեմքիս է շպրտել ու այդ օրվանից ատում եմ բոլոր ծաղիկներին, չեմ հավատում, որ այն մեկին նվիրելով կարող եմ սիրտը գրավել, մոտս մի այ կարգի կոմպլեքս ա ծաղիկի նկատմամբ: :( Ծաղիկ անունով մարդկանց էլ, որ հանդիպում եմ, արյունը գլխիս ա տալիս, ու հիշում եմ դաժան անցյալս: Հիմա ի՞նչ, Ծաղիկ անունով մարդկանց անունները պետք ա փոքրատառ գրե՞մ: Բռնեք ինձ մորթեք, չեմ ուզում ու վերջ: Ատում եմ ծաղիկ բառը, ու կապ չունի այն մարդու անուն ա թե բույս:

Ներողություն եմ հայտնում Ծաղիկ անունով աղջիկներին և կանանց::oy

Mephistopheles
02.08.2010, 07:44
Պատահական չէ, որ քերականության մեջ նույնանուն բառերը՝ սովորականը՝ փոքրատառ և հատուկը՝ համապատասխանաբար մեծատառ են գրվում:
Ինչպե՞ս տարբերենք սովորական բառը հատուկից, օրինակ՝
ծաղիկ-Ծաղիկ
վրեժ-Վրեժ
վարդ-Վարդ
աստված-Աստված

Մի հատ կոպիտ, բայց համատեղելի օրինակ բերեմ.:8

Ասենք թե ծաղիկի բույրից ալերգիա ունեմ, աշխարհի բոլոր ծաղիկները ինձ վանում են, իրենց բույրով, տեսքով և այլն, հա ու մի անգամ էլ սիրածս աղջիկը իմ նվիրած ծաղիկը դեմքիս է շպրտել ու այդ օրվանից ատում եմ բոլոր ծաղիկներին, չեմ հավատում, որ այն մեկին նվիրելով կարող եմ սիրտը գրավել, մոտս մի այ կարգի կոմպլեքս ա ծաղիկի նկատմամբ: :( Ծաղիկ անունով մարդկանց էլ, որ հանդիպում եմ, արյունը գլխիս ա տալիս, ու հիշում եմ դաժան անցյալս: Հիմա ի՞նչ, Ծաղիկ անունով մարդկանց անունները պետք ա փոքրատառ գրե՞մ: Բռնեք ինձ մորթեք, չեմ ուզում ու վերջ: Ատում եմ ծաղիկ բառը, ու կապ չունի այն մարդու անուն ա թե բույս:

Ներողություն եմ հայտնում Ծաղիկ անունով աղջիկներին և կանանց::oy

Ժունդաի ջան, ծազիկին ինչքան էլ ատես, մնում ա ծաղիկ… Ծաղիկն էլ մորքուրդ ա (օրինակի համար) մեկը բույս ա մեկը մարդ…
էս օրենքը աստծո պարագային կիրառելի չի քանի որ բացատրություն չենք կարողանում տալ … ու դրա համար դիմում ենք կրոնին, որն էլ սահմանադրության խախտում է

Ժունդիայի
02.08.2010, 08:04
Մեֆ ջան ասածս էն ա, որքան էլ, կամ ընդհանրապես, չհավատան Նրան, ինձ և Նրան հավատացողների համար Նա մնում է գոյություն ունեցող էակ: Թեպետ ես չեմ ընդիմանում, ամեն մարդու իրավունքն է, խոսքի ազատության տեսանկյունից, Աստվածը գրել մեծատառով կամ փոքրատառով: Իրոք, որ ճիշտ ես նկատել Սահմանադրության՝ ամեն մարդ ազատ է կրոնի դավանության մեջ կետի խախտում ա:
Տես նաև մի նրբություն էլ, որքան էլ շատ մարդիկ Սահմանդրությանը դեմ լինեն, հակասահմանդրական գործունեություն իրականացնեն, միևնույն է իրավունք չունեն Սահմանդրությունը գրել փոքրատառով: Կամ մեկ այլ բան, որքան էլ ադրբեջանցին չհամակերպվի Լեռնային Ղարաբաղը հայկական պատմական տարածք ա, որովհետև մեզ՝ հայերիս համար դա անքակտելի փաստ ա, նրանց համար ոչ, իրավունք չունի գրելու փոքրատառ ու տենց մի շարք համեմատություններ:

Շինարար
02.08.2010, 08:14
Ինչի՞ կամ ու՞մ անունն է Աստված… իսկ Քրիստոսն ի՞նչ էր մա՞րդ թե աստված…

Բացատրականում ասվում է որ չաստվածները կամ կեղծ աստվածները պետք է լինեն փոքրատառ… աթեիստների համար բոլորն էլ չաստված են…
Մեֆիստոֆելես, ես իսլամում Ամենագութ, Ամենազոր բառերի օրինակը հատուկ բերեցի, որ պարզ լինի` Աստված միաստվածական կրոններում հատուկ անուն է`անկախ նրանից կլինի Աստված, Ալլահ,Քրիստոս, Ամենազոր, Սուրբ Հոգի և այլն, այ այդքան խորանալու իմաստը ոչ քրիստոնայի համար, թե Քրիստոսն ով էր, չեմ տեսնում: Բացատրականը չեմ կարդացել, չաստվածներ բառի կիրառումը բացատրական բառարանում Աստված բառի մեծատառ ու փոքրատառ գրությունները բացատրելու համար, ինքս արդարացված չեմ համարում, ծիծաղելի ու ոչ կոռեկտ եմ համարում: Լեզվաբանությունը պետք է կրոնական երանգ չունենա. կա կանոն, որ հատուկ անունները գրվում են մեծատառ, միաստվածական կրոններում` Աստված հատուկ անուն է, իսկ մնացած բացատրությունները գիտության հետ կապ չունեն:

Hda
02.08.2010, 08:39
Ինչպե՞ս տարբերենք սովորական բառը հատուկից, օրինակ՝
ծաղիկ-Ծաղիկ
վրեժ-Վրեժ
վարդ-Վարդ
աստված-Աստված



հետաքրքիր ա,գերմանցիք ո՞նց են լուծում էս հարցը..

Mephistopheles
02.08.2010, 11:55
Մեֆիստոֆելես, ես իսլամում Ամենագութ, Ամենազոր բառերի օրինակը հատուկ բերեցի, որ պարզ լինի` Աստված միաստվածական կրոններում հատուկ անուն է`անկախ նրանից կլինի Աստված, Ալլահ,Քրիստոս, Ամենազոր, Սուրբ Հոգի և այլն, այ այդքան խորանալու իմաստը ոչ քրիստոնայի համար, թե Քրիստոսն ով էր, չեմ տեսնում: Բացատրականը չեմ կարդացել, չաստվածներ բառի կիրառումը բացատրական բառարանում Աստված բառի մեծատառ ու փոքրատառ գրությունները բացատրելու համար, ինքս արդարացված չեմ համարում, ծիծաղելի ու ոչ կոռեկտ եմ համարում: Լեզվաբանությունը պետք է կրոնական երանգ չունենա. կա կանոն, որ հատուկ անունները գրվում են մեծատառ, միաստվածական կրոններում` Աստված հատուկ անուն է, իսկ մնացած բացատրությունները գիտության հետ կապ չունեն:
Շինարար ջան, բառերը նամանավանդ գոյականները սովորաբար ունենում են գիտական բացատրություններ այլ ոչ կրոնական… գիտականորեն եթե բացատրես ապա աստվածն ընկնում է կոնցեպցիաների կատեգորիայի մեջ ու աստծո մասին խոսելիս արդեն մեծատառ չես կարող օգտագործել, որովհետև դու միայն միաստվածության սիստեմի մասին չես խոսում այլ խոսում ես ընդհանրապես աստծո մարդկության կողմից ընկալման մասին… կրոնական գրականության մեջ կարող ես օգտագործել մեծատառ, խնդիր չկա…, բայց գրակնությունը մենակ կրոնական չի լինում… գիտական/փիլիսոփայական գրականության մեջ աստծո մեծատառ օգտագործումը սխալ է, որովհետև այն չի հասկացվում այնպես ինչպես կրոնական գրականության մեջ է…

Շինարար
02.08.2010, 12:02
Շինարար ջան, բառերը նամանավանդ գոյականները սովորաբար ունենում են գիտական բացատրություններ այլ ոչ կրոնական… գիտականորեն եթե բացատրես ապա աստվածն ընկնում է կոնցեպցիաների կատեգորիայի մեջ ու աստծո մասին խոսելիս արդեն մեծատառ չես կարող օգտագործել, որովհետև դու միայն միաստվածության սիստեմի մասին չես խոսում այլ խոսում ես ընդհանրապես աստծո մարդկության կողմից ընկալման մասին… կրոնական գրականության մեջ կարող ես օգտագործել մեծատառ, խնդիր չկա…, բայց գրակնությունը մենակ կրոնական չի լինում… գիտական/փիլիսոփայական գրականության մեջ աստծո մեծատառ օգտագործումը սխալ է, որովհետև այն չի հասկացվում այնպես ինչպես կրոնական գրականության մեջ է…

Սրա հետ միանշանակ համաձայն եմ, հատուկ նշել եմ, եթե օգտագործում ես "իսլամի ենթատեքստում" ուրեմն գրում ես մեծատառ, նույնը վերաբերում է քրիստոնեությանը, իսկ փիլիսոփայական գրականության մեջ, երբ աստվածը քննարկվում է ցանկացած կրոնից դուրս, այլ ընդհանրապես, բնականաբար պետք է գրել փոքրատառ, այնպես ինչպես մարդը, հասարակությունը, պատճառը, հետևանքը և այլն:

Mephistopheles
02.08.2010, 12:21
Սրա հետ միանշանակ համաձայն եմ, հատուկ նշել եմ, եթե օգտագործում ես "իսլամի ենթատեքստում" ուրեմն գրում ես մեծատառ, նույնը վերաբերում է քրիստոնեությանը, իսկ փիլիսոփայական գրականության մեջ, երբ աստվածը քննարկվում է ցանկացած կրոնից դուրս, այլ ընդհանրապես, բնականաբար պետք է գրել փոքրատառ, այնպես ինչպես մարդը, հասարակությունը, պատճառը, հետևանքը և այլն:

Օրինակ Ջունդայը օգտագործել ա մեծատառ ու ես դրա դեմ խնդիր չունեմ քանի որ էդ ձևով ինքն իր միտքն ավելի հստակ է ներկայացնում… մարդը կանող է նույնիսկ որևէ կրոնից դուրս ունենա իր աստծո գաղափարն ու օգտագործի մեծատառ, էլի խնդիր չկա… ուղղակի ես եթե աթեիստ եմ ապա ինձ համար աստվածն ունի կոնցեպտուլ արժեք ու պետք չի իմ գրածը սխալ համարել

Շինարար
02.08.2010, 12:29
Օրինակ Ջունդայը օգտագործել ա մեծատառ ու ես դրա դեմ խնդիր չունեմ քանի որ էդ ձևով ինքն իր միտքն ավելի հստակ է ներկայացնում… մարդը կանող է նույնիսկ որևէ կրոնից դուրս ունենա իր աստծո գաղափարն ու օգտագործի մեծատառ, էլի խնդիր չկա… ուղղակի ես եթե աթեիստ եմ ապա ինձ համար աստվածն ունի կոնցեպտուլ արժեք ու պետք չի իմ գրածը սխալ համարել

Մի խոսքով, ինչ լավ է, որ վաղուց ուղղագրության համար մենք էլ չենք գնահատվում:))

Rammstein
02.08.2010, 13:01
Իսկ ի՞նչ զապոդլո ես տեսնում նախնիներիդ կրոնը ուսումնասիրելու մեջ

Կրոն ուսումնասիրելու մեջ զապադլո չեմ տեսնում, բայց զապադլո (եթե էդ բառի իմաստը ճիշտ եմ հասկացել) տեսնում եմ հայերենի բաժնում ժարգոնով գրառումներ կատարելու մեջ (նեղանալ չկա): :)
Իսկ ասածս էն էր, որ աշխարհիկ պետությունում լեզուն ու կրոնը պիտի լինեն իրարից անկախ, այսինքն` լեզուն չպիտի իր կանոնների մեջ պարունակի նենց բան, որը կախված ա Աստծու իրական կամ սուտ լինելուց:


քեզ ոչ-ոք չի նախատում,որ գերմաներեն ես ուսումնասիրում գոյականների մեծատառ գրվելը իմանալու համար:

:'
Իսկ ո՞վ պիտի նախատեր, միտքը չորսացի: :unsure


Նույնիսկ անշու՞նչ,նույնիսկ նախադասության մե՞ջ:

Բոլորը` նաեւ անշունչ ու նաեւ նախադասության մեջ: Մտի էստեղ (http://translate.google.com/#hy|de|), հայերենից գերմաներեն ինչ տեքստ ուզում ես թարգմանի: :))

Hda
02.08.2010, 22:44
Կրոն ուսումնասիրելու մեջ զապադլո չեմ տեսնում, բայց զապադլո (եթե էդ բառի իմաստը ճիշտ եմ հասկացել) տեսնում եմ հայերենի բաժնում ժարգոնով գրառումներ կատարելու մեջ (նեղանալ չկա): :) ամենևին,առաջին օրը չի,որ շփվում ենք:Դիտողությունդ էլ լրիվ ընդունված է:

Իսկ ասածս էն էր, որ աշխարհիկ պետությունում լեզուն ու կրոնը պիտի լինեն իրարից անկախ, այսինքն` լեզուն չպիտի իր կանոնների մեջ պարունակի նենց բան, որը կախված ա Աստծու իրական կամ սուտ լինելուց: Էս էլ ընդունված է,պարզապես դեռ հեռու ենք աշխարհիկ պետությունում կոչվելուց:


:'

Իսկ ո՞վ պիտի նախատեր, միտքը չորսացի: :unsure
Սա էլ հաշվի որ «զապադլո» -ի համարժեք եմ փորձել գտնել: :)

Բոլորը` նաեւ անշունչ ու նաեւ նախադասության մեջ: Մտի էստեղ (http://translate.google.com/#hy|de|), հայերենից գերմաներեն ինչ տեքստ ուզում ես թարգմանի: :))
Մի հատ սրան (http://www.akumb.am/showthread.php/20-%D4%B6%D5%A1%D5%B6%D5%A1%D5%A6%D5%A1%D5%B6-%D5%AC%D5%A5%D5%A6%D5%BE%D5%A1%D5%AF%D5%A1%D5%B6-%D5%B0%D5%A1%D6%80%D6%81%D5%A5%D6%80?p=2064752&viewfull=1#post2064752)էլ կանդրադառնա՞ս

հ.գ.
Alle atemlos, und den Satz. MTI hier, von Armeniern zu einigen deutschen Text, den Sie übersetzen möchten. :)

Adam
03.08.2010, 23:07
Ինձ շատ է նյարդայնացնում, երբ հայերեն հարցական նշանը դնում են նախադասության վերջում, ինչպես ասենք ռուսերենում կամ անգլերենում (էլ ավելի է նյարդայնացնում, երբ դնում են մի քանի հատ իրար կողք): Ժողովուրդ, դա մեր լեզվի գեղեցիկ հնարավորությունն է` ընդգծել այն բառը, որը պարունակում է հարցը: Նկատեք տարբերությունը:
- Արա՞մը գնաց Երևան:
- Արամը գնա՞ց Երևան:
- Արամը գնաց Երևա՞ն:

ժողովուրդ, եկեք էս օրինակը մի քիչ քննենք:
Հասկանալի ա, որ ուղղագրորեն ճիշտ ա, բայց երբ արտասանում ենք՝ ինչ-որ տարօրինակ ա հնչում:

Օրինակ, կյանքում երբեք չենք արտասանում հետևյալ ձևով.

Արա՞մը գնաց Երևան:

Մենք արտասանում ենք էսպես.

Արա՛մը գնաց Երևա՞ն:

Հ.Գ. Ի՞նչ կասեք:

Rammstein
03.08.2010, 23:40
ժողովուրդ, եկեք էս օրինակը մի քիչ քննենք:
Հասկանալի ա, որ ուղղագրորեն ճիշտ ա, բայց երբ արտասանում ենք՝ ինչ-որ տարօրինակ ա հնչում:

Օրինակ, կյանքում երբեք չենք արտասանում հետևյալ ձևով.

Արա՞մը գնաց Երևան:

Մենք արտասանում ենք էսպես.

Արա՛մը գնաց Երևա՞ն:

Հ.Գ. Ի՞նչ կասեք:

Իսկ ի՞նչ կա քննելու, երեք օրինակներն էլ ճիշտ են:
Եթե հարցը անձին է վերաբերում (ասենք` Արա՞մը թե՞ Ռուբենը), ապա հարցը կլինի. «Արա՞մը գնաց Երեւան:»:
Եթե հարցը վերաբերում է գնալ-չգնալուն, ապա «Արամը գնա՞ց Երեւան:»:
Եթե հարցը տեղի մասին է (Երեւա՞ն, թե՞ Արմավիր), ապա` «Արամը գնաց Երեւա՞ն:»:

Խոսակցականում երկրորդ տարբերակի փոխարեն կարող է կիրառվել նաեւ երրորդը:

Գուցե էսքանով չեն սահմանափակվում այս երեք տարբերակների կիրառությունները, բայց էս պահին այսքանը միտքս եկավ: :)

Adam
03.08.2010, 23:48
Իսկ ի՞նչ կա քննելու, երեք օրինակներն էլ ճիշտ են:
Եթե հարցը անձին է վերաբերում (ասենք` Արա՞մը թե՞ Ռուբենը), ապա հարցը կլինի. «Արա՞մը գնաց Երեւան:»:
Եթե հարցը վերաբերում է գնալ-չգնալուն, ապա «Արամը գնա՞ց Երեւան:»:
Եթե հարցը տեղի մասին է (Երեւա՞ն, թե՞ Արմավիր), ապա` «Արամը գնաց Երեւա՞ն:»:

Խոսակցականում երկրորդ տարբերակի փոխարեն կարող է կիրառվել նաեր երրորդը:

Գուցե էսքանով չեն սահմանափակվում այս երեք տարբերակների կիրառությունները, բայց էս պահին այսքանը միտքս եկավ: :)

Եթե մի քիչ խորանաս, կտեսնես, որ մենք, խոսակցականում, «Արա՞մը գնաց Երևան» ձևը լրիվ ուրիշ կերպ ենք արտաբերում:
Մասնավորապես, ինչպես նշեցի վերևում՝ «Արա՛մը գնաց Երևա՞ն»:

Hda
04.08.2010, 03:25
95]Իսկ ի՞նչ կա քննելու, երեք օրինակներն էլ ճիշտ են:
Եթե հարցը անձին է վերաբերում (ասենք` Արա՞մը թե՞ Ռուբենը), ապա հարցը կլինի. «Արա՞մը գնաց Երեւան:»:« Երեւան գնաց Արամը՞


Եթե հարցը վերաբերում է գնալ-չգնալուն, ապա «Արամը գնա՞ց Երեւան:»:«Արամը Երեւան գնա՞ց »


Եթե հարցը տեղի մասին է (Երեւա՞ն, թե՞ Արմավիր), ապա` «Արամը գնաց Երեւա՞ն:»:«Արամը գնաց Երեւա՞ն:»

CactuSoul
05.08.2010, 18:52
Եթե մի քիչ խորանաս, կտեսնես, որ մենք, խոսակցականում, «Արա՞մը գնաց Երևան» ձևը լրիվ ուրիշ կերպ ենք արտաբերում:
Մասնավորապես, ինչպես նշեցի վերևում՝ «Արա՛մը գնաց Երևա՞ն»:

Ադամ, տես. եթե քո նշած տարբերակով ենք արտասանում, մի տեսակ բացասական բան ենք արտահայտում, կարծես՝ չէինք ուզում, որ Արամը գնար, այլ մեկ ուրիշի թեկնածությունն էինք ավելի նպատակահամար համարում: Իսկ երբ ասում ենք «Արա՞մը գնաց Երևան», ավելի շուտ պարզապես ճշտում ենք՝ Արամն էր, թե ուրիշ մեկը:
Իմ դիտարկումներով էսպես ա:pardon:

Հայկօ
05.08.2010, 19:09
Adam-ը ճիշտ ա ասում :):

Ariadna
05.08.2010, 19:42
Adam-ը ճիշտ ա ասում :):

Հա, ճիշտ ա, իրոք, հակառակ դեպքում մի տեսակ ախպարական ա ստավում :D Բայց դե գրավոր խոսքում ամեն դեպքում պետք ա ճիշտ տեղում դնել։

Hda
05.08.2010, 20:12
Հա, ճիշտ ա, իրոք, հակառակ դեպքում մի տեսակ ախպարական ա ստավում :D Բայց դե գրավոր խոսքում ամեն դեպքում պետք ա ճիշտ տեղում դնել։

Վռազ էրևում ա,որ լեզվաբան եք:Ականջ քորելու պատմությունն ա:Իմ առաջարկած տարբերակն,որ ամենաստույգ ու ոչ երկիմաստ է,ինչո՞վ դուրներդ չեկավ:

ախպարական-սա վրիպակ է ախպերակա՞ն

Հայկօ
05.08.2010, 20:29
Վռազ էրեվում ա,որ լեզվաբան եք:Ականջ քորելու պատմությունն ա:Իմ առաջարկած տարբերակն,որ ամենաստույգ ու ոչ երկիմաստ է,ինչո՞վ դուրներդ չեկավ:

ախպարական-սա վրիպակ է ախպերակա՞ն

Հրաչ ջան, քո ասածը ընդամենը հնարավոր տարբերակներից մեկն ա: Լեզուն շատ ավելի հարուստ ա, ու արտահայտչամիջոցների շատ ավելի լայն ընտրանի ա առաջարկում: Կոնկրետ հայերենն էդ առումով բավականին շահեկան դիրքում ա, որովհետև ճկուն շարադասություն ունի, ու բացի տրամաբանական շեշտից ու տարբեր լեզվական հնարքներից, հենց միայն շարադասությամբ հնարավոր ա ընդգծել նախադասության գրեթե ցանկացած անդամ: Քո ասածը էդ դեպքն ա: Օրինակ՝ հայերենում էսպիսի միտում կա. օժանդակ բայից / լծորդից առաջ դրված բառը իր վրա տրամաբանական շեշտ ա ստանում: «Արամը տուն ա մտնում (ոչ թե սրճարան)», «Արամն ա տուն մտնում (ոչ թե Վահիկը)», «Արամը տուն մտնում ա (ոչ թե հարբած ներս ա ընկնում :))): Հարցական նախադասության դեպքը մի քիչ ուրիշ ա. տրամաբանական շեշտը կրում ա էն բառը, որը արտասանվում ա հարցական հնչերանգով՝ անկախ իր դիրքից (չնայած բառի դիրքն էստեղ էլ իր դերն ունի, բայց շատ չեմ ուզում խորանալ): Նույն ֆրանսերենը, օրինակ, հիմնականում էդ ճկունությունը չունի, փոխարենը բազմատեսակ ուրիշ կառույցներ ու կաղապարներ են օգտագործվում (mise en relief / mise en emphase-ները ;)): C’est moi qui suis le plus intelligent ici; Moi, je suis le plus intelligent ici (կներեք անկեղծ օրինակի համար :D):

you
06.08.2010, 15:22
Ըստ ձեզ այս տարբերակներից որն է ճիշտ` եվրապատուհան - եվրոպատուհան, եվրոտեսիլ-եվրատեսիլ և նման այլ բառեր:

Ռուֆուս
06.08.2010, 15:24
Ըստ ձեզ այս տարբերակներից որն է ճիշտ` եվրապատուհան - եվրոպատուհան, եվրոտեսիլ-եվրատեսիլ և նման այլ բառեր:

միանշանակ «ա»-ովը: Հայերենում «ո» հոդակապ չկա :)

you
06.08.2010, 15:38
Ես էլ եմ ա-ի կողմնակից, բայց այդ դեպքում եվրոպա բառից վերցրած ենք լինում եվր-ը, որը իմ կարծիքով սխալ է, իսկ մյուս դեպքում ունենք եվրո վանկային հապավումը:

Tornado
06.08.2010, 15:59
Ըստ ձեզ այս տարբերակներից որն է ճիշտ` եվրապատուհան - եվրոպատուհան, եվրոտեսիլ-եվրատեսիլ և նման այլ բառեր:

«Եվրո» լսելիս գրում ենք «եվրա»: Օր.՝ եվրամիություն, եվրատեսիլ: «Ո» գրվում է միայն «եվրո»/դրամական միավոր/ բառի մեջ: Իսկ հիմա «եվրոպատուհանի» մասին: Էդ բառը առաջացել ա «եվրոպական պատուհան» բառակապակցությունից: Իրականում հայերենում «եվրոպատուհան» բառ չկա, եթե ուզում եք ասել մետաղապլաստե պատուհաններ, ուրեմն «եվրոպական պատուհան»: Իսկ եթե խոսքը մի պատուհանի մասին է, որը գտնվում է Եվրոպա աշխարհամասի վրա, կգրվի «ա» տառով:

Chuk
06.08.2010, 16:19
միանշանակ «ա»-ովը: Հայերենում «ո» հոդակապ չկա :)
Հայկ ջան, դրա համար նվազագույնը պետք ա «Եվր» արմատ ունենանք, որն ուրիշ բառերի հետ կապենք «ա» հոդակապով :)
Միանշակակ «ո»-ով է գրվում, ու «ո»-ն էլ այստեղ հոդակապ չի, որտև ինչպես ճիշտ նկատեցիր, հայերենում «ո» հոդակապ չկա:

Ձայնալար
06.08.2010, 17:19
Ես էլ եմ կարծում, որ ա-ն ա ճիշտ: Եվրո-ա-պատուհան դառնում ա Եվրապատուհան: Ասենք «իտալ» արմատ էլ չկա, բայց իտալահայ բառ կա:

Chuk
06.08.2010, 17:41
Ես էլ եմ կարծում, որ ա-ն ա ճիշտ: Եվրո-ա-պատուհան դառնում ա Եվրապատուհան: Ասենք «իտալ» արմատ էլ չկա, բայց իտալահայ բառ կա:

Ձայ ջան, դե ուրեմն մի հատ այ էս բառը հայերեն գրի.
Euro-Atlantic

Կարծելու հարց չի, «եվրո»-ն լայնորեն կիրառվում ա ոչ միայն հայերենում: Հենց վերևում գրածս ուղղակի չես կարող ձևափոխել Եվրաատլանտյան, պիտի գրես Եվրոատլանտյան, ճիշտ նույն ձևի, ոնց որ eurovision-ից առաջացած Եվրոտեսիլը, կամ մեր ստեղծած եվրոպատուհանը: Դուք ընդամենը խառնում, շփոթում եք (իմ կարծիքով) «էլեկտր» արմատի հետ՝ հիշելով, որ դրանով կազմված բառերը պետք ա գրվեն «ա»-ով: Սա էդ դեպքը չի:

հ.գ. Եթե լիներ «իտալո», ոչ թե «իտալ», օրինակդ համարժեք կլիներ:

Tornado
06.08.2010, 17:41
Միանշակակ «ո»-ով է գրվում, ու «ո»-ն էլ այստեղ հոդակապ չի, որտև ինչպես ճիշտ նկատեցիր, հայերենում «ո» հոդակապ չկա:

Մի րոպե, ճի՞շտ հասկացա, ուզում եք ասել Եվրոմիություն ու Եվրոտեսիլ ա գրվում, հա՞::o

Chuk
06.08.2010, 17:43
Մի րոպե, ճի՞շտ հասկացա, ուզում եք ասել Եվրոմիություն ու Եվրոտեսիլ ա գրվում, հա՞::o

Առանց տարակույսի, կարդա նաև վերի գրառումը:

Tornado
06.08.2010, 18:15
Առանց տարակույսի, կարդա նաև վերի գրառումը:

Գրվում է Եվրամիություն ու Եվրախորհուրդ: Ես էդպես գիտեմ ու վերջ:

Rammstein
06.08.2010, 18:22
Եվրո-ա-պատուհան դառնում ա Եվրապատուհան:

Չէ, Եվրո-ա-պատուհանը դառնում է Եվրոյապատուհան, բայց ոչ մի կերպ չի դառնում Եվրապատուհան::) Իսկ ավելի հեշտ չի՞ էդ հոդակապ-մոդակապը չավելացնել, որ հետո արմատի մեջից ապօրինաբար տառ հանելու կարիք չլինի: :))

Նույնն ա, ոնց որ «բարոյահոգեբանական»-ը դարձնենք «բարահոգեբանական»:

---------- Ավելացվել է՝ 19:22 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 19:19 ----------


Գրվում է Եվրամիություն ու Եվրախորհուրդ: Ես էդպես գիտեմ ու վերջ:

Ես էլ եմ լսել, որ պաշտոնապես տենց ա, բայց էդ միայն մի բան ա նշանակում` որ էդ կանոնը որոշողը էն նույն մակարդակի մարդ ա, ինչ-որ օտարալեզու դպրոցի մասին օրենք ընդունողները: Ու դա լրիվ բնական ա, որտեւ «եւրոտեսիլ», «եւրոմիություն» ու մյուս «եւրո****» բառերը նոր են ու հետեւաբար դրանց գրելաձեւն էլ հիմա ա կանոնակարգվում:

Դեռ եթե մի քիչ էլ խորանանք, հավանաբար էդ «եւրատեսիլ»-ները ռուսաբանություն են, որովհետեւ ռուսերենում ա, որ չնայած «o»-ով են գրում, բայց արտասանում են «յեվռավիձինիե»:

Chuk
06.08.2010, 18:24
Գրվում է Եվրամիություն ու Եվրախորհուրդ: Ես էդպես գիտեմ ու վերջ:

Դու էդպես գիտես ու վերջը հաշիվ չի: Որոշում կա՞:
Ես օրինակ փնտրեցի, որոշում կարծես թե չկա: Իսկ տրամաբանությունը հակառակն ա ասում, լրիվ հակառակը: Պաշտոնական բազում փաստաթղթերում էլ «ո»-ով տարբերակները կան:

Tornado
06.08.2010, 18:29
Չէ, Եվրո-ա-պատուհանը դառնում է Եվրոյապատուհան, բայց ոչ մի կերպ չի դառնում Եվրապատուհան::) Իսկ ավելի հեշտ չի՞ էդ հոդակապ-մոդակապը չավելացնել, որ հետո արմատի մեջից ապօրինաբար տառ հանելու կարիք չլինի: :))

Նույնն ա, ոնց որ «բարոյահոգեբանական»-ը դարձնենք «բարահոգեբանական»:

---------- Ավելացվել է՝ 19:22 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 19:19 ----------



Ես էլ եմ լսել, որ պաշտոնապես տենց ա, բայց էդ միայն մի բան ա նշանակում` որ էդ կանոնը որոշողը էն նույն մակարդակի մարդ ա, ինչ-որ օտարալեզու դպրոցի մասին օրենք ընդունողները: Ու դա լրիվ բնական ա, որտեւ «եւրոտեսիլ», «եւրոմիություն» ու մյուս «եւրո****» բառերը նոր են ու հետեւաբար դրանց գրելաձեւն էլ հիմա ա կանոնակարգվում:

Հարգելի՛ Rammstein: Մենք էստեղ քննարկում ենք հարցեր՝ վերաբերող հայոց լեզվին: Եթե էդքան բանիմաց եք, ինչու՞ ինքներդ օրենք ընդունողի կարգավիճակում չեք: Ես նման բաներ չեմ սիրում: Կանոնը ընդունված է, բարի եղեք հետևեք:

Chuk
06.08.2010, 18:30
հ.գ. Վատն էն ա, որ իսկապես հստակ կանոնակարգում, որոշում չկա: Ու երկու կողմն էլ կարող են իրենց տեսակետի օգտին որոշակի փաստարկներ բերել: Իրականում իմ «միանշանակ» բառն օգտագործելը կապված էր Ռուֆուսի նույն բառն օգտագործելու հետ, որովհետև էստեղ միանշանակի մասին խոսել ուղղակի չի կարելի, չկա կանոնակարգում:

---------- Ավելացվել է՝ 19:30 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 19:29 ----------


Հարգելի՛ Ռամշտեյն: Մենք էստեղ քննարկում ենք հարցեր՝ վերաբերող հայոց լեզվին: Եթե էդքան բանիմաց եք, ինչու՞ ինքներդ օրենք ընդունողի կարդավիճակում չեք: Ես նման բաներ չեմ սիրում: Կանոնը ընդունված է, բարի եղեք հետևեք:

Ցույց տվեք, խնդրեմ, կանոնը:
Ե՞րբ է ընդունվել, որտե՞ղ, ու՞մ կողմից:

Skeptic
06.08.2010, 18:33
Դու էդպես գիտես ու վերջը հաշիվ չի: Որոշում կա՞:
Ես օրինակ փնտրեցի, որոշում կարծես թե չկա: Իսկ տրամաբանությունը հակառակն ա ասում, լրիվ հակառակը: Պաշտոնական բազում փաստաթղթերում էլ «ո»-ով տարբերակները կան:

Չուկ ջան, ոնց որ Ռամշտայնը նշեց, պաշտոնապես «ա»-ով տարբերակն ա ճիշտ համարվում /ընդունելության քննություններիցս առաջ համապատասխան ինստրուկտաժի հիշողություններիցս ա/, բայց տրամաբանության առումով համամիտ եմ: :)

Tornado
06.08.2010, 18:34
Դու էդպես գիտես ու վերջը հաշիվ չի: Որոշում կա՞:
Ես օրինակ փնտրեցի, որոշում կարծես թե չկա: Իսկ տրամաբանությունը հակառակն ա ասում, լրիվ հակառակը: Պաշտոնական բազում փաստաթղթերում էլ «ո»-ով տարբերակները կան:

Ես էլ փորփրեցի մոտիս նյութերը ու գտա միայն Լ. Միրզոյանի "Գրպանի ուղղագրական բառարանում" գրված սույն նախադասությունը. «Մտապահել՝ Եվրամիություն, Եվրախորհուրդ բառերում հնչող եվրո-ն գրվում է եվրա, իսկ եվրոն (դրամ)՝ եվրո»


Դու էդպես գիտես ու վերջը հաշիվ չի:
Այսի՞նքն:

Chuk
06.08.2010, 18:39
Ես էլ փորփրեցի մոտիս նյութերը ու գտա միայն Լ. Միրզոյանի "Գրպանի ուղղագրական բառարանում" գրված սույն նախադասությունը. «Մտապահել՝ Եվրամիություն, Եվրախորհուրդ բառերում հնչող եվրո-ն գրվում է եվրա, իսկ եվրոն (դրամ)՝ եվրո»


Այսի՞նքն:
Այսինքն բերածդ աղբյուրը արդեն որոշակի հիմք է, իսկ ուղղակի ասելը, որ ես էդպես գիտեմ, հաշիվ չի:
Անշուշտ չեմ կարծում, որ Լ. Միրզոյանը հենց այնպես նման բան կգրեր, այսուհանդերձ որոշում որպես այդպիսին գոյություն չունի: Կարծում եմ, որ դեռ ժամանակ կանցնի, մինչև էս հարցը կկանոնակարգվի:

Skeptic
06.08.2010, 18:55
Մի քիչ փորփրելուց հետո սեփական սուբյեկտիվ վարկածս ձեւավորվեց.
«Եվրոպա» բառի ստուգաբանությունը հայտնի չի, բայց հնարավոր տարբերակներից մեկն էն ա, որ առաջացել ա հին հունարեն «եվր-»՝ լայն, ու «օպ-», «օպտ-»՝ աչք, արմատներից: Լայն-ը նախահնդեվրոպական կրոնում եղել ա Երկրի ածականներից մեկը /աղբյուր՝ Վիքիփեդիա/ (http://en.wikipedia.org/wiki/Europe#Etymology):
Իմ կարծիքով, շատ հնարավոր ա, որ էստեղ ա թաղված շան գլուխը: :pardon

Tornado
06.08.2010, 18:56
Այսինքն բերածդ աղբյուրը արդեն որոշակի հիմք է, իսկ ուղղակի ասելը, որ ես էդպես գիտեմ, հաշիվ չի:
Անշուշտ չեմ կարծում, որ Լ. Միրզոյանը հենց այնպես նման բան կգրեր, այսուհանդերձ որոշում որպես այդպիսին գոյություն չունի: Կարծում եմ, որ դեռ ժամանակ կանցնի, մինչև էս հարցը կկանոնակարգվի:


Այսինքն բերածդ աղբյուրը արդեն որոշակի հիմք է, իսկ ուղղակի ասելը, որ ես էդպես գիտեմ, հաշիվ չի:

Կարծեմ դուք էլ ոչ մի աղբյուր չէիք ներկայացրել:




այսուհանդերձ որոշում որպես այդպիսին գոյություն չունի:
Իսկ ի՞նչ գիտեք, որ գոյություն չունի: Մոտակա ժամանակներում կփնտրեմ, ու երբ գտնեմ, անպայման կներկայացնեմ:

Էս էլ աղբյուրը. http://img829.imageshack.us/img829/6751/dsc00014fi.jpg (http://img829.imageshack.us/i/dsc00014fi.jpg/)

Uploaded with ImageShack.us (http://imageshack.us)

Chuk
06.08.2010, 19:11
Կարծեմ դուք էլ ոչ մի աղբյուր չէիք ներկայացրել:




Իսկ ի՞նչ գիտեք, որ գոյություն չունի: Մոտակա ժամանակներում կփնտրեմ, ու երբ գտնեմ, անպայման կներկայացնեմ:
Քանի որ հենց նոր փնտրում էի լեզվի տեսչության որոշումների մեջ, ու մեր շատ սիրելի տեսչությունն առնվազն մինչ 2006 թ.-ականն այդ հարցին կարծես թե չի անդրադարձել :)
Իսկ ես ապավինում էի ոչ թե աղբյուրին, այլ բառի կազմությանը:
Այսպես, ունենք նման բառեր Euro-atlantic, Euro-integration և այլն (ուշադրություն դարձրեք գծիկներին), ինչը նշանակում է, որ կա այդ Euro արմատը (կամ ներկայումս իբրև արմատ կիրառվում է):
Ի դեպ «Եվր»-ի կողմնակիցները կարող էին բերել մի շատ ավելի համոզիչ օրինակ, անհամբեր սպասում էի, էն էլ չեղավ. խոսքս «Եվրասիա»-ի մասին է:

---------- Ավելացվել է՝ 20:11 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 20:03 ----------


Էս էլ աղբյուրը.
Ըստ նկարի այդ գրպանի բառարանում չկա որևէ հիմնավորում, ինչը տվյալ դեպքում խիստ ցանկալի կլիներ:
Քանի որ ես այդ բառարանից չունեմ, խնդրում եմ ինձ ասել, թե դրա առաջին էջում կա՞ որևէ նշում, օրինակ որ երաշխավորված է Լեզվի պետական տեսչության կամ ԿԳՆ-ի կողմից: Նման երաշխավորվածության առկայությունը ցույց կտա առնվազն մի բառ, որ անկախ ճիշտ կամ սխալ լինելուց քննության ժամանակ կարելի է գրել (:))) ու ասել, որ այսինչ տեղում այդպես էր գրված: Եթե չկա, ապա, սա մեղմ ասած հիմք չէ ոչ մի տեղ:

Skeptic
06.08.2010, 19:13
Ի դեպ «Եվր»-ի կողմնակիցները կարող էին բերել մի շատ ավելի համոզիչ օրինակ, անհամբեր սպասում էի, էն էլ չեղավ. խոսքս «Եվրասիա»-ի մասին է:
Նախօրոք ասեմ՝ ես էդ ցուցակում չկամ, ուղղակի «եվրաթյուրիմացության» ակունքներն էի փորձում գտնել: :))
Համ էլ, Վիքիփեդիայի համաձայն /գիտեմ, որ լավագույն աղբյուրը չի/, «Եվրասիա» տերմինն առաջին անգամ կիրառող մարդը լեզվաբան չի եղել: /1 (http://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%95%D0%B2%D1%80%D0%B0%D0%B7%D0%B8%D1%8F#.D0.9F.D1.80.D0.BE.D0.B8.D1.81.D1.85.D0.BE.D0.B6.D0.B4.D0.B5.D0.BD.D0.B8.D0.B5_.D0.BD.D0.B0.D0.B7 .D0.B2.D0.B0.D0.BD.D0.B8.D1.8F), 2 (http://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%97%D1%8E%D1%81%D1%81,_%D0%AD%D0%B4%D1%83%D0%B0%D1%80%D0%B4)/ :pardon

Rammstein
06.08.2010, 19:36
Հարգելի՛ Rammstein: Մենք էստեղ քննարկում ենք հարցեր՝ վերաբերող հայոց լեզվին:

:o
Հարգելի Tornado, խորապես շնորհակալ եմ լուսավորելու համար:


Եթե էդքան բանիմաց եք, ինչու՞ ինքներդ օրենք ընդունողի կարգավիճակում չեք:

Քանզի բանիմացությանս մակարդակը դեռ այնպիսի վերելքների չի հասել, որ ընկալեմ օտարալեզու դպրոցների անհրաժեշտությունը հայ հասարակության համար: Երբ բոլոր չակռաներս բացվեն ու այս ամենն ընկալեմ, գուցե ջիպ կգնեմ, փորիս մեջ ճարպի մի ստվար շերտ կլցոնեմ ու կհամալրեմ օրենք ընդունողների շարքը:


Ես նման բաներ չեմ սիրում:

Ի՞նչ չեք սիրում:


Կանոնը ընդունված է, բարի եղեք հետևեք:

Լեզուն նախ եւ առաջ պիտի ենթարկվի որոշակի տրամաբանության: Բնականաբար` կանոններն էլ պետք է ենթարկվեն տրամաբանության:
Կանոններին հետեւելը` չգիտեմ, բայց որ կպայքարեմ անտրամաբանական կանոնների դեմ, դա հաստատ:

Tornado
06.08.2010, 19:58
:o
Հարգելի Tornado, խորապես շնորհակալ եմ լուսավորելու համար:

Հեգնանքն այստեղ ամենևին տեղին չէ, դուք ինքներդ թեմայից շեղվում էիք: Նորից լուսավորեմ. օտարալզու դպրոցների հարցը քննարկելու համար առանձին թեմա կա:


Ի՞նչ չեք սիրում:

Եթե խիստ անհրաժեշտ է, ասացեք, կարող եմ մինչև վերջին խազը մանրամասնել:

Rammstein
06.08.2010, 20:11
Հեգնանքն այստեղ ամենևին տեղին չէ, դուք ինքներդ թեմայից շեղվում էիք: Նորից լուսավորեմ. օտարալզու դպրոցների հարցը քննարկելու համար առանձին թեմա կա:

Եթե Դուք չեք ընկալել ասածս, դեռ չի նշանակում, որ թեմայից շեղվել եմ: Ոչ մեկ չի քննարկել օտարալեզու դպրոցների հարցը այս թեմայում, ես միայն պարզաբանել եմ, թե որտեղից կարող են ի հայտ գալ անհեթեթ կանոնները լեզվի մեջ: Օտարալեզու դպրոցը միայն օրինակ էր, էլի կան օրինակներ, բայց այս մեկը առավել ցայտուն էր:

Tornado
06.08.2010, 22:32
Եթե Դուք չեք ընկալել ասածս, դեռ չի նշանակում, որ թեմայից շեղվել եմ: Ոչ մեկ չի քննարկել օտարալեզու դպրոցների հարցը այս թեմայում, ես միայն պարզաբանել եմ, թե որտեղից կարող են ի հայտ գալ անհեթեթ կանոնները լեզվի մեջ: Օտարալեզու դպրոցը միայն օրինակ էր, էլի կան օրինակներ, բայց այս մեկը առավել ցայտուն էր:

Ես ամեն ինչ շատ լավ ընկալել եմ, ու շատ լավ հասկանում եմ ինչը ինչ է նշանակում, դրա մասին ուրիշների կարծիքները ինձ ամենևին հետաքրքիր չի: Չմոռանալով, թե ինչի համար եմ էս թեմայում, ասեմ, որ մնում եմ իմ կարծիքին: Եթե բավարար ապացույցներով ինձ հակառակը կապացուցեք, շատ ուրախ ու երախտապարտ կլինեմ: Նաև նշեմ, որ «Մեր լեզուն, մեր խոսքը» հաղորդաշարի թողարկումներից մեկում ՀՀ ԳԱԱ թղթակից անդամ, ԲԳ դոկտոր, պրոֆեսոր Արտեմ Սարգսյանը նամակ էր ստացել մեր քննարկվելիք հարցի շուրջ, ու տվեց այն պատասխանը, ինչը ես եմ պնդում: Մինչ այդ ես էլ էի ձեզ նման մտածում: Ու հուսով եմ, որ էդքանը հերիք է, կարծիքս չփոխելու համար: Իսկ նրանց, ովքեր առոչինչ են համարում նախկին բերածս փաստը, ապա ասեմ, որ այդ բառարանի հեղինակը ՀՀ ԿԱ լեզվի պետական տեսչության նախկին պետ Լ. Միրզոյանն էր:

---------- Ավելացվել է՝ 23:32 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 23:30 ----------


Ըստ նկարի այդ գրպանի բառարանում չկա որևէ հիմնավորում, ինչը տվյալ դեպքում խիստ ցանկալի կլիներ:
Քանի որ ես այդ բառարանից չունեմ, խնդրում եմ ինձ ասել, թե դրա առաջին էջում կա՞ որևէ նշում, օրինակ որ երաշխավորված է Լեզվի պետական տեսչության կամ ԿԳՆ-ի կողմից: Նման երաշխավորվածության առկայությունը ցույց կտա առնվազն մի բառ, որ անկախ ճիշտ կամ սխալ լինելուց քննության ժամանակ կարելի է գրել (:))) ու ասել, որ այսինչ տեղում այդպես էր գրված: Եթե չկա, ապա, սա մեղմ ասած հիմք չէ ոչ մի տեղ:

Ասեմ, որ քիչ առաջ մի լեզվաբանից ճշտեցի, որ Եվրամիություն, Եվրատեսիլ բառերի արմատը «եվրն» է, իսկ «ա»-ն` հոդակապն է:

Chuk
06.08.2010, 22:43
Ասեմ, որ քիչ առաջ մի լեզվաբանից ճշտեցի, որ Եվրամիություն, Եվրատեսիլ բառերի արմատը «եվրն» է, իսկ «ա»-ն` հոդակապն է:
Խնդրեմ աղբյուր, հիմնավորում, այդ արմատի ցուցադրում ու սիրով կընդունեմ սխալս: Իսկ այս պահին իմ ունեցած և քո ու այլոց տված տվյալները ցույց չեն տալիս նման արմատի գոյությունը: Տարբեր լեզվաբաններ տարբեր կարծիքներ կարող են ունենալ, այդ կարծիքները վերջին հաշվով մեր կարծիքներից ավելի շահեկան վիճակում չեն: Խնդրեմ քո հարցրած լեզվաբանին ցույց տուր Euro-Atlantic և Euro-integration բառերը ու հարցրու, թե սրանցում ո՞րն է արմատը ու ո՞րն է դրանց հայերեն համարժեքը:

Tornado
06.08.2010, 23:02
Խնդրեմ աղբյուր, հիմնավորում, այդ արմատի ցուցադրում ու սիրով կընդունեմ սխալս: Իսկ այս պահին իմ ունեցած և քո ու այլոց տված տվյալները ցույց չեն տալիս նման արմատի գոյությունը: Տարբեր լեզվաբաններ տարբեր կարծիքներ կարող են ունենալ, այդ կարծիքները վերջին հաշվով մեր կարծիքներից ավելի շահեկան վիճակում չեն: Խնդրեմ քո հարցրած լեզվաբանին ցույց տուր Euro-Atlantic և Euro-integration բառերը ու հարցրու, թե սրանցում ո՞րն է արմատը ու ո՞րն է դրանց հայերեն համարժեքը:

Եկե՛ք հայերեն ու անգլերեն լեզուները իրար չխառնենք: Նրանցում արմատները կարող են լրիվ տարբեր լինել:

Rammstein
06.08.2010, 23:03
Ես ամեն ինչ շատ լավ ընկալել եմ, ու շատ լավ հասկանում եմ ինչը ինչ է նշանակում, դրա մասին ուրիշների կարծիքները ինձ ամենևին հետաքրքիր չի: Չմոռանալով, թե ինչի համար եմ էս թեմայում, ասեմ, որ մնում եմ իմ կարծիքին: Եթե բավարար ապացույցներով ինձ հակառակը կապացուցեք, շատ ուրախ ու երախտապարտ կլինեմ: Նաև նշեմ, որ «Մեր լեզուն, մեր խոսքը» հաղորդաշարի թողարկումներից մեկում ՀՀ ԳԱԱ թղթակից անդամ, ԲԳ դոկտոր, պրոֆեսոր Արտեմ Սարգսյանը նամակ էր ստացել մեր քննարկվելիք հարցի շուրջ, ու տվեց այն պատասխանը, ինչը ես եմ պնդում: Մինչ այդ ես էլ էի ձեզ նման մտածում: Ու հուսով եմ, որ էդքանը հերիք է, կարծիքս չփոխելու համար: Իսկ նրանց, ովքեր առոչինչ են համարում նախկին բերածս փաստը, ապա ասեմ, որ այդ բառարանի հեղինակը ՀՀ ԿԱ լեզվի պետական տեսչության նախկին պետ Լ. Միրզոյանն էր:

Ոչ մեկին ոչինչ ապացուցելու կարիք չունեմ: Նաեւ ասեմ, որ ինձ բնավ չի հետաքրքրում, թե այսպես կամ այնպես ասողը ինչ կոչում ունի: Այսօրվա ԳԱԱ-ի վիճակը ինձ բավական լավ է ծանոթ:
Իսկ որպես փաստարկ կբերեմ այն, որ ինձ հայտնի բոլոր լեզուներում հանդիպում է «եվրո» արմատը (օրինակ` Евросоюз), այդ դեպքում ի՞նչ իրավունքով կարող է հայերենում կիրառվել «եւր» արմատը, չէ՞ որ դա անուն է, ի՞նչ իրավունք ունենք կրճատելու:

Հ.Գ. Մեկ էլ խնդրում եմ իմ հետ հոգնակիով չխոսել: :) Ցանկալի ա «դու»-ով, կա՛մ էլ, եթե «Դուք»-ով, ապա սովորաբար մեծատառով են գրում ;) (չգիտեմ` կանոն կա՞, թե՞ չէ :P):

Chuk
06.08.2010, 23:05
Ու հուսով եմ, որ էդքանը հերիք է, կարծիքս չփոխելու համար: Իսկ նրանց, ովքեր առոչինչ են համարում նախկին բերածս փաստը, ապա ասեմ, որ այդ բառարանի հեղինակը ՀՀ ԿԱ լեզվի պետական տեսչության նախկին պետ Լ. Միրզոյանն էր:
Դու քո կարծիքը փոխելու պատճառ չունես: Ոչ մեկը չի ասում փոխիր:
Բայց հասկանանք մի պարզ բան, որ վիճելի հարցերում ոչ մի լեզվաբանի խոսքը վերջնական չի կարող լինել: Նման վեճերը հարթելու միայն մի տարբերակ կա՝ համապատասխան որոշման ընդունումը, անկախ նրանից, թե որ տեսակետի օգտին դա կլինի:

Ես հենց այսօր կարող եմ գտնել տարբեր լեզվաբաններ, հայտնի ու անհայտ, որոնց մի մասը այս տեսակետը կհնչեցնի, մյուսը՝ մյուս: Ոչ մի դժվարություն:

Հասկանանք նաև, որ որևէ հրատարակված գիրք հստակ չափանիշ չի. այ եթե երաշխավորված է որևէ գերատեսչության կողմից, կարելի է կիրառել որպես քո գրած տարբերակի հիմնավորում, հակառակ դեպքում այդ գիրքը ընդամենը հանդիսանում է այդ գիրքը ստեղծողի տեսակետը՝ ճիշտ կամ սխալ:

Ոչ Արտեմ Սարգսյանի, ոչ Լավրենտի Միրզոյանի տեսակետները, անկախ իրենց մասնագիտական համբավից ու ունեցած գիտելիքներից, նման վիճահարույց հարցերում չեն կարող հիմք հանդիսանալ, միայն որպես ուղեցույց, կողմնորոշվելուն օգնող «գործիք»:

---------- Ավելացվել է՝ 00:05 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 00:04 ----------


Եկե՛ք հայերեն ու անգլերեն լեզուները իրար չխառնենք: Նրանցում արմատները կարող են լրիվ տարբեր լինել:

Այդ դեպքում խնդրում եմ, ցույց տուր որևէ հավաստի հայկական աղբյուրից այդ արմատի գոյությունը:

Tornado
06.08.2010, 23:12
Հ.Գ. Մեկ էլ խնդրում եմ իմ հետ հոգնակիով չխոսել: :) Ցանկալի ա «դու»-ով, կա՛մ էլ, եթե «Դուք»-ով, ապա սովորաբար մեծատառով են գրում ;) (չգիտեմ` կանոն կա՞, թե՞ չէ :P):

Նախ ասեմ, որ շատ լավ տեղյակ եմ «դուք» դերանունը երբ ոնց է գրվում, ոչ մեկի սովորեցնելը ինձ հարկավոր չի: Հետո էլ չգիտեմ ինչու է քեզ մոտ թյուր կարծիք առաջացել, որ քեզ էի դիմում, եթե գրել եմ փոքրատառով, ուրեմն կամ վրիպակ է եղել, կամ միայն քեզ չէր վերաբերում:

Ուլուանա
07.08.2010, 00:40
Հըմ... Նոր նայեցի Դավիթ Գյուրջինյանի 2008 թվին լույս տեսած «Միասին, անջատ կամ գծիկով գրվող բառեր» բառարան–տեղեկատուում, բառերի մի մասը եվրա–ով է գրված, մյուս մասը՝ եվրո–ով, որոշ բառերի դեպքում էլ երկու ձևն էլ ճիշտ է համարվում :esim.

եվրոատլանտյան
եվրոբյուջե
եվրոլիգա
եվրոլուսամուտ
եվրոլուսավորում
եվրոկառույց//եվրակառույց
եվրահամայնք
եվրահանձնաժողով
եվրանորոգում//եվրոնորոգում
եվրոշինանյութ
եվրոպատուհան
եվրոսպասարկում
եվրովերանորոգում
եվրոֆուտբոլ

Ճիշտն ասած՝ տարբերակման տրամաբանությունը չեմ հասկանում... Ըստ երևույթին, պարզապես որոշվել է էդպես ու վերջ։ Դե, էդպես հաճախ է լինում լեզվում, ինչպես գիտենք... :think

Ես ինքս ի սկզբանե «եվրո»–ի կողմնակից եմ եղել, բայց հետո լսել էի, որ «եվրա»–ն է ճիշտ համարվում, ու արդեն էդ ձևն էլ օգտագործում էի մինչև հիմա... Բայց բանից պարզվում է՝ երկուսն էլ ճիշտ են՝ կոնկրետ բառերի դեպքում :8։

Chuk
07.08.2010, 00:46
Հըմ... Նոր նայեցի Դավիթ Գյուրջինյանի 2008 թվին լույս տեսած «Միասին, անջատ կամ գծիկով գրվող բառեր» բառարան–տեղեկատուում, բառերի մի մասը եվրա–ով է գրված, մյուս մասը՝ եվրո–ով, որոշ բառերի դեպքում էլ երկու ձևն էլ ճիշտ է համարվում :esim.

եվրոատլանտյան
եվրոբյուջե
եվրոլիգա
եվրոլուսամուտ
եվրոլուսավորում
եվրոկառույց//եվրակառույց
եվրահամայնք
եվրահանձնաժողով
եվրանորոգում//եվրոնորոգում
եվրոշինանյութ
եվրոպատուհան
եվրոսպասարկում
եվրովերանորոգում
եվրոֆուտբոլ

Ճիշտն ասած՝ տարբերակման տրամաբանությունը չեմ հասկանում... Ըստ երևույթին, պարզապես որոշվել է էդպես ու վերջ։ Դե, էդպես հաճախ է լինում լեզվում, ինչպես գիտենք... :think

Ես ինքս ի սկզբանե «եվրո»–ի կողմնակից եմ եղել, բայց հետո լսել էի, որ «եվրա»–ն է ճիշտ համարվում, ու արդեն էդ ձևն էլ օգտագործում էի մինչև հիմա... Բայց բանից պարզվում է՝ երկուսն էլ ճիշտ են՝ կոնկրետ բառերի դեպքում :8։
Ինձ էլ էսօր մի լեզվաբան ասեց, որ բառերի մի մասը մի կերպ է գրվում, կեսը՝ մյուս, ինչն արդեն իսկ նշանակում է քաոս: Նշանակում է, որ հստակ կանոնակարգում չի մտցվել, ամեն մի բառը առաջին անգամ երևի ոնց գրել են, տենց էլ տարածվել ա: Ու կարծում եմ, որ իսկապես անհրաժեշտ ա, որ էս հարցով հստակ որոշում կայացվի, ընդ որում ոչ էս տարբերակով, որ մի բառը սենց, մյուսը նենց: Չպետք ա վիճակ ստեղծել, որ մարդը ստիպված լինի բացառություն բառեր անգիր անել, պետք ա կարողանալ կանոնակարգել ու հստակ ոճ սահմանել:

Rammstein
07.08.2010, 01:08
եվրանորոգում//եվրոնորոգում
Էս մեկը բացեց… :))
Երեւի «վերանորոգում» բառն են վերցրել, «ե»-ն տարել են բառասկիզբ դառել ա եվրանորոգում: :D

աշոտ24
12.08.2010, 11:17
Մի հարց ունեմ`
Որն ա տարբերությունն ու գործածությունն "-իս" մի բայից հետո?
Օրինակ`
Ինչ ա նշանակում "հանդիպելիս" կամ "սպասելիս" մի նախադասության մեջ? Ինչպես դա տարբերում ա նորմալ բայից?

Ինչպես կարող եմ օգտագորցել "-իս"?

մերսի

My World My Space
12.08.2010, 12:14
Ժող օգնեք, խառնվել եմ իրար....
ո՞րն ա ճիշտ Մարդիք թե՞ մարդիկ

Շինարար
12.08.2010, 12:15
Ժող օգնեք, խառնվել եմ իրար....
ո՞րն ա ճիշտ Մարդիք թե՞ մարդիկ

մարդիկ:) մարդկանց, այստեղ հոգնակիակերտ -ք- մասնիկը չի, պարզապես անկանոն հոգնակի ա:

Rammstein
12.08.2010, 12:43
Մի հարց ունեմ`
Որն ա տարբերությունն ու գործածությունն "-իս" մի բայից հետո?
Օրինակ`
Ինչ ա նշանակում "հանդիպելիս" կամ "սպասելիս" մի նախադասության մեջ? Ինչպես դա տարբերում ա նորմալ բայից?

Ինչպես կարող եմ օգտագորցել "-իս"?

մերսի
Մասնագիտական տերմիններից զերծ կմնամ, բաց փորձեմ բացատրել: :oy

«Բայ+իս» = «այդ բայի գործողությունը կատարվելու ընթացքում»:
Օրինակ.
երգելիս=երգելու ընթացքում
Ասենք` սենց. «Նա երգելիս աչքերը փակում է:» <=> «Երբ նա երգում է աչքերը փակում է:»

Այլ օրինակ.
«Նրան տեսնելիս մազերս բիզ-բիզ էին կանգնում:» <=> «Երբ նրան տեսնում էի, մազերս բիզ-բիզ էին կանգնում:»

աշոտ24
14.08.2010, 10:32
Շնորհակալություն Rammstein ջան, դա շատ օգտակար էր

Ես ունեմ այլ հարց

Ես չգիտեմ թե ինչպես ասել "used to" անգլերենի արտահայտությունը հայերենում
Օրինակ`
I used to sing (անգլերենում)
Ինչպես կարող եմ ասել էդ նախադասությունը հայերենում?

Շինարար
14.08.2010, 14:32
Այս գրառումը գտնվում է «Զվարճալի» բաժնի « «Նայիրի», բառարան, զվարճանքի աղբյուր» թեմայում (http://www.akumb.am/showpost.php?p=1849605&postcount=5), եւ նրան այս պահի դրությամբ 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել: Չգիտեմ, թե հատկապես ինչն է այդտեղ զվարճալի, ուղղակի` որպեսզի գրառումը թյուրիմացություն չառաջացնի, տեղեկացնեմ, որ «Փնտռել» ձեւը սխալ չէ: Գրաբարում եւ արեւմտահայերենում հենց այդ ձեւն է օգտագործվել/օգտագործվում: :)

Այն կարելի է գտնել «Նոր Բառագիրք Հայկազեան Լեզուի»-ի երկրորդ հատորում, որպես «Փնդռել կամ Փնտռել»:

Ռամշտեյն, համոզվա՞ծ ես, որ գրաբարում հանդիպում ա «փնտռել» բայը, որովհետև որքան ես գիտեմ, գրաբարում «փնտրել»-ի փոխարեն օգտագործվել է «խնդրել» բայը: Համենայն դեպս, ինձ որևէ գրաբարյան տեքստում «փնտրել» բայը չի հանդիպել: Քանի որ չեմ կարող պարծենալ գրաբարով մեծաքանակ տեքստերի կարդացածությամբ, խնդրում եմ, որևէ գրաբարով որևէ հատված մեջբերեք, որում օգտագործվում է «փնտրել» կամ «փնտռել» բայը: Շնորհակալություն:)

Ռուֆուս
14.08.2010, 16:10
Շնորհակալություն Rammstein ջան, դա շատ օգտակար էր

Ես ունեմ այլ հարց

Ես չգիտեմ թե ինչպես ասել "used to" անգլերենի արտահայտությունը հայերենում
Օրինակ`
I used to sing (անգլերենում)
Ինչպես կարող եմ ասել էդ նախադասությունը հայերենում?

used to-ն ցույց է տալիս գործողություն, որը նախկինում արվել է, սակայն հիմա չի արվում: Այդ նախադասությունը կարելի է թարգմանել.

Ես առաջ երգում էի:
Ես երգում էի:
Ես նախկինում երգում էի: (կախված կոնտեքստից)

Rammstein
14.08.2010, 16:18
Ռամշտեյն, համոզվա՞ծ ես, որ գրաբարում հանդիպում ա «փնտռել» բայը, որովհետև որքան ես գիտեմ, գրաբարում «փնտրել»-ի փոխարեն օգտագործվել է «խնդրել» բայը: Համենայն դեպս, ինձ որևէ գրաբարյան տեքստում «փնտրել» բայը չի հանդիպել: Քանի որ չեմ կարող պարծենալ գրաբարով մեծաքանակ տեքստերի կարդացածությամբ, խնդրում եմ, որևէ գրաբարով որևէ հատված մեջբերեք, որում օգտագործվում է «փնտրել» կամ «փնտռել» բայը: Շնորհակալություն:)

Հա, ճիշտ է, փրնտրելուն գրաբարում խնդրել են ասում: Բայց արեւմտահայերենում արդեն կա ու գրվում է «ռ»-ով: Նույնը դասական ուղղագրությամբ:

Աճառյանն այս կապակցությամբ ասում է հետեւյալը.

ՓՆՏՌԵԼ կամ ՓՆԴՌԵԼ «պահանջել» Գէ. ես. (մի ձեռագրի լուսանցքի վրայ այսպէս է գրուած` իբր բացատրութիւն բնագրի պահանջել բառի). «որոնել» Վստկ. 214 (Փնդռեա՛ զբերանն և զլեզուն` թէ ուռեց կենայ…). «հարցուփորձել» Սմբ. դատ. էջ 5, 79. որից իրաւունք փնտռել «իրաւունք բանեցնել» Անսիզք 13 (մհյ. դատաստանական մի դարձուած է, իբր ֆր. faire valoir ses droits). փնդռողութիւն «հարցաքննութիւն» Սմբ. դատ. էջ 5, 79. գործածական է արևմտեան գրականում «որոնել» իմաստով (գրւում է փնտռել), երբեմն միայն արևելեան գրականում փնդռել ձևով:

Ծագում է նախաւոր պտռել ձևից. որի վրայ տե՛ս պտիռ: Սրա համեմատ Ղարաբաղի բարբառը` որ ունի պտռել ձևը, չգիտէ փնտռել:

StrangeLittleGirl
16.08.2010, 17:49
Ժող, simurg-ը փյունի՞կն ա, թե՞ էլի տենց թռչուն կա:

CactuSoul
16.08.2010, 18:56
Ժող, simurg-ը փյունի՞կն ա, թե՞ էլի տենց թռչուն կա:

Բյուր, ճիշտն ասած լրիվ չկարդացի, բայց էստեղ (http://en.wikipedia.org/wiki/Simurg) մի էսպիսի հատված կար՝

In Azeri folklore

Simurgh also goes by the name of Zumrud (emerald).
ու մի թեթև պատմվում է հեքիաթ ինչ-որ Մալիք Մամմադի մասին, որը շա՜տ նման էր հայկական ժողովրդական հեքիաթներին, որ կարդում էի փոքր ժամանակ: Դրանից ենթադրեցի, որ խոսքը մեր Հազարան Բլբուլի մասին կլինի:pardon:

StrangeLittleGirl
16.08.2010, 19:11
Բյուր, ճիշտն ասած լրիվ չկարդացի, բայց էստեղ (http://en.wikipedia.org/wiki/Simurg) մի էսպիսի հատված կար՝

ու մի թեթև պատմվում է հեքիաթ ինչ-որ Մալիք Մամմադի մասին, որը շա՜տ նման էր հայկական ժողովրդական հեքիաթներին, որ կարդում էի փոքր ժամանակ: Դրանից ենթադրեցի, որ խոսքը մեր Հազարան Բլբուլի մասին կլինի:pardon:

Ինձ հաստատ ա պետք: Ես էլ զանազան տեղեր կարդացի, փյունիկին հիշեցրեց:

Ուլուանա
16.08.2010, 19:15
Ինձ հաստատ ա պետք: Ես էլ զանազան տեղեր կարդացի, փյունիկին հիշեցրեց:
Որոշակի ընդհանրություններ կան, բայց նույնը չի ամեն դեպքում։ Նոր ես էլ Վիքիփեդիայում էի նայում, էդ հատվածը մեջբերեմ.

Simurgh (Persian: سیمرغ), also spelled simorgh, simurg, simoorg or simourv, also known as Angha (Arabic: العنقاء‎), is the modern Persian name for a fabulous, benevolent, mythical flying creature. The figure can be found in all periods of Greater Iranian art and literature, and is evident also in the iconography of medieval Armenia[7], the Byzantine empire [8], and other regions that were within the sphere of Persian cultural influence.

The name simurgh derives from Middle Persian Pahlavi sēnmurw[9][10] (and earlier sēnmuruγ), also attested in Middle Persian Pāzand as sīna-mrū. The Middle Persian term derives in turn from Avestan mərəγō Saēnō "the bird Saēna", originally a raptor, likely an eagle, falcon or sparrowhawk, as can be deduced from the etymological cognate Sanskrit śyenaḥ "raptor, eagle, bird of prey" that also appears as a divine figure. Saēna is also a personal name which is root of the name. Please note Simurgh and Phoenix are two separate mythical birds, and should not mixed up with one another.

In Persian mythology, Simurgh, (Persian: سيمرغ, Middle Persian: senmurv) was a winged, bird-like creature that was very large and extremely ancient with a long tail. The Simurgh appears in many Iranian literary classics such as Farid ud-Din Attar's Conference of the Birds as instructor and birds leader, and in Ferdowsi's epic Shahnameh (The Book of Kings); Simurgh raised up and cherished Zaal or Zal, father of Rostam.

StrangeLittleGirl
16.08.2010, 19:25
Բա ո՞րն ա:

Ուլուանա
16.08.2010, 19:31
Բա ո՞րն ա:
Դե, չի բացառվում, որ հայերենում դրա համարժեքը չլինի։ Պարտադիր չի, որ լինի։ Չնայած, օրինակ, Վիքիում գրված էր, որ հայերի մոտ էլ կա էդ simurg–ը։ Էդ դեպքում գուցե իրոք, ինչպես Անին ենթադրեց, Հազարան Բլբու՞լն է։ Երևի մի քիչ էլ է պետք քրքրել, գուցե պարզվի, որ հենց Հազարան Բլբուլն է։ Բայց որ փյունիկն ու simurg–ը տարբեր են, դա տեքստից հստակ երևում էր։

Ժունդիայի
16.08.2010, 19:46
Վիքիի պորտուգալերեն պոստի մջ գրված է, որ Սիմուրգը նաև առկա է հայկական մարանկարչության մեջ: Սիմուրգը որևէ կապ չունի Ֆենիքսի հետ, թեպետ Սիմուրգի ու ֆենիքիսի մասին լեգենդը որոշակի ընդհանրություններ ունեն:
Բացի այդ Սիմուրգի մասին հիշատակվում է Ֆիրդուսիի Շահնամե Էպոսում: Կարելի է փնտրել այն հատվածը, երբ Դեստան Զալը լքվում է հոր՝ Սամի, կողից և նրան գտնում, պահում և մեծացնում է Սիմուրգը: Նաև կա մի հատված երբ Սիմուրգը Զալին թողնում է 3 ոսկեփետուր, որպեսզի օգնության պահին կարողանար այրել:

StrangeLittleGirl
16.08.2010, 20:03
Վիքիի պորտուգալերեն պոստի մջ գրված է, որ Սիմուրգը նաև առկա է հայկական մարանկարչության մեջ: Սիմուրգը որևէ կապ չունի Ֆենիքսի հետ, թեպետ Սիմուրգի ու ֆենիքիսի մասին լեգենդը որոշակի ընդհանրություններ ունեն:
Բացի այդ Սիմուրգի մասին հիշատակվում է Ֆիրդուսիի Շահնամե Էպոսում: Կարելի է փնտրել այն հատվածը, երբ Դեստան Զալը լքվում է հոր՝ Սամի, կողից և նրան գտնում, պահում և մեծացնում է Սիմուրգը: Նաև կա մի հատված երբ Սիմուրգը Զալին թողնում է 3 ոսկեփետուր, որպեսզի օգնության պահին կարողանար այրել:

Հա, էդ ամեն ինչը անգլերեն էլ կարդացել եմ: Ինձ պետք չի իմանալ՝ ինչով ա զբաղվում ինքը: Ինձ պետք ա իմանալ իրա հայերեն անունը :(

---------- Ավելացվել է՝ 20:03 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 20:02 ----------


Դե, չի բացառվում, որ հայերենում դրա համարժեքը չլինի։ Պարտադիր չի, որ լինի։ Չնայած, օրինակ, Վիքիում գրված էր, որ հայերի մոտ էլ կա էդ simurg–ը։ Էդ դեպքում գուցե իրոք, ինչպես Անին ենթադրեց, Հազարան Բլբու՞լն է։ Երևի մի քիչ էլ է պետք քրքրել, գուցե պարզվի, որ հենց Հազարան Բլբուլն է։ Բայց որ փյունիկն ու simurg–ը տարբեր են, դա տեքստից հստակ երևում էր։

Հա, երևի հազարան բլբուլն ա, չգիտեմ: Չէ, եթե հայկական մանրանկարչության մեջ օգտագործվել ա, ուրեմն հաստատ կա հայերեն համարժեքը: Ուղղակի ինձ հաստատ ա պետք իմանալ:

Ժունդիայի
16.08.2010, 20:08
Դե ես մեջբերել եմ Շահնամեն, միգուցե այնտեղ հնարավոր կլինի գտնել անվանումը, գումարած դրան եթե ասվում է, որ թռչունանման այդ կերպար, որն ունի սիրամարգի տեսք, օգտագործվել է հայկական մանրանկարճության մեջ, ապա հնարավոր է, որ հենց Հազարան բլբուլի մասին է խոսքը:

Կներես, այսքանով կարողացա օգտակար լինել:)

Շինարար
16.08.2010, 20:08
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/ar/thumb/b/bd/سيمرغ.jpg/200px-سيمرغ.jpg

Արաբական Վիքիում ասում ա, որ սիմուրղը պարսկական դիցաբանական թռչուն ա, հանդիպում ա Շահնամենում, ավանդազրույցներում, հավատալիքներում: Բնակվում ա Մեծ օվկիանոսում գտնվող մի ծառի վրա՝ հավերժության ծառի մոտակայքում: Իմաստը՝ երեսուն թռչուն: Երեսուն թռչուն-հազարան բլբուլ:8

Վերևում սիմուրղն էր, ներքևում դնում եմ փյունիկինhttp://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/e1/Nuremberg_chronicles_f_104r_2.png

Սիմուրղի մասին հոդվածում ասում է, որ այն անվանում են նաև փյունիկ, փյունիկի մասին հոդվածում սիմուրղի մասին խոսք չկա: Նկարից նմանացրեցի սիրամարգին, սիրամարգ բառն էլ ի դեպ նմանեցրեցի սիմուրղին:))

StrangeLittleGirl
16.08.2010, 20:21
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/ar/thumb/b/bd/سيمرغ.jpg/200px-سيمرغ.jpg

Արաբական Վիքիում ասում ա, որ սիմուրղը պարսկական դիցաբանական թռչուն ա, հանդիպում ա Շահնամենում, ավանդազրույցներում, հավատալիքներում: Բնակվում ա Մեծ օվկիանոսում գտնվող մի ծառի վրա՝ հավերժության ծառի մոտակայքում: Իմաստը՝ երեսուն թռչուն: Երեսուն թռչուն-հազարան բլբուլ:8

Վերևում սիմուրղն էր, ներքևում դնում եմ փյունիկինhttp://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/e1/Nuremberg_chronicles_f_104r_2.png

Սիմուրղի մասին հոդվածում ասում է, որ այն անվանում են նաև փյունիկ, փյունիկի մասին հոդվածում սիմուրղի մասին խոսք չկա: Նկարից նմանացրեցի սիրամարգին, սիրամարգ բառն էլ ի դեպ նմանեցրեցի սիմուրղին:))

Սաղ խառնեցիր իրար :D վերջը սիրամարգ եմ գրելու, պրծնեմ:

---------- Ավելացվել է՝ 20:21 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 20:20 ----------

Հազարան բլբուլը թարգմանիչն ասում ա՝ firebird: Հըմ :think

Շինարար
16.08.2010, 20:21
Սաղ խառնեցիր իրար :D վերջը սիրամարգ եմ գրելու, պրծնեմ:

Ի՞նչ խառնել՝ երեսուն թռչուն-հազարան բլբուլ, ինձ թվում ա տրամաբանական ա:esim

Ժունդիայի
16.08.2010, 20:22
Ադրբեջանական ֆոլկլորի մեջ Սիմուրղը կոչվում է Zumrud /զմրուխտ/: Դա մի հին ավանդզրույց է ադրբեջանի ամենա հարուստ թագավորի որդու մասին: Թագավորն ուներ մի մեծ այգի: Այգու կենտրոնում տնկված էր կախարդական խնձորենու ծառը, որի վրա ամեն օր խնձորներ էին աճում: Հսկա դևը, որոշում է գողանալ այդ խնձորներն ամեն գիշեր: Թագավորն ուղարկում է Մալիկ Մամադին և մյուս որդիներին, որպեսզի կախարդական ծառը հսկեն դևից: Ավանդազարույցի մեջ Մալիկ Մամադը, մի օր փրկում է Սիմուրղի ձագերին հրեշավոր դևի ճիրաններից: Սիմուրղ էլ, որպես շնորհակալություն, որոշում է այս անգամ օգնել Մալիկ Մամադին, և այլն և այլն...

Աղայանի Հազարան Բլբուլը վաղուց եմ կարդացել: Այս պատմություն տպավորվել է մեջս ու ինչ-որ ընդհանրություներ եմ տեսնում ադրբեջանական ավանդազրույցի ու Հազարան Բլբուլի մեջ:

Շինարար
16.08.2010, 20:25
Simurgh (Persian: سیمرغ), also spelled simorgh, simurg, simoorg or simourv, also known as Angha (Arabic: العنقاء‎)Ի դեպ, Angha-ն արաբերեն փյունիկն ա;) Մի խոսքով, վիքիները մի կողմից ասում են տարբեր են, մյուս կողմից տարբեր լեզուներից այդ բառերը որպես հոմանիշ են բերում, ոնց քեֆդ տալիս ա, թարգմանի:))

StrangeLittleGirl
16.08.2010, 20:29
Ի դեպ, Angha-ն արաբերեն փյունիկն ա;)

Աաաաաաաա :D էս ի˜նչ խառն ա: Նոր էլ մի տեղ գտա, որ Հազարան բլբուլը արաբական հեքիաթ ա :))

---------- Ավելացվել է՝ 20:29 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 20:27 ----------

Լավ հիշեցի. բլբուլը nightingale-ն ա: :'

Շինարար
16.08.2010, 20:30
Աաաաաաաա :D էս ի˜նչ խառն ա: Նոր էլ մի տեղ գտա, որ Հազարան բլբուլը արաբական հեքիաթ ա :))

Ես քո փոխարեն, Հազարան բլբուլ կգրեի: Շահնամեի մեջ Հազարան բլբուլը չի՞, մյուս կողմից էլ վստահանալու համար երեսուն բառը թարգմանեցի պարսկերեն գուգլով՝ սին բերեց, ուրեմն ճիշտ ա:8 Ես քվեարկում եմ հազարան բլբուլի օգտին:

StrangeLittleGirl
16.08.2010, 20:31
Ես քո փոխարեն, Հազարան բլբուլ կգրեի: Շահնամեի մեջ Հազարան բլբուլը չի՞, մյուս կողմից էլ վստահանալու համար երեսուն բառը թարգմանեցի պարսկերեն գուգլով՝ սին բերեց, ուրեմն ճիշտ ա:8 Ես քվեարկում եմ հազարան բլբուլի օգտին:

Դե մի 90 տոկոսով հազարան բլբուլ կգրեմ: Հա, մի բան էլ. Kaf լեռը հայերեն ո՞նց ա:

Շինարար
16.08.2010, 20:31
Աաաաաաաա :D էս ի˜նչ խառն ա: Նոր էլ մի տեղ գտա, որ Հազարան բլբուլը արաբական հեքիաթ ա :))

---------- Ավելացվել է՝ 20:29 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 20:27 ----------

Լավ հիշեցի. բլբուլը nightingale-ն ա: :'Սոխա՞կ:8

StrangeLittleGirl
16.08.2010, 20:33
Սոխա՞կ:8

Աաաաաա, ես թռչուններին իրարից չեմ տարբերում: Բլբուլն ինչո՞վ ա սոխակից տարբերվում:

Ժունդիայի
16.08.2010, 20:38
Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ

Հնդկա ֊ռուսական բառարանում Սիս սանսկրիտերեն կնշանակի սար, զագաթ, բարձրություն։ Մի՞թե սրանով չի կարող արդարանալ մեծ ու փոքր Մասիսների համար հայ ժողվրդի բերանում պահված Սիս ու Մասիս ձևը, այսինքն՝ սար և Մեծ սար։ Սիս֊լեռ և էստեղից էլ սիսական, լեռնաստան, Ղարաբաղի հին անունը։ Ինչպես դաղն և Դաղս տան է կամ Կաֆ և Կա վկա վ կամ Կավկաս, հայտնի է, որ նշանակում են լեռ և լեռնաստան կամ լերինք։

Շինարար
16.08.2010, 20:59
Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ

Հնդկա ֊ռուսական բառարանում Սիս սանսկրիտերեն կնշանակի սար, զագաթ, բարձրություն։ Մի՞թե սրանով չի կարող արդարանալ մեծ ու փոքր Մասիսների համար հայ ժողվրդի բերանում պահված Սիս ու Մասիս ձևը, այսինքն՝ սար և Մեծ սար։ Սիս֊լեռ և էստեղից էլ սիսական, լեռնաստան, Ղարաբաղի հին անունը։ Ինչպես դաղն և Դաղս տան է կամ Կաֆ և Կա վկա վ կամ Կավկաս, հայտնի է, որ նշանակում են լեռ և լեռնաստան կամ լերինք։Ես էլ Վիքիով նայեց, որ Քաֆ լեռը կովկասն է կամ գտնվում է Հս. Կովկասում:8

---------- Ավելացվել է՝ 21:59 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 21:41 ----------

Angha-ի մասին, արաբերեն տառերով գրվում է ա-ն-կ-ա: Արաբերեն կ-ի հնչումը ղ-ոտ է, այսինքն մոտավորապես հնչում է անկղա, հմմտ.՝ անգղ, նկարում էլ կարծեմ փյունիկը անգղին նմանություն ունի, մի խոսքով, մեր անգղ բառը, կարելի է ենթադրել, ունի արաբական ծագում, սիրամարգը՝ իրանական:8

StrangeLittleGirl
16.08.2010, 21:19
Kaf-ը վերջը Քա՞ֆ եմ գրում:

Շինարար
16.08.2010, 21:20
Kaf-ը վերջը Քա՞ֆ եմ գրում:

Եթե տառադարձումը նկատի ունես, հա՝ Կաֆ չի, Քաֆ ա:)

Հայկօ
16.08.2010, 22:56
Ժող, հեռու գնալ պետք չի, լիքը հեքիաթներում ես հիշում եմ, որ հանդիպել եմ «Զմրուխտ թռչուն» տարբերակին :): Ռուսերեն՝ «Жар-птица»: Նույն «Հազարան բլբուլն» ա, ամեն դեպքում:

---------- Ավելացվել է՝ 23:56 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 23:52 ----------

Աղայանում էլ նայեցի, «Զմրուխտ» հադվածի տակ գրված ա. զմրուխտ թռչուն - հեքիաթների առասպելական՝ դրական հատկանիշներով թռչուն:

Բայց Սուքիասյանի հոմանիշների բառարանում սենց բան կա. զմրուխտ-ղուշ - տե՛ս՝ սիրամարգ: Տրամաբանական ա, ի դեպ:

StrangeLittleGirl
17.08.2010, 00:14
Ժող, հեռու գնալ պետք չի, լիքը հեքիաթներում ես հիշում եմ, որ հանդիպել եմ «Զմրուխտ թռչուն» տարբերակին :): Ռուսերեն՝ «Жар-птица»: Նույն «Հազարան բլբուլն» ա, ամեն դեպքում:

---------- Ավելացվել է՝ 23:56 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 23:52 ----------

Աղայանում էլ նայեցի, «Զմրուխտ» հադվածի տակ գրված ա. զմրուխտ թռչուն - հեքիաթների առասպելական՝ դրական հատկանիշներով թռչուն:

Բայց Սուքիասյանի հոմանիշների բառարանում սենց բան կա. զմրուխտ-ղուշ - տե՛ս՝ սիրամարգ: Տրամաբանական ա, ի դեպ:

Ամեն դեպքում՝ «Հազարան բլբուլ» տարբերակը հույս ունեմ՝ սխալ չի: Արդեն թարգմանել, ուղարկել էի, որ գրառումդ տեսա: :))

Tornado
18.08.2010, 13:36
Ժող, simurg-ը փյունի՞կն ա, թե՞ էլի տենց թռչուն կա:


Դե, չի բացառվում, որ հայերենում դրա համարժեքը չլինի։ Պարտադիր չի, որ լինի։ Չնայած, օրինակ, Վիքիում գրված էր, որ հայերի մոտ էլ կա էդ simurg–ը։ Էդ դեպքում գուցե իրոք, ինչպես Անին ենթադրեց, Հազարան Բլբու՞լն է։ Երևի մի քիչ էլ է պետք քրքրել, գուցե պարզվի, որ հենց Հազարան Բլբուլն է։ Բայց որ փյունիկն ու simurg–ը տարբեր են, դա տեքստից հստակ երևում էր։

Ժող ջան փյունիկը ֆենիքսն է: Լեգենդը չե՞ք լսել, էն որ վառվում էր, հետո՝ իր մոխիրից կենդանանում:

StrangeLittleGirl
18.08.2010, 13:55
Ժող ջան փյունիկը ֆենիքսն է: Լեգենդը չե՞ք լսել, էն որ վառվում էր, հետո՝ իր մոխիրից կենդանանում:

Որ փյունիկը ֆենիքսն է, դեռ չի նշանակում, որ սիմուրգը չի կարող փյունիկ լինել: :)) Համ էլ արդեն հարցը փակված է:

Tornado
18.08.2010, 17:02
Որ փյունիկը ֆենիքսն է, դեռ չի նշանակում, որ սիմուրգը չի կարող փյունիկ լինել: :)) Համ էլ արդեն հարցը փակված է:

Հարցի բաց ու փակ լինելը մի կողմ::B Վիքիում գրված է. Феникс Согласно Геродоту, это птица из Ассирии. Живёт 500 лет [2]. Իսկ մեկ այլ կայքում՝ /http://www.onelegend.ru/simurg.html/ «Подобно мифическому Фениксу (см.) и волшебной птице мусульман Анке Симург живет от 700 до 2000 лет; дождавшись, когда у него подрастет птенец, он бросается в пламя и сжигает себя на погребальном костре.»:Երկուսում նշված տարիքները չեն բռնում, բայ հնարավոր է տարբեր հեղինակներ տարբեր բաներ ասեն, համաձայն եմ, սակայն մենակ առաջին բոլդով նշվածից արդեն անհերքելիորեն տեսանելի է, որ Ֆենիքսն ու Սիմուրգը իրար հետ բնավ կապ չունեն::)) Եթե իհարկե հավատանք աղբյուրներին: ;)

Tornado
19.08.2010, 23:45
«Տատուս» «տատիս», թե՞ «տատիկիս»: Իմ կարծիքով ամենահարմար ու ճիշտ ձևը վերջին տարբերակն է, նաև՝ «պաիկիս»-ը «պապուս»,«պապիս» տարբերակների համար: Ի՞նչ կարծիքներ կան:

Հարդ
15.09.2010, 21:36
***

My World My Space
15.09.2010, 21:41
***

Sonatina
15.09.2010, 22:15
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/ar/thumb/b/bd/سيمرغ.jpg/200px-سيمرغ.jpg

Արաբական Վիքիում ասում ա, որ սիմուրղը պարսկական դիցաբանական թռչուն ա, հանդիպում ա Շահնամենում, ավանդազրույցներում, հավատալիքներում: Բնակվում ա Մեծ օվկիանոսում գտնվող մի ծառի վրա՝ հավերժության ծառի մոտակայքում: Իմաստը՝ երեսուն թռչուն: Երեսուն թռչուն-հազարան բլբուլ:8

Վերևում սիմուրղն էր, ներքևում դնում եմ փյունիկինhttp://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/e1/Nuremberg_chronicles_f_104r_2.png

Սիմուրղի մասին հոդվածում ասում է, որ այն անվանում են նաև փյունիկ, փյունիկի մասին հոդվածում սիմուրղի մասին խոսք չկա: Նկարից նմանացրեցի սիրամարգին, սիրամարգ բառն էլ ի դեպ նմանեցրեցի սիմուրղին:))

Եթե կարելի է մի փոքր ուղղում,ոչ թե սիմուրղ,այլ սիմորղ և սիմորղը ոչ թե դիցաբանական թռչնի հատուկ անունն է,այլ պարսկերենից թարգմանաբար նշանակում է սիրամարգ: Մորղ նշանակում է հավ,իսկ սի` երեսուն:aha

Շինարար
15.09.2010, 22:20
Եթե կարելի է մի փոքր ուղղում,ոչ թե սիմուրղ,այլ սիմորղ և սիմորղը ոչ թե դիցաբանական թռչնի հատուկ անունն է,այլ պարսկերենից թարգմանաբար նշանակում է սիրամարգ: Մորղ նշանակում է հավ,իսկ սի` երեսուն:aha

Պարսկերեն չգիտեմ, ուղղակի արաբերենում սիմուրղ է կարդացվում: Շնորհակալություն ուղղման համար:

Sonatina
15.09.2010, 22:26
Պարսկերեն չգիտեմ, ուղղակի արաբերենում սիմուրղ է կարդացվում: Շնորհակալություն ուղղման համար:
ԵՍ էլ ճիշտն ասած արաբերեն չգիտեմ,բայց դե արաբական արշավանքներից հետո պարսկերենում այդ լեզվի գերակայությունը նկատելի է:Բառերի 30 տոկոսը արաբերենից են փոխառված,էլ չեմ ասում,որ այբուբենը գրեթե նույնն է:

krunk Hayastani
25.09.2010, 11:20
Խնդրում եմ՝ օգնեք ճշտել Բժնի / Բջնի ո՞րն է ճիշտ:

Շինարար
25.09.2010, 11:21
Խնդրում եմ՝ օգնեք ճշտել Բժնի / Բջնի ո՞րն է ճիշտ:

Բջնի:)

davidus
26.09.2010, 17:04
Ժողովուրդ, երկու ճշտելու բան ունեմ...

1. "Օպտիմալ" բառի հայերեն համարժեքը, մասնավորապես՝ համայնքի օպտիման չափ /մեծություն/.…
2. "Էֆֆեկտ" բառի հայերեն համարժեքը, մասնավոապես՝ մասշտաբի էֆֆեկտ

krunk Hayastani
29.09.2010, 12:29
Եվս մի խնդիրք՝ բաղնիք / բաղնիս զույգից բաղնիքը գրական ձևն է, իսկ բաղնիսը բարբառայի՞ն է, թե՞ տարբերակ է: Ընդունելի՞ է արդյոք Եզովպոսի առակը շարադրելիս օգտագործել բաղնիս ձևը:
Շնորհակալություն:

prof-de-Francais
29.09.2010, 18:05
Թագմանված տարբերակում բարբառային բառերի կամ գավառաբանությունների գործածությունը կարող է արդարացված լինել մի քանի նկատառումներով, օրինակ՝ սոցիալական միջավայրը, պատմական հեռանկարը հաղորդելու համար...

ars83
03.10.2010, 01:20
Հարգելինե՛ր, չե՞ք ասի՝ հայերեն ինչպե՞ս է թարգմանվում լատիներեն Cerēs-ը, նույն ինքը ռուսերեն Церера-ն:

Շնորհակալություն:

Հայկօ
03.10.2010, 01:40
Հարգելինե՛ր, չե՞ք ասի՝ հայերեն ինչպե՞ս է թարգմանվում լատիներեն Cerēs-ը, նույն ինքը ռուսերեն Церера-ն:

Շնորհակալություն:

Արս, եթե չեմ սխալվում, հենց Ցերերա է: Մյուս կողմից էլ՝ ց-կ հնչյունափոխություն կա (Ցերբեր-Կերբերոս), հնարավոր է, որ Կերերա տարբերակն էլ լինի: Հունական Դեմետրան է, չէ՞, պտղաբերության աստվածուհին:

---------- Ավելացվել է՝ 02:40 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 02:39 ----------

Էստեղ (http://hy.wikipedia.org/wiki/%D5%80%D5%BC%D5%B8%D5%B4%D5%A5%D5%A1%D5%AF%D5%A1%D5%B6_%D5%A4%D5%AB%D6%81%D5%A1%D6%80%D5%A1%D5%B6) էլ է Ցերերա տարբերակը նշված:

ars83
03.10.2010, 01:49
Արս, եթե չեմ սխալվում, հենց Ցերերա է: Մյուս կողմից էլ՝ ց-կ հնչյունափոխություն կա (Ցերբեր-Կերբերոս), հնարավոր է, որ Կերերա տարբերակն էլ լինի:
Ես միշտ ընտրում եմ կ-ով տարբերակները:


Հունական Դեմետրան է, չէ՞, պտղաբերության աստվածուհին:

Այո, այդ կնիկն է:


Էստեղ (http://hy.wikipedia.org/wiki/%D5%80%D5%BC%D5%B8%D5%B4%D5%A5%D5%A1%D5%AF%D5%A1%D5%B6_%D5%A4%D5%AB%D6%81%D5%A1%D6%80%D5%A1%D5%B6) էլ է Ցերերա տարբերակը նշված:
Դե, Վիքիփեդիան այդքան էլ լուրջ աղբյուր չէ: Իսկ որևէ անձնանունների բառարանում չկա՞ այդ անունը:

Նաիրուհի
03.10.2010, 02:06
Ես միշտ ընտրում եմ կ-ով տարբերակները:


Այո, այդ կնիկն է:


Դե, Վիքիփեդիան այդքան էլ լուրջ աղբյուր չէ: Իսկ որևէ անձնանունների բառարանում չկա՞ այդ անունը:

Իմ հիշելով Ցերերա է։ Երբևէ նրա մասին այլ լեզվով չեմ կարդացել, ու քանի որ իմ մեջ Ցերերա է տպավորված, ուրեմն հայերենում նրա անունը չի տառադարձվել։

Շինարար
03.10.2010, 08:04
Դեմետրա (հռոմեական դիցաբանության մեջ` Ցերերա), Ն.Կուն «Հին Հունաստանի լեգենդներն ու առասպելները», էջ 66, Կունը լու՞րջ աղբյուր ա:))

Ռուֆուս
03.10.2010, 14:04
Ես միշտ ընտրում եմ կ-ով տարբերակները:

99%-ով համոզված եմ, որ Կերերա տարբերակն էլ կլինի, ու «կ» ավելի ճիշտ է ու մոտ է լատիներենին, քան գերմանա-կոմունիստաբույր «ց»-ն :)

Moonwalker
03.10.2010, 16:26
99%-ով համոզված եմ, որ Կերերա տարբերակն էլ կլինի, ու «կ» ավելի ճիշտ է ու մոտ է լատիներենին, քան գերմանա-կոմունիստաբույր «ց»-ն :)

Կներես Ռուֆ ջան, արի չհամաձայնվեմ:
Վերոչարչրկված աստվածուհու անունը լատիներեն գրվում է Ceres: Իսկ ըստ լատիներենի արտասանության կանոնների c տառը կ է արտասանվում a, o, u ձայնավորներից ու բաղաձայներից առաջ և բառավերջում, իսկ ց է արտասանվում e, i, y ձայնավորներից ու ae, oe երկհնչյուններից առաջ: Նույնատիպ արտասանություն ունի օրինակ cecus - կույր (այլ գրությամբ՝ caecus) բառը՝ «ցեկուս»::8

ars83
03.10.2010, 19:33
Շնորհակալություն պատասխանների, տարբեր աղբյուրներից մեջբերումների համար, Կիկերոններ ջան: :))

Ռուֆուս
03.10.2010, 20:42
Կներես Ռուֆ ջան, արի չհամաձայնվեմ:
Վերոչարչրկված աստվածուհու անունը լատիներեն գրվում է Ceres: Իսկ ըստ լատիներենի արտասանության կանոնների c տառը կ է արտասանվում a, o, u ձայնավորներից ու բաղաձայներից առաջ և բառավերջում, իսկ ց է արտասանվում e, i, y ձայնավորներից ու ae, oe երկհնչյուններից առաջ: Նույնատիպ արտասանություն ունի օրինակ cecus - կույր (այլ գրությամբ՝ caecus) բառը՝ «ցեկուս»::8

Թույլ տվեք չհամաձայնվել ձեր հետ :) C-n «ց» կարդալու կանոն դասական լատիներենում չկա :)

Դասական լատիներենում (ի նկատի ունեմ այն լատիներենը, որով խոսել են հռոմեացիները, այլ ոչ թե այն լատիներենը, որը դարեր շարունակ մինչև օրերս օգտագործվում է կաթոլիկ եկեղեցու կողմից) c-ն միշտ արտասանվել է «կ/ք» անկախ նրանից, թե իրեն ae, e, i էր հաջորդում, թե a, o, u: Չնայած որոշ լեզվաբանների կարծիքով ae, e, i հնչյուններից առաջ այն քմայնացվել է կյ/քյ:

Իսկ c-ն «ց» սկսել են արտասանել գերմանացիները միջին դարերում, այնուհետև այս արտասանությունը ընդունել են ռուսները ու սովետի ժամանակ նաև հայերը:

Իսկ եկեղեցական լատիներենում (որը հանդիսանում է դասական լատիներենի «ժառանգը») տարբեր երկրներում ընդունվել է c-ի տարբեր արտասանություններ, խնդրեմ համեմատեք

Դասական լատիներեն - / k /
Իտալիա - / tʃ /
Ֆրանսիա - / s /
Անգլիա - / s /
Պորտուգալիա - / s /
Իսպանիա - / θ /
Գերմանիա - / ts /
Հոլանդիա - / s /
Սկանդինավյան երկրներ - / s /

Ինչպես տեսնում ես, միայն Գերմանիայում է, որտեղ լատիներեն խոսելիս c-ն ց ա դառնում, օրինակ անգլիացին լատիներեն caecus բառը կարտասաներ սեկուս, իսկ իտալացին չեկուս:

Եվս մի ապացույց, որ c-ն դասական լատիներենում արտասանվել է կ: Եթե այն «ց» արտասանվեր, Գրաբարը լատիներենից բառեր փոխարինելիս ոչ թե «Կեսար», «Կիկերոն», «Կերբերոս» տարբերակները կվերցներ, այլ «Ցեսար», «Ցիցերոն» ու «Ցերբերոս» :)

Հ.Գ. Ի դեպ, երբ առաջին կուրսում լատիներեն էինք անցնում, դասախոսս էլ ասաց, որ ae, e, i-ից առաջ c-ն արտասանվում է «ց»: Ես էլ հարցրի, իսկ ինչու՞ են ուրիշ երկրներում այն սովորաբար «կ» արտասանում: Ինքն էլ բացատրեց, որ քանի որ ae, e, i-ն առաջնալեզվային ձայնավորներ են, ապա c-ն էլ պետք է առաջնալեզվային բաղաձայն դառնա ու ց-ից բացի ուրիշ բաղաձայն չի կարող դառնալ: Ես էլ հարցրի, մի՞թե ուրիշ առաջնալեզվային բաղաձայներ չկան, նույն հաջողությամբ կարող էր «չ», «շ», «ս» լինել: Էս հարցիս պատասխան չկարողացավ տալ ու ինձ խնդրեց, որ իր դասերին այլևս չներկայանամ, վերջում ստուգարքս կդնի :)

Moonwalker
03.10.2010, 21:08
Թույլ տվեք չհամաձայնվել ձեր հետ...

Արի ԴՈՒ-ի անցնենք, մանավանդ որ դու ինձնից տարիքով մեծ ես: ;)
Էդ ամենի մասին հիանալի գիտեմ: Օրինակ հայտնի կեսարյան խոսքերը՝ Veni, vidi, vici, դասական լատիներենում կհնչեր Վենի, վիդի, վիկի, այսպես կոչված ավանդական (բժշկական) լատիներենում՝ Վենի, վիդի, վիցի, իսկ կաթոլիկ(Վատիկանի) լատիներենում՝ Վենի, վիդի, վիչի: Բայց լատիներենից փոխառված բառերի մեծ մասը (չհաշված մի շարք բառեր, որոնք ժամանակակից հայերենի հետ ունեն գրաբարյան կամրջում, այդ թվում քո նշածները) մեզ է անցել հայոց լեզվի նորագույն շրջանում (ճիշտ քո նշած ճանապարհով): Բայց ճիշտ չէ դրանց արտասանել, ինչպես դասական լատիներենում (կլիներ օրինակ կիվիլ՝ ցիվիլի փոխարեն և այլն), որովհետև լատիներենը հայերենի պես անցել է էվոլյուցիոն զարգացում: Քո մտքով հո չի անցնի աշխարհաբարյան բառերն արտասանել գրաբարյան արտասանությամբ: :)

Ռուֆուս
03.10.2010, 21:26
Արի ԴՈՒ-ի անցնենք, մանավանդ որ դու ինձնից տարիքով մեծ ես: ;)

Հոգնակին քեզ ու քո գրառման տակ շնորհակալություն հանձնած մարդկանց էր վերաբերվում :))

Էդ ամենի մասին հիանալի գիտեմ: Օրինակ հայտնի կեսարյան խոսքերը՝ Veni, vidi, vici, դասական լատիներենում կհնչեր Վենի, վիդի, վիկի, այսպես կոչված ավանդական (բժշկական) լատիներենում՝ Վենի, վիդի, վիցի, իսկ կաթոլիկ(Վատիկանի) լատիներենում՝ Վենի, վիդի, վիչի: Բայց լատիներենից փոխառված բառերի մեծ մասը (չհաշված մի շարք բառեր, որոնք ժամանակակից հայերենի հետ ունեն գրաբարյան կամրջում, այդ թվում քո նշածները) մեզ է անցել հայոց լեզվի նորագույն շրջանում (ճիշտ քո նշած ճանապարհով): Բայց ճիշտ չէ դրանց արտասանել, ինչպես դասական լատիներենում (կլիներ օրինակ կիվիլ՝ ցիվիլի փոխարեն և այլն), որովհետև լատիներենը հայերենի պես անցել է էվոլյուցիոն զարգացում: Քո մտքով հո չի անցնի աշխարհաբարյան բառերն արտասանել գրաբարյան արտասանությամբ: :)

Մեծամասամբ համաձայն եմ քո հետ, բայց... հատուկ անունները (դիցաբանական, քաղաքական գործիչներ և այլն) արխային կարելի ա «կ»-ով արտասանել, որովհետև էդ անունները ըստ երևույթին գրաբարից են եկել հասել մեր օրեր, իսկ «ց»-ով տարբերակները վերջին շրջանի փոխառություններ են: :) Ոնց որ Caesar-ը Ցեզար չենք արտասանում, նույն ձևով էլ Ciceron-ը կարող ենք Կիկերոն արտասանել:

Իսկ մյուս դեպքերում անձամբ ինձ «ց» ահավոր դուր չի գալիս, կարելի էր գոնե «ս»-ով արտասանությունը վերցնել, մանավանդ որ այն ընդունված է ռոմանական ծագում ունեցող մի շարք լեզուներում (ֆրանսերեն, պորտուգալերեն), համաձայնվիր, որ civil-ը սիվիլ արտասանելը շատ ավելի գեղեցիկ է (ու նման է անգլերենի արտասանությանը), քան ցիվիլը :) Պարտադիր չի, որ ռուսների ամեն արածը մենք էլ անենք :)

dvgray
24.10.2010, 08:08
շինական ասելով ի՞նչ մասնագիտություն ինկատի ունենք: կամ միգուցե դա հասարակական խավի անվանու՞մ է

AniwaR
24.10.2010, 12:35
շինական ասելով ի՞նչ մասնագիտություն ինկատի ունենք: կամ միգուցե դա հասարակական խավի անվանու՞մ է

«Շինական» նշանակում է «գյուղացի», «գեղջուկ»:

My World My Space
12.11.2010, 12:16
կարևոր է, որպեսզի ջան արմատը մեջը չլինի.....

"կատարվել է ...... աշխատանք այս ուղղությամբ...." կոնտեքստում

Moonwalker
12.11.2010, 12:25
կարևոր է, որպեսզի ջան արմատը մեջը չլինի.....

"կատարվել է ...... աշխատանք այս ուղղությամբ...." կոնտեքստում

Երևի թե քրտնաջան :think

Արևածագ
12.11.2010, 12:41
Կատարվել է մանրակրկիտ, հիմնավոր աշխատանք այս ուղղությամբ...

Եթե մտավոր աշխատանքի մասին է խոսքը, նախադասությունն այսպես էլ կարելի է ձևակերպել. Կատարվել են աշխատատար ուսումնասիրություններ:

Moonwalker
12.11.2010, 12:48
Կներեք հակառակն էի հասկացել -ջան արմատի չլինելու մասին պայմանը ու որպես հետևանք հիմար տարբերակ էի առաջարկել::oy

Ariadna
12.11.2010, 13:08
Կատարվել են լայնածավալ աշխատանքներ...

Kita
12.11.2010, 14:02
կարևոր է, որպեսզի ջան արմատը մեջը չլինի.....

"կատարվել է ...... աշխատանք այս ուղղությամբ...." կոնտեքստում

World մաղարիչ կանես:D Բառարան եմ բացել:))
Ուրեմս:))
Տքնաջան - քրտնաջան, փութաջան, մեղվաջան, հոգնաջան, տաժանելի, տաժանուտ, (հզվդ.) գիշերաջան, բազմաշախատ, աշխատալից, աշխատալի:
Ժրաջան - ջանասեր, աշխատասեր, գործունյա, փութաջան, մեղվաջան, տքնասեր, տքնաջան, փութեռանդ, բարեժան...:

Ընտրի:))

ars83
12.11.2010, 17:00
Ո՞ր տարբերակն է ճիշտ՝

ա. Նա ցանկանում է ընկերանալ Ձեր հետ.
բ. Նա ցանկանում է ընկերանալ Ձեզ հետ:

Շնորհակալություն:

Մանուլ
12.11.2010, 17:37
Ո՞ր տարբերակն է ճիշտ՝

ա. Նա ցանկանում է ընկերանալ Ձեր հետ.
բ. Նա ցանկանում է ընկերանալ Ձեզ հետ:

Շնորհակալություն:

Երկրորդն է ճիշտը:
Նա ցանկանում է ընկերանալ Ձեզ հետ:

Մոտ, վրա, պես, հանուն, համար, հետ, հանձին, հօգուտ, ի դեմս կապերի հետ առաջին և երկրորդ դեմքի դերանուններն օգտագործվում են տրական հոլովով: Բայց միայն այն դեպքում, եթե կապը ուղիղ ձևով է դրված: Եթե կապը հոլովված է, օգտագործում են սեռական հոլովը (ինձ մոտ - իմ մոտից):

Խնդրեմ :)):

Ուլուանա
13.11.2010, 02:02
Մոդերատորական. «Տքնաջան, ժրաջան բառերին ի՞նչ հոմանիշներ կառաջարկեք...» թեմայի բոլոր գրառումները տեղափոխվել են այս թեմա: Ամեն փոքրիկ հարցի համար առանձին թեմա բացելը տեղին չէ. «Զանազան լեզվական հարցեր թեման» հենց նմանատիպ հարցերի համար է նախատեսված:

Արևածագ
18.11.2010, 21:10
Խնդրում եմ բացատրեք «ղժժալ» և «տժժալ» բառերի իմաստները : Դրանք հոմանիշնե՞ր են: :think

Ռուֆուս
18.11.2010, 21:13
Խնդրում եմ բացատրեք «ղժժալ» և «տժժալ» բառերի իմաստները : Դրանք հոմանիշնե՞ր են: :think

Ղժժալ - ծաղրել, զվարճանալ
Տժժալ - լավ զգալ, բարձր տրամադրություն ունենալ, վոբշմ նմանատիպ մի բան :))

Rammstein
18.11.2010, 21:13
Խնդրում եմ բացատրեք «ղժժալ» և «տժժալ» բառերի իմաստները : Դրանք հոմանիշնե՞ր են: :think

Չէ, ղժժալը ծիծաղելն ա: Ինչ-որ մեկի վրա ղժժալն էլ ծաղրելն ա:
Իսկ տժժալը զվարճանալն ա:.


Ռուֆ, ղժժալը ո՞ր դեպքում ա զվարճանալ: :think

Շինարար
18.11.2010, 21:13
Խնդրում եմ բացատրեք «ղժժալ» և «տժժալ» բառերի իմաստները : Դրանք հոմանիշնե՞ր են: :think

ղժժալ- ձեռք առնել, ծաղրել, վրեն կայֆավատ լինել
տժժալ- զվարճանալ, լավ ժամանակ անցկացնել, պարզապես կայֆավատ լինել, ցկցկալ

կարելի է տժժալ ղժժալով կամ ղժժալ տժժալով, նրբերանգային է տարբերությունը:))

_Հրաչ_
18.11.2010, 21:18
Իմ կարծիքով՝ ղժժալը սուր ու բարձր ծիծաղի արտահայտությունն ա ցույց տալիս: Իբր «ղժժժ»՝ ծիծաղի ձևն ա էլի: Իսկ տժժալը համեմատի թավայի մեջ կոտլետի «տժտժալու հետ», այսինքն՝ թեժանալ, ներկա խոսակցականում՝ քեֆ անել, ուրախանալ, մեծ ոգևորությամբ պարել...
Այսինքն՝ դրանք հոմանիշներ չեն, ամենքն ունի իր իմաստը՝ ղժժալ_ծիծաղել, տժժալ_քեֆ անել:

Ռուֆուս
18.11.2010, 21:20
Ռուֆ, ղժժալը ո՞ր դեպքում ա զվարճանալ: :think

Հա, էդ լավ չէի բացատրել, ոչ թե զվարճանալ, այլ զվարճանալ ինչ-որ մեկի վրա, այսինքն ծաղրել :D

My World My Space
23.11.2010, 01:07
Ժող վրես խնդալ չկա..... 39,7 տաքություն ունեմ ու զեկույց եմ գրում.....

պատճե՞ ա, թե՞ պատճեն

Շինարար
23.11.2010, 01:08
Ժող վրես խնդալ չկա..... 39,7 տաքություն ունեմ ու զեկույց եմ գրում.....

պատճե՞ ա, թե՞ պատճեն

Արևելահայերեն` պատճեն, արևմտահայերեն` պատճե:

My World My Space
23.11.2010, 01:12
Արևելահայերեն` պատճեն, արևմտահայերեն` պատճե:

Հմի ես գրեմ գործերի պատճե՞նը.....

Շինարար
23.11.2010, 01:12
Հմի ես գրեմ գործերի պատճե՞նը.....

Հարկավ:)

My World My Space
23.11.2010, 01:15
Հարկավ:)

Շին, ով սուտ ասի գետինը մտնի՞.....:D © Գիքոր

Պանդուխտ
23.11.2010, 01:49
Արևելահայերեն` պատճեն, արևմտահայերեն` պատճե:
Պատճե բառ չկայ հայերէնում:

Interdenominational
23.11.2010, 01:57
Իսկ «պատճենը» ընդհանրություն ունի՞ «պատիճի» հետ :think

Նաիրուհի
23.11.2010, 01:57
Պատճե բառ չկայ հայերէնում:

Ես էլ էդպես գիտեմ...
Համ էլ եթե լիներ, Շին, պատճէ պիտի լիներ :P

Նաիրուհի
23.11.2010, 02:04
Իսկ «պատճենը» ընդհանրություն ունի՞ «պատիճի» հետ :think
:nea
պատիճ- պատ(-ել)+իճ
պատճէն-փոխառություն է հին պահլավերենից

Շինարար
23.11.2010, 13:39
Ես էլ էդպես գիտեմ...
Համ էլ եթե լիներ, Շին, պատճէ պիտի լիներ :P
Համենայն դեպս, ինչ-որ տեղ հանդիպել եմ, եթե սխալ է, ավելի լավ, որ իմացա:)

AniwaR
23.11.2010, 15:32
:nea
պատիճ- պատ(-ել)+իճ


Հայերենում «իճ» վերջածանց կա՞::think Մեկդ բառարանից կամ ինչ-որ մի տեղից գրեք էլի իրա մասին:

Հ.գ. Չեմ ասում Նաիրուհու ասածը սխալ է, ուղղակի ուզում եմ իմանալ::)

A.r.p.i.
23.11.2010, 16:32
Իսկ «պատճենը» ընդհանրություն ունի՞ «պատիճի» հետ :think


:nea
պատիճ- պատ(-ել)+իճ



Հայերենում «իճ» վերջածանց կա՞::think Մեկդ բառարանից կամ ինչ-որ մի տեղից գրեք էլի իրա մասին:


պատիճ բառն ես առաջին անգամ եմ լսում, ավելի շուտ նման բառ հավանաբար գոյություն էլ չունի, կա պատիչ, , իսկ վերջածանցը այստեղ -իչ-ն է:

Rammstein
23.11.2010, 16:39
պատիճ բառն ես առաջին անգամ եմ լսում, ավելի շուտ նման բառ հավանաբար գոյություն էլ չունի, կա պատիչ, , իսկ վերջածանցը այստեղ -իչ-ն է:

Սխալվում ես, Արփի ջան, պատիճ բառ գոյություն ունի, իսկ այ պատչ` գոյություն չունի: ;)

Հր. Աճառյան - «Հայերեն արմատական բառարան»


Պատիճ, ո հլ. «կճեպ, կեղեւ. 2. սռնապան. 3. կնճիթ».…

Նաիրուհի
23.11.2010, 16:44
պատիճ բառն ես առաջին անգամ եմ լսում, ավելի շուտ նման բառ հավանաբար գոյություն էլ չունի, կա պատիչ, , իսկ վերջածանցը այստեղ -իչ-ն է:

-իչ-ը հայերենում բավական տարածված վերջածանց է։
Իսկ -իճ-ը մասնիկ է։ Հիմա հաստատ չեմ կարող ասել, թե ինչ մասնիկ է, թերևս աճական է։ -իճ մասնիկն է նաև ուտիճ, կավիճ բառերում։
Արմատական բառարանում պատիճ բառի կազմությունն այնպես էր բացատրված, ինչպես ես գրել եմ մի քանի գրառում առաջ։

AniwaR
23.11.2010, 16:44
Ես չեմ կասկածում, որ «պատիճ» բառ գոյություն ունի, ինչպես և գոյություն ունի «պատիչ» բառը: Ինձ ուղղակի հետաքրքրում է «իճ» վերջածանց լինել-չլինելու հարցը, որտեղից է ինքը բուսնել, ի՞նչ իմաստ ունի (ստեղ հիշում եմ «կտրիճ» բառն էլ ու մտածում, թե ի՞նչ կապ կա «պատիճ»-ի հետ:))) և այլն: Համ էլ եթե չկա, հնարավոր է «պատիճ»-ը պարզապես պարզ բառ է::unsure